W tym spisie można odnaleźć informacje o znanych w świecie magii czarodziejach oraz duchach. Propozycje nowych bądź brakujących w spisie postaci, należy zostawiać w postach poniżej, używając formularza. Uzupełniający spis prefekt zadecyduje czy propozycja może zostać dodana oraz czy nie wymaga modyfikacji.
Albus Percival Wulfric Brian Dumbledore Znany czarodziej i szanowany dyrektor Szkoły Magii I Czarodziejstwa w Hogwarcie w latach 1956 – 1997. Przez wielu uważany za największego czarodzieja współczesności. Znany jest szczególnie ze zwycięstwa nad czarnoksiężnikiem Grindelwaldem (1945), z odkrycia dwunastu sposobów wykorzystania smoczej krwi i ze swoich dzieł alchemicznych, napisanych wspólnie z Nicolasem Flamelem.
Alberta Toothill Zwyciężczyni Ogólnoangielskiego Turnieju Pojedynków z 1430. Pokonała faworyta turnieju, Samsona Wiblina, używając zaklęcia eksplodującego, co skończyło się śmiercią przeciwnika.
Almerick Sawbridge Czarodziej, znany z pokonania największego znanego trolla rzecznego, który pilnował, by nikt nie przekroczył rzeki Wye.
Ambrose Swott Dyrektor Hogwartu w latach 1703 – 1724.
Andros Niezwyciężony Starogrecki czarodziej. Potrafił wyczarować patronusa wielkości olbrzyma bez użycia różdżki.
Annie Marquette Nowoorleańska czarownica, członkini straszyzny tamtejszej społeczności oraz kapłanka Voodoo. Odznaczona Orderem Merlina Pierwszej Klasy za aktywny udział w leczeniu i opiece nad chorymi w czasie epidemii smoczej ospy w Nowym Orleanie z 1919 roku.
Archibald Alderton Czarodziej, znany z wysadzenia wioski Little Dropping, kiedy próbował upiec tort z użyciem magii.
Armando Dippet (1637 – 1992) Dyrektor Hogwartu(wczesny XX w. – 1956). Za jego kadencji po raz pierwszy została otwarta Komnata Tajemnic.
Artemisia Lufkin (1754 - 1825) Pierwsza kobieta na stanowisku Ministra Magii.
Balfour Blane (1566 - 1629) Założyciel komisji do Spraw Eksperymentalnych Zaklęć.
Barberus Bragge (XIII w.) Przewodniczący Rady Czarodziejów w latach 60. XIII wieku. Odpowiedzialny za wprowadzenie złotych zniczy do Quidditcha.
Bard Beedle (XV w.) Bard, autor najsławniejszych bajek i baśni dla czarodziejów. Wiadomo, że urodził się w Yorkshire i miał wyjątkowo bujną brodę. Darzył mugoli sympatią, uważając, że choć nie grzeszą rozumem, nie zasługują jednak na bezwarunkowe potępienie. Nie ufał też czarnej magii i wierzył, że jeśli w świecie czarodziejów dochodziło do okropnych niegodziwości, to wynikało to zwykle z ulegania zbyt ludzkim skłonnościom do okrucieństwa, nieczułości i pychy. Bohaterowie, którzy triumfują w jego baśniach, nie są obdarzeni jakąś wyjątkową mocą magiczną, odznaczają się natomiast szlachetnością, zdrowym rozsądkiem i pomysłowością.
Barnabasz Bzik Czarodziej, znany z tego, że próbował nauczyć trolle baletu. Zmarł, gdy jego uczniowie zaczęli okładać go maczugami. Gobelin z jego wizerunkiem wisi naprzeciwko Pokoju Życzeń.
Bathilda Bagshot (przed 1881 – 1997) Magiczna historyczka, autorka „Historii Magii” i około dziesięciu innych książek. Przez większość swojego życia zamieszkiwała w Dolinie Godryka, aż do swojej śmierci w 1997. Znana z swych znajomości z rodziną Dumbledore’ów. Była babką cioteczną Gellerta Grindelwalda.
Bridget Wenlock (1202 - 1286) Słynna numerolożka. Jako pierwsza ustaliła magiczne właściwości liczby siedem.
Beaumont Marjoribanks (1742 - 1845) Pionier zielarstwa. Zebrał i sklasyfikował wiele gatunków roślin. Przypisuje mu się odkrycie działania skrzeloziela, mimo że Elladora Ketteridge dokonała tego sto lat wcześniej.
Beira McCullough (I/II w.) Potężna czarownica, jasnowidząca oraz protoplastka rodu McCullough. Pełniła obowiązek Najwyższej Kapłanki Avalonu. Znana ze swej mądrości, wiedzy i szczególnych zdolności. Przewodziła w bitwie o Avalon z 79 roku, kiedy to skandynawscy czarnoksiężnicy zaatakowali Świętą Wyspę. Podobno przez pierwszy dzień bitwy ukrywała się w podziemiach, zbierając magiczną energię, by drugiego dnia wyjść i jednym gestem dłoni powalić całą armię wroga. Legendy mówią, że w bardzo młodym wieku opanowała zdolność zaklęć bezróżdżkowych.
