Hangar na łodzie

Hangar na łodzie

Wystarczy uiścić opłatę w wysokości 5 galeonów, aby mieć możliwość wypłynięcia w cichy i spokojny rejs po okolicznych wodach. Sternikiem jest... potomek trolla, najwyraźniej krzyżówka z ghulem. Nie jest on ani towarzyski ani gadatliwy. Koncentruje się na swoim życiowym zadaniu - popłynięciem w rejs i powrotem do hangaru po godzinnej wycieczce. Nie wchodzi w żadne interakcje, a jeśli ktoś niszczy łódkę to wyrzuca kogoś za burtę. Nie reaguje na cudze kłótnie bądź krzywdy. Jego życiowym celem jest dbać o wszystkie dostępne łódki. Te, do których wsiadacie niewątpliwie pochodzą z dawnych lat. Nie ma tu żadnego pomieszczenia w którym można się skryć. Są jedynie ławki i wiosła oraz oczywiście sternik, który odpowiada za ruch. Czy ten mroczny i milczący towarzysz będzie przeszkadzać w mile spędzonym czasie?

Wiedziała, że musiała zdecydowanie przysiąść do transmutacji jeśli tylko nie chciała paść ofiarą Pattona po powrocie na lekcje po feriach. Dlatego też postanowiła skorzystać z pomocy jednego z prefektów, który podobno był o wiele bardziej biegły w tej sztuce niż ona sama. Liczyła na to, że Darren skutecznie pomoże jej w nauce nowych zaklęć oraz wytłumaczy niektóre kwestie.
- Jeszcze raz dziękuję za to, że zgodziłeś się mi pomóc - zagadnęła Krukona w czasie spaceru w okolicach hangaru na łodzie. Chociaż wokół było zimno i zalegał śnieg to jednak w okolicach wodnych zbiorników o skalistym dnie dosyć łatwo było o kawałek kamienia czy innego minerału, który posłużyłby im do transmutacji.
- Myślałam o tym, by spróbować czegoś trudniejszego. Zastanawiałam się nad Draconifors. Przemiana przedmiotów nieożywionych w coś, co miałoby uchodzić za żywe stworzenie wydaje mi się dosyć skomplikowana. Dotychczas próbowałam jedynie zaklęć modyfikujących jedną materię organiczną w drugą...
Miała nadzieję, że Shaw pomoże jej w nauce tego zaklęcia i wskaże jej odpowiedni ruch różdżką, który powinna wykonać oraz pokieruje ją w tym procesie. Sama raczej niewiele wiedziała o samym zaklęciu i mogła jedynie polegać na wiedzy i doświadczeniu kolegi z domu Kruka.

