Barierki

Barierki

Chcesz odpocząć od tłoku na tym zbyt wystawnym statku? Nie dziwne. Skąd w ogóle Hogwart ma pieniądze na takie rzeczy? Może warto tu posiedzieć i pozastanawiać się chwilkę. Nie wiem czy pamiętacie, ale nadal jesteście na jeziorze hogwardzkim, więc może bądźcie ostrożni...

Obowiązkowy rzut literką:

Kostka:kici kici demon taś taś

Każdy miał jakieś tam życzenia noworoczne czy plany, ale patrząc na to, co chciał robić Longwei to z chęcią by do niego dołączyła. Jak zresztą to wszystkich przedsięwzięć, które w jakiś sposób związane były z magicznymi stworzeniami. Już i tak razem chcieli konstruować to przepiękne siodło. Jakby nie patrzeć to chyba ambicje to mieli wielkie. Albo przynajmniej starszy Huang, bo ona po prostu podpinała się pod to, co się nawinęło i żyła beztrosko z dnia na dzień.
Kiedy już obalili kulturalnie zamówione drineczki, pozachwycali się seksownymi grabarzami w postaci Maxa i Weia oraz napatrzyli się na lśniącą Aleksandrę to musieli udać się na spacer i przejść po pokładzie, aby zobaczyć jaki to mają rozmach skurczysyny. Oczywiście, że humor im dopisywał, a pijani byli nie tylko alkoholem, a także swoim towarzystwem. Dlatego też Gryfonka w kilku susach dopadła do barierek, aby wychylić się przez nie i przyglądać się morskiej... czy tam jeziorskiej... toni.
- Trzy, dwa, jeden... Jestem królową świata! - oświadczyła, rozkładając ramiona i trzymając się barierek w zasadzie jedynie siłą własnej woli i równowagi, bo zapewne niewiele brakowało do tego, aby się przechyliła przez burtę stojąc na jednym ze szczebelków barierki i nucąc coraz głośniej jedną z popularnych piosenek. - Every night in my dreams. I see you... I feeeeel youuuu~
I zapewne mogłaby tak jeszcze dłużej, gdyby nie to, że nagle w tafli jeziora dostrzegła kształt, który z pewnością nie był przystojnym Jackiem, który zamarzł na śmierć, bo nie mógł wleźć na te ogromne drzwi. Demon cichy, skandynawski, wspomnień kradziej i rzezimieszek zaczął jej się jawić w promieniu wzroku. Nie było wątpliwości, że to ten urwis.
- Trzy, dwa, raz... Znikaj ziomek. Serio, lepiej odpuść - zwróciła się do niego, chcąc go przegonić nim ten zdołałby się złożyć do ataku. Nawet na wszelki wypadek sięgnęła do różdżki, ale ta okazała się nie być potrzebna... głównie przez to, że już i tak na pokładzie zapanował chaos, który mógł dodatkowo zniechęcić demona.