Bowman Wright (1492 – 1560) Czarodziejski kowal, żyjący w Dolinie Godryka, twórca pierwszego złotego znicza.
Burdock Muldoon (1429 - 1490) Przewodniczący Rady Czarodziejów w XV wieku. W czasie swojej kadencji zatwierdził , że każde stworzenie, które chodzi na dwóch nogach można nazywać istotą, podczas, gdy reszta zostanie zwierzętami. Wezwał wszystkie stworzenia wypełniające wymogi, aby omówić na szczycie nowe prawa czarodziejskie. Sala zapełniła się goblinami, które przyprowadziły wiele równych stworzeń dwunożnych. Zapanował chaos i szczyt okazał się wielkim niewypałem.
Carlotta Pinkstone (1922 - ) Znana działaczka na rzecz zniesienia Ustawy o Tajności, uchwalonej przez Międzynarodową Konfederację Czarodziejów i zwolenniczka mówienia mugolom, że czarodzieje wciąż istnieją. Kilka razy przebywała w więzieniu za jawne i umyślne używanie magii w miejscach publicznych.
Cadmus Peverell (przed 1214 – przed 1291) Czarodziej, brat Antiocha i Ignotusa Peverellów. Pierwszy właściciel i (jak twierdził Albus Dumbledore) prawdopodobnie twórca Kamienia Wskrzeszenia.
Cassandra McCullough (1883 - 1979) Potężna czarownica, szanowana jasnowidząca i utalentowana uzdrowicielka. Znana ze swych różnorodnych zdolności i współczującego serca. Napisała ok. 40 książek, na takie tematy jak zielarstwo, uzdrawianie i wróżbiarstwo. Wedle jednej z miejskich legend przewidziała nadejście Lorda Voldemorta, ale uznała za niemożliwe pojawienie się na świecie takiego zła, dlatego nigdy nikomu o tym nie powiedziała. Po tym jak w 1946 Czarny Pan zamordował jej córkę, Bethę, Cassandra zdecydowała powstrzymać go na własną rekę. Śledziła go przez 10 lat, jednak ostatecznie postanowiła poświęcić się rodzinie i wróciła do zawodu uzdrowicielki. W 1981 została pośmiertnie odznaczona Orderem Merlina Pierwszej Klasy. Jej ojciec pochodził z Nowego Orleanu, z tego względu była pierwszą czarnoskórą czarownicą w rodzinie.
Cassandra Trelawney (XIX/XX w.) Znana oraz szanowana czarownica i jasnowidząca. Praprababka Sybilli Trelawney, kolejnej (choć mniej znanej) jasnowidzki.
Cassandra Vablatsky (1894 - 1997) Szanowana czarownica i jasnowidząca. Autorka książki "Demaskowanie przyszłości".
Chauncey Oldridge (1342 - 1379) Czarodziej, uważany za pierwszą znaną ofiarę Smoczej Ospy.
Cliodna (średniowiecze) Irlandzka druidka. Znana z swej animagicznej zdolności do zmiany w mewę oraz odkrycia magicznych właściwości księżycowej rosy (rośliny). Wedle podań, w uzdrawianiu wspomagała ją trójka magicznych ptaków, które usypiały śpiewem chorych, co prowadziło do wyleczenia. Mówiono też, że umiała zmieniać się w morską falę.
Cornelius Agrippa (1486 - 1535) Szanowany, niemiecki czarodziej. Autor wielu znanych prac traktujących o magii. Pod koniec życia schwytany przez mugoli i osadzony w więzieniu, gdzie zmarł.
Cirke (starożytność) Czarownica, zamieszkująca w starożytnej Grecji na wyspie Aeaea. Zasłynęła tym, że zmieniała przepływających żeglarzy w świnie.
Crispin Cronk (1795 - 1872) Egiptofil, który nalegał na utrzymanie kilku sfinksów na swoim podwórku. Ministerstwo Magii upominało go wielokrotnie, jednak ten nie słuchał. Ostatecznie został wysłany do Azkabanu.
Cyprian Youdle (1312 - 1357) Sędzia Quidditcha, który został zabity podczas przyjacielskiego meczu między lokalnymi drużynami. Sprawca nie został złapany, przypuszcza się, że był na widowni.
Derwent Shimpling (1912 - ) Czarodziejski komik. Znany z tego, że zjadł całą jadowitą tentakulę z powodu zakładu i przeżył, aczkolwiek do tej pory jest fioletowy.
Devlin Whitehorn (1945 - ) Założyciel spółki Mioteł Sportowych Nimbus powstałej w 1967 roku.
Dunbar Oglethorpe (1968 - ) Szef Unii Quidditcha ds. Poprawienia Brytyjskiej Ligii.
