Istny raj dla miłośników gier planszowych. Znajdziesz tu ich masę! Oczywiście są one magiczne - kiedy przyjdziesz bez towarzysza, pionki przeciwnika same będą się przesuwać, a kości same będą się rzucać. Po co ci przyjaciele, huh? Oczywiście znajdują się tu również stoliki z krzesłami, bo przecież nie można grać na podłodze! Chociaż, jeżeli bardzo chcesz... Jaka szkoda jednak, że ten pokój głównie wykorzystują chłopcy grający w gry hazardowe!
Dobrze, że mieli tu piwo. Dzięki temu mogła radośnie zająć się piciem nie zwracając zbytniej uwagi na powstałą atmosferę. Najwyraźniej towarzyszki gry znały się wcześniej, a ona nie bardzo chciała przerywać ich milczenia, chociaż szkoda że poza grą i piciem nie bardzo miała co tu robić. No nic jakoś trzeba było to przeżyć, z drugiej strony to właśnie karty mogły uatrakcyjnić jej pobyt w tej sali, choć póki co nie działo się nic wartego jej uwagi. Żadnych piorunów, wybuchów czy chociażby znikania... szkoda. Jednak w sumie był to dopiero początek ich gry, wylosowała następną kartę która jak się okazało nie była tym czego by chciała. Wyglądało na to, że tym razem ona przegra i o ile dobrze pamiętała znaczenie swojej karty w sali pojawi się jej bogin, tylko co nim mogło być?
Koniec rundy drugiej. Przegrywa Shane. Z kart zaczął się wydobywać gęsty, ciemny dym, który przybrał postać największego lęku Villadsen. Teraz Ivy i Avis wiedzą, czego się boisz najbardziej.
Dziewczyna, która siedziała z nimi przy grze, nie wyglądała na rozgadaną. A może to one jak zwykle wytworzyły zbyt hermetyczną bańkę? Ivy skarciła się w myślach. Przyszła tu, żeby pograć i raczej również po to, żeby kogoś poznać, czyż nie? Idiotyzmem było więc myślenie o Indiach, Avis i tej dziwnej rzeczy, którą między sobą wyprodukowały. Chwyciła za jedno z kremowych piw. - To... - zaczęła niepewnie, patrząc na dziewczynę. - W jakim jesteś domu? - zapytała. Czy one w ogóle się sobie przedstawiły? Haden nie potrafiła sobie teraz przypomnieć. Pamiętała tylko, że była na miejscu pierwsza i że dwie rundy gry zleciały jak z bicza strzelił. A teraz znowu był czas na jej ruch. Obawiała się, że nie poszło jej za dobrze. Westchnęła. - Grasz dla rozrywki czy dla tytułu? - dodała po chwili, ciekawa, jak brzmi odpowiedź.
Świetnie nie ma to jak pokazać obcym czego się boi, nyh mniejsza przecież i tak nie mogła nic na to poradzić taka gra i tyle. Poza tym strach nie był jakimś dziwnym zjawiskiem w końcu każdy się czegoś obawiał, nawet jeśli uważał że tak nie jest. Gdy koleżanka o nieznanym jej imieniu zaczęła coś mówić i nawet zdawało się, że będzie to skierowane w jej stronę spojrzała na nią oczekując pytania czy chociażby jakiegoś stwierdzenia które pozwoliłoby rozpocząć rozmowę. - Hufflepuff, a ty? W sumie to jak masz na imię? - o tak wiedza na ten temat rzeczywiście przydałaby się do dalszej rozmowy, a niestety towarzyszka gry nie przedstawiła się wcześniej mimo tego że ona to zrobiła. No nic roztargnienie zdarza się każdemu, Shane jakoś tak codziennie po pięć razy... - Zdecydowanie dla rozrywki, zadania Sfinksa potrafią być nieco męczące więc po prostu potrzebowałam jakiejś odmiany, no i przy okazji zawsze można poznać kogoś ciekawego. A ty dlaczego się na to zdecydowałaś? Od razu lepiej, przynajmniej nie musiała już siedzieć jak ciołek z kremowym piwem co chwile losując kartę, gdy zrobiła to kolejny raz uśmiechnęła się nieznacznie, wiedząc że tym razem nie ma szans na to aby przegrała.
