Retrospekcje

Osoby: Hemah E. L. Peril & Violetta Strauss
Miejsce rozgrywki: Hogwart nocą
Rok rozgrywki: pierwszy semestr roku szkolnego 2019/2020
Okoliczności: Hem nakrywa Viol na szlajaniu się po zamku długo po godzinie policyjnej

Było już późno. Diabelsko późno. Strauss jednak wciąż nie potrafiła zasnąć. Mogła jedynie przewracać się z boku na bok licząc na to, że w końcu uda jej się pogrążyć we śnie, ale męczyło ją to niespokojne wiercenie się w łóżku. W końcu poddała się. Wyszła z dormitorium, starając się nie zbudzić współlokatorek. I choć mogła zatrzymać się w pokoju wspólnym i posiedzieć przy wygasłym już kominku, z którąś z książek to jednak postanowiła pójść jeszcze dalej. Wymknęła się z krukońskiego lokum i ruszyła dalej, schodząc z wieży astronomicznej i korzystając ze znanych sobie przejść i zakamarków Hogwartu. Nawet nie wiedziała gdzie dokładnie chciała pójść. Nie miała większego celu. Dopiero po jakimś czasie skradania się poi pogrążonymi w mroku i grobowej ciszy korytarzach ostrożnie otworzyła drzwi jednej z sal, która służyła do wykładów z ONMS i składowisko wszystkich gratów przydatnych w czasie zajęć praktycznych. I choć była tu tyle razy to jednak nigdy nie poświęcała aż takiej uwagi znajdującym się tam przedmiotom. A już na pewno nie mogła podziwiać ich z bliska. Podeszła do jednej z półek i przyjrzała się leżącej na niej czaszce jakiegoś psowatego, która znajdowała się tuż obok zatopionego w formalinie widłowęża. Wtem jednak zauważyła jak coś w rogu sali się porusza... Mógł to być szczur, albo coś innego o raczej niegroźnym charakterze. Nie znaczyło to jednak, że podobna wizja uspokoiła Strauss na tyle, że odskoczyła od razu do tyłu, chcąc dobyć różdżki przez co wpadła na jedną z ławek, robiąc okropny hałas.
- Fucken shit... - zaklęła wyjątkowo po angielsku choć z nieco niemiecką naleciałością. Miała tylko nadzieję, że nikt tego nie usłyszał.

Było już późno. Diabelsko późno. Peril dawno powinna spać, szykując się do pobudki za... Dwie-trzy godziny? Ile jeszcze tej męczarni przed nią? Nienawidziła nocnych dyżurów, od dawna posiadając inny tryb życia. Taki dostosowany do sportu - wstawała dzień w dzień przed 5 i kładła się w okolicy 21. Nawet to lubiła - dostosowanie do pewnego naturalnego zegara, kiedy ciało rozbudza się wraz ze świtem; wysiłek i ćwiczenia w chłodzie, kiedy Słońce dopiero wyłania się zza horyzontu... Więc jak tylko miała możliwość, to omijała swoje dyżury, oddając je komuś w zamian za ciastka czy przysługi wszelakie. Nic dziwnego - rzadko mogła sobie pozwolić na odsypianie zarwanej nocki. Niestety zdarzały się momenty, kiedy nie mogła uciec od przykrego, prefekciarskiego obowiązku i uzbrojona w kilka kubków kawy przemierzała sennie korytarze, świecąc jedynie bladym Lumos.
Powieki jej się kleiły, a usta co chwila rozchylały w głębokich ziewnięciach. Od czasu do czasu wciskała twarz w kubek z gorącym naparem, niemniej na tym etapie to raczej tylko palił jej wargi i pobudzał maksymalnie na kilka chwil, zanim na nowo nie zaczynała przysypiać. Okropnie ciężka noc. Była zmęczona po treningu i marzyła o miękkim łóżku.
Cienie tańczyły na skraju pola widzenia, kiedy mijała ozdobne kolumnady czy balustrady. Długie pasma czerni, kryjące w sobie fragmenty korytarza. Nie bała się, jedynie od czasu do czasu upominana przez jakieś zaspane obrazy o poszanowanie nocy i zgaszenie różdżki. Też by tak mogła... Wisieć sobie cały dzień, nic nie robić i jojczeć o spokój.
Zabrzmiało mocno brutalnie. Szczególnie to o wiszeniu.
Przyciemniła Lumos tak, że niemalże całkiem otoczył dziewczynę mrok, zbyt silny, aby blade światło było w stanie go rozproszyć. Zachwiała się, unosząc kubek i przypominając sobie, że od trzech prób jest pusty. Czy przed chwilą nie był pełny? Przecież się oparzyła? Kiedy to było?
Zatrzymała się, aby potrzeć oko i schować naczynie. Straciła poczucie czasu i miejsca, bezwiednie krążąc po tych korytarzach równie biała, co mijane od czasu do czasu duchy. Miała już ruszać dalej, kiedy usłyszała hałas w sąsiedniej klasie.
Nie zastanawiała się nawet nad tym, co robi, otwierając z rozmachem drzwi i unosząc wyżej różdżkę. Zimne światło zalało salę, załamując się na ściankach słoików, oświetlając szczerzące kły czaszki oraz ukazując buszującą w niej Krukonkę.
- Ktoś tu jest niegrzeczny...

