Jest to duża powierzchnia o owalnym kształcie, rozmiarów około 55 na 152 metry. Po dwóch przeciwnych końcach, na polach bramkowych umieszczone są trzy tyczki, każda z obręczą na czubku, do których to wrzuca się kafla. Po środku znajduje się koło środkowe, skąd na początku meczu wypuszcza się piłki.
Odbywają się tu wszystkie rozgrywki Quidditcha między domami, a także treningi drużyn. Czasem uczniowie przychodzą sami, bądź większymi grupami by polatać sobie dla przyjemności.

Czas było przekierować trochę uwagi na szukających, zwłaszcza, kiedy dostrzegłam kątem oka, że Morgan radzi sobie całkiem nieźle. Na chwilę straciła środek rozgrywki z oczu i kiedy miała tłuczek do dyspozycji, zamiast celować w obrońce czy ścigającego, skierowała go prosto w gryfonkę. Z zaskoczeniem przyjęła fakt, że znowu trafiła. Widocznie w ciąży, mimo dużo mniejszej sprawności też dawała sobie nieźle radę. Widziała, że przerwała jej w najgorszym możliwym momencie i bardzo ją to uciszyło. Kiedy doszła do wniosku, że kupiła sobie trochę cennego czasu, znowu wróciłam spojrzeniem na rozgrywającego kafla. Musieli wziąć się w garść, bo z bramkami z ich strony było różnie.

Kuferek: 5 +6
Kostka: H, trafiam

Gdyby mogła na miotle podskoczyć z radości, to z pewnością by to właśnie zrobiła. W końcu nie małą ekscytacją było oglądać wręcz perfekcyjną obronę! Krzyknęła, gratulując chłopakowi - cóż to za zamiana, po początkowej porażce. Oby tak dalej, a nie będą mieli problemu, by wygrać ten mecz. I co z tego, że jest towarzyski? Wygrana to wygrana, kto powiedział, że liczy się sama dobra zabawa? Kafel wzleciał w powietrze, lądując dokładnie w dłoniach ślizgonki, jakby był do nich idealnie dopasowany. Przytulając go do piersi wzleciała do góry, kątem oka obserwując Heaven i... być może jej spojrzenie sprawiło, że na chwilę się zawiesiła, rzucając kaflem zbyt lekko. Musi się skupić na czymś innym, stwierdziła wyraźnie zła na siebie.

Rzut: B (20%)

Jej scenariusz nigdy nie miał się dokonać. Kiedy już zdecydowała się na ryzykowne posunięcie związane ze wstawaniem z miotły i sięganie po znicz, skupiła na sobie uwagę któregoś z tłuczków. Nie miała pojęcia od kogo oberwała. Przez chwilę.
Syknęła z bólu, czując na ramieniu impet metalowej piłki, straciła równowagę i runęła w dół, a przed upadkiem uratowało ją złapanie się obiema rękami Nimbusa. Jasne, wyratowała się, ale teraz wszystko było w rękach jej przeciwniczki. Nie lubiła oddawać innym inicjatywy. Ból fizyczny był w tej chwili niczym, zwłaszcza przy strachu przed porażką. Ale oponentce też nie układało się najlepiej. Wyglądało zatem na to, że łowy zaczynały się od nowa. I teraz już wypadałoby odegrać je bez zbędnych wygłupów. Miała robotę do wykonania i zawalenie sprawy zdecydowanie nie wchodziło w grę. Skup się, Davies. Złap znicza, to bark przestanie boleć.

Litera: A
-50 w tej turze, -10 do końca meczu.

JEB! Tym razem dostała w tył głowy i w efekcie na moment przestała widzieć cokolwiek. Była pewna, że będzie po meczu nim odzyska orientację, ale kiedy ponownie ujrzała boisko ze szczegółami, wszyscy nadal grali. Odszukała wzrokiem Gryfonkę, myśląc, że ta nadal goni znicza. Okazało się jednak, ze i ona dostała tłuczkiem. Ha! Była jednak jakaś sprawiedliwość na świecie!
Niamh roztarła obolały tył głowy i wrócił ponownie zaczęła rozglądać się za zniczem.


