Łuk triumfalnych

First topic message reminder :

Łuk triumfalnych

Tubylcy niechętnie wspominają o Łuku Triumfalnych - nazywanej niemalże prześmiewczo budowli, której pochodzenia nikt nie jest pewien. Podobno formacja została stworzona mroźnym oddechem smoka Lodowego Okrutnego... a może jest to miejsce, w którym dawny wódz popełnił samobójstwo po utracie bliskich przez smocze ataki? Tak czy tak, Łuk Triumfalnych to miejsce, do którego Smoczy Ludzie nie lubią się wybierać.
Zaklętą w lodzie magię czuć już z daleka, wydaje się ona równie kusząca, co smutna. Podejście do łukowych wrot pozwala na zajrzenie do rzeczywistości, której nikt nie zna. Jedni twierdzą, że widzą przyszłość, inni - przeszłość. Okrutne wizje zniszczonego świata przeplatają się z błogimi wspomnieniami, a niektórych wrota zdają się do siebie wołać... Tutejsza magia skrupulatnie zakrywa fakt, że przejście przez łuk powoduje nieuchronny i niewątpliwie śmiertelny spadek z piekielnie wysokiego klifu.

Kostki:

Dziewczyna uśmiechnęła się szeroko na wieść, że mogła trochę poopowiadać o swoich przygodach. Była Seaverem, w jej żyłach płynął zew podróżnika.
- Włącznie z tym wyjazdem zaliczyłam już wszystkie kontynenty – zaśmiała się ciepło, wspomnienia wszystkich tych doświadczeń zawsze rozgrzewały jej serce. – A żeby powiedzieć jakoś dokładniej… Hm, na pewno ogromne wrażenie wywarła na mnie Dolina Kwiatów w Indiach, koniecznie musisz zobaczyć, jeżeli nigdy tam nie byłaś. Kwiaty rosną na kwiatach i wyrastają z innych kwiatów, zobaczysz tam wszystkie kolory tęczy i więcej, a bez maczugi nie da się przejść – podekscytowała się i mocno gestykulowała rękami. – Tanzańskie plemiona także są niezwykle ciekawe. Amazońskie dżungle skrywają wiele sekretów. W Brazylii idzie wytańczyć się aż do krwi! Byłam w tylu miejscach, że aż ciężko wymieniać, a mam wrażenie, że nawet pół świata jeszcze nie zobaczyłam. Nie mogę się doczekać kolejnego kierunku przygody – wyszczerzyła się do niej z zapałem godnym podróżnika.
Z największym zainteresowaniem słuchała nowej koleżanki. To co mówiła było niezwykle ciekawe. Domy, które były mniej restrykcyjne w przydziale? Ucieszyło ją też, że Thunderbird brzmiał jak dom, w którym i ona by się znalazła, gdyby poszła do Ilvermorny.
- Faktycznie nasz jest bardziej… ciosany? – wzruszyła ramionami, śmiejąc się, nie wiedziała jak to dokładnie opisać. – Ale odkrywców i poszukiwaczy przygód mówisz? – poruszyła brwiami w teatralny sposób, by zaraz zachichotać i pokręcić głową. – Przepraszam, przepraszam, ale coś czuję, że byłybyśmy tam w tym samym domu – powiedziała z dumą. – Tutaj wybór jest trochę trudniejszy. Z jednej strony zew przygody i odwaga z nią związana podchodzi pod Gryfindor, to mój dom! Z kolei jeżeli skupiasz się bardziej na wiedzy, którą możesz zdobyć a nie duszy podróży, to z kolei brzmi jak Ravenclaw. Jeżeli miałabyś ogromne ambicje, żeby być największym podróżnikiem, pobić wszystkich innych poprzednich i wywrzeć swój wpływ w historii odkrywając coś, czego nie znalazł nikt inny, byłabyś w Slytherinie. Z kolei jeżeli ruszyłabyś w podróż, bo to ona może pomóc znaleźć ważne dla innych informacje do… Załóżmy wyleczenia jakiejś nieuleczalnej choroby i idziesz w nieznane, by pomóc światu, wtedy byłabyś w Hufflepuffie – streściła pokrótce, starając się jak najlepiej dobrać słowa. – Wiadomo, że to wszystko bardzo uogólniłam, ale to właśnie leży u podstaw tych domów. W sumie… - zamyśliła się i przyjrzała się Bunny uważniej. – Jak w twoim przypadku będzie wyglądać przydział do domu? Też zostaniesz wybrana przez tiarę przydziału do któregoś? Czy w przypadku dołączenia w późniejszych latach nauki inaczej to wygląda? – była bardzo ciekawa, bo nigdy z taką procedurą się w sumie nie spotkała.