barierki A

Seksowny grabarz. Oczywiście, że takiego określenia się nie spodziewał, ale jedynie uśmiechnął się łagodnie do chłopaka w sukience, niemal ignorując jego słowa, które za to podłapała Ola. Wystarczyło jednak skupić się na toaście i wypiciu do końca drinka, aby nabrać pewności, że coś z prawdy kryło się w tych słowach. Longwei czuł, że jeszcze chwila i będzie mieć jakiś zgon na swojej liście, choć jako grabarz nie powinien chować samego siebie. Szczęśliwie padły słowa o wyjściu na pokład, gdzie mężczyzna liczył na orzeźwiające powietrze, które chociaż na chwilę go otrzeźwi.
- Mam nadzieję, że wkrótce dołączysz do nas do pracy, żebym miał z kim pracować i obmyślać dalsze plany, jak uniknąć zmasakrowania dłoni przez czarną magię - powiedział do Oli, w czasie, gdy Mulan zaczęła wchodzić na barierki. Pewnie powinien zareagować jakoś i może kazać jej z nich zejść, ale naprawdę nie widział w tym większego sensu. Ostatecznie Mulan nie posłuchałaby go, a i on całkowicie rozumiał jej zachowanie, choć może mniej piosenkę. Zaciekawił się jednak tym, do kogo siostra zaczęła mówić.
- Kogo tu wypatrzyłaś? - zapytał, podchodząc do niej i wychylił się, zamierzając zobaczyć, kogo Gryfonka przeganiała, ale nie dane mu było dostrzec żadnego demona. - Gàn - zdołał powiedzieć, nim ogromna macka owinęła się wokół niego i cisnęła go do wody.
Nigdy nie pomyślałby, że tutejsza kałamarnica może być tak przewrażliwiona na punkcie spoglądania w jezioro. Być może rzeczywiście miała na celu utrzymywanie statku, ale denerwowało ją, gdy ktoś wychylał się przez barierki, albo postanowiła spróbować posilić się czymś - co kryło się za jej nagłym porwaniem go do wody, tego Huang nie wiedział. Wiedział za to, jak nieprzyjemnie zimna była woda, jednak przestał się nią przejmować, kiedy okazało się, że kałamarnica zamierzała się nim zabawić, nie pozwalając mu zbyt długo być na powierzchni. Nic więc dziwnego, że myśli Huanga pobiegły w jednym kierunku.
- Przydałoby się… - krzyknął w stronę barierek, gdzie widział pozostałą trójkę, nim znów zanurzył się w wodzie. - ... teraz… - kolejny raz zanurzył się w wodzie, gdzie sięgnął w końcu po różdżkę, aby rzucić drętwotę na przytrzymującą go mackę i spróbować się wynurzyć. -... siodło, mèimei - dokończył swoją myśl, uśmiechając się szeroko, nim został znów wciągnięty pod wodę.

@Aleksandra Krawczyk @Maximilian Brewer @Mulan Huang

strój: taka sukienka, odkryte plecy
barierki: D + 21
efekty: lśnię jak gwiazda; 21% mojej sukienki zostaje spalone

Z początku zmarszczyła brwi, kompletnie nie rozumiejąc, o co może chodzić Maxowi z tą Celestyną i dopiero po chwili dostrzegła, że jej skóra zaczęła błyszczeć. Mieniła się jak posypana jakimś magicznym brokatem i Krawczykówna musiała przyznać, że bardzo jej się to podobało. Gdyby to od niej zależało, to mogłoby tak zostać już na zawsze. Dopiła swojego drinka, jakoś nie wiążąc go z tym nowym efektem, odstawiła szkło i podążyła razem z pozostałą trójką na obczajkę innych atrakcji. Co jak co, ale z tym sylwestrem w tym roku to dyrekcja zaszalała. Pomysł ze statkiem musiał narodzić się w ciekawych okolicznościach.
Cieszyła się, że do baru poszli na samym początku, bo kiedy teraz z niego wychodzili, zaczynało się robić dosyć tłoczno. Nogi poniosły ich do barierek, przy których z kolei nie kręciło się zbyt wiele osób, dzięki czemu można było bez problemu znaleźć sobie dogodne miejsce i pozachwycać się pięknem tej ostatniej nocy w roku. Nawet nie tylko w swoim towarzystwie, bo jak się okazało, magiczne stworzenia również chciały się trochę zabawić.
- Nie no, Mulan, bylibyście całkiem ładną parką - stwierdziła, odwracając głowę do dziewczyny i uśmiechając się kącikiem ust. - On ma takie maślane oczy jak na ciebie patrzy, nie rób mu tego i nie... - Nie zdążyła dokończyć, bo nagle coś porwało im Longweia z pokładu i tyle go widzieli. Przerażona krzyknęła i wychyliła się przez barierki, próbując go wypatrzeć. - Powinniśmy mu jakoś pomóc? - spytała, kiedy Huang raz po raz nurkował pod wodą. Nie wyglądało jednak na to, żeby był jakoś bardzo wystraszony albo sobie nie radził. Obserwacja sytuacji tak ją zajęła, że nawet nie dostrzegła, kiedy podszedł do niej topek-piroman z naręczem petard i dopiero szarpnięcie za sukienkę uprzytomniło jej, że coś jest nie tak.
- Oo ty- uciekaj! Pomocy! - wrzasnęła aż ją zabolało gardło, ale już widziała jak wylatuje w kosmos. Mały gamoń próbował wepchać jej petardy pod sukienkę i to zdecydowanie nie było zabawne. - Ochrona?! - Zaczęła się szarpać z kiecką, próbując wytrząsnąć te cholerstwa i kopnąć je jak najdalej od siebie, już nieważne gdzie. Topek nic sobie nie robił z jej krzyków, kontynuując swoje działania i w końcu odpalając petardy. - Ja pierdole! - wydarła się płaczliwie, już prawie wyskakując przez barierki. Chciała jeszcze żyć, czy to było tak dużo?

