Poczta Camaela

First topic message reminder :

Sowa Camaela

Alphard

Niesamowicie wredna i absolutnie nieszanująca kogokolwiek prócz Camaela sowa. Nie dziobie tylko wtedy kiedy dasz mu smakołyk - w innym wypadku, cóż, obyś miał w zanadrzu zaklęcia lecznicze lub plastry.

tak pisze Cam:

tak możesz pisać Ty:

Szanowny Panie Profesorze

Na lekcji zajmowaliśmy się rzucaniem zaklęcia Abdico Visus, które sprawia że przedmiot na który zostało ono rzucone staje się niewidzialny. Nie działa jednak na istoty żywe, ponieważ do ich ukrycia używa się zaklęcia kameleona bądź w rzadkich przypadkach eliksiru niewidzialności. Może zostać ono użyte na przedmiotach w celu zrobienia z nich niewidzialnych pułapek. Może być także zastosowane na okręgu stworzonym przez zaklęcie Terminus Vetiti, chociaż zastanawiam się czy nie warto wypróbować jego skuteczności również na Tonitrus Esnaro.
Osobiście zaklęcie rzucałem na smoczą figurkę i chociaż za pierwszym razem zaklęcie nie wyszło mi w ogóle tak jak powinno, tak przy drugiej próbie wyszło ono świetnie. Następnie kolejną część lekcji poświęciliśmy na odczarowaniu przedmiotu tak żeby ponownie stał się w pełni widoczny. Można było do tego użyć albo Disclore bądź Enutitatum. Zdecydowałem się skorzystać z tego drugiego, ponieważ stanowiło dla mnie nieco większe wyzwanie. Różnią się tym że Disclore jest w stanie przywrócić pierwotny kształt tylko obiektowi w który zostało wycelowane, a Enutitatum oddziałowuje na większość przetransmutowanych obiektów w promieniu nawet kilku metrów. Nie udało mi się odczarować figurki całkowicie, ponieważ w jednym punkcie nadal była niewidoczna.

Drake Lilac

Szanowny Panie Profesorze!

Pisze w odpowiedzi na zadaną prace domową tudzież relację z podsumowaniem o materiale z ubiegłych zajęć.

Na ostatnich zajęciach zajmowaliśmy się zaklęciem o wdzięcznej nazwie abdico visus, które w swojej specyfice ma czynić przedmioty niewidzialnymi. Sprawa jest prosta, kiedy przedmioty są niewinne małe oraz trudniejsze, gdy gabaryty przedmiotów rosną. Cóż, zapewne jest to prosta zasada transmutacyjna: im coś jest większego, tym więcej potrzeba umiejętności. Tudzież potencjału. Tudzież talentu. Kłamstwem byłoby uznanie go za banalne i prostackie, gdyż w moim przypadku skończyło się to niewielkim pożarem. Zaś już zaczarowany przedmiot mieliśmy następnie odczarować.

Do tego wykorzystane było zaklęcie enutitatum. Niemniej ja posłużyłem się zaklęciem prostszym, o działaniu punktowym. Mianowicie zaklęcie disclore, zaś wybór był względnie prosty - nie chciałem powodować kolejnego wypadku na zajęciach a i pewnej śmiałości przy zaklęciu było mi brak. Dwa powyższe zaklęcia różnią się od siebie, ale jeśli się potrafi to można je wykorzystać w sposób podobny. Przez co rozumiem "zdjęcie" z przedmiotu abdico visus. Chociaż jestem zwolennikiem prostoty w wykonywaniu prac, tak też enutitatum w wielu wypadkach może zdawać się niezastąpione. Chociażby przy odległości różdżki od przedmiotu użycia zaklęcia.

Z wyrazami szacunku
Wacław Wodzirej

Szanowny Panie Profesorze,

Zaklęcie transmutacyjne "Abdico visus" ciężko sklasyfikować pod względem jego trudności. Ten urok sprawia, że przedmiot, na który zostanie rzucony, staje się niewidzialny. Poziom trudności zależny jest oczywiście od gabarytów zaczarowanego przedmiotu - co innego rzucić zaklęcie na pióro, co innego na krzesło i jeszcze co innego na szafę. Łatwo można się przekonać co do skuteczności tego zaklęcia, ponieważ odpowiednio rzucone sprawi, że nie da rady dostrzec żadnych zarysów danego przedmiotu. Nie sposób jednak stosować go na istotach żywych - do tego służy zaklęcie Kameleona. Problem z istotami żywymi jest najprawdopodobniej taki, że mimo wszystko charakteryzują się większą ilością ruchu i w żywych ciałach nieustannie zachodzą jakieś procesy i zmiany.
Zaklęcie "Disclore" jest jednym z najprostszych zaklęć transmutacyjnych i pozwala na przywrócenie do oryginalnego stanu raz zaczarowanego przedmiotu. Ma działanie punktowe, więc odczarowuje tylko ten przedmiot, który jest wskazany różdżką. Trudniejszym zaklęciem o podobnym działaniu jest "Enutitatum", którego siła jest (tak jak w przypadku Abdico visus) zależna od umiejętności czarodzieja. Enutitatum powoduje odczarowanie przetransmutowanych przedmiotów w obrębie minimum metra od osoby rzucającej zaklęcie.

Archibald Darling
Slytherin, 8 rok

Szanowny Panie Profesorze,

oto sprawozdanie z ostatniej lekcji.

W pierwszym etapie przy pomocy zaklęcia Abdico visus musiałam sprawić, że stół stanie się niewidzialny. Jest to czar z pozoru prosty, aczkolwiek uważam, że każde zaklęcie związane z niewidzialnością wymaga finezji, praktyki i niesamowitego skupienia. Im większy przedmiot tym jest to oczywiście trudniejsze i właśnie dlatego podejrzewam, że miałam z nim lekki problem - aczkolwiek chciałam podziękować za Pana wiarę w to, że jestem na tyle wprawiona, iż sobie z tym poradzę! Dodatkowo chyba coś pomieszałam z ruchem nadgarstka i za bardzo kombinowałam (a to wszystko przez to, że w najnowszym numerze "Transmutacji współczesnej" był o tym artykuł i dywagowali o tym, że przez ostatnie stulecia wszyscy czarodzieje robili to źle - będę musiała do nich napisać, że się mylą!), w efekcie czego jedna noga stołu dalej była widoczna. Pozwoliłam więc sobie ponowić inkantację, żeby stół całkowicie zniknął i przyznam szczerze, że byłam zaskoczona, że mi się udało skupić w takim chaosie. Zastanawia mnie też czy właśnie w oparciu o jakąś rozszerzoną wersję Abdico visus funkcjonuje peleryna niewidka albo w pewnym stopniu pokój życzeń (który przecież nie jest widoczny dla każdego).

