Electra rzadko kiedy przesypiała spokojnie całą noc. Może to dlatego, że jako starsza siostra nauczyła się mieć lekki sen w razie, gdyby jej rodzeństwu coś głupiego wpadło do głowy. Teraz już nie potrafiła się tego przyzwyczajenia pozbyć. Budził ją niemal każdy zakłócający harmonię dźwięk.
Mimo, że w nocy przynajmniej trzykrotnie wyrwała się ze snu, nie śmiała nawet drgnąć. Prawda, trochę bolał ją kark i najchętniej trochę by Liama poprzestawiała, ale jej złośliwość i wyniosłość miała swoje granice.
Nie wiedziała, która była godzina, kiedy ostatecznie się rozbudziła. Wiedziała natomiast, że było to już nieodwołalne - nieważne, jak się starała, drzwi do krainy Morfeusza zostały jej zatrzaśnięte przed nosem. Pozostało jej więc tylko nużące wgapianie się w sufit, bo wstanie uniemożliwiało jej obejmujące ją ramię. (Dzięki Liam.)
Na szczęście jej umysł znalazł sobie zajęcie. Wręcz czuła jak w jej umyśle tworzy się miliony połączeń między kilkoma wyrazami. Liam i nietoperz. Animagia. Wszystko otoczone ścisłym węzłem przeszłości. Westchnęła sfrustrowana, szarpiąc przy tym głową. Dopiero po chwili zdała sobie sprawę z tego gwałtownego gestu i badawczo przerzuciła wzrok na Liama. Obudziła go?

Liamowi spało się wspaniale. No, raz się obudził, bo wszedł mu cholerny nerwoból w plecy, ale zaraz mu przeszło - wystarczyło przekręcić się nieco na bok. Electra, z tego co widział, spała, a przynajmniej nie kręciła się za mocno.
Do czasu, gdy zaczęła wierzgać głową i smagnęła go po twarzy włosami. Natychmiast wyrwał się ze snu i spojrzał na nią z zaskoczeniem. Patrzyła na niego badawczo, a więc spodziewała się, że jej gest może go obudzić.
- Wspaniała pobudka. - wymamrotał, zabierając odrętwiałą rękę z blondynki. Gdy spał, wszystko było w porządku, teraz jednak czuł jak jego ciało zastało się w niewygodnej pozycji.
Idioci z nas, mamy na górze łóżka, przemknęło mu przez myśl.
- Jak się spało?

Zatem obudziła.
W momencie, kiedy Liam otworzył oczy, zrobiła niewinną minę, jakby to nie ona wykonała gest, który wyrwał go ze snu. Biedna Electra, wszystko zrzucali na nią...
- Uh, koszmarnie szczerze mówiąc. Mój kręgosłup chyba wygiął się na stałe. - Przetoczyła się kawałek, kiedy wreszcie została uwolniona z rąk Liama. Przeciągnęła się mocno, czując i słysząc drobne strzyknięcia w stawach. Wydała z siebie przy tym cichy pomruk zadowolenia. - Poza tym, okropnie chrapałeś - dodała po chwili. Electra nie była w stanie stwierdzić, czy naprawdę to robił, bo za każdym razem, jak się budziła, było cicho jak makiem zasiał. Była jednak ciekawa, czy zaprzeczy.
Podniosła się z podłogi i poprawiła ubrania, żeby nie odsłaniały zbyt wiele.
- Nie wiem jak ty, ale ja umieram z głodu - poinformowała go, bębniąc paznokciami po blacie stołu. Na jej twarzy pomalutku kwitł złośliwy uśmiech. Nie mogla sobie darować drobnej prowokacji... - Słyszałam, że zdarza się, że animag może przejąć niektóre upodobania zwierzęcia, którym się staje. Zatem, co byś chciał? Gąsieniczkę, chrząszcza, motyla?