Norweska pogoda wydawała się być jeszcze bardziej zacięta od tej brytyjskiej. Przenikliwie zimna temperatura pod postacią wiatru i śniegu wzięła chyba sobie za cel honoru uszczuplenie zapasów eliksiru pieprzowego Darrena, gdyż bez przerwy atakowała go kolejnymi podmuchami, kiedy ten szedł obok puchońskiej pani prefekt.
- Nie ma sprawy - powiedział, uderzając zamkniętymi w rękawicach dłońmi o siebie, próbując przywrócić w nich namiastki krążenia - Może tam? - powiedział Darren, wskazując na hangar - a raczej coś przypominającego bardziej wielką szopę - w którym przechowywano łodzie służące do rejsów po pobliskim, wodnym zbiorniku. Teraz Shawowi bardziej zależało jednak na tym, by po prostu schronić się przed wiatrem i śniegiem który nieustannie znajdował jakieś luki w niedbale rzuconych zaklęciach odpychających.
- Draconifors? - upewnił się Krukon - No dobrze - dodał, wyciągając Mizerykordię i machając nią w kierunku skalistego wybrzeża, skąd przyleciały w ich kierunku dwa kamienie wielkości ludzkiej głowy - choć przed jednym z nich Darren musiał się uchylić. Być może ostatnimi dniami był nieco rozkojarzony.
- Prosty kafel, są łatwiejsze zaklęcia na rozpoczęcie nauki zamiany rzeczy nieorganicznych w organiczne... - zaczął Shaw, kładąc kamień w bliskiej okolicy i przywołując z różdżki strumień gorącego powietrza, który skierował na siebie - ...ale jak spadać, to z wysokiej miotły - dodał, pocierając końcówkę nosa rękawiczką i kucając koło kawałka skały - Prezentacja w obecnych warunkach przyrody może być całkiem na miejscu - powiedział, stukając w kamień i mrucząc inkantację zaklęcia. Po chwili skała zrzuciła z siebie nadmiar masy i wypełzła z niej miniaturka walijskiego zielonego, który wzniósł się do lotu i po dwóch okrążeniach wylądował przy stopach Yuuko i kaszlnął tam ogniem, topiąc niewielką połać śniegu. Po krótkiej chwili zamienił się z powrotem w kamień - skała została jednak w kształcie wyrzeźbionej figurki smoczęcia.
- Bez skupiania się na kształcie będzie nieco łatwiej - powiedział Shaw, próbując bezskutecznie rozpalić jakieś niewielkie ognisko z błękitnych płomieni, które jednak od razu zdmuchiwane były przez wiatr - Możesz na początku spróbować zmienić sam ogon, tylko uważaj żeby nie odpadł - dodał, wskazując na wyciągniętą, kamienną, łuskowatą szpicę.

Posłusznie skinęła głową na jego propozycję i poszła w wyznaczonym przez Krukona kierunku. Z pewnością dobrym pomysłem było schowanie się przed opadami atmosferycznymi. Raczej nie chciała zmienić się w ludzkiego bałwana i straszyć przechodzących obok ludzi.
- Cóż przećwiczyłam nieco prostszych zaklęć także jestem gotowa na coś trudniejszego - wytłumaczyła jeszcze to czemu akurat zdecydowała się na draconifors, a nie coś, co mogłoby być dużo łatwiejsze.
Przyglądała się uważnie temu jak Shaw przyzywa do nich dwa kamienie, a następnie przemienia jednego z nich na najprawdziwszego smoka. Z pewnością zrobiło to na niej wrażenie. Powinna również tego samodzielnie spróbować.
- Okay więc... najpierw powinnam się skupić na kształcie? - spytała dla pewności.
Wykonała odpowiedni ruch różdżką i choć z jej ust wydostała się inkantacja właśnie ćwiczonego zaklęcia to jednak nie skupiała się szczególnie na ożywieniu skamieniałości. Przede wszystkim zależało je na tym, by zmienić jego kształt na taki, który przypominał smoka. I prawie jej się to udało... Pod wpływem zaklęcia kamień zdecydowanie zmienił swój kształt, ale wyglądał jedynie jak na wpół dokończona rzeźba lub jeden z dziwnych gargulców, które można było dostrzec na starych budowlach. Zawsze jednak coś, prawda?

Yuuko postanowiła nie iść na skróty i od początku zająć się czarowaniem na własnym kamieniu, nie zwracając wręcz uwagi na ułatwienie sprezentowane jej przez Shawa. Darren zareagować mógł na to jedynie wewnętrznym wzruszeniem ramionami i obserwowaniem prób dziewczyny - które i tak okazały się o wiele bardziej udane niż się spodziewał na początku.
- Kiedy trenowałem Draconifors pierwszy raz to zamiast takiej figurki wyszedł mi kamień, tylko że przepołowiony - powiedział Shaw, podchodząc bliżej i przyglądając się nieco dokładniej smoko-gargulcowi - Więc całkiem nieźle... jak na pierwszy raz. Ciekawa struktura łusek - ocenił, stukając palcem w parę wyrzeźbionych szczegółów, które przypominały bardziej azbestowe dachówki niż prawdziwe, gadzie łuski.
Krukon machnął ponownie różdżką, przywołując pod stopy Puchonki - tym razem o wiele delikatniej - kolejną dostawę kamieni.
- Pamiętaj, żeby błony w skrzydłach były wystarczająco cienkie i lekkie, bo inaczej nie polecą - poradził, trącając twór skrzydłopodobny na pierwszym gargulcu stopą - przydać się on mógł w sumie tylko do spadania i bycia ewentualnym balastem w przypadku nurkowania.

