Klasa Wrozbiarstwa

 Do tej przytulnej klasy na szczycie wieży północnej, można jedynie wejść przez klapę w podłodze, do której prowadzi srebrna drabina będąca na siódmym piętrze. Wnętrze klasy wyglądem przypomina poddasze, bądź też herbaciarnię. Znajduje się tam około dwadzieścia stolików, a wokół nich małe pufy. Na co dzień okna są tu zasłonięte grubymi zasłonami, co sprawia, że pokój jest oświetlony jedynie dzięki wielu lamp w czerwonych kloszach. Na półkach w rogu pomieszczenia znajduje się natomiast wiele filiżanek i szklanych kul.

Opis zadań z OWuTeMów:

-Z kartami sporo ostatnio pracowałem, więc myślę że nie będzie tragedii. - Pomijając fakt że znał się na wielkich arkanach, a na małych to już kurde nie do końca. Ale chyba źle mu pójść nie powinno. Z wróżbiarstwa nie był najlepszy bo niekiedy dosyć kiepsko interpretował to co miał odczytać. Na przykład te felerne kosmogramy na poprzedniej lekcji. -A ty? Jak sobie z kartami radzisz? - No i wtedy wleciał ich kochany niezbyt żywy nauczyciel. No i dopiero wtedy zwrócił większą uwagę na kartę jaka przed nim była. Wziął ją więc w dłoń i obrócił. Przedstawiała kobietę z sześcioma monetami. Dosyć łatwa mu się trafiła musiał przyznać. Zapisał więc na pergaminie że karta którą otrzymał, to Sześć Monet. Kojarzy mi się z czymś pozytywnym. Możliwe że bogactwem albo szczęściem. Głównie wpływa na to sama kolorystyka karty, która jest wypełniona prawie cała barwami ciepłymi. No i to było w sumie na tyle. Nic więcej za bardzo w tej karcie nie widział. Odłożył więc pióro na bok i spojrzał na kolegę. -I jak Ci poszło? - Spytał się szeptem żeby nie przeszkadzać nikomu innemu obecnemu na lekcji.

@Rylan A. Coulter

Moira nawet nie zdążyła mu odpowiedzieć, kiedy zaskrzypiały drzwi i w klasie zmaterializował się (haha) ich nauczyciel. Po dość długiej przemowie dostał swoją kartę i poczuł się jak na lekcji polskiego w mugolskiej szkole, gdzie interpretacja wierszy i ilustracji była na porządku dziennym. Gorzej, jeśli trzeba było pisać z tego jakieś wypracowanie... Profesorowi jednak wystarczał opis, z tego co zauważył. I dobrze. Chyba nie ma dziś większej weny na wykrzesywanie z siebie barwnych opisów. Bardziej spodziewał się na jakieś wróżenie z fusów herbaty, ale tym razem nie trafił. Wzruszył mentalnie ramionami. Zadanie nie wydawało się wybitnie trudne. Pochylił się nad kartą i zmarszczył brwi.
No więc... Jego karta przedstawia jakąś... diablicę? Co jest trochę dziwne, zawsze mu się wydawało, że diablice nie śpią... Dobre sobie, niektóre przecież chodzą po szkolnych korytarzach - mówił w myślach bazując na tym, co czasami widywał. Mściwe dziewczyny potrafiły napsuć krwi, dlatego lepiej było wiedzieć, z kim lepiej nie zadzierać. Dobrze znał kilka osób, które były szkolnymi gnębicielami, a na pewno to nie byli jeszcze wszyscy. Najważniejsze, żeby nie przekonać się o tym na własnej skórze. - Kolory są bardzo ładne, dość mroczne i łączą się ze sobą. Kolor skóry i kwiat róży (?) tworzą kontrast. Wydaje mu się, że dziewczyna leży na jakimś symbolu runy, ale nie jest w stanie odczytać, za dużo zasłania. Obrazek może budzić pewien niepokój i wizję tego, że dziewczyna za chwilę zerwie się i zaatakuje, choć jej buzia wygląda dość niewinnie. Obok niej leży jakiś pergamin, jednak ciężko było mu stwierdzić, jaką rolę pełni albo co symbolizuje. Wygląda, jakby był zachlapany krwią i obdarty na jednym rogu. Może to jakiś list? Wskazuje na to długość tekstu. Albo może jakieś opowiadanie, które dziewczyna pisała i znużyło ją na tyle, że zasnęła? Nic innego mu na myśl nie przychodziło. Ciekawy był, jakie karty trafiły się innym, w zasadzie całkiem miło mu się to interpretowało. Skoro jednak opis mieli pozostawić dla siebie, to wychodziło na to, że lekcja będzie ciekawsza, niż mu się wydawało.
@Moira Morgana Blake

