Tutaj można nabyć pamiątki. Gorsze, czy lepsze, dowcipne, typowo żeglarskie, co kto lubi. Pomieszczenie wydaje się wyjątkowo zagracone, ciężko w nim się połapać, a jeszcze ciężej znieść krzyki gadającej papugi, która nauczyła się tutaj tylko kilku sformułowań: „złodziej!”; „ty lądowa szumowino!”; „Do stu piekieł! Ktoś właśnie puścił bąka”.
Cóż, wydatek na sam początek podróżny nie sprawił, że Tuna poczuła się mniej podekscytowana. Nigdy nie szła jej transmutacja więc nie ma co się dziwić, że i tym razem poszło nie tak. Wlazła do sklepiku, zakupiła skrzeloziele, zapłaciła należność i wyszła
Nieco starszy już mężczyzna pojawił się u wejścia do pokładowego sklepiku. Wśród niemałej ilości uczniów jednak znajdowały się tu nieco dojrzalsze osoby. Dev był właśnie jedną z nich, chociaż wcale nie był nauczycielem. Woźny z Hogwartu, który z braku innych, ciekawszych rzeczy do robienia znalazł się właśnie tu - na wakacyjnym rejsie z uczniami. Opiekun z Levitta był żaden, ale trzeba było chociaż stwarzać pozory, co właśnie czynił. Przystanął w progu i rozejrzał wokół kompletnie niezainteresowany ludźmi w środku. Sklep wypatrzył zupełnie przypadkiem, kiedy przechadzał się po statku, ale postanowił go odwiedzić w pierwszej kolejności. W końcu gdzie indziej zdoła zakupić jakiś dobry trunek? Plotki o słynnych alkoholach piratów tylko wzmagały jego pragnienie. W końcu zrobił kilka kroków w stronę sklepikarza, którego szybko zauważył. Po drodze przywitała go znajdująca się tu papuga. „Ty lądowa szumowino!” - wydusiła z siebie. Dev długo się nie zastanawiał, co by tu odpowiedzieć. - Ty morska łajzo! - krzyknął niemal automatycznie, kiedy w tym samym momencie zdał sobie sprawę, że wydziera się na zwykłego ptaka. Głęboko westchną, machnął obojętnie ręką na zwierzę, a następnie zaczął przyglądać się przedmiotom, które można było tutaj nabyć. Chwilę porozmawiał ze sprzedawcą, spytał o właściwości niektórych rzeczy, po czym w końcu zdecydował co chce kupić. Ze sklepu wyszedł biedniejszy o 39 galeonów, za to bogatszy o butelkę żeglarskiego bimbru, kompasu wskazującego skarb, szmuglerską bandanę, szklane, magiczne oko, magiczną lunetę, szczęśliwy amulet, kapelusz korsarski, mapę Atlantydy, kompas i drewnianą laskę.
- Ty lądowa szumowino! - rozległo się, gdy tylko Haeil wszedł do sklepu. Zdezorientowany chłopak rozejrzał się po zagraconym pomieszczeniu i po chwili dostrzegł ptaszysko. Była to papuga, siedziała na swojej żerdzi i gapiła się na skośnookiego. Coś tam sobie mamrotała po papuziemu, aż w końcu znów się na chłopaka wydarła, tym razem nazywając go złodziejem. - Dziób w ciup! - warknął, wskazując na swoją wystającą z kieszeni różdżkę, po czym ruszył w kierunku półek. Były trochę zagracone, jednak Haeil szybko dostrzegł coś ciekawego. Czarodziejski Sekstant! Zerknął na cenę i trochę zrzedła mu mina - przez to całe skrzeloziele nie mógł pozwolić sobie na jego kupno. Odłożył więc Czarodziejski Sekstant z powrotem na miejsce i podszedł do lady. - Poproszę skrzeloziele, butelkę wina i... - zawiesił głos kalkulując, ile zostanie mu pieniędzy.Piętnaście, trzy... - To chyba wszystko - wyszczerzył się, podając sprzedawcy należną kwotę, po czym wyszedł ze sklepu.
