Opuszczony dom. Szczerze powiedziawszy nie miała zielonego pojęcia co tam może być. Poza tym nic o nim konkretnego nie słyszała, więc czego mogłaby się bać? Postanowiła się przejść. Tłok koło igloo był przerażający, a że ludzie dziwnie się na nią patrzyli, bo jest "nowa" wolała spędzić ten dzień gdzieś indziej. Ubrała się dość ciepło, ażeby nie zmarznąć, w końcu to jest Granlandia, tak? Domek naprawdę wyglądał na ruiny, ale chciała tam wejść z czystej ciekawości. Może znajdzie coś fajnego? Summ należała do tych osób ciekawskich, dlatego nie mogła opuścić takiej okazji. W obawie, że może się domek zawalić wyciągnęła różdżkę, ażeby wspomóc się w razie potrzeby.
O dziwo do tej pory nie spotkała Winter. Gdzie ona może się podziewać? Czyżby nie pojechała na ferie? Możliwe. Kto ją tam, ale przecież gdyby przyjechała to Summ na pewno by ją spotkała, przecież nie zapadła się pod ziemię, tak? Teraz naprawdę miała ochotę napisać jej co się z nią dzieje, ale duma jaką posiadała wydobyła się na zewnątrz. Więc nici z tego. Summ z pewnością pierwsza się do niej nie odezwie. Może się przeprowadziła? Przecież od jakiegoś czasu nie miała od niej żadnej wiadomości więc tak naprawdę wszystko mogło się z nią dziać. Czy się o nią martwiła? Chciała pokazać samej sobie, że nie, ale w głębi serca czuła, że się jednak o nią martwi. Stanęła przed domkiem przyglądając się mu z zaciekawieniem.

Avrel uwielbiała samotne spacery. Kochała ten spokój, który jej wtedy towarzyszył. Ten brak presji, że musi coś mówić, choć czasem niezły monolog potrafiła wygłosić. Szczególnie robi to, kiedy się denerwuje. Wtedy nie dość, że mówi dużo, to jeszcze ma niezbyt wielką kontrolę nad słowami, które opuszczają jej buźkę. Ileż to razy zdarzyło jej się powiedzieć coś, czego kompletnie nie powinna mówić? Nie chodzi o wyjawianie sekretów, o nie. W tym była świetna, dotrzymywała obietnic i ukrywała powierzane jej sekrety jak najlepiej umiała. Dlatego była tak warta zaufania.
Elvendork ubrana była w tak grube ubrania, że wyglądała co najmniej 5 kilo grubiej, ale nadal wyglądając jak ziemniak, prezentowała się uroczo i doskonale. Pozostawiane na śniegu ślady tworzyły bardzo dziwną poszlakę, bowiem wielokrotnie dziewczyna zatrzymywała się i okręcała wokół własnej osi, patrząc na niebo. Było tak biało, a ona tak się wyróżniała. No właśnie, zauważyła niedaleko siebie jeszcze dwa obiekty wyróżniające się spośród tej bieli, większy i mniejszy. Mniejszy wyglądał jak człowiek z bujną czupryną z ten większy jak mała szopka. Podeszła bliżej i ujrzała dziewczynę, którą przecież znała tak dobrze.
Podbiegła do niej i rzuciła jej się na szyję. Nie spodziewała się spotkać tu swojej przyjaciółki, nie spodziewała się spotkać kogokolwiek.
- Summy! - pisnęła i mocniej przytuliła dziewczynę. - Co tu robisz sama? - zapytała Avrel, odklejając się już od dziewczyny.

