Bitwa na śnieżki: 3/6
Bałwanki: 0/3
Pozostałe aktywności: ozdoby (5+5 za zawieszenie ozdoby wykonanej w wytwórni)
Suma punktów uratowania świąt: 10+15

Aoife chyba podświadomie wyczuwała, że Hex nie zrobi jej krzywdy i perfidnie to wykorzystywała. Widziała, a raczej czuła jej siłę, wiedziała, że gryfonka ma nad nią dużą przewagę fizyczną, a mimo to wcale nie uważała się za przegraną. Była czarownicą, miała różdżkę. Ale i ona, gdy już ochłonęła, nie zamierzała wyrządzić Helen żadnej szkody. Zamiast tego spojrzała na nią przekornie, z lekkim uśmiechem błąkającym się na ustach i z roziskrzonym wzrokiem, kiedy brunetka tak przeczesywała te swoje rozwichrzone, gęste włosy. Coś ją ujmowało w tym ruchu, fascynowało, sprawiało, że chciała oglądać to raz jeszcze i znowu, i tak w nieskończoność.
- Kiedy będę chciała, żebyś się już nie podniosła - zaczęła, opuszczając różdżkę, za to podnosząc się lekko na łokciach, by znaleźć się bliżej Hex. - Nie będę potrzebowała do tego zaklęcia.
Jej ciepły oddech mógł być wyczuwalny na smaganych wcześniej chłodem ustach gryfonki, otulając je miękko, niczym obietnicą. Wzrok Aoife iskrzył się coraz bardziej, oglądając twarz Helen z zupełnie innej, bliższej perspektywy.
- Zejdziesz ze mnie, czy chcemy dalej gorszyć lisy i koziołki? - zapytała, drocząc się, zupełnie innym tonem, niż kiedy w furii szarżowała na górująca obecnie nad nią przeciwniczkę. Wcale nie miała ochoty sie podnosić. Było jej zaskakująco dobrze. Ale też wiedziała, że na dłuższą metę nie mogło się tu zadziać nic więcej, nie pozostawiając jednocześnie niedosytu i niespełnienia.

Hex miała wrażenie, że dopiero co Aoife była gotowa ją zmieść z powierzchni ziemi za ten atak śnieżką z zaskoczenia, a teraz to się zmieniło o sto osiemdziesiąt stpni. To nie tak, że jej przeciwniczka potulnie złagodniała, o nie, Eastwood dalej wyczuwała subtelne zagrożenie, właśnie to, które tak niesamowicie jej się podobało od kiedy tylko poznała Dear-Aasveig. Ale na szczęście nacisk różdżki zelżał, przez co trochę rozluźniła mięśnie.
- Tak czy inaczej na pewno powalisz mnie swoim urokiem. - Hex prychnęła krótko śmiechem podczas rzucania tej taniej i głupiej gry słownej. Policzki Gryfonki również ozdobiła delikatna czerwień, ale bynajmniej nie przez zawstydzenie, chociaż białowłosa znacząco się zbliżyła. Wręcz przeciwnie, Helen również dość wyzywająco spojrzała na obdarzoną północną urodą twarz nieznośnie oddzielaną tymi kilkoma centymetrami od jej własnej. Jedną z dłoni ułożyła na tyle pleców Ślizgonki, tuż pod zgięciem łopatek, aby utrzymać towarzyszkę stabilniej i wygodniej. Ten bijący od niej zapach lasu w połączeniu z podmuchem ciepła na wargach Helen doprowadził do tego, że zawiesiła na moment myśli w niebycie. Czy Aoife znała smak pocałunku?
- No nie wiem... zwykle lubię być w takiej pozycji. - odparowała takim samym tonem pełnym droczenia się. Leżały w śniegu, ale obie nie widziały w tym minusów. Mimo wszystko... należało skończyć przepychanki.
Z niechęcią, którą próbowała bezskutecznie ukryć, zsunęła się z Aoife, po czym od razu wyciągnęła do dziewczyny dłoń, aby pomóc jej się podnieść. Łapała się tego kontaktu fizycznego jak tonący brzytwy, ale wtedy uznała to za tak żałosną desperację ze swojej strony, że potem od razu zrobiła krok w bok i pochyliła się przy śniegu.
- Kontynuujemy czy przynieść Ci gorącą czekoladę? - zapytała, w międzyczasie formułując na wszelki wypadek śnieżkę.