Elfrida Clagg (1612 – 1687) Przewodnicząca Rady Czarodziejów. Próbowała przedefiniować treść Klasyfikacji Istot i Bestii, tak by „istotą” nazywano magiczne stworzenie dysponujące zdolnością mowy. Nie doszło to jednak do skutku. Z powodu malejącej liczby znikaczy, objęła je ochroną, co uniemożliwiło polowanie na nie i stosowanie w meczach Quidditcha.
Falco Aesalon (starożytność) Czarodziej, żyjący w starożytnej Grecji. Był pierwszym odnotowanym animagiem, który potrafił zmieniać się w sokoła.
Edna Chopin (1847 - 1919) Francuska czarownica, która znalazła sposób na wzmacnianie swoich zaklęć i eliksirów energią zwierzęcych ofiar. Z czasem jednak odkryła, że ta energia utrzymuje się jedynie kilka dni, dlatego zaczęła eksperymentować z ludzką krwią. Ostatecznie, żądna potęgi, zorganizowała masową masakrę w czasie jesiennych obchodów Festiwalu Błogoslawieństw w Paryżu z 1900 roku. Została za to osadzona w Azkabanie, gdzie zmarła 19 lat później.
Egbert Zuchwały (średniowiecze) czarodziej, który stał się właścicielem Czarnej Różdżki w wyniku pojedynku z Emeric’iem Złym.
Dilys Derwent (ok. 1700 – po 1768) W latach 1722 – 1741 pracowała jako uzdrowicielka w Szpitalu Św. Munga, a w latach 1741 – 1768 obejmowała posadę dyrektorki Hogwartu. Zyskała wielki szacunek i znaczną popularność wśród uczniów i nauczycieli Hogwartu. Była obok Dumbledore'a i Everarda wymieniana, jako jedna z największych dyrektorów szkoły.
Edessa Sakndenberg (XV w. – 1503) Dyrektorka Hogwartu w XV wieku. Przed objęciem urzędu była historyczką, specjalizowała się w historii mugoli.
Edgar Stroulger (1703 - 1798) Czarodziej, który wynalazł między innymi fałszoskop.
Elladora Ketteridge (1656 - 1729) Pierwsza czarownica, która odkryła właściwości skrzeloziela. Mimo tego odkrycie przypisuje się Beaumontowi Majoribanksowi, który dokonał tego sto lat później. Po spożyciu roślin prawie się udusiła, ale uratowała się trzymając głowę w wiadrze z wodą.
Emeric Zły (średniowiecze) Krótkożyjący, ale wyjątkowo agresywny czarodziej. Jeden z właścicieli Czarnej Różdżki. Swego czasu podporządkował sobie całą południową Anglię. Zginął w pojedynku Z Egbertem Zuchwałym.
Esther (X w./XI w.) Czarownica, jedna z pierwszych mieszkańców Hogsmeade. Stworzyła tzw. "Przeklęte Przedmioty", zaklęte artefakty czarnej magii przenoszące najróżniejsze rodzaje klątw i uroków. Według podań była tak potężna, że udało się jej stworzyć także antidotum na wilkołactwo. Zginęła w pojedynku z czarnoksiężnikiem, który chciał przejąć recepturę. W czasie walki zniszczyła jednak ostatnią porcję, a swoją księgę zaklęć ukryła. W ten sposób antidotum przepadło na zawsze.
Ethelred Zawsze Gotowy (średniowiecze) Czarodziej, znany z podejmowania przestępstw bez powodu i rzucania przekleństw na niewinnych przechodniów. Skończył z tym umierając w więzieniu.
Eupraxia Mole (XIX w.) Dyrektorka Hogwartu w latach 70. XIX wieku. W 1876 ówczesny dozorca przygotował specjalną pułapkę, dzięki której miał złapać Irytka i pozbyć się go z zamku. Jednak całe przedsięwzięcie spaliło na panewce, a poltergeist wpadł w szał. Szkoła musiała być ewakuowana na trzy dni. Ostatecznie profesor Mole podpisała kontrakt z Irytkiem. W zamian za zwieszenie broni Irytek miał otrzymać wiele przywilejów.
Everard (XVIII w.) Jeden z najbardziej znanych i szanowanych dyrektorów Hogwartu.
Felix Summerbee (1447 - 1508) Wynalazca zaklęcia rozweselającego.
Fulbert Bojaźliwy (1014 - 1097) Niezwykle tchórzliwy czarodziej. Znany z tego, że nigdy nie opuścił swojego domu. Zmarł, gdy zaklęcie ochronne zrykoszetowało, uderzając w dach, który w efekcie zawalił się.
Fytherley Undercliffe (XV w. – 1531) Dyrektor Hogwartu w XVI wieku.
Gawein Brenden (1166-1278) Mag, badacz, poświęcił wiele lat swego długiego życia na badaniu przeklętych (tj. wilkołaków, wampirów, przemieńców itp.) oraz natury tych klątw, metod ich zwalczania oraz ochrony przed nimi. Autor klasyfikacji oraz książki "Arte defensionem, et de comminationem entibus maledictus".
Glanmore Peakes (1677-1761) Szkocki czarodziej, który zabił węża morskiego z Cromer.