Następnie, w celu przywrócenia widoczności przedmiotu, zastosowałam Enutitatum. Mogłam posłużyć się również Disclore, ale działa ono punktowo, gdzie przy takich gabarytach byłoby to dosyć problematyczne i w sumie zajęłoby o wiele więcej czasu. Tak teraz z perspektywy czasu sobie myślę, że przez przypadek mogłam też odczarować przedmioty innych, którzy znajdowali się blisko mnie, gdyż Enutitatum ma o wiele większy zasięg - nawet do kilku metrów! Aczkolwiek nie podejrzewam się o aż tak duże umiejętności, żebym była w stanie cofnąć działanie Abdico visus połowie klasy. Z tym zaklęciem nie miałam żadnych problemów i już przy pierwszej próbie zaskakująco szybko odniosłam sukces, co wynika pewnie z wprawy, wielu godzin ćwiczeń i mojego zamiłowania do transmutacji.

Pozdrawiam,

Marla O’Donnell

List został naskrobany na losowej wyrwanej z historycznej księgi stronie

Cam,

myślę, że wiem, gdzie można spróbować szukać miecza Ectora. Wiesz, chodzi o te artefakty, na które zrobił się taki szał. Kurewsko nie chce mi się iść tam samemu, przydałoby mi się dobre towarzystwo. Biorę butelkę whisky i czekam na Ciebie na tych ruinach na obrzeżach Londynu, co na nich się kiedyś zjaraliśmy prawie do nieprzytomności.

Nate

Camael,

Wasza matka zmarła dziś w nocy. Pogrzeb w sobotę o 16:00 na cmentarzu w Dolinie.

Ojciec

Panie Profesorze,

pewnie wyda się to Panu co najmniej dziwaczne, ale mimo to prosiłbym o spotkanie. To nie jest coś, co dotyczy kwestii szkolnych, ale coś, o czym muszę porozmawiać z Panem osobiście. Więc prosiłbym o wyznaczenie dnia spotkania.

Z poważaniem
Maximilian Brewer

Szanowny Profesorze Whitelight,

Bardzo się cieszę, że to Pan został naszym nowym opiekunem. Mam nadzieję, że Slytherin przyniesie Panu dumę i powody do radości.
Dziękuję za gratulację związane z moim awansem na prefekt naczelną. Jak zawsze postaram się pilnować porządku i przyczynić, by Dom Salazara nie tylko zdobył Puchar Quidditcha, z którego jesteśmy niesamowicie dumni, ale i Puchar Domów.
Jeśli jest coś, co jako prefekt mogłabym dla Pana zrobić, lub na co zwrócić szczególną uwagę, by nasza współpraca w tym roku szkolnym przebiegała pomyślnie, proszę się nie krępować i dać mi o tym znać. Zrobię wszystko, by ten rok przebiegł z naszej strony jak najspokojniej.

Z wyrazami szacunku,

Irvette de Guise

Szanowny Profesorze Whitelight,

Proszę wybaczyć mi tak bezpośrednie i dość osobiste pytanie, ale czy z Beatrice i dzieckiem wszystko w porządku? Dawno nie otrzymałem od niej wiadomości i nie odpowiedziała na mój ostatni list, co zdecydowanie nie jest w jej stylu, ale trochę się martwię. Mam nadzieję, że niepotrzebnie, ale na wszelki wypadek wolałem się upewnić...

Max Solberg

Szanowny Profesorze Whitelight,

Nie powiem, żeby ten list mocno mnie pocieszył, ale jak znam Beatrice, to jest cała i ustawia wszystkich w tym ośrodku. Najważniejsze, że mała jest zdrowa. Przyznam szczerze, że chętnie bym ją poznał jeśli to nie jest problem.
Chciałabym też skonsultować z Panem pewien temat, którego postanowiłem się podjąć. Konkretnie chodzi mi o animagię.

Max

Profesorze Whitelight,

Sobota idealnie mi pasuje. Wlecę jakoś po południu, bo obiecałem odwiedzić od rana Inverness.
Tak, miałem już przyjemność odwiedzić Beatrice w rezydencji. Widzimy się w takim razie w sobotę.

Max

Profesorze Whitelight

Wbrew pozorom naprawdę wiele zaklęć transmutacyjnych można użyć w pojedynkach pod postacią zaklęć ofensywnych bądź defensywnych. Niektóre szczerze mówiąc są do tego wręcz stworzone, a inne wymagają trochę kreatywności w ich użyciu. Dlatego postaram się wymienić ich jak najwięcej.

