Nie tak zły dzień na jaki się zapowiadało, przynajmniej nie padało. Ubrał się w dżinsową kurtkę która była teraz rozpięta, pod nią miał białą koszulkę. Założył też dżinsy w kolorze kurtki i czarne eleganckie buty. Nie przeszkadzało mu że było chłodno, przyzwyczajony był przez ciągłe opady deszczu w rodzinnym Motherwell. Szedł przez Hogs w rękami w kieszeniach, minął kilka alejek aż w końcu znalazł się przez kawiarnią. Dawno nie widział Adrienne, zdziwił go fakt że chciała się spotkać. Sądził że w tej chwili miała lepsze zajęcia, na przykład naukę.. albo spotkania z przyjaciółkami. Co prawda ta dwójka była dosyć blisko, jednak sądził ze po tak długiej przerwie od siebie miała lepsze znajomości niż owego Ślizgona.
Wszedł do środka, zapewne dziewczyna widziała już go przed wejściem dlatego rozejrzał się szybko po ludziach w środku aż natrafił na dobrze znaną jej osóbkę. Podszedł do stolika, nachylił się i ucałował dziewczynę w policzek. Następnie jak gdyby nigdy nic usiadł sobie na przeciwko, a zaraz po tym posłał jej szeroki uśmiech. - Jak tam moja droga, dawno się nie widzieliśmy.. albo mi się wydaje albo wypiękniałaś nieco przez ten czas. - Puścił jej oczko.

Lucas od zawsze mi się podobał, wiedziałam dobrze, że nie jest w moim zasięgu, że pani Carstairs była pierwsza przy nim. Na początku nieco byłam zła i miałam ochotę rozszarpać ślizgonkę, ale teraz przeszło mi. Byliśmy można powiedzieć dobrymi znajomymi, nawet w niektórych sytuacjach uznawałam go za przyjaciela. Szczerze powiedziawszy lubiłam z Lucasem się spotykać, był taki inny, poważniejszy jak reszta moich przyjaciół. Nie rozmawialiśmy wiele, bo jeden jak i drugi za bardzo sobie nie ufał, ale jednak. Przecież można nad tym popracować, tak?
Od razu dostrzegłam postać ślizgona, zbyt dobrze ją znałam, ażebym mogła ją przegapić. Ucałował mnie w policzek, często tak robił, ale ja przy tym miałam maślane oczy, a serce waliło mi jak młotem. Czy on to robił specjalnie, czy jak? Przecież dobrze znał moje uczucia, rozmawialiśmy o nich i doszliśmy do wniosku, że nic z tego nie będzie, ale pozytywna relacja się utrzymała i za to mu byłam wdzięczna. - Zamiast dowcipkować może powiedziałbyś mi co tam u Ciebie? Słyszałam, że coś się dzieje z Oriane, tak? - zapytałam nie spuszczając wzroku z mężczyzny. Słyszałam, że pozbyła się pamięci czy jakoś tak. Z jednej strony się nieco ucieszyłam, ale z drugiej to nie Lucas stracił pamięć, a ona, więc to i tak nic dla mnie nie znaczy, bo to bardziej o ślizgona mi się rozchodziło. - Nie żebym była wścibska, ale wiesz chciałabym jakoś pomóc jak tylko będę potrafiła... - mruknęłam i uśmiechnęłam się do niego szczerze. No chyba Lucas już mnie na tylko zna, że doskonale wie, że można na nią zawsze liczyć i przede wszystkim ufać.