Gellert Grindelwald (ok. 1882 – 1998) Czarnoksiężnik, właściciel Czarnej Różdżki, którą, stracił w pojedynku ze swoim dawnym przyjacielem Albusem Dumbledore’em. Znajduję się drugim miejscu na liście Najniebezpieczniejszych Czarnoksiężników Wszechczasów (zaraz za Lordem Voldemortem), choć podobno u szczytu swej potęgi władał mocami, o których Czarny Pan mógł tylko marzyć. Jego marzeniem było utworzenie nowego porządku świata, w którym „dla większego dobra” światem władaliby czarodzieje.
Gifford Ollerton (1390 - 1441) Czarodziej, znany z zabicia olbrzyma Hengista z Upper Barnton.
Glover Hipworth (1742 - 1805) Czarodziej, specjalizujący się w eliksirach zdrowotnych. Zasłynął odkrywając eliksir pieprzowy, będący jednocześnie lekarstwem na przeziębienie.
Godryk Gryffindor (X w.) Jeden z czworga legendarnych założycieli Szkoły Magii i Czarodziejstwa w Hogwarcie. Na początku był dobrym przyjacielem Salazara Slytherina , jednakże pokłócił się z nim o pochodzenie uczniów przyjmowanych do Hogwartu. Slytherin chciał, aby do szkoły przyjmowano wyłącznie czarodziejów czystej krwi. Godryk nie zgadzał się z nim. Sam założył swój dom, do którego przyjmował uczniów odważnych i mężnych.
Grogan Stump (1770 - 1884) Minister Magii w latach 1811 – 1819. Autor poprawki do Klasyfikacji Istot i Bestii, wedle której „istotą” miano nazywać każde stworzenie obdarzone inteligencją wystarczającą do zrozumienia praw magicznej społeczności i do współodpowiedzialności przy ustaleniu tych praw. Przyczynił się do stworzenia trzech wydziałów departamentu Kontroli nad Magicznymi Stworzeniami: Wydziału Stworzeń, Wydziału Istot i Wydziału Duchów.
Gregory Przymilny (XII/XIII w.) Średniowieczny czarodziej, eliksirotwórca. Jego dziełem był eliksir, po którego wypiciu myśli się, że ten kto dał nam ten eliksir jest jego najlepszym przyjacielem. Według podania Gregory zyskał sobie dzięki eliksirowi zaufanie u króla Ryszarda I, zdobywając w ten sposób fortunę.
Gulliver Pokeby (1750 – 1839) Magizoolog, ekspert w dziedzinie magicznych ptaków. Autor książki „Dlaczego nie umarłem, kiedy lelek zakrzyczał”. Był pierwszym człowiekiem, który uznał, że krzyczenie lelków wróżebników zapowiada deszcz, a nie śmierć.
Gunhilda z Gorsemoor ( 1556 - 1639) Jednooka, garbata uzdrowicielka. Wynalazła lek na smoczą ospę. Była postrzegana za pracowitą i utalentowaną czarownicę. Lek na smoczą ospę bardzo ją rozsławił. Jej lek używany jest do dzisiaj i ratuje kolejne ludzkie życia.
Guthrie Lochrin (XII w.) Szkocki czarodziej, który w 1107 roku po krótkiej przejażdżce z Montrose do Arbroath na jednej z pierwszych mioteł latających wspominał o „zadku pełnym drzazg” i o „nabrzmiałych hemoroidach”.
Harfang Munter (XIII/XIV w.) Bułgarski czarodziej, drugi dyrektor Drumstrangu. Objął tą posadę po tajemniczej śmierci swojej poprzedniczki oraz założycielki szkoły, Neridy Vulchanovej. Uznawany był za osobnika wyjątkowo nikczemnego, któremu nie można było ufać.
Helga Hufflepuff (X w.) Jedna z czworga legendarnych założycieli Szkoły Magii i Czarodziejstwa w Hogwarcie. Przyjaciółka Roweny Ravenclaw. Podczas, gdy inni założyciele obmyślali jakich uczniów będą przyjmować do swoich domów, ona ogłosiła, że przyjmie wszystkich innych. Znana była z swej znajomości czarów gastronomicznych oraz magicznej kuchni. Pochodziła z Walii.
Helene LaFleur (1786 - 1811) Potężna, czarnoskóra czarownica. Przewodziła Buntowi Nowoorleańskich Czarownic przeciwko wilkołakom, które w 1810 roku przejęły kontrolę nad miastem. Zginęła w czasie jednej z potyczek, kiedy rzucając specjalną klątwę, która miała pozbawić sił armię wroga, nadużyła magicznej mocy. Nie przeklęła wilków, ale użycie takiej ilości energii spowodowało powolną śmierć ich wszystkich.
Herpo Podły, znany również jako Głupiec (starożytność) Czarnoksiężnik, żyjący w starożytnej Grecji. Był jednym z pierwszych magów praktykujących czarną magię, a jego dokonania były wykorzystywane przez pokolenia kolejnych czarnoksiężników. Posiadał dar wężowej mowy, stworzył też pierwszego bazyliszka oraz był jednym z pierwszych posiadaczy horkruksów.
