Tony nie zrozumiał, z czego wynika to prychnięcie. Przecież spełnił swoje zadanie wyśmienicie, co miał innego powiedzieć? Że Morales to sadysta, któremu zemsta smakuje na zimno. Że nie cofnie się przed niczym, a jego wyrachowanie i bezwzględność nie znają granic? A może miał opowiedzieć o tym, jak zręcznie owija sobie wokół palca każdego, na kogo ma ochotę. O nie, takich rzeczy nie mówi się podczas kupowania obrączek. To znaczy, no chyba - Antonio robił to przecież po raz pierwszy.
- Powinieneś. To ja ci prześlę fakturkę sową, okej? - Díaz wyszczerzył się w uśmiechu, wcale nie tracąc na dobrym humorze. Zupełnie jakby nie zauważył tego, jak zostało odebrane to, co powiedział. A starał się, naprawdę tym razem starał się nie palnąć niczego głupiego i nieodpowiedniego.
Wzrok mu się wyostrzył, gdy usłyszał ten głos. Ton Moralesa, który nie znosił sprzeciwu. Głupi grymas ciągle błądził mu na twarzy, gdy w ciszy przysłuchiwał się wymianie zdań dwóch panów. A gdy usłyszał komentarz skierowany do niego pokiwał głową na tak, próbując zachować należytą powagę sytuacji. Tak naprawdę to wszystko go to śmieszyło, choć tak bardzo starał się wczuć się w to, co przeżywał Paco. Mina sprzedawcy wcale nie ułatwiała sprawy, bo teraz wyglądał, jakby miał alergię na ich obu. Ale cóż, pieniądze przeważyły nade wszystko i zamknęły usta na dalsze uwagi. Jest, kapitalizm znowu wygrał - pomyślał Díaz.
Gdy Katalończyk usłyszał ostateczną cenę, nic nie powiedział. Ale tak wiele cisnęło mu się na usta. W jego ocenie Morales po prostu oszalał, ale z drugiej strony doskonale jeszcze pamiętał jak to było, gdy kochał Beatrize. Oddałby jej słońce i gwiazdy, co dopiero kilkaset galeonów. Chwila, zaraz. Czemu powiedział “kochał”?
Ta myśl popsuła mu nieco humor, co wyraźnie widać było w grymasie jego twarzy. Na Merlina, zdarzało się to ostatnio coraz to częściej. Myślał o niej, jakby przestała być częścią jego życia a przecież była, czekała, cierpiała. To może dlatego Felix Felicis, z którym się nie rozstawał tak bardzo mu ostatnio ciążył.
Przestał słuchać, włączył się z powrotem dopiero, gdy zrozumiał że zadano mu pytanie. Spojrzał nieprzytomnie na Paco, potem na sprzedawcę, którego tu już przecież nie było.
- Wybacz, compadre. Zamyśliłem się. Obrączki? Piękne - odpowiedział wymijająco, bo przecież nie takie było chyba pytanie. Zobaczył jednak minę Sala i szybko się zreflektował. - Co to reszty, nie wiem. Naprawdę nie wiem czy to dobry pomysł, bo nie znam go jak ty. Ale! Ale powiem ci jedno - dodał, a jego wargi wykrzywiły się w bardzo smutnym uśmieszku. - Gdybym mógł cofnąć czas, zrobiłbym wiele rzeczy. A już na pewno naprawiłbym największy błąd i uczynił to, co planujesz. Nie bój się. Spróbuj, a nie pożałujesz. Możesz przecież tak wiele zyskać. A jeśli nie zapytasz to będziesz żałował do końca pierdolonego życia, uwierz mi. Wiem coś o tym - odpowiedział, a jego spojrzenie było śmiertelnie poważne. Jeżeli Antonio Díaz był czegoś w życiu pewien, to wiedział doskonale, że stracił już swoją szansę. Nie życzył tego przyjaciołom, nie życzył tego nawet wrogom a już na pewno nie życzył tego Paco. Któremu ufał i którego traktował jak brata.

