Dziedziniec wieży z zegarem wydaje się być jednym z najstarszych miejsc w zamku. Łączy most wiszący z resztą budowli, a również wysoką wieżą zegarową. Na prawie samym szczycie znajduje się ogromny, przeszklony zegar. Można się do niego dostać pokonując wąskimi, drewnianymi schodkami pięć piętr. W środku znajdują się różne mechanizmy a także dzwony; niektóre ogromne, miedziane inne zaś złote. Na środku dziedzińca wybudowana natomiast została niewielka fontanna z czterema gobelinami.
UWAGA! W tej lokacji na okres październik/listopad musisz rzucić kostką kiedy tu jesteś, ze względu na wykonane tu zadanie na kółka przez Fillina Ó Cealláchaina.
Zmiana wyglądu lokacji: Z goblinów nie leci woda, a z jednego krew (albo coś co ją przypomina), drugiego mleko, trzeciego atrament, czwartego sok dyniowy. Wszystko to wlatuje do fontanny.
Rzuć kostką k6 na efekt:
1 - Próbujesz przysiąść gdzieś sobie a tutaj okazuje się, że rzucone tu było zaklęcie Spinale. Ha, ha bardzo zabawne, teraz jesteś cały w drobnych ranach na Twoich Twoich pośladkach. Dodatkowo rzuć kostką. Parzysta - podarło Ci również dużą część ubrania, Nieparzysta - nie szarpnąłeś ubrań aż tak, więc nic ci nie podarło, a jedynie lekko zraniło. 2 - Chcesz oprzeć się o kolumnę obok której stoisz... A jej nie ma tak naprawdę. Przenikasz przez coś co tak naprawdę nie istnieje i wpadasz do fontanny. Cały lub połowicznie, jak wolisz. W każdym razie ociekasz mieszanką czterech cieczy wylatujących z fontanny. Apetycznie! 3 - Nie masz pojęcia, że fontanna została odrobinę przerobiona i Kiedy chcesz usiąść na niej tak jak często robią tu uczniowie, okazuje się, że została ona lekko transmutowana i tam gdzie siadasz, wcale nie ma kamienia... Wpadasz całkowicie do fontanny. No pięknie. 4,5,6 - Nie musisz nic robić, a fontanna i tak Cię dopadnie! Co jakiś czas gobliny obracają się i robią niewielki raban na dziedzińcu. Niektóre z nich buchają swoimi cieczami gdzie popadnie, od czasu do czasu ubrudzając uczniów. Kiedy ty wchodzisz na dziedziniec, właśnie jest jeden z tych momentów. Możesz spróbować uciec przed cieczą jeśli chcesz. Rzuć kostką k6 by sprawdzić czym zostałeś oblany. 1 - mleko, 2 - krew, 3 - atrament, 4 - sok dyniowy, 5 i 6 - wybierasz sam. Dodatkowo możesz, aczkolwiek nie musisz, rzucić na unik. Rzucasz literką. Samogłoska - udaje Ci się uniknąć goblina Spółgłoska - niestety i tak zostajesz zachlapany
Ostatnio zmieniony przez Bell Rodwick dnia Sob Wrz 06 2014, 18:16, w całości zmieniany 3 razy
- Czekałaś na mnie? A skąd wiedziałaś, że tu przybędę? Przecież nawet się wcześniej nie znaliśmy. Musisz być naprawdę znakomita z jasnowidzenia.
Chłopaka przeszedł dreszcz. Ridleyowi podobało się to, co z językiem i ustami robiła Clau. Zastanawiał się co jeszcze ów panna potrafi. Ridley na razie tylko czekał, nie chciał pokazywać swoich sztuczek. Zresztą, to przecież domena kobiet. Dodatkowo, najmocniejszą stroną Ridleya była jego mowa, język, a nie tanie sztuczki. Czuł coś w powietrzu. Czy to zauroczenie, napięcie? A może tylko jakiś ptaszek przelatujący nad głową? Brrr, znów ten dreszczyk, Przyjemne.
- Może mam dar przewidywania przyszłości? - Powiedziała tajemniczym głosem i oparła się plecami o zimny mur. Zamrugała kilka razy patrząc na chłopaka. - Tak właściwie...to ile masz lat? - Zapytała z nutką ciekawości w głosie.
- Mam dwadzieścia lat. A Ty, Clau? - dziewczyna uciekła pod ścianę, więc warto byłoby się do niej przysunąć. Ridley wstał i podszedł do nie. Przystanął opierając jedną rękę na zimnym murze. - Skoro masz ten dar to opowiedz, co się stanie dalej? Widzę, że jesteś bardzo utalentowana, masz jeszcze jakieś inne zdolności? - ostatnie zdanie powiedział ciszej, zbliżył nieco swoje usta, aby dziewczyna mogła usłyszeć to, co mówi.