Kostka: - 60% tłuczek

- Wow - wyrwało mi się, kiedy kolega z domu tak sprawnie obronił mój rzut. Chyba nawet na moment rozdziawiłem usta, obserwując jeszcze jego sprawne podanie. Nie pamiętałem czy zapisywał się do naszej tegorocznej drużyny, ale jeśli nie, musiałem szepnąć słówko naszemu kapitanowi. Może mógłby go zwerbować? W międzyczasie Rowan ponownie straciła kafla, a ja jak poprzednio przejąłem go, śmigając na Nimbusie tuż pod nią. Red nie miał dzisiaj ode mnie oddechu. Poszybowałem w jego kierunku, tym razem celując na lewo, skoro środkową pętle miał aż tak ogarniętą. Weź pan skuś.

Rzut: F = 60%+23%-10% > 60% (sukces)

Redmond był już zdecydowanie bardziej przychylnie nastawiony do całej gry. Wprawdzie jego serce nadal biło jak szalone, ale obecnie był to wynik ekscytacji, nie przerażenia. Nie spodziewał się aż takiego sukcesu ani takiego wyniku, i chociaż nadal był odrobinę mentalnie oderwany od gry czuł, że Quidditch przestaje być dla niego straszną rzeczą, która nie może być okiełznana i zrozumiana. Będę miał o czym pisać do rodziny, pomyślał, przygotowując się na obronę kolejnego rzuconego w jego kierunku kafla.
Leci, pomyślał tylko, widząc nadlatującego kafla. Złapanie tego wymagało nieco więcej wysiłku, ale Red dał radę, i to nawet całkiem nieźle. Dość pewnie oderwał obie dłonie od miotły, rzucając piłkę do ścigającej. Wprawdzie nie wyglądało to tak imponująco jak jego poprzednie wyczyny, ale wystarczyło, aby podtrzymać jego dobre samopoczucie.

Obrona: G (70%)
Podanie: H (80%)

PAŁKARZ B

Richard Head bardzo chciał zagrać w towarzystkim meczu. Nie chcieli go przyjąć do drużyny, więc moze choć teraz mu się uda pograć. Do tego miał nadzieję, że jeśli zabłyśnie to kapitan zmieni zdanie i znajdzie się dla niego miejsce w szeregach krukońskich zawodników quidditcha. Niestety spóźnił się z zapisami i nie zmieścił się na listę. Powiedzieli mu, że może być rezerwowym. Phi, rezerwowym. Chociaż w drużynie to nawet do grzania ławy go nie chcieli, więc zawsze coś.
Miał jednak szczęście. Jedne z pałkarzy musiał zejść z boiska i powiedziano mu, żeby wsiadał na miotłę. Gdy tylko znalazł się w powietrzu, postanowił się wykazać. Sytuacja była idealna - kafel akurat zmierzał w stronę pętli przeciwników. Uderzył, celując w obrońcę i... nie trafił nawet blisko. I tyle z jego popisywania się.

Kostka: C

Redmond był już zdecydowanie bardziej przychylnie nastawiony do całej gry. Wprawdzie jego serce nadal biło jak szalone, ale obecnie był to wynik ekscytacji, nie przerażenia. Nie spodziewał się aż takiego sukcesu ani takiego wyniku, i chociaż nadal był odrobinę mentalnie oderwany od gry czuł, że Quidditch przestaje być dla niego straszną rzeczą, która nie może być okiełznana i zrozumiana. Będę miał o czym pisać do rodziny, pomyślał, przygotowując się na obronę kolejnego rzuconego w jego kierunku kafla. Jego umysł zignorował kompletnie lecącego niedaleko tłuczka.
Leci, pomyślał tylko, widząc nadlatującego kafla. Złapanie tego wymagało nieco więcej wysiłku, ale Red dał radę, i to nawet całkiem nieźle. Dość pewnie oderwał obie dłonie od miotły, rzucając piłkę do ścigającej. Wprawdzie nie wyglądało to tak imponująco jak jego poprzednie wyczyny, ale wystarczyło, aby podtrzymać jego dobre samopoczucie.