Chciała spróbować wszystkiego sama i zobaczyć jak sobie z tym poradzi. Nawet jeśli była wdzięczna za pomoc Darrena to nie zamierzała jakoś wybitnie na niej polegać. Cóż pierwsze koty za płoty i choć może nie wyglądał tak pełnoprawny smok to nie powinna się zniechęcać. Przynajmniej nie tak szybko. Musiała jeszcze wykonać co najmniej kilka podejść.
- Chyba po prostu umiem w wizualne efekty - oceniła, przyglądając się swojemu dziełu, bo chyba właśnie zaklęcia mające za zadanie modyfikację wyglądu wcześniej obranego przedmiotu faktycznie wychodziły jej dosyć dobrze. Problem był w zasadzie, gdy przychodziło do ożywiania ich.
- Okay. Zwrócę na to uwagę - przytaknęła Krukonowi po czym raz jeszcze wypowiedziała formę zaklęcia, wykonując odpowiedni ruch różdżką nad uzyskaną wcześniej kamienną figurą, która nabrała coraz to bardziej smoczych i wyraźniejszych kształtów. Przez chwilę nawet figura drgnęła, poruszyła się nieco, ale szybko zastygła w bezruchu, a Puchonka jedynie zmarszczyła brwi, zastanawiając się co takiego robi właściwie nie tak.

Brwi Darrena uniosły się na chwilę do góry kiedy smok - a raczej wciąż jeszcze wyrób smokopodobny - przekręcił nieco łeb, krusząc przy okazji parę wciąż jeszcze kamiennych łusek, i zastygł po chwili w bezruchu, wracając do swojej całkowicie kamiennej i nieożywionej formy.
- Nie tak źle - mruknął bardziej do siebie niż do Yuuko Krukon, dźgając różdżką w odpadłe fragmenty i za pomocą paru szybkich Reparo przywracając je z powrotem na miejsce na wyciągniętej szyi smoczej figurki.
- No dobra - zaczął Darren, kucając przy smoku. Obawiał się nieco, czy jego wiedza z zakresu transmutacji była wystarczająco - w końcu Draconifors było na dobrą sprawę blisko szczytu jego umiejętności i sam nie wiedział, czy ma je opanowane na tyle dobrze, by móc je tłumaczyć jeszcze dodatkowo innym czarodziejom - czy w tym przypadku prefektce Hufflepuffu - Potrafisz Avis? Na pewno, każdy potrafi Avis - powiedział po chwili przerwy Shaw, obracając na języku swoje kolejne rady i zastanawiając się, czy mają one jakikolwiek sens dla kogoś innego oprócz niego - Wyczarowanie smoka nie jest tak różne od wyczarowania kanarków... oprócz tego że chcemy żeby był większy, zionął ogniem i nie wlatywał we ściany. To że nie zniknie mamy zagwarantowane przez to - dodał, pukając lekko knykciem w kamień figury - Więc idź w tym kierunku... tylko nieco dalej, jeśli wiesz o czym mówię. Mam nadzieję, że wiesz - zakończył z nieco przepraszającym uśmiechem i odsunął się jakiś metr, zostawiając Yuu sam na sam z jej smoczkiem.