Ridley nie mógł rozgryźć Clau. Jej słowa mówiły zupełnie co innego, niż jej ciało. Jej rozmowa była zupełnie niewinna, traktowała o mało ważnych rzeczach, za to jej dłonie, oczy i usta świadczyły o tym, że myśli ona o zupełnie czym innym. Clau coraz bardziej mu się podobała. Zawsze uwielbiał rudowłose dziewczyny, do tego Clau nie wyglądała na grzeczną panienkę. A to dawało nadzieję, że nie będzie nudno.
- Kobiet nie pyta się o wiek...ale możesz powiedzieć na ile wyglądam - Powiedziała i uśmiechnęła się nieco szerzej ukazując przy tym białe i równiutkie ząbki jak z reklamy. Spojrzała chłopakowi w oczy. - Może i wiem co będzie dalej...a może nie - Mruknęła i odgarnęła grzywkę na bok.
- Rzeczywiście, przepraszam. Wyglądasz mi na piękną osiemnastkę - uśmiechnął się. Musiał skłamać, wydawało mu się, że Clau jest jednak trochę młodsza. Miał nadzieję jednak na miłą niespodziankę. - Jesteś bardzo tajemnicza Clau. Mało mówisz... Oszczędzasz język, czy może nudzi Cię rozmowa ze mną? Możemy zacząć robić co innego - znów łobuzersko się uśmiechnął. Pragnął, by Clau podjęła inicjatywę. Czemu to zawsze facet musi wszystko robić? Dziewczyna wystarczy, że się uśmiechnie.
- Osiemnastka? Niestety jestem trochę młodsza. - Oznajmiła i odgarnęła długie włosy za siebie. Rozpięła guzik od płaszcza, bo zimno już jej nie było. Wiedziała o co chodzi chłopakowi gdy powiedział "coś innego". Nic nie powiedziała tylko przejechała palcami po kurtce [ czy co tam miał ] studenta.
- Masz rację, robi się ciepło. - rozpiął swój płaszcz, ukazując gołą klatę. Nie miał nic pod spodem, co było pamiątką dzisiejszych imprezowych wydarzeń (tamowanie krwi z nosa). Przejechał swoimi palcami po szyi nastolatki. Powolutku, delikatnie. Stopniował napięcie, wiedział jak to robić, w końcu miał wielkie doświadczenie w podbojach miłosnych.
Do trzech razy sztuka? Nie udało się z Rosjanką, ani pielęgniareczką... To może uda się z nastolatką z Hogwartu. No najwyższy czas. Tylko, żeby Stivi się nie śmiał, że gustuję w tak młodych.
Widać, że chłopak był doświadczony. Clau przejechała drobną dłonią po gołej klacie młodego mężczyzny i się uśmiechnęła. Rozpięła pozostałe guziki płaszcza i go zsunęła. Miała na sobie jeszcze koszulkę. W jej głowie odbywał się właśnie istny huragan, ona mówiła co innego a ciało robiło co innego.
Ridley w końcu był w swoim żywiole. Przybliżył usta do Clau i zaczął delikatnie muskać jej szyję. Ocjął ją w talii i umieścił swoją nogę między jej udami. Poczuł miłą woń kobiety, co skutkowało jeszcze większym zaangażowaniem. Prawa dłoń Ridleya powędrowała pod koszulkę Clau, palce zaczęły lekko masować jej plecy. Gdy chłopak zbliżył swoje wargi do ust nastolatki wyszeptał słowa: - Jesteś naprawdę urocza, Clau. Po czym pocałował dziewczynę. Najpierw delikatnie, następnie ostrzej, masując jej język swoim. Cóż, Ridley był w tym dobry.
Trzeba przyznać, że Clau się odrobinkę zapomniała...przecież takie zachowanie nie było w jej stylu! Zawsze była zimną egoistką a teraz nagle całuje się z jakimś obcym jej chłopakiem. Głupie myśli przewijały się przez głowę dziewczyny, krzyczały "Opanuj się!" a ciało mówiło coś innego. Ridley był przystojnym i pociągającym chłopakiem ale Ślizgonka wiedziała, że musi coś zrobić. Przestała odwzajemniać pocałunek czekając na reakcje młodego mężczyzny.
Ku^$#*(@a, co znowu nie tak? Jakie są te zasady w Hogwarcie? Rildey kompletnie nie rozumiał tutejszych dziewczyn. Clau prawie się sama rozerwała, dawała wyraźne znaki, aby rozpocząć ciekawszą część "rozmowy", a tu nagle taki zwrot akcji. Na moment odsunął swoje usta i zapytał: - Piękna, coś nie tak? Nie podoba się? Przecież Ridley potrafił pieścić jak mało kto. Jego doświadczenia są obiektem legend w Salem. Czyżby pierwsza noc w Hogwarcie miała się skończyć na niczym? Nie do pomyślenia!