Bitwa na śnieżki: x/6 postów napisanych; podaj wynik 2k100 oraz kogo atakujesz
Bałwanki: 1/3 ulepionych bałwanów; 10
Pozostałe aktywności: +5 za powieszenie bombki, +10 za bałwana
Suma punktów uratowania świąt: 30+5 za bombkę +10 za bałwana = 45

Nie żeby robiła takie bałwany często, sama sobie tego za bardzo nie przypominała albo miała jakieś luki w pamięci, że tak faktycznie było. Spojrzała na niego kiedy dotknął jej ramienia i skinęła głową.
- W porządku, zróbmy tak - odrzekła bez chwili zawahania zastanawiając się, czy w ogóle pamięta jak się to robi i dość nieśmiało przyglądała się jak to robią inni, a potem dopiero sama wzięła się za robienie i lepienia małej kilki w dłoni, którą przez chwilę obracała w swojej dłoni, nie była idealna, ale przynajmniej jakoś jej szło przynajmniej na sam początek. Choć tyle dobrego z tego wyszło, potem wzięła i ułożyła kulkę na ziemi i zaczęła ją powoli toczyć przed siebie widząc jak kulka z każdą chwilą rośnie coraz bardziej, nie do końca wiedziała z ilu warstw chce zrobić tego bałwana, ale postarała się zrobić z trzech, tyle pamięta ze swojego dzieciństwa. Więc gdy pierwsza kulka, ta największa została już gotowa, wzięła się za dwa kolejne, mniejsze pasujące do jej bałwanka, który swoją drogą miał daleką drogę do bycia w jakikolwiek stopniu bycia idealnym. Szło jej ok, jak na zdolności, które dawno zapomniała.
Koniec końców otrzepała swoje rękawiczki z nadmiaru śniegu i spojrzała na bałwana, któremu wiele brakowało, ale jak na pierwszą próbę przynajmniej wyglądał jak bałwan, to też jakiś sukces. Spojrzała po chwili na chłopaka, a potem na swojego bałwana.
- Mój też niekoniecznie jest dobry, ale... przynajmniej wygląda jak bałwan. Robimy kolejnego? Może wyjdzie ładniejszy - zaśmiała się zakłopotana. A po chwili chciała sama sobie dodać otuchy z nadzieją, że może kolejny bałwan wyjdzie nieco lepiej.

@Yuri Sikorsky

Bitwa na śnieżki: 5/6 I- atak 21, obrona 12; obecnie atakuje   @Jenna Hastings
Bałwanki: 0/3
Pozostałe aktywności:
Suma punktów uratowania świąt: 25

Ledwie się powstrzymał przed opuszczeniem kryjówki, kiedy zobaczył, że Jenna się wywróciła i podszedł do niej jakiś facet, ale szybko się okazało, że nie dość, że obcy nie był dla niej zagrożeniem, to jeszcze użyła go jako tarczy, spryciara jedna. Na szczęście ten manewr też ją kosztował celność i jej śnieżka minęła go w bezpiecznej odległości, inny problem polegał na tym, że Chris nie chciał trafić obcego mężczyzny, więc jego pocisk nawet nie zbliżył się do Jenn. Pojedynek jak na razie był nie rozstrzygnięty, ale miał wrażenie, że jeśli nie chce znosić jej dąsów to powinien dać się trafić. Wyszedł zza zasłony udając, że próbuje ją okrążyć, oby miała dobrego cela tym razem.
Tymczasem Lola najwyraźniej znudziła się tą całą bitwą i postanowiła komuś powróżyć, podeszła do @Anna Brandon i wyczarowała karty, dając jej do zrozumienia, że dostąpił ją zaszczyć poznania liskowej wróżby, usiadła przez Aneczką i patrzyła pytająco.

