Transmutacja ludzka pozwala zmieniać ciało swoje albo innych. Istnieją trzy główne sposoby: zaklęcia transmutacyjne, animagia i zdolności genetyczne. Każda metoda ma swoje zalety i ograniczenia.

Zaklęcia transmutacyjne dają możliwość tymczasowo zmieniać części ciała. Taka magia wymaga dużej precyzji, bo bez niej można łatwo popełnić błędy. Te zmiany są tylko na krótki czas, potem czarodziej wraca do swojej normalnej postaci. Animagia, to o wiele bardziej zaawansowana sztuka, pozwala czarodziejowi zmienić się w jedno zwierzę. Ta przemiana jest stabilna i można ją kontrolować, ale czarodziej musi wiele lat ćwiczyć, zanim to osiągnie. Zdolności metamorfomagiczne to coś, z czym niektórzy czarodzieje się rodzą. Dzięki temu mogą zmieniać swój wygląd bez użycia zaklęć, po prostu instynktownie. Zmiany mogą być częściowe, albo pełne – zależy to od umiejętności danego metamorfomaga.

Podsumowując, zaklęcia dają szybką, ale krótką zmianę, animagia oferuje pełną kontrolę nad jedną formą zwierzęcą, a zdolności genetyczne pozwalają na dowolne modyfikacje swojego ciała
w sposób niewymagający użycia zaklęć, czy specjalnych przygotowań.

 

Transmutacja jest dziedziną magiczną która pozwala na przekształcenie częściowe, bądź całościowe danych cech fizycznych, zarówno obiektów ożywionych, jak i nieożywionych. W przypadku transmutacji ludzkiej, mówimy przede wszystkim o zmianach za pomocą zaklęć, animagii i metamorfomagii.

Zaklęcia transmutacyjne pozwalają na częściowe zmiany w aparycji człowieka. Pozwalają one przede wszystkim na zmianę wyglądu, w zależności od rzuconych zaklęć, jest ona mniejsza, bądź większa. Nie ma sposobności, aby, na przykład, zmieniać przy pomocy zaklęć transmutacyjnych cech fizycznych narządów wewnętrznych człowieka. Ponadto, rzucanie zaklęć transmutacyjnych na ludzi jest procesem bardzo wymagającym. Czarodziej posługujący się tego typu zaklęciami, musi wykazać się ogromnym skupieniem, umiejętnościami, ale również bardzo dużą świadomością tego, jakie efekty chce osiągnąć. Dobrze jest również mieć tutaj nieco kreatywności.

Jeśli chodzi o animagię; jest to dziedzina transmutacji, która pozwala na zamianę człowieka w zwierzę i do tego się to sprowadza. Zwierzę, w które czarodziej będzie się przemieniał, nie jest przez niego wybierane, jednak jest odzwierciedleniem jego osobowości i duszy. Ponadto czarodziej, który opanował tę zdolność, nie ma możliwości przemiany w inne zwierzę, niż to, które mu przypadło. Proces nauki jest bardzo długi, niekiedy trwa latami. Zawiera w sobie miesięczne rzucie liścia mandragory, przygotowywanie eliksiru oraz rzucenie odpowiedniego czaru, który pozwoli na pierwszą transmutację w zwierzę. Późniejsze przemiany powinny odbywać się pod kontrolą osoby doświadczonej w transmutacji.

Co zaś się tyczy metamorfomagii: jest to zdolność genetyczna, która jest dziedziczona od przodków. Nie ma możliwości, aby w danej rodzinie pojawił się metamorfomag, jeśli wcześniej nie było nawet jednego czarodzieja o tej zdolności. Czasami metamorfomagia nie uaktywnia się przez wiele pokoleń, innym razem występuje w każdym pokoleniu. Nie została nigdy do końca zbadana zależność pomiędzy tym. Dodatkowo metamorfomagowie muszą stale ćwiczyć swoje przemiany, aby opanować je do perfekcji. Nie jest to umiejętność, która od razu jest w maksymalnym stopniu rozwinięta. W przypadku nagłych i silnych urazów psychicznych, może dojść do zatrzymania możliwości dokonywania zmian metamorfomagicznych u czarodzieja. Ze względu na dziedziczenie, nie ma również możliwości, aby czarodziej mugolskiego pochodzenia, posiadał zdolności metamorfomagiczne.

