Znalezione grzyby: 3x Czubajka kania
Scenariusz: C

- Jak to gdzie? Jesteś w lesie, rozejrzyj się. - Aoife czerpała wielką przyjemność z wpędzania dziewczynki w popłoch. - Seaver ma w koszyku same smardze, to ci powinno dać do myślenia. W końcu jest dorosły.
Dearówna miała szczerą nadzieję, że Aiyana pogna co sił w nogach gdzieś daleko, szukając tych nieszczęsnych smardzów i zostawi ją z Fern samą. Szybko też interweniowała, kiedy Yanka jak zwykle sprzedała ją koleżance.
Daj jej się pobawić. Przyda jej się wyzwanie - napisała do Fern, kiedy puchoneczka zaczęła się rozglądać dookoła i nie zwracała już uwagi na pisemną komunikację. - Ide szukać czegoś przydatniejszego od grzybów. Jak skończysz niańczyć borsuka, to możesz do mnie dołączyć.
I to było tyle. Przyszła, wywołała poruszenie i mogła z poczuciem spełnionej misji pójść dalej, by wpakować się prosto w kolonię gumochłonów. I tak jak większość nastolatek zareagowałaby obrzydzeniem, tak Dearówna zainteresowała się momentalnie, zabierając się za zbieranie śluzu, który był przecież jednym z najważniejszych składników eliksiru słodkiego snu, przez co jawił się Ifce jako cenniejszy od czubajek i podgrzybków.

Znalezione grzyby: 3x podgrzybek
Scenariusz: C

Jak to jest, że życie zawsze robiło jej pod górkę? Takie wrażenie odniosła Jenn, kiedy zdała sobie sprawę, że wszystkie grzyby jakby magicznie się przed nia schowały, uniemożliwiając skuteczne zbiory. Nie miała pojęcia jak nauczyciel będzie ich oceniał i czy w ogóle będzie to robił. Krukonka była rozżalona, że nie było z nią Christiana, a uczucie to spotęgowało się, kiedy wpadła prosto na kolonię gumochłonów. Brzydziły ją. Nie chciała mieć z nimi nic wspólnego, za to miała pewność, że kuzyna zainteresowałby zajmowanie się nawet takimi zwierzątkami. Ona jednak szukała grzybów, nie robali, zwłaszcza takich wielkich i oślizgłych. Podniosła się, oczyściła zaklęciem, a potem dała za wygraną i ruszyła w stronę nauczyciela, mając nadzieję, że Walsh będzie opowiadał coś ciekawego, co urozmaici jej tę nieszczęsną leśną wędrówkę.

Znalezione grzyby: 5x Maślak Rdzawobrązowy | 9x Podgrzybek | 9x Pieczarka Łąkowa | 10x Mleczaj rydz | 4x Opieńka miodowa | 2x Pieprznik jadalny | 5x Czubajka Kania | 2x Boczniak różowy
Scenariusz: Nie ma grzybów

Nie takiej odpowiedzi spodziewała się od starszej Ślizgonki. Prawdę mówiąc, liczyła na to, że bardziej doświadczona koleżanka, zdradzi jej najlepszą część lasu lub najdogodniejsze dla tych grzybów, warunki. Rada otrzymana od Aoife nawet w najmniejszym stopniu nie okazała się pomocna. Przynajmniej już wiedziała, czego należy szukać.
- Carmen też! Pewnie jej powiedział, bo są rodziną!
Zaczęła wpadać w jeszcze większą panikę, gdy wszystkie znaki na niebie i ziemi, zdawały się potwierdzać teorię uczennicy spod znaku węża. Z jakiegoś powodu, uczniowie zbierali smardze. A przynajmniej ta jedna, konkretna grupa. Wszystko powoli nabierało sensu. Udało jej się uzbierać tak pokaźny koszyk tylko i wyłącznie dlatego, że wszystkie te grzyby nie wydawały się starszakom atrakcyjne. A to, co naprawdę się liczyło, zostało już wyzbierane!
Panika pierwszoroczniaczki była wręcz olbrzymia. I to do tego stopnia, że podziwiała spokój Aoife. Mimo, że obie były w tej samej sytuacji, Ślizgonka zdawała się tym faktem nie przejmować. Zazdrościła dziewczynie tego spokoju. Chciałaby być taka jak ona.
"Idę poszukać dla nas smardzów!" napisała do @Fern A. Young i nim ta zdołała odpisać, pierwszoroczniaczka pobiegła już w swoją stronę.
Nie wiedziała, kim jest Nicholas, o którym wcześniej wspominała Aasveig. Musiała zdać się na odrobinę szczęścia, bo teraz to ono było jej niezwykle potrzebne. Chodziła pomiędzy uczniami, zaglądając im do koszyczków.
W końcu znalazła kogoś, kto rzeczywiście zbierał same smardze. Pierwszoroczniaczka zaczęła się zastanawiać, czy to był właśnie @Nicholas Seaver, którego miała znaleźć.
Podeszła do niego dość nieśmiało, przez dłuższy czas nie wiedząc, co dokładnie powinna powiedzieć.
- Cześć... - zaczęła, przerywając na chwilę. - Czy wymieniłbyś dwa smardze na dwie opieńki miodowe?
Miała nadzieję, że zgodzi się na taką wymianę. Opieniek też mało widziała.

Znalezione grzyby: 4 x maślak rdzawobrązowy | 4 x pieprznik jadalny | 2 x maślak rdzawobrązowy | 2 x zielone gąski od Ike | 1 x opieńka miodowa | 4 x czubajki kanie, 1 x pieczarka łąkowa, 3 x boczniak różowy, 1 x pieprznik jadalny i 2 x mleczaj rydz od Aiyany
Scenariusz: -

Uczucia takie jak obojętność, przygnębienie czy "wszystko jedno", towarzyszyły jej stale, dlatego Young miała ochotę nie zareagować na słowa Aoife, ale jakaś wewnętrzna siła nie pozwalała jej tak po prostu się poddać.
Najpierw musiałabyś odróżniać te jadalne od tych trujących.
Była pewna, że Dear ma na myśli coś perfidnego niż wrzucenie Fern jakiegoś grzybka dla smaku do zupki. Na dalsze jej słowa tylko się uśmiechnęła, ale też przyjęła z ulgą, że napis szybko się rozmył, bo Aiyana właśnie hasała w ich stron, niczym młoda łania, aby zaraz wrzucić do koszyka ślizgonki kolejne grzybki.
Obserwowała, jak białowłosa porozumiewa się z puchonką, musiała przyzwyczaić się do tego wykluczenia z rozmowy, ale szybko zauważyła, że Mitchelson się przestraszyła. Nikt nie raczył jej wyjaśnić, o co tu chodzi, ale za nim postanowiła się zapytać, Aiyana zaraz się poprawiła i przekazała jej wiadomość, a wtedy Fern przeniosła karcące spojrzenie swoich piwnych oczu na Dear-Aasveig.
Powstrzymała się od poinformowania Aiyany, że nic jej nie grozi i że nie obleje, bo nie będzie mieć w koszyku smardzy, pokiwała tylko głową na słowa Aoife, której pojawienie się wywołało niemały chaos, mieszając w borsuczej główce, a następnie ślizgonka sobie poszła i tyle ją Fern widziała, tak samo jak po chwili Mitchelson. Tak została sama z pokaźnym koszykiem pełnym grzybów, ale bez smardzy, za to schyliła się po cztery pokaźne maślaki rdzawobrązowe, których jedenastolatka musiała nie zauważyć.

