Zdołał unormować sprawy w swojej pracy, dzięki czemu znajdywał więcej chwil dla siebie i tego, co planował od tak dawna zrobić. Kiedy też okazało się, że Mulan ma wolną chwilę, umówił się z siostrą na rundkę między sklepami, w poszukiwaniu miejsca, gdzie mogliby na spokojnie kupić odpowiednią ilość materiałów różnej maści. Początkowo zastanawiał się, czy nie udać się po prostu do Londynu, ale przypomniał sobie o jednym zakładzie krawieckim w Dolinie Godryka, który cieszył się dobrą sławą. Umówił się z Mulan w centrum miasteczka, a kiedy tylko byli razem postanowił dać znać od razu, czego szuka.
- Zaczniemy od zakładu krawieckiego Yeates & Sons, ten, w którym kiedyś ojciec wykłócał się, bo nie potrafili uszyć mu właściwej szaty. Potrzebuję materiałów najlepszej jakości, a chyba w takim zakładzie powinni je sprzedawać, prawda? Najwyżej zamówię sobie skórzaną szatę i jakąś pelerynę z koca - zaczął mówić, wskazując kierunek, w którym powinni się udać, uśmiechając się ledwie widocznie.
- Zastanawiałem się też nad uprzężą, ale wpierw chyba spróbuję bez niej… Będzie bezpieczniej zeskoczyć, czy teleportować się, niż polegając na tym, że zdąży się lina odwiązać, albo że zdoła się rzucić właściwe zaklęcie. Będąc przyczepionym do stworzenia, może być trudniej uciec w przypadku niebezpieczeństwa - dodał jeszcze, pamiętając początkowe pomysły, jakie mieli z Mulan, a które ostatecznie zrewidował i musiał zrezygnować z niektórych.

@Mulan Huang

Dawno nie mieli okazji do tego, aby dalej pracować nad wymyślonym przez Longweia siodłem. Po prostu zbyt dużo rzeczy zwaliło im się na głowę i sprawiło, że nie mieli czasu ani nawet sił myśleć o podobnych rzeczach, a później z kolei po prostu trudno było im się umówić na zakupowe szaleństwo związane z szukaniem odpowiednich materiałów.
- Jesteś pewien, że to na pewno będzie odpowiednie miejsce? Moglibyśmy raczej poszukać jakiegoś zakładu garbarskiego. Krawcowie chyba aż tak nie zajmują się obróbką skór - zauważyła, ale w zasadzie nic nie stało na przeszkodzie, aby wpierw zorientowali się w tym miejscu i zobaczyli czy właściwie natrafią na cokolwiek, co mogłoby się im wydać przydatne.
[b]- Dobra czyli chcesz spróbować bez uprzęży... Ja bym się jednak zastanowiła nad nałożeniem jakiś dodatkowych zaklęć na siodło, które pomogłyby jeźdźcowi lepiej się tam zakotwiczyć. Tak, aby przypadkiem stamtąd nie wypadł, ale mógł świadomie podjąć decyzję o ewentualnej ewakuacji.
Faktycznie z tego co słyszała to Wei miał niewątpliwie rację, bo o wiele lepiej można było się ewakuować bez uprzęży, która przywiązałaby jeźdźca do jednego punktu. Ewentualnie musiałoby to być na tyle proste i intuicyjne zapięcie, żeby człowiek nie miał problemu z szybkim użyciem go. Musieli w zasadzie zbadać wszystkie obecne opcje i ocenić, która z nich sprawowała się najlepiej.