Summ również nie lubiła tłumów, chyba, że te tłumy to sami jej przyjaciele godni zaufania. Gryfonka słynęła z tego, że potrafi niekiedy powiedzieć o dwa słowa za dużo niż powinna. Wiele osób ze szkoły francuskiej miało do niej o to pretensje. Wiele tajemnic znała i wiele rozpowiedziała. Jednak znała granice. Są sekrety które można powiedzieć, bo tak naprawdę nic nie wnoszą w dalsze życie, ale są takie które wnoszą i te uważała za święte, dlatego takie można jej absolutnie powierzyć. Chociaż czy ona jest od słuchania sekretów? Chyba, że kogoś naprawdę bardzo lubi, ale szczerze powiedziawszy w jej usposobieniu rzadko to miało miejsce. Mało komu ufa i mało kogo może nazywać swoimi przyjaciółmi. Jednak jeżeli ktoś jest jej przyjacielem może mieć pewność, że to zostanie między nimi. Uważa, że wiele osób jest fałszywych i wiele mówią a potem rozpowiadają, dlaczego ona tego nie mogła robić? Jak Kuba Bogu tak Bóg Kubie.
Ni z tego ni z owego poczuła mocny uścisk na swoim marnym ciele. To była Avrel. Dziewczyna, która jako jedyna wyciągnęła do nią pomocną dłoń bez proszenia się o to. Była jej za to wdzięczna i wtedy poczuła z nią taką dziwną więź. Poczuła, że może dziewczynie powiedzieć dosłownie wszystko, jednak o Winter nic jej nie wspominała, bo niby po co? Może ją znała, a może nie, ale Summ na ten moment to nie obchodziło. - Jak myślisz można tam wejść, czy nie? - zapytała patrząc na dziewczynę przypadkowo celując w nią różdżką. Oczywiście nie miała zamiaru jej nic zrobić, ale tak jakoś wyszło, że na pierwszy rzut oka właśnie tak to wyglądało.

Avrel z uwagą obserwowała kątem oka domek, który stał obok nich. Wyglądał dość niepokojąco, staro i wadliwie. Kto wie, czy po mocniejszym dmuchnięciu wiatru, konstrukcja się nie przewróci i nie zrani dziewczyn?
Avrel była bardzo pomocną dziewczyną, widząc kogoś w potrzebie nie potrafiła nie pomóc. Zawsze musiała chociaż zapytać czy wszytko jest w porządku i zazwyczaj kończyło się to dla niej fantastycznym uczuciem, że zrobiła coś dobrego. Czasem jednak ktoś reagował agresywnie i wtedy Av wolała się wycofać. Kochała pomagać, ale czasem lepiej dać sobie spokój. Odwaga wtedy nie jest wskazana, nie ma nic wspólnego z byciem głupim i naciskaniem na kogoś.
- Można, wchodzimy? Najwyżej nas przygniecie... - powiedziała Avrel, niepewna swoich słów, ale chęć przeżycia przygody była większa. Gorzej, jak nie przeżyje, wtedy słabo. Ostrożnie włożyła głowę przez szparę, która była na tyle duża, by weszła tam osoba przeciętnej budowy ciała. W środku było dość pusto, dreszczyk emocji przeszedł Avrel i zaczęła się obawiać, czy ,,budynek'' się nie zawali.