Transmutacja ludzka. Różnice pomiędzy wykorzystaniem zaklęć, animagii, zdolności genetycznych.

Transmutacja ludzka to jedna z najtrudniejszych gałęzi transfiguracji, w której ulegają przemianie części ciała człowieka lub całego człowieka w inną formę, tak jak animagia pozwala przyjąć praktykującemu formę zwierzęcia, tak metamorfomagia pozwala dokonać różnych indywidualnych zmian w swoim wyglądzie.
Wykorzystywanie zaklęć do zmiany ludzi w zwierzęta stwarza duże niebezpieczeństwo, że przemieniony przyjmie stan psychiczny zwierzęcia, w które został przemieniony lub utknie na zawsze w takiej formie, ponieważ jest się zależnym od tego, kto rzuca takie zaklęcie. Dlatego nie jest zalecane rzucać tego typu transfiguracji na siebie.
Jedynymi znanymi wyjątkami od tej reguły są animagowie, którzy po przejściu specjalnego rytuału, a także praktyki, są w stanie w formie zwierzęcej zachować swój umysł. Niestety to też wiąże się z dużym ryzykiem, chociażby takim, że nieprawidłowa przemiana może prowadzić do przekształcenia się w hybrydę człowieka i zwierzęcia.
W przeciwieństwie do animagów metamorfomagowie mogą przybierać różne formy, a nie tylko jedną. Animagowie zaś tylko formę zwierzęcia, która właściwie nie jest od nich zależna, a od ich cech wewnętrznych, czyli praktykujący, dopóki nie podda się swojej pierwszej przemianie do samego końca, nie wie, w jakie zwierze się przeobrazi. Metamorfomagowie potrafią zmienić płeć, wiek, albo jedną część swojego ciała. Można się nim tylko urodzić, nie można nauczyć się tej zdolności. Zazwyczaj w magicznych rodach jest przekazywana z pokolenia na pokolenia, ale nie zawsze jest to tak oczywiste, czasami gen może zostać uśpiony i dopiero objawić się w którymś tam pokoleniu. Za to na pewno nie ma możliwości, aby ktoś z mugolskiej rodziny urodził się z takim darem.
Animag, jak i Metamorfomag mogą według własnej woli się przemieniać, chociaż ci drudzy nie zawsze wszystko zależy od nich stanu emocjonalnego, który bardzo wpływa na ich wygląd zewnętrzny. Mają jednak jakikolwiek wpływ na swoje przemiany, zaś zaklęcia transfiguracyjne, które wymuszają przemianę w zwierzę, są niebezpieczne i poza kontrolą, nawet jeśli wykonane tylko w połowiczny sposób na przykład przemiana człowieka w pół rekina jest wskazana tylko w krótkich odstępach czasowych, a także najlepiej jeśli wykonana jest przez osobę wysoce obeznaną w temacie.
Mam nadzieje, że wyczerpałam temat pracy chociaż w zadawalający sposób.

transmutacja jest jedną z najtrudniejszych dziedzin, których tajniki można zgłębiać na wiele sposób. Część osób wybiera drogę eskalacji własnych zdolności magicznych, poprzez poszerzanie wiedzy dotyczącej inkantacji, inni zaś idą o krok dalej wybierając ścieżkę animaga, dzięki czemu mogą przyjmować dowolny kształt zwierzęcia, które odpowiada charakterowi czarodzieja. Wydawać by się mogło, że nie stanowi to większej zagadki, jednak bardzo często osoby podczas treningu, otrzymują zaskakujący efekt przemiany, bowiem - nie każdy może być lwem, większość pozostaje nadal fretkami. Oczywiście - jest to tylko i wyłącznie moja dygresja, względem tych, którzy nie zawsze szanują transmutację, bo i wielu ludzi nie chyli przed tą dziedziną magii czoła, czując się zbyt pewnie, a igranie z własnym ciałem wydaje się dość... Intrygujące i budzi wciąż sporo kontrowersji, wszak o wypadek wcale nie jest trudno.

