Panno Davies,

podobnym do opisanego przez Panią eliksiru jest dictum; ma on jednak znacznie szerszy zakres działania, wobec czego nie nadaje się do zwykłego użytkowania, szczególnie jako zamiennik wody. Skoro istnieje mikstura silniejsza, stworzenie jej słabszego, zdrowszego odpowiednika to już tylko kwestia chęci i włożenia czasu w pracę ze składnikami. Jeśli czuje Pani w sobie dryg do tworzenia eliksirów – bardzo zachęcam.

Pozdrawiam

Nathaniel Bloodworth

Morrgan!

Piszę do Ciebie, żeby Cię przeprosić – naprawdę głupio mi, że zniknąłem bez słowa i to w dodatku tuż przed meczem. Zaprosiłaś mnie do drużyny, a ja nigdy nie odwdzięczyłem Ci się za to na boisku. Kilka niezamkniętych spraw nie pozostawiło mi niestety wyboru.
Wracam, żeby pozaliczać egzaminy i oddać pracę, a potem wybieram się jako opiekun na wakacje, więc jeśli też jedziesz – na pewno się zobaczymy.

Całuję

Lazar

Panno Davies!

Mam nadzieję, że wakacje minęły spokojnie, pomagając w przygotowaniu się do nowego sezonu szkolnych rozgrywek. Drużyna jest tak silna, jak jej najsłabszy zawodnik, ale też jej duch walki zależy od ducha walki kapitana. Po Gryfonach nie spodziewam się niczego innego, jak wręcz lwiej siły.
Chciałem życzyć powodzenia w nowym sezonie. Liczę na emocjonujące mecze, bowiem finał postawił poprzeczkę naprawdę wysoko.

Joshua Walsh

Pozwólmy mu zatem - niech stanie się światłość.

Dzień I
Dzień pierwszy nie przyniósł żadnych snów. Mimo szczerych chęci - nawet, jeżeli jakiekolwiek miałam, to nie zapamiętałam ich w żadnym stopniu. Pozostaje mieć nadzieję, że następna noc przyczyni się do wystąpienia coś, co mogłabym zapisać w tymże dzienniczku.

Dzień II
Jeszcze na dobre nie rozpoczął się rok szkolny, a we śnie pojawił się przede mną cały stadion (a raczej pode mną). Poruszając się na Błyskawicy, tuż przed moimi oczami śmignął mi złoty znicz. Nie postanowiłam być mu dłużną, dlatego ruszyłam za nim, aczkolwiek ten zdawał się być nieuchwytny. Za każdym razem, jak wyciągałam dłoń ku niemu, ten magicznie przyspieszał i zdawał się mnie zwodzić za nos, aż do momentu obudzenia się.
Sen ten może oznaczać pogoń za marzeniami, jak również, w odpowiedniej interpretacji, pewnego rodzaju utratę czasu na coś, co nie ma większego sensu. Niemniej jednak jestem zdania, że chodzi tutaj o nieustanną walkę, by następnie odnieść zwycięstwo.

Dzień III
Tym razem pojawiła się przede mną sala, do której musiałam wejść, aby następnie usiąść w ławce i tym samym chwycić za pióro, by napisać odpowiedzi na różnorakie, poniekąd dziwne pytania. Atrament skutecznie rozmazywał mi się przed oczami, a każde zdanie napisane wcześniej nabierało kompletnie innego znaczenia - z biegiem czasu także zmieniała się treść całej kartkówki. Po dłuższym czasie postanowiłam oddać ją i tym samym poczekać na ocenę, niemniej jednak nic takiego się nie wydarzyło.
Myślę, że ten sens jest po prostu odzwierciedleniem rzeczywistości. Co prawda rozmazujące się napisy i zmieniająca treść zadań skutecznie mnie dezorientowały, o tyle jednak, jak się okazało, po krótszym przeglądaniu najróżniejszych źródeł - jest to całkowicie normalne. Tak samo jak rozmazujące się odbicie w lustrze lub zegar działający w sposób inny, niż normalnie się z nim spotykamy.

