Drzewo wspinaczkowe

First topic message reminder :

Drzewo wspinaczkowe

Idąc wydeptaną ścieżką po kilkudziesięciu metrach oczom ukazuje się monstrualne drzewo - mierzące trzydzieści dwa metry wysokości, rosnące pomiędzy dwoma skalnymi półkami. Choć nie wygląda na zbyt stabilne, jest często odwiedzane przez co odważniejszych czarodziejów. Rozmieszczenie gałęzi sprawia, że wspinaczka po nim jest możliwa, choć niebezpieczna. Ponoć gdzieś na szczycie drzewa rośnie tajemniczy owoc, który po spożyciu zapewnia szczęście i powodzenie przez najbliższą dobę. Ile w tym prawdy? Nie wiadomo.

Uwaga!
Wchodzisz tu na własną odpowiedzialność! Kostki, które tu wyrzucisz mogą ci dać bardzo duży potencjał magiczny, niesamowite przedmioty itp. Jednak możesz też zachorować na nieznaną chorobę, poważnie się poranić lub stracić dużo pieniędzy.

Kostki na wydarzenia losowe:

1 - Udało Ci się wdrapać na skalną półkę, by dostać się na pierwsze grubsze gałęzie. Wspiąłeś się całkiem wysoko, jednak w pewnym momencie przełożyłeś ciężar ciała na zbyt cienkie odgałęzienie. W efekcie spadasz dwa metry w dół, jednak na szczęście niższe gałęzie zamortyzowały Twój upadek. Podarłeś sobie ubranie, a Twoje ramiona i barki pokryte są siatką cienkich piekących ranek.

2 - Wspinaczka idzie Ci całkiem nieźle. Bez większego problemu odnajdujesz miejsca na ręce i nogi. W pewnym momencie pod Twoim butem coś zachrzęściło. Zerkasz i widzisz między ciasno zrośniętymi gałęziami szczelinę. Wsuwasz tam rękę i odnajdujesz garść złotych monet. Rzuć kostką i pomnóż ją razy 10 - znalazłeś tyle galeonów. Zgłoś się po nie w odpowiednim temacie.

3- Stanąłeś na korzeniach w bardzo niefortunnym miejscu. Masa Twojego ciała i spróchniały korzeń sprawiły, że wydrążyłeś dziurę w jednym miejscu. Noga wpadła Ci na dół aż po kolano i co gorsza - utknęła! Rzuć kostką i sprawdź co stało się dalej:

Spoiler:

4 - wspiąłeś się bardzo wysoko i nie sprawiło Ci to większego problemu. Wydaje się, jakby drzewo samo chciało, byś wszedł na sam szczyt - gałęzie były ułożone w taki sposób, byś bez przeszkód mógł usiąść na najwyżej ułożonej gałęzi. Schodząc, źle postawiłeś stopę przez co straciłeś równowagę i zacząłeś spadać w kierunku skalnych półek. Dosłownie w ostatniej chwili, tuż przed zderzeniem, mogłeś usłyszeć dziwny szelest i zamiast na skale wylądowałeś na grubej i szorstkiej gałęzi. Jesteś pewien, że jej tu wcześniej nie było. Czy to drzewo się poruszyło? Czujesz w powietrzu dziwną aurę uniesienia... gdy opuszczasz to miejsce, masz wrażenie, że zetknąłeś się z jakąś tajemnicą. Tym samym zyskujesz + 1 pkt do dowolnej umiejętności. Zgłoś się po niego w odpowiednim temacie.

5 - ciężko było Ci znaleźć dobre miejsca na stopy i ręce. Wspiąłeś się do połowy jednak kosztem sporego zmęczenia i odcisków na dłoniach. Pech chciał, że w chwili, gdy odpoczywałeś, zerwał się silny wiatr. Porwał piasek ze ścieżki i sypnął nim wprost na Ciebie. Jesteś pokryty piachem i ziemią od góry do dołu, a oczy będą Cię piec przez Twoje następne trzy posty.

6 - o ile wspinaczka nie sprawiła Ci większych problemów, tak zejście na dół już tak. Nie sądziłeś, że jesteś aż tak wysoko! Nagle zdałeś sobie sprawę, że nie bardzo masz jak chwycić się gałęzi, by móc bezpiecznie zejść. Rzuć kostką.