Słucham dziewczyny ze szczerym zaciekawieniem - jest młoda, musi być, ale przeżyła już niesamowicie dużo. Nie potrafię się powstrzymać od drobnej zazdrości, jak zawsze wtedy, gdy wpada się na kogoś paskudnie utalentowanego, kto po prostu osiąga tylko więcej i więcej. Też chcę mieć takie opowieści, ale nie umiem sobie wyobrazić w jaki sposób miałoby do nich dojść bo przecież moja matka najchętniej zakułaby mnie w kajdany gdzieś obok siebie. Pod swoją sceną?
- Hm, czyli też wszystko zależy od perspektywy - zauważam ostrożnie, nie do końca wiedząc jak zareagować na tę opowieść o czterech domach. Nie umiałabym sama nigdzie się dopasować i pierwszy raz dopuszczam do siebie myśl, że w Hogwarcie naprawdę się nie odnajdę. Co jeśli żaden dom mi nie pasuje? Ledwo odnalazłam dla siebie miejsce w Ilvermorny i sam sposób, w jaki to zrobiłam, przegonił mnie na inny kontynent. - Któryś dom jest jakoś bardziej lubiany? - Dopytuję, by wiedzieć przynajmniej czego się spodziewać, kiedy już gdzieś trafię. - Jaaaa z tego, co wiem, to będę przydzielana przez właśnie jakąś Tiarę w gabinecie dyrektorki… Ej, nie zostawiłaś tam czegoś? - Zauważam, wskazując na błysk przy zaklętym łuku, bo lód chętnie odbija światło i nawet stąd widzę, że coś musi tam być.

Nie było trudno mieć wiele opowieści, kiedy twoi rodzice byli włóczykijami, którzy sami nie umieli usiedzieć na tyłkach przez więcej, niż pół godziny. Pewnie gdyby ci nie byli takimi zwolennikami podróży, sama nie miałaby co opowiadać.
- Dokładnie! Od tego co ci bardziej w duszy gra i przez jaki pryzmat patrzysz na świat, więc nie masz się co martwić! – odparła entuzjastycznie, widząc, że dziewczyna trochę zmarkotniała. Nie chciała dopytywać się, czy coś się stało, uznając, że czymkolwiek by to nie było, dzielenie się swoimi troskami z nowo poznaną osobą nie było zbyt komfortowe. – Bardziej lubiany? Hmmm… – złapała się za brodę, próbując coś wymyślić. – Oczywiście, że Gryfi są najzabawniejsi! – błysnęła ząbkami, unosząc głowę z dumą. – A tak szczerze, to wszystko zależy od osoby. Chociaż chyba wszystkie najbardziej urocze kulki trafiają do Hufflepuffu – wzruszyła ramionami, bo nikt nigdy z tego domu nie sprawił jej chociaż pół przykrości. – O kurcze! Czyli jednak tiara! Jest bardzo zabawna, pozdrów ją jak będziesz już… O? – zmarszczyła brwi, gdy dziewczyna pokazała jej coś błyszczącego.
Wstała i podeszła do znaleziska, dla pewności jeszcze zaglądając do swojego plecaka, żeby się upewnić, że wszystko było na swoim miejscu. Przykucnęła i odgarnęła śnieg z błyskotki.
- O kurcze! – aż wykrzyknęła zaskoczona. – Całkiem sporo kasy i… Jakiś naszyjnik? – uniosła go do góry, żeby pokazać dziewczynie. – To na pewno nie moje, może ktoś to tutaj zgubił? Zabierzmy to do lodowca, może ktoś się zgłosi! – zaproponowała i schowała zarówno pokaźną sumkę galeonów, a także amulet do plecaka. Kiedy tylko go odłożyła, zrobiło jej się jakoś tak chłodniej. – Kurcze – westchnęła i objęła się ramionami. – Zimno się robi, chcesz jeszcze chwilkę posiedzieć, czy wracamy razem? – zaproponowała, bo naprawdę dobrze jej się z nową koleżanką rozmawiało.