- Z tobą jest wszystko w porządku ale ja nie mogę. Przecież ja Cię nie znam - Powiedziała z niechęcią odsuwając się od chłopaka. Odezwała się w niej ta dobra Clau, może to i dobrze? Dziewczyna odgarnęła włosy i spojrzała na studenta.
- Przecież już się zapoznaliśmy. Rildey jestem. - chłopak pozwolił sobie na ten kiepski żart, mimo że nie było mu ni trochę do śmiechu. - Widzę, że Ciebie spłoszyłem, sarenko. Wybacz, jestem takim trochę pieprznięty nerwus. Wszystko chcę szybko, także trochę lepiej Ciebie poznać. - Ridleyowi powoli puszczały nerwy. Kolejne próby na nic, nie podupczy sobie. Steve, ty pieprznięty fallusie, gdzie mnie wziąłeś? Tutaj są tylko jakieś nędzne cnotki. Będzie trzeba uzbroić się w cierpliwość, choć przecież było tak blisko. Cóż, może mimo słów Clau, znajdą się w Hogwarcie nie tylko pasztety, tylko niech będą chociaż trochę bardziej chętne.
Nadal błądziła wzrokiem po twarzy Ridley'a, był przystojny. Clau nie chciała aby uznał, że jest jakąś łatwą panienką na jedną noc, o nie. Dziewczyna przejechała palcami po swoich biodrach i się nad czymś zamyśliła. - Wybacz, że to przerwałam - Powiedziała po dłuższej chwili.
Ridley był już poważnie zniecierpliwiony. Powoli tracił uczucie, że kobiety można w jakikolwiek sposób zrozumieć. Za co Clau przeprasza? Jak się nie podobało to powinien dostać w twarz, a jak było miło to Ridley wyobrażał sobie z goła inny koniec. Przepraszam, czyli co? Znów żadnych informacji, mętlik w głowie. - Clau, za co mnie przepraszasz? Nie zrobiłaś nic złego, to ja powinienem przeprosić, jeśli przeze mnie się źle czujesz. Widocznie źle zrozumiałem Twą mowę ciała. Wybacz. Ridley miał już dość. Walczył długo, ale powoli kończyła się mu energia. Czyżby ten piękny dzień zakończył się totalną klapą? Chyba tak, powoli trzeba iść lulu. Samemu...
- Przepraszam za to, że może narobiłam Ci chęci na coś więcej? - Uniosła brwi i oparła się plecami o zimny mur aby ochłonąć. Miała nadzieje, że spotka się jeszcze kiedyś z chłopakiem i pogada, tak normalnie. Pewnie Student jutro zapomni o dziewczynie i znajdzie sobie nową "ofiarę".
- Czy narobiłaś mi ochoty na coś więcej? - Jezu, jakie pytanie. Chyba wiadomo, że tak. Nie było widać, nie pokazałem po sobie tego? Chyba się starzeję... - Nie Clau, nie narobiłaś mi żadnego apetytu. Ot, po prostu chciałem zobaczyć, jak całujesz, a ponieważ razem byliśmy niezadowoleni to się skończyło. Tylko tyle. Nie zaprzątaj sobie tym głowy. - Ridley, gdy mu już było wszystko jedno to uderzał w swoją jedyną przyjaciółkę ironię. Znów dostał kosza, więc zaraz sobie pójdzie. O!
Wiedziała, że chłopak zaraz sobie pójdzie, więc już nie mówiła. Nie chciała palnąć czegoś głupiego co mogłoby pogorszyć sytuacje. Przymknęła zielone oczy i zaczęła powoli zapinać szary płaszczyk. Wsunęła na dłonie rękawiczki i otworzyła powieki.
Wszedł na dziedziniec z gitarą na plecach. Dawno na niej nie grał. ostatnio na próbie zespołu Connie. W każdym razie usiadł z daleka od ludzi i zaczął grać piosenkę pt. "Don't Cry" Zespołu Guns N' Roses. Śpiewał przy tym cicho. Gra pomagała mu się odprężyć. Wybrał akurat tą piosenkę, gdyż ona w tym momencie odzwierciedlała jego uczucia.