Być może i Avrel miała rację, że konstrukcja niebawem sama runie, gdy tylko zawieje mocniejszy wiatr. Ale nie było to podejrzane, że na takim odludziu jeszcze coś takiego stoi? Przecież tam wiało śniegiem praktycznie dzień w dzień. Może to stworzył jakiś czarodziej i to po prostu ma tak wyglądać, ażeby właśnie odstraszać tubylców, a tak naprawdę w środku rozbrzmiewa muzyka i tańce? Oczywiście przesadzała, ale to jest świat czarodziejów, tak naprawdę wszystko może być w środku, a Summ nie miała zamiaru tego przegapić. Całe szczęście że nadażyła jej się osoba pełna zaufania, więc mogła z nią tam wejść, bo niby z kim innym? Gdyby przyszedł tutaj ktokolwiek inny z pewnością odwróciłaby się na pięcie i przyszła innym razem. A tak to może podzielą się jakimś skarbem, jeżeli on tam w ogóle w środku jest.
No właśnie i tym dziewczyny różniły się od siebie. Avrel lubiła pomagać bezinteresownie. Jej się to nie zdarza, ba! Ona zawsze oczekuje czegoś w zamian. Chyba, że to dla niej jakaś osoba bliska to oczywiście pomożę i bez tego.
Widząc poczynania gryffonki pokiwała lekko głową. Serio? Tak miała zwiedzać ten domek? Podeszła kilka kroków bliżej, aż dotarła pod same drzwi. Otworzyła je. Nieco zaskrzypiały, ale to jeszcze nie oznaka zawalenia się drewnianej konstrukcji. Weszła do środka. Szczerze powiedziawszy nie było tam nic takiego ciekawego. Pokiwała lekko głową ze śmiechem. Nie było sensu tutaj wchodzić. Ktoś go zbudował jedynie, ażeby w razie jakieś zamieci móc się schować. Już miała wychodzić gdy usłyszała głośny wrzask. - Avrel! Powiedz, że to Ty.. - mruknęła rozglądając się dookoła. Wyciągnęła przed siebie różdżkę celując w niewidzialnego wroga. No nikogo tutaj nie było. Może to jedynie wiatr? A może ktoś tutaj potrzebuje pomocy, jednakże nie widziała tutaj nikogo. To miejsce z pewnością jest przesiąknięte magią, była tego w stu procentach pewna. Może ktoś tutaj kogoś zamknął w jakieś walizce, czy też w kufrze? Zaczęła się rozglądać za jakimś przedmiotem, który mógłby wzbudzać wszelakie podejrzenia. - Jak myślisz? Tutaj na pewno coś znajdziemy... - mruknęła do niej. Sama Summ uwielbiała tego typu przeżycia. Rzadko kiedy się bała i nawet teraz nie była przerażona, nieco przestraszona tym krzykiem, ale gdy one już ustały tak samo ustał jej strach.

Mimo wielu różnic, które były pomiędzy dziewczynami, te fantastycznie się dogadywały. Podobnie było z Harriette, razem tworzyły zgraną i prawie nierozłączną paczkę ,,psiapsiółek''. Było im dobrze, zgrywały się, dopełniały i miały komu się wyżalić i z kim się pośmiać. Bardzo istotna możliwość w życiu każdego człowieka.
Avrel będąc już w środku domku, zaśmiała się widząc, że Summer wchodzi przez drzwi. Av nie ryzykowała z otwieraniem ich, bo się bała, że cała konstrukcja się zawali, zanim jeszcze zdąży tam wejść. Dziwna aura biła od tych ruin, ale mimo to Avrel tam weszła. Głupota czy odwaga? Chyba pomieszanie. Chwilę po tym, jak dołączyła do niej przyjaciółka, obie usłyszały wrzask, który wydobywał się... właśnie, skąd? Av spojrzała z przerażeniem na Summer i dołączyła do rozglądania się. Również wyciągnęła różdżkę i trzymała ją w gotowości, gdyby coś na nie wyskoczyło, czy coś.
- Nic tutaj nie wygląda jakoś podejrzanie, nie wiem... - odpowiedziała, ale poczuła ukłucie ekscytacji. Po chwili znów usłyszały ten dźwięk i już kompletnie nie miały pojęcia, skąd on dobiega. Nie był odległy, ale Avrel poczuła strach. Może to jakaś nawiedzona ruina?
- Chodźmy stąd, wolę jeszcze pożyć. - zaproponowała wspaniałomyślnie Av i złapała Summer za rękę.