Atmosfera jakby zaczęła się rozluźniać. Już nie można było kroić jej nożem, chociaż ona nie miała ochoty się odzywać, jakoś tak. Wolała się wycofać, trochę zniknąć. Nie czuła się pewnie i nie sądziła, żeby w najbliższym czasie to się mogło zmienić. Najlepiej było to przeczekać. Uśmiechnęła się lekko, słysząc, że dziewczyna jest Puchonką. Ciężko nawet powiedzieć dlaczego. Lubiła Puchonów, najwyraźniej. Ciekawe czemu. Swoją drogą Puchonka ze Sfinksa w ogóle plusowała. Pod tym względem była jak Sylvek, przez co automatycznie pojawiało się założenie, że będzie równie sympatyczna. Uśmiechnęła się szerzej, wciąż milcząc. Wyciągnęła kolejną kartę. O mały włos, a znowu by przegrała. Nie chciała przegrać następnej rundy, bo to by ją bardzo przybliżyło do porażki, a ta wizja wcale jej się nie podobała. Na szczęście tym razem jej się udało. Niestety kosztem Ivy, ale cóż, nie można mieć wszystkiego.
Koniec rundy trzeciej. Przegrywa ją Ivy - na twoim ciele pojawia się czarne futerko, fikuśny, czerwony ogon, oraz diabelskie rogi. W takiej wyjątkowej postaci musisz spędzić resztę gry.
Ivy dopiero po czasie zorientowała się, że popełniła gafę roku. A właściwie dokładnie wtedy, kiedy Shane zapytała ją o imię. - Wybacz - rzuciła przepraszająco. - Jestem kompletnie rozkojarzona. - Ciekawe, czemu... - Ivy - przedstawiła się nieco bardziej entuzjastycznie i podała Puchonce rękę, żeby nadrobić w jej oczach. - Też jestem pufą - zażartowała, uśmiechając się lekko. Wzięła nową butelkę kremowego piwa. - Pomyślałam, że to świetna zabawa. Nowi ludzie i w ogóle. Poza tym nigdy nie wiesz, co się wydarzy. No właśnie, bo skoro już o tym mowa... Haden czuła już nieprzyjemne swędzenie wyżynających się różków. Potarła dwa miejsca, gdzie za chwilę - jak sądziła - pojawi się solidne poroże. Zaśmiała się, chociaż swędzenie zaczynało utrudniać jej grę. Zwłaszcza to w okolicach kości ogonowej. Zerknęła na Avis, która nieco wycofała się z towarzystwa. Czy zrobiłam coś nie tak?, miała ochotę zapytać, ale nie wypadało zaczynać kolejnych hermetycznych przedstawień. Ogon wyrżnął się na dobre i chociaż było to mało eleganckie, Ivy musiała wyciągnąć go ponad pasek spodni, żeby nie uwierał. Co zabawne, odkryła, że może nim poruszać i teraz majtał się radośnie zaraz za jej plecami. Rogi nie były takie najgorsze. Haden obawiała się, że będą większe. Tylko to futro... Pociągnęła za rękawy, chcąc ukryć włosy, które pojawiły się na jej rękach. Zaraz potem wyłożyła następną kartę.
Z zafascynowaniem obserwowała, jak działa na Ivy karta z poprzedniej rundy. Dziewczyna jakby się skrzywiła, kiedy zaczęły jej się wyżynać różki. Ciekawe, czy to bolało. Pewnie nie, raczej nie pozwalaliby im grać w grę, która mogła zrobić im krzywdę, prawda? Chociaż nie. To żaden argument. Właściwie nie było powodu, dla którego to miałoby nie boleć - choć miała jednak nadzieję, że nie. Nie chciałaby, żeby Ivy coś się stało. I gdyby się okazało, że przegranie ostatniej rundy wiąże się z bólem, naprawdę by żałowała, że to jednak nie ona przegrała. Kiedy Puchonka wyciągnęła ze spodni ogon, Vi parsknęła śmiechem. Był przecudny. Zwłaszcza, kiedy dziewczyna nim tak majtała radośnie. Widok był niezapomniany. Aż żałowała, że nie ma ze sobą jakiegoś aparatu, żeby to uwiecznić. Nie sądziła, żeby druga taka okazja jeszcze kiedykolwiek się powtórzyła. Oderwała wzrok od Haden i wyciągnęła kartę. Uniosła brwi widząc, że mają dokładnie to samo. To było dziwne. Całe szczęście, że obie mają nikłe szanse na przegranie, bo chociaż ona teraz nie miała ochoty nic mówić, to nie chciała być na siłę uciszona. A już tym bardziej nie chciałaby, żeby uciszona została Ivy. Lubiła słuchać jej głosu. Przeniosła wzrok na Shane. Już nie mogła się doczekać, jaką kartą zagra. Bo albo przegra, albo wszystkie trzy będzie czekała dogrywka. Ciekawa sprawa.