Krukonka ciepło opatulona w szal Ravenclawu chodziła sobie po błoniach, a potem nogi skierowały ją na dziedziniec wieży z zegarem. Tak więc nie myśląc o niczym konkretnym ruszyła w stronę chłopaka, którego znała z widzenia. Śnieg skrzypiał pod jej nogami, ale nie przeszkadzało jej to. Kiedy była już dostatecznie blisko, aby dojrzeć, że chłopak siedzi sobie z gitarą w rękach i nuci coś pod nosem, zawahała się. Czy nie będzie mu przeszkadzała? Po rozegranej bitwie w głowie, ruszyła dalej. Ciekawość wzięła górę. Im bardziej się zbliżała, tym wyraźniej słyszała tony muzyki. Guns N' Roses? Ktoś tutaj miał dobry gust. - Cześć, jestem Lauren - przedstawiła się, bo tak wypadało. Zresztą, miała nadzieję, że chłopak przypomni jej swoje imię, bo ona za nic nie mogła go skojarzyć. Wiedziała tylko, że uczeń jest z Gryffindoru i wyglądał o wiele za dojrzale, jak na swój wiek. - Z Ravenclawu - dodała niepotrzebnie, bo Gryfon mógł to wywnioskować na widok szalika. - Często grasz? Nie przeszkadzam?
Kiedy usłyszał głos odwrócił głowę nie przerywając grania. - Hej. Max. Ostatnio niezbyt często ale swojego czasu to nawet. Uśmiechnął się lekko i zakończył utwór. - Skądże nie przeszkadzasz. Odpowiedział i dopiero teraz spostrzegł, ze mu zimno. No tak był w samej bluzie bez niczego. A dopiero co był chory. No cóż za głupotę się płaci.
Cóż, widocznie Gryfon nie mówił zbyt wiele. A to oznaczało, że dziewczyna będzie musiała się wysilić i wymyślać tematy... a może po porostu chłopak był nieśmiały? Zresztą, nie ważne. Fajnie by było poznać kogoś nowego, i to z jakimiś zainteresowaniem. - Samouk, czy brałeś u kogoś lekcje? - spytała, unosząc brew i posyłając mu wesoły uśmieszek. Teraz zauważyła, że Max nie był u brany adekwatnie do pogody. Ona by już dawno zamarzła na śmierć, a jeżeli mu było zimno, to nie dawał tego po sobie poznać.
- Tak samouk. gram ze słuchu. Wziął gitarę i zagrał tym razem wesołą piosenkę pt. "Waka Waka" każdy chyba wie jakiego wykonawcy. Kiedy skończył odezwał się ponownie. - A ty czym się interesujesz? też na czymś grasz czy nie jesteś związana z muzyką? Wzdrygnął się lekko. Mróz zaczął mu lekko dokuczać, jednak nic nie dawał po sobie poznać. Chociaż ledwo grał, bo palce zaczęły mu drętwieć to doszedł do wniosku ze musi więcej grać by je ogrzać.
Granie ze słuchu... Nieźle. Popatrzyła na niego z podziwem. Obserwowała jak szarpie delikatnie palcami struny.. i usłyszała takty piosenki, której nie znosiła. Skrzywiła się, ale za moment przywołała się do porządku. - Wiesz co, wyglądasz, jakbyś miał zaraz tutaj mi osłabnąć z zimna. - rzuciła w miarę wesołym tonem, uśmiechając się beztrosko. Nie wiedziała, jak Gryfon by zareagował na takie słowa, więc aby go nie urazić, powiedziała to półżartem. - Jakoś nie mam ochoty ciebie ciągnąć za moment do skrzydła szpitalnego, a że nie mam przy sobie nic ciepłego... może przywołasz swoją kurtkę? - dodała błyskotliwie. Myślała, że chłopak sam się tego domyśli, więc sama nic nie zrobiła. Podsunęła mu tylko pomysł, który miała nadzieję, zaraz wprowadzi w czyn.
Uśmiechnął się do Lauren. - Dobry pomysł. Powiedział, po czym wyciągnął różdżkę i mruknął. - Accio płaszcz! W mgnieniu oka przyleciał do niego czarny płaszcz, który włożył na siebie. - O wiele lepiej. A ty grasz? Spytał ją ponownie, gdyż na pierwsze pytanie nie uzyskał odpowiedzi.
Patrzyła, jak płaszcz mknie w ich stronę, a potem ląduje mu w dłoniach. - Nie, nie gram. Nawet nie próbowałam. - powiedziała, siląc się na spokojny ton, ale szczerze mówiąc, ostatnio miała wrażenie, że jest cholernie nijaka i nieciekawa. Każdy ma tutaj jakieś pasje, zainteresowania, i znajduje na nie czas! Wszyscy chyba znęcają się tym wszystkim nad nią, bo ona nic nie może sobą zaprezentować. Ale dość narzekania. trzeba kiedyś wziąć pędzle bądź gitarę i spróbować czegoś nowego. - Zawiedziony?
:: 
1 ... 9 ... 14, 15, 16 ... 27 ... 40 