Hesper Starkey (1881 - 1973) Czarownica, która badała wpływ faz Księżyca na warzenie eliksirów.
Honoria Nutcombe (1665 – 1743) Założycielka Stowarzyszenia Reformacji Wiedźm.
Ignotus Peverell (12.07.1214. – 18.05.1291.) Jeden z trzech braci Peverell. Pierwszy właściciel Peleryny Niewidki.
Isobel Blaise (1871 - 1983) Czarownica, Francuska Minister Magii w latach 1937 - 1980. Zasłynęła z podglądania swoich pracowników z pomocą hydromancji. Zmarła w wyniku powikłań chorobowych po podtruciu przez jednego ze swoich podwładnych.
Johanna Blake (1919 -) Czarownica oraz obecna Najwyższa Kapłanka Avalonu. Znana z tego, iż podjęła się tępienia i torturowania śmierciożerców w czasie Pierwszej Wojny Czarodziejów. Okres jej rządów w Avalonie uważany jest za najbardziej ofensywny w historii.
John McGill (1933 - ) Wybitny znawca warzenia eliksirów XX wieku na terenie Stanów Zjednoczonych, dyrektor Szkoły Magii w Salem. Pod koniec swojej edukacji zasłynął jako pojedynkowicz korzystający z innowacyjnych sposobów na pokonanie przeciwnika przy jak najmniejszym zużyciu własnej mocy oraz opublikował pierwszą recepturę własnej mikstury, został wcielony do W&S. Jako młody czarodziej dużo podróżował i zdobywał mnóstwo kontaktów oraz znajomości, kolekcjonując pierwsze czarnomagiczne artefakty. Przez lata doskonale ukrywał je na terenie własnego domu, a także w Salem, przy pomocy wymyślonego przez siebie wywaru. W kwietniu 2015 roku doprowadził do pożaru szkoły. Obecnie uznany za zaginionego.
Joscelind Wadcock (1911 - ) Ścigająca w brytyjskiej drużynie Quidditcha Zjednoczeni z Puddlemere. Ustanowiła rekord lat 20. XX wieku w zdobytych golach podczas meczy Ligi Brytyjskiej.
Kate McNiven (1678 - 1715) Szkocka czarownica, która według legendy znalazła sposób na stworzenie amuletu chroniącego wilkołaka przed przemianą przy pełni oraz pozwalającego mu korzystać ze swoich zdolnosci kiedykolwiek tego zapragnie, mając nad sobą całkowitą kontrolę. Głównie z tego względu jej sabat (zgromadzenie czarownic i czarowników) odwrócił się od niej, uważając ten amulet za niebezpieczny wynalazek, gdy została oskarżona o czarną magię przez mugoli w swojej wiosce i ostatecznie spalona wiosną 1715 roku.
Kenneth Floyd (1966-) Floyd urodził się w Dolinie Godryka, gdzie mieszka po dziś dzień. W 1987 ukończył studia w Szkole Magii i Czarodziejstwa w Hogwarcie, a następnie podjął pracę jako prawnik spraw czarodziejskich. Od 2002 sędzia Wizengamotu, znany z wielu znaczących publikacji dotyczących Międzynarodowego Prawa Czarodziejskiego i Ustawy Tajności, nagrodzony Orderem Merlina trzeciej klasy. Od 1990 Kenneth Floyd jest żonaty ze znaną smokolożką Cheryl Bercher-Floyd, z którą ma dwóch dorosłych synów. Od 27 grudnia 2018 Minister Magii.
Kirilij Sokolov (1764-1822) Znany rosyjski czarnoksiężnik, który swoje pasje rozwijał poprzez gotowanie; zasłynął jako jeden z największych trucicieli na Syberii. Niektórzy Rosjanie uważają go za prekursora w dziedzinie tworzenia trucizn oraz najlepszego kucharza, jeśli chodzi o słoninę w sosie borówkowym, nazywaną Leśną Avadą.
Laurie Westwick (1952 - 1980) Jasnowidząca czarownica, mieszkanka Hogsmeade. Pod koniec życia zaczęła kontaktować się z duchami zmarłych czarownic z okolicznego cmentarza. Podobno to właśnie one miały przekonać ją do zamordowania owczesnego burmistrza Hogsmeade, który był również skrytym wilkołakiem. Zmarła z nieznanych przyczyn w czasie dokonywania zbrodni.
Laverne de Montmorency (1823 - 1893) XIX-wieczna twórczyni eliksirów, która wymyśliła wiele rodzajów eliksirów miłosnych.
Medb ( I w.) Królowa-czarownica z Connachtu. Bohaterka wielu irlandzkich podań, legend i przekazów historycznych. Znana z magicznych talentów, pragnienia władzy i potęgi oraz posiadania wielu synów, z których jeden po śmierci matki wstąpił na tron Connachtu. Wdług legend, Medb została pochowana na szczycie góry w pozycji pionowej, aby aby nawet po śmierci mogła stawiać czoła swoim wrogom.