Nocny tryb życia nie był czymś, co było obce Strauss. Już dawno nauczyła się funkcjonować na małej dawce snu przez to, że często nie potrafiła się zmusić do tego, by choćby odłożyć wcześniej książkę, która ją wciągnęła i czytała ją do późna zamiast wyspać się przed zajęciami. Tak było zawsze, ale dopiero od niedawna można by rzec jej bezsenność przybrała bardziej... chorobliwy charakter, wywołujący frustrację faktem, że nie mogła zasnąć choć naprawdę tego chciała i leżała z zamkniętymi oczami w swoim łóżku. Jej mózg jednak przez cały czas wydawał się naprawdę bardzo żywy i nie zamierzał dawać jej odpocząć.
Zapewne ten nieregularny tryb życia kiedyś się na niej odegra, ale chwilowo był to dla niej stan przejściowy, który z pewnością pewnego dnia minie. Lub za problem, z którym upora się dopiero, gdy będzie jej szczególnie dokuczał. W końcu przynajmniej na ten moment nie sądziła, by było to coś czym powinna się zbytnio przejmować. Teraz dużo bardziej przejmowała się hałasem, który niechcący spowodowała.
Wcale nie zdziwiło jej to, że drzwi do klasy się otworzyły dosyć nagle. Choć jej ciało i teraz zareagowała instynktownie, od razu odwracając się w ich stronę, a ramię ręki dzierżącej różdżkę niemal uniosło się w kierunku intruza, chcąc cisnąć w niego jakimś zaklęciem. Dosyć szybko jednak zorientowała się, że ma przed sobą dobrze znaną jej sylwetkę. Uśmiechnęła się nawet delikatnie, zdając sobie sprawę, że to tylko Peril. W końcu mogła trafić o wiele gorzej... na któregoś z mniej pobłażliwych nauczycieli lub niezbyt zaprzyjaźnionego prefekta.
- Och, patrzcie kto to przyszedł. Pani maruda, niszczycielka uśmiechów dzieci i dobrej zabawy - odpowiedziała, niejako drażniąc się z nią, gdy tylko usłyszała jej słowa.
Poczuła się nieco pewniej. Szybkim ruchem schowała wyciągniętą różdżkę i podeszła bliżej do Gryfonki, która przyłapała ją na nocnych spacerach po zamku. Może uda jej się jakoś przekonać Hem, aby zapomniała o tym małym incydencie? Przynajmniej na to liczyła.