Uśmiechnął się delikatnie i przypatrywał się jej dłuższy czas. Zbadał każdy chociaż drobny element je twarzy, była bardzo pociągającą osobą. Czasem się zastanawiał jakie są ich relacje, niekiedy nie wiedział na ile może sobie pozwolić w trakcie rozmowy. Jednak wszystko szło dobrze, dziewczyna raczej brała wszystko w formie żartu.. I dobrze, taki miał zamiar. Słysząc wzmiankę o Oriane zamilkł na chwilę. Jego twarz nieco zmarniała, oparł się o oparcie i odpowiedział nieco smętnie. - Słyszałaś pewnie plotki Gryfonów, nie jestem obecnie z Oriane bo w coś gra.. nie rozumiem w sumie w czym rzecz ale no cóż… w tej kawiarni mogę dostać coś mocniejszego? – Uniósł brwi i szybko zmienił temat biorąc do rąk jedną z kart, przejrzał ją na szybko i westchnął cicho. Nic, a nic.. w sumie byli w kawiarni, czego mógł się spodziewać. - Więc.. na co masz ochotę moja droga.. jeśli chcesz możemy poczekać na zamówienie przed kawiarnią. Zapalę sobie, możesz się dołączyć. – Uśmiechnął się kwaśno chcąc nieco rozluźnić atmosferę która była nieco.. słaba przez pytanie o jego drugą połówkę.Sięgnął do kieszeni wyciągając z niej paczkę fajek, podniósł się momentalnie z miejsca i podszedł do dziewczyny delikatnie się kłaniając, wyszczerzył się I powiedział. – Pani pozwoli że skorzystam z towarzystwa tak szczególnej osóbki jak ty.. wybacz, czasem mnie ponosi. – Zaśmiał się jednak nie opuścił dłoni, twardo stał czekając na odpowiedź.W międzyczasie powiedział. – Co do zamawiania.. zrobimy to przy ladzie, nieco ruchu nam nie zaszkodzi. Mam rację? – W drugiej dłoni dalej trzymał paczkę swoich fajek ze znakiem insygnii. Stylowe fajki, od kiedy zwracał na to uwagę?

Nie chciałam być wścibska, ale jednak należeli do tego samego rocznika dlatego znała również i tamtą pannę. Tyle lat na wspólnych lekcjach to naprawdę trudno, żebyśmy się nie znały. Oczywiście rzadko ze sobą rozmawiałyśmy. Parę razy trafiły do tej samej grupy na zajęciach, i tyle. Nigdy jakoś specjalnie ze sobą nie rozmawiałyśmy, a mnie wcale też do niej nie ciągnęło. Nie potrzebowałam szukać przyjaciół na siłę. Szczerze powiedziawszy to bardziej potrafiłam trzymać sztamę ze ślizgonami, niżeli ze ślizgonkami. Widziałam minę Lucasa dlatego nieco dziwnie się poczułam, widziałam że temu na niej zależy. - Bo w coś gra... - mruknęłam do niego i wypuściłam powietrze z ust. Ona zawsze wydawała mi się bardzo podejrzana, ale jakoś specjalnie nie mąciłam ślizgonowi w głowie, ażeby później nie miał do mnie pretensji, że przeze mu nie wyszło z Oriane. Coś mocniejszego? Owszem, umawialiśmy się potencjalnie do baru, ale wyszło jak wyszło, że wybrałam kawiarnie, ale przecież niebawem mogli wybrać się gdzie indziej, tak?
Zaśmiałam się cicho z poczynań przystojnego ślizgona. Podał mi dłoń, ażebym mogła z nim wyjść na zewnątrz, oczywiście uczyniłam to. Chwyciłam jego dłoń, a w drugą kurtkę. Wolałam towarzysząc nie przeziębić się, ażeby następnego dnia nie spędzać w skrzydle szpitalnym. Jeszcze by mi tego brakowało. Wyszłam z mężczyzną na zewnątrz i założyłam kurtkę jednakże nie wkładając ramion do rękawów. - Jak możesz to palić... Lucas... - mruknęłam do niego kiwając głową. Nie przeszkadzało mi to w ogóle, ale niszczył jedynie swoje zdrowie. Szczerze powiedziawszy to dziwiłam się, że ja sama tego świństwa jeszcze nie używam, bo co przeżyłam z Anthonym to tylko ja doskonale wiem.

