Audrey przeszła spory kawałek, zwiedzając jako tako najbliższe części Nowej Zelandii. Zapewne okazałaby się ciekawym miejscem, ale dziewczyna jakoś dziwnie się denerwowała i pragnęła tylko usiąść gdzieś w ośrodku i nieco się odstresować. Na przykład popijając sobie jakiegoś drinka. Tak więc wróciła po niezbyt udanej przechadzce i szwendała się bez celu, szukając jakiegoś dogodnego miejsca do klapnięcia na kanapę albo chociaż jakieś krzesło. I tak jakoś trafiła na mały salon, który szybko przypadł jej do gustu, dlatego usiadła sobie grzecznie na wygodnym miejscu, rozpaczając po cichu, że dalej nie ma drinka. Zgoda, może trochę za bardzo przyzwyczaiła się do alkoholu, ale w domu nie piła, a tu musiała odreagować ten samotny tydzień i... I fajnie by było, gdyby ktoś przyszedł jej potowarzyszyć! I mógłby mieć ze sobą coś do picia, nie przeszkadzałoby jej to, wcale!
No, w każdym razie wolała tak siedzieć niż łazić bez celu i doczepiać się na siłę do ludzi.
Aww, no dobra, powoli zaczęła się zastanawiać, czy nie postawić na stole karteczki "uwaga, potrzebuję wódki i towarzystwa", ale uznała, że wyglądałoby to niejednoznacznie i zrezygnowała z tego pomysłu, wydymając lekko usta w niezadowolonym grymasie. Tak proszę państwa, Audie była zła, o!

Po jakimś czasie spędzonym w kuchni, panna Davis postanowiła z niej wyjść. Zjadła lody z plastikowego pojemnika i miała naprawdę dobry humor. Widocznie słodkości rzeczywiście poprawiały samopoczucie, w tej chwili tak uważała. Wychodząc z kuchni wzięła ze sobą trzy butelki malinowego Sherry, z nadzieją, że po drodze kogoś spotka, i będzie mogła się z nim raczyć tym trunkiem. W salonie była jakaś dziewczyna i Davis od razu ją rozpoznała.
- Audrey! - Spojrzała na koleżankę. Do tej pory pamiętała, jak ta Gryfonka chwaliła jej rysunki w sali odpowiedzialnej za ich tworzenie. - Co u ciebie? - Nie pytając czy może się dosiąść, po prostu to zrobiła kładąc na stoliku butelki z Sherry. - Napijesz się ze mną? - Smak lodów dalej czuła w ustach, więc trzeba było go czymś zabić. Mniam!

Siedziała tak sobie, prawie już przysypiając i zastanawiając się nad iście ciężką decyzją, czy by stąd nie pójść w inne miejsce, kiedy ktoś w końcu się pojawił. Ktoś utwierdził ją w przekonaniu, że niektóre życzenia się spełniają! Ktoś, a konkretniej Angie, zabrał ze sobą Sherry. Nie była to co prawda wódka i coś innego do zrobienia drinka, na którego miała ochotę, aaale nie miała zamiaru narzekać i marudzić, co to, to nie! Uśmiechnęła się z ulgą, widząc koleżankę. Nie rozmawiały zbyt dużo, ale pamiętała, że blondynka, tak samo jak ona, interesuje się sztuką. Ogólnie ich spotkanie wspominała raczej pozytywnie.
- Hej - przywitała się, machając łapką do Ślizgonki. - A tam, jakoś leci - odpowiedziała. Przebyta depresja, nerwica, czy co to tam było, to taki mały szczegół. Wolała nie wspominać o swoim złamanym serduchu, bo skończyłaby mówić cała we łzach, a Angie na pewno tego nie chciała, zadając pytanie 'co u ciebie?'. Tak więc zataiła sporą część prawdy. No jakoś było, trochę lepiej w każdym razie. - Jasne, bardzo chętnie! - wyszczerzyła się. Wiadomo, na to pytanie czekało się najbardziej, hyhy.
- Jak wakacje? - zapytała z braku lepszych pytań.

Przeważnie gdy ludzie zadawali pytanie "co tam?", albo coś na ten styl, spodziewali się usłyszeć odpowiedź świadczącą o tym, że jest dobrze. Zawsze wtedy przyjemniej było z daną osobą rozmawiać, a nie słuchać użalań. Od tego byli przyjaciele, ci bliżsi i ci dalsi, ale jednak bliskie osoby, albo po prostu partner. Gdy Davis usłyszała w miarę pozytywny głos Audrey, zgadzającą się na małe co nie co, w sensie picie uśmiechnęła się promienne. Lody zjadła sama, ale przynajmniej teraz będzie miała się z kim napić.
- Nie najgorzej. Jakaś dwójka bliźniaków, zdążyła już się zapytać połowy ludzi, którzy są na wakacjach o tabletki na ból brzucha i pielęgniarzy, a później dostali szlaban. Namida do nich dołączył nic nie robiąc, hah. - Jej się upiekło więc uważała to za zabawne. - A tobie jak się zaczęły?

- Masakra, ile my piłyśmy te Sherry. - Davis uśmiechnęła się do Audrey, której humor chyba jednak trochę się już poprawił
Kwiatowy wystrój salonu, a może powinno się powiedzieć, że wystrój nieco na "dżunglę" prezentował się tu naprawdę niesamowicie, przez co dziewczyna co chwilę zerkała na boki. Na Primrose albo nie robiło to takiego wrażenia, albo po prostu wykorzystała na przegląd pokoju czas, gdy jeszcze była sama. Przed przyjściem Ślizgonki.
- Odniesiesz potem butelki? - Davis odrzuciła włosy do tyłu, a jej głos przypominał bardziej formę stwierdzenia niż pytania. Ona je przyniosła, to Aud powinna się zgodzić. - Dzięki, ja lecę. - Podniosła rękę już się oddalając w geście pożegnania i zniknęła za drzwiami.

Mały salon. Idealne miejsce do malowania. Tak więc Carmen weszła do środka z rysownikiem,pastelami i zestawem ołówków pod pachą. Rozejrzała się szybko zajęła miejsce pryz okrągłym stoliku,usiadła po turecku przygotowując się do malowania. Chciała uwiecznić widziany całkiem nie dawno zachód słońca. Po powrocie do Anglii zamierzała zrobić wystawę swoich prac pt "Nowa Zelandia-kraina snów" Już nie mogła się doczekać no ale na wystawę potrzebne są prace prawda? Dziewczyna uwcześnienie włączając mugolską mp3, wyjęła odpowiedni ołówek i zaczęła szkicować, nucąc pod nosem.