Willow Smith snuła się po pokładzie, rozmyślając o babci. Ostatnio często wracały do niej te myśli. Nawet nie zauważyła, kiedy minęło kilka godzin i gdy wreszcie wróciła do rzeczywistości, dotarło do niej, jak bardzo jest głodna. Istniało ryzyko, że ominęła jakiś posiłek, ale nie miała pewności, bo nie wiedziała nawet, która jest godzina. Nie chcąc czekać w nieskończoność na kolację, która równie dobrze dzisiaj może już nie nadejść, wybrała się do kuchni, planując na własną rękę zorganizować sobie coś do przekąszenia. Nie spodziewała się, że kogoś tam zastanie, a jednak!
Nieco wcześniej w okrętowej kuchni pojawiła się Eun Hyori. Uznała, że skoro posiłki na dzisiaj się skończyły, kuchnia będzie najspokojniejszym miejscem, w którym będzie można poczytać. Wszędzie indziej panował niemożliwy zgiełk, mimo że przecież statek był duży, a wycieczkowiczów nie aż tak znowu bardzo wielu. Tak czy inaczej, siedziała teraz na jednym ze stołów, zaczytując się w książce i zapominając o całym świecie. Dopiero po chwili zwróciła uwagę na nowo przybyłą koleżankę, co tak ją zdziwiło, że aż straciła równowagę i spadła ze stołu.

Eun, rzuć kostką:

Zaczyna Eun Hyori. Miłej gry!
(Willow, bez obaw, Mistrz jeszcze tu wróci z kosteczkami dla Ciebie)

Jak znalazła się w kuchni? Trudne pytanie, chociaż da się na nie odpowiedzieć. Eun Hyori nie twierdziła, że na statku wieje nudą, bo co rusz można było natrafić na atrakcje, osoby chętne do rozmowy, pokazy zaklęć. Przeznaczono do tego cały pokład rozrywkowy i jakby komukolwiek znudzonemu, zachciałoby się ruszyć tam swoje cztery litery, na pewno znalazłby tam coś do roboty.
Puffonka jednak była i tym znudzona. Zwykle przyglądała się tylko z boku, czasem wtrącała się w jakąś ciekawą rozmowę, ale tylko gdy czuła, że ci nie zjedzą jej za to. Na szczęście jest kuferek był bogaty w literaturę, tak jakby przyniosła ze sobą domową biblioteczkę. Jedna trzecia zajęta książkami, gdy trzeba było spakować jeszcze ubrania i inne mniej lub bardziej potrzebne rzeczy to sporo, a warto wspomnieć, że zabrała wszystko co powinna. Posadka w logistyce stoi przed nią otworem, tylko jak na razie, siedzi na statku, więc nie ma jak po nią sięgnąć.
Zdecydowała, że potrzebuje się wyciszyć. Gdziekolwiek. Wzięła pierwszą lepszą lekturkę z książki i ruszyła powolnym krokiem w poszukiwaniu cichego pokoju, w którym mogłaby siąść i się nie ruszać. W pewnym momencie zawędrowała do już stanowczo spokojniejszej części statku, gdzie raz na jakiś czas widywało się małe grupki, częściej pary i pojedyncze osoby. Widząc kuchnie wzruszyła ramionami i ruszyła w tamtym kierunku. Posiłki podadzą dopiero jutro na śniadanie, więc na dziś kucharze skończyli prace. Pachniało tam majerankiem, grzybkami i jakimś mięskiem.
Spokojnie przysiadła na stole i otworzyła książkę na pierwszej stronie, praktycznie od razu skupiając się wyłącznie na niej i na tym co czyta. Gdyby ktoś teraz wszedł, pewnie nawet by nie usłyszała.

Nie przeszkadzajcie sobie, ja tu tylko na chwileczkę!