Znalezione grzyby: 7 smardzów, ale 4 wymieniam z @Aiyana Mitchelson. Więc zostają 3 x Smardz, 1x Rydz, 1x Podgrzybek, x1 Maślak i x1 Pieczarka
Scenariusz: E

Nicholas patrzył jak Bazory się oddala, a z odrętwienia wyrwał go dopiero ptak, który zerwał się z wrzaskiem zza pobliskiego krzaka. Seaver wzdrygnął się, bo to uczucie było bardzo nieprzyjemne, a potem ruszył przed siebie, szukając dalej grzybów. Nie znalazł ich. Spotkał za to małą puchonkę z ogromnymi pokładami energii i zapału do grzybobrania.
- Nie wiem, czy mogę się zgodzić na taką wymianę. Jak sama widzisz bardzo lubię smardze. - powaga na jego twarzy była udawana, ale mógł robić wrażenie dość nieprzystępnego. Tylko oczy mu zabłyszczały wesoło, widząc przejęcie Aiyany. - Widzę, że masz dużo grzybów. Zróbmy zatem tak. Ja dam tobie cztery smardze, a ty mi cztery inne rodzaje grzybów. Powiedzmy... Rydza, podgrzybka, maślaka i pieczarkę. Zgoda?
Wyciągnął w jej stronę koszyk ze swoimi zbiorami, a patrząc na to, czy jej przypadnie do gustu taka wymiana.
- Swoją drogą, jestem Nico.

Znalezione grzyby: 4x Maślak Rdzawobrązowy | 8x Podgrzybek | 8x Pieczarka Łąkowa | 8x Mleczaj rydz | 4x Opieńka miodowa | 2x Pieprznik jadalny | 5x Czubajka Kania | 2x Boczniak różowy | 4x Smardz
Scenariusz: -1 Mleczaj Rydz, 4x Smardz za 1x Rydz, 1x Podgrzybek, x1 Maślak i x1 pieczarka

Była podenerwowana zaistniałą sytuacją. Wiedziała, że lekcja powoli się kończy, przez co miała znacznie mniej czasu, na odnalezienie odpowiedniego grzyba. Musiała zatem znaleźć kogoś, kto jej w tym pomoże. Nicholas był jej ostatnią deską ratunku. Na całe szczęście, zgodził się.
- Zgoda! Nie ma problemu!
Cieszyło ją to. Poczuła ulgę, gdy udało jej się zdobyć potrzebne grzyby. Była jego dłużniczką, choć zaczęła się zastanawiać, dlaczego chciał cztery różne. Postanowiła wziąć to pod uwagę.
- Aiyana. Wielkie dzięki, jestem twoją dłużniczką!
Brzmiała śmiertelnie poważnie, choć były to jedynie grzyby. Jeszcze raz mu podziękowała i czym prędzej pognała w kierunku Fern, ze swoją nową zdobyczą. Niestety, pośpiech oraz niefortunne słońce, przyczyniły się do upadku dziewczyny. Z jej już pełnego koszyczka, wypadł jeden z grzybów. Nie zwróciła na to najmniejszej uwagi. Nie to stanowiło teraz priorytet dla jedenastolatki. Miała znacznie ważniejsze rzeczy na głowie, w tym dostarczenie smardza Fern.
"Mam je! Mam smardze!"
Spojrzała na koszyczek Fern.
"Chyba różne rodzaje grzybów też są istotne, może teraz trzeba przynieść inny, zamienisz się ze mną na jakiś? Zielona gąska za jeden z moich?"

Znalezione grzyby: 2 x opieńka miodowa | 4 x maślak rdzawobrązowy | 4 x pieprznik jadalny | 2 x maślak rdzawobrązowy | 1 x zielone gąski od Ike | 1 opieńke miodową | 4 x czubajki kanie, 1 x pieczarka łąkowa, 3 x boczniak różowy, 1 x pieprznik jadalny, 2 x mleczaj rydz i 1 x smardz od Aiyany
Scenariusz: 1 zielona gąska oddaje @Aiyana Mitchelson, a otrzymuje 1 smardza od Aiyany

Nagle szczęście do Fern się uśmiechnęło, bo niedaleko maślaków, znalazła dwie opieńki miodowe. W końcu mogła się pochwalić swoimi zbiorami, chociaż dzięki Aiyanie, koszyk miała wypełniony po brzegi, nie tak jak puchonka, ale i tak ładnie.
Patrzyła pod nogi, szukając kolejnych grzybów, ale chyba z tego miejsca wszystkie już wyzbierała, dlatego spojrzała za Aiyaną, bo dziewczynka mimo tego, że co chwile się od niej oddalała to tak wracała jak bezdomne zwierzątko, które gdy się nakarmi, nie chce odpuścić na krok.
Daj mi jednego smardza.
Podała jej ze swojego koszyka zieloną gąskę, którą podarował jej Ike.
Nie słuchaj Aoife, z takimi zbiorami to profesor Walsh jeszcze da ci jakąś fajną niespodziankę i zabierze do Disneylandu. Same Wybitne będziesz miała do końca roku z zielarstwa.
Napisała jej wiadomość, zastanawiając się, czy nie powinna wykreślić tego Disneylandu i czy przypadkiem nie zagalopowała się tak jak Dear. W końcu mały borsuk wierzył we wszystko.

Znalezione grzyby: 3 mleczaje i 3 smardze z poprzedniej kolejki i teraz nic
Scenariusz: -

Błądziła pomiędzy ścieżkami, by odnaleźć kolejne okazy budzące czyjkolwiek zachwyt, jednak nie jej. Lawirowała na pograniczu niepewności, bo wszystko było do siebie podobne, stąd przeczesując zarośla, odpuszczała za każdym razem, gdy nie była pewna prawdopodobieństwa rozpoznania grzyba.
Jeszcze z Salem pamiętała, że w gęstwinie krzewów i roślin, często można było trafić na niebezpieczeństwa, które niosły za sobą trujące wykończenia liści, kwiatów czy samych drzew. Cofała więc nerwowo rękę, gdy cokolwiek wzbudzało w niej niepewność, a zaraz potem wypuszczała powietrze ze świstem, jakby dumna, że przechytrzyła przekorny los.
W ten o to sposób zdobyła raptem trzy mleczaje i trzy smardze. Odetchnęła z ulgą, bo to nie było nic wielkiego, ale dla Clementine dostateczny sukces, by móc się tym komukolwiek pochwalić. Ferwor tych myśli wepchnął ją w otchłań dziwnego poczucia bezsensu, bowiem odnosiła nieodparte wrażenie, że wszystko czego dotykała się w świecie magicznym, przychodziło jej z trudem. I nie była to kwestia pozostania nową, a własnych lęków, które raz za razem przejmowały nad zeń kontrolę.
Wolnym krokiem ruszyła w stronę zbiórki, gdzie rozpoczęli całe zajęcia, nie chcąc kontynuować dalszych poszukiwań.