Bitwa na śnieżki: 3/6
Bałwanki: 0/3
Pozostałe aktywności: ozdoby (5+5 za zawieszenie ozdoby wykonanej w wytwórni), napoje
Suma punktów uratowania świąt: 10+15+5

Ślizgonka uśmiechnęła się zadziornie na dwuznaczną odpowiedź o jej uroku. Schlebiało jej to, głównie dlatego, że powiedziała to właśnie ta wilczyca. Imponowała jej siła Hex, jej bojowość, pociągała dzikość i to, jak bardzo lubiła drażnić smoka. Taka nieustraszona. Gryfońska, ale w tym pozytywnym sensie, bo i gryfoni mieli jakieś dobre strony.
Aoife pozwoliła sobie pomóc z wstaniem, ale tylko dlatego, że miała ochotę przeciągnąć ten kontakt fizyczny. Z resztą nie wątpiła, że Hex zdawała sobie z tego sprawę. W końcu Ifka wyraźnie pokazała, że nie jest bezradną damą w opresji, prawda? Jednak pytanie o czekoladę kompletnie zbiło ją z tropu. Zaskoczenie przez ułamek sekundy było zauważalne w jej błękitnych oczach, ale potem zamieniło się w chochlikowe błyski.
- A co, chcesz mnie uraczyć przeklętą czekoladą? Przyjmuję wyzwanie.- powiedziała, jednoznacznie dając znać, którą opcję preferuje. -  I chętnie pokażę ci, jak ja zwykle przyrządzam... oczywiście jeśli nie boisz się wypić czegoś, co podał Dear.
Kiedy podeszły do wózka z napojami, Ifka przygotowała na bogato kakao z piankami i bitą śmietaną, wyjątkowo nie zaprawiając go żadnym wrednym eliksirem. Chciała, żeby po prostu zasmakowało Hex, choć celowo dała tyle białej pianki, by gryfonka musiała się nią upaskudzić. Sama z kolei śmiało patrząc dziewczynie w oczy upiła swojego napoju, pokazując, że nie boi się żadnej klątwy, którą Hex mogłaby ulepszyć czekoladę.

Bitwa na śnieżki: 0/6
Bałwanki: 0/3
Pozostałe aktywności: ozdoby (wieszanie ozdoby zrobionej w wątku w wytwórni)
Suma punktów uratowania świąt: 15

Nicholas przyszedł na plac mijając się z Marcusem. Niestety. A może i stety? Czy potrafiliby nad sobą zapanować po tym, co wydarzyło się w brokatowym składziku? Seaver potrząsnął głową, odganiając myśli, od których zrobiło mu się naprawdę gorąco, ignorując oceniające, wyniosłe spojrzenie Sissy, która wywróciła znów oczami z dezaprobatą.
Czarodziej podszedł do choinki i w zadumie zawiesił na nią ozdobę, po której jeszcze niedawno wspólnie błądziły palce obu mężczyzn, i która stanowiła jedynie pretekst do bliskości. Miał ochotę ją zatrzymać. Ale nie po to ją robił, prawda? A on zachowa coś o wiele cenniejszego. Wspomnienia. Dużo intensywnych, pełnych upojenia wspomnień. I równie dużo brokatu, który mimo zaklęć czyszczących zapewne jeszcze przez dłuższy czas będzie znajdywał w różnych dziwnych miejscach.
Westchnął i odwrócił się w stronę placu, rozglądając się za ciekawymi atrakcjami. Niby było ich pełno, ale tę najważniejszą niestety miał już za sobą. Wszystko inne były jedynie dodatkiem do tego, czego zaznał w objęciach Deverilla.