- Zakład garbarski może i byłby właściwy, ale założyłem, że u krawca będziemy już mieć oprawione tak naprawdę skóry. Nie potrzebuję kawałka z właściwościami odpowiednimi dla jakiegoś stworzenia, a po prostu coś, co nie podrażni ich po nałożeniu siodła - wyjaśnił swoje podejście, rozkładając ręce nieco na boki, zaraz też tłumacząc, że nie miał upatrzonego rodzaju skóry, a jedynie musiała być miękka i łatwa do zszycia razem z kocem, który miał być od strony jeźdźca. Przez chwilę zastanawiał się nawet, czy nie poprosić od razu u krawca o zszycie tych dwóch kawałków materiałów, ale zrezygnował, dochodząc szybko do wniosku, że jeśli zamierzał rzucić na nie również właściwe zaklęcia, wolał nad wszystkim czuwać od samego początku.
- Zamierzam udać się jeszcze do sklepu miotlarskiego i dopytać o to, w jaki sposób tworzą siedziska na miotłach. Czytałem o zaklęciu, które do tego służy, ale wolę dopytać osoby, które zajmują się tym na co dzień, zanim użyję na siodle. Wszystko jednak w swoim czasie, teraz pora wybrać materiały - dodał, a kiedy znaleźli się pod odpowiednim sklepem, otwarł drzwi przed siostrą i zaraz za nią wkroczył do środka, mówiąc pracownikowi, że przyszli po kawałki materiału, nie zaś kompletne stroje. Widział, że pracownik nie był zachwycony ich prośbą, ale po chwili przyniósł próbki skór, a także grubych tkanin, spośród których mogli wybierać, czego potrzebowali.

Wyglądało na to, że naprawdę potrzebowała jakiegoś wyjaśnienia od brata, a to, które otrzymała było jak dla niej wystarczająco dobre. W końcu zapomniała niemalże całkowicie o tym jednym elemencie siodła, który przecież wcześniej wspólnie omawiali.
- No tak. Czyli teraz skupiasz się na podszyciu? To nie jest taki zły pomysł - oceniła, przytakując mu.
Skoro ujął to w ten sposób to chyba faktycznie najlepszym rozwiązaniem było szukanie czegoś odpowiedniego w sklepie krawieckim. Nawet jeśli nie dostaną dokładnie tego czego chcieli to może w jakiś sposób natchnie ich to do poszukiwania nowych, własnych rozwiązań.
[b]- Całkiem dobra myśl. W zasadzie dużo myślałam nad tym, że z pewnością po części można byłoby zastosować rozwiązania stosowane w produkcji mioteł. Czasem przy drobnej modyfikacji, bo jednak tutaj mamy do czynienia z dwiema istotami.
Po raz kolejny mogła jedynie zgodzić się z bratem i rozejrzeć się za kimś w środku sklepu, kto mógłby im w jakikolwiek sposób pomóc i doradzić. W momencie, gdy Longwei rozmawiał z pracownikiem, sama przeglądała różnego rodzaju materiały, które wydawały jej się być odpowiednie do tego, by zastosować je przy produkcji siodła.

- Dokładnie, żeby mieć właściwą bazę, na której wszystko będzie stawiane, że tak powiem… Zrobiłem nawet bardzo ogólny szkic tego, jak ma to wyglądać - potwierdził, aby już w zakładzie, gdy czekali, aż pracownik poda im próbki materiałów, wyjąć swój notatnik i pokazać Mulan rysunek. Był bardzo prosty i przedstawiał po prostu kwadratowy kawałek materiału a na nim zaznaczone siedzisko, do którego zamierzał wykorzystać odrobinę drewna, tworząc kształt podobny do tego w standardowych siodłach.
- To nie ma być przesadnie duże, ale dla pewności, chciałbym tutaj zastosować te zaklęcie tworzące siedzisko, jak przy miotłach - dodał, wskazując właściwe miejsce, a po chwili skupił się na nowo na pracowniku, który przyszedł do nich z próbkami różnych rodzai skór, które dla Longweia różniły się po prostu kolorem. W końcu ostrożnie zaczął dotykać próbek, odkrywając, że część była przesadnie śliska, jakby już pokryto ją eliksirami, czy stosownymi zaklęciami, a tego nie chciał. Jedne były grubsze, drugie cieńsze, ale to wciąż były po prostu skóry, których mężczyzna nie rozróżniał.
- Dobra, potrzeba takiej, która nie jest zbyt śliska, a jednocześnie jest miękka i ledwie wyczuwalna - mówił do siebie i do Mulan, odkładając na bok te, które nie odpowiadały jego oczekiwaniom.
- Szuka pan skóry naturalnej zamszowej może albo nubuk? Te, które pan odłożył, są licowane, więc rozumiem, że zależy panu raczej na takich… - powiedział pracownik i odłożył kilka próbek, pozostawiając klientów ze wciąż dużą ilością materiałów do wyboru, wszystkie jednak były pokryte jakby meszkiem, co Wei przyjął z lekkim zdziwieniem, choć starał się tego nie pokazać. - Proszę wybierać, w razie czego służę pomocą - powiedział jeszcze pracownik i skierował się do nowo przybyłych klientów.