Znalezione grzyby: 45 (4x Maślak Rdzawobrązowy | 8x Podgrzybek | 8x Pieczarka Łąkowa | 8x Mleczaj rydz | 4x Opieńka miodowa | 2x Pieprznik jadalny | 5x Czubajka Kania | 2x Boczniak różowy | 3x Smardz | 1x Zielona Gąska)
Scenariusz: Kolonia Gumochłonów

Chciała powiedzieć, że ten smardz był za darmo, ale dopiero po przeczytaniu kolejnej wiadomości, do Aiyany dotarło, że po raz kolejny dała się wykiwać Aoife. Choć tym razem wszystko zdawało się potwierdzać słowa starszej Ślizgonki. Jakby nie patrzeć, Carmen również miała w koszyczku same smardze. I gdyby nie to, że Fern także uczęszczała do tej szkoły rok temu, zaczęłaby wypytywać koleżankę, czy aby na pewno Aoife znowu kłamie.
"Czyli nie potrzebujemy smardzów?"
Odetchnęła z ulgą, czego z resztą nie ukrywała. Na jej twarzyczce ponownie zagościł wesoły uśmiech, choć chwilę temu czaiła się na niej niemała panika.
"To dobrze. Już się bałam, że nie starczy smardzów dla wszystkich."
Przez chwilę miała ochotę po prostu je porozdawać, aby zapewnić innym uczniom zaliczenie przedmiotu. Na całe szczęście, nie było to konieczne. Mogła już sobie odpocząć. Jakby nie patrzeć, zasłużyła.
"Ja już chyba odpuszczam. Ten koszyk staje się coraz cięższy."
Spojrzała na koszyk Fern, a goszczący na jej ustach uśmiech, stał się jeszcze większy.
"Widzisz? Mówiłam, że nam się uda!"
Była zadowolona z tego, co udało im się osiągnąć, wspólnymi siłami. Nie tylko ona miała pełny koszyczek, ale ten Fern także został wypełniony grzybami. A chwilę temu gotowa była zbierać pokrzywy.
"Zobacz, kolejne!"
Wskazała Fern kolonię gumochłonów, którym bacznie przyglądała się z bezpiecznej odległości. Nie wiedziała, czym są te stworzenia, ale nawet ich wygląd, nie odstraszył ciekawskiej pierwszoroczniaczki.
"Przekształcają się w coś ładniejszego?"

Towarzystwo drugiej osoby od razu postawiło ją na nogi.
- Czyli jeszcze lepiej jest iść w nocy - stwierdziła. Jak można było pomielić ozorem, to nawet temat grzybów stawał się ciekawy. - Chyba, że w nocy jakoś rosną, bo inaczej to nie rozumiem, czemu rano się bardziej opłaca niż wieczorem poprzedniego dnia. Tak wiele pytań, tak mało odpowiedzi.
Pewnie trzeba było je kierować do nauczyciela, ale Clara wolała się nie rzucać w oczy, bo jak Danielle słusznie zauważyła, nie wiadomo było jakie są warunki zaliczenia lekcji, ale na pewno nie było to spanie.
- A ja głupia myślałam, to takie ptaki - mruknęła pod nosem. Żart był tak suchy, że te jej grzyby można by było od razu dać do farszu. - Ej, a w sumie grzyby to nie są rośliny, nie? - Była bardzo dumna z tego, że to wie. - To czemu my je zbieramy na zielarstwie?
Wsadziła grzyby do kieszeni bluzy, bo koszyka albo w ogóle nie wzięła, albo gdzieś go zgubiła. Za cholerę sobie nie mogła przypomnieć, a obie wersje były bardzo prawdopodobne. Po chwili zastanowienia, wyjęła jednak jedną kurkę i wrzuciła ją do koszyka Krukonki.
- Mnie i tak nie zależy, a nie wzięła bym żadnej, gdybyś nie powiedzieła, że się je je - wyjaśniła, wzruszając ramionami. Dałaby jej obie, ale może serio nie było, co aż tak ryzykować. Tak czy siak, bardzo hojny gest to to nie był.

Znalezione grzyby: 1 pieprznik jadalny (1 oddany DeeDee)
Scenariusz: nic już nie rzucałem, bo Clarze się już nie chce zbierać, można mi nie dawać punktu xD

@DeeDee Carlton

Christopher obserwował zebranych uczniów, nie komentując w żaden sposób ich niepowodzeń, czy innych problemów, pomagając, kiedy tego potrzebowali, ale nie chciał wbijać się w ich działania, nie chciał robić czegoś, co uznaliby za całkowicie niepotrzebne. Wybrał to miejsce, wiedząc, że nie znajdują się tutaj żadne trujące grzyby, poza muchomorami, ale te według niego mogli rozpoznać dosłownie wszyscy. Dlatego też dawał im wolną rękę do działania, pozwalając, by szli przed siebie, by robili to, co do nich należało, jednocześnie pozwalając im tym samym na to, by zrozumieli, jak taka praca może być ciężka.
- Wygląda na to, że nie znajdziemy tutaj już nic więcej - powiedział, dając uczniom znać, że to już pora kończyć te zajęcia. - Przejdziemy teraz ze zbiorami do kuchni i zostawimy je dla profesor Honeycott, na pewno będzie zadowolona z waszych dzisiejszych osiągnięć - dodał, by później przywołać do siebie @Aiyana Mitchelson i uśmiechnąć się do niej łagodnie, gdy wręczał jej niewielkie pudełko. - To mała nagroda za zaangażowanie w zajęcia, mam nadzieję, że Josh nie uzna tego ostatecznie za jakieś przekupstwo - dodał, bo zamierzał nagrodzić osobę, która poradzi sobie najlepiej, a że okazało się, że była to podopieczna jego męża, było już całkowitym przypadkiem.
- Chodźmy, trzeba się rozgrzać herbatą - dodał już głośno, poganiając wszystkich w stronę zamku.

koniec lekcji

Lekcja astronomii

- Dzień dobry, dzień dobry, witam wszystkich entuzjastów astronomii i... i przypadkowe osoby które po prostu się tu zaplątały, ale nie przejmujcie się jak nie kręcą was teleskopy, bo dzisiaj nie będziemy astronomami tylko a s t r o n a u t a m i - zapowiedział, wyjątkowo jak na siebie konkretnie i z podekscytowanym uśmiechem wskazał ręką na coś za nim, co wyglądało na pierwszy rzut oka jak ogromna kupa złomu. I w sumie nią było. - Zbudujemy dziś czarostatek kosmiczny - dodał takim tonem jakby mówił, że zbudują bałwana, po czym machnął różdżką i zwinięte do tej pory w rulony pergaminy ze skomplikowanymi planami i instrukcjami działania rozwinęły się, by zawisnąć w powietrzu. - Czarostatek kosmiczny to, gdyby ktoś nie wiedział, to pojazd zaprojektowany do podróży poza atmosferę ziemską i... - zaczął tłumaczyć od samych podstaw, powoli, szczegółowo i cierpliwie wtajemniczając ich w dzisiejsze zadanie.