@Longwei Huang @Mulan Huang @Maximilian Brewer

Barierki: G

Siedzenie w miejscu nie było dla nich. Wypili, co wypić mieli - Max zaczął się zastanawiać, co było w tym zasranym drinku, że tak usilnie próbował przypomnieć sobie, kogo mógłby zaprosić do grona znajomych na wizbooku - a później ruszyli w podróż życia, szukając jakiegoś ciekawego miejsca, gdzie mogliby się na dłużej zatrzymać. Nie mieli żadnych konkretnych planów, nie mieli żadnych założeń, po prostu próbowali się tej nocy dobrze bawić, co nie zawsze im wychodziło. Mówiąc najprościej, właściwie oczywiste było, że prędzej, czy później, wpierdolą się w jakieś kłopoty, które było czuć już z daleka. Chociaż, gdyby Max zastanowił się nad tym nieco dłużej, doszedłby do niechybnego i popierdolonego wniosku, że od jakiejś chwili prześladowało go przeczucie, a to było coś, co nie powinno mieć miejsca, coś, czego nie znosił i wiedział, z czym się wiązało. Na razie jednak działo się zbyt wiele, by poświęcił temu jakoś więcej uwagi, uznając, że po prostu po wcześniejszych pojebanych akcjach, jakie odwalali z pozostałymi zebranymi, można było spodziewać się wszystkiego.
- My heart will go on - zanucił cicho, kiedy Mulan wydzierała się na barierkach, dochodząc do wniosku, że faktycznie zaproszeni muzycy mogli się przy nich schować i tyle, chuj z nimi, do niczego się na pewno nie nadawali, skoro oni wszyscy śpiewali tak niesamowicie i fantastycznie, że inni powinni im tego po prostu zazdrościć. Pewnie nawet pociągnąłby jakoś ten występ, gdyby nie to, że kałamarnica postanowiła zrobić sobie z Longweia zabawkę i miotała się z nim w wodzie, jakby jej coś odpierdoliło, a on nie miał pojęcia, co miałby w tej sytuacji zrobić. Tym bardziej że Huang nie wyglądał, jakby był tym faktem zaniepokojony albo zły, albo chuj wie co tam jeszcze.
- Ja tam nie wiem, ale on chyba się dobrze bawi - stwierdził, wspierając się o barierkę i uśmiechnął się samym kącikiem ust, dochodząc do wniosku, że w razie konieczności będą po prostu Longweia wyławiać albo szatkować kałamarnicę. Najwyżej uda im się przy tej okazji zatopić cały statek, trudno, tak się również zdarzało, kiedy człowiekowi przychodziło do szalonych i bohaterskich czynów, a z Mulan na pewno znajdą rozwiązanie tego gówna, czyli skoczą do wody z pomocą, kiedy Ola będzie starała się rozwiązać to wszystko logicznie. Nie było im to jednak dane, bo Puchonka nagle zaczęła się wydzierać, gdy napadł ją jakiś jebany piroman.
Max próbował jej pomóc, ale skończyło się to tym, że wlazł w langustnika i został przez niego ugryziony, na co syknął z niezadowoleniem, domyślając się, co za chwilę zacznie się odpierdalać. Zaklął jedynie, nieco rozbawiony tym, co się działo, wiedząc, że próba rzucenia zaklęcia może skończyć się źle, ale i tak spróbował ugasić to, co topek próbował podpalić, by na moment zatrzymać się i zmarszczyć brwi. Wcześniejsze przeczucie jedynie się nasiliło, a on zerknął w stronę pokładu, zupełnie, jakby spodziewał się, że kogoś tam zobaczy. Czuł, że powinien się stąd ruszyć, ale nie miał pojęcia, dokąd, ani po co. Po prostu coś pełzało pod jego skórą, jakby próbowało zaprosić go na spotkanie, o jakim nie miał najmniejszego nawet pojęcia. Dlatego też na krótką chwilę całkowicie wybił się z tego, co się dookoła niego działo.