Zaraz po tym, jak zajęłam swoje miejsce, dołączył do mnie Severinus. I to dołączył w iście widowiskowy sposób, któremu towarzyszył obłok kurzu. Odruchowo wstrzymałam oddech, by nie nawdychać się tych drobinek. A gdy opadły i miałam już odpowiedzieć na przywitanie, w sali pojawił się nauczyciel. Dopiero po chwili pochyliłam się w kierunku chłopaka i przywitałam z nim szeptem.
- Cześć. Nie spodziewałam się ciebie na wróżbiarstwie - powiedziałam z delikatnym uśmiechem. A potem usiadłam prosto i skupiłam się na słowach nauczyciela. Nie za bardzo znałam się na tarocie, co mogło wydawać się ironiczne, skoro był on pomocny przy wróżeniu. Babcia też często korzystała z kart. Ja jednak jakoś nigdy za bardzo się nim nie interesowałam. Dlatego teraz wolałam dokładnie wysłuchać instrukcji. Nie żebym liczyła na to, że nagle wszystko zrozumiem.
Gdy nadszedł czas na naszą samodzielną pracę, odwróciłam kartę. I od razu przeszły mnie ciarki. Nie znałam tarota, ale i tak...
Moja karta jest mroczna, nawet trochę przerażająca. Dominuje w niej ciemna kolorystyka, która podkreśla ponury i mroczny przekaz całej karty. Postać przedstawiona na karcie również budzi we mnie złe przeczucia. Pomazana jest krwią, co przywodzi na myśl walkę i przemoc. Ale ona sama nie wygląda na cierpiącą lub wystraszoną, więc to ona mogła zadawać ból komuś innemu. Właśnie ten szczegół sprawia, że wydaje mi się, iż karta należy do Mieczy. Zupełnie jakby symbolizowała walkę. Dodatkowo, mroczne wrażenie potęgują czerwone oczy postaci, jej zmarszczone brwi i szpiczaste paznokcie. Przywodzi na myśl demonicę. Gdy patrzę na kartę mam wrażenie, że zwiastuje coś złego. Przemoc, przegraną walkę, cierpienie. Może również oznaczać wygraną walkę, ale okupioną bólem i wyrzeczeniami.
Zapisałam na pergaminie swoje przemyślenia. Nie wiedziałam, czy prawidłowe, ale właśnie to czułam, gdy patrzyłam na swoją kartę. Niewykluczone, że kierowała mną awersja do ciemnych kolorów, która wzięła się od tych ponurych wizji, ale zgodnie z poleceniem nauczyciela - kierowałam się jedynie swoimi odczuciami.

@Severinus Grim

Interpretacja kart tarota... i to jeszcze według czyjej wizji artystycznej. Huang przeczesała nerwowo palcami włosy, odgarniając je do tyłu i wypuszczając powoli powietrze w ciężkim westchnięciu. I co ona niby miała tutaj wyczarować jeśli chodziło o opis karty? Na tarocie to ona się znała jak... jak na budowaniu pieców kaflowych. Kompletnie nie orientowała się w temacie. Dlatego też nieco niecierpliwie stukając piórem o blat ławki w końcu zaczęła wymyślać cokolwiek, co mogłoby jej pomóc w określeniu kim była rudowłosa piękność z karty.
Obstawiała kielichy. I to naprawdę mocno. Czemu? Bo to wyglądało coś, co mogłaby zobaczyć po kilku głębszych. Ilu? Czterech. Tak. Czterech. To dobra liczba była. Skąd przekonanie takie, a nie inne? Nie miała, kurwa, pojęcia. Jednak pamiętajmy o tym, że to była Mulan. Ona po prostu kombinowała na wszelkie możliwe sposoby, a że teraz nie miała pomysłu na to, co może przedstawiać karta to dorabiała jej nową historię. I według niej przedstawiała ona kobietę, która poszła na balkon przewietrzyć się po czterech naprawdę mocnych drinkach, jakiś antałkach Antoszy czy innych specjałach, które z nóg zwalały. Dlatego opierała się o barierkę. Tak. Zdecydowanie tak było i była o tym przekonana.

Tworzenie sztuki jakoś było o wiele prostsze niż jej interpretowanie. Głównie dlatego, że przelewało się swoje własne przemyślenia i odczucia w tworzone dzieło i nie trzeba było roztrząsać cały czas nad intencjami drugiego człowieka i zastanawiać się czy na pewno miał coś podobnego na myśli i co dokładnie czuł. Przez długi czas przypatrywała się karcie.
Wywoływała ona w niej zdecydowanie niepokój. Kojarzyła jej się z porażkami, destrukcją i brakiem energii oraz motywacji. Być może również z wypaleniem, głównie zawodowym. Patrząc na elementy nawiązujące do żywiołu ziemi raczej obstawiałaby, że jest to któryś z pentakli. Czyżby as? Tego już z pewnością nie była w stanie stwierdzić. Na razie miała jedynie przeczucie, że jest to jeden z pentakli o niezbyt pozytywnym znaczeniu.

Szczerze powiedziawszy to nie bardzo wiedziała, co czuła, patrząc na swoją kartę. Nie odbierała jej w jakiś szczególny sposób. Chociaż zapewne związane to było z tym, że Strauss zawsze należała do tych bardziej obojętnych ludzi. Mogła stwierdzić tyle, że była w pewien sposób zaintrygowana tym, co widziała. Zupełnie jakby patrzyła na jakąś tajemnicę. Co do symboliki... zegar jej zdaniem zdecydowanie wskazywał na przemijanie. Czyżby poruszenie motywu vanitas? Było to dla niej wielce prawdopodobne. Ziemskie elementy naprowadzały ją w kierunku pentakli. Chyba, że chodziło o buławy... Chociaż ostatnio kiedy wypadła jej siódemka odwróconych pentakli to doczytała, że one związane są z ziemskim żywiołem, więc obstawiała właśnie je. Czyżby wskazówka zegara miała podpowiadać dokładną ich liczbę? Mogło tak być. Nie wykluczała i takiej możliwości, co oczywiście zapisała w pracy.