Etap I
Oczywiście będziemy tu budować raczej taki model/prototyp a nie serio statek, ale taki duży, że będzie się dało potem wleźć do środka!! (Jak w Sims 4 - można sobie taką rakietę zbudować sobie w ogródku, to to było moją inspiracją XD)

Możecie dowolnie się podzielić na grupy które zajmą się konkretnymi zadaniami, ale zadbajcie o to żeby ktoś zrobił coś w każdej kategorii, bo inaczej statek nie zadziała! Jedna osoba może zająć się więcej niż jedną , jeśli ma ochotę - ale wtedy proszę napisać 1 post na 1 kategorię.

Każdy rzuca k100:

kostki:

Kategorie zadań:
1. Z zewnątrz
Musicie zadbać o to, żeby była wykonana z odpowiednich bardzo trwałych ale lekkich materiałów. Ważnym elementem kadłuba są osłony termiczne i system ochrony przed mikromagimeteorytami. Do tych zadań przyda się wam znajomość zaklęć ochronnych i wzmacniających.
Za min. 15 punktów w Zaklęciach dostajecie bonus +10 do k100.

2. Wnętrze
Musicie zadbać o to, by było funkcjonalne i komfortowe, miało wszystkie niezbędne pomieszczenia oraz systemy podtrzymywania życia: wentylacyjne, oczyszczania powietrza i czarecyklingu. Dobrze zaplanujcie swoje działania, żeby nie zalały was ścieki i nie skończył się tlen. Pamiętajcie że podczas dbania o estetykę wnętrza przyda się też dryg do transmutacji i zmysł artystyczny. Za min. 15 punktów w Transmutacji dostajecie bonus +10 do k100.

3. Systemy maginapędowe i czaroenergetyczne
To kluczowa część - musicie zadbać o to, żeby statek wystartował i utrzymał się w powietrzu. Źródłem energii są przede wszystkim panele świetlne, które należy bogato naładować Lumosem i zabezpieczyć przed wyczerpaniem się zaklęcia, a źródłem napędu - skumulowana magia. Tutaj oprócz umiejętności rzucania zaklęć przyda wam się umiejętność obliczeń pożądanego natężenia magii, by statek dotarł na orbitę. Za min. 15 punktów w Astronomii dostajecie bonus +10 do k100.

4. Systemy maginawigacyjne i komunikacyjne
Zajmiecie się tym, by sterowanie statkiem przebiegło bez komplikacji. Musicie zamontować czaroanteny i maginadajniki i odpowiednio je skalibrować, by wysyłały fale magiczne o odpowiedniej częstotliwości. Dużą rolę gra też proszek fiuu oraz cały szereg zaklęć umożliwiających precyzyjną orientację w przestrzeni. W tym zadaniu przyda się wiedza fanatyków miotlarstwa i kolekcjonerów kompasów. Za min. 15 punktów w GM dostajecie bonus +10 do k100.

Dorzucamy też literkę na przygodę.

P e r y p e t i e:

Kod na początek:

Kod:

Kategoria:
K100:
Przygoda:

Czas - do 23.10 do końca dnia

Kategoria: 4. Systemy maginawigacyjne i komunikacyjne
K100: 42 + 10 za GM = 52
Przygoda: B

  Ostatnio bardzo chciała dotrzeć na zajęcia u profesora Carltona, ale jej się to nie udało. Tym razem była więc zdeterminnowana jak rzadko kiedy, żeby nadrobić to niedopatrzenie. Ósma rano była zaskakującą porą jak na astronomię, miejsce też dość nietypowe, ale uczyła się w Hogwarcie od tylu lat, że nie bardzo dziwiły ją niestandardowe wybory. Właściwie to cieszyła się, że lekcje często były prowadzone na zewnątrz, na szkolnych błoniach czuła się swobodniej, niż w szarych murach szkoły.
  — Dzień dobry, profesorze — oczywiście, że go nie zignorowała, właściwie to uśmiechnęła się tak, jakby wcale jeszcze pół godziny temu przy śniadaniu nie marudziła Cedowi, że ostatnio wiecznie zaczyna zajęcia z samego rana i ma tego serdecznie dość.
  Budowanie statku magicznego, nawet jeśli tylko modelu, było bardzo oryginalnym pomysłem i obudziło w niej wewnętrzne dziecko. Majsterkowicz był z niej kiepski, co okazało się po zakupie campera, ale z drugiej strony miała okazję poprzyglądać się temu i owemu, gdy próbowali doprowadzić starego grata do użytku. Ostatecznie zabrała się do pracy przy systemach maginawigacyjnych i komunikacyjnych, bo i tak na niczym się tutaj nie znała, to co za różnica, co będzie robić. Oczywiście zewnętrzny wygląd statku był kuszącą opcją, ale wątpiła, by profesor pozwolił jej pomalować go w kwiaty, a skoro nie, to nie była zainteresowana.
  Ledwo zabrała się do pracy, a już potrzeba było donieść proszku fiuu… popędziła więc przed siebie, nakręcona wypitą z rana porcją kofeiny i potknęła się o jakiś sznurek, wywołując szereg nieszczęść. Po pierwsze zdecydowanie źle stanęła, po drugie wywaliła się jak długa, po trzecie na kogoś, kto akurat był na jej drodze. Noga pulsowała bólem.

