Całkiem lubiłem ciepłe Malediwy. Co prawda gorące miejsca miały dla mnie jedną zasadniczą wadę - moja blada skóra wcale nie była idealnie brązowa po spotkaniach ze słońcem. Byłem raczej wiecznie zarumieniony, a jeśli się nie pilnowałem - bardzo spalony na niezbyt atrakcyjny czerwony kolor. Na szczęście po jakimś czasie kiedy to mijało wyglądałem przyzwoicie brązowo, więc korzystałem ze słońca ile się da, zakładając optymistycznie że później będę niesamowicie przystojny jak zwykle. Tym razem postanowiłem się podzielić moim urokiem osobistym z moim świetnym ziomkiem, jednym z nielicznych w Hogwarcie. Dlatego siłą wyciągam Shawa z jego domku. Dowiedziałem się, że zerwał ze swoją dziewczyną z którą był dłużej niż z jakąkolwiek inną, co było przyczyną jego niezbyt dobrego humoru. Byłem na tyle niesamowitym przyjacielem, że postanowiłem go pocieszyć bardzo męskimi wyjściami. Na plaże na huśtawki na przykład. Wziąłem nawet kilka piw z braku większej kreatywności co do ciekawych alkoholi.
- Jest po południu, więc możemy już pić - mówię z powagą do Krukona, by nie przejmował się day drinkingiem. Kiedy jesteśmy na plaży rzucam kocyk na którym miałem leżeć na ziemię i pierwsze co robię siadam na huśtawkę, która smutnie stoi sobie dosłownie w wodzie.
- Popatrz jak pięknie! Przystojni mężczyźni, cudowne widoki, gorące słońce, alkohol, nie ma nic innego co potrzeba do szczęścia - oznajmiam z uśmiechem i poprawiam zielone okulary na nosie. To byłaby świetna motywacyjna gadka, gdyby to była prawda. - Co u ciebie? W porządku? Jak się czujesz. Ja dobrze. Już zapomniałem nawet jakie to uczucie jak łamią się we mnie wszystkie kości. Pewnie też je znasz w sposób metaforyczny. Posmaruj mi plecy - wypuszczam z siebie potok słów, otwieram piwko i rzucam w jego kierunku butelkę kremu do opalania.

@Darren Shaw

  Malediwskie plaże były w sumie drugim najlepszym miejscem na archipelagu - zaraz za tawernami i barami, które tworzyły gęstą sieć lokacji odwiedzanym przez prefekta na tym wyjeździe. W tym wszystkim dziwne było to, że dopiero teraz wybrał się na wspólne picie z Harielem - jednak z tego co wiedział, to Whitelighta o wiele bardziej zajmowały inne, płomiennowłose problemy.
  - A co ma południe do rzeczy? - burknął, zerkając na pęk piw dźwiganych przez Harry'ego - Jak chcesz to pij i na śniadanie - dodał, mrużąc oczy na widok huśtawek dosłownie wbitych w mokry piasek tam, gdzie jeszcze docierały morskie fale. Pomysł Shaw ocenił jako uroczy, ale w gruncie rzeczy głupi - ostatecznie więc odbiór był dość negatywny.
  Potok słów Whitelighta Darren puścił mimo uszu, akompaniując mu sykiem otwieranego piwa. Wziął łyk chmielowego kompotu i ogarnął, że Hariel każe mu posmarować sobie plecy.
- Jaja sobie robisz - powiedział, przewrócił jednak po chwili oczami i, po wzięciu jeszcze jednego łyka, wbił prawie pełną jeszcze butelkę w mokry piasek i podszedł do Whitelighta.
- Czuję się normalnie - oznajmił, robiąc pomiędzy łopatkami Ślizgona wielki placek z kremu do opalania - Kto w domku męczy się z twoim chrapaniem? - spytał, chcąc prędko i w sumie niezbyt gładko zmieniając temat z "metaforycznego łamania kości", bo w sumie przez pierwszy dzień albo dwa taki opis pasowałby do stanu Krukona dość dobrze, co było podwójnie dziwnie, bo nie podejrzewał on Whitelighta o jakiekolwiek zapasy empatii albo taktu.