No tak, ale z Avrel dziewczyna znała się lepiej. Harr dołączyła do nich, Summ ufała jej, ale to nie jest jeszcze taka przyjaźń jak z Avrel, ale skoro jest z nimi i zawsze i zawsze to dlaczego by nie. O dziwo dzisiaj nie było jej z nimi, ale przecież Summ sama nie mówiła gdzie się tak naprawdę wybiera więc co... Przecież nie będzie się im tłumaczyć z każdego wyjścia, tak? Poza tym po to tutaj przyjechała, ażeby nieco pozwiedzać i cieszyć się tymi widokami. Ciekawiło ją jaką miały opinię na temat jej siostry. Jednak o dziwo żadna z nich nie skomentowała jej wyglądu, ale przecież cholera były takie same? Nic nie podejrzawały, ani nic? Podejrzewała, że Winter zmieniła wizerunek w końcu to potrafiła tak? Miała tę zdolność metamorfomagii i to by wszystko wyjaśniało, bo przecież Summ sama nie spotkała jej, jak to jest możliwe? Hogwart jest wielki, ale jednak były z tego samego roku i ani razu w ogóle? To jej się wydawało bardzo podejrzane i nie możliwe. - Jak to Harriette to ja ją zabiję... - mruknęła jakby sama do siebie, bądź do Avrel, ale na głos, ażeby ta słyszała. Szczerze powiedziawszy to była przekonana, że ta zaraz wyskoczy i będzie się z nim nabijać, wtedy naprawdę zamieni ją w ręczny zegarek. Jednakże nikogo nie było, nikt nie chciał się ujawnić, a wrzask co jakiś czas się powtarzał. - Avrel, jesteś gryffonką, nie? Przestań... - warknęła na nią. Oj tak Summ potrafiła postawić niektórych do pionu, ale przyjaciele dobrze wiedzieli, że ona lubi sobie pokrzyczeć na kogoś i pewnie się już do tego przyzwyczaiły. Miała nadzieję, że Avrel nie zostawi jej tutaj samej, a może odkryją co tutaj się takiego kryje. - To słychać jakby z... - łaziła w kółko wsłuchując się i różdżką wskazała na podłogę. Ale żadnych schodów nie było, ani żadnych dziwnych drzwi które mogłyby rozwiązać tę zagadkę. Może ktoś tam jest uwięziony czy coś?

Avrel nie miała kompletnie pojęcia, co w takiej sytuacji zrobić. Spojrzała się na Summer jak na wariatkę i zmarszczyła brwi.
- Summy, jest różnica między głupotą a odwagą. - powiedziała Av. Nie miała pojęcia, czy coś ich zaraz nie porwie, nie zabije albo nie rozerwie na strzępy. Co jest równoznaczne z zabiciem, ale trochę gorzej, niż na przykład taką avadą. Tylko odrobiiiinkę gorzej.
Westchnęła ze zrezygnowaniem i została przy przyjaciółce, bo nie zostawiłaby jej nigdy.
- No dobrze już, dobrze... - powiedziała i parsknęła cicho śmiechem. Chwilę później jednak znowu usłyszały ten krzyk, a uśmiech zszedł z twarzy Av z niewiarygodną prędkością.
- Na Merlina, co tak wrzeszczy... - rzuciła nieco już poddenerwowana Elvendork. Spojrzała na ziemię i kucnęła. Nadstawiła ucho, a kiedy kolejny krzyk przeszył jej uszy, szybko podskoczyła.
- Summ, co to do cholery może być?

Ano też prawda, Herr pewnie obawiałaby się tego, że zostałaby przez dziewczyny po prostu wyzwana na funty i mogłyby się na nią mocno pogniewać. Summ znała się na żartach, ale to już nie były żarty. Ten budynek był naprawdę bardzo podejrzliwy, Summ na pewno nie odpuści dopóki sama się nie dowie co tak naprawdę w trawie piszczy. - Masz rację... - mruknęła odsuwając jednak od siebie myśli o przyjaciółce, która mogłaby im zrobić takową niespodziankę. Nie to nie byłoby w jej stylu, zresztą czy ona sama by tutaj weszła? Skąd w ogóle mogłaby wiedzieć, że akurat tutaj obiorą swoją drogę. Przyglądała się przyjaciółce tak jakby to ona miała jej powiedzieć skąd biorą się te hałasy. Jednakże nie dostała żadnej odpowiedzi. - Musi być tutaj jakieś zejście, bo to na pewno... To musi być pod podłogą. - mruknęła do niej i sama nie czekając odwróciła się na pięcie szukając czegokolwiek. Miała jednak nadzieję, że nic takiego się nie stanie jej ani jej przyjaciółce. To jednak ona chciała to sprawdzić, nie wybaczyłaby sobie gdyby Avrel stało się cokolwiek. Robiło się coraz to ciemniej, a śnieg wcale nie pomagał w dostrzeganiu szczegółów, dlatego wyciągnęła różdżkę przed siebie. - Lumos! - wypowiedziała zaklęcie, ażeby mieć lepszy podgląd na sytuacje. Podeszła pierw do jednej z bocznych ścian, ażeby obczaić dosłownie każdy szczegół budynku. Szczerze powiedziawszy nie było tutaj nawet nic szczególnego, żadnych sprzętów. Widać, że budynek już dawno został opuszczony, ale kto mógłby tutaj mieszkać? Jedynie czarodziej który mógłby wspomagać sobie życie zaklęciami. Kto wie czy ten budynek nie jest nasączony magią i ma jedynie odstraszać tubylców, ale na pewno w jakimś celu. Po co miałby ktoś zasilać je zaklęciami skoro nic tutaj nie było do znalezienia?

