W życiu się nie spodziewał, że coś takiego zostanie uznane za trafienie. Skoro jednak mądrzejsi od niego podjęli decyzję, nie miał zamiaru się kłócić, a tylko przygotować na kolejną wymianę ognia. Niestety powoli naprawdę zaczynał tracić siły i celność. W końcu jego oczy spowiły mrok, przez celną opaskę zawiązaną wokół głowy, a już chwilę potem leżał jak długi na ziemi, trafiony Petrificusem. Remis, a następnie przewaga punktowa Shawa doprowadziły tym samym do końca ich zaciętego pojedynku. Gdy tylko nastolatek odzyskał władzę we własnym ciele, skorzystał z pomocy w podniesieniu się, by znów stanąć na nogi, co wcale nie było takie proste. Czuł, jakby jego ciało było z waty, a w głowie niemiłosiernie mu się kręciło.
-Niezły pojedynek, co? Myślałem, że poskładasz mnie w trzech ruchach. - Wyszczerzył się do Darrena, opierając o barierki, by jakkolwiek zachować równowagę. Był wykończony.

  Pojedynek w sumie Darren skończył w trzech ruchach - szkoda tylko, że pomiędzy nimi było wiele nieudanych prób trafienia Maximiliana, który pokazał się z wyjątkowo dobrej strony. Jak na gościa, który dwa lata temu nie potrafił jeszcze zbyt wiele zrobić z różdżką, jego postęp był wprost niesamowity.
- Z kimś słabszym pewnie by się udało - powiedział Darren, wyciągając rękę do Maxa i słuchając krzyków sędziego, który ogłaszał go zwycięzcą oraz oficjalnie Mistrzem Pojedynków - Ale... huh... gratuluję wicemistrza - dodał, czując że powoli zaczyna mu się kręcić w głowie. Nawet nie ze zmęczenia - nie był w tak obrzydliwym stanie jak Solberg, na którego ostatnie dni wpływały wyjątkowo źle - ale raczej z tego, że cała ta sytuacja i jego zwycięstwo dopiero zaczynało do niego docierać.
- Muszę usiąść - jęknął, ale zanim spełnił swoje marzenie w swoje ramiona porwał go najpierw sekundant, a następnie komisja sędziowska nie tylko gratulująca mu wygranej, ale też wręczająca nagrody - Ja stawiam! - krzyknął jeszcze do Solberga zanim nie rozdzielili ich czarodzieje w eleganckich szatach.

z/t x2