Merlin (po 982 - ??) Najpotężniejszy czarodziej wszechczasów. Członek dworu Króla Arthura. Wierzył, że czarodzieje powinni pomagać mugolom i żyć z nimi w pokoju. Znany był z swych wyjątkowych zdolności w dziedzinie zaklęć i uroków, z tego względu nazywany jest często Księciem Czarów. Na cześć jego i jego dokonań stworzono odznaczenie przyznawane czarodziejom i czarownicom za wyjątkowe osiągnięcia – Order Merlina.
Merwyn Złośliwy (średniowiecze) Czarodziej znany z wynalezienia wielu okropnych zaklęć i uroków.
Mirabella Plunkett (1839 - ??) Czarownica, która zakochała się w trytonie i chciała go poślubić. Jednak jej rodzina nie wyraziła na to zgody. Zdesperowana Mirabella zmieniła się plamiaka (rybę) i prawdopodobnie w tej postaci udała się do ukochanego.
Miranda Goshawk (1921 - ) Słynna autorka ksiąg zaklęć. Jej dzieła znane są na całym świecie.
Morgana le Fay (średniowiecze) Niezwykle potężna czarownica, żyjąca w średniowieczu. Znana ze swych cudownych zdolności uzdrowicielskich, znajomości czarnej magii oraz umiejętności zmiany w ptaka. Była przyrodnią siostrą króla Arthura i przeciwniczką Merlina. Panowała w Avalonie jako Najwyższa Kapłanka.
Musidora Barkwith (1520 - 1666) Słynna kompozytorka, której czarodziejska suita została ocenzurowana w 1902 roku, kiedy to wykonywana na eksplodującej tubie doprowadziła do ekspozji Ratusza Miejskiego w Ackerley.
Nerida Vulchanova (przed 1294 – po 1294) Potężna, bułgarska czarownica oraz założycielka Instytutu Drumstrang. Niestety zmarła młodo, a przyczyny zgonu nieznane są do dziś. Jej śmierć zapoczątkowała najgorszy okres w historii szkoły, kiedy to jej następca, Harfang Munter, skupił się na nauczaniu pojedynków i magii bojowej.
Newton Artemis Fido "Newt" Scamander (1897 - ) Sławny magizoolog, swego czasu dyrektor Hogwartu. Autor książki „Fantastyczne stworzenia i jak je znaleźć”. Główny twórca Rejestru Wilkołaków oraz Zakazu Eksperymentalnej Hodowli. Za swoje dokonania na rzecz magizoologii został odznaczony Orderem Merlina Drugiej Klasy w 1979 roku.
Nicolas Flamel (ok. 1327 – ok. 1992) Alchemik oraz jedyny znany twórca Kamienia Filozoficznego, legendarnej substancji o olbrzymiej mocy. Napisał wiele wspaniałych dzieł, między innymi w współpracy z Albusem Dumbledore’em, dyrektorem Hogwartu.
?? Ollivander (starożytność) Czarodziej, który przybył na wyspy Brytyjskie z terenów Morza Śródziemnego około 382 r. p. n. e. Jako wyjątkowo utalentowany twórca różdżek rozpoczął na tamtejszych ziemiach ich produkcję. Przekazując wiedzę swoim potomkom rozpoczął w rodzinie tradycję, która trwa do dziś.
Perpetua Fancourt (1900 - 1991) Czarownica, znana z wynalezienia lunaskopu - astronomicznego urządzenia służącego do badania faz księżyca.
Phillipus Aureolus Theophrastus Bombastus von Hohenheim, znany jako Paracelsus (1493 – 1541) Słynny czarodziej, medyk i alchemik. Uważany jest za odkrywcę mowy wężów.
Phineas Nigellus Black (1847 – 1925) Dyrektor Hogwartu na początku XX wieku. Uważany jest za najbardziej znienawidzonego dyrektora w historii szkoły.
Phyllida Spore (XIV w. – 1408) Szanowana zielarka oraz autorka „Tysiąca magicznych ziół i grzybów”. Pod koniec swego życia objęła urząd dyrektorki Hogwartu.
Rowena Ravenclaw (X w.) Szkocka czarownica, jedna z czworga legendarnych założycieli Szkoły Magii i Czarodziejstwa w Hogwarcie. Twórczyni oraz właścicielka zaczarowanego diademu, który miał dawać niezwykłą mądrość noszącym go. Ze względu na swą wiedzę, inteligencję i kreatywność uznawana jest za jedną z największych czarownic wszechczasów.
Samson Wiblin (?? – 1430) Faworyt Turnieju Pojedynków z 1430 roku. Został jednak pokonany przez Albertę Toothill.