Obrona: G (70%)
Podanie: H (80%)

Prawdę mówiąc, mój wzrok nadal mimowolnie uciekał w kierunku Davies. Nawet nie wiedziałam dlaczego, chyba po prostu po ostatnim meczu wzrosła moja czujność i już wiedziałam, że nie można jej ignorować. Zbyt łatwo wypatrywała tego znicza, żebym miała jej odpuścić. W związku z tym, kiedy kolejny raz miałam tłuczek, trafiłam prosto w nogę dziewczyny. O dziwo, znowu celnie i bez zastrzeżeń. Może ta ciąża działała na moją korzyść? Szkoda tylko, że ten mecz nie liczył się do żadnych rankingów. Zresztą trudno się było dziwić, skoro miałam szczęście, to tak musiało być. Chyba trzeba było się przyzwyczaić do swojego losu, albo mieć nadzieje, że po prostu robię się coraz lepsza i przeniosę też to na faktyczne rozgrywki.

Kostka: J

Chłopak, którego imienia nie znała, ponownie obronił rzut Fairwyna. Brawo, brawo. Deszcz spływał na nią już od tak dawna, że czuła jakby była pod prysznicem, a przemoczona była nawet jej bielizna. Mogła pomyśleć wcześniej o zaklęciu przeciwdeszczowym, ale skrajne warunki wydawały się jej nie przeszkadzać. Za to, to co ją dziwiło, było zaskakujące podobieństwo w szczęściu i nieszczęściu ścigających obu drużyn. Trafiali i nie trafiali po sobie. Szczególnie, że tym razem i ona śmignęła z kaflem, trafiając w obręcz - nie w sam środek, ale wystarczająco dobrze, by mieć szansę na zdobycie punktów dla swojej drużyny. Dwa spalone, dwa trafione. No, prawie dwa. Wszystko zależy teraz od obrońcy. Jak na pierwszy mecz po ponad rocznej przerwie to nie było najgorzej.

Rzut: G (70%) - sukces

Nigdzie nie widziała znicza, ale żeby być całkowicie szczerym, to teraz uważała bardziej na inne piłki. Nigdy jeszcze nie dostała tłuczkiem dwa razy tak mocno w tak krótkim odstępie czasu. Reagowała na każdy ruch pałkarzy i to aż czterech, bo średnio ogarniała z kim jest w drużynie. I kiedy po raz któryś zrobiła zwód, gdy jedne z nich odbił tłuczka - trafił on w jej przeciwniczkę. Ciekawe, czy pałkarz był z nią, czy spałował swoją dzięki jej unikowi. Tak czy siak nie narzekała - fajnie byłoby tylko, gdyby jakoś wykorzystała tę okazję i wypatrzyła znicza, ale niestety małej cholery nigdzie nie było.

Kostka: A i -20%

Mecz zaczynał się od nowa. Z przytupem. Ponownie wleciał w nią tłuczek i zachwiała się na miotle, ciężko dysząc od obrażeń i wygibasów sprzed chwili. Wypatrzyła w deszczu swojego oprawcę, którym była Ślizgonka z Sahary - ta sama, którą pokonała, gdy przybrała rolę szukającej. Czy to była jakaś forma zemsty? Do Davies powoli zaczęły wracać wspomnienia z bludgera. I nieszczególnie jej się to podobało.
Ciekawym było, że w tej ulewie łatwiej było jej dostrzec fruwającego znicza niż członków obcej, czy chociażby własnej drużyny. Widziała poczynania Matta i tego drugiego pałkarza, a także Jonasa na obronie. O Rileyu wolała nie myśleć zbyt intensywnie. Cała reszta mało ją obchodziła. Z pewnością niej niż znicz. Do którego przestała mieć chyba szczęście odkąd zaczęły ją prześladować znicze, bo nie była w w stanie go wyłapać ani pomiędzy obręczami, ani nigdzie indziej. A co u Niamh?

Litera: A
Bonusy: tłuczek -60, do końca meczu -20, na zauważenie +10, z kuferka +33

OBROŃCA A (a wtedy był pałkarz A ;p)

Richard sobie nie pograł na pozycji pałkarza. Po tym jak zepsuł akcję wrzucili go na obronę, bo kolejny zawodnik się posypał. Nie wiedział nawet dlaczego. Nie narzekał. I tak nigdy nie był dobrym pałkarzem. Za niego weszła laska, która grała w drużynie, a on poleciał na pętle.
Tu czuł się dużo lepiej i od razu obronił jeden strzał. Rozentuzjazmowany podał piłkę do ścigającego, ale nie zrobił tego zbyt dokładnie. I tyle było z jego triumfu, bo kafel znów był w rękach drużyny przeciwnej.

