Ni z tego nie z owego podeszła do niego jedna ze studentek. Wziął od niej notatki i przejrzał je. Rzeczywiście były bardzo okrojone.
- Nie mogę zabronić im przychodzić na zajęcia, więc indywidualne na razie nie wchodzą w grę. Zobaczył, że między dwiema studentkami zrobił się kocioł. - Przepraszam Panią na chwilę. To powiedziawszy podszedł do studentki ze szczerbą między jedynkami. - Dziś wieczorem zjawi się Pani u mnie w gabinecie. Odwrócił się do drugiej studentki. - Pani również, jednak teraz poproszę o nazwiska i domy. Rzekł surowo. Trzeba nad nimi zapanować, żeby nie weszli na głowę staremu Profesorowi.

Ależ cudowna lekcja, zaczęło się dziać tyle ciekawych rzeczy! Gilbert słyszał wprwadzie, że z lekcji można dużo wynieść, ale zawsze był święcie przekonany, że chodzi o jakieś składniki eliksirów albo szkielet jakiegoś zwierzątka. A tu proszę, chodziło o wiedze. A mózg ślizgona chłonął wszystko z wielką pasją i entuzjazmem. Wprawdzie nie do końca zrozumiał o co chodziło nauczycielowi podczas jego tłumaczeń, ale wszystko grzecznie zanotował. W głowie oczywiście, nie miał przecież przy sobie nic do pisania, był tu przypadkiem. Ale jego niezawodna pamięć pozwoli mu utrzymać te informacje tak długo by dotrzeć do lochów i zanotować to wszystko już we własnej sypialni. Wracając jednak do wydarzeń z sali. Wszystko działo się tak szybko. Najpierw nie dostał całusa od Szarlotki, ale zaraz zrekompensowano mu to buziaczkiem od Dextera. Z wrażenia Slone zapomniał się zaczerwienić, ale uniósł się na moment w celu pomachania mu łapką i wypięcia piersi z dumą, bo przecież właśnie całowała go gwiazda, heloooł. Zaraz napisze o tym na swoim wizbooku! Potem nagle zapadła cisza podczas której Gilbert z radością zajmował się swoją narzeczoną. Co mam na myśli? A, okazywał jej miłość dźgając ją między żebrami (które nietrudno było wyczuć) i całując okolice jej nosa. A potem nagle jeb, podniósł się wielki wrzask, który oczywiście wydobywał się z babskich gardeł. Bo kto inny mógłby produkować takie decybele, prawda? Nic by sobie z tego nie zrobił gdyby nie fakt, że jakiś ktoś obrażał jego zioma, Bruklin! Oj na to nie może sobie pozwolić
- Ty baranie napaćkany! Nie waż mi się tu obrażać Bruka! To, że nie ma mozgu i cycków nie znaczy, że można się z niej śmiać! - Zawołał w strone ślizgonki, której w sumie nie znał, ale co tam. Trzeba używać zacnych obelg i zachować się iście po rycersku, przecież Gilbert był taki męski. Oczywiście w czasie swojej krótkiej wypowiedzi podniósł się z podłogi żeby wyglądać z daleka lepiej. No i oczywiście chciał też zrobić wrażenie na swojej narzeczonej. A skoro jest na zaklęciach, to musi z tego korzystać. Nic dziwnego, że wydobył również swój miecz zwany dalej różdżką i z miną godną w sumie nie wiem kogo, wycelował kijem w ławke tamtej jak jej tam dodając szybko Confringo. Kaaaaboooom bijacz! Miał tylko nadzieje, że nie będzie dużo drzazg, które mogłyby się znaleźć w łapkach niewinnych, to przecież nic fajnego. Oj tak, teraz wszyscy zobaczą w nim super bohatera, ale fajnie. Cholera, że też akurat dzisiaj nie wziął peleryny.

