Przemiana kamyka w smoka zawsze się Maxowi podobała, chociaż sam jeszcze nie opanował tego zaklęcia. W końcu siedząc całymi dniami nad kociołkiem, nie miał za bardzo czasu studiować machania różdżką, czego czasami naprawdę żałował.
W końcu zauważył to, czego szukał.
-Patrz! Cała gromadka. - Wskazał Violi grupkę niuchaczy, które właśnie dopierały się do worków z kruczym pokarmem. Chciał zabrać jakiegoś, ale został zaatakowany w głowę przez chochliki, więc zamiast tego musiał przejść do obrony.
Rzucił na istoty Relashio i słuchając jak skwierczą, odsunął się z ich pola rażenia.

Szczerze to postanowiła nauczyć się tego zaklęcia tylko dlatego, że brzmiało ono po prostu kozacko i mogła dzięki niemu zrobić małą armię smoków hebrydzkich czarnych. Dziadek Johann byłby dumny.
Teraz jednak musiała skupić się na chochlikach, które może i chwilowo były zajęte smokiem, ale wciąż były niebezpieczne. Głównie przez to, że rzucały wszędzie zajebanymi naczyniami przy czym wystraszyły jednego z niuchaczy, który nieszczęśliwie poranił się na odłamkach szkła i innej ceramiki. Być może dlatego nie protestował zbytnio, gdy Strauss zgarnęła go z podłogi i umieściła w klatce, gdzie był względnie bezpieczny.

Kruki zaczęły latać w popłochu, starając się zejść z pola rażenia ciskanych wszędzie zaklęć. Mądre ptaki.
Solberg musiał uchylić się, by nie oberwać rękawicą ciskaną w jego kierunku, chociaż ostatecznie zrobił to na tyle kiepsko, że zbroja uderzyła o jego łopatkę. Mogło być gorzej. Przynajmniej jeszcze nie krwawił. Zaczął ciskać Immobilus we wszystkie strony, by dotrzeć do niuchaczy. Udało mu się złapać jednego szkraba i bezpiecznie schować. Kreciki wyglądały na naprawdę przerażone. Solberg podejrzewał, że one też mają już dosyć tego całego zamieszania. Raczej nie spodziewały się takiej łapanki i rozpierdolu, gdy zaczęły inwazję na zamek.

Oczywiście, że kruki były mądre. Duh. Dlatego też domeną RAVENclaw była inteligencja. I instynkt zachowawczy? Choć może niekoniecznie patrząc na wszystko, co zdarzało się odpierdalać Strauss.
Osłoniła jeszcze jednego niuchacza przed chochlikiem, który właśnie chciał jebnąć wazą mniej więcej w jego kierunku. Całe szczęście zareagował także miniaturowy smok, który zamiast ziać ogniem zaczął kulturalnie wpierdalać chochliki jako przekąskę. Mądrze.
Kolejny niuchacz dołączył do klatki, gdzie znajdował się jego ranny kompan, a Krukonka rozejrzała się za kolejnym obiektem do schwytania.

Na szczęście inteligencja to nie wszystko, czym wychowankowie Roweny się charakteryzowali, bo Max byłby w stanie zacząć wątpić w przynależność niektórych akurat do tego domu.
Większość chochlików została już spacyfikowana, choć te, które jeszcze były w stanie latać nie dawały za wygraną. Solberg rzucił Diffindo, przekrajając kilka skurwysynów, których krew zaczęła zdobić podłogę krukowiska. Dzięki temu drugi niuchacz mógł trafić w bezpieczne miejsce.
Gdy Violetta uporała się z resztą krecików, Max zabrał się za sprzątanie miejsca zbrodni. W końcu obiecał prefektom, że nie będzie robił masakry w murach zamku.

Całe szczęście udało im się jakoś spacyfikować te wredne niebieskie latające cholery, które nie stanowiły już dla nich większego zagrożenia. Violetta rozejrzała się jeszcze po pomieszczeniu, starając się dojrzeć czy przypadkiem nic się nigdzie nie zawieruszyło i takim też cudem natrafiła na kolejnego niuchacza, który próbował jej uciec. W sumie dawało jej to już trzy szkodniki, które znajdowały się w klatce. Przynajmniej miała teraz coś do oddania.
Spojrzała jeszcze na Maxa, by upewnić się czy wszystko z nim w porządku po tym jak te niewdzięczne chujki rzucał czym popadnie po krukowisku. Nietrudno było przy tym się zranić. Jeden z niuchaczy już padł ofiarą tej całej chochliczej złośliwości i Strauss musiała się nim zająć zanim oddałaby go w odpowiednie ręce.

Na szczęście oprócz jakiś drobnych siniaków, nie odniósł większych obrażeń. Jeszcze tego brakowało, żeby się połamał przez jakieś głupie chochliki. Zabrał się do niwelowania wszelkich śladów ich obecności tutaj. Chochlicza krew, krucze pióra i niuchaczowe futerko... To wszystko znikało z ich oczu, za pomocą kolejnych machnięć różdżką chłopaka. Żal mu było rannego krecika, którego znalazła Violetta. Jebane chochliki nikogo nie oszczędzają.
Gdy już krukowisko wyglądało względnie porządnie, Max pożegnał się z Violą i wraz ze złapanymi niuchaczami odszedł w stronę błoni, by je oddać w odpowiednie ręce.

//zt

Z zadowoleniem musiała stwierdzić, że jednak nic specjalnego nie dolega Solbergowi. Najwyraźniej chochliki nie zdołały uszkodzić Ślizgona. I bardzo dobrze. Niemalże leniwym ruchem różdżki odwołała zaklęcie, przemieniając na nowo wyczarowanego wcześniej smoka w jakiś zwyczajny kamień po czym chwyciła klatkę z niuchaczami i po tym jak skinęła na pożegnanie Maxowi sama również opuściła krukowisko, by móc zająć się zranionym zwierzęciem, a następnie oddać je komu trzeba.

z|t