Cordelii zawalił się świat, a przynajmniej jego fragment. Wystarczyło, aby Ettore powiedział jedną jedyną rzecz, jaka najpierw zniechęciła ją do zakupu modelu, a później w dziwny sposób zdezorientowała co do tych planów. Ściągnęła brwi, jakby się zdenerwowała, ale zwyczajnie zaczęła się szybko zastanawiać czy jej początkowe założenie było wystarczająco trafne. - Cześć. - mruknęła, jakby nadal się nieco boczyła i zasznurowała usta, przyglądając się jak chłopak „obczaja” statek. Jego podsumowanie nieco ją zdezorientowało, więc momentalnie przygryzła dolną wargę, jakby zastanawiała się co na to odpowiedzieć. - Pogubiłam się chyba. - stwierdziła wreszcie, zaczesując za ucho pasmo ciemnych włosów, po czym wywróciła oczami. - Daj spokój. Mruknęła, po czym odliczyła dwanaście złotych monet i odszukała wzrokiem prawdziwego sprzedawcę. Wcisnęła mu je w rękę, prosząc jeszcze o magiczną lunetę, jaką zaraz jej podano. Jako, że Cordelia na pewno nie zostałaby pływakiem miesiąca po ostatnich przebojach na zaklęciach (aktualnie ma do tego mały uraz), a za bujaniem się na statku także nie przepadała, najwyraźniej wolała zostać pod pokładem. W takiej sytuacji miała wspaniale sprawdzać się magiczna luneta. Mogłaby podziwiać podwodne cuda bez wsuwania do morza chociażby małego palca, a była pewna, że do zejścia pod samą wodę nigdy by się nie przekonała, gdyby nie było to absolutnie konieczne. - Trzymaj. - rzuciła do Ettore, kiedy już wróciła do niego zarówno z modelem jak i z lunetą. Uśmiechnęła się do niego, wkładając mu w dłonie piracki statek. - Mam nadzieję, że będziesz miał okazję mi pokazać jak to się robi. Potem zaczekała tylko aż wróci ze skrzelozielem, unosząc nieco brew na rodzaj prezentacji jaki wybrał, po czym pokręciła głową, jakby z rezygnacją. - Chodźmy. - zarządziła, po czym opuścili razem sklep pokładowy.
Gdy tylko przekroczył próg sklepu usłyszał piskliwy skrzekot tuż za uchem. - Złodziej! Złodziej! Zaskoczony odwrócił się i dostrzegł kolorową papugę, przyglądającą mu się dużymi, niebieskimi oczami. - Ech, cicho bądź. Nie jestem żadnym złodziejem. - Lucas minął zwierzaka i podszedł do lady. Był to ładny ptak, musiał to przyznać, ale.. po co komu zwierzę odstraszające klientów? Chciał zrobić jej zdjęcie, lecz przypomniał sobie że przecież nie wyjął jeszcze aparatu z kufra. Cóż, trudno. Na pewno znajdzie się okazja by tutaj wrócić, prędzej czy później. - Poproszę skrzeloziele. - Uśmiechnął się uprzejmie do sprzedawcy. Zapłaciwszy należną kwotę opuścił sklep pokazując papudze język.
Statek zdecydowanie przyprawiał ją o mdłości, a gdy została wysłana do sklepiku po skrzeloziele, tym bardziej zwątpiła w cel całej tej wycieczki. Przecież tonąc nie zdąży połknąć tego paskudztwa, a jeśli już, to prędzej się zakrztusi. Już na myśl o zielonej papce robiło jej się słabo. Jedyne, o czym marzyła, to znaleźć się już na lądzie. Ewentualnie znaleźć Avalon, żeby poprawiła jej humor. Ona zapewne lepiej znosiła całą tę podróż. - Poproszę skrzeloziele - powiedziała, starając się ignorować wrzaski papugi, ale niezbyt jej się podobały. Nie lubiła być wyzywana, a już zwłaszcza przez ptactwo pokładowe. Może poprosiłaby swojego kota, żeby zaczaił się na tę paskudną papugę? Bo gadająca sowa z pewnością by tu nie pomogła. Prędzej doprowadziłaby do ptasiej walki na ringu.