Bitwa na śnieżki: 3/6
Bałwanki: 0/3
Pozostałe aktywności: napoje
Suma punktów uratowania świąt: 15+5

Wiedziała doskonale, że Aoife nie potrzebuje pomocy ze wstawaniem, a mimo to jednak ją przyjęła i to napełniało Hex satysfakcją. Jakoś tak nie chciała, aby przy niej Ślizgonka również myślała, że zawsze musi trzymać gardę.
Nie planowała zaskakiwać taką prostą propozycją. Może Ifa nie nawykła do ludzi, którzy bezinteresownie chcieli dla niej zrobić coś miłego. Właściwie to Hex też nie nawykła. Oczywiście, że musiała uznać to za kolejne wyzwanie. Ciemnowłosa lekko prychnęła, ale i uśmiechnęła się pod nosem mimowolnie na komentarz o przeklętej czekoladzie. Od teraz zawsze zostanie to między nimi, kiedy będą jeszcze kiedyś pić gorącą czekoladę albo ją jeść Helen na pewno w taki sposób ją nazwie. Potem podążyła za Ślizgonką. Nie przeszkadzało jej to, że przejmowała inicjatywę i sama decydowała, co zrobić i w jaki sposób. Były dwoma wolnymi duchami, których losy splotły się przypadkowo, ale wszelka próba kontroli czy choćby nacisku na tę drugą stronę mogłaby zostać odebrana negatywnie. Dlatego Eastwood przystanęła przy wózku, gdy dziewczyna robiła jej gorącą czekoladę. Sama zrobiła prawie że identyczny napój, ale jednak bez pianek i z dosłownie szczyptą cynamonu dla podbicia smaku.
- Picie czegoś od Deara to przepis na tragedię... Chyba że dany Dear nas lubi, prawda? - puściła Aoife oczko, wkładając w ten gest całą swoją arogancję, bo przecież białowłosa była inteligentna i musiała zrozumieć przekaz tych słów. - Wtedy może być przyjemnie.
Podziękowała skinieniem głowy, kiedy ujęła kubek pełen ciepłego napoju z całą masą bitej śmietany oraz pianek. Nawet jeśli nie ma tu żadnej trucizny to może zasłodzić się na śmierć. Uniosła czekoladę, jakby w toaście poświęconym oczywiście na cześć jej towarzyszki.
- Przekonajmy się więc. - nawiązała oczywiście do swoich słów sprzed chwili, gdy upiła kilka sporych łyków bez strachu. Smakowało świetnie i rozgrzewało organizm prawie tak skutecznie, jak te śmiałe spojrzenia od panny Dear.
- Hmm. Mam jeszcze poczekać czy wnioski można wysnuć już teraz? - uśmiechnęła się drapieżnie, przesuwając językiem po białej śmietanie, jaka pozostała dookoła jej ust oraz na czubku nosa.

Bitwa na śnieżki: 1/6 obrona 40, atak 66, atakuje @Thomas Seaver
Bałwanki: 0/3
Pozostałe aktywności: ozdoby (i zawieszenie bombki z wątku w wytwórni), kolędy, napoje
Suma punktów uratowania świąt: 15+5+5+5

Kiedy Aneczka wróciła na plac po przykrej przygodzie w jaskiniach, nie miała najlepszego humoru. Była zmartwiona, bo pierwszy raz od pojawienia się w Merfox Village naprawdę straciła pewność, czy święta rzeczywiście uda się ocalić. W końcu ich przeciwnikiem był morderca. Nawet jeśli przyczyny tego czynu były głęboko zakorzenione i wynikały z osobistego cierpienia, był to akt bezwzględnie niedopuszczalny. Elge jawił jej się obecnie jako osobnik niecny i naprawdę groźny, dlatego się martwiła.
Niespodziewanie jednak przybiegł do niej lisek, który wyciągnął karty i spojrzał wyczekująco, nie pozostawiając żadnych wątpliwości. Wróżba. Ania teraz bardzo potrzebowała szczęśliwej wróżby.
- Och, lisku... Proszę, przepowiedz mi najważniejszą rzecz. Czy święta zostaną uratowane?
Czekała w napięciu, choć bez ryzyka kolejnego ataku pressury, bo dopiero co przed chwilą udzielano jej pomocy i była teraz trochę ogłuszona eliksirami uspokajającymi. Na szczęście wróżba była pomyslna i panience Brandon kamień spadł z serca. A zaraz potem wylądowała na niej śnieżka.
- Tim! - Aneczka zrobiła minę świadczącą o czymś między rozbawieniem a wzburzeniem. O nie, czyżby wojna rodów?! Ha! Puchonka nie schylała się po śnieg, za to posłała białą kulkę w stronę gryfona zaklęciem. - Śnieżka za śnieżkę! Ale teraz wywieszam białą flagę. Szalenie miło cię tu widzieć!