Nie tak źle, ale zdecydowanie mogło być lepiej. Jak na jej oko to wciąż ten cały smok wyglądał bardziej jak posąg chińskiego lwa. Przytaknęła jednak Darrenowi, gdy tylko ten zaszczycił ją swoją uwagą i naprawił uszkodzonego smoka, który się lekko nadkruszył.
Wysłuchała jego słów i po raz kolejny skinęła głową, bo faktycznie jeśli chodziło o Avis to była w stanie je rzucić. Miało to jakiś sens i wystarczyło jedynie zastosować wiedzę już posiadaną i przenieść ją na nowe zaklęcie.
- Okay, to ma sens - odetchnęła głęboko i raz jeszcze wykonała ruch różdżką, wypowiadając formułę zaklęcia. Tym razem skupiła się bardziej na ożywieniu smoka niż jego wyglądzie. I może przez to, że inspirowała się Avis to ten stanął w końcu na nieco pokracznych chudych nóżkach, a to co wyrwało się z jego gardła przypominało raczej pisk niż ryk, ale udało się. Żyło to, przypominało nieco karykaturalnego, ale jednak smoka i wydawało się, że naprawdę jej się udało tym razem choć zdecydowanie mogłoby być lepiej.

Figura smoka ożyła - a gdyby Darren wiedział nieco więcej o mugolskiej nauce i dinozaurach, na pewno zauważyłby podobieństwo małego gada do kurczaka, który w sumie mógł być jego dalekim kuzynem. Nie dało się jednak ukryć, że wyczarowany smok nie tylko się ruszał, ale też nawet próbował zaryczeć - co prawda wyszło mu to ledwo-ledwo, ale oznaczało też że jego struny głosowe przynajmniej działały, w przeciwnym wypadku z jego gardła wydobyłby się zaledwie dźwięk przypominający raczej pocieranie kamieniem o kamień.
Cóż, czyli prawie nowy głos Strauss.
- Nieźle - przyznał Krukon. Może Yuu tego nie widziała, ale mimo wszystko robiła spore postępy, porywając się na naukę zaawansowanego zaklęcia. Nie potrzebowała tak dużej ilości prób by naprawdę ożywić smokokurczaka - i choć oczywiście, była w tym spora zasługa doskonałych wprost wskazówek Shawa, to główną rolę mimo wszystko grały umiejętności i, być może, talent Puchonki.
Darren machnął różdżką, układając przywołane wcześniej znad brzegu kamienie w rzędzie przed dziewczyną. Pięć skalnych brył tylko czekało na to, by zostać w coś transmutowanymi - najlepiej w smoka.
- Raz, dwa - popędził ją nieco Krukon, powtarzając zaklęcie ogrzewające na swoich butach. Gdyby mógł, rzuciłby je na całą Norwegię - Jeśli już wiesz o co chodzi, zostaje praktyka - powiedział z zachęcającym uśmiechem, otaczając się ramionami i próbując wypuszczać jak najmniej ciepła.

Kurczak czy nie, ważne, że się ruszało i chociaż trochę przypominało smoka, a to było dla niej w tej chwili najważniejsze. Z pewnością zależało jej na czynieniu postępów i tym, żeby już więcej nie stać się obiektem do ciętych uwag Pattona, gdy następnym razem zjawi się na jego zajęciach.
- Dzięki - odpowiedziała, patrząc jak Krukon przyzywa kolejne kamienie, które miały się stać ich obiektami testowymi.
Po raz kolejny wymówiła zaklęcie, celując w jeden z fragmentów skał, który może i podległ powolnej, ale za to poprawnej transmutacji w szaroskórego smoczka, który wypluł nawet małą kulę ognia w randomowym kierunku. Z pewnością szło jej to coraz lepiej. Zwierzak coraz mniej przypominał jakąś tandetną chińską figurkę, a nieco bardziej prawdziwą bestię... lub coś w tym guście, bo dalej był nieco niedopracowany. Niemniej jednak widać było pewien postęp skoro nie był to jedynie pokryty łuskami kurczak z dziwnym pyskiem.