Zazwyczaj kiedy ktoś mówi o korzystaniu z transmutacji w walce, to pierwsze zaklęcia jakie mu przyjdą do głowy to sławne Humanum, Virsubdito i Virherba, czyli zaklęcia pozwalające bezpośrednio przemienić człowieka dowolne zwierzę, przedmiot czy też roślinę. W rzeczywistości kończą one wtedy też walkę z pojedynczym przeciwnikiem, ponieważ ten nie ma jak sam z siebie się odmienić. Z najpotężniejszych zaklęć transmutacyjnych do walki nadają się zmieniająca w kamień na kilka sekund czarnomagiczna Medusa mogąca mieć śmiertelne skutki jeśli pomnik zostanie uszkodzony oraz zdecydowanie bardziej akceptowalne przez społeczeństwo Piertotum Lokomotor ożywiające wszelkie pomniki i rzeźby, które można między innymi wysłać do walki. Zaklęcie to może wyrównać szanse jeśli przeciwników jest więcej, bądź zapewnić przewagę liczebną. Ponadto ożywieni żołnierze mogą funkcjonować jednocześnie jako ofensywa szturmując na wroga, jak i defensywną stając na drodze jego zaklęć. Crura też może szybko doprowadzić do końca starcia jeśli przetransmutuje się magiczną kończynę przeciwnika w taką w której nie może trzymać różdżki. Na przykład w jelenie kopyto.
Inne dosyć popularne transmutacyjne zaklęcia atakujące to Vincula oraz Imite Sella. Pierwsze rozciąga i zawiązuje rękawy przeciwnika unieruchamiając go na moment, a drugie dosłownie wymusza na nim przybranie wyglądu fotela z którego wystają stopy.
Jeśli zaś chodzi o obronę, to przed prostymi ognistymi zaklęciami może pomóc zaklęcie zamrażające płomienie, znane też pod nazwą Frigidum Ignio. Znacznie jednak lepiej do każdego zaklęcia żywiołowego sprawdza się czar Partis Temporus, który dosłownie tworzy wyrwę w żywiole dzięki czemu na przykład Aquaqumulus rozwidli się i nie trafi celu.
To by było na tyle jeśli chodzi o zaklęcia dosyć oczywiste. Wręcz stworzone do tego by używać ich podczas jakichkolwiek walk. Nie zmienia to faktu że nadal chcę nadmienić kilka takich, których użycia w starciu raczej mało kto się spodziewa. Zaczynając od prostego i starego jak świat Duro. Zaklęcie to zmienia przedmiot w kamień i pomimo tego że w przeciwieństwie do Medusy nie jest w stanie przekształcić żywe stworzenie w posąg, nadal może uczynić to z odzieniem takim jak płaszcz albo spodnie, co znacznie utrudni przeciwnikowi poruszanie się.Abdico Visus i Evanseco również mają potencjał do wykorzystania, chociaż nie aż tak oczywisty. Oczywiście nie da się nimi samego siebie uniewidzialnić bądź wyparować przeciwnika jeśli nie jest większy od szczura, ale można nimi ostrzelać przeciwnika pozbywając się jego ubrań. Nie wyrządzi to żadnych szkód, a jeżeli ostrzelana nimi osoba nie jest ekshibicjonistą, prawdopodobnie poczuje się znacznie skrępowana co może wpłynąć na jej skuteczność w walce. Ponadto Evanesco może zostać użyte do usunięcia niektórych ataków zmierzających w kierunku czarującego. Chociażby rzuconych skał. Nawiązując też do wspomnianego wcześniej Piertotum Lokomotor, jest zaklęcie transmutacyjne które może znacznie ułatwić starcie z ożywionymi wojownikami. Dzięki prostemu do rzucenia Sabuli, można ich szybko przekształcić w nieszkodliwy piasek. Zdarzyło mi się go użyć w podobnej sytuacji, więc wiem co piszę.
Glacium Maxime za to można użyć do stworzenia ślizgawki pod przeciwnikiem licząc na to że się przewróci rozbijając sobie twarz. Mój ostatni wybór będzie raczej mocno nietypowy, ale zaklęcia Portus można użyć podczas walki. I to o dziwno nie do obrony, a do ataku. Stworzenie świstoklika aktywującego się przy dotyku i posłanie go we wroga innym - już nie transmutacyjnym - zaklęciem może zakończyć walkę wysyłając przeciwnika hen daleko. Zwłaszcza że jeśli przeciwnik tego nie zauważy, może pomyśleć że rzucono w niego zwykłym przedmiotem w akcie desperacji. Jednakże ze względu na potencjalne ryzyko rozszczepienia, atak świstolkikiem zachowałbym jako ostateczność i to tylko podczas poważnych, prawdziwych starć.

Drake Lilac

Adresuje do Szanownego profesora
Camaela Whitelighta,

Podsyłam prace domową zadaną przez profesora.

Duro — przemienia dowolny przedmiot w kamień. Moim zdaniem zaklęcie to świetnie może się przydać jako defensywne, jak i ofensywne. Rzucam, odwracam uwagę albo rzucam, żeby zabić.
Densaugeo — wydłuża przednie zęby. Dobre do gryzienia, zwłaszcza jak ktoś chce nas molestować, albo porwać i uśpić mugolskim preparatem co się polewa na bandaż czy ścierę i przykłada do ust; ofiara od razu zasypia, no więc rzucam zaklęcie, mam przednie zęby dłuższe i gryzę. Wydaje mi się, że takie zęby mocniej ugryzą niż takie niewydłużone. Zdecydowanie zaklęcie defensywne, ale tez i ofensywne. W sumie ciężko to zakwalifikować podobnie jak zaklęcie Duro, aczkolwiek kamień to kamień bardziej pod ofensywę niż obronę.
Engorgio — powiększa małe obiekty, ja to bym zdecydowanie powiedział, że to zaklęcie defensywne. Pomaga w uciecze. Goni mnie po mieszkaniu jakaś wredna eks a ja wtedy powiększam książkę, wazę albo kość dla psa, a ta wpada na to i rozprasza ją to bo krzyczy z bólu, a ja wtedy uciekam.

Payton Kingston III, prefekt Slytherinu,
student II roku

Panie profesorze

W ramach zadanej przez Pana pracy domowej dotyczącej zastosowania zaklęć transmutacyjnych w celach ofensywnych bądź defensywnych poniżej przedstawiam zaklęcia wybrane przeze mnie:

Draconifors - zaklęcia pozwala zamienić wykonane z dowolnego minerału przedmioty w małe, kamienne latające smoki. Ponieważ można nimi sterować zastosowanie ofensywne tego czaru jest więcej niż oczywiste.

Invento - zaklęcie zamienia mniejsze obiekty w znacznie większe. Może posłużyć nam do wytworzenia zasłony przed ciosem bądź zaklęciem np. transmutujemy gałąź leżącą przed nami w drzewo by uniknąć zderzenia z rozpędzonym jeleniem.

Vincula - pozwala na zmienienie rękawów przeciwnika w znacznie dłuższe, które krzyżują mu ręce na klatce i zawiązują się na supeł na plecach. Uniemożliwia to delikwentowi na używanie zaklęć, do których potrzebne jest wycelowanie różdżką (tudzież ręką jeśli przeciwnik opanował zdolność czarowania bez różdżki).