Bitwa na śnieżki: 6/6 atak 29, obrona 18 atakuję  @Christian Hastings
Bałwanki: 0/3
Pozostałe aktywności: ozdoby (5+5 za zawieszenie ozdoby wykonanej w wytwórni)
Suma punktów uratowania świąt: 10+25

Hastingsy ewidentnie były coraz bardziej zmęczone i rzucanie śnieżkami szło im coraz słabiej. Kolejne śnieżki latały wolniej i coraz trudniej było im dosięgnąć celu, a krukoni opadali z sił i unikali ich coraz mniej zwinnie. W końcu kiedy Jenna rzuciła ostatnią śnieżkę Meatball zasygnalizował, że nadszedł czas na zaprzestanie tej zabawy, zapędzając dzieciaki do stoiska z napojami. Zużyli dużo energii, a on jako lisek z uzdrowicielskimi zapędami wiedział, co na to zaradzić. No i po prostu dbał o towarzystwo, które jak zwykle wykazywało tendencje do robienia sobie szkody własnym nierozumnym zachowaniem. Jenna klapnęła na jakiejś zaspie z gorącą czekoladą w kubku i uśmiechnęła się do kuzyna. To był naprawdę cudownie spędzony czas i naprawdę uroczy sposób na ratowanie świąt.

Bitwa na śnieżki: 0/6
Bałwanki: 0/3
Pozostałe aktywności: napoje
Suma punktów uratowania świąt: 5

Xanthea pojawiła się w Merfox Village zupełnie nie czując atmosfery świąt. Miała nadzieję, że po raz pierwszy spędzi je z Xion. Miała nadzieję, że będą razem świętować jej siedemnaste urodziny. Miała nadzieję na wiele rzeczy, na które nie zapowiadało się, by mogły zaistnieć. Nie sięgała do wizji na ten temat, bała się dowiedzieć, co przyniesie przyszłość. W światecznej wiosce nie zabiegała o te wszystkie śmieszne rzeczy, o choinki, ozdoby, czy tego całego Elge. Była zdruzgotana. Podeszła do stoiska z napojami i nalała sobie herbaty, zaprawiając ją alkoholem do takiego stopnia, na jaki pozwalała tutejsza magia, a potem wypiła całość duszkiem. Tyle z ratowania świąt w jej przypadku. Czekanie i obserwowanie jak wszyscy są szczęśliwi i zaaferowani, w chwili gdy ją ogarniała tylko jedna wielka pustka.

Bitwa na śnieżki: 1/6 postów napisanych; siła ataku 12, unik 81, w Jennę nie rzucam, obrywam
Bałwanki: 2/3 ulepionych bałwanów; I - 83, II - 90
Pozostałe aktywności: napoje
Suma punktów uratowania świąt: 30

Wywróciła oczami, gdy zaczął rozprawiać o wszystkich potencjalnych ciekawych przypadkach, które mogły ją spotkać w szkole. Patrząc na jej statystyki do tej pory, poza tajemniczym przypadkiem jednego Ślizgona nie miała okazji przyjmować niczego, co sprawiło, że musiała na moment pochylić się nad pacjentem i zastanowić, z czym miała do czynienia.
- Albo czasy się zmieniły i studenci nie robią już takich rzeczy, albo to młodsze pokolenie jest wyraźnie zdolniejsze i leczy się samo - stwierdziła, podsumowując tym samym jej niezwykle fascynujący zawód. Nie mylił się, generalnie w Hogwarcie było sporo osób, które podejrzewałaby o podobne zagrywki. Gryfoni szczególnie, od samego początku roku lubili wpadać w tarapaty. Ale poza akcją z salionixem nic cięższego się nie wydarzyło.
Pokręciła głową, gdy zapytał, czy słyszała jakąś pieśń i szczekanie - do jej uszu nie dobiegło absolutnie nic takiego. Na placu było i tak tyle innych bodźców, że wsłuchiwanie się w jakieś wycie wydawało jej się niemożliwe.
- Ach, rozumiem - powiedziała, parskając śmiechem na wybryki liska. - W takim razie proszę się zająć odpowiednio lisim towarzyszem. Ja muszę znaleźć mojego i... Cóż, znaleźć jakiś sens w całej tej halucynacji - dodała. Uśmiechnęła się na pożegnanie. - Do zobaczenia kiedyś, Fredericku.
/ztx2