Może i inne problemy zajmowały mi odrobinę czas, ale nie aż tak żebym nie poszedł na piwko w ciągu dnia. To co mnie bardziej przerażało to była raczej możliwość zmierzania się ze złym humorem Shawa, ale ponownie - jaki byłby ze mnie ziomek, jakbym nie spróbował się z tym zmierzyć.
- No dobrze, warto znać twoje zdanie. Mam nadzieję, że nigdy nie zostanę alkoholikiem, bo wtedy widzę że nie będę mógł liczyć na twoje wsparcie - mówię niewiele znaczące pierdoły zanim nie dojdziemy do huśtawek.
- Mam wrażliwą skórę. Kogo mam innego prosić? - oznajmiam z lekkim oburzeniem kiedy Darren wyraża niechęć do pomocy. Piję łyczka piwa w trakcie gdy prefekt naczelny w końcu podnosi się z miejsca i uśmiecham się do niego radośnie widząc, że spełni moją prośbę.
- Normalnie. No dobrze. To dobrze. Wiesz, jeśli cię to pocieszy, mnie zdradziła kiedyś moja była i planowałem poważnie umrzeć. Romantyczna historia jeśli chciałbyś ją usłyszeć... uch - mówię niezbyt zgrabnie i przerywam w połowie, bo wzdrygam się na nieszczególnie delikatny placek kremu na moich plecach. - Po pierwsze, z pewnością nie chrapię. Po drugie - mam w domku Irvette i... eee Wcebulowa. A ty? - odpowiadam ochoczo na sprytną zmianę tematu, bardzo szybko się na to łapiąc na początku. Oczywiście, że bywałem empatyczny na tyle ile potrafiłem. Inaczej jak mógłbym dogadywać się z kobietami.

  Shaw przewrócił oczami, słuchając paplania Whitelighta. Na szczęście stał za jego plecami, więc Hariel nie widział dość zmęczonego wyrazu twarzy kumpla.
- Taa? - spytał z kurtuazyjnym, uprzejmym zainteresowaniem Krukon, słysząc o dawnych problemach miłosnych Harry'ego, o których pewnie i tak mu kiedyś mówił, ale Shaw prawdopodobnie i tak już tego nie pamiętał - Ale jednak poważnie nie umarłeś, to chyba dobrze - dodał, klepiąc Whitelighta nieco mocniej w jego "delikatną" skórę pleców.
- A skąd wiesz, że nie chrapiesz? Nagrywałeś się kiedyś? - spytał z lekką kpiną w głosie, która zaraz jednak ustąpiła konsternacji - Kto to jest kurwa Wcebulow? - powiedział, dokładnie powtarzając ostatnie słowo, jakby chcąc się upewnić że powtórzy je dokładnie za Harielem. Nie kojarzył w Hogwarcie nikogo takiego, acz nazwisko brzmiało dość wschodnio.
- Z Morgan i Robin - odpowiedział ze wzruszeniem ramion - Ale tylko się mijamy - dodał - Hope nie ma nic przeciwko, że jesteś w domku z Irvette? - spytał, przerzucając już całkowicie ciężar rozmowy na Whitelighta i jego problemy sercowe. W końcu o wiele lepiej było rozmawiać o czymś, co jeszcze trwało, a nie, co już się skończyło.

Co innego miałem robić jeśli nie po prostu paplać? Nie miałem innego pomysłu na podniesienie morali ziomka. Ale widocznie to nie był klucz do poprawy nastroju, bo Darren niedelikatnie zaczął klepać mnie po plecach, bagatelizując moje dawne zawody miłosne.
- No dobrze, nic nie mówię wobec tego, cierp w samotności i milczeniu - mówię i odganiam się łokciem od Shawa, który tak nieczuły jest dla swojego super ziomka i jego plecków. Biorę za to piwko, by sam siebie pocieszyć alkoholem. Przez chwilę nie odpowiadam na głupie pytanie i z zastanowieniem zerkam na Krukona.
- Nie no nie mam, ty nie wiesz czy chrapiesz? Jakaś dziewczyna by mi powiedziała jakbym chrapał - zauważam w końcu powoli i wnioskuję, że bardzo nie pasowałoby do mojej gibkiej jak lunaballla sylwetki żebym chrapał paskudnie jak buchorożec. Marszczę brwi kiedy Darren dziwi się niepomiernie. Próbuję wysilić szare komórki, by znaleźć odpowiednie imię.
- Dobra coś pomyliłem... Wcale...slaw - podejmuję kolejną próbę z bardzo skupioną miną. Muszę przyznać, że niewiele z nim zamieniam słów, co z pewnością przyczynia się do mojej świetne znajomości tożsamości kolegi. A jego napisane gdzieś imię cale nie pomagało, bo mi nie przypominało niczego.
- Spałem kiedyś z Robin - przypominam mu super ciekawostkę i kiwam głową na dość nieciekawe (i zajęte) towarzystwo z którym przebywał Darren. - Nie sądzę. Wymienia całuski z Percivalem kiedy jestem obok, więc chyba już nie interesuje się co ja porabiam - odpowiadam na pytanie Darka świetną ploteczką z ostatnich dni i znowu popijam powolutku kończące się piwerko.