– Wydaje mi się że ta utrata pamięci to taka gra ze mną, rozumiesz.. mi powie że nic nie pamięta i będzie mogła spotykać się z kimś innym. Nie jestem pewien stu procentowo czy tak jest, ale mam pewne informacje. Słyszałaś pewnie plotki Gryfonów odnośnie profesora i Oriane, młodziak widział ich dwójkę razem w nocy u niego w gabinecie. Nie brzmi to jak spotkanie przy herbacie i ciastkach. – Ujął tak więc dłoń dziewczyny jak prawdziwą damę i uśmiechnął się delikatnie idąc z nią ku drzwiom wyjściowym. Kiedy tylko znaleźli się na zewnątrz Lucas otworzył już napoczętą paczkę i mruknął cicho wkładając jedną fajkę do ust. Zerknął na dziewczynę i odpowiedział dosyć normalnie mimo papierosa w ustach. – Jest to jedna z form odstresowania, niektórzy palą, niektórzy piją, a niektórzy uprawiają seks. Nie wnikam co kto robi.. chociaż wydaje mi się że to trzecie jest najprzyjemniejsze. – Zaśmiał się cicho i pokręcił tylko głową na boki, sięgnął po zapalniczkę.. tak, taką mugolską i odpaliłnią fajkę. Zaciągnął się i wypuścił dym z płuc z wyraźną ulgą na twarzy. Zerknął jeszcze raz na dziewczynę jakby miał coś jeszcze dodać ale zamilkł tak szybko jak szybko o tym pomyślał. Nie warto było opowiadać o tym gdzie mieszkał, może nawet to i lepiej. Im mniej osób wie tym lepiej dla Lucasa, nikt przynajmniej nie będzie o tym plotkować albo chociażby wspominać. – Więc.. wracamy do środka? Już prawie skończyłem. – Miał dosłownie końcówkę papierosa, dosyć szybko sobie z nią poradził. Upuścił filterek i przydeptał go butem.

- Szczerze powiedziawszy od jakiegoś czasu nie opuszczałam pokoju wspólnego prócz oczywiście zajęć, więc nic takiego nie obiło mi się o uszy, ale skoro tak mówisz to coś w tym musi być. Podejrzana sprawa, ale wątpię, żeby profesor był w stanie tak bardzo zamącić w głowie uczennicy, żeby usunąć jej pamięć. Poza tym jego reputacja... - powiedziałam do niego i westchnęłam. Nie mogłam mu w żaden sposób pomóc, nawet jakbym chciała to nie mogłam. Nie znałam dobrze pani Carstairs i za bardzo ją też nie lubiłam więc z jakiej racji miałam wyciągać jej pomocną dłoń. Co prawda Lucasowi nie mogłaby odmówić, ale nie miał żadnych podstaw do tego, ażeby prosić mnie samą o pomoc. - Źle wybrałeś Lucas, ze mną nie miałbyś tyle problemów... - mruknęła złośliwie, ale doskonale wiedział o co mi chodzi. Mogliśmy być razem i co? Nie wyszło. Nadal coś mogłam sobie wyobrażać, ale Lucas starannie wytłumaczył mi, że nie ma to żadnego sensu, dlatego odpuściłam. Czy teraz chciałabym z nim być? Chyba nie. Wolałam właśnie taką relację jaką mieli teraz obecnie. Byli przyjaciółmi i z tym bardzo dobrze się czułam. Owszem gdy widziałam ich razem nieco mi było głupio, ale przecież nie będę mieć do niego jakichkolwiek pretensji. Zaśmiałam się z trzech metod odstresowywania się. No cóż, ja do tej pory odstresowywałam się jedynie samotnymi spacerami, a jak na razie nie miałam żadnych stresujących scen więc miałam święty spokój. - Tak, wracajmy. - mruknęłam do niego i pierwsza weszłam do pomieszczenia. Zasiadłam przy stoliku i rozebrałam się.