Wolnym krokiem wszedł do sklepiku. Niezły bajzel. Gdzie on w takim bałaganie cokolwiek znajdzie? Pff nawet nie będzie szukać. Po prostu podejdzie do lady i poprosi o to co miał kupić. Słysząc słowa papugi ponownie się rozejrzał, tym razem bardziej zdziwiony. Co zabawniejsze, nigdzie papugi nie dostrzegł, więc zaczął myśleć że mu się zdaje. Dlatego też wzruszył bezinteresownie ramionami i podszedł do lady. - Poproszę skrzeloziele. - powiedział z szerokim uśmiechem do starszego sprzedawcy. Ten oczywiście zaraz go obsłużył ale widok tego czegoś sprawił, że Oliverowi zaczęło się dźwigać. A PRZECIEŻ NAWET NIE BYŁ NA POKŁADZIE. Wziął ze zniesmaczoną miną zielsko, schował do torby i z równie zniesmaczoną miną kiwnął na podziękowanie, wcześniej płacąc. - Super. - wymamrotał do siebie kiedy wychodził ze sklepiku.
Nie szukała sklepiku zbyt długo. Ten był całkiem na widoku, więc bez żadnego problemu weszła do środka. Rozejrzała się po pomieszczeniu i oglądając wszystkie pamiątki jakie tu były mruknęła krótkie "Dzień dobry" w stronę sprzedawcy. Następnie zaczęła wzrokiem szukać papugi która tak brzydko się wyrażała. Zmrużyła tylko oczy gdy jej nie widziała. Najchętniej to nauczyłaby jej w tym momencie kultury. Zwykłego dzień dobry, jakiegoś miłego powitania. Podeszła ignorując ptaszysko do lady. - Poproszę skrzeloziele. - mruknęła z uśmiechem i odczekała chwilę na swój zakupiony towar. Dobrze wiedziała jak owa roślina była obrzydliwa, no ale nic nie poradzimy. To tylko świadczyło o tym, że musi się przyłożyć do zaklęć bo jej to marnie wychodzi. Straciła wprawę. Schowała roślinę do torby, po czym dziękując wyszła ze sklepiku wcześniej płacąc. Potem podążyła prosto do swojej kajuty.
z/t
Nadish Narayanan
Wiek : 30
Czystość Krwi : 75%
Wzrost : 178
C. szczególne : Tatuaż na ramieniu lewej łopatce i szyi.Na lewej piersi ma 5 centymetrową bliznę po odłamku szkła
Puchon wszedł do sklepu. Boże, jakie pustki! Szybko sięgnął po wszystko co bylo mu potrzebne. -poprosze skrzetoziele i mapa atlantydy. Zapłacił tyle, ile trzeba było, i szybko wyniósł się stąd. Stwierdził, że warto by było jeszcze kupić parę innych drobiazgów ale to kiedy indziej wobec czego ruszył na poszukiwania swojej kajuty. zt
Nieregulaminowa długość posta. Czarodziej z 75% czystości krwi woła do Boga (bo zakładam, że piszesz tym cudownym sposobem wyrażania myśli postaci przez narrację)? Ot ciekawostka!
Weszła do sklepu pokładowego raczj bez wielkiego przekonania do tej wizyty. Jako jednak człowiek kapryśny, nastrój jej się szybko zmienił. Przystanęła przy papudze ubliżającej wszystkim, którzy weszli do pomieszczenia i w sumie ptaszysko zabawiło ją na dobre kilka minut, zanim utonęła w milionach interesujących ja w sklepie rzeczy. Gdyby nie pewien zasób galeonów, który posiadała, a i tak większość swojego drogocennego majątku miała wydać na zielsko, najpewniej kupiłaby znacznie więcej rzeczy. Tymczasem po wizycie kilku innych osób, przystanęła przy kasie, wyraźnie rozbawiona treścią słów: „poproszę skrzeloziele”, powtarzaną przez każdego gościa w tym pomieszczeniu. Dlatego sama zaczęła od innej formułki. Oparła się biodrem o blat, wpatrując się w sprzedawcę i uśmiechnęła się kącikowo. — To skrzeloziele to musi nieźle podnosić zyski, co? A nie doczekując się żadnej konkretnej odpowiedzi, pochyliła się nad ladą, opierając obie ręce na płaskim blacie, mrucząc przeciągle. — No dobrze, dla mnie też jedno. Dostała zielsko zawinięte w woreczek i mogła opuścić sklep, obiecując sobie, zęby więcej nie dać się skusić żadnym zakupom na tym rejsie. Wydała najpewniej tygodniową pensję swojej matki. Przykre…
Moreira nie była pewna, jakim cudem udało jej się w ogóle skupić na czymkolwiek, podczas gdy upał najprawdopodobniej właśnie wypalał schowany pod tęczową czupryną mózg, ale na pewno dziękowała wszelkim opatrznościom za to, że w ogóle się udało. Postawiwszy sobie za cel znalezienie dokładnie czterech czaszek, jako pierwsze stosowne do poszukiwań miejsce wybrała pokładowy sklep. Szczerze wierzyła, że będzie cwańsza niż organizatorzy i bardzo prędko wejdzie w posiadanie pierwszej znajdźki, dzięki czemu nawet nudne, wredne skrzeczenie papugi wcale jej nie przeszkadzało.