/ Wywalam się na osobę po mnie

Kategoria: Zewnętrze
K100:23 +10 za Zaklęcia
Przygoda: B

Wstawanie na astronomie o 8 rano wydawało mu się tak pojebane, jak śnieg w czerwcu, ale żyli na Wyspach Brytyjskich, gdzie smoki palą ludzi na sylwestra, a wróżki macają po dupach miesiącami, więc i to nie powinno go zdziwić. Po śniadaniu, solidnym, bo kurwa dzień bez śniadania dniem zmarnowanym (tak jak dzień bez drzemeczki), zawlókł się z @Maximilian Felix Solberg na błonia, gdzie czekała na nich sterta gruzu. Przez chwilę patrzył na nią jak ciele:
- Teraz będziemy się uczyć segregacji odpadów, zamiast oglądać gwiazdy? - szepnął do bruneta - Przegapiłem zmianę sylabusa..?
Carlton jednak zaraz wyjaśnił im, że nie będą astronomami, tylko inżynierami kosmicznymi, a to wydawało się Swansei wymagać mniej chaotycznego myślenia fantazyjnego, a więcej wysiłku fizycznego. Czyli proporcje, które wychodziły mu lepiej. Dopiero, kiedy zobaczył rozwijające się rulony z rysunkami technicznymi, włączyły mu się flaszhbacki z wietnamu, jak z Solbergiem próbowali naprawić instalację elektryczną w jego domu.
Podszedł do sterty gruzu i zaczął w niej grzebać jak dzik w szyszkach, mamrocząc coś o uziemieniu i o tym, że jak piwnice wyremontował, to mu kurwa żaden kosmiczny statek nie jest straszny. Dźwignął kupę blach niczym tytan, atlas, goliat i ruszył na miejsce konstrukcji przyrządu latająco-konfundującego, niestety, niosąc je, nic nie widział dokąd idzie i potknął się, pchnięty przez przewracającą się @Holly Wood. Jego wypierdolka była jednak pozbawiona gracji filigranowej półwili. Wyjebał się razem ze stosem blach, robiąc raban, bo jeszcze spadając na nie swoim ponad stukilowym cielskiem i poważnie rozciął sobie obie ręce o jedną z wygiętych, metalowych krawędzi.
Stęknął, przewrócił się na plecy i spojrzał na Maxa z dołu:
- Nie ratuj mnie, chce sie wykrwawić... - szepnął dramatycznie.

/ jak ktoś marzy o byciu zgniecionym pod blachami i Lokim, to zapraszam

Kategoria: Maginapęd
K100: 32 + 10 za kuferek = 42
Przygoda: A

Nie czuła, jakoby to miał być jej dzień, zwłaszcza o tak wczesnej porze. Z pewnością jej energia nie równała się entuzjazmowi profesora Carltona, na którego nietypowe polecenie jedynie uniosła brew, ale szkoda by było tutaj nie być, skoro te zajęcia opierały się na jednej z jej specjalizacji, toteż zamierzała dać z siebie wszystko, nawet jeżeli rezultatem miały być odchody bahanki.
Wiedziała, że to praca zespołowa, ale jak zwykle nie potrafiła nawet do nikogo się odezwać. Coś tam kombinowała, przez chwilę patrzyła na działania pozostałych, aż w końcu stwierdziła, że trzeba przestać stać ze skrzyżowanymi rękoma i odstraszać ludzi samą postawą, i że pożądanym jest, by zabrała się do roboty. Zdecydowała, że skupienie się na maginapędzie będzie dla niej idealnym zajęciem w tak absurdalnym przedsięwzięciu, toteż poczyniła pierwsze kroki w tym temacie. Szło jej nawet całkiem nieźle, aż do pewnego momentu, który przekreślił jej ambitne plany. Zabierając się za przytwierdzenie naładowanych przez siebie paneli słonecznych do jakiejś kluczowej, zewnętrznej części statku, oczywiście musiała odpierdolić i zaklęcie trwałego przylepca zamiast na tę część rzuciła na samą siebie, niemal natychmiast po tym zderzając się z towarzyszącą jej w pracowitym milczeniu drugą osobą i na stałe się z nią zlepiając.
- Kurwa, sorry - mruknęła z frustracją do swojej ofiary, nie wiedząc za bardzo, co mogłaby teraz poczynić. Sama przecież tego nie odczaruje. Drugi z uczniów był chyba na nią po prostu skazany. Życzyła mu w tym zakresie powodzenia, bo frustracja wewnątrz niej narastała i już czuła, że jej optymizm skurcza się do zera.

//zapraszam do współpracy i sklejenia

Kategoria: maginapęd
K100: 11 - 10 = 1
Przygoda: I

Co ona wiedziała o czarostatkach magicznych? Zupełnie nic. Profesor Carlton wyglądał na takiego, co pozjadał wszystkie rozumy. Fern jednego czego była pewna to tego, że musiała wypytać Danielle o jej pokrewieństwo z nauczycielem, bo nie dawało jej to spokoju. Czuła się jak we mgle, jeszcze rano zjadła coś nieświeżego, jakiś pasztecik dyniowy, dokładnie nie wiedziała, co, ale tak ją brzuch bolał, że miała ochotę się porzygać, albo to drugie. Dokładnie nie wiedziała, co w teraz jest gorsze, jeszcze budowanie prototypu czy tam modelu wcale nie było łatwe. Miała wrażenie, że jest tym dzieckiem we mgle i z żadnej pomocy ani ratunku.
Zabrała się za maginapęd, nie wiedziała, za jaką cholerę akurat podjęła się czegoś tak trudnego. Pracowała w towarzystwie @Lilian Eldridge, której widocznie szło lepiej, bo Fern myślała tylko o porzyganiu się, nawet się schyliła, żeby to zrobić, kiedy dziwnym trafem przykleiła się do boku krukonki. Spojrzała wymownie na dziewczynę, próbując się od nie oderwać, ale nic z tego.

Kategoria: Zewnętrzne
K100: 42 + 10 (pkt z zaklęć) = 52
Przygoda: F

Zdecydowanie bardziej wolała siedzenie w obserwatorium i patrzenie w gwiazdy przez teleskop, niż składanie ogromnego modelu statku kosmicznego, ale nie byłaby sobą, gdyby opuściła zajęcia z astronomii, to po pierwsze, a po drugie czuła potrzebę bycia wspierającą względem koncepcji edukacyjnych kuzyna, który był nowym nabytkiem w jej życiu i którego, choć jeszcze dobrze nie znała, zamierzała poznać jak najlepiej. Klasa może nie była odpowiednim ku temu miejscem, ale dziewczę liczyło, że im dłuższy czas razem spędzą, tym bliżej będą ze sobą nawzajem. Jako że idea zjednywania sobie ludzi zawitała pod jej jasną czupryną stosunkowo niedawno, była na dobrej drodze do realizacji swoich planów.
Musieli podzielić się na grupy i zabrać się do pracy nad modelem. Uwijali się, każdy w swoim tempie, ale kolektywnie posuwając się do przodu i zbliżając ku celowi, jakim był czarostatek. DeeDee została "na zewnątrz", nie czując się na siłach ani do konstruowania napędów, ani do dbania o wystrój, za to całkiem nieźle odnajdując się przy styropianie. Tak na poważnie to chyba było inne tworzywo, ale pozwalała sobie być po prostu stereotypową kobietką, która nie znała się na rzeczy i jedynie wykonywała polecenia mądrzejszych, mających jakiekolwiek pojęcie o budownictwie. Przypadły jej prace na wysokości, gdzie paradoksalnie do połowy życia spędzonego na wieży, nie czuła się aż tak komfortowo. Po paru chwilach przywykła jednak do lekkiej chybotliwości rusztowania, co okazało się być zgubne, bo jeden gwałtowniejszy ruch sprawił, że wyleciała przez nie z krótkim okrzykiem, spadając na kogoś u dołu.