Wyglądało na to, że tym razem mieli naprawdę jasny cel i nic nie powinno stać im na drodze, aby go zrealizować. Musieli po prostu zrobić dokładny research dotyczący tej konkretnej części siodła, nad którą planowali się pochylić. Nic trudnego. Przynajmniej w opinii Huang. Zdawała sobie sprawę z tego, że tkanina musiałaby być zaczarowana, aby przypadkiem zbyt szybko nie ulec przetarciu i innym uszkodzeniom.
- Serio? Pokaż mi to! - rzuciła z ekscytacją nim brat chociażby zdołał sięgnąć po szkicownik.
Przyglądała się uważnie nakreślonym w rysunku poglądowym liniom, tworzącym przynajmniej wstępny projekt. Wydawał jej się on całkiem sensowny, ale o tym czy się na pewno sprawdzi to przekonają się pewnie dopiero w momencie, gdy będą już mieli przynajmniej część z tego gotową. Pewnie już same poszukiwania materiału i jego obróbka też zweryfikują ich plany.
- Zrozumiałe. Przede wszystkim musimy zadbać, aby siodło zbyt szybko się nie zużywało. Może na spód zastosować też coś w stylu zaklęcia Przylepca, które pomogłoby je przymocować do grzbietu? - zarzuciła jeszcze luźną sugestią, przyglądając się reakcji brata i oczekując jego odpowiedzi.
Zaraz jednak skupiła się na znajdujących się wokół nich próbkach, starając się znaleźć coś, co by im najbardziej odpowiadało. Przede wszystkim sprawdzała każdą z nich w dotyku, starając się odkryć, która mogłaby się okazać najmilsza do wchodzenia w dłuższe reakcje.
- Wszystko zależy też od tego w jaki sposób byś ją konserwował i jaką miałaby na sobie warstwę ochronną. Musimy też o tym pomyśleć - uprzedziła go, bo jednak musieli myśleć o jakości i o tym, aby móc swojego wynalazku używać jak najdłużej.
- Ja bym stawiała na nubuk i zamszową. Zamsz od strony stworzenia mógłby się okazać bardziej przyjazny w kontakcie - wtrąciła się, gdy tylko pracownik włączył się do ich rozmowy. - Licowa jest dla mnie zbyt delikatna. Sprawia wrażenie jakby zaraz miała się przetrzeć.
Czekała jeszcze na opinię brata, bo jednak to on był głównym pomysłodawcą i do niego powinno należeć ostateczne słowo w tej kwestii. Zawsze też mogą spróbować różnych opcji, ale to będzie o wiele bardziej czasochłonne i kosztowne.