Nie miała odruchu sięgać po różdżkę, w przeciwieństwie do większości czarodziejskiej społeczności. Kiedy oni używali magii, by się bronić, Hemah uciekała się po prostu do brutalnej siły. Jedno z nielicznych zaklęć, jakie opanowała i które nie służyło do gotowania, to Expelliarmus. Bowiem jeśli nie umiesz w magię, sprowadź przeciwnika do swojego poziomu... I kiedy straci przewagę, można bezpiecznie mu wpierdolić. Prosta logika. Teraz jednak nie czuła powodu do przyjmowania pozycji ofensywnej. Czy tam defensywnej. Atak najlepszą obroną, albo coś. Jedynie stała spokojnie, oświetlając pomieszczenie i patrząc po tym, jakie są ewentualne zniszczenia sprzętu nauczycielskiego. Zresztą, póki Violetta nie ćwiczyła tutaj czarnej magii, to nie zrobi nic, czego proste Reparo nie ogarnie.
Powstrzymała ziewnięcie na rzecz zmarszczenia brwi. Niszczycielka uśmiechów? Przecież lubi dzieci. Wydęła lekko policzki, aby burknąć coś koniec końców mało zrozumiałego. Poprawiła drugą ręką włosy i przelotnie potarła oko, starając się nie wyglądać na tak zaspaną... Oraz cokolwiek logicznie rozumować.
- Więc może wyjaśnisz mi tę dobrą zabawę... - Zaczęła, zakładając ręce na piersi. - Abym wiedziała, co powiedzieć twojemu opiekunowi?
Zdawała się być twarda i nieustępliwa. Z drugiej strony, doskonale Krukonka zdawała sobie sprawę, jak daleka Hem jest od bycia żyłą. Częściej upomni i machnie ręką aniżeli wyciągnie faktyczne konsekwencje. Niemniej też nie chciała dawać sobie zbytnio wchodzić na głowę - jakiś porządek zaprowadzić trzeba. Acz kiedy była ledwie żywa i mało co kontaktująca... Jej osąd zależeć mógł od humoru, kolacji, faz Księżyca czy nawet koloru gatek, które akurat ubrała.
A te były różowe.
Cokolwiek to dla Violi znaczy.

Sięganie po różdżkę było pewnym odruchem, którego nie mogła się pozbyć w niektórych sytuacjach. Czułą się pewniej, gdy trzymała ją w dłoni i wiedziała, że jeśli tylko coś się stanie będzie mogła zareagować w porę. Nie znaczyło to wcale, że bez niej nie potrafiłaby sobie poradzić... Cóż to w sumie zależy od sytuacji, ale jedno było pewne: wolała mieć różdżkę przy sobie niż jej nie mieć.
To czy faktycznie Peril lubiła rzeczy czy nie to już nie miało większego znaczenia. Jej wypowiedź odnosiła się do jednego prostego faktu: Hem była prefektem, a prefekci mieli to do siebie, że pojawiali się w pewnych miejscach akurat wtedy, gdy nie było trzeba, a potem odejmowali punkty i kablowali nauczycielom o tym, co miało miejsce. I tym samym psuli zawsze najlepszą zabawę.
- Hem... musisz mu mówić? - spytała, chowając różdżkę i podchodząc bliżej Gryfonki. - Może mogłybyśmy się jakoś dogadać?
Tak, zapewne bardzo nadużywała faktu, że to akurat Hemah przyłapała ją na szwendaniu się po zamku nocą, ale skoro już została złapana to co jej szkodzi próbować się z tego wykręcić? Może uda jej się jeszcze coś ugrać...

Oj, mocno nadużywała swoich znajomości. Do tego stopnia, że ton i ta cała sytuacja niedwuznacznie się Gryfonce skojarzyły. Przegapiła moment, w którym znalazła się na planie taniego porno? Czy raczej powinna przestać oglądać kategorię "niegrzeczna uczennica i twardy nauczyciel", bo rzuca już jej się to na mózg? Uśmiechnęła się, przymykając oczy. Potarła je już bardziej ostentacyjnie, dając jasny sygnał, jak bardzo jest zaspana, zanim odgarnęła sobie włosy i na nowo spojrzała po Violi. Wciąż z rozbawieniem na twarzy, ale też pewną łagodnością. Chociaż niewykluczone, że w tym wzroku czaiła się również nuta kpiny i wyzwania.
- Oh tak? A co mi chcesz dać? - Spytała, ciągnąc temat. Co jej szkodzi? Jak to Viola sama doszła do wniosku, prefekci mają tendencję wpadać tam, gdzie nie powinni, kablować do opiekunów oraz wlepiać ujemne punkty. Pewna władza w tym układzie należy do Hem. Nie ma nic złego w tym, że chce poznać ofertę, zanim podejmie decyzję. Krukonce mocniej zależy na zachowaniu tego szlajania się w tajemnicy niż Peril. Przewinienie też nie było na tyle poważne, aby nie dało się przymknąć na nie oka.
- To jedna z tych sytuacji, kiedy przyłapana studentka proponuje seks w zamian za milczenie? - Zakpiła już otwarcie, rozglądając się po sali, jakby oczekiwała, że gdzieś w ciemności zalśni w świetle Lumos obiektyw ukrytej kamery albo czujne oko reżysera kolejnego amatorskiego hitu.

