Toralei dowiedziała się od jednego z uczniów, że można na targu kupić lusterka dwukierunkowe. Miała wielką nadzieję, że tak faktycznie znajdzie tutaj coś takiego, a może i jakieś inne ciekawe gadżety? Mugole mieli telefony komórkowe dla kontaktu szybszego niż sowy, jej też by się coś takiego przydało. Jeszcze nie była pewna komu chciała by dać drugie, ale chyba swojemu kochanemu braciszkowi. Ostatnio ich kontakt jakoś zelżał ze względu na walkę o oceny końcowe i fakt iż poznawała coraz więcej ludzi. Nie było to zamierzone, ale tak czy siak czuła się winna, że ma dla niego tak mało czasu. Takie lusterka byłyby bardzo pomocne.
Wolnym krokiem przeglądała przeróżne stragany. Im dłużej tu była, tym więcej miała ochotę kupić. Syrenie akcesoria wyglądały na prawdę kusząco. Szczególnie naszyjnik, choć generalnie zmuszanie ludzi do czegoś przychodziło jej i tak dość łatwo. Ostatnio coraz więcej ćwiczyła i były tego efekty. Czuła, że panuje nad hipnozą i jej użycia przestają być przypadkowe. Może tym razem spróbuje na sprzedawcy, by otrzymać jakąś sensowną zniżkę?
Idąc tak przed siebie i rozglądając się nagle poczuła, że w coś wpada. A raczej na kogoś. Zazwyczaj chodzi dość szybko, także zrobiła to z pewną siłą, jednak na szczęście nie na tyle, żeby ów osobnika przewrócić. Zamrugała zaskoczona i zerknęła w górę. No proszę. Znowu jakiś facet. Dlaczego jak ma nagły przypływ tej swojej uroczej niezdarności, to zawsze musi wparować w jakiegoś chłopaka? To zazwyczaj kończy się dla niej wstydem i zażenowaniem. Szczególnie, że to dziewczyna bez naturalnego odruchu przepraszania. Dlatego zamiast rzucić "Wybacz, nie patrzę jak idę" ta wyszczerzyła się do niego.
-Cześć. Uznajemy, że oślepiło mnie słońce, czy twoja uroda? - To mówiąc pstryknęła dwoma palcami i pokazała na niego dwoma palcami. To chyba najbardziej głupi i idiotyczny tekst, który pewnie niektórzy debile uznali by za świetny podryw. Ona oczywiście nie planowała go uwieść, ale czasem robiła takie durnoty, kiedy to chciała odwrócić uwagę od swojej gafy. Zaraz po tym zrobiła krok do tyłu i wygładziła pareo pod którym ubrała wcześniej strój kąpielowy. To był idealny strój na taką temperaturę.

Tak szczerze, to Parker nie wiedział co tutaj robił. Co jak co, nie potrzebował niczego z targu, po prostu dziwnym trafem się tutaj znalazł. Nawet nie chciał niczego kupować, ale chyba nikt nie zabroni mu popatrzeć. Chociaż, nie pogardziłby alkoholem, ale tego raczej na targu nie znajdzie. Tak, powinien zmienić miejsce, przenieść się gdzieś do jakiegoś baru. Ale czy to nie za wcześnie? I czy warto iść tam samemu? Może i tak, przecież on ciągle chodzi sam, co zaczyna go dołować. Był rozdarty niby chciał być sam, niby chciał być z kimś. Zamieniał się w hipokrytę. On nawet sam nie potrafił, ze sobą wytrzymać. Co dopiero inni z nim.
Szedł spokojnie przez targ, kierując swoje kroki, cóż sam nie wiedział gdzie. Więc po prostu szedł przed siebie, aż do momentu gdy ktoś na niego wpadł. Ale na szczęście, żadne z nich się nie obaliło. Spojrzał się na dziewczynę dość aroganckim spojrzeniem.
Gdy się odezwała, cała arogancja z niego zeszła. Rozbawiła go i to bardzo, parsknął śmiechem i pokręcił głową.-Słońce.- Uśmiechnął się do niej. Przejechał dłonią po swoich włosach i przyjrzał się dziewczynie. Była ładna, nawet bardzo. Taka drobna i wyglądała na delikatną. Czyżby wybierała się na plaże? W sumie, tutaj każdy wyglądał tak jakby wybierał się na plaże. Natomiast Shane, ubrany był w krótkie spodenki i koszulkę. -Shane - przedstawił się. Kojarzył ją z wiedzenie, ale nigdy jakoś nie mieli chwili aby ze sobą porozmawiać. Może ta chwila była właściwa?