Wyrzucone kostki i suma oczek: 6, 3, 4, 6 - 19
Link do postu w temacie z losowaniami: http://czarodzieje.forumpolish.com/t10446p1020-kostki#304376

Wyjaśnijmy sobie jedno – pokładowa kuchnia potrzebowała twojej interwencji, prawda? Wemknęłaś się więc do królestwa Jednookiego Billiego, gdzie twoje nozdrza zostały uderzone przez przykry zapach czegoś, co zapewne miało być dzisiejszym obiadem. W wielkim kotle coś wrogo bulgotało, a Billie stał obok, ubijając tytoń w fajce i poganiając młodego kucharza.
- Ty powolna glizdo morska, mam tu wpuścić krokodyle żebyś dostał zastrzyku energii?
Wtedy podniósł wzrok na ciebie, a ty jedynie niewinnie się uśmiechnęłaś, dodając szybko:
- Chętnie pomogę.
Billie łypnął na ciebie jednym okiem, po czym zaśmiał się gromko
- Ty? Takie delikatne rączki do pracy w kuchni? Potrafisz cokolwiek?
Kucharz również obdarzył cię spojrzeniem pełnym politowania.
- Nawet jeśli nie, oferuję jedynie swoją pomoc. Potrafię szybko pracować.
Billie pyknął swoją fajkę, wyraźnie rozbawiony twoją pewnością siebie.
- Jak sobie chcesz, dziewucho, tylko nie narób tu bałaganu. Już, szoruj oporządzić tamten kawałek mięsa, byle porządnie, bo dla ciebie też nie będę miał litości.
Oporządzanie mięsa było twoim najmniej wymarzonym zadaniem, ale bez grymasu postanowiłaś pomóc kucharzowi, który po piętnastu minutach przekonał się do twojego towarzystwa i zaczął opowiadać pirackie dowcipy. Ty też zdradziłaś kilka, które usłyszałaś wcześniej na statku, zaskarbiając sobie sympatię obu żeglarzy. Spędziłaś w kuchni niemal dwie godziny, przesiąkając towarzystwem wilków morskich, a w nagrodę dostał ci się nawet flakonik z jadem ośmiornicy. Na pożegnanie obu towarzyszom zasalutowałaś, choć myślami byłaś już pod prysznicem, szorując się z zapachu pokładowego jedzenia, pomieszanego z fajkowym tytoniem i typowo męskim odorem.
Wychodząc z kuchni, prawie potknęłaś się o jakiś przedmiot.  

Kosteczki do tematu: 6, 2

Jednooki Billie nigdy nie zapominał ludzi, którzy wyświadczyli mu przysługi. Z racji tego, że długich kilka godzin musiał użerać się ze swoim głupawym pomocnikiem, przybycie Ceres było dla niego jak zbawienie. Nie można też pominąć kilku nowych żartów, których nie miał okazji usłyszeć wcześniej, bowiem nie z całą załogą był za pan brat. Zanim dziewczyna wyszła, Billie podszedł do jednej z szafek.
- Nie powinienem tego robić, bo sami macie przetrzepać cały statek, ale niech to cholera, jeśli nie jestem ci czegoś winien. Trzymaj - powiedział, wyjmując stamtąd rzucającą się na wszystkie strony czaszkę, wykrzykując przy tym ogromnie kreatywne wiązanki przekleństw. W tej samej jednak chwili, w której znalazła się w drobnej dłoni Amerykanki, momentalnie zastygła, stając się tylko i wyłącznie marmurową figurką.

Modyfikator pozytywny: 10

[zt dla Ceres]

Josephine Smith - koścista kobieta, przez której siwe włosy przeświecały pasemka rudych kosmyków. Starsza pani miała ogromne serce, chętnie wszystkim pomagała.... Tak Will zapamiętała babcię. Ostatnio ciągle ją wspomina, może to przez to, że płyną statkiem bliźniaczym do tego, którym wybrała się na swój pierwszy rejs... Kiedy zakończyła wspominać, mogło być już po kolacji, a ona zrobiła się strasznie godna. Bojąc się, iż posiłek mógł ją ominąć, postanowiła sama przyrządzić sobie jakieś danie. Po dosyć długim okresie czasu odnalazła kuchnię. Wahała się przed wejściem, jednak złapała klamkę i weszła do środka.