Salazar Slytherin (X w.) Czarnoksiężnik, jeden z legendarnych założycieli Szkoły Magii i Czarodziejstwa w Hogwarcie. Posiadał zdolność wężowej mowy oraz legilimencji. Salazar domagał się większej selekcji uczniów. Chciał by do Hogwartu chodzili tylko czarodzieje czystej krwi. Widząc, że nic nie poradzi na upór pozostałych założycieli porzucił Hogwart, jednak odchodząc stworzył Komnatę Tajemnic i umieścił w niej potwora − Bazyliszka.
Szeherezada (X w.) Córka Wezyra, która omamiała swojego męża eliksirem miłosnym. Znana była ze swoich magicznych sztuczek, dlatego mugole powiązali ją z Baśniami tysiąca i jednej nocy, które rzekomo opowiadała, by przeżyć.
Thaddeus Thurkell (1632 – 1692) Czarodziej, który z obrzydzenia do swych siedmiu synów-charłaków, zmienił ich w jeże.
Tilly Toke (1903 - 1991) Czarownica, odznaczona Orderem Merlina Pierwszej Klasy za uratowanie życia grupce mugoli w 1932 roku, kiedy to pewnego dnia na plażę wtargnął smok, walijski zielony.
Uric Niegodziwy (średniowiecze) Czarodziej, znany z ekscentrycznych zachowań, takich jak noszenie meduzy w kapeluszu. Spał w pokoju z pięćdziesięcioma lelkami wróżebnikami. Jest uważany za najdziwniejszego czarodzieja w historii. Lelki owiane są tajemnicą. Mit mówi, że piejący lelek wróży śmierć. Uric, mając w domu pięćdziesiąt takich ptaków, nabrał przekonania, że stał się duchem. Próbował nawet przejść przez ścianę, ale skończyło się to przykrą kontuzją.
Vincent Duc de Trefle-Picques (XVIII w.) Francuski czarodziej, szlachcic i działacz za czasów Francuskiej Rewolucji. Z pomocą zaklęcia ukrywającego, uniknął czystki z przełomu 1793 i 1794, udając, że jego głowa została już odcięta.
Vindictus Viridian (XVII w. – 1703) Mistrz eliksirów oraz dyrektor Hogwartu w XVII wieku. Swego czasu wydał książkę „Zaklęcia i przeciwzaklęcia (oczaruj swoich przyjaciół i pognęb swoich wrogów ostatnimi nowościami: Nagła Utrata Włosów, Galaretowate Nogi, Język w Supeł i wiele, wiele, wiele innych)”.
Wendelina Dziwaczna (średniowiecze) Czarownica, która czarowała płomienie zaklęciem, sprawiającym, że płomienie zamiast parzyć, lekko i przyjemnie łaskotały. Bardzo to polubiła, dlatego dała się złapać aż czterdzieści siedem razy.
Rasheed Sharker
Wiek : 28
Czystość Krwi : 100%
Wzrost : 191cm
C. szczególne : Wysoki wzrost, blizny: trzy linie oplatające jego prawą dłoń
Cuthbert Binns (1860 -† przed 1950) Binns jako duch przypomina starego żółwia, który zaciskał usta. Miał także piskliwy i monotonny głos, który brzmiał jak brzęczenie starego odkurzacza. Nosił duże, grube okulary. Pewnego razu będąc w podeszłym wieku Binns umarł w fotelu. W następny dzień idąc na lekcje nawet nie zauważył, że jest już bez ciała. Wielu uważa, że nawet po wielu latach nauki nie zdaje sobie sprawy z tego, że jest martwy.Według większości uczniów Hogwartu Binns prowadził najnudniejsze lekcje w Hogwarcie. Najciekawszą częścią lekcji był sam początek, kiedy profesor wnikał do klasy przez ścianę. Później jednak siadał do swojego biurka i monotonnym, sennym głosem czytał podręcznik lub swoje notatki.
Gruby Mnich (nieznane) Rezydent Hufflepuffu. Ma bardzo łagodny charakter i zazwyczaj wybacza Irytkowi głupie żarty, do czego namawia też inne duchy. Jego dewiza to „przebaczać i zapominać”. Ma duże poczucie humoru. Duch Hufflepuffu stracił swoje życie w wyniku rosnących podejrzeń duchownych związanych ze zdolnościami uleczania chorych na ospę wyłącznie za pomocą patyka, którym szturchał chłopców. Kolejny nierozważnym faktem było wyciąganie królików z kielicha, który był przeznaczony do wina mszalnego. Wiadomo, że Gruby Mnich żywi urazę do duchownych, ponieważ nigdy nie został podniesiony do rangi kardynała.
Helena Ravenclaw († XI wiek) Córka Roweny Ravenclaw, po śmierci znana jako Szara Dama – duch−rezydent Ravenclawu. Zazdroszcząc matce rozumu i szacunku jakim ją darzono, Helena ukradła należący do niej diadem obdarzony magicznymi własciwościami. Wraz ze swoją zdobyczą uciekła do zacisznych lasów Albanii, by tam ją ukryć. Jakiś czas później matka Heleny zapadła na śmiertelną chorobę. Pomimo zdrady córki, pragnęła ujrzeć ją po raz ostatni. Posłała więc Barona aby ją odnalazł. Wiedziała, że z powodu miłości jaką darzył Helenę, nie wróci, dopóki tego nie dokona. Dotarł do lasu, w którym się ukrywała, a kiedy odmówiła powrotu do domu, wpadł w szał i dźgnął ją nożem. Po śmierci Helena Ravenclaw stała się duchem i zamieszkała w Hogwarcie, gdzie nie ujawniła swojej prawdziwej tożsamości i była nazywana Szarą Damą.