Kostka: F
Podanie: D

Cholera! Rozemocjonowała się nieco, bo co udało jej się pięknie rzucić, to obrońca musiał zmyć jej uśmiech z twarzy. Ale przecież mogła się tego spodziewać - w końcu ostatni skuteczny rzut Riley'a też został w ostatnim momencie obroniony. Co oni, ścigający bliźniacy, że idą łeb w łeb? Jednak ich drużyna miała taką przewagę, że o ile obrońca potrafił zatrzymać kafla, to nie potrafił go odpowiednio odrzucić. Albo miał pecha. Rowan pofrunęła do przodu, omijając niewielką postać na miotle - nie dałaby sobie złamać różdżki za to, że był to sojusznik, mało co było widać w ulewie. Złapała kafla i niewiele się zastanawiając, ponownie wrzuciła go w obręcz, z uśmiechem na ustach. Czy tym razem obrońca też będzie miał szczęście?

Rzut: F (60%)

W końcu na dłuższą chwile spuściłam Morgan z oczu. Zauważyłam, że sytuacja w grze robi się gorąca i trzeba interweniować. Czułam, że powoli tracę siły i już wiedziałam, że męczę się dużo wcześniej niż normalnie. Może to nie była do końca rozsądna decyzja? Cóż, to nie był czas na takie rozważania. Kiedy dotarł do mnie tłuczek, uderzyłam nim mocno w obrońce przeciwnej drużyny, gościa, którego totalnie nie znałam, ale który był ostatnią przeszkodą przed naszą bramką. Energię traciłam, ale szczęścia, jak widać nie. Celność pozostawała równie dobra i tym razem tłuczek poleciał prosot w jego plecy.

kostki: H

OBROŃCA A

Podał tego kafla do tej samej dziewczyny, która dopiero co zaatakowała pętle. Czuł jakby zaraz miał spłonąć ze wstydu. Teraz był z nią praktycznie jeden na jednego. I może nawet miałby szansę to obronić, gdyby nie to, że dostał też tłuczkiem. No po prostu nie miał szans. Tak się przy tym zaplątał, że wręcz zamiast kafla, próbował jeszcze tego tłuczka obronić. Oczywiście nie udało mu się, przeciwnicy zdobyli punkt, a on prawie porzygał się od uderzenia tłuczkiem. Może to jednak nie była gra dla niego?

Kostka: E i -50%

Przez pracę nie ogarnęła w ogóle, że pierwszy mecz sezonu będzie jakiś dziwny i ominęły ją zapisy. Była tam jakaś lista rezerwowych, ale też tak oblężona, że nie łudziła się, że uda jej się dopchać. Zapisała się co prawda, ale bez większych nadziei. Nawet pożyczyła Moe miotłę, żeby chociaż Nimbus sobie polatał. Na szczęście z podobnym pesymistycznym nastawianiem musieli podchodzić do tego inni, bo okazało się, że już w trakcie meczu wskoczyła na drugie miejsce rezerwowej listy. A może odstraszyła ich pogoda.
W trakcie meczu okazało się, że zwolniła się pozycja pałkarz i Ettie niemal wyskoczyła ze skóry lecąc na miotłę, ale uświadomino jej, że przed nią jest jakiś chłystek z Ravenclawu. To co robił na boisku było obelgą dla pały, serio.
W końcu i na nią przyszła pora, ale próbowano ją wcisnąć na pozycję obrońcy. Po jej trupie. Podleciała do Dickheada i zabrała mu pałkę, odsyłając na pętle. Sędzi natomiast było wszystko jedno jakie roszady przeprowadzają w drużynach.
Wypadał kogoś spałować, więc Ettie zaczęła szukać okazji. Dostrzegła ścigające się szukające. Nie wiedziała znicza, ale ewidentnie za czymś goniły. Jej miotła (a na niej Moe), kontra ta pierdolnięta Puchonka, która wyskakiwała z ryjem do każdego, kto nie urodził się w Irlandii. Taką to się z przyjemnością pałowało.