Sądził, że to będzie proste zadanie, w końcu, jaki rzeczywisty problem mogło sprawić opisanie i zinterpretowanie rysunku na karcie? Tym bardziej, że nauczyciel - bo gdy chodziło o tak niepoważną dziedzinę, trudno było Emrysowi myśleć o duchu jako o profesorze - sam wskazywał na to, że bardziej chodziło o intuicję i uczucia niż wiedzę. Jakkolwiek młody Landevale takiego podejścia nie cenił, uważając, że jedynie znajomość faktów do czegoś prowadziła, tak w tym wypadku na pewno miało mu to sprzyjać - w końcu wiedzę na temat wróżenia miał zerową.
Jego pewność siebie stopniała nieco, gdy tylko obrócił kartę, a jego wzrok padł na nic mu nie mówiącą rudowłosą postać. To z pewnością nie były grafiki, które już kiedykolwiek widział. Usilnie poszukiwał na karcie chociaż tych podstawowych, znanych wszystkim symboli; mieczy, kielichów czy innych pałek. Zamiast tego w tle dostrzegał tylko niewyraźne kształty zegarów i ich mechanizmów - więc zanotował, że musiało chodzić o coś z czasem i to raczej w tym smutnym znaczeniu, skoro kolorystyka karty była szara i ponura. Nie wiedział, co miała symbolizować karta damy kier, ale wynotował jej obecność, aby nauczyciel wiedział, że ją zauważył.
Najtrudniej było mu pisać o samej postaci - kobieta wyglądała na smutną, skoro pochylała głowę w dół, a ręce krzyżowała obronnie. Z kolei mglista głowa królika nad nią wydawała mu się nieco złowroga, szczególnie gdy Emrys skupiał się na tych groźnych, czerwonych oczkach i czarnej dymnej otoczce, która niżej przechodziła w pomarańcz - królik musiał więc symbolizować coś złego, a kobieta dobrego. Nie miał jednak zupełnie pomysłu, w jaki sposób spójną interpretacją połączyć te wszystkie elementy, więc pozostawił to w ten sposób, licząc, że docenione zostanie staranie.

Zadanie kompletnie jej się nie podobało. Dużo lepiej odnajdowała się w zadaniach w których musiała znaleźć jakieś informacje i na ich podstawie wyciągać wnioski. Tutaj musiała popatrzeć na obrazek i coś wymyślać, a przecież nijak nie znała się na odczytywaniu przyszłości z kart. Jeśli to była tak duża improwizacja, to chyba naprawdę cała ta dziedzina była mało wiarygodna. Zerkała na innych, żeby zobaczyć, czy tylko ona kompletnie nie wie co robić.
Dziwna kobieta na jej karcie wyglądała na wojowniczkę. Ewidentnie była zdenerwowana, gotowa do działania. Wiedziała, że to kompletne zmyślanie, ale i tak zaczęła pisać o tym, jak to może oznaczać zbliżające się wyzwania, nadchodzącą bitwę. Wspomniała też o sile i wściekłości i uznała, że to musi oznaczać coś złego. Czyli podsumowując, jakieś nieciekawe wydarzenie, któremu będzie musiała stawić czoła i podejmie walkę.
Absolutnie nie wierzyła w to co pisze, ale też trudno było jej sobie wyobrazić, na jakiej podstawie nauczycielka będzie to oceniać. Właśnie dlatego starała się po prostu lać wodę i pisać jak najwięcej, nawet jeśli wszystko wydawało jej się naciągane.

Sunąc nad ziemią, co jakiś czas zaglądał swoim uczniom przez ramie, chcąc zobaczyć, jak idzie im interpretacja. Nie był nachalny, wręcz nie zwracał na siebie niczyjej uwagi. Poruszał się cicho niczym duch, którym był od ogromu lat. Miał w prawe w znikaniu i pojawianiu się niespodziewanie, co nie zawsze służyło dobrze na serca hogwarckich uczniów.
- Już skończyliście? Jeśli tak odłóżcie pergaminy na moje biurko, jeśli nie macie jeszcze pięć minut. - Dodał i dał czas tym, którzy go jeszcze potrzebowali, po czym kontynuował dalszą wypowiedź na temat małych arkan.
- Małe Arkana jak wiecie, dzielą się na kolory, a dane kolory są odzwierciedleniem żywiołów; kielichy — woda, buławy — ogień, ziemia — pentakle i powietrze — miecze. Kielichy odpowiadają za emocje, uczucia. Buławy czy też inaczej mówiąc różdżki za działanie, pasje. Pentakle vel denary skupiają się na materialnej sferze, a miecze mówią o intelektualnych zdolnościach czy myślach. - Powiedział pokrótce, ale trzeba było przyznać, że jest to temat rzeka. Nie chciał jednak zabijać ich zapału do pracy, ponieważ z pewnością, co niektórzy już umarli, przychodząc na te zajęcia — metaforycznie rzecz jasna; jedynym prawdziwie martwym był on.
- Tak też przejdziemy do kart dworskich, jakimi są Paź, Rycerz, Królowa i Król. Każdy kolor ma swoich dworzan, no więc podzielimy się na grupy. - Postanowił sam ich podzielić, aby nie wprowadzać zamieszania. - Każda z grup dostanie kartę dworską i razem będziecie musieli ją zinterpretować. Dla grupy, która zrobi to najlepiej, przewiduje dodatkowe punkty. - Dodał na koniec, chcąc ich bardziej zmotywować i obudzić w nich ducha rywalizacji, który może przekona co to niektórych w jakimś stopniu do jego przedmiotu.

Grupy:

Dzielimy się na cztery grupy żywiołów kart. Grupa losuje jedną kartę. Ustalacie między sobą lub kto napisze pierwszy. Wspólnie staracie się zinterpretować i opisać kartę. Każdy z Was rzuca k6 i dodajecie wasze wyniki. To określi jak waszej grupie poszło z daną kartą dworską. Grupa, która będzie miała najlepszy wynik dostaje 15 pkt dodatkowo.
Karta Dworska k6 dla każdej grupy, w zależności od grupy:
Woda - Kielichy; Ogień - Buławy; Ziemia - Pentakle, Powietrze - Miecze
1-3 - Paź
2-5 - Rycerz
4 - Królowa (+1 do interpretacji dla grupy)
6 - Król (+ 1 do interpretacji dla grupy)

Kod:

Czas macie do 16.11.2021

Dwór: Wody
Karta: Król Kielichów (+ 1 do interpretacji dla grupy)
Interpretacja: 1
Łączna liczba punktów interpretacji: 1 + (+ 1 do interpretacji dla grupy) = 2