Irytek (nieznane) Poltergeist, mieszkający w Hogwarcie. Z największą przyjemnością utrudnia życie uczniom i personelowi Hogwartu; płata złośliwe i niezbyt mądre dowcipy, tak jak: zalewanie łazienki wodą, zalepianie dziurek od klucza, oblewanie uczniów wodą i atramentem. Uwielbia wywoływać chaos i zamieszanie. Wyglądem przypomina małego człowieczka ze złośliwymi oczkami i szerokimi ustami. Unosi się w powietrzu, często krzyżując nogi. Potrafił stawać się niewidzialnym.
Jęcząca Marta ( między 1926/1932 -† 13 czerwca 1943) Córka mugoli, która po śmierci nawiedzała hogwarcką łazienkę dla dziewcząt znajdującą się na pierwszym piętrze. Uczęszczała do Szkoły Magii i Czarodziejstwa w Hogwarcie. Została przydzielona do Ravenclawu. Uczniowie często jej dokuczali z powodu jej okularów. Zamykała się wtedy w łazience dla dziewcząt i płakała. Podczas gdy płakała, w jednej z toalet usłyszała dziwne głosy. Wyszła, żeby zobaczyć co to. Zdążyła zobaczyć jedynie parę wielkich, żółtych oczu, a potem została zabita przez Bazyliszka. Od tamtej pory urzęduje tam jako duch, często też próbuje się zabić, wskakując do muszli toaletowej – wtedy przypomina sobie jednak, że już nie żyje.
Jęcząca Wdowa († Przed 1992) Jęcząca Wdowa jest dobrą towarzyszką do rozmowy, jednak - zwracając uwagę na jej przydomek - często rozpaczała. Kobieta nie zdecydowała się przejść na drugą stronę po śmierci i prawdopodobnie tego żałowała. Jęcząca Wdowa pochodziła z Kentu – hrabstwa w południowo-wschodniej Anglii.
Krwawy Baron († na początku XI wieku) Rezydent Slytherinu. Krwawy Baron zakochał się w córce Roweny Ravenclaw – pięknej Helenie. Pojechał jej szukać. Znalazł ją tuż po tym, jak schowała diadem matki do dziupli w drzewie w albańskiej puszczy (potem przybył tu Voldemort, wziął diadem i uczynił go horkruksem, a następnie wrócił z nim do Hogwartu). Helena odmówiła przybycia do swojego kraju razem z Krwawym Baronem. W napadzie szału zamordował ją nożem, a następnie z wielkiego żalu sam popełnił samobójstwo tym samym sztyletem, którym zabił Helenę. Oboje wrócili na ziemię jako duchy. Większość duchów się go bała. Było to spowodowane jego groźnym wyglądem i łańcuchami. Miał też plamy srebrzystej krwi na ubraniu.
Newton Scamander (1897 - † 1991 lub 1992) Sławny magizoolog; autor książki Fantastyczne stworzenia i jak je znaleźć (1918), za którą w 1979 roku otrzymał Order Merlina drugiej klasy; główny twórca Rejestru Wilkołaków (1947) oraz Zakazu Eksperymentalnej Hodowli. Newton uczęszczał do Szkoły Magii i Czarodziejstwa w Hogwarcie w latach 1908-1916. Jest pewne, że Scamander był prymusem przedmiotu nazywanego opieką nad magicznymi stworzeniami. Wielki naukowiec należał do domu Helgi Hufflepuff. Newton Scamander został dyrektorem Szkoły Magii i Czarodziejstwa w Hogwarcie. Jego portret wisiał w gabinecie przywódcy szkoły.
Sir Nicholas de Mimsy−Porpington (ok. 1429 − † 31 października 1492 r.) Rezydent Wieży Gryffindoru. Za życia był czarodziejem na królewskim dworze. W wyniku szkód na ciele Lady Grieve na czarowników pozbawiono go różdżki i osadzono w lochu. Zmarł na skutek 45 uderzeń w kark tępym toporem, co jednak nie zdołało pozbawić go całkowicie głowy. Jest rezydentem wieży Gryffindoru, a jego popisowym trikiem jest odchylenie prawie całej głowy, co zawsze zaskakuje uczniów. Sir Nicholas jest uprzejmy, miły i zawsze chętny do podania pomocnej. Jest uprzejmy i delikatny, na każdej uczcie patrzy tęsknie na jedzenie.
Sir Patrick Delaney-Podmore (nieznane) Bezgłowy, brodaty duch, organizator zawodów głowopolo i głowogon. Znany, charyzmatyczny, bardzo hałaśliwy.
:: 