Wyrzucone kostki i suma oczek: 5 + 5 + 4 + 4 = 18 Link do postu w temacie z losowaniami: klik
Niezależnie od tego, jak cwaną Tawka starała się być, od samego początku jej buszowania w sklepie była bacznie obserwowana przez sprzedawcę, który zawsze pilnował, aby nikt nie wyniósł mu stąd czegokolwiek bez zapłaty. Można więc stwierdzić, że tęczowogłowa miała wybitne szczęście, ponieważ nie znalazła ani jednej czaszki, nawet pomimo tak ambitnego planu jak ten, który zakładał przechytrzenie organizatorów. Buszowała długo, o wiele za długo, bo ostatecznie właściciel sklepu wykopał ją za zbyt perfidny window-shopping. Powodzenia następnym razem!
Wycieczka na poszukiwanie marmurowych czasek wydawała się Halvorsenowi niezłą stratą czasu. Zazwyczaj nie interesowały go podobne zabawy, gdyż najwyraźniej był ponad to wszystko, co mogłoby się wydawać zabawne lub swego rodzaju atrakcyjne. Mimo wszystko najpierw postanowił wybrać się do sklepu i zakupić butelkę rumu. Zawsze lepiej się poszukuje czegoś związanego z żeglarstwem wtedy, kiedy w gardle nie zasycha i jest czym pluć w splujce. Nie wiedział czy jego założenie było poprawne, ale najwyraźniej niedługo miał się przekonać. Zapłaciwszy za napitek, skosztował go na miejscu, najwyraźniej upewniając się czy nie kupuje kota w worku, po czym zaczął rozglądać się za tą całą czaszką. Jeśli jej tu nie znajdzie to chyba żadna strata. Za pierwszym razem to zwykle można tylko w zęby dostać.
Wyrzucone kostki i suma oczek: 4, 6, 3, 2 = 15 Link do postu w temacie z losowaniami: http://czarodzieje.forumpolish.com/t10446p930-kostki#304056
- Arrr, oto i prawdziwy wilk morski! - rozległ się głęboki, męski głos, gdzieś spomiędzy bibelotów poustawianych na jednej z półek - Zajrzyj no tu i wyciągnij mnie, bo zaraz się, cholera, uduszę! Była tu wcześniej jakaś dziwna dziewczyna, to schowałem się, bo wyglądała jak taka, co to nie warto ufać - kto by pomyślał, że taka stosunkowo duża figurka będzie tak trudna do zauważenia! Zza trzech magicznych kompasów w podskokach wyłoniła się czaszka w żeglarskim niby-bereciku z czarnym pomponem na samej górze. Z wyszczerzonymi zębami - bo trudno było inaczej! - pokazała się Enzo, który potem z uśmiechem zgarnął ją do kieszeni. Niestety, sklepikarz zauważył to i kazał płacić, nie zwracając uwagi na fakt, że zabawa miała być zupełnie darmowa. Nie mając lepszego wyjścia, a i nie cierpiąc wcale na biedotę, Halvorsen sypnął galeonami i czym prędzej wyszedł ze sklepu.
Modyfikator pozytywny: 10
[zt dla Enzo]
Skoro i tak jesteś małpiszonem, odejmij sobie dwadzieścia galeonów!
Teraz, kiedy miał już więcej pieniędzy postanowił powrócić do sklepu. Tak jak poprzednio został powitany przez papuzie obelgi. Posłał zwierzęciu karcące spojrzenie, jednak teraz miał już lepszy nastrój niż wcześniej i nie rzucił żadnej uwagi pod jej adresem. Ruszył pomiędzy półki i tak jak wcześniej, pochwycił w dłonie Czarodziejski Sekstant. Cieszył się, że w końcu może sobie pozwolić na kupno upragnionego przedmiotu. Zmierzając do kasy zauważył coś jeszcze, mianowicie kompas wskazujący skarb. Przystanął przyglądając się przedmiotowi, po czym odwrócił wzrok w kierunku sprzedawcy. - Macie tu może papierosy? Najlepiej Szczęśliwe Mantykory... - mruknął trochę zakłopotany, gdyż papierosy zazwyczaj podkradał bratu. Sprzedawca zaprzeczył ruchem głowy. - To może... To wezmę... - chwycił kompas w nadziei, że naprawdę pokazuje to, czego się pragnie, po czym zapłacił należną sumę i wyszedł ze sklepu.