Spoiler:

Próbując się podciągnąć na jednej z gałęzi zrobiłam fałszywy krok - wprawdzie w ostatniej chwili udało mi się z niej zeskoczyć i przytrzymać się skały to straciłam kilka cennych sekund, które w ostatecznym rozrachunku mogły zadecydować o wygranej.
- Jeśli mam być szczera to raczej bliżej mi do pechowca - powiedziałam dość powściągliwie, biorąc pod uwagę, że koleje mojego losy wyraźnie wskazywały na ciężkie obciążenie jakimś wyjątkowo paskudnym fatum - To raczej kwestia spostrzegawczości.
Od dzieciństwa byłam wychowywana przez doświadczonych przemytników - mój ojciec nosił rodowe brzemię, mój ojciec chrzestny został zamordowany przez innych przemytników, moje życie było zagrożone pierwszy raz gdy miałam kilka lat. Wiedziałam, że sekunda nieuwagi może mnie zabić, dlatego byłam przyzwyczajona do tego, aby zwracać uwagę na każdy szczegół otoczenia.
Nic nie odparłam na jego przytyk - wiedziałam, że w kwestii siły nie miałam z nim szans, szczególnie biorąc pod uwagę, że moje dłonie były coraz bardziej otarte, a on z każdą chwilą był coraz bliżej mnie. Pozostawało liczyć na nieuwagę przeciwnika albo przynajmniej na to, że potencjalna porażka nie będzie aż tak miażdżąca jak mogłabym się obawiać.

Kostka: 1 :'(

Przewaga, jaką Aurora wyrobiła sobie już na początku wyścigu była na tyle duża, że nie był pewien czy uda mu się ją zniweczyć. Z czasem malała, ale zdawał sobie sprawę z tego, że jego jedyną szans był błąd partnerki. Miał więc trochę szczęścia w nieszczęściu, kiedy kobieta wykonała jeden fałszywy krok. Ostatecznie udało jej się zeskoczyć z gałęzi i przytrzymać niewielkiej wyrwy skalnej, ale straciła kilka cennych sekund, które Leonel postanowił wykorzystać. Podciągnął się mocniej i przeskoczył ją o jedną kamienistą półkę, wychodząc na prowadzenie.
- Spostrzegawczość zawiodła? – Nie chciał być nazbyt zgryźliwy, choć trudno było mu ukryć radość, niejako spowodowaną niefortunną decyzją kompanki. No cóż, nadal była to tylko zabawa, a że kobiecie nie stała się przy tym żadna krzywda, mógł sobie pozwolić na tego rodzaju komentarz. Zamilknął jednak zaraz, bo wiedział, że teraz to on nie może pozwolić sobie nawet na najmniejszą pomyłkę. Umiejętnościami byli sobie zbyt bliscy, o czym przekonał się już wcześniej. Jedno jego potknięcie mogło ponownie przechylić szalę zwycięstwa na stronę rywali. Starał się więc jak najintensywniej skoncentrować na swoim celu, i nie dał się w żaden sposób zdekoncentrować. Wreszcie wdrapał się na szczyt, chociaż musiał przyznać, że wygrał o włos, bo zaraz dołączyła do niego również Aurora.
- Kolacja nadal aktualna? – Zapytał z uśmiechem, przyjaznym, bo nie o to przecież chodziło, żeby chełpił się swoim sukcesem. Wizja spędzenia w towarzystwie tej kobiety czasu po prostu jawiła się w jego oczach jako atrakcyjna, wszak nie zdążyli się nawet zbytnio poznać. Nie był nawet pewien czy w ogóle się sobie przedstawili.
- Może w Londynie? Nie będę ukrywał, że chętniej zjadłbym dobrego steka niż sałatkę z pędami Shida. Leonel Fleming, znajdziesz mnie. Jeśli nie za pomocą sowy, to zapraszam do nowego pubu między Nokturnem a Pokątną. – Rzucił na pożegnanie, nie zdradzając co prawda nazwy lokalu, ale nie było to chyba niezbędne. Nowe puby nie otwierały się aż tak często, a że zakupił już odpowiedni budynek i znał jego położenie, zdawało mu się, że taka informacja będzie wystarczająca. Zważywszy zaś na fakt, że wymienili się danymi kontaktowymi, a powoli zaczynało się ściemniać, udał się w stronę wioski, żeby pozałatwiać resztę swoich nie tylko wakacyjnych, ale i biznesowych spraw.

zt. x2

Strona 2 z 2	Strona 2 z 2 • 1, 2