Pierwszy raz żałowała tego, że nie zaopatrzyła się w kociołek i inne utensylia do tworzenia eliksirów. Przynajmniej dzięki temu mogłaby nieco poeksperymentować z robieniem różnego rodzaju wywarów z rosnących w pobliżu roślin. Teraz mogła jedynie ograniczyć się do nauki teorii i korzystania z książek, które nadesłała jej babka.
Przez jakiś czas siedziała u siebie w domku, przeglądając jedną z publikacji o eliksirowarstwie, ale nie znalazła w nim wszystkich informacji, które byłyby jej potrzebne i z tego względu postanowiła poszukać rady kogoś kto znałby się na temacie nieco bardziej niż ona. Dlatego też postanowiła odwiedzić Norwoodów, a w szczególności Jamiego. Ten akurat był bardziej ogarnięty w tej dziedzinie.
- Hej, Jamie. Masz nieco czasu? - zagadnęła, gdy tylko zapukała do drzwi domku i zorientowała się, że chłopak faktycznie jest na miejscu. - Mam pytanie. Pomógłbyś mi z eliksirami? Zastanawia mnie kwestia stosowania zamienników w eliksirowarstwie.
Siadła na jednym z łóżek i odłożyła na bok magazyn poświęcony warzeniu eliksirów i jedną z książek, którą dostała od babki.
- Słyszałam, że niektórzy starają się stworzyć eliksiry w pełni roślinne, aby ograniczyć wykorzystanie zwierząt ze względu na niehumanitarne warunki pozyskiwania składników i tym podobne, ale efekty podobnych eksperymentów są dosyć kiepskie... Co ty o tym myślisz?
Może i na sam początek było to dosyć trudne zagadnienie, ale czemu od razu nie uderzyć w mocne tony? Później mogą zacząć się głowić nad szczegółami i poszczególnymi przykładami. Wpierw chciała mieć bardziej ogólne rozeznanie.

Cześć, miło cię widzieć, jasne, wejdź i rozgość się - dokładnie te słowa, podszyte ironią, rozbrzmiewały w myślach Jamiego, gdy tylko Mina weszła do domku i rozsiadła się na jednym z łóżek. Być może wygarnąłby jej to wejście jak do siebie, gdy zamierzał akurat wychodzić, gdyby nie słowa dziewczyny. W jednej chwili doszedł do wniosku, że może wyjść z domku później, że to może wyjdzie mu nawet na dobre, skoro i tak próbował wyjść od godziny, walcząc z atakami lęku.
- Zamienniki do eliksirów? - spytał, marszcząc brwi, gdy tylko próbował zrozumieć, o co dziewczynie chodziło. Nie musiał jednak długo czekać, aby usłyszeć dalszy ciąg i aż zaśmiał się krótko. Roślinne zamienniki dla odzwierzęcych składników? To brzmiało jak szaleństwo! A jednak zastanawiał się nad tym, co mówiła, co inni próbowali zrobić, żeby zaraz pokręcić głową, siadając obok Miny, sięgając po magazyn, który odłożyła na bok, jakby chciał znaleźć się nim odpowiedzi na zadane pytanie.
- Jeśli chcą narzekać na niehumanitarne pozyskiwanie, to niech spalą sklep Fairwynów, ale tego nie zrobią, bo pewnie połowa z nich ma od nich różdżki - mruknął, zamykając w końcu magazyn, wyraźnie zastanawiając się wciąż nad zadanym pytaniem, kręcąc w końcu głową.
- Wydaje mi się, że nie ma co mówić o zamiennikach w tym wypadku. Przykładowo jeśli trzeba użyć skrzydła nietoperza, to czym to zamienisz i czym będziesz się kierować, wybierając zamienniki? Jeśli z powodu krwi, to użyjesz brzytwotrawy? Dla białka, skoro mięso, użyjesz mleka sojowego? A dla skórzanego efektu kwiat różanecznika? Jak dla mnie w pełni roślinne eliksiry to po prostu nowe eliksiry, które mogą mieć podobne działanie do tych, które znamy. Nie uzyskasz jednak eliksiru wielosokowego z włoskami iactusa zamiast skrzydeł much siatkoskrzydłych - stwierdził w końcu, unosząc lekko brwi, jakby chciał zapytać, co ona o tym sądzi, jednocześnie mając nadzieję, że nie zdążyła wypić niczego podobnego.
- Zanim zamieniłoby się odzwierzęcy składnik, należałoby zastanowić się, dlaczego został użyty. Co z niego ma tak naprawdę wpływ na działanie eliksiru i wtedy poszukać czegoś podobnego pośród roślin - zauważył, sięgając do swoich rzeczy, aby wyjąć notes z zamiarem notowania wszystkiego, na co mogą wpaść, chcąc wypróbować to, gdy tylko będą mieć znów dostęp do kociołków.