- Aż tak Cię pochłonęła nauka? Powinienem się w sumie tego spodziewać, Puchoni raczej dbają o swoje oceny. Kiedyś nie zwracałem na nie większej uwagi.. jednak teraz i ja się do tego przyłożyłem.. ale no cholera. Cały czas w pokoju wspólnym? W naszym nie mogę wysiedzieć nawet pięciu minut bo jest tam cholernie nudno, jak się uczę to na pewno nie w Hogwarcie. Zapytasz pewnie czemu.. w tej szkole nie ma miejsca w którym ktoś by mnie nie pytał o moje relacje z Rią, jak się czuję czy po prostu ponabijania się. Wiesz dobrze co zrobiłem Harperowi, pociąłem go z czystej nienawiści robiąc mu niezłą krzywdę. Wyleciałbym za to ze szkoły, ale mam pakt z dyrektorem i nie mogę nic w tej szkole złego zrobić. - Westchnął nieco zły na samego siebie, dodał po chwili. - Może masz rację, profesor raczej nie jest skończonym półgłówkiem żeby bawić się potem z dyrektorem kto co zrobił.. z Tobą? - Tak, tutaj znów Adrienne mogła mieć rację, przecież ta dwójka nadal nieźle się dogaduje. Mimo takich relacji jakie przeżyli potrafią się przyjaźnić, to aż dziwne ale jednak. Mieli bardzo zbliżone do siebie charaktery, a także sam styl bycia. Może dlatego czuł pewną nutkę zauroczenia do niej? Bardzo możliwe, odpowiedział po zamyśle. - Może i masz rację, miałem wszystko czego było mi trzeba jednak chciało mi się wymyślać.. no i mam swoją karę. - Wzruszył bezradnie ramionami i puścił jej oczko także się z nią nieco drażniąc, otworzył drzwi nim zdążyła je pchnąć i wpuścił ją do środka krótkim skinieniem głowy. Podążał tuż za nią przy okazji spoglądając na nią z tej perspektywy, dawno jej nie widział. Ciekawił go nawet ten profil.
Usiadł na przeciwko dziewczyny i sięgnął po menu. Wybrał sobie dwie rzeczy z tych polecanych i odłożył kartę po swojej lewej. Znów wpatrywał się w nią mówiąc. - Z chęcią wezmę Ibirową mątwę i porcję lodów. A ty, na co miałabyś ochotę? - Uśmiechnął się krótko.

- Ano widzisz. Ja jak się uczę muszę mieć spokój. Nikt mi nie może przeszkadzać, a nie wiem jak u was, ale w pokoju puchonów zawsze tak jest. Każdy siedzi zadufany w sobie i uczy się bądź po cichu rozmawiają na różnego rodzaju tematy. Nie to co u was, pewnie gwar i nie da się tyłka gdzie usadzić. - powiedziałam do niego i wywróciłam oczami. Dobrze wie jak jest w pokoju wspólnym zielonych, przecież nasze dormitorium było w tych samych lochach co i ich. Nie raz słyszałam pogłoski o jakiś imprezach czy czegoś w tym rodzaju, oczywiście żeby nie było. Mnie to w ogóle nie przeszkadzało, przecież każdy ma prawo do rozrywki, a skoro ślizgoni potrzebują jej aż tyle to ja do tego nic nie miałam. - No miałeś, ale krótko mówiąc spieprzyłeś sprawę. Nie żebym miała do Ciebie pretensje, bo dobrze wiesz, że tak nie jest, ale jest mi zwyczajnie Cię szkoda.- mruknęłam. Nie ufałam tej całej Carstairs i mógł mi mówić co bądź, ale ja i tak miałam już swoje zdanie na ten temat. Może nasz związek byłby istniał do tej pory? Teraz to rzeczywiście trudno odpowiedzieć. - Syrenie Latte. - oznajmiłam. Możńa powiedzieć, że to była jedyna kawiarnia do której przychodziłam. Syrenie Latte było moim ulubionym trunkiem. - Lody o tej porze dnia? - mruknęłam i pokiwałam lekko głową. Ano nikt mu tego nie zabroni, ale ja się cieszyłam z tego, że jestem zdrowa i nie miałam zamiaru zrobić sobie tym krzywdy, poza tym byłam do tego bardzo podatna. - To co jeszcze u Ciebie drogi Lucasie słychać. Tylko nie mów o Orianie bo wiesz, że nie mam przyjemności słuchać Twoich opowieści jak wam to jest cudownie... - oznajmiłam. Nie kryłam tego. Jednakże zauważyłam, że sam zainteresowany nie ma z tym większego problemu. Przecież nie znienawidzi mnie za to, że nie lubię jego dziewczyny, nie? Poza tym od zawsze go przed nią ostrzegałam to teraz ma łamigówki.