- Urocze kulki? - Śmieję się lekko. Nie mam pojęcia gdzie chciałabym trafić - pewnie najlepszym wyborem byłby teraz Gryffindor, skoro mam przynajmniej jeden głos na plus i znam Harmony. Ale nie wiem, czy gdziekolwiek się nadaję, więc nie zamierzam nawet spekulować gdzie zaprowadzi mnie ta słynna Tiara Przydziału. Co szkoła to obyczaj, tak swoją drogą - nie będę podważać gadającej i podejmującej decyzje czapki, w końcu w Ilvermorny to posągi uznają kogo gdzie i chcą.
- No to chyba po prostu zobaczymy… - Stwierdzam, trochę chyba chcąc uciąć ten temat, żeby się przypadkiem nie zestresować nieco zbyt mocno. Chętnie przekierowuję uwagę na tajemniczą błyskotkę i podążam za dziewczyną, by przyjrzeć się znalezisku. Znajduje się ono niezwykle blisko łuku, więc zerkam jeszcze raz w jego stronę, tym razem jednak nie widzę już nic szczególnego… i może dobrze?
- Albo to jakaś taka nagroda dla ciebie od wszechświata, że zajrzałaś w ten łuk - podsuwam, dobrze czując, że ja na nic takiego nie zasłużyłam - chętnie więc zrzekam się swoich praw do tej zdobyczy. - Może już chodźmy? Jeszcze tu przymarzniemy do tego łuku… - Żartuję lekko. - Wolisz zimne czy ciepłe podróże? - Zagaduję, by nie iść w niezręcznym milczeniu.

Szybko podłapała jej próbę zmiany tematu i wcale jej to nie przeszkadzało. Nigdy nie zmieniała szkoły, ale była pewna, że musiało się to wiązać z wieloma niepewnościami.
- No jasne! – pokiwała głową i wyrwała małą karteczkę ze swojego Dziennika Przygód, zapisując na niej krótką nazwę. – Po prostu napisz mi, jak już będziesz wiedziała! Masz wizzengera? Ja jestem Remy Sea na nim, tu masz zapisane – wyszczerzyła ząbki, tym samym kończąc temat.
Nagroda od wszechświata? Nie brzmiało to tak źle, taki prezent pocieszenia za szybkie urwanie pięknej wizji zwycięstwa i podróży. Nie wiedziała, czemu Bunny sama nie chciała jej wziąć, ale nie zamierzała dopytywać. Może jej rodzina była merlińsko bogata?
- Tak, zdecydowanie w ten sposób nie chciałabym spędzić wieczoru! – zażartowała, zbierając się do drogi. – Ciepłe! Zupełnie tak jak kakao! Masz ochotę sprawdzić, czy w kuchni go przed nami nie chowają? – uśmiechnęła się do niej łobuzersko i z chichotem złapała pod ramię, tak jakby się już od dawna kolegowały, żeby czym prędzej dojść do kuchni! Należało im się coś pysznego!
+
/zt x2

Strona 2 z 2	Strona 2 z 2 • 1, 2