Znali się chyba już wystarczająco długo, aby mogła po prostu zignorować niektóre punkty etykiety czy też zwykłej kultury. Zresztą była teraz za bardzo pochłonięta dręczącą ją kwestią związaną z eliksirami. Plus skoro Jamie jednak nie wygonił jej z domku od razu to raczej nie miał żadnych konkretnych planów. Inaczej pewnie by jej o tym powiedział i tyle byłoby z uroczej pogawędki na temat eliksirowarstwa.
Przytaknęła jeszcze, gdy tylko starszy Ślizgon dopytał ją o to czy na pewno chodziło jej o poruszenie tej jednej konkretnej kwestii, a następnie czekała na jego reakcję. W sumie mogła się spodziewać po nim podobnej reakcji, na którą tylko czekała i trzeba było przyznać, że jego pierwszy punkt był bardzo celny.
- Też tak uważam. Chociaż bardziej przemawia do mnie argument mówiący o łatwiejszym dostępnie do składników i ewentualnym zmniejszeniu kosztów ich pozyskania. Uprawa roślin jest z reguły mniej kosztowna niż utrzymanie zwierząt i łatwiej z nich pozyskać składniki.
Co prawda to też nie było tak, że można było sobie zasadzić cokolwiek, gdziekolwiek i tylko od czasu do czasu podlewać. Akurat w dziedzinie zielarstwa była dużo bardziej obeznana, także przez to, że była to dziedzina, w której specjalizowała się jej rodzina i od dziecka obserwowała to jak cały ród dbał o należące do nich tereny pełne wszelkiego rodzaju zarówno magicznych jak i mugolskich roślin.
- Myślę, że bardziej kierowałabym się tutaj właściwościami, które miałby dany składnik. Chyba po prostu o wiele lepiej wypada tutaj kwestia stosowania zamienników z tej samej kategorii. Przykładowo wymienianie melisy na walerianę i odwrotnie przy tworzeniu eliksirów o działaniu uspokajającym - wytłumaczyła, zastanawiając się jeszcze nad słowami Norwooda. - Cóż, ciekawi mnie jakie faktycznie mogłyby być konsekwencje stosowania takich praktyk. Czy po prostu osłabiałoby działanie eliksirów czy też zmieniało je jakoś i powodowało skutki uboczne.
Na pewno z chęcią sama by się o tym przekonała, ale chyba jej eksperymenty będą musiały nieco poczekać przez brak odpowiednich narzędzi. Plus musiałaby wpierw obmyślić od czego właściwie chciałaby zacząć i co osiągnąć swoimi działaniami.

Przyglądał się chwilę Minie, aby w końcu pokiwać nieznacznie głową. Łatwość pozyskiwania składników roślinnych była zdecydowanie większa, choć nie miał pewności, czy można było mówić o zmniejszeniu kosztów uprawy, niż przy hodowli zwierząt. Na tym niestety się nie znał, jednak podejrzewał, że zapaleni zielarze od razu zaczęliby mówić o konieczności sprowadzenia odpowiedniego nawozu, albo zatrudnienia większej ilości skrzatów do pilnowania upraw. Wszystko miało swoje plusy i minusy, choć rzeczywiście kwestie ekonomiczne mogły być w tym względzie ważniejsze niż empatia do stworzeń.
- Kierowanie się jedynie właściwościami to dobry trop, bo też nie wyobrażam sobie podobnych kombinacji, co przed chwilą wymieniłem, ale – urwał, przeciągając dłonią po włosach, spoglądając znacząco na dziewczynę. Zawsze istniało jakieś ale, zawsze był jakiś problem, który mógł blokować postęp. Blokować, ale nie uniemożliwiać go zupełnie. Sięgnął po różdżkę, aby machnąwszy nią lekko, przywołać do siebie notatnik, który nawet nie wiedział, gdzie wcześniej zapodział.
- Jeśli chodzi o rośliny to w porządku, łatwo zastąpić jeden składnik drugim, ponieważ zwykle znamy ich właściwości, wiemy, co miały spowodować. Jednak w niektórych przepisach a eliksiry mamy tylko podane składniki, zaś nie ma informacji, za co odpowiadają, a dochodzenie do tego bywa żmudne, no ale dobra… – mówił, o czym myślał, po czym zaczął z pamięci spisywać składniki potrzebne do stworzenia eliksiru czuwania. – Weźmy ten na przykład. Mamy raptuśnik, tojad i krew salamandry. Wiemy, że ma właściwości wzmacniające i lecznicze. Którą z roślin chciałabyś ją zastąpić? – spytał, uśmiechając się lekko, gotów do przeprowadzenia burzy mózgów z Miną, byle tylko mieć pierwszy z eliksirów wegańskich do wypróbowania. Był zdania, że działanie będzie osłabione, chyba że znaleźliby zamiennik dla zamiennika z mocniejszym działaniem.