/albo mnie ktoś złapie, albo będzie zgnieciony

Kategoria: Systemy maginawigacyjne i komunikacyjne
K100: 73 + 10 (przygoda) + 10 (punkty z mioteł) = 93
Przygoda: E srak mi naptał na łeb

Nie spodziewała się po sobie, że pójdzie na astronomię, ale zasłyszała od ludzi, że tematem zajęć miało być budowanie czarostatku na kosmiczny rejs i sama idea rozbudziła w niej ciekawość tego przedsięwzięcia. Majsterkowicz był z niej jak z koziej dupy trąbka, ale nie przeszkodziło jej to przyjść i po prostu robić to, co jej kazano. A nawet okazało się, że mogła coś od siebie zaoferować! Dołączyła do grupy, która miała zajmować się nawigowaniem. Wysłuchała nauczyciela i o dziwo rozumiała wszystko, co do nich mówił. Później dodatkowo doznała olśnienia - jak jej sowa narobiła na łeb.
- Ja pierdole - jęknęła z żałością, natychmiast sięgając po różdżkę, by uratować się z opresji i obejrzała się, by upewnić się, że nikt tego nie zauważył. Dla niepoznaki rzuciła jeszcze zaklęcie, by wokół niej roznosił się miły, kwiatowy zapach, bo przecież nie mogła pachnieć sowim łajnem. - Musimy to zrobić tak - zaczęła tłumaczyć coś reszcie, zaskakując samą siebie inicjatywą, ale ten jeden raz od wieków wiedziała, co robić!

Kategoria: Z zewnątrz
K100: 18 + 10 = 28
Przygoda: H - Prąd mnie kopie

Zastanawiał się mocno, co mogą robić na astronomii o bladym świcie. Było jednak za wcześnie, by doszedł do jakiś logicznych wniosków, więc po prostu uznał, że Carlton wie co robi, albo robi ich w chuja i tyle. Trzeba było prawdę odkryć, chociaż Max wolałby pospać trochę dłużej.
Zamrugał kilka razy oczami, jak profesor oznajmił im, co będą robić.
-Ale on wie, że pracuje z debilami? Co najwyżej możemy użyć tej rakiety jako dildo, bo to nigdzie nie poleci. - Wyszeptał do @Lockie I. Swansea . Prawdą było, że akurat fizyka i wszelkie nauki o kosmosie, w mugolskim wydaniu, go dość mocno interesowały, ale nie był pewien, ile z tego może przenieść na dzisiejsze zajęcia. Przeciągłe ziewnięcie dało mu też znak, że może zanim porządnie się rozbudzi, lepiej nie brać się za nic, co może być w jakimkolwiek stopniu ważne, więc postanowił rozgrzać się przy konstrukcji zewnętrznej czarostatku.
Właśnie wzmacniał zaklęciem jeden z elementów, gdy usłyszał huk wyjebującego się kumpla. Odwrócił się, by spojrzeć, co się stało, ale zrobił to tak gwałtownie, przez całą sytuację, że przypadkiem zahaczył różdżką o jakiś element i od razu świat mu się zmienił, jak jebło go energią magiczną. Nogi się pod chłopem ugięły, a ręka cała zdrętwiała i nie miał pojęcia co się wokół niego dzieje przez dobre kilka chwil.
-Zajebiście... - Mruknął, wiedząc już, że nic dobrego z jego pracy dzisiaj nie wyjdzie.

Uczniowie mniej lub bardziej dziarsko rzucili się do pracy, a Sideusz zaczął majstrować w przewodach i konstrukcjach razem z nimi, bo po pierwsze nie mógł się powstrzymać przed dołożeniem swojej cegiełki do tego wspaniałego tworu jakim był czarostatek, a po drugie - wiedział, że jeśli będzie tylko bezczynnie obserwował działania młodzieży to prędzej czy później całkiem się wyłączy i zacznie myśleć o czymś innym. A musiał przecież trzymać różdżkę na pulsie. Astronautyka to była niebezpieczna robota.
Pracę przerwał mu okropny ł o s k o t, który brzmiał tak że wyrwałby z zamyślenia największego bujacza w obłokach, a że Sid dziś był czujny, to ruszył z interwencją.
- Merlinie, zapomniałem wam powiedzieć żebyście patrzyli pod nogi - mruknął, kierując niespiesznie swoje kroki w stronę leżącego na trawie w kupie gruzu @Lockie I. Swansea i drugiej uczestniczki kolizji, @Holly Wood. - Czy wszyscy żyją? Pokaż tę rękę, nie mamy czasu na wykrwawianie się... - ukucnął przy chłopaku który wyglądał bardziej dramatycznie, ogarnął złom i wyciągnął różdżkę, żeby zaleczyć ranę i zabandażować łapkę. Pacjent był dzielny, zwrócił się więc ku pacjentce. - Coś cię boli? Noga? - upewnił się, rzucił zaklęcie lecznicze i na Holly, po czym pomógł obojgu po kolei wstać.
- Jak nie pomogło, to niech ktoś was zaprowadzi do pielęgniarki... a jak po prostu nie czujecie się już na siłach żeby coś dalej konstruować to możecie... nie wiem... Jakieś ozdoby porobić, czy coś... Albo sobie usiądźcie... - stwierdził niezbyt konkretnie, dając im wolną rękę i wierząc że sami najlepiej wiedzą czy dadzą radę czy potrzebują bardziej profesjonalnej pomocy.

Kategoria: wnętrze; czarorecykling
K100: 1 +10 za punkty z transmutacji = 11
Przygoda: A

Hogwart nie przestawał go zadziwiać. I nie było w tym wcale niczego niesamowicie miłego, przyjemnego, czarownego, czy czegoś podobnego, ot, Frederick coraz bardziej czuł, że się tutaj nie nadawał. Zupełnie, jakby zakładał, że zajęcia będą faktycznie dotyczyć spraw, o jakich powinni rozmawiać i jakich powinni się uczyć, tymczasem znalazł się na planie jakiejś komedii, jaka nie była ani trochę zabawna. Choć, musiał przyznać, że kąciki jego ust uniosły się w cieniu ironicznego uśmiechu, świadczącego o tym, że farsa, jaka właśnie zachodziła na jego oczach, miała w sobie coś godnego obserwowania. Nie był twórcą i chociaż znał się na transmutacji, skupiała się ona raczej na transmutacji samego siebie, a nie obiektach. Te nie były również zwierzętami, co poważnie komplikowało pewne sprawy, więc Frederick zwyczajnie uznał, że powinien zająć się czymś, w czym nie będzie rzucał się w oczy, a najlepiej przypadkiem zniknie, zapewne poddany słusznemu recyklingowi.
Jak widać jednak los miał dla niego zupełnie inne plany, bo kiedy zaczął pracować, zupełnie nie wiedząc, co powinien zrobić, poza tym, że zapewne odpowiednie pojemniki, coś poszło nie tak. Trwały przylepiec wziął mu się Merlin raczy wiedzieć skąd, a rykoszetując, trafił w @Kate Milburn, co doprowadziło do ich trwałego sklejenia. Tak po prostu, jakby nie było to wszystko dostatecznie żenujące, tym bardziej że tworzone przez niego pojemniki rozpadły się, gdy gwałtownie przyczepił się do młodszej dziewczyny, górując nad nią wzrostem.
- Cóż za niefortunny przypadek - stwierdził ironicznie.

