Przez etapy - obwieszczonego ćwiczenia - prześlizguje się bez widocznych odchyleń, bez komplikacji - z uśmiechem na ustach, triumfalnym, rozkwitającym obserwuje zadowolenie figurki.
To jednak nie wszystko. Niedostatecznie.
Jerry Davies wysłuchuje polecenia nauczyciela; wkrótce nastąpić ma zakończenie, wobec tego powinni doszlifowywać ostateczne efekty. Wobec tego, spojrzenie oczu - raz wydających się niebieskimi, niekiedy przeskakujących w zieleń pod odpowiednią aurą promieni światła - ląduje z powrotem na jaguarze. Coś jest nie tak, wyczuwa swą intuicją, choć początkowo nie ma on najmniejszego pojęcia - jaki element powinien zostać poddany zmianom. Dopiero, po jakimś czasie - wpada na ostateczny pomysł - utworzenie podstawki ewidentnie stabilizuje pozę szykującego się do skoku, czarnego jaguara - symbolu nocy i zemsty. Propriari wykonuje poprawnie, z kolei jaguar zastyga w pozie - pozbawiony choć najdrobniejszych uwag.
Zajęcia, tak czy inaczej, odchodzą w nieuniknioną przeszłość; wobec tego, Jerry Davies zabiera ze sobą figurkę, odchodząc zadowolony - w planach swych niedalekich, uwzględniając już odpoczynek.

Kostka: 1

| zt

Ośmieliłby się stwierdzić, że to nie figurka nie jest rozmowna, a raczej Liam. Chociaż wcale nie milczał jak zaklęty, to Mefisto aż przytłaczała paskudna cisza, wywołana brakiem nieustannej paplaniny. Nie wątpił, że Puchon potrafił na lekcjach trochę się przymknąć; był prefektem i raczej kłopotów nie sprawiał... Ale mimo wszystko jego energia była zupełnie inna, niż normalnie. Nawet by go pozagadywał, gdyby tylko nie miał dziwnego wrażenia, że ten jeden raz przesłodkie słoneczko potrzebuje trochę spokoju. Mefisto nie zamierzał go wcale zamęczać, nawet jeśli serce mu pękało na widok takiego przygaszonego chłopaka...
- Och, pewnie. Ta mała sznurówka zna się na modzie lepiej od ciebie - prychnął, przewracając oczami z rozbawieniem. Musiało być bardzo źle, skoro dzieciak doszedł do takich wniosków.
Zajął się swoją figurką. Kojot trochę grymasił - najwyraźniej nie było mu wygodnie w takiej bojowej pozycji. Może za bardzo go kusiło, żeby skoczyć? Na tego typu pokusach Nox całkiem nieźle się znał i szybko doszedł do wniosku, że warto figurce pomóc. Mruknął ponownie Priopriari, aby podstawka wróciła na swoje miejsce, a kojot odzyskał idealną pozę. I Liamowi też udało się zapanować nad swoim przebiegłym gadem!
Zanim zdołał jakkolwiek zaprotestować, Rivai już wcisnął mu węża w dłonie i ruszył w stronę wyjścia z altany. Mefisto w pierwszym odruchu poderwał się, by pospiesznie go dogonić; zaraz zatrzymał się gwałtownie, pewnie zabawnie przy tym wyglądając. W końcu zaoferował już swoje towarzystwo, dosiadając się do chłopaka podczas zajęć; wyraźnie nie był osobą, z którą Liam miał ochotę teraz spędzić czas. Wziął figurki i zaraz zniknął pomiędzy zbierającymi się uczniami; zamyślony, zafiksowany na nieznanym mu problemie, wyraźnie nękającym prefekta Hufflepuffu.

/zt

Kostka: 2
Figurka: biorę kojota... i biorę węża Liama. That's what he said.

Podejrzewała, że wzbudzi swoimi pytaniami zaskoczenie. Zazwyczaj wykłady z transmutacji przesypiała, a ćwiczenia robiła typowo na "odwal się". O dziwo, Bergmann nawet jeśli był zdziwiony to tego nie okazał. Ta cała otoczka profesjonalizmu drażniła rudowłosą. A może tak naprawdę drażniły ją odpowiedzi. Zawiodła się, ale szybko zrozumiała, że po prostu miała wygórowane oczekiwania. Transmutacja też była ograniczona i jak widać dość... słaba. Nie odpowiedziała nic nauczycielowi, względnie uznając jego wyjaśnienia. Zauważyła spojrzenie Nessy i prawie przewróciła oczami.
- Nie, nie będę cię tak wykorzystywać, Lanceley. - odpowiedziała z nutą sarkazmu. Na pewno miała wielu innych kandydatów do molestowania przy korepetycjach. Gryfonka zresztą od dłuższego czasu nie miała ochoty na kontakty z innymi ludźmi. Omijała ważniejsze wydarzenia na wyjeździe, przestawała pojawiać się przy większych skupiskach ludzi, jak to do tej pory miała w zwyczaju. I nie wątpiła, że w najbliższym czasie to nie ulegnie zmianie. Zamyśliła się na moment, patrząc na swojego wojownika. Coś mu chyba nie pasowało, a Fire nie umiała czytać z pseudointeligencji kawałków drewna. Dopiero po chwili zrozumiała, że powinna jeszcze coś zmienić. Wybrała więc kolor oczu, który zaiskrzył się intensywną czerwienią.
- No, gotowy do boju. - mruknęła, zerkając na kojota Nessy. Poszła im właściwie nieźle, więc zasługiwały obie na odrobinę dumy. - Nie przyda mi się do niczego, więc wolę go zostawić. - odpowiedziała, słuchając swojej kuzynki i nie chcąc zawodzić jej oczekiwań. Skinęła więc po prostu głową, nie komentując tego, że były nadal wakacje, więc jakiej znowu nauki. Sama miała do przejrzenia kilka notatek, bynajmniej dotyczących szkoły. Odprowadziła rudowłosą Ślizgonkę wzrokiem i odłożyła swojego wojownika.

4