Dobra z brakiem doświadczenia w kwestii hodowli zwierząt raczej nie mogła się za bardzo wypowiadać na ten temat, ale biorąc pod uwagę, że zwierzęta wymagały odpowiednich warunków, paszy, jeszcze jakiejś ściółki czy czegoś to koszty rosły naprawdę potężne. Choć oczywiście profesjonalna uprawa roślin też jakoś szczególnie tania nie była to jednak zapewne w porównaniu do tego kwota była o wiele mniejsza.
Przyglądała się uważnie chłopakowi, który zaczął swój krotki monolog, ale przerwał go dosyć gwałtownie. Czekała na  to, aż będzie kontynuował swoją wypowiedź, co nastąpiło dopiero po chwili, gdy Norwood chwycił swój notatnik. Na tę chwilę nie wiedziała za bardzo do czego był on mu potrzebny, ale pochyliła się w jego kierunku.
- Niby racja, ale czy właściwości składnika nie są jakoś ściśle związane z tym od jakiego zwierzęcia pochodzą? Taka krew jednorożca ma na przykład właściwości lecznicze i wzmacniające, mogące zapewnić długowieczność. Domyślam się zatem, że z innymi ingrediencjami mogłoby być podobnie - powiedziała jeszcze, spoglądając na to jak Jamie zaczyna pisać coś w swoim notatniku.
- Użyłabym chociażby żeń szenia. Ma podobne właściwości. Musiałabym w zasadzie jedynie ustalić odpowiednią dawkę. Najlepiej jakby był on przetarty - szczerze już zaczynała mocno główkować, zastanawiając się właściwie jakie jeszcze miała alternatywy i jak mógłby wyglądać podobny eliksir w jej wykonaniu. Co jak co, ale naprawdę bardzo dobrze jej się pracowało ze Ślizgonem.

Jamie chwilę zastanawiał się nad tym, co powiedziała dziewczyna, nie mogąc nie przyznać jej racji. Właściwości składnika były zależne od stworzenia, z którego były pozyskiwane i choć zarówno krew jednorożca, jak i krew salamandry miały właściwości lecznicze i wzmacniające, jeden zapewniał długowieczność, drugiego dodatkowe właściwości nie były znane, choć Norwood podejrzewał, że mogłaby być wykorzystana również do stworzenia eliksiru ognioodpornego. Pokiwał głową, zgadzając się z teorią dziewczyny, notując jednocześnie składniki eliksiru czuwania.
- Żeń szeń… Właściwie nie byłby zły, masz rację - przyznał, zapisując w notesie wraz z adnotacją, żeby był przetarty. - Jako eliksir czuwania, potrzebne jest coś, co będzie pobudzać. Myślałem o karmazynowym szeptniku, ale zbyt duża ilość jego liści mogłaby wywołać u kogoś agresję i sam wolałbym po to nie sięgać. Jednak niewielka ilość, dodając do tego szczyptę asfodelusa i myślę, że byłoby odpowiednio wyważone - zaproponował, zapisując obok swój pomysł, wyraźnie podkreślając słowo odrobina.
- No dobra. Eliksir euforii zawiera żądło żądlibąka… W tej chwili powiedziałbym, że można zastąpić liśćmi lulka - zaproponował kolejny eliksir do ich debaty, zapisując szybko właściwe składniki. - Pytanie pozostaje, czy te składniki, które proponujemy jako zamienniki, czy nie neutralizowałyby działania pozostałych roślinnych.
Nie zdawał sobie nawet sprawy z błysku we własnych oczach, który pojawił się, gdy tylko z Miną zaczęli kombinować, poszukiwać innych możliwości. Wiedział już, że będzie próbował stworzyć jeden z takich eliksirów, choć jeszcze nie był pewny, na kim chciałby go wypróbować - najlepiej testując wpierw właściwy eliksir, a później wegański odpowiednik.