Bitwa na śnieżki: 3/6
Bałwanki: 1/3 80+10 za Jazgota+2DA=92
Pozostałe aktywności: ozdoby (5+5 za zawieszenie ozdoby wykonanej w wytwórni), napoje
Suma punktów uratowania świąt: 10+15+5+10

Aoife czuła się zagoniona w pułapkę, ale jednocześnie nie potrafiła się wyzbyć uczucia zadowolenia, że ją weń zagoniono. Czy chciała, by Helen było przyjemnie?
- Być może - odpowiedziała oględnie, nie precyzując dokładniej, pozostawiając niedomówienie, które zdawało jej się w tym wypadku bardziej adekwatne. Jej oczy wciąż iskrzyły się jak u chochlika, ale nie wdała się w dalszy pojedynek słowny. Zamiast tego z prawdziwą przyjemnością przyglądała się temu, jak Hex pije kakao, brudząc się bitą śmietaną.
Na zaczepkę dotyczącą wniosków nie odpowiedziała, zamiast tego robiąc wolny, spokojny krok w stronę gryfonki, skracając dzielący je dystans. Patrzyła na ubrudzony nos i bardzo łagodnym, niemal troskliwym ruchem starła pianę odsłoniętymi opuszkami palców.
- Jesteś nieokrzesana jak wilk - zamruczała, jakby był to największy komplement, przesuwając palce na usta Hex, je również delikatnie uwalniając od śladów śmietany. - Lubię to.
A potem dała krok do tyłu, przyglądając się jeszcze przez chwilę, aż wreszcie odwróciła się i bez pożegnania odeszła w stronę, gdzie Jazgot już skakał radośnie, chcąc z Ife ulepić bałwana. Dear odwróciła się jeszcze, by posłać ostatnie, figlarnie roześmiane spojrzenie do Helen, a potem zaczęła lepić jeden z najbardziej rozpoznawalnych symboli zimowych zabaw.