Pokręcił z niedowierzaniem łepetyną, przewracając przy tym teatralnie oczami, a sekundę później pacnął hiszpańskiego druha w tył głowy, niezbyt mocno, przyjacielskim gestem starając się jedynie przywołać mężczyznę do porządku. Poniekąd zapobiegawczo, bo w gruncie rzeczy nie miał żadnych uwag co do wypełnionych przez Toniego obowiązków, a nawet był mu wdzięczny po pierwsze za okazane wsparcie, a po drugie za powściągliwość przy wygłaszaniu opinii na jego temat. Domyślał się, że Díaz mógłby wypowiedzieć wiele brutalniejszych spostrzeżeń co do jego osobowości, z pewnością bliższych rzeczywistości, niekoniecznie jednak przekonujących jubilera do współpracy, a ta… jak na razie układała się doskonale, gdyby nie liczyć horrendalnej sumki, jakiej elegancko ubrany, wenecki sprzedawca zażądał za parę palladowych obrączek. Niewykluczone, że Paco naprawdę oszalał, ale uważał, że to co łączy go z Maximilianem warte jest każdej ceny.
- Powinny mu przypaść do gustu… – Mruknął ni to do siebie, ni to do towarzysza, dopiero po chwili podnosząc na niego spojrzenie. – Nigdy wcześniej bym tego nie powiedział, ale po tym co przeszliśmy z Felixem… gdybym mógł cofnąć czas, wiele spraw załatwiłbym inaczej. – Odpowiedział gorzkim uśmiechem, zdając sobie sprawę z tego, że związkowi, o który tak uparcie walczył, daleko było do ideału. Popełniali z młodszym partnerem wiele błędów, ale i tak to do niego ciągle wracał myślami. – Co, jeżeli mi odmówi? – Prychnął niby rozbawiony, chociaż pod uniesionymi kącikami ust ukrywał całkiem realną obawę, która sprawiała, że serce zabiło zdecydowanie szybciej niż zwykle.

Ała, za co to? Chyba za niewinność? Nie mając sobie nic do zarzucenia, Tony spojrzał na Sala z rozbawieniem, ale uśmiech szybko spełzł z jego twarzy, gdy dostrzegł poważną minkę Moralesa. Poprawił koszulę, przysłuchując się pomrukom Sala. Tak dziwnie go było widzieć w takim stanie.
- Na pewno przypadną - pocieszył go, wcale nie taki pewny o pomyślny przebieg tej rozmowy. Co mu jednak innego zostało jak nie nadzieja? Liczył na to, że przynajmniej Paco ułoży sobie życie z tym, na którym mu zależy.
Kiwnął głową, słysząc jego uwagę. Tak naprawdę niewiele wiedział o ich historii, wielu rzeczy wciąż się domyślał. Nie byli nastolatkami, żeby zwierzać się sobie z miłosnych perypetii.
- Rozumiem - odpowiedział, dusząc w sobie jakiś dziwny smutek. Ile by dał za zmieniacz czasu, który przeniesie go do tamtego dnia… - Jeżeli ci odmówi, no cóż. To słaba pociecha, ale wtedy się z tobą napiję. A jeżeli nie, to też. Ale nie przejmuj się na zapas. Jestem pewny, że wszystko będzie w porządku.
Uśmiechnął się i klepnął go po ramieniu. Niedługo po tym jubiler wrócił do nich z bardzo cennym zestawem obrączek zapakowanych w odpowiedni do ceny sposób. Nie minęło pięć minut a już z powrotem byli na ulicy.
- Co za dziwny dzień - Díaz mruknął pod nosem, wcale nie mając na myśli pogody. Zerknął na Moralesa i zaprosił go na wino, chcąc utopić w kieliszku nie tylko męczące go problemy, ale i drażniący przyjaciela stres.


+