Ivy Jones

Szanowny Panie Profesorze,

pozwolę sobie zauważyć na wstępie, że tak naprawdę niemalże każde zaklęcie może posłużyć za zaklęcie defensywne albo ofensywne. Wszystko zależy od sytuacji, w jakiej znajdzie się dany czarodziej, jego umiejętności, ale również wyobraźni i świadomości własnego otoczenia. Zdolność adaptacji do warunków, jakie czarodzieja otaczają w czasie pojedynku jest naprawdę istotna, choć oczywiście nie zawsze możliwa.
Pomijając tę dygresję, pozwolę sobie na wymienienie zaklęć transmutacyjnych, które moim zdaniem mogą posłużyć w czasie pojedynku do pokonania przeciwnika:
Avifors - całkiem przydatne zaklęcie mogące służyć jako prosta forma obrony, gdyż zmylenie przeciwnika jest równie istotne, co jego zranienie; dekoncentracja wywołana prostą iluzją, może pozwolić na wyprowadzenie właściwego ataku, a zatem zdobycie przewagi;
Duro - trudno mi określić, w którą dokładnie stronę należałoby to zaklęcie kierować, czy określić je jako ofensywne albo defensywne, ale możemy sobie wyobrazić, że przemiana choćby butów przeciwnika w kamienie jest kolejną formą dekoncentracji, jednocześnie jednak pragnę zaznaczyć, iż postrzegam to zaklęcie, jako możliwość przemienienia różdżki przeciwnika w kamień, choć nigdy nie próbowałam czegoś podobnego i nie wiem, czy jest to możliwe;
Lapifors - pozwolę sobie wspomnieć, że jest to zaklęcie podobne do avifors, dlatego też klasyfikuję je jako potencjalne zaklęcie obronne, choć tak naprawdę wciąż mówię tutaj o działaniu rozpraszającym;
Morfio - uznałabym za zaklęcie ofensywne, aczkolwiek skomplikowane, gdyż wymagające czasu, jakiego często nie ma w czasie pojedynku, niemniej jednak uważam, że mogłoby posłużyć do przemiany drzewa, z którego wykonano różdżkę przeciwnika, choćby w materiał, czy to z bawełny, czy lnu, aczkolwiek trudno mi powiedzieć, na ile jest to działanie realne oraz ile faktycznie potrzeba byłoby do tego czasu;
Papiliofors - dokładnie tak samo, jak w przypadku zaklęć pokrewnych wspomnianych przeze mnie powyżej, również może służyć, jako zaklęcie defensywne niskiego stopnia;
Sabuli - w przypadku wykorzystania przez przeciwnika zasłony w postaci kamienia, drzewa, lub czegokolwiek podobnego, możemy zastosować to zaklęcie jako zaklęcie ofensywne, w celu pozbawienia go realnej osłony, gdyż ta straci na wartości po przemienieniu jej w piasek, niemniej jednak może okazać się zaklęciem zbyt czasochłonnym, by poświęcać mu uwagę;
Convigo - również zastosowane jako zaklęcie ofensywne, może być stosowane w różny sposób, czy to do zmniejszania przedmiotów, za którymi kryje się przeciwnik, czy to do próby zmniejszenia różdżki, bądź jego ubrania, a zatem wykorzystania elementu dekoncentracji;
Evanesco - należałoby się zastanowić, czy nie można uznać tego zaklęcia za potencjalnie zaklęcie ofensywne, przy założeniu, że czarodziej miałby możliwość pozbawić w ten sposób przeciwnika różdżki - skoro jest ono stosowane do doprowadzenia do zniknięcia przedmiotów, to przedmiotem takim jest również z całą pewnością różdżka, a zatem może być stosowna w zastępstwie za Expelliarmus;
Glacium - również mogłoby znaleźć zastosowanie jako zaklęcie ofensywne, przy założeniu, że różdżka przeciwnika poddaje się jego działaniu, jej zamrożenie, czysto teoretycznie, mogłoby prowadzić do utraty albo zahamowania jej zdolności (pomijając milczeniem prosty fakt, że zaczęłaby mrozić przeciwnika w dłoń);
Gravium - zaklęcie mogłoby znaleźć zastosowanie jako kolejne zaklęcie ofensywne, gdyż przeciwnikowi byłoby trudno poruszać się w ubraniach o wiele cięższych od tego, ile powinny ważyć, to samo mogłoby dotyczyć jego różdżki, która stałaby się trudna do utrzymania, niemniej jednak jest to jedynie proste założenie, które mogłoby nie znaleźć potwierdzenia w rzeczywistości;
Octopode - jako zaklęcie defensywne, którego sama próbowałam użyć, z zamiarem rozproszenia przeciwnika i zmuszenia go do skupienia się na problemie własnego owłosienia - ostatecznie bowiem posiadanie ośmiorniczych macek na głowie z całą pewnością prowadzi do rozproszenia i utraty potrzebnej w czasie pojedynku uwagi;
Frigidum Ignio - jedynie w połączeniu z wcześniej rzuconym Incendio, jako zaklęcie defensywne, broniące przeciwnikowi dostępu do czarodzieja ukrytego za niegroźną dla niego zasłoną z ognia, rzucający ten czar ma zaś swobodę poruszania się pomiędzy ścianą ognia;
Imite Sella - zaklęcie ofensywne, którego wykorzystanie pozbawia przeciwnika możliwości kontrataku, gdyż niemożliwe jest rzucanie zaklęć pod postacią fotela - przynajmniej początkowo, co można wykorzystać w celu rozbrojenia przeciwnika i zdobycia nad nim ostatecznej przewagi;
Invento - znajdzie zastosowanie jako zaklęcie defensywne, które pozwoli na przemienienie niewielkiego obiektu w barierę, mogącą zasłonić czarodzieja przed rzuconym przez przeciwnika zaklęciem;
Vincula - jako zaklęcie ofensywne, pozbawiające przeciwnika możliwości rzucania zaklęć, gdyż zawinięty we własne ubranie nie jest w stanie odpowiedzieć bezpośrednio na wyprowadzony na niego atak.
W tym miejscu się zatrzymam, gdyż podałam o wiele więcej propozycji, niż pan profesor wymagał. Niemniej jednak z przyjemnością podyskutowałabym również o możliwościach zaklęć takich jak Crura, Humanum, Zaklęciu Kameleona, Patris Temporus, Virsubdito, czy Virherba, ale nie wspominałam o nich w tej pracy, gdyż w moim odczuciu są to zaklęcia, które same przez się rozumieją się jako zaklęcia defensywne lub ofensywne.