Było już ciemno, kiedy to wszystko się wydarzyło.
Naprawdę ciemno i naprawdę spokojnie, jakby Merfox Village pogrążyła się we śnie, w wypoczynku, tuż przed samymi świętami, które, a jakże, były tuż za rogiem. Papa Świąt przygotowywał się właśnie do podróży, wciąż jeszcze czując niepokój, ale nawet do niego docierała ta niezwykła magia, jakiej chyba nawet on się nie spodziewał. Magia pełna ciepła, pełna radości, pełna determinacji, jaką przesiąknęła cała wioska. Było tak, jak dawniej, jak przed tym, kiedy Elge zaczął ich osłabiać, zaczął kraść, kiedy zaczął wtrącać się w to, co się działo. Jego nienawiść, jego wściekłość i żale, które nie zgasły przez te wszystkie lata, a może nawet wieku, zaczęły zwyciężać w Merfox Village, psując to wszystko, co tutaj istniało, niszcząc stopniowo nadzieję, prowadząc do licznych wypadków i zwykłego osłabienia morale. To dlatego Papa Świąt postanowił spróbować poprosić o pomoc, to dlatego sięgnął do czarodziejów, mając nadzieję, że ci o dobrych sercach, czy tych zaciekawionych tym, co się działo w tej tajemniczej wiosce, postanowią pomóc.
I pomogli. To, co zrobili, było niesamowite. Papa Świąt już teraz czuł, jak magia, jaką udało się im wytworzyć, przesiąka dosłownie wszystko. Spojrzał w stronę, gdzie znajdowało się legowisko Eleg, do którego nie zwykł chodzić, wiedząc, że nic nie zdziała, że nie naprawi tego, co zostało zepsute, wiedząc, że cokolwiek nie miałoby tutaj miejsca, on nie podołałby naprawom. Bo to była również jego wina i był o tym przekonany. Jednak ci, którzy przybyli, nie mieli o tym pojęcia i zdziałali prawdziwe cuda.
Elge spał. Papa Świąt był o tym przekonany. Magia, jaka ich otaczała, była dla niego zbyt mocna i nawet jego zirytowane serce, nawet jego oszalałe ciało nie było w stanie walczyć z tym ciepłem. Odpłynął, ukrywając się, a jego złość została właściwie całkowicie stłumiona, pozwalając na to, by święta były takie, jak dawniej, takie, jak kiedyś, nim Elge faktycznie zaczął zwyciężać, sącząc we wszystkich swe złe intencje. Teraz jednak było inaczej i Papa Świąt był pewien, że od tej pory będzie tylko lepiej. Będzie doskonale. Bo już było. Czarodzieje zrobili coś, czego Elge się po nich nie spodziewał. Zasługiwali na dodatkowe prezenty, tak, z całą pewnością zasługiwali.
I właśnie z tą myślą Papa Świąt wyruszył w drogę. Zachwycony tym, co się stało.

Koniec Eventu
@Hufflepuff @Gryffindor @Ravenclaw @Slytherin @Dorosły

- Chyba wolę nie sprawdzać, dla dobra i psa i lisa - stwierdziła. - Zresztą, Guinness wciąż jest obrażony przez to, że sprowadziłam do domu psidwaka, nie chce mu łamać serca bardziej. A minął już rok - dodała z rozbawieniem, wspominając kota, który ostentacyjnie pokazywał jak bardzo nienawidził jej za już nie tak nowego współlokatora. - Ciekawe co powie na papugę - zachichotała, pokazując Maxowi język, na którym był listek mandragory, jej nieodłączny atrybut. - Jak przygotowania? Gotowy już na wiosenne burze? - dopytała, ciekawa jak idzie przyjacielowi z animagią, do której wspólnie dążyli.
A potem całkowicie skupiła się na sylwestrowej imprezie w Pure Lux. - Kto jak kto, ale ty się na tym znasz najlepiej. Na twoim miejscu nie słuchałabym moich rad, bo chociaż płyną ze szczerej chęci pomocy to jestem dupa a nie bizneswoman - oznajmiła zgodnie z prawdą. Miała wiele innych talentów i zalet, jak na przykład robienie z siebie pajaca na rodzinnych uroczystościach. - Rewelka, to już mam plany na przyszłe święta, akurat będę miała rok na przygotowanie matki, że mnie nie będzie w domu. Po kimś w końcu mam pierdolca na punkcie tego okresu - wyszczerzyła się, oczywiście żartując, bo żadna siła nie była w stanie sprawić, żeby zrezygnowała z rodzinnego świętowania. - Ty się dobrze zastanów, bo jeśli myślisz, że to ja dużo gadam i jestem chaosem zamkniętym w drobnym ciele to pomnóż to sobie razy milion i wychodzi moja matka. Przegadałaby nawet trolla, żeby zapisał się na balet albo przekonałaby Patola do wstąpienia do kółka różańcowego - w skrócie opisała Fiadh, rozpoczynając potem kolędowanie. Musiała przyznać, że nie mieli sobie równych, a spojrzenia, jakie posyłali w ich stronę inni uczestnicy, dziarsko ignorowała. Na ich miejscu też by zazdrościła sobie i Maxowi tak anielskich głosów i odwagi. - Stary, ja miałam wtedy osiem lat - przewróciła oczami, bo przyjaciel jak zwykle posądzał ją o pijaństwo albo mordobicie. - Co najwyżej spijałam piankę z piwa, gdy mama nie patrzyła - dodała rozbawiona, zgarniając ze stoiska czekoladę. Przez chwilę stali i plotkowali, wesoło popijając rozgrzewający napój, a kiedy Solbi zaproponował kolejną atrakcję, aż podskoczyła ucieszona. - Ś w i e t n i e, to najpierw ja ci zapozuję i masz się postarać i wyrzeźbić mnie jak swoje francuskie damy, a potem zamiana - zaśmiała się i popędziła z nim lepić najbardziej żenujące i koślawe bałwany jakie widział ten świat.