Dzień IV
Ponownie postanowił zaskoczyć mnie sen o znajdowaniu się na boisku do Quidditcha, jak również ponownie moim zadaniem okazało się być łapanie złotego znicza, który skutecznie przede mną uciekał. Widownia zdawała się kibicować właśnie temu, bym zakończyła mecz, choć równie dobrze mogło to być odwołanie do akcji dziejącej się przy obręczach. Już prawie miałam go w dłoni, gdy ten przyspieszył, a tym samym zawodnik z drużyny przeciwnej bez problemu mnie wyprzedził i wykonał to za mnie, odnosząc zwycięstwo. Widownia ucichła, a po tym wszystkim po prostu się obudziłam.
Sen ten zdaje się nawiązywać do akceptowania porażki i tym samym stawania się silniejszą osobą. Może on nawoływać do rzeczywistości, pokazując obawę przed ponownym odniesieniem przegranej. Odwołanie do mojego ulubionego sportu - Qudditcha - oraz pozycji, na jakiej gram, zdaje się pokazywać strach podczas meczu, mimo że może być on kompletnie nieświadomy.

Dzień V
To był chyba jakiś koszmar. Ponowny sen z nawiązaniem do Quidditcha, aczkolwiek tym razem z uciekaniem na boisku przed nadlatującym tłuczkiem. Nikogo nie było, nawet nie miałam różdżki w dłoni, a posoka zdawała się zbliżać coraz bardziej i bardziej, wcale nie wytracając prędkości podczas ostrych zakrętów. Pogoda natomiast zmieniła się ze słonecznej w deszczową, ograniczając kompletnie widzenie. Kiedy natomiast tłuczek we mnie trafił, od razu się obudziłam, z szybko bijącym sercem oraz drżeniem rąk.
Interpretacja tego snu nie jest jednoznaczna. Wiele czynników, jakie się tam pojawiły, zdają się być ze sobą trochę sprzeczne. Słoneczna pogoda może nawiązywać do ciepła domowego, natomiast deszcz - do zmian, jakie czekają mnie w życiu. Ucieczka przed czymś może mieć symbolikę uniknięcia jakiegoś zagrożenia, które może mnie spotkać w niedalekiej przyszłości.

Dzień VI
Umysł uznał zapewne, że obecnie ma na razie dość, dlatego noc ta była spokojna i nieobarczona żadnymi snami. Nawet jeżeli chciałabym, żeby jakieś się pojawiły, to niestety nie udało mi się niczego zapamiętać.

Dzień VII
Szatnia okazała się być dzisiejszym miejscem akcji snu; w szatni natomiast miałam dostęp do treningowych rzeczy, w tym do złotego znicza. Kiedy go wyjęłam, okazało się, że tak naprawdę... nie działa. W niewielkim stopniu spełniając swoje funkcje, miał podłamane skrzydło oraz kiwał się na boki. Przy oknie natomiast wylądował złoty ptak, zagrożony wyginięciem, czyli Znikacz, który kiwnął drobną główką w moją stronę oraz zwyczajnie odleciał. Po tym magiczny przedmiot zaczął ponownie działać, jakoby stworzenie przyczyniło się do jego naprawy.
Myślę, że ten sen jest nawiązaniem do przeszłości, gdzie, zamiast złotych zniczy, wykorzystywało się właśnie Znikacze, które spełniały doskonale swoją funkcję... kosztem własnego życia. Może on ukazywać świadomość postępu, jaki zaszedł w świecie czarodziejskim i tym samym przyczynił się do zmniejszenia cierpienia tychże istot.

Panno Davies!

To aż się w głowie nie mieści, że jest panna taka naiwna i nierozsądna. Związek z nowobogackim, zadufanym w sobie Swansea? Naprawdę? Czy panna nie widzi, że to nie ma przyszłości? Niejaki Elijah Swansea otacza się jedynie czystokrwistymi, wysoko postawionymi osobistościami, a czarownice wywodzące się z rodzin niemagicznych traktuje z pobłażaniem i, co tu ukrywać, szybko się nimi nudzi. Wystarczy przypomnieć sobie smutną historię Pandory Doux i jej tragiczny powrót do Czech. Czy naprawdę, panno Davies, chce panna skończyć podobnie? Ewidentnie widać, że młody Swansea ma jakiś cel, który zapewne nie jest chlubny. Nic, co siedzi w głowie tego gorszyciela nie jest chlubne. Proszę mi zaufać, to nie czcze słowa.
Radziłbym więc czym prędzej zerwać wszelkie kontakty z panem Swansea.

Wujek Dobra Rada

Morgan,

W ostatnim czasie, pomimo zamiłowania do Quidditcha, nie miałem okazji brać udział w takim przedsięwzięciu ;) Jednakże ze względu na to, że obiecujesz zachowanie odpowiedniej wrażliwości i delikatności, to postaram się zjawić.

