Retrospekcje

Osoby: Liam G. Walker & @Alise L. Argent
Miejsce rozgrywki: Hogwart i okolice
Rok rozgrywki: lata 2015 - 2017 
Okoliczności: Każda miłość jest zapomnieniem. Każda miłostka – rekonstrukcją pamięciową. 

5 września 2015, Wielka Sala  

Wielka Sala tonęła w głośnych rozmowach, od czasu do czasu przerwanych gromkim śmiechem i odgłosem sztućców. Liam siedział przy gryfońskim stole, grzebiąc widelcem w swoim talerzu, jakby niezadowolony lub zwyczajnie zamyślony; nie dało się tego jednoznacznie określić, gdy wciąż spoglądał w dół. W pewnym momencie - może czuł, że ktoś go obserwuje, a może to zwykłe zrządzenie losu - podniósł głowę, a jasne talerze oczu, napotkały spojrzenie niebieskich niczym letnie, bezchmurne niebo tęczówek. Jedenastolatek poczuł, jak pod jego wpływem zapiera mu dech w piersiach. Kolejnym co dostrzegł był uroczy, szeroki uśmiech, na który mimowolnie odpowiedział podobnym gestem. Wtedy też pełen zawodu odkrył, że blondwłosa podopieczna Ravenclaw patrzy gdzieś za niego. Zderzenie z rzeczywistością zabolało bardziej niż mógł przypuszczać, że go to dotknie. Ponownie utkwił wzrok w talerzu. 


12 września 2015, lekcja opieki nad magicznymi zwierzętami

Był pod wrażeniem nie tylko wiedzy czternastolatki, ale również umiejętności. Zwierzęta same do niej lgnęły, natomiast przed nim uciekały za każdym razem, gdy próbował się zbliżyć na więcej niż metr.
Próbował skupić się na tym, co mówi nauczyciel, jednak przychodziło mu to z olbrzymim trudem - spojrzeniem wciąż wędrował ku niej. Alise, właśnie tak miała na imię. Podsłuchał podczas jednej z kolacji, że właśnie tak zwraca się do niej jeden z kolegów; odrzucał myśl, że może to być jej chłopak, bo przecież jak? To on, Liam Walker był jej pisany, w co Gryfon mocno wierzył.
-Kurde - jęknął, gdy Dirikrak dziobnął go w palec, wyraźnie zniecierpliwiony. Karmienie należało do najprostszych czynności, jakie dziś wykonywali, ale nawet to zbyt dobrze nie szło brunetowi. 
- To mój Dirikrak - wybąkał wyraźnie zawstydzony, podchodząc do panny Argent, kiedy to właśnie przy niej aportował się zwierz, uciekając przed jego osobą.

Szkoła była prawdziwym wyzwaniem, ale Argent szybko odnalazła się wśród uczniów w niebieskich szatach, gdzie przydzieliła ją upiorna nieco szata. Zawsze była otwarta i towarzyska, nawiązywanie kontaktów nie sprawiało drobnej blondynce w dwóch warkoczach żadnego problemu. Zaprzyjaźniła się bardzo z Victorią oraz Jessicą, które siedziały zwykle obok niej. Przesunęła spojrzeniem po sali, odkładając na bok widelec — na talerzu wciąż tkwiła odrobina sałatki, którą wybrała na obiad, chociaż wyjadła więcej warzyw niż mięsa z plumpek. Nieco dłużej zatrzymała się na stole Gryfonów, dostrzegając jakiegoś uroczego chłopca, który pochłonięty był rozmyślaniem, a nie rozmową — ciekawska natura sprawiła, że przez chwilę zastanawiała się nad czym. Przez chwilę ich spojrzenia natrafiły na siebie w tłumie, jednak do uszu Alise odbiegło wołanie i dziewczyna przesunęła spojrzenie nieco w bok, machając do idącego w stronę jej stołu chłopca.



Uwielbiała magiczne stworzenia, mnóstwo czytała i męczyła Profesora tysiącem pytań, chociaż staruszek wydawał się zaintrygowany zainteresowaniem jednej z uczennic. Jej rodzice naciskali na uzdrawianie oraz późniejszą pracę w mungu, ale za nic nie mogła wyrzucić z głowy smoków! Ba, nawet jeden z nich kołysał się przy jej torbie w formie małego breloczka, który jednocześnie był talizmanem na szczęście. Mieli zajęcia na dworze i to z prawdziwymi zwierzętami, trudno było więc oderwać Argent od wyciągania ręki w ich stronę — zawsze ją lubiły.
Nagle kolejne stworzenie pojawiło się przy niej, na co zareagowała z uśmiechem, ignorując wywrócenie oczyma przyjaciółki. Wyciągnęła dłoń w jego stronę, dając jeden z przysmaków zniecierpliwionemu stworzonku. Na dźwięk głosu podniosła błękitne spojrzenie w stronę Gryfona, którego zaraz obdarzyła uśmiechem i kiwnięciem głowy.
- Jest bardzo łakomy, co? Skoro przyszedł też do mnie. - zagadała swobodnie, robiąc krok w jego stronę. Wyciągnęła rękę, chcąc podać mu przysmaki i dostrzegła wtedy umazany kilkoma kroplami krwi palec, na co westchnęła i zmartwiła się, przekręcając głowę na bok. - Boli? Poczekaj sekundkę.. - mruknęła, sięgając wolną dłonią do kieszeni spódnicy, a jeszcze wcześniej wycierając o nią dłoń. Wyjęła z niej białą chusteczkę z małym, wyszytym jednorożcem i podała mu, aby wyczyścił i owinął zranioną skórę. - Musisz uważać, żeby bród albo karma się nie dostały, bo będzie paskudnie szczypało.
Wyjaśniła pogodnie, ostatecznie biorąc woreczek między usta i sama zajęła się owijaniem jego palca, ignorując domagające się przysmaków Dirikraki. Musiały zaczekać na swoją kolej!



Westchnęła jedynie na opowiadaną przez Victorię ciekawostkę na temat Merlina oraz jego ewentualnych wyczynów. Mieli ostatnio na zajęciach o tym czarodzieju, a jej przyjaciółka była prawdziwą miłośniczką nauki. Posłały sobie z Jessicą wymowne spojrzenia, śmiejąc się pod nosem. Torby miały niedbale ułożone pod parapetem, na którym siedziały. Do następnych zajęć — tym razem z transmutacji — wciąż było trochę czasu, sprawdzały więc swoje prace domowe. Alise uciekała spojrzeniem często, lustrując korytarz, twarze przechodzących uczniów oraz obrazy, które uparcie plotkowały między sobą lub dyskutowały, przeskakując do nieswoich ramek. Zgarnęła za ucho jasny kosmyk włosów, przygryzając w zamyśleniu dolną wargę, poruszając z odrobiną zniecierpliwienia nogami, co wprawiło w ruch plisowaną, szkolną spódnicę — sięgającą nieco pod kolano. Na dźwięk kolejnych kroków podniosła spojrzenie, posyłając znajomemu Gryfonowii uśmiech i unosząc dłoń, aby mu pomachać.