@maximilian felix solberg

-Matko, gorzej niż z babami. Jak dobrze, że ja mam tylko smocze figurki, które rozpierdalają mi pół chaty i kota, co to syczy na ludzi. - Zaśmiał się na to wszystko. Nie potrafił wyobrazić sobie takiej dramy z obrażonymi zwierzętami, na prawdę, już wolał chyba to, co odpierdalał Andrzej i ekipa. -Papugę? A skąd ten pomysł? - Zapytał szczęśliwy, że Marla wciąż ambitnie dążyła do zmiany w zwierzę. Interesowało go jednak, czy może miała jakieś sekretne dojście do informacji, w jaką istotę zamieni się po całym rytuale, a jeśli tak, to chciał z niej to wydobyć. Bez dwóch zdań. Jakby wiedział, że zostanie pierdoloną rybą, to by nie marnował czasu i już teraz przerwał pracę nad zostaniem animagiem. -Jestem po mieleniu tego gówna. Potrzebuję sprawdzić jedną rzecz w kwestii eliksiru i w sumie chyba mogę ruszać powoli. Jak się wiesz, planety poukładają jak trzeba i nie wjebię się w żadne gówno po drodze. - Streścił jej postęp w swojej drodze do autotransmutacji. Nie było to łatwe wyzwanie, ale sprawiało mu dużo radości i zdecydowanie rozwijało magicznie, a to zawsze było u Solberga w cenie.
Uśmiechnął się na jej słowa. Oczywiście wiedział, że chciała najlepiej i nie miał do niej ni pół pretensji, bardziej myślał na głos, samemu nie wiedząc jeszcze co tak naprawdę powinien był zrobić. -A myślisz, że ja to kurwa rekin biznesu? Przez większość czasu lecę na czuja, a jak już jest zajebiście chujowo, to proszę Paco o radę. Chociaż nie zawsze z niej korzystam. - Zakończył konspiracyjnym szeptem, jakby jego partner miał się czaić w krzakach i podsłuchiwać ich rozmowę. Co jak co, ale Morales znał się na biznesie i jeśli ktoś miał Maxowi doradzać, to Meksykanin był zdecydowanie na szczycie tej bardzo krótkiej listy.
-To, że możecie przyjść, nie znaczy, że zamierzam przy tym być. Mam swoje plany. - Pokazał jej język, dając do zrozumienia, że nie boi się jej gróźb, po czym opowiedział, jak Feli i jego matka spędzali u nich pierwsze święta. Kobieta zdecydowanie wczuła się w klimat i rozgadała tak, że sam Max był zdziwiony, a później musiał znosić to poniekąd na co dzień. Choć nie mógł powiedzieć, że nie lubił kobiety, bo byłoby to ogromnym kłamstwem.
-Osiem lat to już wystarczająco na pierwsze mordobicie. - Wzruszył ramionami, nieco żartobliwie, nieco poważnie. Marla wiedziała, że on to nie kierował się wytycznymi odpowiednimi dla jego metryczki i nawet jako taki pierdolec już odkurwiał pojebane rzeczy. Irlandka była jednak zdecydowanie mniej zdeprawowana i chwała Merlinowi, bo świat by spłonął już dawno przy tak chaotycznym duecie jak ten.
-Z francuskiego, to jestem lepszy w inne rzeczy, ale nie martw się, będzie Pani zadowolona. - Wyszczerzył się dwuznacznie, po czym ułożył palce w ramkę, udając że dokładnie się jej przygląda i zaczął toczyć kulę ze śniegu. Zdecydowanie większą od gabarytów gryfonki.