Kostka: D +30% = 70%

Znicz najwyraźniej przepadł na dłużej, bo żadna z szukających nie była w stanie wyhaczyć go za żadnym winklem, za żadną obręczą, nigdzie-nigdzie. Zapadł się pod ziemię, czy zaczarowała go znajdująca się na trybunach Fire? O ile wcześniej nie podejrzewałaby jej o takie zagrywki, to właściwie co mogłoby ją przed nimi powstrzymywać?
Nie miała zamiaru jednak dłużej o tym myśleć. Cień skrzydlatego złotka wreszcie mignął jej tuż przy trybunach, więc bez ceregieli rzuciła się w jego kierunku. Pomimo wszelkich uciążliwych obrażeń, deszczu, wiatru i innych nieprzyjemności, był to chyba najprostszy przelot dzisiejszego wieczoru. Ot, podleciała migiem do trybun, a w dłoni, jak się okazało, miała złoty znicz. I wszystko byłoby pięknie - chwała, pieniądze z zakładu, oklaski braci i sióstr, listy pochwalne i wpisy Hala na wizbooku... ale pojawił się jeden problem. Niamh znów oberwała, co skutecznie przeszkodziło jej w lataniu. Oponentka Moe już ledwo unosiła się na swojej miotle, co jasno wskazywało na to, że mecz przestał być dla niej wyzwaniem. Trzymany znicz wyrzuciła w górę, jakby z obrzydzeniem. Ten jednak uparcie przyfrunął do niej, sygnalizując, że gra była zakończona.
- Złapałam! - wykrzyknęła na tyle głośno, aby sędzia i pozostali w górze zawodnicy otrzymali stosowny komunikat. Jej twarz jednak wyrażała zawód i cierpkość. Nie chciała takich zwycięstw. Owszem, może i tłuczki wyjątkowo uparły się na obie szukające i należało z tym walczyć i pokazać pazurki, aby złapać cholerne złote skrzydełka w palce, ale to wszystko jej się kompletnie nie kleiło.

Litera: C, koniec

W końcu nadszedł czas na prawdziwy pierwszy mecz w tym sezonie. Towarzyskie, integracyjne spotkanie było może i dobrym pomysłem, ale to rozgrywki domów na prawdę wszystkich ekscytowały. Najbardziej przejęci meczem byli oczywiście uczniowie z domów, które miały się dziś ze sobą zmierzyć - Hufflepuffu i Slytherinu - ale napięcie udzielało się też wielu innym, nawet przyjezdnym i niektórym nauczycielom.
Pogoda dopisywała już od jakiegoś czasu i wszyscy liczyli na to, że ciepła, niemal pozbawiona opadów jesień nie opuści ich na dzień meczu. Zawodnicy mieli szczęście, bo od rana na niebie nie widać było żadnych chmur.
Drużyny zebrały się na płycie boiska, sędzia przypomniał im o zasadach fair play, a gdy kapitanowie uścisnęli sobie dłonie i zawodnicy wzbili się w powietrze, wypuścił piłki i dołączył do graczy.

Zaczyna:
parzysta - Huff
nieparzysta - Slyth

The member 'Mistrz Gry' has done the following action : Rzut kośćmi

---

'Kostki' :

Yhh… znowu ten mecz, który stresował go bardziej niż cokolwiek innego. Nie czuł się komfortowo na miotle, ale pomimo tego że nie lubił tego sportu, to jednak nadal walczył o zwycięstwo w puchońskich barwach, a tym samym zamierzał dać z siebie wszystko, by jego drużyna mogła być z niego dumna. Kiedy tylko usłyszał gwizdek, próbował więc odnaleźć kafla i przeprowadzić jakąś efektowną, skuteczną akcję na obręcz przeciwnika. Wreszcie trafiła mu się dobra okazja i zgarnął drewnianą kulę, nie mając zamiaru oddać jej innym zawodnikom. Nie spoglądając na swoich kolegów, wykorzystał sytuację i ruszył w szybkim tempie w kierunku wroga, wyrzucając wreszcie z impetem kafel z dłoni. Celował w środkową obręcz, mając nadzieję, że ślizgoński obrońca będzie od niego wolniejszy.

