Mężczyzna poprawił swoją szatę i ruszył w stronę szklarni, nadstawiając wyraźnie ucha na odpowiedzi dotyczące bezpieczeństwa przy pracy z niebezpiecznymi roślinami. Gdyby tylko zaszła taka  konieczność, był gotów opowiadać o niedociągnięciach innych zielarzy, któzy starali się pozyskać zgodę Ministerstwa na hodowanie niebezpiecznych roślin, a ostatecznie skończyli jako kompost dla brzytwotrawy.
- Ach tak, tak, rodzina Dear rzeczywiście spełnia wszystkie warunki zgodne a ar piętnastym ustawy o posiadaniu i hodowaniu niebezpiecznych roślin magicznych, jednak zgodnie z paragrafem czternastym artykułu piątego tejże ustawy nie ma pani prawa legitymować swoich klientów, co znacznie utrudnia sprzedaż właściwym do tego osobom. Jak w takim razie zamierza pani to sprawdzać? - zapytał, poprawiając okulary na swoim nosie, a samopiszące pióro znieruchomiało czekając na odpowiedź. Doskonale wiedział, że były właściwe zaklęcia i bariery, jakie umożliwały sprawdzenie, czy dany czarodziej ma pozwolenie na posiadanie, czy też pracę z takimi roślinami, ale nie zamierzał podpowiadać. Był tutaj aby sprawdzić przygotowanie do sprzedaży, węsząc jednocześnie za aferą z łapówkami.
- Transport magicznych przedmiotów w tym roślin, składników kulinarnych, składników na eliksiry, jest możliwy tylko pod ściśle wskazanymi zabezpieczeniami antymugolskimi, a jeśli przedmioty są niebezpieczne konieczne jest zachowanie szczególnej ostrożności wraz ze wskazanymi w artykule czterdziestym dziewiątym ustawy o posiadaniu i hodowaniu niebezpiecznych roślin magicznych. Jednocześnie, skoro chce pani handlować z firmą zagraniczną, nawet jeśli rodzinną, musi brać pani pod uwage międzynarodowe prawo, a co za tym idzie sposób transportu musi być właściwy dla obu krajów - powiedział suchym tonem, spoglądając raz jeszcze do teczki z dokumentami. Zaraz też odebrał podawane mu dokumenty, sprawdzając ich autentyczność, ale wyraźnie nie mógł doczepić się do czegokolwiek, co było związane ze szkoleniami, więc jedynie skinął sztywno głową, poprawiając ponownie okulary.
- Proszę w takim razie opowiedzieć o samej szklarni i zabezpieczeniach - powiedział jeszcze, gdy tylko dotarli przed właściwe drzwi.

Zastraszenie Irvette było ciężkim zadaniem. Czarownica miała nie tylko wiele spokoju w sobie, ale i posiadała wiedzę na temat przepisów, których powinna przestrzegać. Widziała jednak, że nie trafiła na łatwego urzędnika, a ten zdawał się chcieć albo wymęczyć kobietę, albo znaleźć na siłę jakieś uchybienia. Trafił jednak na wartą siebie przeciwniczkę, która nie zamierzała tak łatwo mu na to pozwolić.
-Oczywiście, nie mogę robić tego bezpośrednio. Zostanie jednak postawiona odpowiednia bariera, która pozwoli mi uprawnienia sprawdzić. Całkowicie zgodnie z artykułem siedemnastym Międzynarodowej Ochrony Danych Czarodziejskich oraz artykułem czwartym Ustawy o Sprzedaży Roślin Niebezpiecznych. - Zapewniła, nie dając się zbić z tropu. Bariera nie stała jeszcze z prostego względu - czekała aż sama, wraz z pracownikami, będzie miała podobne uprawnienia, by przypadkiem nie zablokować sobie samej dostępu do szklarni. To byłoby niedopatrzenie amatora, na które nie zamierzała sobie pozwolić.
-Tutaj mam certyfikat przewoźnika, który potwierdza wszelkie potrzebne zabezpieczenia na handel międzynarodowy, ze szczególnym względem krajów Europejskich. Posiada aktualne atesty skrzyń przewozowych oraz potwierdził możliwość wejrzenia urzędników w rejestr opłat celnych, jeśli zajdzie taka potrzeba. Kontakt znajdzie Pan na załączonej wizytówce. - Podała urzędnikowi wspomniane dokumenty, opatrzone różnorodnymi pięczęciami z różnych Ministerstw w wielu krajach. -Posiadam także zgodę francuskiego Ministerstwa na nawiązanie współpracy, a przesłane im dokumenty zostały zatwierdzone w zeszłym tygodniu. - Podparła swoje słowa kolejnym kawałkiem oficjalnego pergaminu. Trafił miłośnik biurokracji na miłośniczkę biurokracji.
-Szklarnia początkowo przeznaczona była do hodowli roślin groźnych, ale przed moim wykupieniem firmy została oczyszczona. Nie wiem, co poprzednia właścicielka planowała tu posadzić, jednak wyraźnie nie zdążyła zmienić struktury nim odeszła. Konstrukcję wzmocniono zaklęciami ochronnymi nie tylko ze względu na właściwości roślin, ale też tak, by nie uległa zniszczeniom od warunków atmosferycznych i zaklęć. Rozsadniki przygotowaliśmy zgodnie z planem zagospodarowania, jaki stworzyłam. - Tutaj podała czarodziejowi kolejny pergamin z rozrysowanymi sadzonkami, które postanowiła posadzić. Każda z nich opatrzona była nazwą i oficjalnym numerem katalogowym. -Rozsadniki zostały podwójnie wzmocnione, a ich wielkość odpowiada zapotrzebowaniom roślin. W dodatku zabezpieczone zostały zaklęciami ograniczającymi, które uniemożliwią rośliną rozrost poza ich granice. - Mówiła spokojnie, prowadząc urzędnika po szklarni tak, by sam mógł się przyjrzeć temu, o czym mówiła. -Szklarnia posiada trzy wyjścia - wschodnie, zachodnie oraz południowe. Wszystkie są jeszcze dodatkowo wzmocnione przed uszkodzeniami, jako że są to najbardziej podatne na uszkodzenia elementy konstrukcji. Do tego zakupiłam odpowiednie magiczne kłódki, i nałożyłam zaklęcia przeciwwłamaniowe, by zabezpieczyć szklarnię przed odwiedzinami osób nieupoważnionych. - Mogła opowiadać o tym godzinami, nie tylko dlatego, że dobrze wiedziała, o czym mówi, ale też dlatego, że była niesamowicie dumna z tego, jak udało jej się to miejsce przygotować.