Godne pożałowania dzieciaczki. Rany, i ta Bruklin należała do Slytherinu? Bezmózgie smarkające zwierzę. Bo, że Gryfka to wiadomo. Desiree rzuciła jej zdegustowane spojrzenie. -Weź siedź cicho, idiotko po nieudanej aborcji. - wywróciła oczami spoglądając na Jiri'ego. Tylko on i Dexter zachowywali się w miarę normalnie w tym towarzystwie. Reszta to banda małp myślących, że są fajne jak trochę nabluzgają totalnie się kompromitując. I udają mistrzów od ciętej riposty, no ludzie kochani. Poziom tej dyskusji był położony niżej niż dno Rowu Mariańskiego, serio. No i jeszcze Toxic się podlizuje nauczycielowi, żeby nie dostać kary. Ha, nie ma to tamto. A nauczyciel- głupi- na to poleciał i zwrócił uwagę tylko im. No super. Przyjść do jego gabinetu? Wieczorem? Ciekawe po co, bo brzmi co najmniej podejrzanie. -Okej. Niech panu będzie. Aileen Desiree Weaver, Slytherin. - nie podobało jej się, że ma ta być z tą Everettówną, ale cóż poradzić. Wzruszyła ramionami. Przynajmniej się coś dzieje. I udało jej się wyprowadzić go z równowagi, a o to przecież chodziło. Cel osiągnięty. A jakieś tam ujemne punkty, rozmowa, kto by się tym przejmował? Swoją drogą, Ślizgonce wydawało się, że jak się facet zapowietrzy to dostanie zawału, w końcu stary był, serducho już nie te, nerwy tak samo, ale nie. Wytrzymał. O dziwo. Ciekawe co wykombinuje wieczorem, jednakże nie spodziewała się po nim zbyt wiele. Pogada, pogada i tyle.
Ale ej, że o co biega? Do ich kłótni wpierdzielił się jakiś Ślizgon i..dosyć oryginalnie zaczął bronić naszej kochanej Brooklyn. Pokręciła głową z dezaprobatą słysząc jego słowa i nie zwróciłaby na niego większej uwagi gdyby nie to, że wyciągnął różdżkę. Cholera. Desiree nie zauważyła tego i...no cóż, wybuch odrzucił ją w bok. Ale na szczęście w porę upadła na ziemię i nie oberwała jakąś drzazgą, które faktycznie rozeszły się po pomieszczeniu. -Kurwa. - mruknęła pod nosem. Nie no, to już szczyt wszystkiego. Ojejku, naprawdę straszne. Podniosła się szybko, wyprostowała pogiętą bluzkę i morderczym wzrokiem spojrzała na Gilberta Slone. JAK ON ŚMIAŁ W OGÓLE?! Ale całe szczęście, że oberwała ławka, która wyglądała teraz w opłakanym stanie, a nie ona. A chłopak zniszczył mienie szkoły, hehe.
Merlinie, nie ma to jak praktyczna lekcja zaklęć.

Podczas rozmowy nagle koło niego wybuchła ławka. Szybko znalazł wzrokiem winowajce. - Chłopcze ty też zaczekasz i pójdziemy do dyrektora. Powiedział surowym zimnym głosem. Po chwili zwrócił się znowu ku Aileen. - Panno Weaver. Stawi się Pani w moim gabinecie o godzinie siódmej wieczorem. Teraz może Pani odejść. Tej drugiej, gdy podała mu swoje nazwisko i dom powiedział to samo. Przywołał do siebie gestem tego, który wysadził ławkę. - Nazwisko i dom. Powiedział tym samym tonem. Kurde zrobiło się mało przyjemnie. Kto by pomyślał, że na pierwszej lekcji będzie musiał doprowadzać studentów do porządku. - Reszta może iść. Powiedział, po czym znów przeniósł wzrok na wandala.

Czy on mówił, że to co było wcześniej przechodziło ludzkie pojęcie? Ha, to ciekawe co twierdzi teraz. Nagle, między Ślizgonkami i Gryfonką rozpętała się kłótnia, rzucały mięsem i innymi obelgami podczas gdy ktoś tam miział się na podłodze, a nauczyciel wyglądał jakby miał zaraz wybuchnąć. Dodatkowo jakiś chłopak rzucił w jedną z dziewczyn zaklęciem, tak że rozwalił ławkę, na szczęście Ślizgonce nic się nie stało. Szczyt wszystkiego po prostu. Tim patrzył jak oniemiały na to wszystko nie mogąc wydusić słowa. ZA takie czyny w jego dawnej szkole dostaliby taką karę, że nie pozbieraliby się przez miesiąc. A teraz tylko mieli przyjść do gabinetu profesora. I, o dziwo, jedna ze Ślizgonek nie dostała takiego polecenia, choć była tak samo winna. To było bardzo niesprawiedliwe. Ale tak jak już mówiłam nie chciał się wtrącać. Więc gdy dostał pozwolenie na wyjście z pomieszczenia po prostu powiedział: -Do widzenia. - pospiesznie wyszedł poszukać przyjaciela.
zt.

Ech, w auli rozgorzała taka akcja, że nawet nie było jej przykro, iż profesor Connor tak perfidnie ją olał! Tu (niestety!) król siedmiu królestw (krain? łatewa) Lyanna dostawała karę, zresztą razem z Aileen (a to już całkiem stety!), tam - zupełnie znikąd - pojawił się super Avenger, X-man, Superman, Ironman, NiejejboSzarlotyman, dzielny Gil, ciskając najpierw obelgami, a potem zaklęciami w Ślizgonkę. Była tak dumna ze swojego zioma i całkiem urzeczona ('maj hiroł' i wuby w oczach, wiadomo o co chodzi), że prawie zapomniała o użyciu chusteczki, jednakże w porę się opamiętała, zebrała szczękę i smarki z podłogi, wszystko grało. No, nie do końca, bo za heroiczne poświęcenie Slone miał być ukarany, do czego Brook nie mogła dopuścić, więc rzuciła się pędem w ich stronę, aż notatki po drodze zgubiła.
- JA PROTESTUJĘ. To nie był on, tylko jego zły brat bliźniak. Zresztą, profesor spojrzy na Slone'a, od razu widać, że nie zna takich mądrych zaklęć... - powiedziała w dobrej wierze i to z pełnym przekonaniem.