Weszła do sklepu pokładowego szukając inspiracji, co mogłaby zakupić Enzo na urodziny. W miejscu takim jak to trudno byo pokusić ię o coś naprawdę reatywnego. Zdana była na to, co mogła tu znaleźć. Nie widziała ani stroju kąpielowego, który przydałby mu się do pływania, ani żadnych strzelb (chociaż jeśli jej spytać o zdanie, to zabijać zwierzęta mógł równie i korzystając z czarów), ani nawet żadnych elementów dodatkowych do deskorolki. Mogła się pokusić o kradzież kilku kółek z deski Julki, która była w dobrym stanie, ale… wątpiła żeby współlokatorce się to spodobało. Dlatego przechadzała się wzdłuż półek, w końcu decydując, że proc armatni i armatka ma w gruncie rzeczy więcej wspólnego z zainteresowaniami Halvorsena niż śmieszna opaska na oczy. — Poproszę to — mruknęła kładąc przedmioty na blat, a zaraz za nimi, zgarnęła jeszcze pirackie gargulki, stwierdzając, że w gruncie rzeczy skoro nie ma co robić na tym statku to może chociaż będą miały z Lethe i Julką więcej gier do wyboru. Nie sądziła nawet, że znajdzie tutaj którąkolwiek z czasek, za którymi uganiała się od kilku dni.
Mój kufer był wyczyszczony z jakiegokolwiek alkoholu, a być trzeźwym podczas żeglugi nie wypadało, z resztą potrzebowałem czegoś mocnego nie tylko dla siebie, ale i Rienca. Mimowolnie uśmiechnąłem się widząc skrzeczącą papugę, którą ktoś nauczył porządnych, żeglarskich sloganów, wciskając jej krakersa. Trudno było się zdecydować na jeden alkohol, dlatego wziąłem i rum, i wino, i żeglarski bimber. Kiedy miałem już płacić, mój wzrok spoczął na chwilę na korsarskich kapeluszach, identycznych jak ten, który miała na sobie Moira i Dev. Choć były absolutnie kiczowate, miały swój urok. Może w istocie pasowałyby do mojej kolekcji? Chwyciłem jeden z nich i postawiłem na ladzie obok alkoholów.
Czaszka wychyliła się zza jednej z lad, mrucząc pod nosem coś wulgarnego pod adresem wychodzących ze sklepu ludzi, dopóki nie dostrzegła zakupów, jakie dokonała Shenae. Poczuła braterstwo, podskakując do niej ochoczo, nawet odpuszczając sobie wulgaryzmy na jakieś dobre pięć sekund. Wredna, mała małpa spodziewała się tego bardziej od D’Angelo, bo przechwyciła czaszkę w podskoku. — Co do stu piekieł?! Czaszka miotała się w rękach małpy, która patrzyła na nią, jak na cenną zdobycz. Chociaż może byłaby bardziej szczęśliwa gdyby dostała coś co się świeci. — Puść mnie kudłaty małpiszonie. Panienko! PANIENKO! No chodź tu dziewucho! Shenae nie trzeba było powtarzać. Wyczytała w oczach małpy rządzę zdobywania pieniędzy. Przehandlowała czaszkę za 15 galeonów i zdobyła jej wolność, biorąc sobie ją jako zdobytne.
Po tym, jak ledwie kilka łyków rumu ściągnęło na nią pierwszy z czterech planowanych sukcesów, Avalon postanowiła pójść o krok dalej. Dalsze doprowadzanie się do stanu nietrzeźwości niekoniecznie ją rajcowało, to i zakorkowaną na nowo butelkę pozostawiła po drodze do pokładowego sklepu w swojej kajucie. A czemu w ogóle szła do sklepu? Ano temu, żeby zrobić z siebie prawdziwą imitację żeńskiego żeglarza. Oświadczywszy sklepikarzowi, że przyszła go ozłocić, wyłożyła na ladę całkiem sporo swoich ciężko zarobionych galeonów i chwilę potem, bogatsza o zbiór szant, szmuglerską bandanę oraz replikę pałasza, założyła rzeczoną bandanę na głowę, aby zacząć się rozglądać po sklepie. Przecież tu też jakaś figurka mogła się schować, prawda?