Transmutacja dzieli się również na kilka podkategorii:
- zamiana, która oddziałuje na dwa obiekty w tym samym czasie;
- transformacja międzygatunkowa, dzięki czemu człowiek może za pomocą zaklęcia zmienić się w dowolne zwierzę (przeciwnie do animagii, gdyż tam forma jest stała);
- transfifuracja ludzka, która pozwala na przemianę/modyfikację dowolnej części ciała bądź też pełną przemianę w innego człowieka - nie jest to jednak efekt stały, tak  jak w przypadku metamorfomagii;
- znikanie ułatwiało rozproszenie przedmiotów w powietrzu;
- detransfiguracja jest natomiast nierozerwalnym aspektem przemian, bo pozwala wrócić czarodziejom bądź obiektom do pierwotnego wyglądu;

Zważywszy na wspomnienie metamorfomagii należy więc pamiętać o skutkach ubocznych, które odczuwają osoby obdarzone tym genem. Ich trening powinien toczyć się od najmłodszych lat, jednak silne emocje/traumatyczne wydarzenia mogą poddać ów gen chwilowej bądź stałej recesji. Czasami zdarza się, że czarodzieje obdarzeni metamorfomagią nie kontrolują swoich przemian, a także nie mają wpływu na reakcje własnego organizmu, gdy ich umysł poddawany jest gwałtownemu odczuwaniu i odbieraniu otoczenia. Dochodzi zatem do niekontrolowanych zmian w wyglądzie, jak np. kolor włosów, kształtu nosa, warg czy wydłużenia lub skrócenia kończyn.
Metamorfomagowie, tak jak i animagowie muszą regularnie szkolić swoje umiejętności, nie osiadając na laurach chwilowego sukcesu.  