- Spoko, nic się nie stało. Miło poznać - powiedziała po czym uśmiechnęła się lekko i uścisnęła jej dłoń - A więc przewaga Pucholandii. Wypiła kilka łyków piwa i spojrzała na drugą koleżankę która wciąż milczała - A ty z jakiego jesteś domu? - zadając pytanie chciała po prostu aby wszystkie uczestniczyły w rozmowie ponieważ tak będzie jeszcze ciekawej, a nie zwracanie uwagi na Avis byłoby raczej chamskie. Najwyraźniej pomimo oporu rodzice zdołali jej wpoić kilka zasad, które pozwalają jej jakoś sprawniej funkcjonować w społeczeństwie, może i nie była najlepsza w podtrzymywaniu rozmowy, ale przynajmniej się starała, a to już się liczyło prawda? Widząc swoją kolejną kartę przez chwile zastanawiała się czy zmniejszyli ich ilość czy po prostu ona ma takie zezowate szczęście, Cesarz znów, jakby nie wystarczył jeden... na dodatek wyglądało na to że i tym razem przegra. No nic popatrzmy sobie na bogina jeszcze raz, bo czemu nie, hehs.
Koniec rundy. Przegrywa ją Shane - z kart zaczyna się formować dziwny, gęsty dym, który ostatecznie przybiera postać twojego bogina. Teraz twój przeciwnik wie, czego boisz się najbardziej.
Avis nadal była dziwnie cicha i Haden zaczęła zastanawiać się, czy wszystko z nią w porządku. Spojrzała na nią przeciągle, mając nadzieję, że uda jej się podchwycić spojrzenie Krukonki. Chociaż nic między nimi nie było wyjaśnione, Ivy martwiła się o Dakers. Wciąż były w końcu przyjaciółkami. Jednocześnie nie chciała, żeby Shane poczuła się w jakikolwiek sposób olewana. Spojrzała więc na nią i uśmiechnęła się znowu. - Studiujesz? Nie widziałam cię wcześniej - zaczęła entuzjastycznie, chcąc pociągnąć rozmowę. - No, może nie licząc zajęć i pokoju wspólnego. Na pewno nigdy nie spotkały się w dormitorium, a z tego, co kojarzyła Ivy, dziewczyny były podzielone mniej więcej według wieku. To pozwalało jej sądzić, że nie jest taką kompletną idiotką, która nie zauważa ludzi, z którymi przebywa. Znów zerknęła na Avis. Jeśli ta szybko nie włączy się w rozmowę, Ivy totalnie odbije. Czerwony ogon, który wciąż był obecny, drgnął niekontrolowanie i minimalnie się skulił. Na miłość Merlina! To miał być diabli ogon, nie psi! Ignorując rumieniec, który wkradał jej się na policzki, wyłożyła kartę.
Za to Shane zaczęła myśleć o tym co robi jej siostra, musiałyby porozmawiać o pewnych sprawach, a konkretniej o tej która ostatnio ją męczyła. Zastanawiała się nad tym czy wrócić do domu, jeszcze parę dni temu myślała że będzie chciała tu zostać jeszcze przynajmniej rok ale teraz no cóż... zmiany. Gdyby Sheila nie chciała wracać ona najpewniej również by tu została. Wszystko się okażę w najbliższych dniach, w końcu raczej nie było problemu ze spotkaniem się z Violence. - Tak, jestem na drugim roku. W zamku też pojawiam się raczej sporadycznie, mieszkam z siostrą w Hogsmeade. W zasadzie nie jestem tutaj zbyt długo, w kwietniu przyjechałam na ten cały projekt... Ty jesteś tutaj od pierwszej klasy? Tak więc powodów dlaczego wcześniej się nie widziały było kilka, ostatnim o którym nie wspominała było to, że zazwyczaj była w swoim 'własnym świecie'. Przyjeżdżając tutaj nie miała zamiaru porzucać swoich dotychczasowych zainteresowań na rzecz zadań Sfinksa, które niestety ograniczały czas na rozrywki. Nowy wygląd Ivy był trochę zabawny, starała sobie przypomnieć czy przydarzyło się to także kiedy grała ostatnio, bez skutku. Za to doskonale pamiętała kartę którą teraz zobaczyła u siebie jak i u koleżanki. Zakochańce po raz drugi, ciekawe na kogo padnie.