  - Oczywiście, że nie chrapię - prychnął Krukon, wracając do siebie na huśtawkę i sięgając po pozostawione tam piwo, które zamiast przyjemnie zimnego było teraz zaledwie letnie - Jak miałem katar i mi się zdarzało, to rzucałem sobie Silencio na nos. Przynajmniej, jak miałem z kim spać - dodał nieco ciszej, zamykając się ostatecznie poprzez wzięcie łyka piwa.
  - Wcalesława też nie kojarzę - wzruszył ramionami Shaw. Nie kojarzył nikogo o tak dziwnym imieniu - ba, nawet niektóre irlandzkie rymowanki nie brzmiały tak językołamliwie - Zresztą, chuja na niego kładę - machnął ręką.
  - Pamiętam - powiedział po otrzymaniu informacji o Harielu śpiącym z Robin. Zresztą, z kim mu się nie zdarzyło? Darren zastanawiał się czasami, czy Whitelight kiedykolwiek spał w ogóle we własnym łóżku - Percy spory chłopak, może niedługo przełoży cię przez kolano - skomentował. Darren kojarzył D'Este właśnie z jego imponującego wzrostu - choć Percival był raczej szczupły, ale z kolei Harry do nabitych skurwieli też nie należał - oraz tego, że bywał na kółku magicznych wyzwań, gdzie dość zręcznie machał różdżką. W sumie i to i to było dla Hariela złą wróżbą, jeśli kiedykolwiek drogi Ślizgona i Gryfona się przetną w mało przyjaznych okolicznościach.
Shaw umilkł na chwilę, zastanawiając się czy po powrocie do Hogwartu nie załatwić Whitelightowi i D'Este wspólnego szlabanu za jakąś pierdołę. Craine na pewno zgodziłby się na wszystko, żeby udupić jakichś uczniów, a prefekt miałby miejsce w pierwszym rzędzie.

Unoszę do góry brwi kiedy słyszę słowa Krukona. - W innym życiu nie wymyśliłbym tak zaawansowanych sposobów na chrapanie... Idealny z Ciebie chłopak, Darczi. A z pewnością -  słysząc to z moich ust ma to ogromne znaczenie, skoro mam takie doświadczenie - oznajmiam z cała powagą jaką mogą w sobie znaleźć, mimo wszystko obawiając się, że wcale w to nie uwierzy. Szczególnie, że na koniec wykonałem jakiś żałosny, pseudoraperski gest, bo zauważyłem że niesamowicie to zrymowałem.
- No to nie wiem, jebać jego dziwaczne, komunistyczne nazwisko - mówię i macham dłonią, po czym wypijam kilka większych łyków piwka, by skończyć ciepłą papkę i upewnić się że kolejne nadaje się do... czegokolwiek.
- Pamiętasz? Darren, czy zapisujesz sobie wszystko co Ci mówię? Ja mam wrażenie, że sam ledwo ogarniam co robiłem kilka minut temu i dlaczego... Powinienem więcej z Tobą przybywać jak byłem młody, wtedy na pewno wyszedłbym na poważniejszego i mądrzejszego człowieka - wzdycham i zaczynam bujać się beztrosko na huśtawce; bardzo daleki od ideału studenta, który przedstawiłem Shawowi, a z pewnością jest szczytem marzeń dla mojej matki.
- Przełoży przez kolano? Co ty mi za dwuznaczności mówisz. Byłoby to niekomfortowe dla wszystkich! Z resztą... był dla mnie miły na plaży. Wydaje mi się, że wcale nie mamy sobie nic za złe. Nie wiem ile wiem... ale no... - gaworzę sobie dalej w najlepsze, dzieląc się swoimi przemyśleniami, błogo nieświadomy jakichś diabelskich planów nowego złego-Dariusza, który narodził się od zerwania ze swoją (pierwszą?) dziewczyną.