Urzędnik nie mógł nie uśmiechnąć się lekko, kiedy tylko okazało się, że kobieta zna się na prawie handlowym oraz przepisach hodowlanych równie dobrze, co on. Nie spodziewał się, że znajdzie sposób na sprawdzanie swoich klientów, a kiedy jednak tak się stało, cień uznania pojawił się w jego spojrzeniu, choć równie szybko zgasł. Poprawił swoje okulary, po czym zaczął przeglądać przygotowaną przez Irvette dokumentację, nie mogąc do niczego się przyczepić. Posiadały wszystkie wymagane pieczęci, a także podpisy. Miała w swoich dokumentach również to, o co nie miał zamiaru pytać, co nie było tak ważne, ale nawet i na to zdołała się przygotować. W takim razie potrzebował skupić sie w pełni na jej partnerach, będąc pewnym, że nie wszystko mogła przewidzieć, nie wszystko mogła zabezpieczyć. Nie podobało mu się jedynie, że Ministerstwo Magii z Francji zdążyło już jej odpowiedzieć i dać na wszystko zgody. Tak naprawdę miał przez to w większości związane ręce i niewiele miejsc pozostawało, w których mógł upatrywać niedociągnięć.
- Pozwoli pani, że sprawdzę zabezpieczenia - powiedział, ale nie czekał na odpowiedź, wyjmując różdżkę. Rzucił kilka zaklęć, ale żadne z nich nie przyniosło pożądanego efektu, co było widać po zmarszczonych brwiach mężczyzny. Ponownie rzucił kilka zaklęć, a gdy i tym razem nic się nie wydarzyło, schował różdżkę, spojrzał na notatki sporządzane przez samopiszące pióro i własnoręcznie coś od siebie dopisał.
- Dobrze, w takim razie wejdźmy do środka. Zmierzę szerokość ścieżki, jaką pracownicy będą musieli podążać, aby zajmować się roślinami oraz przynosić dla klientów właściwe sadzonki. Rozumie pani, że zgodnie z najnowszą nowelizacją Ustawy o Bezpieczeństwie Czarodziejów wymagane są nowe normy dla podobnych do tej szklarni miejsc? - zapytał, będąc przekonanym, że o tej nowelizacji nie zdążyła się dowiedzieć. Czarodziejom nigdy nie chciało się czytać wszystkiego i często bazowali na starych zapisach, wierząc, że nic się nie zmieniło. Kiedy mówił, wyjął z kieszeni samomierzącą miarę i pozwolił jej działać, uważnie sprawdzając wszystkie wymiary.