Smuteczek, nikt jej nie kocha! A to taka dobra dziewczynka! Wcale nie chciała rozpierdolu na lekcji, to one zaczęły przecież! A reszta była w obronie własnej. No a Gilbert przesadził, hehe. I w ogóle, nie wiem kto co ma do jej zębów, nóg czy twarzy, przecież jest ładna, pff. Nie no, niesprawiedliwość ludzka nie ma granic. W sumie...trzy nielubiane osoby w ciągu niecałej godziny, niezły rekord, powinna wystartować w jakichś zawodach. I w ogóle, nikt jej nie poparł. Nawet Jiri czy Dexter z którymi się kumplowała. Nie to nie, łaski bez. -Spoko profesorze. Do widzenia, pa wszystkim. - uśmiechnęła się niezwykle słodko do Brooklyn, Gilberta i Lyanny, mruknęła coś tam do Dexa i Jiriego i wyszła. Zdecydowanie musiała zapalić.

z/t

Ależ on był super i męski! Wszystko mu się udało dokładnie tak jak tego chciał. Ławka zrobiła wielkie bum i siedząca przy niej dziewczyna też zrobiła wielkie bum i ogólnei było tak bumbowo, ha ha. Prawie jak na Sylwestra. I w ogóle było bardzo fajnie i tak romantycznie. Wyszczerzył się dumny z siebie prezentując swoją superowość wszystkim dookoła. Tak żeby Bruklin była z niego dumna i Szarlotka i Jerzy i Dexter i w ogóle każdy z jego najlepszych przyjaciół, tylu ich miał. ALe niestety, żadna radość nie trwa wiecznie. Został kompletnie zgaszony przez swojego jakże kochanego profesora, który oświadczył mu że idą do dyrektora i w ogóle koniec dyskusji. Gdyby tylko Gilbert miał sterczące uszy jak zajączek na pewno by mu opadły. Niestety takich nie miał, no trudno. Ale, ale! Tym razem to Bruklin postanowiła wykazać się męstwem. Podczas kiedy on żegnał wybuchniętą ślizgonką wymachując środkowymi palcami w jej stronę, Toxic dzielnie się za nim stawiała wymyślając niesamowitą historie na którą na pewno profesor się nabierze.
- Nie rzucim ziemi skąd nasz ród i w ogóle te sprawy! - Zawołał dziarskim tonem podskakując w miejscu tym razem machająć przy okazji piąstkami, nie fakersami

Jego pierwsza lekcja minęła w jakimś rozpaczliwie szybkim tempie. To on tu pięknie, pilnie przyszedł na zaklęcia (czego dowiedział się dopiero po paru minutach w tym pomieszczeniu), a nauczyciel oświadczył, że mogą się już rozejść. Już istniała nadzieja, iż Vanberg poprawi swój żałosny poziom w rzucaniu uroków! No ale dobrze, wróćmy do zawiłej akcji w klasie. Więc zaraz Dex dostał miłosny liścik od Jiriego, chciał na niego pięknie odpisać i zaczął się rozglądać za piórem u swoich sąsiadów. On niestety takich dziwacznych atrybutów przy sobie nie nosił. Nim coś do pisania znalazł, doszło do niego, że ktoś tam gdzieś kogoś wyzywa, tu nad głową latają mu jakieś zaklęcia, ale nim się w tym wszystkim połapał, panna Everett przysiadła się do niego zabierając mu ową kartkę. No więc na przywitanie ładnie klepnął ją w nóżkę.
- Gdybyś powiedziała, że wyśmienicie, to bałbym się, że prowadzę zbyt nudne życie - odparł i w międzyczasie odebrał jej ten cenny miłosny liścik. No jakby to wyglądał, gdyby był podejrzanie wyspany i jakiś zbyt ogółem ogarnięty? W końcu gdzieś tam wypatrzył pióro, więc szybko naskrobał odpowiedź do swojego przyjaciela.
Centaury zostawiłem temu dzikusowi z buszu, więc spokojnie, jestem Ci wciąż wierny. Pogadamy później, słyszałem, że nie masz jeszcze dość tego angielskiego burdelu.
I po rzuceniu mu tej fantastycznej notatki, wrócił wzrokiem do swojej, nie tak nowej, koleżanki. A wcześniej jeszcze zauważył Des, której kiwnął tam głową. No ale dobrze, wróćmy do Lyanny, bo jego uwaga się teraz na niej skupiła.
- Chodź, przenosimy imprezę, tu jednak jest nudno i nie ma whisky, a w zamian jest tylko stary facet z laską - powiedział do niej, łapiąc ją za rączkę i wstając z miejsca. Kierunek? Gdziekolwiek, gdzie tylko znajdowały się butelki z alkoholem i gdzie mógł jeszcze wypalić jakiegoś skręta. I tak też z tym złotym planem skierowali się do wyjścia z tej niezbyt porywającej lekcji, bo już nie wiele się tu działo i ogółem wszyscy się skupili na kłóceniu z nauczycielem o coś, co Vanberg chyba przegapił.