Z poważaniem
Victoria Brandon

Szanowny Panie Profesorze,,

Jak profesor zapewne wie z zajęć, lotnym w transmutację uczniem nie jestem, mimo to podejmuje się tego karkołomnego zadania, jakim jest oddanie tej pracy domowej. Myślałem intensywnie nad potencjalnymi zaklęciami, które mogłyby mi przyjść do głowy w ramach wykorzystania transmutacji jako sztuki wykorzystywanej przy pojedynkach.
Według moich wyobrażeń, przede wszystkim przeciwnika należy skonfundować, w takim wypadku doskonale przyda się zaklęcie exemplar powinno pomóc, by pokryć materiały otaczających przedmiotów w najprzeróżniejsze wzory tak, by przeciwnik dostał oczopląsu. Jeśli to zaklęcie nas zawiedzie, z pewnością możemy spróbować zaklęcia paplifors na odzieniu przeciwnika. Jeśli gacie odfruną mu w siną dal w postaci motyli, tylko skończony bezmerlinnik bez krzty honoru walczył by dalej, wiedząc, że już jest przegrany! Ale takich przegrywów możemy spotkać wielu, w związku z czym musimy znać także inne, potencjalnie przydatne zaklęcia. Dla takich gagatków bez rozumu pozostaje jedynie vincula, ażeby związać ich przed przyjazdem przedstawicieli organów straży magicznej, bądź przedstawicieli szpitala świętego Munga.
Uważam, że to bardzo praktyczne zaklęcia, nawet jeśli nie wszystkie sam potrafię.

Z poważaniem,
Breasal O'Cathain

Szanowny Panie Profesorze,

w ramach pracy domowej dotyczącej użycia zaklęć transmutacyjnych jako ofensywnych lub defensywnych, przesyłam wybrane przeze mnie przykłady. Postanowiłem wybrać po trzy zaklęcia do każdej kategorii.

Zaklęcia Transmutacyjne-Ofensywne:
1. Densaugeo - zaklęcie wydłużające przednie zęby. Teoretycznie nie robi krzywdy ani nic w tym stylu, ale jednak powoduje znaczącą zmianę u przeciwnika, która utrudnia rzucanie zaklęć werbalnie i pewnie rozprasza na tyle, że ciężko zrobić to też niewerbalnie. Poza tym teoretycznie można się tym zaklęciem zranić, np. rozciąć sobie wargę, albo wybić zęba, bo przecież jeśli będzie absurdalnie duży, to można nim o coś zahaczyć!
2. Draconifors - to zaklęcie przemienia kamienne przedmioty w małe smoki, które słuchają się swojego twórcy, w związku z czym można je nasłać w ramach ataku bądź rozproszenia na swojego przeciwnika. Ten urok jest raczej dość krótkotrwały i pewnie nie jest łatwo kierować takimi małymi smokami, ale mimo wszystko dobrze wykonane może mieć znaczny wpływ na pojedynek.
3. Virherba - to bardzo trudne zaklęcie, które powoduje przemianę człowieka w roślinę. Nie jestem pewny na ile można kontrolować to, w jaką roślinę ktoś się zmieni, ale sama przemiana już uniemożliwia kontynuację pojedynku i jest na pewno bardzo ofensywnym działaniem, bo obejmuje całe ciało przeciwnika.

Zaklęcia Transmutacyjne-Defensywne:
1. Herbifors - zaklęcie, którym można zmienić włosy w kwiaty. Wydaje mi się, że to dobre zaklęcie defensywne, ponieważ nie rani w żaden sposób przeciwnika, a tylko powoduje jego unieszkodliwienie, bo może być ciężko uczestniczyć w pojedynku w momencie, w którym nic się nie widzi. W końcu można wyczarować długie kwiaty, a poza tym płatki będą układały się zupełnie inaczej niż włosy!
2. Engorgio - to zaklęcie powiększa przedmioty i wymaga trochę więcej kombinowania, żeby go użyć podczas walki, ale wydaje mi się, że przy pomocy tego uroku można byłoby stworzyć sobie naturalną tarczę. Wystarczy np. powiększyć kamień albo, dajmy na to, stojące obok krzesło, żeby być w stanie się za nim schować i w ten sposób uniknąć ataku.
3. Gravium - tym zaklęciem można kilkukrotnie zwiększyć wagę dowolnego przedmiotu, więc jeśli się rzuci ten urok np. na ubranie przeciwnika, to ten będzie miał utrudnione ruchy. Wydaje mi się, że nie chodzi nawet o siłę, bo można mieć dużo krzepy, ale sam dyskomfort nagle ograniczających ubrań może znacznie utrudnić dalszą walkę.

Uważam, że pośród zaklęć transmutacyjnych znajduje się bardzo dużo takich, które są przydatne właśnie podczas pojedynków. Ogólnie wydaje mi się, że efektów defensywnych może być nieco więcej, ale to może wynikać z tego, że te ofensywne są trudniejsze i po prostu ich jeszcze nie znam.

Z wyrazami szacunku,

Beethoven May Valentine

Szanowny Profesorze Whitelight,

poniżej zamieszczam odpowiedź na zadaną pracę domową.

Na wstępie chciałabym zaznaczyć, że transmutacja jest dziedziną dającą wiele możliwości i okazji, aby zastąpić klasyczne zaklęcia ofensywne czy defensywne! Sama wolę sięgać właśnie po nie, bo choć pozornie służą do innych celów, sprawnie użyte mogą być bardzo pożyteczne czy to w ataku czy w obronie, a jednocześnie niespodziewane, bo nie oszukujmy się – przeciwnik prędzej oczekuje wybicia różdżki z dłoni czy spetryfikowania niż przemiany w fotel.

Przejdę jednak do konkretów. Pierwszym zaklęciem, jakie na pewno bym użyła, jest zaklęcie kameleona. Z racji tego, że nie jestem wybitna w pojedynkach, postawiłabym przede wszystkim na ochronę samej siebie, a nic nie daje takiej gwarancji bezpieczeństwa jak fakt, że jest się niewidzialnym (w dużym uproszczeniu, oczywiście, bo sprawne oko jest w stanie wychwycić kogoś wtapiającego się w tło) dla przeciwnika. Inne, również z kategorii tych zaawansowanych to Crura – o wiele łatwiej mierzyć się z przeciwnikiem, który zamiast dłoni ma łapy lub kopyta, uniemożliwiające mu trzymanie różdżki, a co za tym idzie – atak, którego mogę nie być w stanie odeprzeć. Bardziej rozwiniętą wersją jest Humanum, transmutujące człowieka w dowolne zwierzę. Z zaklęć o podobnym działaniu będzie także Virsubdito, zmieniające przeciwnika w wybrany przez siebie przedmiot (na pewno wypadałoby tu wspomnieć o Imite sella przemieniające stricte w fotel) lub Virherba – w roślinę.