Wiatr we włosach, lekka bryza zmarszczyła taflę jeziora gładką jak stół, a Mulan dalej niepowstrzymana przez nikogo bujała się na barierkach. Longwei już chyba dawno przywykł do tego, że odstawiała podobne szopki, a Max jeszcze za nią nucił zaintonowaną piosenkę. Artyści z nich byli naprawdę pierwszorzędni i temu nie można było zaprzeczyć.
Szkoda tylko, że musiała przerwać występ, aby odpędzić tego czającego się przy burcie utopka. Oczywiście posłała jeszcze Oli spojrzenie mówiące laska, no proszę cię gdy tylko usłyszała o tym, że naprawdę mogłaby stworzyć ciekawą parę z demonem. Prędzej by chyba szarpnęła jakiegoś centaura jak coś. Inteligentniejsze były i do tego można było na nich jeździć... Miała też odpowiedzieć bratu na pytanie kogo zaczęła zagadywać, ale nagle z wody wystrzeliła macka lokalnej kałamarnicy, która owinęła się wokół Longweia i wciągnęła go do wody.
Krawczyk jako jedyna wydała z siebie krzyk i z paniką przechyliła się przez burtę podczas gdy pozostała dwójka zachowywała się w miarę spokojnie. Mulan jedynie zeszła z barierki i oparła się o nią ramionami, aby przyglądać się temu jak jej ukochany gēge miota się w wodzie.
- Jak dla mnie to sobie doskonale radzi - poprała jeszcze Maxa, gdy ten również nie spieszył jakoś specjalnie na pomoc starszemu Huangowi. Uśmiechnęła się nawet kiedy usłyszała komentarz odnośnie siodła. Choć w międzyczasie mężczyzna był regularnie podtapiany. - Po nowym roku weźmiemy się ostro do pracy, gēge!
Nie spodziewała się tylko tego, że Longwei nie będzie jedynym, który skończy mokry na tej imprezie. Jej uwagę od poczynań brata odwrócił rozpaczliwy krzyk Oli, która właśnie szarpała się ze swoją sukienką i... topkiem z petardami? Ten wieczór robił się coraz dziwniejszy, ale przez to i ciekawszy.
Niestety Gryfonka nie zdążyła zareagować przed odpaleniem petard przez co sukienka puchińskiej towarzyszki trzech głąbów zajęła się ogniem, ale od czego była Huang, która odpaliła właśnie protokół Firetruck? Sięgnęła szybko po różdżkę, aby rzucić w kierunku Krawczyk Aquamenti. Szkód nie dało się uniknąć, ale przynajmniej nie doszło do większej tragedii.
- Ola, w porządku? Wszystko okay? - zapytała pospiesznie, podchodząc do dziewczyny i upewniając się czy oprócz straty materialnej w postaci dołu sukienki stało się coś jeszcze.