Nadal moja podejrzliwość nie mija, a wręcz staje się ostrożniejszy po słowach siedzącej obok mnie ślizgonki. Dziewczyna z pewnością była intrygująca, ale też uważałem, że ludzie, którzy wydłubują oczy lalką, nie są całkowicie... Zabrakło mi tu słowa. Sam też w pierwszej chwili pomyślałem o oku wydłubanym z żywych zwłok, co z pewnością nie świadczyło o moim dobrym zdrowiu psychicznym.
Kończę pisanie swojej interpretacji, tak z siebie zadowolony, że z pewnością dobrze mi poszło. Nie spodziewam się żadnych pytań od strony ślizgonki, która zaszczyciła mnie swoim towarzystwem na dzisiejszej lekcji Wróżbiarstwa. Wydaje się milcząca, spokojna i... Sam nie wiem, brakuje mi słów, kiedy chce opisać tę dziewczynę. Jakby mój mózg nie chciał ze mną współpracować. Nie widziałem tu jej wcześniej. Może to jakaś uczennica z wymiany?
- Dobre pytanie. - Prędko chce przeliczyć lata, kiedy to Ellery zaczął nauczanie w Hogwarcie, ale właściwie nie mam pojęcia. - Hmm... Wiem, że z pewnością ma bardzo, bardzo dużo lat licząc na nasze ziemskie. - Odzywam się już bardziej pewnie, zastanawiając się, co miała na myśli przez "w żadnej szkole".
- Czyli podróżowałaś? - Dedukuje po jej wypowiedzi, ponieważ sam uczyłem się tylko tu w Hogwarcie, więc z pewnością nie użyłbym liczby mnogiej odnośnie do szkoły. Chyba że chodziło o mugolską edukacje.
Tak też profesor dzieli nas na grupy i nawet cieszę się, że nie muszę współpracować z kimś innym. Do naszej grupy dołącza @Yuuko Kanoe, z którą witam się przyjaznym "cześć". Dostajemy kartę z Małych Arkan, którą jest Król Kielichów. Przyglądam się karcie i całkowicie jakbym zapomniał, co ona oznacza. Może dziewczyny dodadzą do naszej wspólnej interpretacji więcej, ponieważ ja tutaj nie za bardzo mogę coś wnieść. Całkowicie nic mi ta karta nie mówi, oprócz tego, że Król Kielichów kojarzy mi się z mężczyzną lub alkoholikiem.

@May Jupiter Farris

Dwór: Woda
Karta: Król
Interpretacja: 1
Łączna liczba punktów interpretacji: 3

Zauważam jego lekką konsternację na moje słowa, ale zamiast się tłumaczyć — że niemal antyczna głowa lalki ze skołtunionym włosami i wyblakłą farba, znaleziona na pchlim targu, nie miała już żadnej innej zdatnej części, ale było w niej coś takiego, że zapragnęłam dać jej drugie życie — nieznacznie unoszę kąciki ust do góry, nie przestając mazać, chociaż przez ten moment patrzę mu prosto w oczy. Jestem przyzwyczajona do takich reakcji i ani trochę mi nie przeszkadza, że nie wydaję się normalna. Bo w zasadzie co to znaczy?
Zaraz po postawieniu ostatniej kropki interpretacji, wracam do swojego notatnika. Przewracam kartkę z nagryzmoloną ośmiornicą i zaczynam rysować kolejną, jeszcze bardziej zniekształconą, zwłaszcza że zamiast patrzeć na pergamin, przyglądam się Ellery’emu. — Trzeba być nieźle pokręconym, żeby zrezygnować z życia po śmierci na rzecz nieskończonego nauczania — stwierdzam z lekką zadumą. — Już go lubię — półświadomie wypowiadam na głos tę myśl, wracając wzrokiem do swojego rysunku, który zamiast ośmiornicy bardziej zaczął przypominać jakąś podmorską jaskinię, więc podążam za tym tropem, dopóki Krukon nie odrywa mojej uwagi od mojego zajęcia. Kiwam głową na jego pytanie. — To moja siódma szkoła — mówię, swoim ołówkiem zataczając kółko w powietrzu, wskazując przestrzeń dookoła. — Jestem MJ. Tak przy okazji — przedstawiam się, skoro już rozmawiamy, chociaż za chwilę dostajemy kolejne zadanie i dosiada się do nas jeszcze jedna osoba. Odkładam swój zeszyt na bok.
Witam się z @Yuuko Kanoe, zanim skupiam uwagę na karcie, którą dostaliśmy. Układa się akurat w odwrotną stronę do mojego punktu widzenia i przez chwilę jedyne, co mam w głowie, to: Richard. Nie mogę tego jednak powiedzieć głośno, więc przez chwilę jeszcze procesuję to, co widzę, zanim nie wzdycham z rezygnacją. — Sorry, ale jedyne co mi przychodzi do głowy, to zabawa emocjami — mówię, przejeżdżając dłonią po krótkich włosach na karku. Jeszcze przez chwilę próbuję dodać coś więcej, ale ostatecznie się poddaję.