Z cieniem uśmiechu obserwował, jak Mulan przygląda się jego rysunkowi, czekając na jej reakcję. Teraz kiedy w końcu wiedział, jak dokładnie chce, żeby wyglądało siodło, wiedział, czego oczekiwał od materiałów, zdecydowanie było łatwiej ruszyć dalej.
- Przyznam, że myślałem raczej o linach, które przytrzymywałyby siodło na stworzeniu, ale na skórę rzucić zaklęcie odpychające. Wiesz, masz kelpie i buchorożca. O ile do buchorożca mogłabyś chcieć się przyczepić, tak do kelpie lepiej nie. Musi więc siodło być przywiązane do nich, ale jednocześnie odpychać się od ich skóry… - mówił nieco ciszej, nie chcąc, żeby pracownik sklepu słuchał dokładnie całej ich rozmowy, gdy pojawił się z próbkami materiałów. Wei wysłuchał mężczyzny, gdy pokazywał im kolejne skóry i coś tłumaczył, a później spojrzał na Mulan, kiedy i ona opowiedziała się po rodzajach zamszu. Huang wyciągnął dłoń, aby dotknąć materiałów, sprawdzić ich fakturę i ocenić, czy rzeczywiście były tym, czego szukał. Najchętniej wybrałby smoczą skórę, ale wiedział, że przy delikatniejszych stworzeniach mogłaby je zranić, a to nie było jego celem.
- Wolałbym jak najłatwiejszy sposób pielęgnacji, żeby nie było z nią większego problem… Co prawda natłuszczanie mogłoby być proste, ale wydaje mi się, że zwykłe szczotkowanie zamszu mogłoby być zarówno szybsze, jak i łatwiejsze po każdorazowym użyciu - powiedział, zgadzając się z siostrą, że skóra licowana zupełnie odpadała. - Jest faktycznie przyjemny w dotyku i myślę, że się nada. Zostaje w takim razie znaleźć coś ciepłego i wygodnego od zewnętrznej strony - dodał, rozglądając się po sklepie, nim wrócił do próbek skór i wskazał pracownikowi na jedną, którą uważał za właściwą.

Pokiwała głową. Rozumiała doskonale to w jakich kategoriach pojmował Longwei chociaż nie zawsze zgadzali się ze sobą w stu procentach. W tym przypadku także miała pewne zastrzeżenia, ale być może właśnie jej krytyczne podejście sprawi, że uda im się wspólnie znaleźć rozwiązanie, które byłyby idealnym złotym środkiem.
- Wiem o co ci chodzi, ale czy z drugiej strony te liny nie komplikowałyby spraw? Myślę, że zakładanie siodła byłoby wtedy dużo bardziej czasochłonne i trudniejsze zależnie od zwierzęcia -  zwróciła uwagę, bo jednak jakiś czas temu rozmawiali o prostocie użycia siodła.
Ostateczny wybór zostawiała jak zwykle Weiowi, bo chodziło tutaj o jego projekt. Ona była właściwie tu tylko do pomocy i tego się trzymała. Wiedziała, że w razie czego zawsze będzie mogła włączyć się ze swoim komentarzem i doradzić, ale nie zamierzała obstawać szczególnie przy swoim zdaniu jeśli tylko brat miałby w jakiejś kwestii odmienne poglądy. Wyglądało jednak na to, że w kwestii wykorzystywanego materiału myśleli bardzo podobnie.
- Zgadzam się, co do szczotkowania. Ogólnie stosowane preparaty też miałyby wpływ na to jaki byłby materiał w dotyku oraz na jego śliskość. Dlatego najlepiej szukać czegoś, co nie byłoby śliskie. Plus... do zamszu nie przykleisz się tyłkiem jak wskoczysz w skromnym stroju - dodała jeszcze, bo może to też była niewątpliwa zaleta.
Nie sądziła jednak, aby Longwei tworzył siodło z myślą o jeżdżeniu na nim bez ciuchów lub też zakładał opcję wskakiwania w jakiś mniej lub bardziej profesjonalny strój. No, ale wszystko było do przemyślenia.

