Niewielka miejscowość na północy Norwegii położona jest na całkowicie czarodziejskiej wyspie. Jest jedyną taką w całym kraju, dlatego jest ludniejsza, niż mogłoby się wydawać, w czasie ferii dodatkowo gęsta od europejskich turystów-czarodziejów, którzy spędzają tu wolne dni. Miasteczko Torsvårg szczyci się wieloma miejskimi legendami, które niestety wiążą się też z niebezpieczeństwami wykraczającymi poza ramy powtarzanej od pokoleń fikcji. Cała wyspa to jedyne miejsce, gdzie noc polarna trwa dłużej niż zwykle, między innymi dlatego łatwiej jest ukryć ją przed oczami mugoli. Krąży wiele pogłosek i domysłów dotyczących powodu takiego stanu rzeczy, każda mieścina ma swoją własną teorię. Torsvårg jest jedną z wielu rybackich miejscowości. Zamieszkują ją podobne do wielorybów Cete, stworzenia, które słychać w mieście bardzo często. Delikatne nucenie dziwnej melodii z początku może irytować, z czasem jednak przynosi spokój. Miejscowi przywykli do tego na tyle, że traktują to jedynie jak głośniejsze powietrze, z którym również może się pięknie splatać, tworząc piękne melodie. Torsvårg to miasteczko, gdzie delikatna melodia przebija się przez długo trwającą ciemność, a latem nienaturalnie długi okres ciągnących się, jasnych dni.
Cete są obiektem polowań magów, którzy wytwarzają z nich pełne mocy amulety i przedmioty, a jednak mimo to mieszkańcy starają się dbać o te stworzenia – poniekąd są obiektem ich czci, więc obraza ich jest tu bardzo źle postrzegana. Te magiczne wieloryby służą również za informatorów o niebezpieczeństwie – kiedy nastaje zbyt długa chwila bez wielorybiej melodii, nakazane jest, by bezzwłocznie udać się do domów. Na każdy budynek nakładane jest specjalne zaklęcie, które odstrasza Ciche Demony. Wyglądają one jak latające równomiernie płatki śniegu i znane są z wykradania ludzkich myśli. Latają całymi grupami i raz na kilka dni atakują one miasto. Chociaż przez chwilę wszystko jest ciche i smutne, gdyż swoją mocą wywołują w ludziach nieprzyjemny, smutny nastrój, kiedy tylko znikają, a cete znowu nucą swoją melodię, można odczuć niesamowity spokój ducha, który wynagradza krótkie chwile smutku. Miejski folklor, melodia cete oraz ciche demony są jednymi ze znaków rozpoznawczych Torsvargu, spokojnego, rybackiego, magicznego miasteczka.

Jeśli myśleliście, że w Wielkiej Brytanii zapanowało zimno, już pierwsze sekundy po użyciu świstoklika uświadomiły wam, że byliście w błędzie. Wygląda na to, że dyrektor szkoły po raz kolejny nie wpadł na pomysł wysłania uczniów w cieplejsze rejony świata... wylądowaliście prosto w śniegu do kolan, wiatr smagnął Wasze policzki, mróz zaczepnie uszczypnął czerwieniejące nosy. Było ciemno jak w nocy.
W całym tym zimnie najcieplejszy był uśmiech kobiety, która z różdżką w ręce, osłonięta zaklęciem aexteriorem, najwyraźniej na Was czekała.
— Witajcie w Torsvårg, moi drodzy. Na imię mi Marit i mam przyjemność gościć Was w moim ośrodku — przemówiła przyjaźnie, choć z wyraźnym, twardym akcentem. — Nie stójmy tak na śniegu, prędko chodźcie za mną. I lepiej użyjcie lumosa!
To mówiąc, odwróciła się i poprowadziła was ledwo widoczną w ogromie śniegu ścieżką. Po kilku chwilach marszu mogliście zauważyć delikatną łunę światła, odbijającą się na śnieżnobiałym śniegu. Im bliżej podchodziliście, tym wyraźniej widzieliście, że wydzielają je okrągłe punkty na rozległej polanie... szklane igloo, jedyne źródło jasności w nieprzebranej nocy. Wasza gospodyni poprowadziła Was do jednego z nich, które w środku okazało się znacznie większe i wygodniejsze, niż wydawałoby się z zewnątrz. Poczekała, aż wszyscy wejdą, uśmiechęła się jeszcze sympatyczniej i zaczęła rozlewać do kubków przygotowane już wcześniej kakao.
— Zanim oddacie się rozrywkom i odpoczynkowi, chciałam opowiedzieć Wam o tym miejscu. Każdego dnia towarzyszy nam melodia Cete – z czasem na pewno do niej przywykniecie. W tym momencie trwa nieprzerwana noc... nie martwcie się, powinna potrwać nie dłużej niż kilka dni. Będąc na zewnątrz, powinniście mieć się na baczności, tylko wasze igloo są zabezpieczone przed cichymi demonami. Czy słyszeliście już o nich? Wszystko znajduje się w Waszych informatorach. — tu wskazała na przygotowane dla Was ulotki. — Koniecznie do nich zajrzyjcie, znajduje się tam mapa i rozpiska gdzie będziecie mieszkać. Gdybyście mnie potrzebowali, jestem zawsze do Waszej dyspozycji