Jiri znów totalnie nie ogarniał o co w ogóle im wszystkim chodzi. Jeszcze przed chwilą pisał miłosny liścik do Vanberga, a tu bum! Jakieś kłótnie, kończenie zajęć i rozpierdol ławki nieopodal. Czech aż podskoczył na krześle, taki był tym wszystkim zszokowany!
Już miał stawać na blacie i jako wzorowy prefekt (ahahahah) wszystkich uciszać, najchętniej avadą kedavrą, ale kiedy się ocknął z tego wszystkiego, było już za późno. Za późno na cokolwiek. Przeklął po czesku pod nosem i zwrócił swej wyrodnej siostrze pióro z kałamarzem, no i całą torebkę w sumie. Miał coś powiedzieć, aby się odstosunkowali od siebie nawzajem, szczególnie od Des, ale tej już nie było. W zasadzie to z tego wszystkiego najbardziej zbulwersowała go postawa jego mentalnej siostry Bruklin, która ku rozpaczy Jurka uprawiała wazeliniarstwo ze starym człowiekiem i morzem i jego laską. Rzucił jej mentorskie, pełne dezaprobaty spojrzenie i założył ręce na biodra, kiedy wstał.
Jako, iż przegapił moment rzucania mięsem i tak naprawdę nie wiedział kto i dlaczego zaczął, postanowił się wtrącić, a co, heheheh. Podszedł więc do dyskutującej grupki.
- Panie profesorze, jako, że jestem prefektem tej zacnej szkoły, zajmę się tymi hultajami - odrzekł kulturalnie i jakże dwornie, aż sam nie podejrzewał siebie o taki zasób słów. Nono, Broskev! W porę mu się przypomniało o swojej funkcji, taaa. Z której chyba jeszcze nigdy nie skorzystał, dlatego z niej zrezygnuje.
Potem uderzył go liścik od Dextera, który oczywiście znów nie miał dla niego czasu! [Vanberg, nie liścik] Pokręcił wzburzony głową, czytając co tam ten ćpun nawypisywał i zmiął kartkę, umieszczając ją w kieszeni swych spodni. Oczekiwał na rozwiązanie sytuacji, która chyba go powoli nużyła. Może by tak jeszcze jedną ławkę zepsuć?

Może i mogła, ale nie miała innego wzoru do naśladowania, jak tylko swojego kochanego braciszka. Toteż rozumie się samo przez się, że nie miała innego wyboru, jak pójść jego drogą. No, może nie do końca identyczną, ale na pewno podobną.
Odpowiedziała bratu podobnym spojrzeniem, nie zamierzała się go słuchać, była dorosła, robiła, co chciała.
Gdyby jej się chciało, to by zaraz rozgorzała jakaś bójka z jej udziałem, bo nazbierało się wystarczająco dużo wrogów. Ale jej się nie chciało. Rzucała tylko morphfejsami na prawo i lewo, ale nagle nabrała ją taka ochota na drzemkę! I przysypiała troszkę, dlatego też nie reagowała zbytnio na to, co się działo w auli, a trochę się działo!
Dopiero po jakimś czasie zauważyła, że Jiri zabrał jej torebkę, ale wzięła ją dopiero, gdy ją sam dał, a potem trzepnęła go w głowę i rzuciła mu morphfejsa, a co.
Rozbudził ją wystarczająco budzik, jednak nie miała jeszcze ochoty, by się stąd ruszyć. Obserwowała sobie, obserwowała sytuację, by wyciągnąć odpowiednie wnioski. W końcu zdecydowała, że dłużej tu nie wysiedzi i zdecydowała się opuścić pomieszczenie, co też zrobiła i tylko machnęła ręką na pożegnanie, a przynajmniej tak to miało wyglądać.

[zt]

Miał już tego naprawdę dość. Odwrócił się do dziewczyny, która podeszła do niego uprzednio.- Proszę opuścić aulę, albo Pani również uda się do dyrektora. Powiedział ostro. Po chwili odwrócił się do Gryfonki. - Pani również dziś w moim gabinecie. Znów skierował wzrok na chłopaka, który teraz wymachiwał w jego kierunku pięściami. - Idzie Pan, czy mam Pana wyprowadzić? Teraz był naprawdę zły i gotowy na użycie dostępnych środków aby uspokoić tę hałastrę.
Nie bacząc na nic wściekły do granic czuł się bezsilny nie mogąc ich niczym grzmotnąć. - DOSYĆ!!! WSZYSCY MACIE SZLABAN!!! DZIŚ W MOIM GABINECIE!!! JEŚLI KTOŚ SIĘ NIE ZJAWI SPRAWA PÓJDZIE DO DYREKTORA!!! Ryknął na nich. Nie bacząc już na innych zwrócił się do chłopaka, który wysadził stolik - Idziemy. Wskazał rękę drzwi auli i czekał kiedy ów chłopak ruszy.