- Nie krępuj się - zaśmiał się cicho Darren, widząc że Yuuko zapatrzyła się na swój kolejny twór, który nie tylko wyglądał już prawie jak smok, ale nawet cisnął gdzieś w kierunku brzegu i wody niewielkim, ognistym pociskiem. Całe szczęście, że nie w hangar - Darren słyszał, że tutejszy troll-przewoźnik jest całkiem wrażliwy na punkcie swoich łódek.
Shaw tymczasem zajął się znów swoim poprzednim kamieniem, który w kształcie smoka czekał teraz parę kroków od Kanoe. Puchonkę mógł zostawić na razie samą sobie - w gruncie rzeczy to praktycznie nie mógł jej już jakkolwiek pomóc, przekazał jej bowiem wszystko co mogło jej się przydać by wiedzieć co nieco o zaklęciu Draconifors, a kiedy opanowała podstawy, zostało jej je tylko sobie utrwalić dzięki ciężkiej pracy. Dlatego też tymczasem Shaw zajął się trenowaniem niewerbalnej odmiany zaklęcia, stukając w posążek po prostu różdżką i próbując rzucić Draconifors po prostu powtarzając w myślach jego formułę - co okazało się trudniejsze niż się spodziewał, a jego pierwsze próby kończyły się mniej więcej tak, jak te Yuuko - czyli po prostu krótkim ruchem szyi i znów zastygnięciem w kamień.

Tyle dobrego, że smoczyna panowała nad sobą na tyle, aby być w stanie rzucić płonący pocisk gdzieś w bok, aby nie doprowadzić do podpalenia hangaru czy łódek. Zresztą nie miał on nawet aż tak dużej mocy i przypominał raczej krztuszącą się zapalniczkę.
- Okay. To już ostatni raz - powiedziała, ostatni raz przystępując do próby przeobrażenia znajdującego się przed nią kawałka kamienia w pełnoprawnego miniaturowego smoka.
Po raz kolejny powtórzyła w pełni już dobrze znaną jej rutynę. Po raz kolejny wykonała odpowiedni ruch nadgarstkiem odpowiadający rzucanemu zaklęciu, któremu towarzyszyła również wypowiedziana na głos forma. Mogła potem jedynie patrzeć jak transformacja kamienia przebiega o wiele sprawniej niż poprzednim razem. Efekty z pewnością były widoczne, a jej twór stał się o wiele bardziej ruchliwy. Pamiętała o tym, by zwrócić większą uwagę na szczegóły jego budowy, aby mógł być w stanie normalnie latać. I z pewnością udało jej się osiągnąć coś lepszego niż poprzednim razem. Chociażby tylko trochę.

+

Shaw stuknął w swój kamień jeszcze raz - i jeszcze raz, i jeszcze. Przy czwartej próbie smok zrobił kilka susów i zamachał skrzydłami zanim znów nie zmienił się w kamienny posążek, który po chwili stracił równowagę i wywrócił się na bok, upadając na rozłożone do lotu, cienkie skrzydło, rozbijając je w drobny mak. Darren skrzywił się i postanowił, że próby niewerbalnego treningu Draconifors może zostawić na później - jeszcze Yuuko gotowa pomyśleć, że poprosiła o pomoc kogoś, kto sam tego zaklęcia rzucić nie potrafi.
- Lepiej, o wiele lepiej - powiedział z uśmiechem Shaw, ponawiając urok ogrzewający na swoje buty - Chyba już dasz sobie radę sama - dodał, wstając i kopiąc lekko pozostałości po rozbitym posażku smoka, który teraz smutno leżał pod ścianą hangaru. Krukon uśmiechnął się lekko i otrzepał pognieciony materiał spodni, oglądając jak Puchonka wyczarowuje tym razem stworzenie, które było nawet w stanie poderwać się do lotu. Shaw pokiwał z uznaniem głową - po czym, po skontrolowaniu jeszcze paru prób Kanoe, odmaszerował w stronę torsvarckiej stołówki, nie marząc o niczym innym jak o styropianowym kubku wypełnionym gorącą czekoladą.

z/t x2

+