Nie w stylu Avrel byłoby straszenie swoich przyjaciółek, ale nie była pewna co do Harriette. Wiedziała, że teraz to na pewno nie ona, ale jakieś mniejsze psikusy pewnie nie raz im zrobi. Cała, kochana Harrie.
Av nie była pewna, czy kiedy się całkiem ściemni, to uda im się bez problemu wrócić. Orientacja w terenie nie była bardzo mocną stroną w Avrel, ale zawsze jakoś udawało jej się znaleźć drogę, albo znaleźć kogoś, kogo mogłaby o nią spytać. Już wiele razy się gubiła, to w lasach, to na mieście, ale miała szczęście. Szczęście w nieszczęściu.
- Pod podłogą? Wyobraź sobie być uwięzionym pod ziemią. Albo na przykład być pochowanym żywcem. Masakra... - powiedziała Elvendork, rozglądając się razem z Summer. Tak naprawdę, to nie było tam nic ciekawego ani podejrzanego, tylko te krzyki. Av uspokoiła się i chciała wracać. Summy nie chciała chyba jednak tak szybko wracać, bo oświetliła im pomieszczenie, co wyglądało na chęć dalszego węszenia.
- Chodź, tu nic nie ma. - powiedziała znużonym tonem. Jedyne, o co się obawiała, to o kruchą konstrukcję, która mogła w każdej chwili się na nie zwalić. Złapała przyjaciółkę za rękę i pociągnęła w stronę wielkiej dziury. Wolała nie otwierać tych drzwi ponownie.

Zdawałam sobie sprawę, że na dworze robił się coraz to ciemniej, ale przecież był tutaj śnieg, więc niewiadomo która byłaby godzina na pewno trafią z powrotem. Poza tym czy to było aż tak daleko od ich igloo? Możliwe, że aż tak się zagalopowałam, tak bardzo zapędziłam, że nie wiedziałam ile przed siebie szłam. Ale cóż. Są we dwie, w dwójke zawsze raźniej, tak? Miałam nadzieję, że jednak dzisiaj odkryją ciekawostki tej chatki, bo kiedy indziej? Avrel pewnie już ze mną więcej tutaj nie przyjdzie. Przecież bała się, podobnie jak i ja sama. No cóż, życie toczy się dalej, a domek sam się nie odkryje, nie? - Zajebiście... - powiedziałam do niej uśmiechając się jak na psychiczną przystało. No na penwo Avrel spojrzy na mnie jak na dziwoląga, ale co tam. Cóż, przyjaźniłyśmy się, ale byłyśmy inne, każda była inna. - Avrel... No weź... - mruknęłam do niej błagającym tonem. Naprawdę chciała zbadać ten domek, może Harriette będzie tym bardziej zainteresowana? Sama nie wiedziałam czy jak już stąd wyjdę przyjdę tutaj drugi raz. Szczerze powiedziawszy nic tutaj szczególnego nie było. - Ale gdzie idziemy? - zapytałam. Może faktycznie Avrel miała racje. No po co tutaj siedzieć skoro nie ma co robić? Krzyki, cóz. Może faktycznie było to spowodowane jakimś zaklęciem czy coś? Przecież głosy słychać to fakt, ale skąd one się wydobywają? Może faktycznie przez szpary w całym budynku słychać szum wiatru który powoduje takie odgłosy?
- To chodź wracamy do igloo. - powiedziałam do niej, tym samym chwytając ją za dłoń i wychodząc stąd.

/zt x2