@Nanael O. Whitelight

Udało im się umknąć z bankietu, sprzed czujnych oczu rodziców — ku wielkiej radości Charliego, którego świdrujące spojrzenie ojca próbowało chyba przebić na wylot. Widocznie stary Rowle nie był zachwycony jego słownictwem, nawet jeśli przepięknie zagrał i zabawiał Nanę swoim towarzystwem, teoretycznie odciągając ją od kłopotów. Praktycznie — tylko to mieli w głowach. Odetchnął więc, luzując krawat i patrząc na swoją towarzyszkę, wszedł za nią do jednego z pokoi, zamykając za nimi drzwi. Ciemnozielone ślepia przesunęły leniwie po izbie, dostrzegając ułożone krzesła i opróżnione popielniczki. Na pierwszy rzut oka wszystko było nieskazitelne, zaczarowana miotła wciąż zamiatała. Zsunął z ramion marynarkę, rzucając ją na oparcie krzesła i zostając w samej koszuli, ruszył za bar.
- Napijesz się czegoś? - zapytał z uśmiechem, patrząc na swoją towarzyszkę. Przechodząc za ladę, dostrzegł walące się na podłodze za nią, zaschnięte błoto. Uniósł brew, nie komentując jednak, sięgając szklanki -dwie ostatnie, chociaż na półce nie było kurzu, więc ktoś musiał zabrać je niedawno. Odwrócił się przodem do alkoholi, krzyżując ręce na piersiach. Przeczesywał wzrokiem kolejne butelki, a gdy doszedł do najwyższej półki, zauważył, że brakowało kilku sztuk. - Ja chce whisky, a Ty? Wydaje mi się, że ktoś tu będzie miał wieczorem prywatną imprezę. Poza nami, rzecz jasna.
Uśmiechnął się pod nosem zadziornie, sięgając bursztynowy trunek i wlewając sobie do szklanki, dorzucił zaczarowanego lodu z wiaderka pod blatem barowym. Przygotował też napój Nanael, zgodnie z zamówieniem i oparł się o drewno, przyglądając się ślicznej Ślizgonce. - Służba albo goście musieli tu jakoś wejść, bo błoto jest tylko tutaj, a drzwi na dwór nie ma. Szklanki, alkohol. Czyżby ktoś chciał uczcić atak na stadionie? Nie wiem, ten aromat w powietrzu też sugeruje i to schadzkę. Paskudnie mocne perfumy, Ty ładniej pachniesz.
Podał jej szklankę, łapiąc również za swoją i podszedł do niej, stukając toast.
- Uratowałaś mi wieczór, Nans. Twoje zdrowie. Umarłbym z nudów.
Dodał jeszcze ze wzruszeniem ramion, uśmiechając się czarująco — jak na siebie przystało. Nie mógł powstrzymać kolejnego przesunięcia po jej sylwetce wzrokiem. Zestawił dwa stołki barowe i usiadł przy jednym, wskazując jej miejsce na drugim. - Jak myślisz? Schadzka, spotkanie w cieniu bankietu?
Dlaczego by nie spróbować rozwikłać zagadki błota? Mogli bawić się detektywów — mając alkohol, piękną blondynkę i brak ojca w zasięgu wzroku, nie mógł narzekać. Wolną dłonią przeczesał brązowe pasma włosów, upijając kolejny łyk whisky.