Niestety, ale żadne z nich nie było raczej ekspertem w dziedzinie magizoologii, co w tym przypadku okazałoby się niezwykle przydatne. Musieli jakoś sobie radzić ze swoją dosyć ograniczoną, a czasami nawet wręcz podstawową wiedzą, która musiała im służyć w czasie tej dosyć dziwnej burzy mózgów.
- Wiesz ja akurat jestem zdania, że póki coś spełniałoby swoją rolę to można użyć. Tylko właśnie trzeba byłoby bardzo uważać z dawką - przyznała, bo mając za babkę dawną toksykolożkę ze świętego Munga nasłuchała się już sporo o używaniu w celach leczniczych roślin trujących, które albo poddano odpowiedniej obróbce, albo podano w niezwykle nikłej ilości, która nie była szkodliwa.
- Można spróbować śmiało mieszanki z asfodelusem. Chociaż co z odpowiednio spreparowanymi liśćmi raptuśnika? - zapytała jeszcze, a po chwili, gdy przeszli już do omawiania eliksiru euforii dodała. - Tutaj także można byłoby użyć raptuśnika. Albo peruwiańskiego zioła.
 Skoro już mówili o eliksirze euforii to tutaj użycie  roślin, które wciągnięto na listę substancji psychoaktywnych czy też po prostu narkotycznych, było jak najbardziej uzasadnione. Nie bawili się w końcu w robienie energetyków, a w tworzenie czegoś, co miało pobudzać i wprowadzać w san wspomnianej szeroko pojętej euforii.

Ich wiedza była w tym zakresie ograniczona i sprawiała, że Jamie miał ochotę sięgnąć po wszystkie zapiski ojca, jakie tylko były w domu, aby poszukać tam czegoś, co mogłoby im pomóc. Był pewien, że gdy tylko wrócą do zamku, złapie Minę, żeby wypróbowali w rzeczywistości swoje teorie, sprawdzając działanie wegańskich eliksirów. Było to odrobinę szalone, szczególnie że będą musieli wypróbować ich działanie, ale bez takich eksperymentów nie było postępu, więc nie widział powodu, dla którego miałby się przed tym powstrzymywać. Podejrzewał też, że i Hawthorne nie miałaby nic przeciwko.
- Niewielka ilość i powinno być dobrze, choć zawsze istnieje margines błędu. Jednak myślę, że z rośliną, która może być antidotum w przypadku zatrucia, eliksir powinien być bezpieczny w przypadku jednorazowego użytku - powiedział, dopisując od notesu kilka spostrzeżeń, podkreślając niektóre słowa, aby nie zapomnieć o naprawdę niewielkiej dawce szeptnika.
- No właśnie w eliksirze czuwania mamy jako podstawę raptuśnik i tojad. Zostaje pytanie, czy po dodaniu szeptnika i asfodelusa nie zneutralizujemy działania pozostałych roślin. Tojad też jest trujący, ale nie pamiętam, aby ktoś mówił, że nie może być łączony z nalewkami z konkretnych roślin albo ich liśćmi - zauważył jeszcze, nim przeszli do kolejnego eliksiru.
- Peruwiańskie ziele brzmi dobrze - zauważył, zapisując pomysł Miny w notesie, chwilę zastanawiając się nad tym, czy znał jeszcze jakieś zioła, które byłyby odpowiednie. Które po spożyciu mogłyby sprawić, że byłoby się w euforycznym stanie. - A gdyby dodać grzybki? Halucynogenne. Nie w takiej dawce, aby naprawdę wywołały halucynacje, ale żeby świat był jednak przyjemniejszy? - zapytał nagle, zastanawiając się, dlaczego od początku nie myślał także o grzybach. Ostatecznie nie tylko zioła musieli wrzucać do kociołka.

