@Maximilian Felix Solberg

Odbiór: 81
Podanie: 10

Za dużo szlugów zostało wypalonych nad zbyt wieloma litrami alkoholu, by nie wiedzieli, jakie mają wzajemnie stosunki do różnych instytucji. Szczególnie tych, które młodym ludziom powinny dawać otuchę, poczucie bezpieczeństwa, albo chociaż jakiś, kurwa, cień wzoru moralnego czy społecznego pożycia międzyludzkiego. Trudno było się dziwić, że wyrastali na taką patologię, skoro znikąd nie było można uświadczyć nawet skrawka rozsądku, nikt nie wywierał nawet ułamka zasad, nawet nie próbował ich prowadzić.
Pokiwał głową ze śmiertelną powagą. Jak Irvette szła przez korytarz, to Lockie przestawał, cokolwiek nie robił, nawet jeśli było to zaglądanie koleżance w dekolt. Takich dziewczyn nie było na świecie wiele, choć musiał przyznać, że poza potężnym charakterem, najbardziej chyba właśnie pociągała go w niej jej ambicja.
- We mi nie mów, tego sie nawet nie da domyć. - zarechotał - Z rynsztoka wypełzłeś, w rynsztoku zostaniesz. Trzeba szukać żony wśród degeneracji, ot co. - nie wierzył w romantyczne historie o miłości między klasami. Wiedział, że rzeczywistość, wychowanie i wartości były zbyt szeroko rozstawione, by się dało przez taką przepaść zbudować jakikolwiek mostek uczucia. Ale co se fantazjował to jego.
- Pewnie tak, ale powiem CI, że znam takie co też by zemdlały i to wcale nie ze smrodu plebstwa. - pokiwał brwiami. Mogli się z siebie napierdalać nawzajem, ale byli obaj młodymi, obrotnymi, zaradnymi chłopami, którzy - w prawdzie tylko w poszczególnych, interesujących ich dziedzinach, ale - mieli jakieś o czymś w życiu pojęcie. Co więcej, załatwiali rzeczy do końca, a tego nie można było niestety powiedzieć o wielu.
Zamachnął się, by odebrać megamagibelkę, skupiając się na tym, że może był to kafel, z nadzieją, że jak użyje potęgi wizualizacji, to to zadziała - nieskutecznie. Chybił i to o dobry metr, mamrocząc pod nosem "ja pierdole".
- To sobie powtarzam, żebyśmy chociaż kurwa już nie byli na dole tabeli... - pokręcił głową, podrzucając kolejną magibelkę i celując w nią swoją pało-sztachetą.

Na koniec będzie zmiana. Możesz rzucić k100 na odbiór tej magibelki, ale potem już przerzucamy się na ostatnie ćwiczenie. Każdy bierze 10 magibelek i oznaczają sobie jedną ze sztachetek w płocie znakiem "x". Na każdą magibelkę jest 1 rzut k6, gdzie parzysta to trafienie. Lockie zakłada się o 50g, że będzie miał więcej - wchodzisz?

Trafienia: 5/10

Marzenia i wyobraźnia były cudowne. Dzięki nim można było robić co tylko człowiek miał ochotę i sypiać z każdym, z kim sobie wymyślił, bez jakiś pojebanych konsekwencji. Wiele osób dało się odpowiednio podejść, ale gdy przypadek był aż tak beznadziejny, zostawało posłużyć się magią wizualizacji i to Max uważał za największy dar od losu.
-Albo nie szukać wcale. - Zauważył jak ktoś, komu wcale się niedawno nie oświadczono i kto nie myślał o wspólnym zamieszkaniu z własnym partnerem. Przy Lockiem łatwo zapominał, że tyle przeszedł ostatnimi miesiącami. Lubił tę swobodę i dziecinadę, jaką się odznaczali i nie miał zamiaru z tego rezygnować tylko dlatego, że kogoś w końcu pokochał.
-I to są laski, które potrafią docenić, co mają przed oczami. Takimi się musisz zajmować, bo wcale dużo gorsze od tych wyposzczonych laleczek nie są. - Poszerzył uśmiech, poniekąd powracając do kilku mało przyzwoitych wspomnień, o których opowiadali sobie przy niejednym piwku. Być młodym i głupim, to zdecydowanie było ich motto.
-Chyba się rozmarzyłeś. Dość tego partnerowania. - Zignorował kolejną magibelkę, bo wyraźnie nie szło im dzisiaj w duecie. Może była to kwestia surowych warunków, a może braku czegoś innego. Nie potrafił sam do końca odpowiedzieć na to pytanie.
-Po prostu zostaniesz w drużynie dopóki to się nie wydarzy. Ty spełnisz marzenia, ja będę miał z kim przetrwać resztę tej żałosnej edukacji. - Postanowił za Lockiego, po czym podwoił stawkę zakładu i zabrał się za celowanie w płot. Zdecydowanie nie był to dzień Solberga jeśli chodziło o podobne wygibasy. Trafił jedynie połowę z celów, które sam sobie pozaznaczał i tylko dwa z nich rozjebał w drzazgi siłą uderzenia.
-Jak tak się zapowiada sezon, to jeszcze długo nic się nie zmieni. - Powiedział w końcu, porzucając swoją sztachetę w trawę i odpalając szluga.

+

Trafienia: 5/10

Życie miało zbyt wiele odcieni szarości, za dużo smaku goryczy, żeby zawsze się nad nią pochylać. Relacja z Maxem była dla Lokiego ważna, bo mógł być przy nim sobą, czasem wrażliwym, czasem mądrym, ale najczęściej właśnie głupim i z idiotycznym poczuciem humoru dzieciakiem i Solberg akceptował pełen pakiet. Rozumieli się, jak Lockie nie rozumiał się z nikim innym i nawet gdyby Max potrzebował przestrzeni, by pielęgnować swój związek, to Swansea by mu tę przestrzeń dał, ba, co więcej, biegałby dookoła płotu i jeszcze odganiał innych.
- Nie ma gorszych kobiet. Wszystkie są wspaniałe. Te wyposzczone, te laleczki, te degeneratki... - pokręcił głową z miną mędrca. Każda kobieta była w jego oczach cudowna na swój własny sposób i miała swoje plusy, walory i cudowności.
Parsknął na proroctwo Solberga i wzdrygnął się:
- Już i tak kibluje rok, kiedy ja marze, by sie uwolnić z tego piekła. - zaśmiał się, jak pies szczeka - No ale spróbować spróbujemy, bo sie posram przecież, jak nie będę mieć pewności, że zrobiłem, co mogłem, nie. - pokręcił głową.
Sam również podszedł do płotka, wybierając swoje deski i zaznaczając na nich cele. Później schylił się, by pozbierać magibelki i choć widział, że to owoce, to równie dobrze mógł zbierać z trawy kamienie.
- Będę tęsknił za tymi owockami. - powiedział, nim nie zaczął ciskać uderzeniami w swoje oznaczenia.
Finalnie, jak zwykle, okazało się, że Lockie i Max współdzielą szarą komórkę, bo i Swansea trafił tylko w połowę celi. Gdyby byli jednym zawodnikiem, mieliby wszystko.
Rechotał z tego jak głupi, nim nie kiwnął na Maxa, by się wybrali na stołówkę pić kompot. Bo czemu nie. Kompot był bardzo dobry.

2 x zt
+