Osoby niewtajemniczone mogą nie dostrzec subtelnej różnicy pomiędzy kilkoma rodzajami magii transformacyjnej. Najmniej problemów, co nie jest szczególnym zaskoczeniem, sprawia wskazanie odmienności wilkołactwa do klasycznej formy transmutacji. Przestaje być to jednak tak oczywiste w przypadku animagii oraz metamorfomagii. Szczególnie ta ostatnia bardzo lubi być przyrównywana do zaklęć oddziałujących na wygląd. Takie uproszczenie odziera tę cechę dziedziczną z jej unikatowości, całkowicie pomijając kryjącą się w niej niezwykłość. Aby w pełni zrozumieć, jak istotna jest to różnica, należy najpierw pojąć złożoność samej transmutacji. Istnieje wiele czynników, które mogą przyczynić się do zakłócenia rzucającego przez czarodzieja zaklęcia, a skutki takiego błędu potrafią być opłakane. Zgubnie jest zakładać, że tylko koncentracja odkrywa kluczową rolę przy tkaniu tego rodzaju magii. Równie istotna okazuje się być także sama inkantacja. Nawet źle położony akcent potrafi zakłócić delikatną strukturę zaklęcia, przynosząc nieoczekiwane skutki. Metamorfomagia pozbawiona jest tego rodzaju błędów. Czarodzieje, którzy mieli to szczęście przyjść na świat z tą genetyką, potrafią dowolnie wpływać na swój wygląd fizyczny, bez konieczności posiłkowania się eliksirami czy czarami. Jednak to, jak trudną sztuką jest sama transmutacja, widać także i u nich. Odczuwanie silnych emocji, nie rzadko ma wpływ na ich ciała. Całość przypomina niekontrolowane uwolnienie magii, z którym zmaga się każdy czarodziej w wieku dziecięcym. Są to zatem zmiany niewielkie, czysto kosmetyczne, choć narażające magiczną społeczność na ujawnienie i niepotrzebny stres Metamorfomaga. Emocje, w przypadku tej magii transformacyjnej, wydają się dość istotne. Nie tylko zmuszają ciało do mimowolnego poddania się pomniejszemu wpływowi energii magicznej, ale także mogą całkowicie pozbawić czarodzieja jego wrodzonych umiejętności. Przeżycie silnego wstrząsu emocjonalnego może na stałe uniemożliwić ponowne korzystanie z Metamorfomagii, co nie występuje w przypadku pozostałych rodzai magii transformacyjnej, choć w Animagii istotny jest charakter czarującego. Zanim jednak przejdę do tej kwestii, warto byłoby wyjaśnić, co takiego wyjątkowego kryje się w Animagii właśnie. Istnieją zaklęcia transmutacyjne, umożliwiające przemianę człowieka w zwierzę. Wiąże się to jednak z pewnym ryzykiem. Przyjmując taką formę, czarodziej przyjmuje także stan psychiczny owego stworzenia. Pozbawiony własnej, ludzkiej inteligencji, nie zdoła wrócić do swojej pierwotnej postaci bez ingerencji osób trzecich. Animagów to nie dotyczy. Zachowują oni pełnię świadomości, także w swej zwierzęcej formie. Ta z kolei nie jest przypadkowa. Jest ona odzwierciedleniem wyglądu zewnętrznego oraz osobowości czarodzieja. W przeciwieństwie do Metamorfomagii, nie jest Animagia nie jest cechą dziedziczną, a wyuczoną. Proces nauki jest niezwykle długi i bardzo złożony. Wymaga wielu lat intensywnych przygotowań, których nie należy przyspieszać. Próba dokonania takiej transformacji przed czasem, mogła zakończyć się trwałą deformacją czarodzieja. I choć istnieje zaklęcie Lividus Fera, zmuszające animaga do przyjęcia ludzkiej formy, pozostaje ono bezskuteczne w starciu z efektem ubocznym przedwcześnie przeprowadzonej transformacji. Do tej pory nie odkryto lekarstwa, które pomogłoby uporać się z powstałym problemem. Podobnie sprawa ma się z wilkołakami. Choć można załagodzić przebieg transformacji, likantropia pozostaje nieuleczalna. Ich zmiennokształtność najbardziej wybija się na tle omówionych wcześniej przykładów magii transformacyjnej. Jest ona zależna od fazy księżyca, a nie woli czarodzieja. Osoba dotknięta wilkołactwem, nie jest w stanie zapanować nad przemianą. Ponadto, traci ona swoją poczytalność w wyniku olbrzymiego bólu, całkowicie oddając się instynktowi. Jedynym sposobem na zachowanie świadomości podczas pełni jest spożycie eliksiru tojadowego. Ten ich pierwotny stan, przywodzi mi na myśl czarodziei przemienionych w zwierzęta za pomocą zaklęcia. Oni również tracą swoje człowieczeństwo. Wilkołactwo, przynajmniej mi, przypomina trochę łagodniejszą odmianę klątwy krwi, choć nie jest dziedziczne, a sama lykantropia roznosi się poprzez ugryzienie. Malediktusal też doświadcza wymuszonej przemiany. W przeciwieństwie do wilkołaka, przeobraża się w bestię każdej nocy, jednak w tym przypadku, prędzej czy później, taka osoba już na stałe zostanie więźniem swojej zwierzęcej postaci.

Szanowna Profesor Vodder,

w niniejszej pracy domowej streszczę różnicę między transmutacją za pomocy zaklęć, animagią, a zdolnościami genetycznymi.