@Barry Markiewicz

Dwór: Powietrze
Karta: Paź Mieczy
Interpretacja: 6
Łączna liczba punktów interpretacji: 6

Czuł się niezręcznie, kiedy nauczyciel zaglądał mu przez ramię; było coś dziwnego w świadomości, że ktoś faktycznie czytał jego pracę i utożsamiał ją boleśnie mocno z jego osobą. Od razu miał wrażenie, że wszystko, co napisał, musiało być głupstwem i że teraz nauczyciel będzie miał o nim złą opinię, nawet jeśli tego wcale nie powie i nawet jeśli jego zdanie nie powinno mieć dla Emrysa większego znaczenia. Ale miało. Bo mógł nie brać na poważnie samego przedmiotu, ale ostatecznie popuszczenie nieco fantazji w opisywaniu karty było... ciekawe. Inne, stresujące, ale nie aż tak złe, jak sądził, że będzie. I obietnica dodatkowych punktów także podziałała na niego motywująco. Jako pierwszy sięgnął więc do wylosowanej karty, niepewnie spoglądając na starszych uczniów, do których został przydzielony; nie wydawali się być jednak niechętni do współpracy ani wcale nie patrzyli na niego z góry.?
- Czy to, że to Paź, powinniśmy wiązać z młodym wiekiem? Albo młodą duszą? - zapytał nieśmiało, swoje hipotezy woląc przedstawiać w formie pytań niż stwierdzeń, skoro raczej nie znał się w tym temacie zbyt dobrze. Ze wstępu nauczyciela pamiętał też, że miecze mówią o intelektualnych zdolnościach, więc wywnioskował, że w tym kierunku powinna iść ich interpretacja; starał się więc z całych sił coś do tej grupy wnosić, nawet jeśli niewiele było z tego rzeczywistej wiedzy, co raczej domysły i skojarzenia na podstawie wyglądu karty i słów pozostałej dwójki.

Dwór: Ziemia
Karta: Rycerz
Interpretacja: 1 :)) - na interpretację
Łączna liczba punktów interpretacji: 1 + 1 (za mój kuferek) = 2!

Trochę jestem rozczarowana, że w zasadzie nie dowiaduję się czy moja interpretacja karty, którą wcześniej dostałam jest poprawna. To znaczy - jeśli chodzi o żywioł, to jest prawie pewna, ale chciałabym również wiedzieć jaką dokładnie kartę dostałam. Wysłuchuję się w dalsze słowa nauczyciela-ducha, wygląda na to, że całą dzisiejszą lekcję spędzimy na interpretacjach kart. Żadnego przewidywania przyszłości? Szkoda. Siadam z moją wyznaczoną grupką, a w zasadzie to chyba Violetta musi się do nas przysiąść, bo siedzę już przy tym samym stoliku co młoda ślizgonka. Nie czekając aż zrobi to ktokolwiek inny, sięgam po kartę i okazuje się, że jest to Rycerz - tym razem nie ma wątpliwości, bo jest podpisana. Kładę ją na stoliku, tak żeby dziewczyny też mogły zobaczyć i najpierw sama uważnie przygląda się wszystkim narysowanym elementom. Nie czuję się zbyt pewnie w tej interpretacji, ale mówię jakieś głupoty i mój zapał do wróżenia (czy też może wymyślania przepowiedni) nieco mi w tym pomaga.

@Baby O. Macha
@Violetta Strauss

Dwór: Woda
   Karta: Król Kielichów
   Interpretacja: 4 +1 za kuferek
   Łączna liczba punktów interpretacji: 8pkt

Uśmiechnęła się delikatnie do swoich towarzyszy lekcyjnych, z którymi złączył ją nauczyciel. Cóż nie bardzo chciała przeszkadzać im w toczonej rozmowie, bo zdawała sobie sprawę z tego, że to ona jest tutaj tą doczepioną.
Przez chwilę wbijała swoje spojrzenie w kartę. Nie była ekspertką od tarota. Coś wiedziała na ten temat, ale to głównie dlatego, że był to dosyć często poruszany na lekcjach temat i jeden z bardziej popularnych sposobów wróżenia. Dlatego to czy owo jednak zostało jej w głowie.
- Nie nazwałabym tego zabawą - odezwała się, podnosząc wzrok na Ślizgonkę i przekręcając przy okazji kartę tak, by dziewczyna mogła na nią spojrzeć w pozycji prostej. - Bardziej skupiałabym się na przewodzeniu i doradztwie. Chociaż może po prostu ja widzę w karcie dobre intencje.
Miała niestety do tego spore skłonności. Zwykle starała się dostrzegać najlepsze cechy i nie skupiać się aż tak na negatywach. Oczywiście wszystko w granicach rozsądku, bo jednak nie chciała wpakować się w coś podejrzanego dlatego tylko, że zawierzyła niewłaściwej osobie.
- A ty co o tym sądzisz? - spytała jeszcze, zwracając się do Krukona, który dotychczas milczał. Pewnie wspólnymi siłami uda im się coś nakreślić.

@Barry Markiewicz, @May Jupiter Farris

Dwór: Ziemia
Karta: Rycerz
Interpretacja: 4 +1 za kuferek
Łączna liczba punktów interpretacji: 7

Grupy porozdzielane i niestety musiała podnieść swoje szanowne cztery litery, żeby przenieść się do dwóch przypisanych jej ślizgonek i siąść przy ich ławce, żeby sobie popatrzeć na to, co właściwie wylosowała im Soph. Przekrzywiła przy tym nieco głowę, aby mieć pewność na co dokładnie patrzy, a następnie postanowiła odezwać się jako pierwsza z całej tej trójcy.
- No trafiła nam się całkiem zajebista karta - oświadczyła na samym wstępie. Czy na pewno powinna się tak wyrażać przy pierwszaku? A chuj tam. W końcu byli w Hogwarcie i prawdopodobnie już niedługo odjaniepawli się w tej szkole coś, co sprawi, że straci ona całą swą dziecięcą niewinność i nabawi się traum. To było całkiem prawdopodobne.
- Rzekłabym, że to karta dobrobytu. I bezpieczeństwa. Ktoś ma jeszcze jakieś inne sugestie? - zapytała, licząc na to, że ktoś jeszcze dozna jakiegoś przebłysku geniuszu czy intuicji.

