Rodzina Hawthorne była naprawdę specyficzna. Może było to przede wszystkim związane z ich specjalizacją w dziedzinie zielarstwa, ale kiedy tylko Mina wspomniała babce, że chciałaby w sumie zgłębić zagadnienia związane z hodowlą oprylaka na własny użytek to zamiast otrzymać antynarkotykowy wykład od Edalyn, dostała kilka dosyć obszernych pozycji związanych z pielęgnacją oprylaków i podobnych mu roślin. Oraz przepisy na najlepszej jakości nawozy.
I tak oto zamiast korzystać z wakacji i szlajać się po nieznanym jak reszta znajomych, siedziała w domku zakopana w niezwykle pouczającej lekturze. Jak widać babcia dbała o jej edukację.
Kartkowała kolejne tomiszcze, szukając odpowiedniej sekcji, która ją interesowała, przelotnie jedynie zerkając na pozostałe. Pod ręką miała notatnik, w którym postanowiła spisywać w krótkich punktach najważniejsze informacje. Bo choć informacja o całym systemie korzeniowym była całkiem fascynująca to nie była na tyle istotna w całym procesie dbania o roślinki. Choć zdecydowanie mogłaby się przydać w momencie, gdyby Mina chciała uzyskać odnóżki i zasadzić kolejne krzaczki oprylaka.
Patrząc na sekcję związaną z pielęgnacją krzaczków i najczęstszymi problemami, z którymi może się zmagać zielarz, zanotowała jedynie numer strony i tytuł pozycji, aby wrócić do niej w przypadku faktycznych kłopotów z pasożytami. To był problem dla przyszłej Hawthorne. Chwilowo zakładała, że żadne szkodniki od razu się nie przypałętają.
Ślizgonka zaczytywała się w kolejne akapity książki, śledząc uważnie wzrokiem każde zdanie. Część informacji wydawała jej się dosyć oczywista i wynikała poniekąd z jej ogólnej wiedzy zielarskiej czy też zapoznania z podobnymi gatunkami roślin. Przynajmniej tyle była w stanie wywnioskować z nazwy gatunkowej i klasyfikacji oprylaka, stawiającej go w jednej rodzinie z innymi znanymi jej gatunkami, którymi zajmowała się już w rodzinnej szklarni.
Z tego co wyczytała faktycznie nie była to jakoś szczególnie wymagająca roślina, która rosła swobodnie w dzikich warunkach na zasadzie samosiejki. Tylko nie znaczyło to, że dzięki temu uzyska bujną i mocną roślinkę. To już wymagało bardziej sprecyzowanych warunków. Spędziła sporo czasu czytając o zaletach zarówno smoczego jak i hipogryfiego łajna stosowanego w nawozach. Każde miało odmienny skład bazujący na diecie i metabolizmie zwierzęcia, od którego pochodziło i ten osobliwy skład chemiczny wpływał na właściwości nawozu. Poniżej znajdowała się także lista produktów, których można było użyć do wzbogacenia gleby. Już zaczęła planować odpowiednią mieszankę wybierając według niej składniki, które według niej najlepiej podziałałyby na rozrost oprylaka i wzmocniła go na tyle, aby nie imały się go tak łatwo choróbska ani szkodniki.
Zerkając co jakiś czas do poradnika od babki, zaczęła rozpisywać proporcje, które powinna wybrać bazując je na właściwościach poszczególnych ingrediencji. Postanowiła jeszcze spisać swoje pomysły na pergaminie w bardziej uporządkowanej wersji po poczynieniu licznych skreśleń i poprawek. Chciała spytać jeszcze babkę o zdanie czy na pewno wszystko dobrze rozpisała i to wszystko ma sens. Przekazała list swojej sowie i uznała, że przynajmniej teraz ma już fajrant.

z|t