Bardzo dobrze czuła na sobie wzrok Ivy. Była ciekawa, jak długo dziewczyna będzie się w nią wpatrywać, jeśli nie zareaguje. W końcu też na nią spojrzała. Uśmiechnęła się lekko. - Naprawdę do twarzy ci z tym ogonkiem - stwierdziła cichym, ciepłym głosem. Nie chciała przerywać ich rozmowy, nie chciała przeszkadzać ani nic. W pewnym sensie zamknęła się w swoim małym bąbelku i tylko obserwowała. To było ciekawe i naprawdę jej się podobało. Wyciągnęła kartę. Gwiazda. Miała nadzieję, że nie przegra, ale na to się nie zapowiadało, na szczęście. Po prostu nie miała ochoty na zimną kąpiel, tym bardziej, że w sali generalnie było jakoś tak chłodno. Tyle że skoro jej poszło całkiem nieźle, Ivy już w ogóle świetnie, to oznaczało, że Shane odpada. Szkoda, choć z drugiej strony, jakby nie było, ktoś musiał.
Ivy nie była pewna, jak to się stało, ale zostały same. Shane nie wyglądała na zbytnio zainteresowaną nową znajomością, czemu Haden właściwie się nie dziwiła. Sama nie była dzisiaj zbyt rozmowna. Tak czy inaczej, przyjezdna Puchonka opuściła pokład, przegrywając grę, więc Ivy została sama z obiektem swoich westchnień. Czy nie tego właśnie chciała? Okoliczności nie wydawały się jednak sprzyjać temu, co dziewczyna musiała zrobić. A zdecydowanie musiała porozmawiać z Dakers na temat pewnych nie rozwiązanych spraw. - Jesteś dzisiaj cicha - stwierdziła, patrząc ostrożnie na przyjaciółkę. Miała nadzieję, że jej nie spłoszy. Co prawda chciała zdobyć ten durny tytuł, ale nie uśmiechało jej się pozostanie tutaj sam na sam z własnymi myślami. Lubiła dobre towarzystwo, a już szczególnie towarzystwo Vi. Uśmiechnęła się łagodnie, choć atmosfera zdawała się być napięta. Oczekując choć jednego słowa, chwyciła za kolejną kartę i wyłożyła ją na stół. Nie było najgorzej. Czerwony, diabelski ogonek poruszył się w rytm ruchu jej bioder, gdy sięgała po jeszcze jedną butelkę piwa kremowe. - Masz ochotę? - zapytała, wyciągając ją w kierunku Avis.
No i zostały same. Całkiem fajnie. Robiło to nadzieje na wygraną. Zresztą gdyby Ivy wygrała, też nie byłoby źle. Kibicowała jej, nawet jeśli to znaczyło, że ona sama przegra. Cóż, życie. - A tak jakoś - uśmiechnęła się. - Mogę coś mówić, nie ma problemu. Co chcesz usłyszeć? - spytała, puszczając jej oczko. Nie wiedziała, czemu dzisiaj była aż tak małomówna. Bo jasne, każdemu zdarza się mieć spokojniejszy dzień i okoliczności były takie, a nie inne, ale żeby do tego stopnia? Zresztą nieważne. Może teraz, jak zostały same, coś się zmieni. Pokiwała głowę na pytanie o piwie i wyciągnęła kartę. Westchnęła. Kolejna runda w plecy.
Ivy zasępiła się, słysząc następne słowa Dakers. Co niby miała jej odpowiedzieć? I co właściwie chciała usłyszeć? Och, w takim razie powiedz, że jak wyznam ci miłość, nie uciekniesz z krzykiem, a nawet odpowiesz mi tym samym. Cóż, nie brzmiało najgorzej. A jednak Ivy miała ogromne doświadczenie, jeśli chodziło o rzeczy, które w jej własnej głowie brzmiały całkiem w porządku, a później były już tylko chaos, śmierć i zniszczenie. Podejrzewała, że i w tym przypadku efekty mogłyby być równie opłakane. - Przeczytałaś ostatnio coś ciekawego? - Haden zapytała o pierwszą rzecz, jaka przyszła jej do głowy. Byle jaki temat wydawał jej się po stokroć lepszy niż niezręczna cisza, którą z pewnością w końcu by zapadła. Jej oferta podania piwa została zignorowana, więc odstawiła butelkę z powrotem na stolik i wyłożyła kartę. Czuła, że tym razem może nie mieć dość szczęścia. Ich gra dobiegała końca.
Jest to pierwszy etap rozgrywek. Gramy do momentu, aż zwycięży jedna osoba, która następnie bierze udział w kolejnych grach. Zasady gry znajdziecie tutaj. Na odpisy macie 3 dni, po tym czasie Mistrz Gry zdyskwalifikuje nieaktywnego gracza, a reszta będzie mogła swobodnie kontynuować grę.