Ta niewinna minka niewiele zdziałała, bo Liam doskonale wiedział, co go obudziło. Postanowił jednak nie drążyć tematu - ot, z dobroci serca.
Podniósł się niespiesznie, czując jak jego ciało ochrzania go za to nocowanie na podłodze. Strzelił dwukrotnie z karku, po czym przeczesał palcami włosy i ziewnął krótko.
- Ja? Chrapałem? To nowość. - przyznał ze zdziwieniem. Wkręcała go? Jakiś taki mało zabawny temat, nie widział sensu w takim humorze. Z drugiej strony, nigdy nie zdarzyło mu się chrapać.
Ciekawe.
- Cóż, to ty wymyśliłaś spanie na podłodze... - przypomniał jej, przypatrując się jak rozgląda się po kuchni. No tak, w gruncie rzeczy, on sam chętnie wrzuciłby coś na ząb. Potem jeszcze tylko szybki, jak najzimniejszy prysznic, i może lecieć na miasto! Chciał pospacerować po plaży, ale też zobaczyć zabytki, może zajrzeć wgłąb dżungli...
Na Merlina, to w końcu Kolumbia!
- Dla twojej informacji, motyle są obrzydliwe. - wzdrygnął się lekko, przygotowując sobie kawę. Uwielbiał ten smak. Chwilami zastanawiał się, czy to nie uzależnienie... Potem dochodził do wniosku, że tak, zalewał więc sobie kolejną filiżankę. - Ale kilkoma muchami bym nie pogardził.

Wzruszyła ramionami, nie odpowiadając. Nie jej sprawą było, czy Liam ostatecznie jej uwierzył. Miała odpowiedź, którą właściwie wymusiła.
- Mój, twój... Jaka różnica? Wiem tylko, że był wyjątkowo zły. - Ciężko jej było się do tego przyznać, ale fakty mówiły za siebie, zachowała się po prostu głupio. Skrzywiła się na tę myśl... no i na to, że nie mogła znaleźć do jedzenia niczego, na co miała ochotę, a to naprawdę był problem.
- Niestety wyszły, ale następnym razem się przygotuję - obiecała z lekkim uśmiechem. -Nie wiem, co innego mogę ci zaproponować, sam zerknij.
Równolegle do Liama Electra przygotowała sobie herbatę. Uważała to za najlepszy napój. Kawa była dobra na noce przepełnione podręcznikami i kolorowymi notatkami. A herbata? Herbata była miłym towarzyszem pracowitego dnia, a także świetnym lekarstwem na przeziębienie.
- Wiesz, co? Wszystko jedno, ja chyba zjem coś na mieście. A teraz wybacz, idę pomedytować. Pewnie jeszcze będziemy mieli nieszczęście się spotkać. - Przechodząc, poklepała go po ramieniu i mrugnęła do żartobliwie. Przy medytacji zawsze lepiej jej się myślało i liczyła, że i tym razem jej pomoże.

Zdążył przygotować sobie w pełni idealną kawę, gdy jego towarzyszka postanowiła się oddalić. Chyba nigdy wcześniej nie wspominała o medytacji - średnio mu to do niej pasowało. Chociaż? Może coś było w tym jej pełnym temperamentu ciałku, z czym medytacja pomagała.
Sam zadowolił się kolejną kanapką - tym razem z masłem orzechowym. Uwielbiał ten słodko-słony smak. Zadowolony, ale nie przejedzony, poszedł do łazienki. Wziął szybki prysznic, dosłownie kilkuminutowy - chciał już wyjść z domu. Ubrał się niedbale, w zwykłą koszulkę bez rękawków i nieco już pościerane spodnie do kolan. Było gorąco i chciał się przygotować na dzień niemal w całości spędzony na zewnątrz. Zmniejszył zaklęciem butelkę wody, wrzucił ją do kieszeni i z optymistycznym podejściem ruszył w trasę.
Nadszedł czas na zwiedzanie!

/zt