Pierwszy typ transmutacji zależy od talentu i predyspozycji danego czarodzieja w zakresie transmutacji, znajomości odpowiednich zaklęć i formuł, siły woli, zamiaru, przekonania co do rezultatu oraz motywacji do zmudnych ćwiczeń, wymaganych, by móc osiągnąć pożądany rezultat. Należy liczyć się z tym, że tego typu transmutacja nie jest efektem trwałym; zazwyczaj utrzymuje się na kilka godzin, co jest korzystne, gdy chce się na przykład coś na szybko zakamuflować w naszym wyglądzie. Transmutacja za pomocą zaklęć nie jest jednak aż tak niebezpieczna dla zdrowia i życia czarodzieja, jak inne metody, na przykład eliksiry o wątpliwym składzie, których skutki uboczne mogą pozostawić ofiarę niezdolną do dalszej egzystencji w formie identycznej przed zażyciem. Transmutacja w formie zaklęć ma na tyle bogatą historię oraz skomplikowaną, acz niezawodną mechanikę działania, że przy odpowiednim doświadczeniu można zaufać jej w stu procentach.

Animagia natomiast jest wrodzoną, wpisaną w genach czarodzieja predyspozycją do modyfikacji swojego wyglądu. Użycie różdżki jest tutaj całkowicie zbędne, ponieważ taki mag może transmutować komórki swojego ciała po prostu siłą swego umysłu, bez potrzeby zewnętrznych eskalatorów mocy. Niezbędna jest jednak odpowiednia kontrola tego typu zdolności, by móc osiągnąć upragniony efekt. Bardzo często młodzi czarodzieje, którzy dopiero wchodzą w adolescencję i odkrywają swoje zdolności, mogą spontanicznie, nagle, pod wpływem silnych emocji i traumatycznych doświadczeń, zmieniać swój wygląd. Toteż niezbędne jest, podobnie do magii transmutacyjnej za pomocą zaklęć, wykształcenie silnej woli i umiejętności panowania nad swoim darem, by odpowiednio nakierować moc na pożądane aspekty.

Lilian Eldridge, rok VII, Ravenclaw

transmutacja ludzka dotyczy przekształcania poszczególnych elementów ciała człowieka lub osoby jako całości. Obejmuje zaklęcia zaliczane do podstawowych, najczęściej wykonywane w charakterze zupełnie żartobliwym, jak na przykład Herbifors, zamieniające włosy we kwiaty. Inne, bardziej zaawansowane czary potrafią przemienić drugiego człowieka w zwierzę (Humanum), chociaż niosą ze sobą pewne ograniczenia - wybrane stworzenie nie może być dużo większe od poddawanej działaniu zaklęcia osoby. Najprostszą cechą odróżniającą zaklęcia transmutacyjne od animagii czy metamorfomagii jest konieczność wykorzystania różdżki oraz sama werbalność z wypowiedzeniem nazwy czaru (wyłączając oczywiście rzadko spotykane zdolności takie jak na przykład magia bezróżdżkowa). Animagia jest wyuczoną zdolnością pozwalającą czarodziejowi przybrać postać zwierzęcia. Zwierzę jest jedno, precyzyjnie określone przez odzwierciedlenie czyjejś osobowości. Nauka animagii jest długa i skomplikowana, dlatego mogą się jej podjąć jedynie najbardziej zdeterminowane i zaawansowane w dziedzinie transmutacji osoby. Animag, ulegając przemianie w stworzenie, nie korzysta z różdżki ani nie wypowiada określonego czaru, transformacja zachodzi wyłącznie z udziałem jego woli. Podobne przemiany z udziałem woli następują w przypadku metamorfomagów, są tutaj jednak widoczne pewne różnice - metamorfomag może zmieniać swoje ciało dowolnie poza kolorem oczu, jednak operuje cały czas na sylwetce człowieka, a nie postaci zwierzęcia (co nie przeszkadza mu w zyskiwaniu niektórych "zwierzęcych" cech, choćby samych pazurów). Ponadto metamorfomagia, w przeciwieństwie do animagii, jest zdolnością wrodzoną, której nie można się wyuczyć przez ćwiczenia.