- To nie czarodziej je ma zawiązywać. Plan jest taki, że siodło ma być zarzucone na grzbiet zwierzęcia i samo ma się do niego przyczepić, ale myślałem o po prostu linach, które oplatałyby automatycznie stworzenie - wyjaśnił, o czym myślał, przyglądając się Mulan, aby ocenić, co o tym myślała. Zastanawiał się czasem, czy w ogóle to siodło zostanie choć raz użyte, a jeśli tak, to czy kiedykolwiek naprawdę uda się udowodnić innym, że może być przydatne w pracy tresera magicznych stworzeń. Z drugiej strony był zdania, że nie wszyscy potrafili wyobrazić sobie ujeżdżanie innych zwierząt niż pegazy, choć przecież dawnej nawet nie marzono o lataniu na hipogryfach.
- Myślisz, zamsz dać także od strony jeźdźca? Myślałem bardziej o czymś… Czymś jak to - powiedział, pokazując na atłas w pięknym ciemnozielonym kolorze. - Jest przyjemny w dotyku, choć nie wiem, czy nie ślizgałoby się na nim, siedząc w innych ubraniach - dodał w zamyśleniu, przekazując pracownikowi, jak wiele zamszu będzie potrzebował i poprosił o spakowanie go, informując, że jeszcze jeden materiał będą wybierać. - Chyba żeby iść w miękką wełnę… Zarówno mogłaby pomóc w chłodniejsze dni, dobrze oddycha, więc nie powinno być problemu dla stworzenia, no i jest równie przyjemna, jeśli uniknie się tych gryzących odmian - zapytał jeszcze, podchodząc do innych materiałów, które w postaci wzorów szat wisiały na manekinach. Przyglądał się im krytycznie, zastanawiając się, co mogłoby pasować do zamszu, współgrać z nim należycie i być na tyle wygodne, aby chciało się siedzieć w siodle dłużej niż dwie minuty. Mimo wszystko wciąż zakładał, że zdoła w ten sposób ujarzmić jakieś stworzenie, choć miał świadomość, że to może nie być możliwe w ciągu pierwszej próby.

Domyślała, że zapewne tok myślenia Longweia mógł podążyć tym tropem. Potrzebowała jednak wpierw potwierdzenia. Niewybredni zażartowaliby z tego, że zapewne to była jedna z nielicznych okazji, gdy ktoś mógł ujrzeć Mulan naprawdę myślącą i to intensywnie. Z zaciśniętą dłonią przy ustach wpatrywała się w widoczne w sklepie materiały, a z głębi jej piersi wydobył się pełen zadumy pomruk.
- Myślę, że przede wszystkim trzeba będzie to przetestować. Liny musiałyby się idealnie dopasowywać do zwierząt różnego typu niemalże instynktownie; nie dusić ich oraz nie krępować ruchów - przyznała w końcu.
Mogło zdarzyć się tak, że opracowanie zaklęcia, które pozwalałoby na bezpieczne i komfortowe zastosowanie go do siodła uniwersalnego użytku byłoby zdecydowanie zbyt trudne. Wtedy mogliby porzucić ten koncept i spróbować jednak tego zlepa w jakiejkolwiek formie.
- Zawsze jest to jakaś opcja. Albo zastosować ten nubuk. Atłas faktycznie wydaje mi się zbyt śliski i delikatny - oceniła, ale zaraz też skupiła się znowu na kolejnej kwestii podjętej przez brata.
Musiała się zastanowić po raz kolejny nad wełną. Głównie dlatego, że niby miało to sens, ale z drugiej być może zaczynali za bardzo teraz kombinować i wyszukiwać niepotrzebnych rozwiązań.
- Jak na to spojrzysz to przy siodłaniu konia wpierw dajesz czaprak. Więc może powinniśmy myśleć o tym w rodzaju akcesoriów, które mogłyby być przyczepiane do siodła? Wtedy możesz dać wełniany czy jakikolwiek materiał i w razie zużycia go wymienić bez potrzeby naprawiania całego siodła - odparła w końcu, myśląc, że to na pewno mogłoby zmienić tok ich rozmowy oraz rozumowania.