@Baby O. Macha, @Sophie Sinclair

Dwór:Powietrze
Karta: Wyżej, w poście Emrysa
Interpretacja: 4
Łączna liczba punktów interpretacji: 6 + 4 + 1 (za punkty Moiry) = 11

Gdy czas na opisanie karty minął, na polecenie nauczyciela odłożyłam swój pergamin na biurko. A potem wysłuchałam dalszych słów profesora, który tłumaczył nam kolejne zawiłości tarota. O kolorach i ich żywiołach. O odpowiadających im emocjach. Całkiem ciekawe tematy. Chyba jednak będę musiała poczytać więcej o tych kartach.
A potem Ellery zapowiedział pracę w grupach. I choć nie miałam nic przeciwko wspólnej pracy, to cieszyłam się, że nauczyciel sam nas podzielił na grupy. Nigdy nie lubiłam na siłę przyłączać się do jakiejś grupy. A teraz, całe szczęście, Severinus także znalazł się w tym zespole. Zawsze to raźniej, gdy można współpracować z kimś znajomym. Uśmiechnęłam się też do pierwszoklasisty, który był z nami w grupie. Musiał czuć się dziwnie, gdy został przy łaączony do dwojga starszych i nieznajomych uczniów. Nie zamierzałam traktować go inaczej tylko dlatego, że był młodszy. Od młodszych osób czasem też można było sporo się nauczyć.
- Hmm... Niewykluczone. Lub z pomocnikiem czy doradcą. Ale nie bardzo wiem, jak połączyć to ze zdolnościami intelektualnymi - przyznałam, uśmiechając się lekko i wzruszając ramionami. I znów wychodziło na jaw, jak bardzo nie znam się na tarocie. Spojrzałam pytająco na Severinusa. Może on miał jakieś pomysły.

@Severinus Grim @Emrys A. R. Landevale

Dwór: Ogień
   Karta: Paź
   Interpretacja: 2
   Łączna liczba punktów interpretacji: 2

I tak oto przydzieleni zostali do grup, które miały zająć się losowaniem i interpretacją kart tarota. Ja pierdolę... Z pewnością sobie dziewczyna nie poradzi. Ona była w stanie polecieć całą lekcję jedynie na własnej charyzmie, bo wiedzy to ona za dużo nie miała. Przynajmniej w tej kwestii. Uśmiechnęła się bez większego przekonania do Ellery'ego, sięgając po którąś pozycję z talii, którą wyłożyła na blacie ławki pomiędzy nią samą, a dwoma chłopakami, do których ją przydzielono. No... to teraz pora przejść do sedna sprawy.
- Panowie... - rozpoczęła uroczyście, rozkładając ręce, aby móc wskazać zarówno na jednego jak i na drugiego. - Za chuja nie wiem, co tu się odjebało. Będę wdzięczna jak ktoś powie co to za karta i co znaczy, bo inaczej jesteśmy w dupie testrala.
Przynajmniej takie było jej zdanie, bo mogła jedynie patrzeć na kartę i kombinować do woli, ale jakoś weny nie miała. Pewnie w ostatnim momencie wyskoczy z jakąś dziwną historyjką jak już nie będzie czasu na większe zastanawianie się. Chwilowo jednak potaplajmy się w jeziorku rozpaczy i niewiedzy.

@Drake Lilac, @Rylan A. Coulter

Dwór: Powietrze
Karta: post Emrysa
Interpretacja: [url=k6]https://www.czarodzieje.org/t20937p338-kostki#672406[/url] - na interpretację
Łączna liczba punktów interpretacji: 6 + 4 + 1 (za punkty Moiry) + 2 = 13

Słuchał tylko rozmowy pomiędzy członkami swojej grupy. Spośród nich na pewno dysponował najmniejszym zakresem wiedzy z wróżbiarstwa, więc pozostawało mu tylko udawać, że cokolwiek rozumie. Wiedział tylko jedno, podobały mu się karty i teraz mógł podpatrzeć, jakie mieli inni.
- Jak sobie radzisz w szkole? - zagaił młodszego ucznia, którego właściwie widział po raz pierwszy w życiu. Nic nie zrozumiał z tych ich dialogów, więc próbował rozwinąć rozmowę o jeden dodatkowy wątek, na który mógł rozmawiać. Dzięki pracy w grupie zawsze było raźniej, kiedy można było dzielić się pomysłami. Wiadomo było, że każdy ma różne spostrzeżenia i to właśnie lubił w innych ludziach. A wiedza młodego człowieka też była cenna. Czasami chciałby móc spojrzeć na jakąś sprawę oczami młodego, dla których świat wydawał się o wiele prostszy, choć też nie zawsze.

Dwór: Ogień
Karta: Paź
Interpretacja: 3 - 2 = 1
Łączna liczba punktów interpretacji: 2 + 1 = 3 (Rylan Ratuj Nas)

Patrzył się tępo na kartę próbując jakkolwiek ją odgadnąć. Problem leżał w tym nie był podczas pracy w grupie aż taki pewny jak zazwyczaj przez co nieco się stresował co niezbyt pozytywnie wpływało na jego zdolność do odgadnięcia i zinterpretowania karty. Spojrzał na Mulan oraz na Rylana będąc niepewnym. Całe szczęście Mulan też nie miała pojęcia co to za karta, więc nie wychodził na kompletnego głupka. - Szczerze? Nie mam pojęcia. - Spojrzał więc z nadzieją na Rylana licząc że przynajmniej on jakoś to ogarnie.