@Irvette de Guise
~JW

Widziała te drobne zmiany w jego oczach i była z siebie bardziej niż zadowolona, czego jednak nie pokazywała w żaden sposób, wciąż rozprawiając o ustawach, zaklęciach, roślinach i całej reszcie formalności, jakie musiała wypełnić, by uzyskać zgodę, o którą się starała. Wiele złego mogła powiedzieć o swoim ojcu, a wyszkolił ją dobrze, a charakter kobiety dodatkowo sprawiał, że nie potrafiła zlekceważyć tak ważnego spotkania, przygotowując się na wszystkie możliwe pytania ze strony urzędnika.
-Jak najbardziej. - Zgodziła się, z grzeczności tylko obserwując poczynania urzędnika, tak pewna była swojej pracy. Szczerze byłaby niezwykle zdziwiona i ogromnie niepocieszona, gdyby któreś z jej zaklęć zawiodło. Szczególnie dzisiaj. Zaraz też kiwnęła głową i zaprowadziła mężczyznę do środka.
-Oczywiście. Przygotowaliśmy ścieżki tak, by spełniały nie tylko bieżącą normę, ale i posiadały przestrzeń nadmiarową nawet przy następnej zmianie Ustawy. Z tego co wiem, nie jest ona jeszcze pewna, ale na ostatniej magikonferencji, Minister wspomniał coś o planach powiększenia tej przestrzeni o kolejne cztery cale, więc dostosowaliśmy ścieżki i pod te wytyczne. - Patrzyła, jak miara urzędnika mierzy jej teren. Czarodziej nie mógł tego wiedzieć, ale Irvette uwielbiała czytać i oglądać magiczne konferencje dotyczące nie tylko jej biznesu, ale i ogólnie pojętej polityki. Uważała, że niewiedza o tym, co się dzieje w czarodziejskim społeczeństwie, to ignorancja, na którą nie powinno być stać nikogo, a już na pewno nie kogoś urodzonego w tak szlachetnym rodzie jak jej. Jaques zawsze do śniadania przeglądał najnowszą prasę, chłonąc wszelkie podobne informacje i był to kolejny nawyk, który dziewczyna po nim odziedziczyła.

Hector naprawdę nie miał do czego się przyczepić i widział to z każdą chwilą coraz wyraźniej. Kobieta miała odpowiedź na każde pytanie, jeszcze zanim je zadał, a kiedy myślał, że zdołał ją na czymś przyłapać, okazywała się przygotowana i na to. Było to zarazem frustrujące, ale również godne podziwu i w końcu mężczyzna musiał uznać swoją porażkę, kiedy każde zaklęcie, jakim sprawdzał przygotowaną szklarnię, okazywało się nie działać. Zabezpieczenia były prawidłowo nałożone i działały bez zarzutu, co skrupulatnie odnotował w swoich dokumentach.
- Widzę, że stara się pani przewidzieć wszystkie możliwości. Nie spotyka się tego często u młodych przedsiębiorców – powiedział z cieniem pochwały w głosie, rozglądając się po przygotowanych ścieżkach. Wyjął z kieszeni miarę, która sama poleciała zdjąć właściwe pomiary, a samopiszące pióro wszystko notowało pod czujnym okiem urzędnika, który poprawił okulary na nosie, dostrzegając, że Irvette nie kłamała mówiąc o przygotowaniu się na planowane zmiany. Nie było nic, co miałoby przeszkodzić w wydaniu kobiecie właściwego zezwolenia i Hector był o tym przekonany, ale wciąż nie podobało mu się przekazanie wniosku przez departament… Choć przecież mówiła, że planuje zagraniczną współpracę.
- Ilu pracowników ma mieć dostęp do tej szklarni? W środku zgodnie z najnowszymi przepisami powinno przebywać zawsze dwóch zielarzy dla zachowania wzajemnego bezpieczeństwa. Widzę, że ma pani skromny personel, choć z pewnością utalentowany i będą przeszkoleni zgodnie z tym, co przedstawiła pani wcześniej, więc pytanie, czy wystarczy pani personelu dla zachowania ich bezpieczeństwa – dopytał jeszcze, po czym wyszedł ze szklarni, aby obejść ją jeszcze dookoła, szukając tym razem problemu w podłożu, na którym znajdowała się szklarnia. Nikt nie chciał korniczaków, ale mogły zalęgnąć się wszędzie. Sprawdzał również, czy nie było wokół szklarni, szczególnie na jej tyłach, śladów hodowania niebezpiecznych roślin już wcześniej.

