Post pracowy - październik 2024

Nie dało się ukryć - przez kilka miesięcy Adela na dobre zadomowiła się w restauracji Soul. Świetnie dogadywała się ze swoimi pracownikami, szczególnie doceniając zmiany ze Stanleyem podczas których, mimo nadmiaru pracy, zawsze znajdowali kilka (albo kilkanaście) chwil na ploteczki. I choć dziadzia coraz częściej zachęcał ją do powrotu w honeycottowskie rejony rynku pracy, to na razie czerpała radość z obecnej pracy, która choć momentami okropnie ciężka, sprawiała jej mnóstwo satysfakcji, a także pozwalała uczyć się od najlepszych.
Ale zdarzały się też dni, kiedy było ciężej. Adela najwięcej pracowała na stanowisku przystawek oraz głównych dań wytrawnych. Jej popisowym daniem stało się spaghetti w stylu bolońskim, z nutą eliksiru tęczowego. Zmieniona kompozycja przypraw, a także możliwość zatonięcia w obłokach sprawiały, że ta sezonowa potrawa, mimo pozornej prostoty, cieszyła się ogromną popularnością.
Tym sposobem Adela wydawała dziesiątki tego typu zamówień każdego dnia, a po wielu dniach mogła przyrządzać danie niemalże z zamkniętymi oczami - oczywiście, ugotowanie makaronu czy zrobienie dobrego sosu nigdy nie było problemem, jednak dopiero praktyka sprawiła, że nie miała problemu z dawkowaniem eliksiru tęczowego.
Tamtego dnia, wydała do jednego stolika ażcztery porcje tej potrawy. Lubiła takie sytuacje, bo mogła szybko przyrządzić posiłek dla wszystkich osób i tym samym ułatwić sobie pracę, a im oszczczędzić czekania. Jakieś było jej zdziwienie, gdy po kilku minutach wszystkie cztery porcje do niej wróciły. Cóż się okazało - każda z osób siedzących przy stole miała dość specyficzne preferencje spożywcze. Goście oczekiwali, że jedna porcja dania będzie bez laktozy, druga bez glutenu, trzecia bez mięsa, a czwarta... bez pomidów. Adela stanęła w szoku, szczególnie słysząc ostatnią prośbę, która wydawała jej się zaczerpnięta z jakiegoś skeczu w czarodziejskim teatrze. Tak czy siak musiała się z tym uporać - najłatwiej było uporać się z porcją bez laktozy, rezygnując z posypiania jej serem. Gluten był o tyle trudniejszy, że w teorii powinni mieć do tego osobną kuchnię, ale zamiana makaronu na bezglutenowy i kilka czarodziejskich formuł załatwiło sprawę. Mięso mielone w porcji trzeciej przetransmutowała w soczewicę.
Ale jak poradzić sobie z brakiem pomidorów akurat w tym daniu? Sprawa wydawała się beznadziejna, ale Adela zbyt krótko tu pracowała, by odmóić wykonania tak absurdalnego zamówienia. W końcu, po dość długim namyśle wykonała sos z przecieru z czerwonej papryki z dodatkiem cebuli, natki pietruszki i marchewki. Wyszło smacznie, ale niestety klienci nie zostawili żadnego napiwku...

/zt

Rozliczenie pracowe +

Post pracowy - listopad 2024

Tamtego dnia wszyscy w kuchni restauracji „Soul” byli nerwowi – wieczorem ich lokal miał odwiedzić wyjątkowy gość czyli ważny dyplomata z Włoch. Z tego powodu restauracja była zamknięta i dostępna tylko dla vipów z Ministerstwa. Mimo mniejszego nakładu pracy, cała obsługa miała duże obawy i w kuchni można było wyczuć napięcie, szczególnie, że bardzo wiele osób się rozchorowało i przygotowywali kolację w bardzo okrojonym składzie. Mimo to, musieli sobie poradzić – ta kolacja miała wpływ nie tylko na renomę ich restauracji, ale także na stosunki między Ministerstwem Magii w Anglii, a jego włoskim odpowiednikiem.
Niestety, Adela i jej współpracownicy już od rana wyczuwali, że to nie będzie łatwy dzień. Jednym z głównych dań tego wieczoru miał być stek kołkogonka, uzupełniony truflami i odrobiną eliksiru euforii. Wszystko zapowiadało się idealnie, aż do momentu, gdy okazało się, że popołudniowa dostawa nie dotarła. W większości przypadków nie był to problem, bo mieli składniki z rana, jednak akurat trufle i eliksir euforii miały dotrzeć w tym transporcie. Początkowo zaczęła się panika, jednak szybko okazało się, że jeden asystent kucharza posiada niuchacza - chłopaka posłano z nim do lasu, żeby zorganizował trufle, zaś sama Adela ruszyła do najbliższego sklepu z eliksirami w celu dokupienia eliksiru euforii. Na całe szczęście wszystko udało się załatwić w około godzinę, więc reorganizacja menu okazała się niepotrzebna. Mogli zabrać się za przyrządzanie poszczególnych dań.
To nie był jednak koniec problemów - w międzyczasie piecownik na stanowisku Adeli przestał działać, co utrudniło pracę z truflami. Na całe szczęście, wszystkie słodkości były już przygotowane, więc można było skorzystać z piecownika znajdującego się w dziale slodkości. Na całe szczęście to był ostatni problem...
Cała obsada kuchni zamarła, gdy wraz z rozpoczęciem wieczornego spotkania, kelnerzy wynieśli dania na salę. Napięcie, które zawisło między nimi, bez wątpienia można by było ciąć nożem. Po chwili jednak kelnerka przybiegła z sali podekscytowana, oświadczając im, że wszyscy goście, w tym także dyplomata, są zachwyceni daniami. Wszyscy odetchnęli z ulgą, szczęśliwi, że to trudne zadanie się powiodło. Ich starania zostały nagrodzone sowitym napiwkiem i pochwałami od szefa.


/zt