Pozdrawiam,
Ignacy

Morgan,

dobrze, że wracasz do formy! Trzymaj się i jakbyś czegokolwiek potrzebowała, to dawaj znać. Trzeba będzie się może jakoś niedługo spotkać Gryfiakami, bo w kupie siła, a jej chyba nigdy za mało...

Myślę, że to super pomysł. Porozmawiałem z profesorem Limierem i nie widzi żadnych przeciwwskazań, także światło macie jak najbardziej zielone!
Powodzenia!

Leonardo O. Vin-Eurico

Kochani Gryfoni, kochane Gryfonki!

Pewnie wiecie, że od niedawna postawiono mnie w nowej roli - Waszego Prefekta. Cóż, nie tylko ja się tego nie spodziewałem, nie tylko ja zastanawiałem się, czy w ogóle pasuję na to stanowisko. Stało się jednak i mam zamiar sprostać temu zadaniu, a przede wszystkim... postarać się Was nie zawieść.
Sam jednak nie dam rady i potrzebuję Waszej pomocy.
Wiem, że nie było łatwo i zapewne nie będzie. Ale wiem też, że drzemie w nas ogromny potencjał i siła, którą wystarczy rozbudzić. Jesteśmy czymś więcej niż znajomymi ze szkolnego korytarza - jesteśmy rodziną. Każdy/a z nas jest wyjątkowy/a, ale łączą nas pewne cechy: oddanie, przyjaźń, odwaga, lojalność i dążenie do celu. Pokażmy reszcie, że jesteśmy w stanie osiągnąć o wiele więcej. Jest jeszcze czas, by wyrównać różnicę w punktacji Domów, ale i dokonać czegoś większego. Serio! Zobaczycie, że ten trud się Wam opłaci i to dosłownie *wink-wink*

A teraz najprzyjemniejsza informacja:
Zapraszam Was na małą integrację w Pokoju Wspólnym. Trzeba podreperować ciało i duszę po ostatnim meczu i przed feriami. Co najważniejsze: będzie darmowy alkohol i jedzonko!

A jak to jest być Prefektem? Dobrze?
Otóż... moim zdaniem to nie ma tak, że dobrze albo że niedobrze. Gdybym miał powiedzieć, co cenię w życiu najbardziej, powiedziałbym, że Gryfonów. Gryfonów, którzy podali mi pomocną dłoń, kiedy sobie nie radziłem, kiedy byłem sam. I co ciekawe, to właśnie przypadkowe spotkania wpływają na nasze życie. Chodzi o to, że kiedy wyznaje się pewne wartości, nawet pozornie uniwersalne, bywa, że nie znajduje się zrozumienia, które, by tak rzec, które pomaga się nam rozwijać. Ja miałem szczęście, ponieważ je znalazłem. I...

Dziękuję za doczytanie do końca.
Liczę na Waszą obecność na integracji!

Buziaczki!
Wasz nieidealny Prefekt - Bruno

Kochana Moe!

Choć o niewielu rzeczach pamiętam, to o Twoim święcie nigdy nie zapomnę!
Nie zmieniaj się i zawsze bądź sobą, Davies. Nawet jeśli przyjdzie Ci kiedyś zmienić nazwisko na to, co zaczyna się na "S" i bezpośrednio łączy z pewnym ptactwem. Pamiętaj, że jesteś wyjątkowa, zdolna i... i najlepsza, co tu ukrywać. Życzę Ci przede wszystkim spełnienia marzeń (i Pucharu Quidditch'a, bo na Puchar Domów chyba już za późno).
A z prezentu korzystaj mądrze.

Trunko

Morgan,

mam nadzieję, że Ci się przydadzą. Korzystaj mądrze.

Nessa

Pani Kapitan

Bardzo dziękuję za ten prezent, ale w sumie to... nie musiałaś... wystarczyła tylko sama obecność. I tak traktowałem to bardziej jako chęć poznania wszystkich Gryfonów. Cóż... nie udało się za bardzo, ale... Bardzo miło z twojej strony... i... No miejmy nadzieję, że będę w stanie kupić sobie w pewnym momencie coś fajnego... Um, dzięki, serio...

Zefek

Mo,

widzimy się u Walsha na lekcji. To randka – załóż leginsy.

Elio

pani kapitan

wybacz za brak obecności, przepraszam... nie wiem czy bede tez w druzynie

Z.

pani kapitan

jednak rezygnuje z drużyny. niech ktoś inny wezmie moje miejsce. moze wroce, a moze nie. przepraszam

Z.