Życie podobno pisze najlepsze scenariusze czy coś takiego... I jak widać niektóra tandeta i w życiu mogła zaistnieć, a nie jedynie w tanich i wątpliwej jakości produkcjach. Przynajmniej na to wychodziło. I choć Hem wyglądała na niezwykle zmęczoną i zaspaną, ale chyba dosyć szybko podłapała temat. Lub po prostu miała własne wyobrażenia odnośnie cichych układów.
Krukonka uśmiechnęła się, gdy tylko usłyszała pierwsze pytanie. Przynajmniej to dawało jej pewność, że nie znajdowała się tak od razu na straconej pozycji i mogła dalej ciągnąć te swoiste negocjacje. Zanim jednak wpadła na jakiś iście błyskotliwy pomysł, co też mogłaby odpowiedzieć, ale chyba nie było to potrzebne, bo Hemah w miarę szybko sama doszła do pewnych konkluzji.
- Ty to powiedziałaś, Hem - odparła z niejakim rozbawieniem, podchodząc jeszcze bliżej do studentki z nieco prowokacyjnym uśmieszkiem igrającym na ustach. - Więc byłabyś tym zainteresowana?

Skądś ta tandeta musiała się wziąć. Czasem życie jest bardziej tandetne niż najgorszy romans albo najniższych lotów porno. Chociaż niejednokrotnie książki i filmy spełniają marzenia oraz fantazje, uderzające w podstawowe potrzeby - u kobiet to była miłość i stabilność, u mężczyzn łatwo dostępny seks bez zobowiązań. Każdemu wedle jego pragnień.
Hem w danym momencie chyliła się mocniej ku stereotypowemu mężczyźnie, aniżeli chciała przyznać.
Zmrużyła lekko oczy. Musiała już dawno usnąć... Pewnie odleciała, jak wtedy przysiadła na schodach. Tylko czemu fantazjuje o przyłapaniu akurat Violi? Mógł to być dosłownie każdy, zaczynając od Leonardo, a kończąc na jakieś wili. Tymczasem jak widać fabuła tego snu nie tylko nie jest zbyt ambitna, to jeszcze obsada aktorska zgoła niecodzienna.
Rozchyliła lekko wargi, patrząc z góry na Krukonkę. Zawahała się, zanim odpowiedziała niezbyt głośno, ale jednak dość butnie.
- Te usta to potrafią coś więcej niż tylko gadać i obiecywać? - Przekręciła delikatnie głowę do boku, uśmiechając się równie zadziornie. Patrzyła nań wyzywająco, acz nie do końca przytomnie. Zdawało się, że porusza się jakby faktycznie śniła na jawie: z pewnym spowolnieniem, przymglonym spojrzeniem, odrobinę odrealniona.