  Kończąc butelkę piwa, Shaw czuł cały czas, że coś mu tutaj bardzo, ale to bardzo nie pasuje. W końcu jednak zorientował się, co dokładnie go dręczyło.
- Ej - powiedział, marszcząc czoło i również ściągając swoją koszulkę - A co z moimi plecami, e? - burknął, pochylając się i wbijając pustą butelkę w mokry piasek morza.
  - Oczywiście, że pamiętam - odwarknął z wzruszeniem ramion - Jakbym mógł zapomnieć, jak gadałeś o tym z trzy dni? Trzy dni! - dodał, sięgając po kolejną butelkę i układając się wygodniej na drewnianej huśtawce, czując że równikowe słońce zaczyna przypiekać jego skórę - Powinieneś, ale tego nie robiłeś, i wyszedłeś jak wyszedłeś - zgodził się z oceną sytuacji Whitelighta, ziewając lekko - Co z tymi plecami?
  W akompaniamencie szumu fal oraz syku kolejnego, otwieranego piwka, Darren wysłuchał skarg Hariela dotyczących jego pomysłów na temat jego potencjalnej bójki z Percivalem.
- A to jak był miły to spoko - prychnął, kręcąc głową. Czasami miał wrażenie, że Whitelight nie zauważyłby kto przywaliłby mu w nos, nawet gdyby zrobił to półolbrzym w środku dnia - No jak uważasz - dodał w końcu, wzruszając ramionami. Ostatecznie D'Este też nie sprawiał wrażenia czarnego charakteru i kogoś, kto miał zbyt długą pamięć - biorąc to pod uwagę, Darren uważałby zapewne paring Percival - Hariel za bardziej udany niż Hariel - którakolwiek z rudych dziewoj.

- To trzeba było zostać w koszulce i nie opalać pleców! No ale dobrze, kto by nie chciał żebym powcierał w kogoś krem - mówię i radośnie zeskakuję z huśtawki. Staję za Darrenem i zaczynam od twórczego narysowania mu na plecach męskiego organu gigantycznych rozmiarów. Chichoczę z własnego przedniego żartu, ale po chwili wcieram krem w skórę ziomka. Marszczę brwi kiedy ten wypomina mi jakieś kompletne kłamstwa.
- Co ty mówisz. Na pewno nie gadałem o niej trzy dni - staram się bagatelizować sprawę i dźgam go palcem w wystające żebro. Jestem przekonany, że to ubarwia, ja robię to nagminnie. Jestem tak oburzony oszczerstwami, że przestaję rozsmarowywać kremu i poszedłem sięgnąć po piwko. Dlatego teraz widać było jedynie połowę sprośnego obrazka na jego plecach. Kiedy Krukon przywołał mnie do porządku wróciłem prędko, by wetrzeć pośpiesznie resztę i usiąść obok przyjaciela na drugiej huśtawce.
Nie rozumiem czemu Shaw rzuca mi takie podejrzane teksty, jakby teraz on powątpiewał w moje słowa. - No co! Coś sugerujesz! Co sugerujesz, nie jestem legimilimentą. Czemu muszę wszystko z Ciebie próbować wyciskać - jęczę kiedy ten znowu chyba chce się zamknąć w sobie i w ramach irytacji kopię jego huśtawkę, by zabujał się bardzo niebezpiecznie nad poziomem morza. Niebezpiecznie dla piwka, które trzymał oczywiście.

  - Nie rysuj portretu, tylko wcieraj krem - powiedział, czując na plecach niemożliwy do nierozpoznania kształt karnego kutasa - No, może dwa - uciął temat rozpraw Whitelighta na temat Doppler Shaw. Tak naprawdę to nie miał zielonego pojęcia, ile Ślizgon o niej paplał, ale droczenie się z nim dawała Krukonowi pewną egoistyczną przyjemność, a jako że Hariel często nie pozostawał mu dłużny, to nie czuł nawet wyrzutów sumienia.
  - Nic nie sugeruję, pacanie - powiedział Darren, robiąc nieco zmęczoną minę której Whitelight na szczęście nie widział - Po prostu miałem nadzieję, że pooglądam jak się ponaparzacie po buźkach - dodał z cieniem chichotu w głosie. Punkty domów Ślizgonów i Gryfonów go nie obchodziły - zresztą, wygrał Puchar Domów w zeszłym roku i wyglądało na to, że z całego Ravenclawu kontynuacja tego dokonania obchodziła jedynie Voralberga. Chwilę potem jednak poczuł kopnięcie w tył huśtawki i, próbując złapać równowagę, wyrzucił ręce w górę w próbie złapania lin, na których wisiał. Na swoje nieszczęście w jednej z dłoni trzymał połowę piwa, które teraz wylądowało na nim, oblewając go od policzka, po szyję, klatkę i gatki.
- No nie, pojebany jesteś - jęknął, pustą już butelkę rzucając obok poprzedniej - Nawet nie licz na moje doborowe towarzystwo jak będziesz rzygał po wódzie następnym razem - zagroził, dłonią ściągając pianę ze swojej skóry i decydując się w końcu na zejście z huśtawki i po prostu obmycie się jakąś morską falą.