Warto się jednak skupić na inkantacjach niewymagających większego skupienia czy umiejętności, bo jak wiadomo, w chwilach zagrożenia czasem ciężko o możliwość do rzucenia skomplikowanego czaru i liczy się każda sekunda. W celu rozproszenia przeciwnika sprawdzi się na pewno proste Avifors, Lapifors lub Papilifors (które przemieniają mniejsze przedmioty w kolejno: ptaki, króliki, motyle), ewentualnie trochę bardziej złożone Draconifors, przekształcające kamienie w smoki, którymi w dodatku można sterować.

Myślę, że także Densaugeo, wydłużające przednie zęby, utrudni komuś prawidłową wymowę zaklęć, co oczywiście niesie za sobą ryzyko, że czar skierowany w naszą stronę może okazać się jeszcze bardziej niebezpieczny. Przydatne mogą być również inkantacje przemieniające dowolny przedmiot w coś, co można użyć jako broń: Duro (zmienia w kamień), Sabuli (transmutacja w piasek) oraz Separi petris (rozpad dużego głazu w kilka mniejszych) – po szybkiej przemianie można jednym ruchem różdżki posłać to w stronę przeciwnika, zmuszając go do reakcji na nowe zagrożenie, a tym samym skupieniu się na czymś innym niż my.

Biorąc pod uwagę, że czarodziej bez sprawnej różdżki jest w zasadzie bezużyteczny, pomijając przypadki, gdy natkniemy się na kogoś korzystającego z magii bezróżdżkowej, skupiłabym się na tym, aby się jej pozbyć. Niezbędne w takiej sytuacji może okazać się zaklęcie Glacium zmieniające ją w lód (dzięki czemu byłaby łatwiejsza do zniszczenia), Evanesco powodujące znikanie różnych przedmiotów, ale tutaj mam pewne wątpliwości czy zadziałałoby to tak jak to opisuję czy też Gravium, sprawiające, że stałaby się ona o wiele cięższa.

Z każdą kolejną chwilą zgłębienia się w temat użycia transmutacji zamiennie, dochodzę do wniosku, że wszystko zależy od sytuacji. Można się poratować Glacium maxime (rozszerzona wersja Glacium, działająca obszarowo w promieniu do dwóch metrów) lub Glisseo (wygładza powierzchnię) i liczyć na to, że grawitacja nie będzie po stronie napastnika. Można także, w przypadku walki z żywiołem, zastosować Partis temporus, które tworzy w wodzie czy ogniu lukę.

Prawda jest taka, że mogłabym tak wymieniać w nieskończoność i gdybym się uparła, do każdego dostępnego zaklęcia dodałabym opis alternatywnego użycia w ataku/obronie.

Pozdrawiam serdecznie,

Marla O’Donnell

PS. Prawie bym zapomniała! Legendarne Piertotum locomotor – inkantacja, która ożywia znajdujące się w pobliżu rzeźby czy posągi, a w dodatku w pewnym stopniu można nad nimi panować. Czar tak jak efektowny, tak samo trudny do rzucenia, niestety wciąż poza zasięgiem moich umiejętności.

Szanowny Panie Profesorze!

Opis trzech zaklęć transmutujących, które mogą służyć jako ofensywne/defensywne

Poruszane zagadnienie zdaje się równocześnie łatwe, a tym samym skomplikowane. Wiele zapewne zależy od kreatywności, potencjału magicznego, różdżki oraz jaka jest szansa, aby wyszła z tego "lekka kraksa". Mam tutaj na myśli wielkie niepowodzenie, które zaszkodzi czarodziejowi.

Niemniej, pierwsze zaklęcie z potencjałem do wykorzystania jako ofensywne i defensywne to Morfio. Czemu? W bardzo skrajnym przypadku chciałbym napisać, że można użyć go do zmiany drewnianej struktury różdżki przeciwnika na mniej użyteczną. Myśl ta jest dość abstrakcyjna, więc jedynie ją tutaj pozostawię bez większej refleksji. Jednak co w każdym pojedynku na na sobie uczestnik a nie zwraca się na to uwagi? Strój! Tu własnie pojawia się zastosowanie wyżej wspomnianego zaklęcia. W formie ofensywnej można zaczarować szatę przeciwnika w taki sposób, aby lekki materiał zmienił się - dajmy na to - w żeliwne więzienie. Zatem, analogicznie, Morfio mogłoby służyć do obrony w podobny sposób. Zmienić strukturę przedmiotu, za którym się chowamy - cokolwiek. Ja zaś sądzę, że wygodniej byłoby zaczarować rękaw (zakładając optymistycznie, że jest długi (a można też go magicznie wydłużyć!)), tak aby przed rzuceniem zaklęcia "opsnąć" dłoń przeciwnika i zmienić trajektorię jego zaklęcia.

Dość brutalne i jakże nietetyczne (jak zresztą sama wizja krzywdzenia kogokolwiek poprzez zaklęcia) zdaję się użycie zaklęcia Papiliofors. W końcu zawsze, nawet na najgorszym pustkowiu, można znaleźć zbyteczny substrat (tudzież substraty), które zmienią się w chmarę motyli. Tym samym rozpraszając przeciwnika, markując jego zaklęcie bądź zwyczajnie dając moment na ucieczkę. Owe motyle można również wysłać w stronę przeciwnika, co raczej będzie urokliwą pieszczotą niżeli zaklęciem ofensywnym. Ale można? Można.

Ostatnim zaklęciem będzie Absorptio rzucone również na szatę bądź różdżkę rywala. Wizja własnej różdżki, która absorbuje wodę z ciała wydaje... nieznośna? Problemy przy chwycie? Rozkojarzenie? Wiele czynników można tutaj podać, broniąc moją tezę. Niemniej najważniejszym jest chyba wysuszenie organizmu i wypatroszenie go z substancji odżywczych. W gruncie rzeczy to tym zaklęciem powinno dać się kogoś zabić - powinno być nielegalne.