~JW

Irvette była ciekawa, co dokładnie notuje urzędnik, ale nie robiła nic, by to sprawdzić. Ignorowanie faktu, że pióro czarodzieja ciągle jest w ruchu, było kolejną z zagrywek, które nie tylko pozwalały się jej bardziej skupić, ale również działały w pewien sposób na osobę notującą. Gdyby w czarodziejskim świecie można było studiować psychologię biznesu, to rudowłosa na pewno obrałaby to jako swój drugi kierunek, a może nawet dorabiała sobie, wykładając ten kurs.
-Większość z nich szuka pieniędzy i prestiżu, dla mnie to po prostu pasja. - Odpowiedziała z lekkim uśmiechem. Była bardzo młoda jak na własny interes i wiedziała, że wiele z tego sukcesu zawdzięczała rodzinie. Mimo to, starała się powoli zacząć kroczyć własną ścieżką nawet, jeśli miała prowadzić ona do ślepego zaułka.
-Obecnie posiadam czterech zielarzy i jednego w trakcie szkolenia. Razem to pięć osób, które będą mogły dbać o szklarnię i siebie nawzajem nawet, gdyby ktoś zachorował, czy wyjechał na urlop. - Jej kadra była bardzo skromna, ale wszyscy wiedzieli, co robią. Irv zadbała o to, zwalniając osoby niekompetentne i zastępując je nowymi. Jak do tej pory nie żałowała tej decyzji i planowała kolejne zmiany kadrowe w najbliższej przyszłości.
Wyszła za Hectorem i choć nie wiedziała, czego szukał w ziemi, to miała kilka mocnych typów. Dobrze, że pozbyli się korniczaków i śladów bo zjadaczu trupów. Zdecydowanie nie było to coś, co urzędnik pokroju Hectora powinien tu spotkać. Znała ten typ człowieka i była pewna, że jedno małe ustępstwo zaprzepaściłoby jej szansę na pozwolenie na kolejne długie miesiące.
-Czy jest jeszcze coś, w czym mogę pomóc? - Zapytała, gdy oględziny zostały skończone. Była pewna, że pytań mogła usłyszeć jeszcze przynajmniej sto, ale nie zamierzała sama podrzucać ich Hectorowi.

Hector przez chwilę przyglądał się Irvette uważnie, badawczo, nie wiedząc do końca, jak powinien podchodzić do niej. Była niezwykle młoda jak na kobietę biznesu, ale jednocześnie jej wiedza mogłaby wystarczyć dla kilku czarodziejów. Była przygotowana na wszystko, nie można było zaskoczyć jej żadnym pytaniem i co tu dużo mówić - mężczyzna musiał wystawić jej zgodę. Wiedział o tym w chwili, w której kończył pomiary we wnętrzu szklarni. Obchód wokół budynku również niczego nie wykazał, a więc kobieta najprawdopodobniej nie próbowała wcześniej hodować żadnej z niebezpiecznych roślin bez zgody Ministerstwa.
- Nie, panno de Guise, to będzie tyle - powiedział w końcu wyraźnie niezadowolonym tonem. Schował notatnik do swojej torby, z której wyjął teczkę. W jej wnętrzu były licencje in blanco, na których wystarczyło jedynie wpisac imię i nazwisko nowego zielarza. Hector stuknął różdżką w licencję na samej górze, a po chwili pojawiły się na niej zawijane litery, które na moment zalśniły szmaragdowo.
- Proszę bardzo, jest to licencja, która uprawnia panią do hodowania niebezpiecznych roślin w swojej szklarni oraz ich sprzedaż. Informuję panią, że będą odbywały się kontrole, na początku działalności co kwartał, a później w zależności od potrzeb i decyzji Ministerstwa. Ma pani obowiązek informować nas o każdych zmianach w szklarni, szczególnie o jej powiększaniu bądź likwidacji. W przypadku złamania jakiegokolwiek punktu regulaminu, licencja samoistnie spłonie, a my będziemy od razu wiedzieć o nadużyciu - powiedział sztywno, wręczając kobiecie licencję, po czym pokłonił się, poprawił okulary na nosie i czekał na jej słowa, aby móc się teleportować z czystym sumieniem, że nie musiał niczego więcej wyjaśniać.

~JW

Wizyta urzędnika była długa i dość wyczerpująca, ale Irv ucieszyła się słysząc niezadowolenie w jego głosie. Wygrała i to się teraz liczyło. Mężczyzna nie znalazł żadnego uchybienia, które powstrzymałoby go  przed wydaniem jej zgody, a co za tym szło, mogła już na pełnych obrotach ruszyć proces restrukturyzacji. Uwielbiała to uczucie, które nakręcało ją jeszcze bardziej do działania. Musiała jeszcze tylko odprowadzić gościa i będzie mogła świętować sukces.
-Oczywiście, dziękuję bardzo. - Odpowiedziała tylko na jego mowę pouczającą, biorąc do ręki dokument. Dreszcze ekscytacji przeszedł przez jej ciało, ale nie dała tego po sobie poznać, zachowując wciąż profesjonalny spokój. Dała do zrozumienia czarodziejowi, że wszystko jest jasne i dopilnuje, by kolejne kontrole przebiegły nie gorzej niż dzisiejsza, po czym odprowadziła go za pole antyteleportacyjne i pożegnała, by zaraz po tym żwawym krokiem ruszyć do gabinetu i rozpocząć ostatni etap przemian w swojej szklarni.

//zt

Rozliczenie lipcowe