- Ale to Twój portret, będziesz miał wtedy oczy dookoła głowy - mówię radośnie kiedy dorysowuję uśmieszek i oczka na moim arcydziele; w końcu jednak kończę te wygłupy i rozsmarowuję na wszystko na plecach Darka, by nic tam po nim nie zostało. Oczywiści odpowiednio żwawo i energicznie, żeby poczuł mój anielski dotyk.
Mimo wszystko na myśl o tym, że miałbym bić się z Percym uśmiecham się lekko, kiedy popijam piwko. Nie dlatego, że to byłoby jakieś kompletnie absurdalne, że tak miałoby się wydarzyć - w końcu nie mam pojęcia co tam Percival sobie myśli o tym wszystkim, może skrycie chce bardzo mi najebać z całej siły. Raczej nie wyobrażam sobie siebie w roli gdzie musiałbym być uczestnikiem bójki. Mogę mu potańczyć, ale walczyć nie umiem ani rękami, ani czarami. Jedyne co nie poszłoby mi dramatycznie źle to uniki (kiedy już bym rozpraszał przeciwnika szybką sambą). - Musiałbyś być obok i wyjść jako reprezentant walki za mnie. Wiesz, że mam dwie lewe ręce, a on na jakieś zaklęciowe kluby chodzi. Rozwaliłby mnie kompletnie; bardzo nie fair walka - oznajmiam starając się brzmieć bardzo przekonująco, że to na barkach Darrena powinna być konieczność. Pyrgam też huśtawkę Shawa przekornie, a ten się piekli na mnie jakbym tu próbował mu ukraść jakieś zwierzę z jego mini zoo.
- Znajdę sobie inne, atrakcyjniejsze towarzystwo jeśli nie będziesz chciał ze mną iść się najebać. A ty będziesz siedzał sam w domku, więc to ja byłbym zwycięzcą w tym układzie - oznajmiam i kończę swoje piwerko, rzucam je na plaże. Również zeskakuję z huśtaweczki i zbieram nasz piwka, a potem hasam wesoło do Darka i podaję mu alkohol. - Chodź, napijemy się jeszcze kilka to zejdzie słońce i pójdziemy podrywać malediwowskie dziewczyny, albo pijani zaśniemy gdzieś pod drzewem - proponuję wesoło i stukam się butelką o butelkę kumpla.

  - Czubek - mruknął tylko Shaw przewracając oczami i pozwalając rozsmarować sobie krem na plecach do samego końca, choć nie zdziwiłby się, gdyby obudził się następnego z opalonym tam wielkim kutasem w miejscu, gdzie z dziwnego powodu było nieco więcej kremu.
- Ale mi nie chodziło o pojedynek zaklęciarzy, bo wtedy rzeczywiście byłoby krucho - pokiwał głową Darren, znając mniej więcej umiejętności Hariela i d'Este. Byłoby to widowisko dość ciekawe, nawet jeśli jednostronne - Tylko o normalne napierdalanie się, mano e mano, coś tam coś tam - dodał.
  Wytrzepując nadmiar wody i piasek z włosów, Darren pozwolił sobie nie komentować groźby Hariela na temat samotnego spędzenia wieczoru w domku - co prawda miałby tam do dyspozycji jakieś stare wydania tutejszej czarodziejskiej gazety, ale i tak nie znał języka Malediwów, więc mógłby jedynie oglądać obrazki.
- No dobra, idziemy - zgodził się w końcu i, zbierając puste butelki, Shaw ruszył noga za nogą w kierunku nadbrzeżnego baru.

z/t x2