Wyrzucone kostki i suma oczek: 4 + 5 + 1 + 4 = 14 Link do postu w temacie z losowaniami: http://czarodzieje.forumpolish.com/t10446p1020-kostki#304372
Głośny śmiech rozległ się z jednej z półek, mniej więcej w tej samej chwili, w której Avalon zawiązała sobie szmuglerską bandanę na głowie. Dziewczyna, choć bardziej ze złości, a nie z ciekawości, zaczęła nagle przepatrywać stosy różnorakich przedmiotów, oczywiście otrzymując od sklepikarza stosowną reprymendę. Gdy wreszcie znalazła czaszkę, chyba nie była do końca zadowolona. - Komicznie wyglądasz, śliczna! Lepiej prędko to z siebie ściągnij, albo zaraz rozsypię się ze śmiechu! Hahahahaha! - nic dziwnego, że momentalnie chwyciła figurkę w dłonie, powodując, że straciła swoje ożywione zdolności i zastygła już na zawsze. Sklepikarz początkowo domagał się nieuzasadnionej zapłaty, ale jeden, typowo wilowaty uśmiech prędko odwiódł go od tych żądań.
Skoro pomógł bimber, to musiały też pomóc jakieś fajowe fanty ze sklepu. Octavii trochę nie na rękę było wywalać galeony nie wiadomo na co, no ale skoro miała rzekomo zostać lepszą czarodziejką, to wypadało spróbować. Zaopatrzywszy się w model statku, zbiór szant i magiczną lunetę, pierwszy z nich od razu puściła Leviosą na rejs pod sufitem sklepu, jak gdyby mając nadzieję, że któraś z czaszek spróbuje na niego wskoczyć. Cóż, nadzieja matką głupich, ale sukces matką sprytnych, prawda?
Wyrzucone kostki i suma oczek: 4 + 4 + 3 + 4 = 15 Link do postu w temacie z losowaniami: http://czarodzieje.forumpolish.com/t10446p1035-kostki#304416
Czaszka co prawda nie wskoczyła na statek, ale stojąc na jednej z półek podskoczyła do góry, energicznie z cała swoją marmurową siłą dogniatając statek do sufitu. Aż się pył z niego posypał — Abordaż! — krzyknęła wyraźnie rozbawiona swoim genialnym pomysłem i chwyciła się szczęką latającego statku, dyndając tak w powietrzu razem z nim, dopóki ten nie stracił swojego magicznego sterowania i nie runął razem z czachą na ziemię. Bardzo pobudzona do walki, podskoczyła kilka razy, krusząc model stateczku w drzazgi, z dumą oznajmiając: — Przejąłem statek, teraz chcę zgarnąć swoje łupy! Palę, łupię, gwałcę. — czaszka rozejrzała się po pomieszczeniu — A gdzie do czorta są kobiety do gwałcenia? Splunęła dziwną magiczną mazią na bok, patrząc z obrzydzeniem wypisanym w pustce oczodołów, jakoś tak wyraz jej zakrzywionej bandanki dodawał jej odrazy — Do stu piekieł! Dali mi jakiegoś kolorowego mopsa! Nie, Arę-papugę! Niech no ja ich dorwę! Miała wlaśnie pognać opieprzyć wszystko co żywe, kiedy coś chwyciło ją za bandankę. najpewniej Tavia. czaszka znieruchomiala.
Dwie porażki to już zdecydowanie za dużo. Katya Kolosova, córka Wsiewołoda Kolosova, nie powinna dawać sobie tak grać na nosie. Dwa razy miała czaszkę na wyciągnięcie ręki, dwa razy jej zwiała. Trzeba było wykombinować coś porządnego. Kasia, jak to rasowa podsłuchiwaczka i podglądaczka, postanowiła rozejrzeć się za ludźmi, którzy również czaszek poszukiwali, ale mieli więcej szczęścia. Doszukała się zależności między obecnością tych figurek oraz charakterystycznymi przedmiotami, albo zachowaniami, jakie wykazują poszukujący, toteż sama chciała tego spróbować. Obkupiła się więc w parę nawet fajowych, jeśli spojrzeć dokładniej, fantów, a jednego z nich postanowiła momentalnie użyć. Spojrzała na mapę skarbów, kręcąc się dosyć długo w kółko po sklepie.