Odwrócenie jego uwagi od tego, że nie potrafiła chodzić tak, by nikogo po drodze nie uszkodzić wyszło bardzo dobrze. Kiedy się zaśmiał poczuła ulgę. Niektórzy mogli by kazać się przepraszać czy coś, a ona na prawdę nie była do tego przyzwyczajona i nie chciała by się kłócić z obcym facetem, którego kompletnie nie kojarzyła. Wybacz Shane, ale w Hogwarcie jest dopiero rok i nie każdy rzucił jej się w oczy. Szczególnie, gdy przez większość czasu unikała facetów ze względu na nie panowanie nad swoją wilowatością. Nie znosiła wianuszka adoratorów łażącego z nią i ich zazdrosnych lasek. Teraz było lepiej, więc jest spora szansa na normalną rozmowę. Nawet taką z patrzeniem w oczy, co kiedyś byłoby nie do pomyślenia - widok jej dużych, niebieskich tęczówek dawał pewność, że ktoś zostanie Zombie. Obecnie trzymała umiejętności w ryzach. A nawet gdyby ten nagle wyznał jej miłość i się oświadczył, to miałaby to gdzieś.
- Tori - Przedstawiła się zaraz za nim, jak zwykle skrótem swojego imienia. Jakoś tak poza rodzicami prawie nikt nie mówił do niej Toralei i stwierdziła, że tak powinno pozostać. Hm... No więc tak. Ta ślizgonka nie jest zbyt dobra w nawiązywaniu rozmów z ludźmi. Wprawdzie strzela jakieś chore hasła na powitanie, ale co potem? Trzeba było czekać na jej spontaniczny atak bycia gadułą, czy coś. Ten pojawił się jednak bardzo szybko - gdy tylko dostrzegła za jego plecami faceta, który właśnie unosił się na dywanie.
- Patrz, on lata. Widziałeś? - To mówiąc aż jej się zabłyszczały oczy. Złapała chłopaka za ramię i pociągnęła go w stronę stoiska, na którym mężczyzna pokazywał umiejętności swoich dywanów. I tak czy Shane chciał czy nie właśnie miał przylepioną Tori do ramienia, którą chyba zamierzała ciągać go po stoiskach. Co za kobieta.

Shane, nie miał zamiaru kazać się przepraszać. Każdemu się to zdarzało. No i tak całkiem szczerze, dziewczyna była ładna i to nawet bardzo. Co jak wiadomo miało swoje plusy i to duże. Czasem miło, jak ktoś taki na ciebie wpadnie. Cóż, nie dziwił się, że dziewczyna go nie kojarzyła. Przecież Hogwart jest ogromny, on nawet czasem nie kojarzy ludzi z własnego domu, co dopiero z innego domu. Więc nie mógł jej mieć niczego za złe. On oczywiście ją kojarzył, ale to pewnie przez te duże niebieskie oczy, którymi spoglądała na wszystkich. Czuł się tak, jakby mógł w nich utonąć i to z przyjemnością. A co do wyznawania miłości, oczywiście nie miał takiego zamiaru. Dziewczyna była piękną osoba, ale aż tak na niego nie działa, a może to dlatego, że Lily swoją śmiercią wyrwała mu kawałek serca? Prawdopodobnie tak.
-Miło mi Ciebie poznać.- skinął głowa na przywitanie. Chciał już odejść, bo w sumie nie wiedział co tutaj innego robić. Wpadli na siebie, przedstawili się, więc Shane już mógł iść, bo co innego miał tutaj robić? Mógłby z nia porozmawiać i tak dalej, ale nie był w tym dobry. W tej chwili był bardziej zamknięty w sobie niż zawsze. Więc uśmiech z jego ust tak szybko jak się pojawił, tak szybko zniknął.
- Gdzie?- zapytał, ale zaraz potem dziewczyna go pociągnęła za ramie. To było dziwne, ale nie opierał się jej. Poza tym to, że ktoś latał na dywanie, nie było aż taką wielką sprawą, czy jednak tak?- To nawet fajne.- odparł spokojnie. Może nie wyglądało to tak, że się cieszył ale naprawdę mu się to podobało.