Kategoria: wnętrze, wentylacja
K100: 32
Przygoda: D

Ian nie sądził, że będą budować rakietę. Nie sądził, że w ogóle będą coś budować, więc był dość mocno oszołomiony tym pomysłem, ale również zaciekawiony, przynajmniej do chwili, kiedy nie usłyszał profesora Craine'a, który najwyraźniej zjawił się gdzieś w pobliżu, żeby zwymyślać ich za to, co robili. Nic dziwnego, że policzki MacTavisha pokryły się prędko rumieńcem, a jego planowanie systemu wentylacji utknęło właściwie w martwym punkcie, bo te pogróżki, jakie padły w ich stronę, te ostre uwagi, nie były zbyt miłe. I chociaż Ian wiedział, jak powinien zabrać się, przynajmniej teoretycznie, za budowę wentylacji, wpatrywał się przez długą chwilę w to, co próbował zrobić, nie do końca rozumiejąc, co się dzieje. Tak po prostu, jakby miał jakąś dziurę w pamięci, a ta została wyrwana, kiedy... Kiedy nieoczekiwanie zorientował się, że ktoś spada, a on stoi mu na drodze. Trudno powiedzieć, żeby naprawdę złapał @DeeDee Carlton, bardziej się z nią wywrócił, czy też został przez nią przygnieciony, ale jakoś udało mu się ją chwycić, tak, że siedli razem na ziemi, zapewne patrząc na siebie z niedowierzaniem. Przynajmniej Ian na pewno nie wiedział, co się dzieje, a jego policzki zaczęły gwałtownie pokrywać się głębokim rumieńcem, jaki wypełznął nie tylko na jego uszy, ale również na jego kark.

Kategoria:Systemy maginapędowe i czaroenergetyczne
K100: 33
Przygoda: H

Zastanawiało ją, dlaczego lekcja astronomii odbywała się za dnia. W dodatku o tak wczesnej porze. Kierując się na zajęcia, próbowała odgadnąć tematykę tej lekcji. Wybrane przez nauczyciela miejsce, zdecydowanie wykluczało przeprowadzanie skomplikowanych obliczeń czy przygotowywanie prezentacji. Założyła zatem, że dzisiejsze zajęcia muszą mieć jakiś związek ze słońcem oraz jego obecnym położeniem.
"Cześć! Wyspana?" pokazała @Fern A. Young karteczkę.
Nie mogła podejść do nikogo innego. Ślizgonka była dla niej jak starsza siostra. Przy tej głuchej dziewczynie, czuła się naprawdę swobodnie, więc dopóki ta w żaden sposób nie da jej do zrozumienia, że chce być sama, małolata po prostu będzie się przy niej kręcić.
Pierwszoroczniaczka miała zamiar zadać tradycyjne, lekcyjne pytanie, dotyczące tematu obecnych zajęć, jednak dostrzegła, że z jej znajomą jest coś nie tak.
"Coś się stało? Nie wyglądasz najlepiej. Chcesz do pielęgniarki"
Zmartwiło ją to. I to do tego stopnia, że nie ekscytowała się tworzeniem statku kosmicznego, choć normalnie nie byłaby w stanie ustać w miejscu. Oprócz samopoczucia Fern, pojawił się jeszcze jeden problem. Aiyana nie znała się praktycznie na niczym. Daleko było jej do inżyniera, a i czarować porządnie jeszcze nie umiała. Nie chciała jednak zostawiać Ślizgonki, toteż wybrała tą samą drużynę.
"Może zajmiemy się ładowaniem paneli? Wydaje się najmniej problematyczne."
Zaklęcie Lumos, należało do tych prostszych, dlatego też uznała, że jest to coś, z czym teoretycznie powinna sobie poradzić. Tak samo jak zatruta jedzeniem, dziewczyna. Praktycznie - nic nie jest takie oczywiste. Gdy Lilian i Fern się skleiły, jedenastolatka omyłkowo dotknęła nieodpowiedniego miejsca na panelu i... została porażona magią.
Stała tak przez chwilę, w niemałym szoku oraz z nową "fryzurą", zastanawiając się nad tym, co tak właściwie się tutaj dzieje. Co więcej, nawet po odzyskaniu świadomości, dalej pozostała z tym samym pytaniem.
"Czy lekcje astronomii zostały jakoś przeklęte? Są jakieś pechowe dla uczniów. Na poprzednich zajęciach było podobnie." napisała na karteczce, którą @Fern A. Young i @Lilian Eldridge mogły odczytać.

Etap II

Pomógł jeszcze pozostałym osobom, które w jakikolwiek sposób się pouszkadzały i wymagały interwencji, w tym jego kuzynce, której jednak starał się nie poświęcać więcej uwagi niż reszcie uczniów (choć było to trudne, naprawdę się zmartwił kiedy upadła prosto na jakiegoś chudego Krukona), bo nie chciał zostać oskarżony o jakieś kolesiostwo i nepotyzm.
Gdy wszyscy zostali ogarnięci w mniejszym lub większym stopniu, powtórzył głośno że każdy, kto jakkolwiek ucierpiał, powinien udać się do Skrzydła Szpitalnego (jego nadmierna troska o los innych była pokłosiem niedawnego skandalu związanego z lekcją eliksirów, na której uczniowie prawie poumierali a profesor odmówił im pomocy czy coś takiego) i wreszcie zarządził koniec prac i najbardziej ekscytującą część - sprawdzenie w praktyce.
Zaprosił ekipę uczniów do środka, gdzie opowiedział szczegółowo o wszystkich zaczarowanych mechanizmach, dzięki którym statek miał szansę wystrzelić w górę i podróżować po kosmosie. Gadał i gadał, prezentując im kolejne szczegóły i...