Dwór: Ogień
Karta: Paź
Interpretacja: 1 xD
Łączna liczba punktów interpretacji: 2 + 1 + 1 + 1(mój kuferek) = 5

Kiedy przyszło do kolejnej części lekcji przysunął się bliżej reszty uczniów, z którymi przyszło mu pracować w grupie. Zmarszczył lekko czoło wpatrując się w kompletnie nic nie mówiącą mu kartę tarota. Z jednej strony mógł wysnuć jakieś informacje z samego obrazka, ale nie budziło to w nim żadnych emocji, przynajmniej nie takich, jakie jeszcze chwilę temu poprzednia karta. Odchrząknął lekko i pozwolił sobie dodać wtrącenie.
- A więc... Poza tym, że to paź buław to... Nie jestem w stanie za dużo stwierdzić. - Wskazał wierzchem dłoni na postać znajdującą się na karcie i kilka kijów, bądź też pałek w zależności od nomenklatury tarocisty, które ukazywały się na obrazku. - Ech... Ciężka talia. Nie mam żadnych skojarzeń. - Wymruczał do siebie po czym dodał. - Podróż? Jakieś nowe przedsięwzięcie może... Coś w tym kierunku? - Pytał zarówno ich jak i samego siebie. Z jednej strony pokładał duże zaufanie we własnym talencie wróżbiarskim, a z drugiej... Nie pracował za wiele z kartami tarota i dlatego też... Miał w tym braki.
Wzruszył ramionami finalnie się poddając i starając się jakoś skupić mocniej na tym by cokolwiek wykrzesać może z wizji, którą potencjalnie karta mogła w nim wywołać, ale... Niestety nie wydarzyło się nic.

Podlatywał do nich i sprawdzał, jak idzie im interpretacja. Niektórym lepiej jeszcze innym nieco mniej lepiej. Nikogo jednak nie chwalił, wiedział, od kogo więcej wymaga a od kogo nie. Czas ich pracy zbliżał się do końca, więc gdy już każda z grup zinterpretowała kartę, wydał werdykt.
- Wygrywa dwór Powietrza. - Musiał przyznać, że nie zawiódł się na młodziutkiej Blake, a także wielkim zaskoczeniem był dla niego krukoński pierwszoklasista. Nie chcąc jednak nikogo faworyzować, uśmiechnął się delikatnie do wszystkich, tak aby to nie wyglądało na zamiar straszenia tych młodych ludzi z niepewną przyszłością.
- Wszyscy bardzo dobrze. - Stwierdził. - Każdy z was z pewnością otrzyma punkty dla swojego domu. - Nie sprawiali mu problemów, tak ładnie pracowali, dlaczego miałby ich za to nie nagrodzić. - Dodatkowe punkty z pewnością wędrują do pana Grim'a, panny Blake i pana Landevale. Możecie się zbierać. To tyle na dziś. - Zakończył zajęcia, nie chcąc już dłużej przeciągać lekcji w obawie, że mogliby zasnąć. Zatrzymał się jednak na chwile przy @Mulan Huang
- Proszę zważać na słowa. - Dodał na koniec do gryffonki o dość ciekawym języku, nie zamierzał jednak wyciągać konsekwencji. Poczekał, aż wszyscy opuszczą sale, aby następnie udać się do swojej komnaty i zawiadomić asystenta o dostarczeniu, a także przejrzenie wspólnie prac interpretacyjnych tych początkujących tarotowych wróżbiarzy.

| zt dla wszystkich

Czas na sprzątanie. I to nie takie z góry narzucone przez nauczyciela w ramach jakiegoś szlabanu albo innej kary, a sam z dobrej własnej woli postanowił przyjść i nieco ogarnąć w sali wróżbiarstwa. Tej samej w której przyleciał do niego i trzasnął w twarz nieszczęsny termos Brooks, który mimo wszystko był wypełniony pyszną kawą która tamtego dnia przywróciła mu sporo sił po nieprzespanej pełni księżyca. O klucz do sali spytał się woźnego, który po daniu odpowiedniego wytłumaczenia pożyczył mu go. W razie gdyby Drake coś przez przypadek zniszczył, to raczej wtedy będzie wiadome że to jego wina. Lilac wielkie porządki postanowił zacząć od niczego innego jak od czyszczenia kryształowych kul, które już na ten moment powinny być już ubrudzone odciskami paluchów albo kurzem. Raczej tym drugim bo póki co przez ten rok zdecydowanie częściej pracowali z kartami albo układami gwiazd niż z najbardziej stereotypowym przedmiotem powiązanym z dziedziną przewidywania przyszłości. Miał ze sobą ściereczki do okularów, które pożyczył od znajomej gryfonki noszącej okulary. Oczywiście uprzednio pytając się o zgodę. Nie należał w końcu do osób które pożyczały coś bez pytania, jeśli nie wymagała tego jakaś wyjątkowa sytuacja. No... Przynajmniej sam do tej pory nie zauważył po sobie czegoś takiego i nie potrafił przywołać w swojej głowie podobnej sytuacji. Wyjął różdżkę i zaczarował chusteczki, by te zaczęły polerować kule. Sam też je wspomagał zaklęciami czyszczącymi, które nawet pomimo jego licznych treningów, ćwiczeń i jego biegłości w zaklęciach wychodziły mu mocno średnio i nie były w stu procentach dokładne. W porównaniu z tym zaczarowanie chusteczek za to było dużo, dużo prostsze. Przynajmniej dla niego. Kul było całkiem sporo i stale musiał uważać żeby żadnej nie rozbić. Ostatnio pożyczył Hope galeony bo zbiła kilka kul i miał świadomość ile te draństwa były warte. Zwłaszcza że są poniekąd przedmiotami zaczarowanymi, wiec zwykłe reparo nie naprawiłoby ich w stu procentach. Pewnie przywróciłby je za jego pomocą do pierwotnego kształtu, ale ich działanie mogłoby być raczej wypaczone. Kiedy już każda z kul wręcz lśniła i nie było na żadnej z nich ani plamki, zabrał się za czyszczenie regałów i okien. W tym miał już małe doświadczenie, więc w porównaniu z poprzednią czynnością szło mu to dużo sprawniej, a tym samym szybciej. W końcu na samym początku roku w ramach wyzwania klubu samodzielnie wysprzątał swoje przyszłe miejsce pracy klasę zaklęć. Na sam koniec zdecydował się na dokładne wyczyszczenie filiżanek po herbacie z osadu jaki w nich pozostawał po tym tradycyjnym czaju. W sumie picie herbaty na lekcji było czymś co zdecydowanie można było kojarzyć z Wielką Brytanią. Tu już nie stawiał na zaczarowywanie chusteczek. Usiadł sobie, wziął chusteczkę i każdą z filiżanek czyścił własnoręcznie i dokładnie. Każdą po kolei aż do momentu w którym nie było na żadnej z nich ani śladu herbacianego osadu. Zajęło mu to nawet sporo czasu, ale było to zrozumiałe skoro postanowił się za to zabrać bez korzystania z magii. Mimo wszystko po spojrzeniu na salę mógł stwierdzić że wykonał naprawdę dobrą robotę. Oby skrzaty nie były na niego złe że odwalił za nie część roboty.