Zdecydowanie wpierw będę to próbował przetestować, choć jeszcze nie wiem jak... Najwyżej Maxa spróbuję osiodłać[/b] - stwierdził cicho z całkowitą powagą na twarzy, choć w jego spojrzeniu widać było rozbawienie. Wiedział, że będzie musiał wymyślić sposób na przetestowanie ukończonego siodła, ale nie miał pojęcia póki co, jak miałoby to wyglądać. Nie chciał szukać dzikiego buchorożca, aby na nim sprawdzić siodło, ryzykując naprawdę wiele. Musiał znaleźć sposób, jak to zrobić w domowym zaciszu, a więc jak sprowadzić do mieszkania stworzenie, które nie ucierpi w trakcie testów. Jednak do tego czasu musiał wpierw je skończyć tworzyć, a dopiero kupował materiały.
- Właściwie to nie byłby zły pomysł. Zamiast koca, wziąć nubuk. Dwa rodzaje skóry, łatwe do wyczesania po użyciu, naturalne, więc nie powinny w żaden sposób ranić stworzeń, a przy zastosowaniu właściwych zaklęć, będzie również odpowiednio wygodne dla czarodzieja - powiedział z namysłem, wracając do próbek, jakie zostawił na ladzie, przyglądając się materiałom, dotykając ich, szukając tego jednego, idealnego. W końcu podniósł spojrzenie na Mulan, zastanawiając się przez moment nad tym, co mówiła, aby zaraz pokręcić głową.
Wydaje mi się, że te dwie skóry, które wybraliśmy, będą wystarczające. Dodatkowe akcesorium mogłoby jedynie utrudnić pracę z tym siodłem, które ma być docelowo łatwe do transportu, łatwe do zarzucenia i korzystania. Nie jestem również pewien, jak wiele razy byłoby używane, zanim ktoś zorientuje się, co próbuję zrobić i postanowi je zarekwirować - odpowiedział, na koniec uśmiechając się lekko. W końcu poprosił pracownika o przygotowanie nubuka w takim samym wymiarze co wybrany wcześniej zamsz. Czuł się przy tym jakby był o krok od spełnienia marzenia z dzieciństwa. Czy naprawdę można było jeździć na akromantuli i innych magicznych stworzeniach, jak na pegazach? Był zdania, że tak, jednak wpierw musiał sam to sprawdzić, aby w ten sposób udowodnić, kto ma rację - on, czy wszyscy pozostali, przeciwni jego pomysłom. Zapłacił za zakupione materiały, po czym spojrzał na Mulan z prawdziwym zadowoleniem w spojrzeniu.
- Myślę, że miesiąc, albo dwa i będziemy testować... Choć może postaram się nie w terminie twoich egzaminów, żebyś w razie czego nie zawaliła ich przeze mnie? - zapytał, gestem proponując, żeby już wyszli.

zt
+

Zaśmiała się krótko na wzmiankę o siodłaniu Maxa. Zapewne to aż się prosiło o wrzucenie jakiegoś niewybrednego żartu z kategorii dostępnej po godzinie dwudziestej drugiej, ale się powstrzymała. Zamiast tego wciąż skupiała się na kwestii konstrukcji ich małego eksperymentu.
- Mogę zagadać do Atlasa, by nam udostępnił dumbadera... Nie wierzę, że wciąż go przetrzymuje przez Patola - westchnęła ciężko. - Druga opcja to poproszenie akromantul z rezerwatu o pomoc. Choć to nieco bardziej ryzykowne.
Wielkie pająki nie były zbyt skore do współpracy z czarodziejami. Liczyła jednak na to, że dzięki nawiązaniu z nimi nieco silniejszej więzi uda jej się je nakłonić do tego, by jednak pozwoliły przetestować na sobie możliwości ich eksperymentalnego siodła.
- Okay, czyli idziemy w funkcjonalność i minimalizm. Ma to sens - przytaknęła i przeniosła wzrok na ekspedienta, który zajął się przygotowywaniem dla nich odpowiednich materiałów.
Wyglądało na to, że z każdym dniem zbliżali się coraz bardziej do realizacji swoich planów. Nie mogła się już doczekać tego aż w końcu uda im się zasiąść na grzbietach tylu cudownych stworzeń.
- Nie przejmuj się. Uczynię te egzaminy swoimi dziwkami - zapewniła go z szerokim uśmiechem, bo jakimś cudem naprawdę dobrze szło jej w czasie testów. Może to było szczęście i boska interwencja albo siła charyzmy i kombinatorstwa. Nie była pewna.
Jeszcze przez chwilę kręcili się wspólnie po Dolinie Godryka nim każde zdecydowało się pójść w swoją stronę i zająć się innymi zobowiązaniami oraz planami.

z|t