Z wyrazami szacunku
Wacław Wodzirej

Do Profesora Whitelighta,

przesyłam pracę domową dotyczącą zaklęć transmutacyjnych w zastosowaniu ofensywnym bądź defensywnym. Pozwolę sobie wybrać trzy przykłady i dokładniej omówić każdy z nich poniżej.

1. Draconifors

Pierwsze z zaklęć, które chciałabym omówić, można zaliczyć do kategorii ofensywnych. Draconifors przemienia przedmioty, które są wykonane z kamienia bądź dowolnego minerału, w latające smoki. Można nimi przez krótki czas (zależny od umiejętności czarodzieja) kierować, w związku z czym mogą posłużyć jako rozproszenie bądź bezpośredni atak - zwłaszcza, że dalej są to kamienne smoki, w związku z czym samym swoim materiałem mogą być w stanie skrzywdzić.

2. Vincula

Drugie zaklęcie należy do defensywnych - polega na wydłużeniu rękawów ubrania przeciwnika, a także skrzyżowaniu ich na jego torsie i zawiązaniu na plecach. Czarodziej nie jest w stanie sam wydostać się z takiej pułapki, która w oczywisty sposób uniemożliwia rzucanie zaklęć. Vincula jest bardzo przydatnym urokiem, które może stanowić transmutacyjny odpowiednik słynnego rozbrajającego Expelliarmusa.

3. Humanum

Zaklęcie bardzo trudne w swojej prostocie, będące - moim zdaniem - połączeniem zaklęcia ofensywnego z defensywnym. Humanum powoduje przemianę człowieka w dowolne zwierzę, preferowanie zbliżone rozmiarowo. Przy pomocy tego uroku odbiera się możliwość dalszego uczestnictwa w pojedynku magicznym, co świadczy o jego defensywnym charakterze, ale także ingeruje się w ciało przeciwnika do tego stopnia, że można uznać to za ofensywę. Wiele również zależy od tego, w jakie zwierzę ktoś zostanie przemieniony.

Pozdrawiam,

Nanael Orifiel Whitelight

Galeony : 3963 Liczba postów : 3566

W tym roku życzę Ci żebyś nie musiał spędzać czasu z ojcem, tylko ze mną, Naną i Lalą.

Kocham Cię bardzo!
Harry

Dolaczony podarunek:

śpioszki oraz medalik ze zdjęciem Harry'ego, Nany i Lali w środku
O przedmiotach mozna przeczytac wiecej w spisach.

Bo wiem jak to jest z małym dzieckiem.

Wesołych świąt!
Huxley Williams

Dolaczony podarunek:

Opaska nasenna
O przedmiotach mozna przeczytac wiecej w spisach.

Wesołych Świąt,
Z życzeniami pojednania i jedności w Saturnalia,
niezależnie od tego jakie święta Profesor obchodzi,
wiele szczęścia i dobrobytu życzą

Członkowie Stowarzyszenia Oko Traszki

Dolaczony podarunek:

Perfumy z nutą amortencji
Pluszowy dementor
Wiecznie modny szalik
O przedmiotach mozna przeczytac wiecej w spisach.

Wesołych świąt!
- Nanael

Dolaczony podarunek:

Pluszowa śmierciotula, kompas marzeń
O przedmiotach mozna przeczytac wiecej w spisach.

Wiesz, że zawsze się pojawię, kiedy tylko o to poprosisz.
Wesołych świąt!
- Salem Latif

Dolaczony podarunek:

Lusterka dwukierunkowe
O przedmiotach mozna przeczytac wiecej w spisach.

Podobno optymista najpierw kupuje kłódkę, jednak nie mogę wyzbyć się wrażenia, że na ten optymizm u Ciebie długo jeszcze musiałbym czekać. Nie poganiam wiec, a daję Ci kłódkę w prezencie i mam nadzieję, że sam znajdziesz dla niej skarb do pilnowania, by dotrwał bezpiecznie do lepszych czasów.
Gdy poczujesz się na siłach pamiętaj, że zaproszenie na obiad jest zawsze aktualne, także w święta. Mile widziana również mała osoba towarzysząca.
- Twój dozgonny przyjaciel.

Dolaczony podarunek:

Kłódka magimetryczna, butelka ognistej whisky
O przedmiotach mozna przeczytac wiecej w spisach.

Szanowny Profesorze Whitelight,

Piszę do Profesora list, jako że Profesor ostatnimi czasy i tak boryka się ze zbyt wielką ilością obowiązków, nie chciałbym dokładać problemów swoim niezapowiedzianym najściem.
Mam ambicję, a niewątpliwie jest to domena członków naszego domu, by dostać się do pracy w Ministerstwie Magii i zacząć uczyć się tajników i obowiązków pracownika Wizengamotu. Praca czarodziejskiego prawnika jest niewątpliwie niezwykle odpowiedzialna, wymagająca uwagi, wiedzy, poczucia sprawiedliwości i szlachetności, ale także dyscypliny i ciężkiej pracy - wszystko to jestem gotów przedsięwziąć. Od dłuższego czasu, jak to młodzież w moim wieku zapewne już powinna, zastanawiałem się, z czym wiązać swoją przyszłość. Wiedza, czerpana z nieprzebranych ilości historycznych książek początkowo miała mi jedynie dać inspirację, pozwolić sobie poznać zaplecze dziedzin magii, o których się uczymy. Z czasem zrozumiałem, że tym, co daje mi poczucie spełnienia, tym co mnie pasjonuje, są dzieje czarodziejów same w sobie. Bycie obserwatorem magicznych poczynań czarodziejskiego społeczeństwa to jedno, ale możliwość uczestniczenia w sytuacjach politycznych, rozwiązywania konfliktów, rozumienia jak kruchym i trudnym tematem jest magiczna moralność w czasach, w których przyszło nam żyć - wszystko to stawia filary zawodu, w jakim chcę uczestniczyć.
Niestety, nawet dla początkujących asystentów prawników czy sędziów, stawiane są wymagania ukończenia szkoły wyższej. Piszę zatem do Profesora list, jako opiekuna mojego domu, a więc także jako opiekuna i mnie samego. Chciałbym wysłać do Wizengamotu aplikację mimo wszystko, by spróbować dostać się na stanowisko asystenta, opisać swój udział w Inicjatywie Kulturowo-Ezoterycznej na stanowisku przewodniczącego, dołączyć swoje wyniki w nauce, postarać się o kilka listów polecających od nauczycieli w szkole. Stąd też moje pytanie, a raczej prośba: czy byłby Profesor w stanie napisać mi taki polecający list, który mógłbym dołączyć do swojej aplikacji? Może miałby Profesor jeszcze jakiś pomysł, czego mógłbym się podjąć, by wzmocnić swoje szanse na pozytywne rozpatrzenie moich prób?
Korzystając z okazji chcę podziękować za świąteczne życzenia. Bardzo dziękuję zarówno za pióro, jak i przypominajkę.