Wyrzucone kostki i suma oczek: 2 + 5 + 1 + 4 = 12 Link do postu w temacie z losowaniami: http://czarodzieje.forumpolish.com/t10446p1050-kostki#304436
Czaszka siedziała sobie w miejscu, czekając aż ktoś ją znajdzie, bo cała ta zabawa zaczynała ją już nudzić. Wszyscy powoli zapominali, ze powinni się czasem też za swoją zdobyczą rozejrzeć. Dziewczyna wpatrywała się jak ciele w malowane wrota w mapę, czekając aż co, czaszka sama jej wskoczy w ręce? — Zgubiłaś coś? — zagadała do dziewczyny wyraźnie kpiąco — Może swoją cnotę? Zarechotała donośnie ze swojego przedniego żartu, wskakując dziewczynie pod jej lejbowatą bluzkę. — Ahahahahah! Próżno jej tu szukać. Gdzie Twój biust? Trap, z którego rzucamy trupy ma więcej nierówności niż ty! — drwiła dalej, i wyturlała się spod jej ubrania, spadajac prosto pod stopy dziewczyny. Zanim jej marmurowy czerep wyszedł z oszołomienia, dziewczyna najpewniej zdążyła ją złapać.
no już mi się nie chce edytować :c niech będzie, że jeszcze Katya była wtedy ;/
Starała się nie podskakiwać z radości, kiedy do towarzystwa z igłą, dołożyła do kieszeni jeszcze czaszkę. Nie przyglądała jej się za długo w obawie, że ktoś zauważy i jej ją ukradnie. Będzie na to czas później, kiedy już przeszuka cały statek i skolekcjonuje je wszystkie. Weszła do sklepu i na moment stanęła jak skamieniała, bo z jakiegoś powodu nie spodziewała się, że spotka tu kogoś kogo znała. A na pewno się znały, skoro były z Salem, no nie? Co prawda nie wiem czy się lubiły czy nie... ale Daisy zajęły moment nim przyszło jej do głowy, że przecież to miejsce publiczne, a w dodatku pewnie wszyscy szukają czaszek. - Yyy... cześć? - przywitała się, bo tak wypadało. - Czego tam szukasz? - zapytała, że niby bezinteresownie i zajrzała Katyi przez ramię, bo (była przekonana) może dowie się dzięki temu jak znaleźć kolejny skarb! Zrezygnowała z tego dosyć szybko i podeszła do sprzedawcy, ciekawe zerkając na papugę. Oczy jej się zaświeciły, widząc wszystkie te przedmioty. Wyjęła swoją sakiewkę i zaczęła odliczać, na co też jej starczy galeonów. Wzięła szmuglerską bandanę, kompas (bo może wskaże czaszkę), działo armatnie i proch do niej, magiczną lunetę. Po namyśle poprosiła też o sekstant, bo w końcu brała udział w tej zabawie z szukaniem gwiazd, to jej się przyda. Zaczęła powoli odliczać pieniążki i, oglądając się ukradkiem na Katyę, zapytała sprzedawcę czy może przypadkiem nie sprzedaje też marmurowych czaszek, bo co prawda ich nie widzi, ale jakby przypadkiem miał, to może za nie nawet zapłacić. Potrząsnęła swą sakiewką z galeonami, a potem, że niby na zachętę, poprosiła jeszcze o mapę Atlantydy i zbiór szant. Zbierając wszystkie zakupione przedmioty, włożyła bandanę na głowę (twarz, oko?), coby wyglądać jak prawdziwy pirat.
Uczniowi starali się w swoich poszukiwaniach coraz mniej to też czaszki były coraz bardziej poirytowane. Jedna z nich spadła Daisy na głowę, w swojej zawiści, próbując zerwać jej z niej bandanę, mimo, że miała własną, ładniejsza, przyozdobioną pirackim talarem. Tak się jednak złożło, że wredne ptaszysko, któremu Daisy wcześniej poświęciła moment uwagi, pczuło zew natury i solidaryzowania ie z dziewuchą, bo porwało czaszkę w górę i upuściło ją prosto do rąk Manese. Niech Ci się dobrze nosi, bo czacha nie zdążyła nawet nic powiedzieć.
:: 
1, 2, 3 