Kuferek: 2
Wyposażenie: nimbus, gogle, rękawice (+8 )
Wolne przerzuty: 1/1
Kostka: 6 (strzał na obręcz)

Gunnar sam nie wiedział, co pokusiło go o pójście na trening Quidditcha. Może piękna pani kapitan, chociaż byłaby jeszcze piękniejsza w innym stanie zdrowia, nie w ciąży, musiał zauwazyć. Nie posiadał ducha walki, nie kibicował Ślizgonom, ale chyba trochę brakowało mu adrenaliny i sportu. Stąd pojawił się na boisku z resztą graczy. Oparł podbródek na miotle przed meczem, nie wyrażając dużego zaangażowania do gry, ale kiedy już na nią wsiadł, od razu przybrał odpowiednią pozę. Chociaż miotła szarpała się niemiłosiernie i zawracała gwałtownie przy każdym jego ruchu, dotarł do pętli, zdecydowany, ze skoro tak szybko reaguje, to może ta umiejetnosć zda się przy obronie. Już w pierwszych sekundach meczu miał okazję to sprawdzić, kiedy Jonas rzucił na pętlę. Szarpnął trzonkiem miotły, i chwycił kafel jedną ręką, ale utrzymał go w niej zaledwie na sekundę, zaraz odrzucając go do jednego z graczy.

Kuferek: 0
Wyposażenie: nimbus, rękawice, koszulka, ochraniacze, kompas (+10)
Wolne przerzuty: 1/1
Kostka: 6 (obrona)

Zależało mi na tym meczu jak nigdy wcześniej. To był ostatni sezon i trzy poprzednie, które zakończyliśmy porażką (mimo mojej znakomitej gry) cholernie mnie bolały. Byłam zmobilizowania na sto procent – puchar po prostu musiał być nasz, innej opcji nie przyjmowałam do wiadomości, nawet jeśli miałabym robić na miotle salta i napuścić wściekłe chochliki na każdego z kapitanów.
Odbiłam się od ziemi i ruszyłam do gry – przejęcie kafla od Gunnara, który bezbłędnie obronił traf Puchona zajęło mi dosłownie moment i popędziłam w stronę pętli przeciwników. Nie miałam za bardzo komu podać po drodze, ale poradziłam sobie, w sprytny sposób zwodząc ścigających przeciwnej drużyny. Dotarłam do pętli i starając się za wszelką cenę zmylić obrońcę rzuciłam w stronę prawej pętli.

Kuferek: 41 (+11)
Wolne przerzuty: 5/5
Kostka: 1 (strzał)

Doubravka sama nie była pewna jakim cudem wylądowała jako obrońca Hufflepuffu. Nigdy nie była za dobra w gry miotane, lubiła quidditcha ale raczej jako widz, aniżeli gracz… Będąc u siebie w szkole nigdy nie brała udziału w meczach, a tu taka niespodzianka… Trochę się bała jak sobie poradzi w swojej roli. Miała nadzieję, że wszystko pójdzie po jej myśli i że Puchonom uda się wygrać mecz.
Cała machina ruszyła tak naprawdę – Puchoni zaczynali, atak na bramkę… Obrona. Ježekova skupiła się, bo wiedziała, że teraz nadejdzie akcja. Atak na bramkę – zareagowała nieco zbyt wolno. Nie doleciała do prawej pętli wystarczająco szybko i jedynie poczuła powietrze przelatującego obok jej dłoni kafla.
Z jej ust wyleciało sowite, czeskie przekleństwo.

KUFEREK: 0
WYPOSAŻENIE: sprzęt drużyny (+12)
WOLNE PRZERZUTY: 0/1
KOSTKA: 3 (obrona)

Nie wiedział, co sądzić o tym, że gra z nimi przyjezdna. Niby otwarcie na innych i tak dalej... Ale jednak mogły wyniknąć problemy z komunikacją. I ta Czeszka (Polka czy inna Bułgarka) już zdążyła przepuścić gola. Jack zaś zdążył dojeść frytki, które miał w ręku, zanim złapał kafla. Trochę ręka był tłusta i słona, nie zdążył oblizać. Ale trudno. Piłkę trzymał przy piersi, kiedy podleciał w stronę pętli przeciwnika. Posłał ją równie w miarę własnych możliwości mocno ku przeciwnikowi, licząc, że któryś z pałkarzy go wspomoże. Oby oni byli lepsi niż ta opatrzona w wielkie okulary przyjezdna.

KUFEREK: 27
WYPOSAŻENIE: sprzęt drużyny (+12)
WOLNE PRZERZUTY: 2/3
KOSTKA: 3 > 6 (strzał)