Może i te eksperymenty były szalone, ale Hawthorne nie podejrzewała, aby stworzyli w ten sposób coś niezwykle niebezpiecznego. Zakładała raczej, że ewentualne efekty uboczne znajdą się jakoś blisko w obrębie "e tam, najwyżej się posrasz", czyli komentarza, który już wielokrotnie Edalyn rzuciła w kierunku wnuczki, gdy ta robiła jakieś ziołowe mieszanki z tych bezpieczniejszych roślin.
-Jeśli potrzebowalibyśmy antidotum mogłabym podpytać babci, co takiego moglibyśmy przygotować. Obstawiam jednak, że najlepiej byłoby mieć antidotum na popularne trucizny.
Posiadanie w rodzinie byłej toksykolog z Munga z pewnością miało swoje zalety. Zwłaszcza w takich przypadkach. Szczerze powiedziawszy to potrzebowali jakiegoś ochotnika, który by dla nich te eliksiry sprawdził. Zapewne gdyby nie to, że podobne wywary miały na jej organizm naprawdę zbyt silny i wyniszczający wpływ to Mina mogłaby nawet samodzielnie podjąć się tego zadania, ale tym bardziej w jej stanie nie powinna tego robić.
- Jeśli tylko będziesz wcześniej wystarczająco długo gotował tojad to przestanie być on trujący. Inaczej byłbyś zmuszany do stosowania go w naprawdę mikroskopijnych dawkach. Myślę zresztą, że w tym wypadku bardziej wzmocnilibyśmy i uzupełnili działanie pozostałych ziół niż je zniwelowali - oceniła jeszcze, bo szczerze powiedziawszy akurat w tej mieszance, którą proponowała nie widziała nic, co mogłoby się wzajemnie niwelować lub osłabiać. Wszystko jednak było kwestią dobrania odpowiednich składników.
- Myślę, że dodatek jakiegokolwiek zioła czy gatunku grzyba o działaniu lekko psychoaktywnym czy halucynogennym mógłby pomóc. Podobnie jak w przypadku przygotowywania eliksiru otwartych zmysłów - dodała jeszcze, gdy tylko Norwood dodał jeszcze swoją opinię na temat tego, co mogliby do eliksiru wsadzić. Jak na ten moment to szło im naprawdę nieźle i miała tylko nadzieję, że tak pozostanie. Jak widać potrafiła się zgrać ze Ślizgonem.

W każdym szaleństwie można było dopatrywać się początku czegoś nowego. W końcu gdyby nigdy nie ryzykowano, gdyby nie szukano innych rozwiązań, to nie następowałby postęp, nie zdobywaliby nowej wiedzy i nie rozwijaliby się. Tkwiliby w miejscu, zupełnie bez sensu. Może nie był skłonny do tego, by od razu zgadzać się z wariatami, którzy wszystko musieli testować na sobie, ale jednocześnie wiedział, że rzadko kiedy ktoś zgadzał się przyjąć coś, czego nie znał. Bycie odkrywcom, czegokolwiek to dotyczyło, było zawsze balansowaniem na cienkiej linii, gdzie z obu stron ziała jakaś przepaść. I właściwie niewiele osób miało ochotę do niej wpadać.
- Ryzykowne – ocenił, marszcząc brwi. – Ale słuszne. Antidotum powinno przynajmniej złagodzić skutki jakiegoś błędu i pozwolić na znalezienie właściwej odtrutki.
Na jej kolejną uwagę uniósł lekko brew, słuchając tego, co miała do powiedzenia, zastanawiając się, czy coś podobnego można było faktycznie zastosować też do innych roślin. W końcu neutralizowało się trucizny, zmieniało się je w leki, dało się je wykorzystać w sposób, który właściwie nie powinien działać. A działał i to nie jakoś szczególnie źle, więc istniała szansa na to, że z każdej, nawet mniej użytecznej rośliny, dało się wydobyć dokładnie to, czego potrzebowali. Może nie z trawy. Ale kto wie, co by się stało, gdyby użyli brzytwotrawy? I strawionej przez nią krwi? To była trucizna? Tak wiele pytań, tak mało odpowiedzi, ale mimowolnie wspomniał o tym Minie, dopisując to do kolejnych rozważań, jakby wychodził z założenia, że to może coś zmienić. Mogło? Może mogło.
- Pytanie tylko, który konkretnie i które wchodziłyby w nieodpowiednie reakcje z resztą składników. Wiesz coś o ich powiązaniach? – mruknął, starając się ustalić jak najwięcej w pierwszej kolejności. – To wszystko wymaga jeszcze jakiegoś stabilizatora. Podłoża, bo inaczej rozsypie się i nic z tego nie wyjdzie. Mięta albo pokrzywa, żeby nie było zbyt paskudne w smaku. To najmniejszy problem, ale jak wrzucisz do jednego kociołka raptuśnika i grzyby, to to raczej uzyskamy paskudną breję.

