Czytając list od Adrienne, zastanawiał się, o co właściwie chodzi. Brzmiał dość... Poważnie. To znaczy, nie był jednym z tych listów, w których zapraszasz kogoś do baru na piwo. Raczej jednym z tych, które mówią musimy pogadać, a te dwa słowa brzmiały dla Gregersa dość groźnie. Machnął jednak ręką, wskoczył w jakiś biały t-shirt, jeansy do kolan, okulary przeciwsłoneczne i wyszedł. Kolejny upalny dzień. Najchętniej włożyłby krótkie spodenki, ale uważał je za jakieś takie... pedalskie. Nie pytajcie, on dziwnie postrzegał pewne kwestie. Ruszył w stronę kawiarni Teh, gdzie mieli się spotkać. Kurwa, znaleźć coś w tych pierdolonych Indiach... Zaklął w myślach, kiedy miejscowy przechodzień kolejny raz źle go pokierował, zacisnął zęby, po czym udał się do kiosku po mapę. Od razu lepiej. Jakież było jego zdziwienie, kiedy okazało się, że kawiarnia jest tuż za rogiem. No tak. Pierdolone Indie. Westchnął ciężko. Wnętrze było całkiem przyjemne, a wrażenie potęgował zapach świeżo parzonej herbaty. Wsadził ręce do kieszeni i usiadł na jednym z krzeseł, rozglądając się dookoła. Adrienne jeszcze nie było. Wzruszył ramionami, rozsiadł się wygodniej i czekał.

Matko dziewczyna tylko chodziła z jednej kawiarni do drugiej, z jednego baru do drugiego. Łooo matko ileż można. No ale poprosiła przecież ślizgona o spotkanie to musiała już na nie iść. Szczerze powiedziawszy to miała już dość tych spotkań dzisiaj, bo chyba wszystkich znajomych obskoczyła, jeszcze obiecała spotkanie Sarze, ale czy to będzie dzisiaj to tego nie wiedziała.
Bardzo dobrze, że Colton się zaczął bać, bardzo dobrze. Niech się obawia co też panna Lorrain ma mu do powiedzenia. Wcześniej ze sobą rozmawiali znali się, nawet dobrze więc szczerze powiedziawszy mógłby się domyślać wszystkiego. A tak na prawdę chodzilo oczywiście o jego nową zdobycz.
Otóż to. Wszyscy oczekiwali Adrienne w odpowiednich miejscach, a ona musiała się nałazić, ażeby znaleźć te miejsca i chyba pierwszy raz w życiu spotkała się na spotkanie umówione jeszcze przez samą siebie. W Hogwarcie czy znajomym jej miejscu na pewno by się nie spóźniła, ale tutaj nie znala miejsca i samo znalezienie doprowadzało ją do paranoi.
W końcu doszła do celu, weszła do kawiarni i padła na siedzenie przed ślizgonem jak żaba.
- Wykończą mnie te Indie... Mam powoli dość. - powiedziała do niego i westchnęła. Chyba będzie musiała po powrocie położyć się do łóżka i po prostu spać ile będzie się dało.

Przeglądał menu w poszukiwaniu zwykłej wody, ale kiedy jej nie znalazł, zdecydował się na kawę mrożoną. Usatysfakcjonuje go cokolwiek, co jest zimne. Przy okazji, bo w końcu był gentlemanem, zamówił to samo dla Adrienne, choć w zasadzie nie wiedział, czy gustuje w kawie. No bywa. Najwyżej kupi sobie coś innego. Czekał, wpatrując się bezmyślnie w jakąś dziewczynę, która siedziała przy stoliku pod oknem. Jej promienny uśmiech, który odruchowo odwzajemnił, wyrwał go z tego stanu. Całkiem ładna. Jakaś taka brunetka, na pewno nie z Indii, trochę nawet do Nayi podobna. W końcu przyglądanie się ładnym dziewczynom, to jeszcze nie zdrada, prawda? A on zdradzać nie zamierzał. Po prostu zabijał nudę. - Tu się, kurwa, w żaden sposób nie można odnaleźć. - Wywrócił oczami na słowa Adrienne. - Pytam miejscowego o drogę do tej kawiarni... - Powiedział, ruchem ręki podkreślając, że chodzi właśnie o tą kawiarnię, w której teraz siedzą, po czym z irytacją dodał. - A ten idiota wskazał mi zupełnie inny kierunek. - Westchnął ciężko, po czym wzruszył ramionami i spojrzał na Puchonkę. - Ale nieważne. - Posłał kelnerce szeroki uśmiech, kiedy przyniosła jego zamówienie. - Nie wiem, czy lubisz kawę mrożoną. - Powiedział, nie patrząc nawet na nią, po czym upił łyk z filiżanki, oparł łokcie na stole i czekał, aż Adrienne przejdzie do rzeczy.

