Szczyt ten jest bardziej oddalony od dwóch pozostałych, znajduje się w południowej części rezerwatu. Jego krajobraz jest bardziej ubogi, występuje znacznie mniej flory, jednak jest chętniej odwiedzany przez stada kozic. Droga na niego jest niezwykle stroma, a najmniejsze opady deszczu sprawiają, że jest niezwykle ślisko i bardzo łatwo o wypadek. Podobnie, jak w przypadku pozostałych — znacznie łatwiej dostać się tu za pomocą czarów, niż na własnych nogach. Szczyt ten oraz jego okolice są domem miejscowego gatunku smoków o niezwykle cennych rogach, będących często celem kłusowników. Długorogi łatwo zdenerwować, nie przepadają za nadmiernym hałasem, chociaż zdawać by się mogło, że obserwacje z bezpiecznej odległości aż tak im nie przeszkadzają. Często zdarzają się potyczki dorosłych samców o względy znacznie rzadziej wykluwających się samic.