Gilbercik troche się pogubił. Nie ruszyła za nim dzika armia pomocników, która starłaby na miazgę cały Hogwart i w ogóle takie tam różne. A tak się starał, tak pięknie krzyczał. No cóż, trudno. Głośniej krzyczał nauczyciel. Ten to się zbulwersował jak nienormalny. I kompletnie skołował biednego ślizgona. Podrapał się po łepetynie niepewnie podchodząc do psorka, pomachał po drodze do Bruka dodając jej otuchy
- To ja mam iśc teraz do dyrektora, potem mam szlaban, a jak nie przyjde to znowu do dyrektora? Ojoj. Ale dobra, idziemy - Zasalutował mu wesoło i dzielnie dał się poprowadzić gdzie tam sobie psor wymarzy

Ja już tego wszystkiego kompletnie nie ogarniam, ale dobra. Niech będzie, że jestem na bieżąco i w ogóle. Wprawdzie coś tam wiem, wszystko to o czym wiedzieć powinnam, jest dobrze!
A więc wracając do Gilberta, Szarlotka nadal focha miała i oczywiście nie miała zamiaru udawać, że wszystko jest okej, mimo tego że nawet troszeczke zaczęła mięknąć przez te wszystkie całusy i w ogóle, no bo przecież długo na takiego Slone gniewać się nie da. I w ogóle to był jej narzeczony, no jak ona śmiała mu coś takiego zrobić no jejku! Ale ale, ogarnęła się gdy zobaczyła jak jej wierny w ogóle KOCHAJĄCY NAD ŻYCIE partner w ogóle z dupy wita się z Dexterem jakimiś całusami i takie tam! No matko kochana, i ona miałaby się na niego nie obrażać? Oczywiście od razu naburmuszona minka wróciła na jej twarz i w ogóle posłała tamtym obu wściekłe spojrzenie, po czym podniosła się z miejsca i z powrotem usiadła na krzesełku, olewając wszystkich dookoła.
Dzielnie obserwowała kłótnię Bruka i jakiejś tam dziewczyny, potem słuchała jak Gilbert próbuje ją bronić i na koniec była świadkiem rozpierdolu jaki zrobił również jej jakże kochany narzeczony. Nie odezwała się przez ten czas ani słowem, dopiero pod koniec lekcji poszła za Gilbertem do profesora i wsłuchiwała się w całą ich rozmowę.
- No skoro on ma szlaban, to ja też. Soreczka, sprawiedliwość musi być, w końcu za niedługo się hajtamy! No chyba, że chciałby pan dostać zaproszenie na ślub. Ale wtedy musiałby obejść się bez szlabanu. - No a jak, mimo fochów i w ogóle powinna się postawić za nim, poza tym podczas szlabanu Gilbert byłby daleko od niej i kto wie co robiłby wtedy, a tak mogliby spędzić ten czas razem, no i miałaby go na oku przez cały czas. Nie, żeby wątpiła w jego wierność czy coś tam. Nigdy w życiu.

Och jak go dziś ta dziewucha denerwowała! Nie zdążył jej oddać, bo ta się zmyła z auli, ale postanowił, że jeszcze się policzą, a co. Ta, ciekawe kiedy, skoro wyjeżdża do Czech na wakacje, a ona chyba z nim nie jedzie. A przynajmniej byłoby miło, gdyby nie jechała.
Stał tak w grupce i został zupełnie olany, chamstwo. W każdym razie wzruszył ramionami na wrzaski dziadka z laską. Nie to nie, a Jiri mógł odwalić za niego robotę!
Stwierdził też, że nic tu po nim, bo on na pewno na szlaban nie pójdzie, nie ma na to czasu, ot co. Dlatego mruknął coś po czesku pod nosem i zawinął się z auli.

z/t

Spojrzał po wszystkich. Zarejestrował wzrokiem również kto był na lekcji. Jeśli się nie zjawią, to konsekwencje będą poważniejsze.
- Oczekuję was wszystkich dziś w moim gabinecie. Po czym zwrócił się do wandala. - Wychodzimy do dyrektora. Po chwili ruszył do drzwi prowadząc chłopaka przed sobą. Zanim wyszedł spojrzał jeszcze raz po wszystkich, po czym otworzył drzwi auli i skierował się razem z wandalem ku gabinetowi dyrektora.

z/t z Gilbert Slone

Chociaż koniec roku był już za dwa dni, to Bonawentura absolutnie nie miał zamiaru zluzować z nauczaniem. Nauka jest najważniejsza i tak dalej. Jednak na ostatnią godzinę zorganizował coś, co powinno się spodobać studentom. Jednak o tym później.
Oczywiście wolałby prowadzić zajęcia w którejś z cieplarni – jednak to że wszystkie były zalane poważnie utrudniało jego wykłady. Musiał się więc zadowolić dodatkową aulą.
Wszedł do niej równo z wybiciem godziny piątej. Nie wyglądał na zachwyconego – nie lubił siedzieć w zamku, a tym bardziej nie lubił mieć tu lekcji. Nie było po prostu warunków! Te aule zostały przygotowane z myślą o przedmiotach bardziej teoretycznych - może jakiś historiach czy czymś takim - a na pewno nie są przystosowane dla opieki nad roślinami. Pieprzony deszcz.
Wszystko co byłoby mu potrzebne, przyniósł ze sobą – a właściwie to przywiózł na wózku. Były na nim rękawice, nożyki, małe szczypczyki, a nawet jakaś zagubiona konewka. Słowem wszystko, co by się mogło przydać na dzisiejszej lekcji.
Był niesamowicie wdzięczny Faith, swojej ulubionej uczennicy, że ta zgodziła mu się pomóc z organizacją lekcji. W końcu – trudno by mu było zająć się tym wszystkim samemu. Dobra z niej dziewczyna. Będzie musiał ją za to jakoś nagrodzić.
Usiadł przy stanowisku nauczyciela, aby w spokoju poczekać sobie na przybycie uczniów.