Myślała, że już się wymknęli, a jednak właściwie na każdym kroku musieli się pilnować przed tą postawioną na baczność ochroną, która trochę zaczynała wzbudzać nanaelowe podejrzenia. W pewnym momencie po prostu zapomniała o swoim pokoju i kominku, wciągając Charliego do pomieszczenia, które powinno być opustoszałe podczas trwania wiecu - zastawiona sala balowa raczej odciągała uwagę od pokoju barowego.
- Whisky brzmi dobrze - przytaknęła Ślizgonowi, nie będąc przecież wcale wybredną w kwestii alkoholu, a teraz głupio rozpraszając się tymi drobiazgami, które nie pasowały w ich otoczeniu. Może nie bywała tu często, ale wiedziała doskonale, że w rezydencji Whitelightów nie ma miejsca na jakieś potknięcia, na brud czy na nieautoryzowane zmiany. Nie po to mieli tyle skrzatów, by zostawiać po sobie bałagan, nawet jeśli ten wcale nie był taki duży. - Myślisz, że to plany świętowania? - Mruknęła, biorąc od chłopaka szklankę i uśmiechając się do niego zaraz odruchowo, kiwając głową w aprobacie dla miłego toastu.
- Nawet nie próbuj umierać - zastrzegła, biorąc kilka łyków i siadając na zestawionym dla niej stołku. - Trochę mi się to nie składa - przyznała powoli. - To błoto... może ktoś po prostu wszedł? - Podsunęła ostrożnie, marszcząc lekko brwi. - Ktoś wszedł korytarzami dla służby, przygotował się na imprezę - bo czemu inaczej aż tak mocno czuć perfumy? - i potem co? Dołączył do gości na sali balowej? - Pociągnęła dalej, stukając paznokciami w brzeg szklanki, wraz z każdymi słowami denerwując się trochę mocniej. Służba nie byłaby na tyle głupia, by po prostu zgarnąć sobie kilka butelek alkoholu i czmychnąć - mogliby przecież zabrać zapasy spod baru, co wzbudziłoby mniejsze podejrzenia. - Myślisz, że powinniśmy komuś pójść powiedzieć, że coś dziwnego się tu mogło dziać?

@Nanael O. Whitelight

Było swobodniej, lepiej więc i Charlie miał od razu szerszy uśmiech na mordzie, zwłaszcza zerkając w stronę swojej ślicznej towarzyszki. Takie bale były męczące, mając jeszcze starego na plecach. Nie dziwiła go ilość ochrony, chociaż po wcześniejszej sytuacji jednego z nich względem Nanael, patrzył spod byka i najchętniej dałby któremuś w ryj. Wykazała się inicjatywą, porywając go do tego wspaniałego — chłodnego, ciche i pełnego alkoholu miejsca, ale gdyby brunet byłby nietrzeźwy, uznałby to za chęć wznowienia jednej z ich przygód w schowku.
- Wybornie. - przytaknął, zabierając się do przygotowania napoju. Krzątał się za barem, pasując tam całkiem w koszuli i poluzowanym krawacie, szukając lodu czy szklanek. Słuchał jej, a zielone ślepia, co jakiś czas spoglądały na zamyśloną twarz Ślizgonki. - Nie wiem. Dlaczego weszliby tylko za bar i wzięli sam alkohol? Zobacz, brakuje dobrego Burbona. Mają gust. Myślisz, że mogę zapalić?
Skwitował, wlewając trunek do i podsuwając jej, ustawił krzesła i zajął miejsce. Musiał też zapytać o spełnienie jednej ze swoich podstawowych potrzeb, jaką było dostarczenie odpowiedniej ilości nikotyny do organizmu. Założył nogę na nogę, stukając palcami w szklankę. Brew mu drgnęła, a spojrzenie natychmiast powędrowało na jej twarz. Wolną dłonią zgarnął jasny kosmyk jej włosów za ucho, wzruszając ramionami z głupią trochę, ale uroczą miną. - Wiedziałem, że byś tęskniła! Nie musisz być tak nieśmiała!
Parsknął zaraz rozbawiony, puszczając jej oczko i stuknął w jej szklankę, robiąc solidnego łyka. Widział jednak w spojrzeniu Whitelight'ówny, że wydarzenia mające miejsce w tym pokoju nie dawały jej spokoju, więc rozejrzał się dookoła, wyjmując z kieszeni wiszącej niedbale marynarki paczkę papierosów.
- A może służba skorzystała z waszych rzeczy, uważając, że nikt nie zwróci na to uwagi podczas balu? Skąd obce osoby miałyby wiedzieć o tych korytarzach? Chyba że to ktoś z Twojej rodziny, może miał spotkanie z kimś, z kim nie powinien? - zapytał z ciekawością, wsuwając fajkę do ust i odpalając ją za pomocą smoczej zapalniczki, którą miał od swojego przyszłego szwagra, Nathaniela. Zaciągnął się, wbijając spojrzenie w stojące na półkach alkohole — w zastanowieniu i po dłuższej chwili wypuścił dym. Na szczęście na dziś zaopatrzył się w paczkę nieco słabszych papierosów, magicznie pozbawionych smrodu.
- Aż tak Cię to zaniepokoiło? Może chcesz sprawdzić te korytarze? Nie wiem, czy mając tyle osób w sali bankietowej i po ataku, potraktują nas poważnie Nana.