Dureń, to kolejna gra w której bardzo chętnie brała udział. W gargulkach szło jej fatalnie, ale miała nadzieję, że w kartach ma większe szczęście. W końcu kto nie ma szczęścia w kartach, ten ma szczęście w miłość prawda? A jej w tej drugiej dziedzinie życia wcale nie było kolorowo, więc dureń powinien jej iść znakomicie. Weszła do sali i usiadła przy odpowiednim stoliku. No cóż, była pierwsza. Jak zawsze wręcz się wyrywała kiedy tylko słyszała o tym, że organizowana jest rozgrywka i potem musiała czekać na resztę uczestników. Trudno, przynajmniej będzie się już mogła we wszystkim zorientować.
Jedna z nielicznych rozrywek jakie lubiła w tej szkole. Mogła choć na trochę się przy niej zrelaksować i odpocząć. Choć też zależało od tego z kim w nią grała. Idąc do sali gier nie zastanawiała się nad tym czy wygra czy przegra. Nie było to ważne liczyła się dobra zabawa. Z małym uśmiechem weszła do pokoju, jednak po chwili i on zszedł z jej twarzy. Vittoria... - zamurowało ją. Nie spodziewała się spotkać tutaj tej dziewczyny. Wręcz można by rzec, że była to ostatnia osoba o której by pomyślała. Szybko jednak się opanowała i spokojnie weszła do klasy siadając na jednej z ławek. Nie chciała być jednak niekulturalna. Rzuciła krótkie cześć w jej stronę i zajęła się swoimi myślami.
Kostka: 3 Karta: 2 - kapłanka
Ostatnio zmieniony przez Oriane L. Carstairs dnia Pią Mar 11 2016, 20:51, w całości zmieniany 1 raz
Ostatnio nie miała zbyt dużo do roboty. Nauczyciele nie byli tak hojni, żeby przydzielić im jakieś ciekawe zadania. Dlatego w ramach zabicia czasu Elisabeth postanowiła dołączyć do klubu Durni. Beth zawsze lubiła grać. We wszystko. A szczególnie w eksplodującego durnia. Dlatego po zajęciach, kiedy odbywały się rozgrywki popędziła do przydzielonej jej klasie. W sali były już dwie jej przeciwniczki, które kojarzyła z korytarzy szkolnych. Usiadła przy stoliku. - Witajcie, jestem Elisabeth - przedstawiła się trochę nieśmiało. Dziewczyny wyłożyły karty, więc ona również.
kostki: 2 tarot: 10 koło fortuny
Post fabularny musi mieć długość min. 5 linijek! przepraszam, miałam mało czasu + dopiero zauważyłam, już poprawione : )
Ostatnio zmieniony przez Elisabeth Wonderwood dnia Sro Mar 16 2016, 23:59, w całości zmieniany 1 raz
Kiedy do sali weszła Oriana spojrzała na nią spod byka. - Oriana – To słowo nie było wypowiedziane tym tonem, co ona. Stanowiło pewnego rodzaju chłodne przywitanie. Na szczęście nie były zbyt długo same, bo już po chwili pojawiła się mało jej znana puchonka. Do niej tylko się uśmiechnęła. Dobrze się złożyło. Zdecydowanie nie mogłaby tak po prostu grać z ślizgonką. Wyszłaby stąd nie zważając na konsekwencje. Gra się rozpoczęła. Pierwszą rozgrywkę przegrała Elizabeth to też obserwowała będąc ciekawą jakie będą skutki eliksiru, które za karę musiała wypić. Ona cieszyła się tylko, że nie przegrała – szkoda byłaby by Lucas i kilku innych panów dostała Czyraków. Chociaż... Szkoda. Pora na drugą rundę.
Usiadła na przeciwko dziewczyny i tylko modliła się w duchu aby nie były tutaj we dwie. Może i była od niej starsza jednak wiek nie miał tutaj nic do rzeczy. Bała się jaka rozmowa może się wywiązać pomiędzy nimi. Na szczęście pojawiła się w pokoju jeszcze jedna dziewczyna. Nigdy nie cieszyła się tak bardzo i nie czuła ulgi na widok jakiegokolwiek puchona. No może za wyjątkiem Maxa ale on nie podlegał pod żadne reguły. Kochała go i nie potrafiłaby się na niego złościć tylko i wyłącznie dlatego, że trafił do puszków. - Miło Cię poznać. Oriane. - proszę państwa była to przełomowa chwila! Ria po raz pierwszy przedstawiła się puchonowi i to z własnej woli. Tak jak przypuszczała, dziewczyna przegrała, a ciekawość jaki wybierze eliksir nie pozwalała się jej skupić na grze.
:: 
1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 