Przysłowie mówiło, że bez ryzyka nie było zabawy, ale prawda była taka, że w zasadzie było ono częścią jakiegokolwiek postępu. Każde odstępstwo od tego, co było znane i wiadomo było, że działa, a przynajmniej jakoś funkcjonuje było z początku szalone i obarczone ryzykiem kolejnych mniej znanych komplikacji. Jednak ktoś musiał wykonać podobny krok, aby nastąpił przełom. Choć mało prawdopodobne, by w tym wypadku studentom udało się osiągnąć coś na tyle progresywnego.
- Jeśli pozostaniemy w strefie względnie bezpiecznych składników to nie powinno dojść do zbyt wielkich komplikacji. Choć oczywiście za każdym razem lepiej byłoby co nieco o nich doczytać. No, ale szansa na stworzenie mieszanki wybuchowej będzie wtedy mała - oceniła. odnosząc się jeszcze do kwestii toksyczności.
Co prawda rośliny mogły na siebie wzajemnie oddziaływać w naprawdę różny sposób, ale nie sądziła, by potrzebowali antidotum tak pilnie. No, ale jak to mawiają przezorny zawsze ubezpieczony.
- Wszystko zależy w sumie od tego, co dokładnie znajduje się w danej roślinie. Niektóre pod wpływem gorącej wody tracą swoje właściwości, a inne dopiero w niej najlepiej je uwalniają. Trzeba byłoby się wpierw zorientować w tym w jakiej formie przyjmuje się dany halucynogen. Także na to też zwróciłabym uwagę - czy właśnie rozkminiali kwestię tworzenia eliksirowych narkotyków? W zasadzie mogło tak być. Merlin jeden wiedział, co dokładnie wyjdzie z ich bezcennych eksperymentów. - Stabilizatorem mógłby być w sumie alkohol. Myślę, że jest bardzo dobrą bazą do eliksirów. Wszystko też w sumie zależy od tego na jakie grzyby się zdecydujesz, bo część z nich naprawdę przemienia eliksir w śluz. W innym wypadku wystarczy przesączyć czy też po prostu eliksir, w którym znajdują się kawałki grzybów i nie ma większego problemu.
Chyba mieli już jakiś zarys, ale musieli dalej kombinować. Na razie stawiali sobie coraz więcej pytań, a konkretów tak wielu nie mieli. No, ale w niedalekiej przyszłości pewnie to się zmieni.

+

Pokiwał lekko głową na jej słowa, zaciskając zęby na końcówce ołówka, gdy jej słuchał. Prawdę mówiąc, naprawdę nie miał ochoty testować na sobie ich pomysłów, ale też nie byłby w stanie nakłonić nikogo do wypicia czegoś, co nie wiedzieli, jaki będzie mieć skutek. Znaczy, oczywiście, istniała szansa, że byłby zdolny do nakłonienia kogoś, odpowiednio się uśmiechając, ale nie o to chodziło. Choć w teorii ich plany brzmiały dobrze, nie był pewny, czy w rzeczywistości udałoby się to. Odmierzanie w tym przypadku składników musiałoby być niesamowicie dokładne, aby szczypta nie była ani za duża, ani za mała. Mimo to chciał spróbować stworzyć coś odpowiedniego do tego, o czym dyskutowali.
- Alkohol? O tym nie pomyślałem... Bardziej kierowałem się ku naparowi z łagodnych ziół, ale właściwie mógłby też się nadać. Woda czasem wchodzi w reakcję z innymi składnikami, więc zdecydowanie jest to warte rozpatrzenia... - powiedział, dopisując jeszcze tę bazę do kartki, stukając w notes ołówkiem. - No dobra, to mamy zamienniki do eliksiru czuwania i do eliksiru euforii, który może wyjść mocniejszy, niż pierwowzór, z tego co widzę... Zostaje tylko sprowadzić odpowiednie składniki i spróbować to sporządzić. Trzeba będzie znaleźć ochotnika, bo nas wolałbym w pełni trzeźwych, żeby spisać obserwacje i w razie czego reagować - powiedział jeszcze do dziewczyny, uśmiechając się lekko, kącikiem ust, ale jego jasne oczy błyszczały z zadowoleniem, gdy tylko myślał o przyszłych eksperymentach. Dla tego jednego szczegółu chciał wrócić już do zamku.

/zt x2
+