Z poważaniem,

Breasal O'Cathain

Szanowny profesorze Whitelight,

Różnice między kręgowcami i bezkręgowcami:

Kręgowce:
→ Zwierzęta z kręgosłupem, ich wewnętrzna struktura składa się z wielu kości.
→ Skomplikowane i ściśle określone narządy i ich funkcje.
→ Dwie warstwy skóry, jedna zewnętrzna to naskórek, a pod nim skóra właściwa.
→ Symetria ciała: tylko dwustronna
→ Kręgowce to duże zwierzęta.
→ Krtań kręgowców ma szczeliny gardłowe, które zwiększają wydajność oddychania.
→ Serce znajduje się w brzuchu kręgowców.

Bezkręgowce:

→ Zwierzęta bez kręgosłupa.
→ Prosty i niezorganizowany układ nerwowy.
→ Mają tylko jedną warstwę skóry.
→ Symetria ciała: promieniowa lub dwustronna.
→ Bezkręgowce to małe i wolno poruszające się zwierzęta.
→ Bezkręgowce nie mają rozszczepów gardła.
→ Serce bezkręgowców znajduje się od strony grzbietowej.

Grupa którą łatwiej transmutować:
→ Bezkręgowce.

Uzasadnienie:
→ Bezkręgowce są mniej złożone od kręgowców, dlatego łatwiej podlegają prawu transmutacji.

wychowanka domu Roweny Ravenclaw, uczennica VII roku
Marcella Hudson

Profesorze Whitelight,

kręgowce i bezkręgowce to dwie kategorie, do których są klasyfikowane wszystkie gatunki zwierząt. Różnice między nimi są znaczące, co jest istotne z punktu widzenia transmutacji.

Bezkręgowce nie mają kręgosłupa, natomiast kręgowce posiadają solidny szkielet wewnętrzny. Układ krwionośny bezkręgowców jest otwarty, z kolei u kręgowców jest on zamknięty. Bezkręgowce charakteryzują się podstawowym i niezorganizowanym układem nerwowym i działają niemal instynktownie, znajduje się on po brzusznej stronie ciała. W przypadku kręgowców, posiadają one dobrze rozwinięty układ nerwowy i dzięki specjalnemu systemowi włókien nerwowych potrafią szybko reagować na zmiany w otoczeniu, a układ ten znajduje się po grzbietowej stronie ciała. Skóra kręgowców jest wielokomórkowa (dwie warstwy - zewnętrzna i pod nią skóra właściwa), za to skóra bezkręgowców ma tylko jedną warstwę.

Z powyższych różnic jasno wynika, że to bezkręgowce mają mniej skomplikowaną budowę. A jak mówi I prawo Cristoffa - "Transmutacja jest tym bardziej złożona, im bardziej złożony jest subprodukt i produkt transmutacji".

Marla O’Donnell

Profesorze Whitelight,

Kluczowa roznica miedzy bezkregowcami a kregowcami jest (jak sama nazwa wskazuje) obecnosc kregoslupa i czaszki. U kregowcow sa one dobrze rozwiniete, natomiast u bezkregowcow wcale nie wystepuja. Zamiast tego bezkregowce (owady i mieczaki) moga choc nie musza posiadac szkielet zewnetrzny, na przyklad muszle lub pancerzyk; z powodu braku ukladu kostnego ich struktura ciala jest mniej sztywna. Oprocz tego wszystkie inne funkcje (uklad pokarmowy, nerwowy, oddechowy, krazenia) sa duzo lepiej zorganizowane i rozwiniete u kregowcow, kregowce osiagaja tez wieksze i zroznicowane rozmiary ciala oraz sa szybsze. Kolejna roznica wystepuje w budowie skory, ktora u bezkregowcow sklada sie z tylko jednej warstwy, a u kregowcow - z naskorka oraz skory wlasciwej.
Podsumowujac, budowa kregowcow jest bardziej zaawansowana i z tego powodu sa one trudniejsze do transmutowania, poniewaz zaklecia latwiej przenikaja przez mniej skomplikowane struktury.

Pozdrawiam
Richard McGill
Gryffindor, X

Szanowny Panie Profesorze Whitelight,

Do różnic pomiędzy transmutacją kręgowców a bezkręgowców, możemy zaliczyć : stopień zaawansowania budowy organizmu, jego wielkość oraz podatność na zmiany.

Podstawową różnicą w stopniu zaawansowania budowy, zgodnie z nazwą obydwu kategorii jest występowanie kręgosłupa lub jego brak. Dodatkową cechą kręgowców jest obecność czaszki, pełniącej funkcję obronną i osłonową dla centralnego układu nerwowego. Skóra u kręgowców posiada dwie warstwy, co zapewnia większą ochronę niż jednowarstwowa skóra bezkręgowców. Wielkość organizmu jest ściśle powiązana z zaawansowaniem budowy. Kręgowce odznaczają się o wiele większymi rozmiarami, co wymaga obecności dobrze wykształtowanego układu krwionośnego, szkieletowego i mięśniowego. Podatność na zmiany w budowie również jest zależna od zaawansowania budowy - im układ jest bardziej skomplikowany, tym występuje mniej miejsca na manipulacje i zmiany w funkcjonowaniu.

Idąc tym tropem, łatwo jest stwierdzić, że łatwiejsza do transmutacji jest grupa bezkręgowców. Ze względu na bycie na niższym stopniu rozwojowym, są bardziej podatne na zmiany, zarówno częściowe jak i całościowe.

Z wyrazami szacunku,
Elaine Morieu