Rzuć k100 na to, ile wyciągnąłeś z tego fascynującego wykładu.

info:

Na koniec nastąpiło oficjalne uruchomienie rakiety. Rozległo się jakieś pikanie, tu zamigotało jakieś światełko, tam zgasło, magisilniki zawyły żałośnie i... koniec. Sid zerknął na jeden z zaczarowanych ekranów i zachichotał pod nosem.
- Misja zakończyła się porażką, statek nie wystartował, ale za to nic nie wybuchło, więc mogło być gorzej. Możecie teraz odczytać parametry i zastanowić się c o poszło nie tak oraz j a k to naprawić. Macie jeszcze... - zerknął na jeden z zegarów -... czterdzieści minut zanim skończy się tlen. To znaczy lekcja. Tlen zabrzmiał bardziej dramatycznie, ale spokojnie, mamy go pod dostatkiem, bo ktoś zostawił tutaj dziurę w ścianie - dodał, wskazując na wielką wyrwę obok panelu sterowania, a potem pozostawił uczniów z zadaniem i zasiadł gdzieś w pobliżu. - Jak ktoś wymyślili coś sensownego, to zapraszam do dzielenia się wnioskami!

Rzuć k6, by dowiedzieć się jak poszło ci analizowanie stanu statku i szukanie błędów:

kostki:

Jak to wygląda:

Organizacyjnje:
Do do treści posta zostawiam dowolność: możecie przyjść uzewnętrznić się do Sida, możecie ogólnikowo napisać że coś tam kminicie, możecie opisać jak macie to wszystko w nosie. 2 posty w ciągu całej lekcji = 2 punkty kuferkowe. 1 post = 1 punkt kuferkowy. Punkty domów rozdam w zależności od wyników kostek i waszej weny twórczej.

Czas na pisanie: do 29.10 do końca dnia

Kod:

Kod:

Słuchanie: (wpisz k100)
Wnioski: (wpisz wartość k6 z uwzględnieniem modyfikatora)

@Holly Wood @Lockie I. Swansea @Lilian Eldridge @Fern A. Young @DeeDee Carlton @Kate Milburn @Maximilian Felix Solberg @Aiyana Mitchelson @Frederick Shercliffe @Ian D. MacTavish

Jak ktoś ma taką fantazję to można jeszcze dołączyć z uwzględnieniem spóźnienia i wziąć udział tylko w 2 etapie. Nie będzie za to konsekwencji, Sid się nie skapnie nawet

Słuchanie: 18
Wnioski: 3 - 2 (k100) = 1

Po zatruciu się porannym śniadaniem Fern nie wyglądała ani na wyspaną, ani na zdrową. Dlatego na pytania @Aiyana Mitchelson najpierw pokiwała przecząco głową potem, uniosła palec w górę, że nie potrzebuje iść do pielęgniarki, chociaż może powinna. Ta lekcja była taka oderwana od rzeczywistości, że Young nawet będąc czarownicą, nie wierzyła w to, że ten statek poleci. Ciągle ją mdliło i tylko wzruszyła ramionami, kiedy puchonka stwierdziła, że zajmie się ładowaniem paneli. Ślizgonka w tej chwili nie myślała o lekcji astronomii. Sklejenie z @Lilian Eldridge było w tej sytuacji bardzo niefortunne.
To pewnie przez retrogradacje Merkurego czy coś w Marsie, czy czymś tam...
Nakreśliła jakimś cudem odpowiedź w notesie i pokazała dziewczynom, chociaż to Aiyana wyglądała na taką, która potrzebowała uzyskać odpowiedź na zadane pytanie. Nawet jej nowa fryzura po porażeniu magią, nie rozśmieszyła Fern, bo nadal nie czuła się najlepiej. Dopiero kiedy profesor postanowił coś zaradzić na zlepienie z Lilian, Young wybiegła z kabiny zwymiotować i poczuła taką ulgę, że kiedy tylko wróciła, w ogóle nie słuchała nauczyciela. Jego wykład o statku i kosmosie dzisiejszej lekcji nie miał prawa się spełnić.
No nie wierzę, nie wystartował. Jestem w szoku!!!
Napisała ironicznie i pokazała @Aiyana Mitchelson i @Lilian Eldridge bo w końcu razem pracowały nad czymś... co nie wypaliło, chociaż miała ochotę wypowiedzieć to na głos, ale była taka zmęczona po tym porannych mdłościach, że zdecydowanie potrzebowała sobie przysiąść i zignorować co samopiszące pióro ma jej do powiedzenia. Siedziała w ciszy, niemal dziękując za swoją głuchotę.

Słuchanie: 68
Wnioski: 6 + 1 za k100

Praca nie szła w jej wykonaniu najlepiej, zwłaszcza po sklejeniu ze Ślizgonką. Trudno było się razem skoordynować, kiedy jedna z nich najwyraźniej nie czuła się najlepiej. Dopiero po asyście profesora Carltona i opróżnieniu zawartości żołądka przez @Fern A. Young Lilian mogła odetchnąć z ulgą i pomyśleć, co dalej. Oczywiście akurat wtedy zadecydowano o zakończeniu prac i jakiejś wielkiej demonstracji odpalenia tego ustrojstwa.
Przez ostatnie parę miesięcy aż do listopada trwa retrogradacja Saturna, która dotyczy lekcji karmicznych. Może to jest jakaś zemsta losu na prowadzących astronomii, albo na nas samych - odnotowała na skrawku papieru i pokazała wiadomość ślizgońskiej towarzyszce niewoli oraz jej młodszej, także wspierającej ich w pracy koleżance, @Aiyana Mitchelson.
Roześmiała się cicho na uwagę Fern dotyczącą niewypału, a jednocześnie istotnie zaciekawiło ją, co mogło zaszwankować. Wszak całą swoją energię do pracy straciła, kiedy trwały przylepiec scalił ją z koleżanką z zajęć. Słuchała cierpliwie paplania profesora i nawet coś tam z tego wyniosła i wywnioskowała. Nieśmiało zaczęła oglądać wnętrze i pomyślała sobie, że może i statek nie jest idealny, ale to dlatego, że ich praca na tej lekcji w sumie polegała bardziej na doświadczaniu niechcianych przygód niż faktycznej pracy. I w tym samym momencie doznała olśnienia.
- Panie Profesorze, myślę, że znam przyczynę - wyrwała się do odpowiedzi, co było zupełnie nie w jej stylu, bo zazwyczaj wolała siedzieć w kącie i słuchać, jak inni się wymądrzają. Musiała pewnie nieźle zdziwić swoim rozochoceniem pozostałych uczniów. - Podczas naszej pracy nad maginapędem zapomniałam o zabezpieczeniu Lumosa przed wygaśnięciem... Winny był ten cały przylepiec. Więc nie ma jak polecieć - zakończyła niezręcznie, od razu w duchu karcąc się za to, iż w ogóle się odezwała. Gdyby nie odczuła potrzeby wypowiedzi, nie musiałaby się martwić, że ta nienaturalnie czy głupkowato brzmi.