/zt

Kiedy był mały i przyszedł na wróżbiarstwo to usłyszał, że wróżenie odnosi się do momentu obecnego i sami ludzie są kreatorami swojej dalszej przyszłości. Piękne słowa, dość wymowne. Na tyle, aby olać ten przedmiot i pojawiać się nań fakultatywnie. Tak jak dziś. Ot, może dowie się jakie są pytania na nadchodzącym egzaminie? Albo, co lepsze, jakie pączki będą mu ofiarowane na Tłusty Czwartek - najważniejsze święto w jego prywatnym kalendarzu. Zwalnia z ograniczeń, usprawiedliwia słodkie grzeszki, a też nigdy tego dnia Wacuś nie widział smutnej istotki. Wszak jak można być smutnym kiedy pyszczek wypełnia lukier, a brzuszek rozkoszuje się ciastem pieczonym w grubym oleju? Kiedy ludzi rozdają sobie ów pyszności w prezencie, wielce szczerym na znak sympatii, a nie przez wymuszoną nagonkę konsumpcjonizmu. Piękno i tłuszcz, nie może być lepiej.
Dlatego Puchon zagrzał miejsce przy dziwnie ustawionym piedestale? Czy czymkolwiek to było. Nieistotne. Tyłek oklapł o ziemię, a jeśli były nań poduszki to student odłożył takową na bok, bo w dziwny sposób wpływały one na jego niewygodę. Gdyby też nie fakt, że o jakimś potrzebnym asortymencie dowiedział się ze trzy sekundy tematu to. No w sumie to i tak by się nie przygotował i musiałby improwizować. Jednak pióro miał przy sobie, bo miał. Z pergaminu skorzystał ponownie, używając tego od pracy domowej z run. Zaś atrament skombinuje się od kogoś, bo to coś, czym podzielić się łatwo.

I Lilac się pofatygował na wróżbiarstwo. Nawet pomimo tego że niezbyt w tym przedmiocie przodował. Jeśli już to głównie radził sobie z kartami albo spaniem... dosłownie. Tamta lekcja z interpretowaniem snów była naprawdę przyjemna. Inne zajęcia praktyczne szły mu już nieco gorzej. Głównie dlatego że niezbyt poprawnie oceniał symbole które wskazywały na przyszłość. Oczywiście słoiczek z atramentem, pióro i pergamin miał przy sobie zgodnie z zaleceniami. Z drugiej strony te w torbie nosił praktycznie zawsze. Wchodząc do środka nie przegapił puchona, więc natychmiastowo skierował się w jego kierunku. Nauczycielki jeszcze nie było w sali, więc mieli jeszcze trochę czasu. Bezpardonowo klapnął obok niego na jedną z wolnych puf. -Cześć Wacuś. Jak się trzymasz? - Spytał się w międzyczasie wyjmując z torby rzeczy, które były mu dziś na lekcję potrzebne

@Wacław Wodzirej

Spojrzał na Drake'a nieco lubieżnie, kiedy ten postanowił się dosiąść. Nawet Wacuś się umalował w jakiś niezręczny uśmiech. Oczywiście, że chciał mu odpowiedzieć coś miłego na zadane pytanie. Tylko, że ostatnio nie działo się nic miłego. Tutaj jakieś Krysiołaki straszą po szkole, tam jakieś inne patologie, gdzieś pewnie jakieś opętania i wywoływanie duchów. Polacy mają to do siebie, że lubią narzekać, najlepiej na innych i w dziwny sposób łączy ich to i integruje. Puchon nie lubił tak patrzeć na tworzenie relacji. Dlatego skoro nie musiał udawać jeszcze zaabsorbowanego zajęciami ("udawać" słowem klucz), chciał zwyczajnie wdać się w urokliwą pogawędkę. Potrzebował jedynie coś odpowiedzieć. Właśnie coś innego niżeli: a chujnia z grzybnią, nawet nie ma, co zaczynać. Skoro nie było, co zaczynać to dlatego nie zaczynał.
- Mam się czuć wyjątkowo skoro siadasz ze mną na wszystkich zajęciach? - Oczywiście mówił to w bardzo pozytywnym tonie żartobliwym wręcz. W rzeczy samej, takie dosiadanie się kryło w sobie pewną sympatię, więc narzekanie było czymś wielce dalekim od zamiarów Wodzireja. Poza tym siedzenie z Drejczim dziwnie podnosiło mu poziom ocen tudzież zaskakujące było sobaczenie tegoż Gryfona na wróżbiarstwie.
- Myślałem, że jesteś zaklęciarzem - tak rzucił w ramach luźniej refleksji, a może, aby poznać jego powody do zawitania w tej sali. A może po prostu bardzo dziś nie chciał mówić o sobie.

@Drake Lilac