Co prawda Adrienne jakoś nie była smakoszem kaw, ale mrożoną akurat lubiła. Zresztą nigdy nikomu kawy nie odmówiła więc gdy tylko zobaczyła na stole kawę mrożoną domyśliła się, że to jest dla niej zamówiona przez ślizgona. Uśmiechnęła się i od razu zgarnęła ją w swoje szpony po czym biorąc kilka łyków na raz. Byla zmęczona, gdyż śpieszyła się na spotkanie z Gregersem, ażeby nie poczuł się urażony, że ona się w ogóle nie zjawila wtedy już chyba nigdy nie przyszedłby na umówione spotkanie, dlatego wolała go nie denerwować jeszcze bardziej swoją skromną osóbką i przyszła w miare na czas, może tam spóźniła się o kilka minut, ale to niech uważa, że musiała sie jakoś tam specjalnie stroić, czy coś.
- Spoko, bardzo dobrze Cię rozumiem. Mnie poprowadził w ogóle w odwrotnym kierunku. Nie wiem czy oni nie rozumieją co się do nich mówi, czy po prostu chcą sobie z nas jaja robić. Według mnie to wyżywają się, że przyjechała tak duża grupa z naszej szkoły i że nie mają spokoju jaki dotychczas mieli. - mruknęła. Zdawało jej się, że właśnie o to chodzi. Szczerze powiedziawszy to sama nie lubiła gdy ktoś obcy się kręcił przykładowo po ich szkole, jak teraz Ci przyjezdni więc ich doskonale rozumiała.
- Słyszałam, że chodzisz z Nayą? - zapytała i poruszała brwiami.

- Albo są idiotami i nie rozróżniają kierunków... To całkiem prawdopodobne. - Mruknął pod nosem i wzruszył ramionami, upijając łyk z filiżanki. Irytowali go miejscowi, naprawdę. Któregoś razu ,,odwdzięczy'' im się za tą świetną orientację w terenie i trafne odpowiedzi. Serio. Niech mają się lepiej na baczności. Kiedy zapytała, czy chodzi z Nayą, zmrużył oczy i uśmiechnął się lekko. Obrzucił ją badawczym spojrzeniem. - Taaak. - Przechylił lekko głowę, wciąż wpatrując się w Adrienne. - Dlaczego pytasz? - Z tego, co wiedział, były dobrymi kumpelami, czy tam przyjaciółkami. Ludzie lubią nazywać się przyjaciółmi, niezależnie od tego, czy określenie jest adekwatne. On był ostrożny w słowach i wyborach. Zawsze. - Podpadłem? - Zapytał, opierając podbródek na dłoni. Zerknął jeszcze raz na całkiem ładną dziewczynę siedzącą przy oknie, po czym znów skierował swoje spojrzenie na Adrienne. Pewnie będzie mu wmawiać, że nie pasują do siebie z Nayą. Tak, jak mówi większość ludzi, ale jego to nie obchodziło. ,, Ślizgon z Puchonką? No, jak to tak, przecież wy macie zupełnie odmienne charaktery, dajcie sobie lepiej spokój! '' Naprawdę, takie opinie wlatywały mu jednym uchem, by po chwili wylecieć drugim.

Zaśmiała się, może i tak może i Gregers miał rację. Nie znała tutaj ludzi, więc faktycznie mogli być idiotami. Adrienne nie miała w zwyczaju oceniać ludzi po wyglądzie, ale szczerze powiedziawszy niektórzy powinni być tutaj tak oceniani bez żadnych podstaw, po prostu za wygląd. Ona już się zaczyna obawiać czy aby na pewno dobrze, że w ogóle pytają się o tę drogę, bo przecież jakby tak pokierowali ich w zupełnie innym kierunku? Co by to wtedy było? Wolała nawet nie myśleć. Tylko nie wiedzieli, że oni mają przewagę w swoich patyczkach, które to Adrienne starała się zawsze przy sobie mieć i nigdy go nie zostawiać.
- Nie, że pytam po prostu to było takie stwierdzenie pytające. Rozmawiałam z nią niedawno. Przyjaźnimy się, staramy się mówić sobie o wszystkim. - powiedziała do niego i uśmiechnęła się lekko. Na prawdę bardzo się cieszyła, że z Nayą mają ten wspólny język ze sobą, co prawda to nie to samo co z Meadow czy Sarą, ale jednak powoli z Nayą również dochodziły do tego momentu przyjaźni.
- Nie... Cieszę się, że jesteście razem, lubię Cię w końcu uratowałeś mi życie... - mruknęła. Sama by sobie chyba wtedy nie dała rady, a chłopak potrafił utrzymać myśli na wodzy i racjonalnie myślał, a nie pochopnie.
- Chyba trochę mnie znasz, mam nadzieję, że wiesz... Że jak zrobisz krzywdę Nayi będziesz miał ze mną do czynienia. - wskazała palcem na siebie i zgarnęła trunek, który to ślizgon jej zamówił. Miała nadzieję, że doskonale wie o czym ona mówi. Co prawda mógłby sobie z tego zażartować, bo co taka bezbronna puchonka jest w stanie mu zrobić... No lepiej, żeby nie chciał zobaczyć, bo szybko się jej nie pozbędzie, a ona zatruje mu życie.