Kurde, lało i lało. Zapowiadała się idealna pogoda na wakacje, nie? W dodatku duża część jej rzeczy zamokła. Gdyby nie parę pomocnych zaklęć, chodziłaby tylko w jednym ubraniu. Czuła, że zaraz złapie jakiegoś doła przez ten deszcz. Ubrana w zwykły obcisły czarny top i leginsy pomaszerowała na zajęcia. I to nie byle jakie! No w końcu, to są jej ulubione roślinki. Z tego co się okazało, szklarnię zalało. Nic dziwnego...
Dobrze, że przyszła wcześniej i pomogła je przenieść. Obchodziła się z nim bardzo delikatnie. Wiecie dlaczego? Bo one nie mogą zadbać o siebie, samemu się zatroszczyć... jak matka Faith. Taka roślina, warzywo...brzydkie określenie dla człowieka po wypadku. Teraz pchała przed sobą wózek z fioletowymi roślinkami. Po długiej wędrówce za nauczycielem znalazła się w dużym pomieszczeniu. Aula, zdaniem kobiety, mało się nadawała na zajęcia. Ale dotychczaswe miejsce zalało, nie? Zaparkowała wózek obok tego drugiego.
-No moje małe, już jesteście na miejscu-szepnęła cicho pod nosem. Chyba była jakoś zdrowo pieprznięta, jeśli gadała do roślin? Nie? Dobra, to troszkę dziwne, a ja zaczęłabym się niepokojić.
Po chwili usiadła w wolnej ławce, niedaleko nauczyciela. Nie miała książek, bo wszystkie były mokre i się suszyły. Ale chyba nie były aż tak potrzebne? Przechyliła głowę w bok, wpatrując się w drzwi. Ciekawe ile osób się zjawi? Może nikt? Jutro jest zakończenie roku, bal i te sprawy... Mało komu chciałoby się jeszcze siedzieć w salach.
Powinna się jeszcze przygotować. Oby jej sukienka nie była mokra. No tak powinna to wcześniej sprawdzić. Boże, w czym ona w takim razie pójdze? W spodniach i kuszuli? Nie, tylko nie to. Jedno, na co czeka się cały rok szkolny to właśnie bal.

Jako że Freddie był bardzo dobrym i systematycznym uczniem, uczęszczał na wszystkie możliwe lekcje. Nic dziwnego więc, że mimo szkolnej powodzi, przybył do dodatkowej auli na zajęcia z niebezpiecznych roślin. Coś mu mówiło, że będzie to lekcja inna niż wszystkie, ale nie spodziewał się nadchodzącej katorgi. Dobrze, bo humor miał dziś nadzwyczaj dobry. Wszedł do Sali z uśmiechem na twarzy i trochę nieobecnym wzrokiem. Kiwnął głową w stronę nauczyciela i zasiadł sobie przy ławce za Faith, wpatrując się trochę nieprzytomnie w jej plecy. A myślami był oczywiście w swoim własnym, artystycznym świecie, gdzie na drzewach rosły kanapki, a liście koloru fioletowego smakują jak karmel.

No co? Nie wolno sobie od czasu, do czasu przyjść na zajęcia, z których szczerze mówiąc się nie korzysta? Bo w sumie nie wiem, czy studenci muszą chodzić na wszystkie lekcje, czy tylko wybrane? Dobra, nie ważne. Dodajmy tutaj trochę urozmaicenia,huhu. Tak więc nasza Kostka, będąc kompletnym anty roślinnym stworzeniem, które nigdy w życiu, nie potrafiło wyhodować nawet pietruszki, postanowiła zaszczycić wszystkich swoją obecnością. Wyobrażacie sobie jak wielkim rarytasem na Islandii jest pietruszka? Pod pierzyną grubej warstwy śniegu i niezwykle twardego lodu, nie znajdzie się kompletnie nic. A szkoda, w obecnym kraju było przecież tyle fascynujących rzeczy! W sumie to nie miała nawet odpowiednich podręczników, narzędzi, a nawet dobrych chęci. Zielarstwo od zawsze było czarną magią, czymś niestosownym, odrębnym. No przepraszam, kto normalny gada z roślinami, które od czasu, do czasu oplują cię jakaś dziwną cieczą? Nie licząc tych przyjemnych roślinek, które powodują w człowieku takie milusie i słodziaste i nieokiełznane zachowania. Oczywiście na samym początku nie zdała sobie sprawy, że lekcje są przeniesione i żwawym krokiem szła w stronę cieplarni, w których zajęcia odprawiano od wieków. Jakież wielkie było jej rozczarowanie i zarazem podirytowanie, kiedy nieznana jej osoba, śmiałą zwrócić jej uwagę i wskazać zupełnie inne miejsce, powstrzymując się od wybuchnięcia dzikim śmiechem. Cudowne rozpoczęcie dnia, nie da się ukryć. No cóż, będzie nie miło. Kiedy w końcu dotarła pod aulę, pospiesznie wkroczyła do środka, stukając o pasadzkę swoimi ciężkimi, glanowatymi buciarami z założonymi rekami i miną, która wskazywała: "Nie podłaź, bo ugryzę". Rzuciła tylko okiem na resztę zgromadzonych i powędrowała na ostatnią w sam, osamotniony kąt. Och, to znużenie, to ciężkie opadnięcie na krzesło, uderzenie torbą o stolik i westchnięcie, jakby życie miało skończyć się zaraz. Oparła twarz na rękach, przymykając oczka i czekając na rozwój wydarzeń.