Nie mógł powiedzieć , żeby podtapianie było czymś, co go interesowało, czy kręciło. Z pewnością nigdy nie powiedziałby, że można się dobrze bawić przy czymś podobnym, ale wszystko zależało od punktu widzenia, od drobnych szczegółów. Przykładowo od tego, kto podtapiał, a gdy tym kimś nie był obcy czarodziej a wielką, tajemnicza kałamarnica, nawet podtapianie nabierało o wiele ciekawszych barw. Choć rzeczywiście, nawet jemu nie podobało się brodzenie w wodzie, ciągła walka o oddech, kiedy nie miał możliwości w jakiś sposób zapanować nad kałamarnicą. Podejrzewał, że gdyby tylko miał ukończone siodło, mógłby w jakiś sposób spróbować nad nią zapanować, a przynajmniej wygodnie usiąść na jednej z jej macek, a tak starał się wyrwać z jej uchwytu. W końcu sięgnął po różdżkę, aby kilkoma zaklęciami zdołać się wyswobodzić i przy użyciu prostego carpe retractum wciągnąć się na pokład.
Nie widział wcześniej, co się działo na pokładzie, ale widział, że sukienka Oli zdecydowanie nadaje się do naprawy i miał wrażenie, że była nieco nadpalona.
- Ola? Co się stało? Wyglądasz jakbyś bawiła się z młodym heberydzkim - zapytał, stając na pokładzie, ociekając cały z wody. Zaraz też spojrzał po pozostałych, aby upewnić się, że wszystko z nimi dobrze.
- Mulan, twój upiór w końcu się nie pojawił? - zaśmiał się jeszcze, nim spojrzał na Maxa, mając wrażenie, że ten gdzieś uciekł myślami. Podszedł do niego, kładąc dłoń na jego ramieniu, próbując zwrócić na siebie jego uwagę.
- Coś się dzieje? Zamyśliłeś się?

strój: taka sukienka, odkryte plecy
efekty: lśnię jak gwiazda; dół mojej sukienki jest spalony

Oczywiście, że ten bal sylwestrowy nie mógł być zwykłą imprezą. Nie w tym świecie, nie w tej szkole i zdecydowanie nie w tym towarzystwie. O ile w barze nic bardzo dziwnego czy niepokojącego się nie stało, tak kiedy tylko pojawili się przy barierkach, rozpoczęła się cała seria niefortunnych zdarzeń.
- Dobra, czyli dajemy się mu trochę pobawić - podsumowała, jakby chciała w ten sposób, wymawiając to na głos, przekonać samą siebie, że Longweiowi nic nie grozi i że sobie poradzi. W razie czego stali przy barierkach i w każdej chwili mogli wyjąć różdżki, żeby pomóc. Przynajmniej taki ewentualny plan miała w głowie, ale jak się okazało jego realizacja została skutecznie utrudniona. Topek-piroman najwyraźniej świetnie się bawił, czego nie można było powiedzieć o niej, kiedy próbowała wytrząsnąć petardy spod sukienki i posłać je najlepiej w kosmos. Albo chociaż do wody, żeby zgasły. Krzyczała przez dobrą chwilę, totalnie przerażona perspektywą wystrzelenia i rozdarcia na kawałki w powietrzu, zupełnie nie wpadając na pomysł posłużenia się swoją własną różdżką. Kto w takich chwilach myślał o takich rzeczach?
Dobrze, że miała obok siebie Mulan, która miała łeb na karku i jednym zaklęciem ją uratowała. Co prawda kiecka została trochę skrócona, osmolona i zmoczona, ale przynajmniej jej właścicielka wciąż była w jednym kawałku.
- Na Merlina - wyjąkała tylko, cały czas będąc w szoku. Przecież to był zamach na jej życie! - Uwierz mi, chciałabym, żeby to była tylko zabawa - odpowiedziała starszemu z rodzeństwa Huang i westchnęła przeciągle. Przebiegła dłońmi po materiale sukienki i wykrzywiła twarz w grymasie - spalony i mokry, a tym samym dość ciężki materiał nie prezentował się najlepiej. Gdzieś w międzyczasie, jakby mało im było przygód, Max zaczął iść w tylko sobie znanym kierunku, nie odpowiadając nawet na pytanie Longweia. To już było alarmujące.
- Czy to jest ten moment, w którym powinniśmy zacząć panikować?

Strona 1 z 1