Na jej pierwsze słowa uniósł brew do góry i pokiwał głową, jakby chcąc powiedzieć ach, to takie interesujące, ale przejdź do sedna. Im więcej mówiła, tym szerzej Gregers się uśmiechał, a kiedy wspomniała o incydencie w lustrzanej sali, uniósł lekko głowę do góry. W geście dumy oczywiście! Taki  z niego bohater, ach!
- Nie zamierzam jej krzywdzić. - Mówił całkiem poważnie i nawet uśmiech zszedł mu z twarzy. Naprawdę uwielbiał Nayę, szanował ją, wręcz go oczarowała i w pewnym sensie postawiła do pionu. Oczywiście, że w pewnym sensie, bo jego na razie nie dało się całkowicie ogarnąć. Ciężki typ z Coltona, ot co. - Ale będę pamiętał. - Wywrócił oczami, kiedy zagroziła, że jeśli jednak odważy się Nayi złamać serce, to ona złamie mu nos. Albo gorzej. Ach, nieważne, coś w tym rodzaju pewnie miała na myśli. Tak, czy inaczej, do takiej sytuacji nie dojdzie, a przynajmniej nie przewidywał takiej opcji. Jeśli kiedykolwiek ją skrzywdzi, to na pewno nie świadomie. Nie potrafiłby nawet się na niej zemścić, choć opanował tą umiejętność niemalże do perfekcji. Niestety, a może stety, nie był w stanie mścić się na najbliższych. Całe szczęście, że było ich tak niewielu.
- A co byś wtedy zrobiła? Mam się bać? - Zmrużył oczy i posłał Adrienne łobuzerski uśmiech. Chciał się z nią trochę podroczyć ot tak, bo lubił. Taka rozrywka Ślizgonów, rozumiecie. Upił łyk z filiżanki, po czym utkwił swoje badawcze spojrzenie w Puchonce.

Nie chciała ślizgonowi zabierać dużo czasu, bo niby po co? Chciała mu tylko zakomunikować, że jeżeli coś Nayi zrobi będzie miał z nią do czynienia, sama nie wiedziała jak mogłaby mu zagrozić, ale na pewno coś wymyśli.
- Bardzo się z tego tytułu cieszę. Gregers nie chce, ażeby ona cierpiała. - powiedziała do niego i przełknęła dość widocznie ślinę. Poprawiła włosy i spojrzała na niego dość interesująco.
- Aż mi się śmiać chce, że wcześniej sama miałam na Ciebie ochotę, ale Naya mnie wyprzedziła... - zaśmiała się. Może i to uznać za żart, ale to wcale nie był żart. Adrienne chłopak się podobał, ale do czasu aż się dowiedziała, że jest z jej przyjaciółką. Teraz chce się od niego odsunąć, ażeby i ona jakoś nie zraniła swojej przyjaciółki. Wolała sobie dać z nim spokój. Zresztą, ślizgonowi musi się ona nie podobać, skoro na nią nie zwrócił żadnej uwagi. Może to i lepiej.
- Uwierz, że nie chciałbyś tego wiedzieć. - uśmiechnęła się dość łobuzarsko. Teraz to sobie żartowała, ale żyć by mu nie dała.
- Dobra. To tyle. Dzięki, że przybyłeś. Muszę spadać. Pamiętaj... - mruknęła jedynie do niego, a ostatnie słowo powiedziała dość cicho pokazując na niego palcem. Wstała i pożegnała się z nim jeszcze z lekkim uśmiechem i wyszła.

/zt