Jack postanowił przyjść na lekcje. Przybycie o tej porze do szkoły wiązało się z tym, że nie miał żadnych ocen i pewnie już ich nie dostanie, ale na lekcje, które pomogą mu zostać medykiem na pewno przyjdzie.
Nie był jeszcze obeznany w Hogwarcie. Gubił się nieco, bo w jego szkole były mapy dawane uczniom pierwszego roku i nowo przybyłym, a tutaj już niekoniecznie.
Oczywiście Skrzydło Zachodnie najlepiej znał, bo to było Skrzydła dla Studentów. Wiedział jak stąd dotrzeć na błonia, do Wielkiej Sali i do innych najważniejszych miejsc, ale nie wiedział, gdzie są poszczególne klasy i dziedzińce. W końcu dotarł tam gdzie chciał.
Skinął głową nauczycielowi i uśmiechnął się.
-Przepraszam za spóźnienie. Wciąż nie orientuję się w tej szkole.
Powiedział. No co? Parę dni był i miał już wszystko wiedzieć?
Dzisiaj ubrał się normalnie. No przynajmniej jego zdaniem normalnie. Wolał osobiście w garniaku chodzić, ale tutaj najwyraźniej czym mniej ma się na sobie tym bardziej się innym podoba. On jednak nie chciał paradować topless i z krótkimi spodenkami. Zresztą było mu wciąż zimno.

Kogo moje oczy widzą? Chanticleer wreszcie zawitała na lekcje. Wieki Cię na nich nie było dziewczyno. Dziwię się, że jeszcze Cię nie zawiesili. Gdzie się podziewałaś? Co za schizofrenia, o! Rozumiecie moje zaskoczenie, nie? Ta dziewczyna notorycznie opuszcza niemalże wszystkie zajęcia. Bimba sobie i bawi w kotka i myszkę z nauczycielami. Jest iście niesforna. Może teraz w końcu zechce pojawiać się częściej na wykładach? Ehe.. Nie liczyłabym na to, choć pomarzyć przecież można. W ogóle co ona robi na Niebezpiecznych Roślinach? Pomyliła sale czy jak? Albo znowu nie w pełni kontaktuje? Nie, jednak nie. Dziś jest czysta jak łza. Dziwne, prawda? Mniejsza..
Chantal jak zwykle pewna siebie weszła do klasy i usiadła gdzieś na szarym końcu. Na jej głowie spoczywał czarny melonik, na nogach również czarne martensy, a ubrana była w sukienkę w szkocką kratę. Pewnie wielu pomyśli, że wygląda w tej kiecce jak dziecko, ale ją to szczerze wali. Lubi łączyć ze sobą różne style, kolory itd. Czasami łączy nawet te, które pozornie do siebie nie pasują. No i tak.
Niespecjalnie zainteresowana tym co będzie się działo, Gryfonka rzuciła wzrokiem po klasie. Nauczyciel, ktoś, ktoś, Kostka, ktoś. O, Konstantia też tu jest? Zaiste dobrze się składa, dawno jej nie widziała.

Bonawentura spoglądał na wchodzących uczniów. Niektórych widział po raz pierwszy w życiu, innych zaś znał i tych obdarzał bardziej łaskawym niż innych spojrzeniem. Niektórzy nawet, co zdolniejsi, wyróżnili się jakimś tam talentem do roślinek, więc tych to już lubił najbardziej.
Spojrzał na elegancki zegarek na swojej ręce. Więcej uczniów już raczej się nie pojawi, pora zaczynać!
- Dzień dobry. – powiedział i stanął przed katedrą. Podszedł do wózka z kwiatkami, po czym wyciągnął jedną z doniczek i uniósł ją do góry, aby wszyscy mogli zobaczyć.
Roślina w doniczce była dosyć niska, ale za to wyjątkowo rozłożysta. Przypominała trochę mugolską paprotkę – z tym, że liście tej rośliny nie były poszarpane, i w żadnym wypadku nie były zielone, a ciemnofioletowe.
- Czy wiecie co to jest? – zapytał uczniów. Jednak nie spodziewał się żadnego odzewu, był świadomy tego że ta banda debili nie ma zielonego pojęcia o botanice. No może prócz Faith; ale ona była wyjątkiem potwierdzającym regułę. Kontynuował więc, nie czekając na odpowiedź. – Oczywiście, że nie wiecie. Jesteście grzecznymi uczniakami. Nie macie zielonego pojęcia o roślinach takich jak ta. – uśmiechnął się z wyższością - Nie macie pojęcia o żadnych roślinach, ale nie o tym teraz mowa!
Położył doniczkę na katedrze.
- To jest, moi drodzy, żujpaszcz. – powiedział łaskawie – Ma w liściach tyle substancji halucynogennych, żeby położył cały Hogwart na twarz. Jeden żujpaszcz! Jednakże niemożliwe jest jego przedawkowanie. Jakby to powiedzieć… Efekt jest stały niezależnie od tego jak wiele byście sobie go zaaplikowali. – uśmiechnął się - Poza tym, jest prawie nielegalny. Aby sobie posadzić to w ogródku, musielibyście pisać do samego Ministra Magii, przejść testy, i tak dalej i tak dalej. Zabezpieczenia przed półgłówkami, chyba rozumiecie. – podrapał się po brodzie – Ta roślinka rośnie sobie we wschodniej Azji, lubi wilgoć i cień. Nie radziłbym jej sadzić w towarzystwie innych kwiatków; wysysa im wodę. – spojrzał po uczniach – jakieś pytania co do teorii?