Tori generalnie znała ludzi, bo obserwowała ich przez pierwsze pół roku z boku i starała się zrozumieć zwyczaje anglików, nauczyć ich języka. Trochę martwiła się, że mogłaby się wygłupić, a jeszcze wtedy zależało jej na tym, co ludzie o niej myślą. Gdy mówili źle, smuciła się i była szczęśliwa, gdy ktoś ją polubił. Taka zależność od innych to nic dobrego, dlatego dobrze, że wyleczyła się z tego w ostatnim czasie. Obecnie czuła się dobrze niczym się nie przejmując.
Mogła również na niego aż tak nie działać ze względu na to iż cały czas trzymała się w ryzach i kontrolowała. Z zewnątrz wyglądała na pozbawioną wszelkich problemów, uśmiechniętą dziewczynę. W środku jednak ciągle toczyła walkę ze swoją wewnętrzną wilą. Kiedyś nauczy się w pełni to kontrolować i na pewno nie będzie musiała już ciągle o tym rozmyślać.
-Boże, ale cena jest straszna... Pójdziemy poszukać w okolicy czegoś fajniejszego? Może alkoholu. Wszędzie szukam alkoholu, ale oni tu go chyba nie podają. Strasznie mi brakuje procentów - Wprawdzie nigdy nie brakowało jej pieniędzy nigdy, a za dziecka wychowywała się jak księżniczka, ale była osobą dość oszczędną. Dlatego widok 300G za taką pierdółkę sprawił, że dywan przestał jej się podobać. Natomiast historia z alkoholem była jak najbardziej prawdziwa. Odwiedziła dwa bary. W jednym znalazła przede wszystkim używki, w drugim jakieś cholerne koktajle z niespodzianką. Czy w tej Kolumbii nikt nie imprezuje z alkoholem? Nie była grzeczną dziewczynką, więc zdecydowanie nie zamierzała być abstynentką.
-Masz ten fajny akcent jak rodowity anglik - Bardziej stwierdziła niż zapytała go tak nagle, kompletnie nie nawiązując do niczego. Przy tym uśmiechnęła się do niego i puściła jego ramię, by od jednego z mężczyzn ostatecznie kupić Woreczek ze Skóry wsiąkiewki, czego nie zamierzała... Ale był ładny.

Parker do obserwatorów nie należał, on był bardziej słuchaczem. Uwielbiał słuchać, szło mu to lepiej niż mówienie. Bo cóż, mistrzem elokwencji to on nie był. O czym dziewczyna pewnie się szybko przekona. Dość często nie wiedział co ma powiedzieć, a czasem jak się odezwał, to nie było wiadomo o co mu chodzi. Ale to tylko czasem.
Może to dobrze, że dziewczyna trzyma swoje umiejętności w rydzach. Raczej, pewnie lepiej dla niego. Bo mógłby w trybie natychmiastowym stać sie zombie, czego mu na pewno nie chciał. Wile zawsze jakoś go przerażały. Przy nich nigdy nie wiadomo, czy mówią prawdę i czy zachowują sie prawdziwi. Czy po prostu się tobą bawią.
Spojrzał się na cene dywanu, cóż dziewczyna miała był drogi. On akurat nie miał wiele galeonów, miał wystarczająco, ale to nie były miliony. - Tak. Alkohol. Właśnie tego szukałem, ale nie jakiś koktajlów, czegoś mocniejszego. To jak, poszukamy razem ?- zapytał się jej z uśmiechem. On sam potrzebował alkoholu w końcu były wakacje. Musiał sie napić, nie było innej opcji. A nie sądził, że z Li się napije. Ona była raczej nie pijąca. Ale czy to rozważne pić z nieznajomą? Ah, w sumie. Nie powinien się tym wcale przejmować. Tori wyglądała na miłą i nawet bardzo. No i była ładna, więc, nie musiał się chyba o nic martwić, co nie?
- Dziękuje. Ale ty chyba nie jesteś stąd, co nie? Raczej z Anglii. Stawiałbym na Francję, czyż nie?- Starał się jakoś podtrzymać rozmowę, może właśnie tak mu sie uda. Chciał się rozerwać, a dziewczyna spadła mu jak z nieba. Jak się z tego nie cieszyć? Może przynajmniej się nie ośmieszy i będzie zachowywać się jak na człowieka przystało.

Skoro go przerażały, to chyba dobrze, że jednak nie w pełni ma świadomość z kim rozmawia. Sama nie zamierzała mu się ot tak przyznać. Korzystała ze swobody, jaką odczuwała w rozmowach z ludźmi, którzy nie mają pojęcia o jej pochodzeniu. Każdy kto wiedział miał zawsze jakąś dozę ostrożności.
- Czegoś mocniejszego... W sumie, to mam pomysł - Rzuciła zagadkowo. Nawet nie odpowiedziała mu nic na temat jej pochodzenia z Francji. Po prostu uśmiechnęła się do niego zabójczo, po czym złapała chłopaka za dłoń i... TRZASK! Już ich tam nie było.


z/t x2 Cho tu http://czarodzieje.forumpolish.com/t12660-skaliste-wybrzeze#350603