Może to nawet lepiej jeśli Hem uznała to wszystko za sen. Przynajmniej dla Strauss mogło to oznaczać tyle, że raczej nie pójdzie na skargę do Voralberga, bo to oznaczałoby spowiadanie się z własnych fantazji. Gorzej tylko będzie, gdy w końcu prefekt skapnie się, że to wszystko było jak najbardziej realne. Chociaż miała nadzieję, że uda jej się skutecznie zniechęcić Gryfonkę do reportowania całego zdarzenia. Zresztą po co zawracać głowę Alexowi takimi głupotami?
Prawie roześmiała się, słysząc pytanie, które zadała jej Peril. Chyba jednak naprawdę nie miała nic przeciwko podobnemu obrotowi wydarzeń. To dobrze. Bardzo dobrze…
- Chcesz się przekonać? - spytała z lekkim pomrukiem zdecydowanie ciszej niż zrobiła to chwilę wcześniej Hem po czym chwyciła za przód koszulki ścigającej, by przyciągnąć ją do siebie na tyle blisko, aby móc bez przeszkód wpić się w jej usta.

Nawet, jakby nie uznała za sen i z czystą premedytacją zainicjowała zbliżenie w szkole... Nigdy by nie poszła się z tego spowiadać do jakiegokolwiek nauczyciela. Powinna pilnować porządku, nie zaś dawać pokaz korupcji i przekupstwa wśród wątpliwego autorytetu władzy. Nie mówiąc o samym łamaniu szkolnego regulaminu. Na tym etapie... To już pozostanie między nimi.
Nie spodziewała się pocałunku. Ciężko powiedzieć, co przeważyło - zaskoczenie, czy raczej brak doświadczenia? Był krótki. Dość szybko odsunęła się od jej ust, łapiąc Violę za ramiona. Końcem języka przesunęła po wargach, nim rozluźniła uścisk. Wyminęła Krukonkę, ciągnąc ją lekko w stronę pierwszego rzędu ławek. A potem kopnęła dziewczynę w tył kolana - nie tak mocno, aby faktycznie zabolało, ale na tyle, by nagle ugięła się pod nią noga. Niewielkie było tutaj wyjście. Musiała klęknąć przynajmniej na jedno kolano.
- Obawiam się, że się trochę nie zrozumiałyśmy... - Wskoczyła na ławkę. Uniosła jedną nogę i zarzuciła ją na bark Strauss. - Odnośnie tego, co te usta mają zrobić - patrzyła z góry na dziewczynę. Odchyliła się delikatnie w tył; światło z różdżki zalśniło na wiszących na ścianach obrożach.

Cóż z pewnością nauczyciele nie musieli wiedzieć o wszystkim, co działo się w szkole. Tym bardziej, gdy roznosiło się o coś trywialnego jak ignorowanie ciszy nocnej, która dla niej była praktycznie bez sensu. Może i gówniaki obecne w zamku powinny mieć jakieś godziny drzemek czy leżakowania i zakaz wychodzenia z łóżek, ale na pewno powinno się to tyczyć w zasadzie dorosłych czarodziejów?
Nie spodziewała się tego, że Hem się od niej odsunie. Musiała przyznać, że nie tyle ją to zaskoczyło, ale i rozczarowało. Chociaż okazało się, że wcale nie miała ku temu podstaw. Przynajmniej na to się zapowiadało. Zbytnio nie protestowała w chwili, gdy Peril pociągnęła ją do rzędu ławek. Mruknęła jedynie z niezadowoleniem, gdy poczuła szybkiego kopniaka w tył kolana, który sprawił, że mimowolnie uklękła przed Gryfonką.
- Od razu do konkretów... - mruknęła sięgając dłońmi do dresowych spodni  Hem, by zdjąć je z blondynki i porzucić gdzieś przy biurku, na którym siedziała. Jej wcale się nigdzie nie spieszyło. Miały w końcu czas... W sumie gdyby chciała mogłaby jeszcze nawet zaśpiewać całe Put your legs on my shoulders przed przystąpieniem do wykonywania powierzonego zadania, ale jakimś cudem się od tego powstrzymała. Zamiast tego po prostu spoglądała na panią prefekt z poziomu podłogi. Powoli przysunęła się bliżej, by finalnie znaleźć się między nogami blondynki lecz zamiast od razu do konkretnych czynów wolała się wpierw nieco z nią podrażnić muskając jedynie z początku jedno z ud Peril wargami nieco ponad wysokością kolana, przemieszczając swoje usta powoli acz nieustannie coraz wyżej w leniwych pocałunkach czy też krótkich acz dosyć intensywnych ugryzieniach.