Żujpaszcz? Chryste, co to za nazwa? Beznadziejna. Jednak roślinka sama w sobie bardzo interesująca. I pewnie już wiecie, że nie tylko mnie zainteresowała. Chantal w przeciągu pięciu sekund stała się pilnie słuchającą uczennicą. Jej oczy zrobiły się niczym dwa błyszczące galeony. Matko, patrzcie co takie rzeczy robią z ludźmi. W jej głowie właśnie w tym momencie już powstawał plan, jak zdobyć tą kochaną roślinkę od nauczyciela. Zdobyć? W sumie to wykraść. Ale przed tym musiała dowiedzieć się, w jaki sposób trzeba ją przygotować, aby mogła być brana. No bo przecież nie wpierdzielało się chyba świeżych liści, nie? Chantal nie czekając ani chwili, spojrzała wyzywająco na nauczyciela i uniosła rękę. Nie wiem czy tak działało zgłaszanie się na zajęciach, no ale ona tak zrobiła.
- Profesorze, ja mam pytanie.. - zaczęła niby to nieśmiało. - W jaki sposób podaje się tę roślinę? Czy postępuje się z nią tak samo jak z mugolską trawką?

Pierwszym uczniem, który przybył na lekcję po niej był Fredrick. No, jakiś taki niemrawy usiadł za nią. Skinęła mu tylko między czasie głową. Przynajmniej jakiś znajomy z domu, więcej punktów; dobra rzecz.
Po nim weszła jakaś nieznana Faith kobieta. Z wzrokiem, którym mogłaby kogoś zabić udała się gdzieś dalej od pozostałych. Chyba była z gryfa, ale kto ją tam wie?
Och! Jej nowy kolega z Ameryki też się pojawił! Chyba jeszcze nie znalazł braciszka, skoro tu jest? Co za pech! Gdyby Faith nie była sobą, pewnie by mu współczuła. Ale przynajmniej ubrał się normalnie. Uniosła lekko głowę, może ktoś jeszcze przyjdzie? No i miała rację.
Jakiś czas po chłopaku, do klasy przybyła jakaś super duper blondi. Tak, jej Faith też nie znała. Nic specjalnego, nieszczególnie przykuła uwagę Llewellyn. Boże, ile trzeba być w Hogwarcie, by wszystkich kojarzyć? A przynajmniej tą większą część?
Lekcja zapowiadała się ciekawie, patrząc na towarzystwo. No, ale sam przedmiot też był interesujący.
-A ma jakieś inne zastosowania?- zapytała gdy psor skończył opowiadać.- Poza tym, że może nas odurzyć oczywiście.
No co? Ona jest cholernie ciekawa takich rzeczy. Fajnie wiedzieć coś, czego inni nigdy nie mieliby szans. Ambitny człowiek nie przestaje się uczyć, a co! Co do roślinek. Przecież to bardzo pomocne… trucizna i te sprawy. Nic praktyczniejszego przy „nawiązywaniu” nowych znajomości. Spojrzała od niechcenia na blondynkę. Mugolska trawka? O bożej, jaka doinformowana! Mugolskie nawyki nie były dla Faith. Tym niech lepiej zajmują się czarodzieje… niższego pokroju.

Jack usiadł sobie na krześle i czekał.
W końcu nauczyciel pokazał nieznaną mu roślinę. Nie musiał wszystkiego wiedzieć. Nie był kujonem, ale chętnie się uczył zielarstwa.
Wyciągnął notes, pióro i atrament. Zaczął pisać notatki na temat żujpaszcza. Ciekawa nazwa.
Po pewnym czasie, gdy nauczyciel przestał mówić podniósł rękę.
-Ja mam pytania.
Zaczął ze spokojem. Poczekał, aż Bonawentura zwróci na niego uwagę i pokaże, że ma mówić dalej.
-Co do substancji halucynogennych... Czy są jakieś konkretne objawy po zażyciu żujpaszcza, czy też podobny jest do grzybków halucynogennych? Czy jest stosowany gdzieś, czy tylko służy za tak zwany dopalacz?
Głupie pytania? Możliwe. Jack chciał wszystko wiedzieć o roślinach leczniczych, o niebezpiecznych itp. W końcu jeśli chce być medykiem to musi wiedzieć, czy roślina nadaje się do stosowania w medycynie, czy jest niebezpieczna i czy da się ją przedawkować, a jak tak to jakie ma objawy