- Czy ja wiem.. raczej wynikają częste kłótnie, co do gwaru to fakt każdy gada tam głośniej od każdego próbując się wręcz przekrzyczeć. Gdybym miał wybrać miejsce nauki to byłoby to szczerze mówiąc ostatnie. - Wzruszył ramionami i uśmiechnął się, mało Ślizgonów przywiązywało wagę do nauki stąd taki harmider w ich pokoju wspólnym. Lucas odpowiedział momentalnie na jej słowa. - Dużo razy będziesz mi to wypominać? Spierdoliłem, moja wina i teraz muszę się tym zająć bo nikt za mnie tego nie zrobi. Jednak kocham tą dziewczynę mimo wszystko, a zjebałem w taki sposób że nie wybroniłem jej przed tym kto jej to zrobił. - Zacisnął momentalnie pięść i kiedy tylko przyszedł kelner wskazał na ich zamówienia rozluźniając się nieco, gość zanotował wszystko i zostawił ich dwójkę znów samą.
- Owszem, lubię lody więc czemu miałbym sobie na nie nie pozwolić.. a u mnie jak zawsze. Rysuję co nieco, jak słyszałaś wcześniej przyłożyłem się do nauki i mam jakieś stopnie powyżej oczekiwań nawet co się mi nigdy nie zdarzyło i.. hm.. mieszkam u Alice z twojego domu obecnie.
Nie mogłem wytrzymać w dormitorium, a ona nalegała więc jakoś tak wyszło. - Wzruszył ramionami i dodał po chwili. - A jak z Tobą?

Spojrzałam wymownie na Lucasa. - Chyba nie będziesz się sam obwiniał? Przecież to nie Twoja wina. Najwyraźniej sobie albo zasłużyła, albo robiła coś poza Twoją wiedzą. Nie chce być niemiła, ale może po prostu miała kogoś na boku? Dowiedział się jak sprawy stoją i postanowił wyciścić jej pamięć. - powiedziałam do niego. Co prawda strzelałam, ale po tej dziewczynie szczerze powiedziawszy mogłam się wszystkiego spodziewać. Nie lubiłam jej i wcale tego nie ukrywałam, dlatego nikogo pewnie nie może zdziwić fakt, że miałam zamiar wrobić w to wszystko samą zainteresowaną. Może głupa rżnie i tyle. No ale nie moja to sprawa, a Lucasowi pewnie mocno na niej musi zależeć, dlatego postanowiłam się nic już na ten temat nie odzywać.
Gdy kelner przyniósł zamówienie uśmiechnęłam się lekko do przystojniaka, ale przeniosłam momentalnie wzrok gdy Lucas mówił o jego mieszkaniu. - Znaczy z jaką Alice? - zapytałam. Dziewczyna musiała być nieco ode mnie młodsza, nie za bardzo wiedziałam która to panna uraczyła go swoim ciepłym kątem. - Ja też szukam jakiegoś mieszkania, ale chyba teraz już mi się zwyczajnie nie opłaca. Została już końcówka roku i i tak będę musiała szukać czegoś na przyszłość - mruknęłam. Naprawdę z tym mieszkaniem sie nieco ociągnęłam, bo jednak zaraz kończy się rok szkolny i gdzie ja będę mieszkać? Jednak jestem przecież czarownicą i chyba sobie z takim problemem poradzę.

- Dobra, skończmy ten temat. Mamy przecież ciekawsze tematy niż mój związek, nieprawdaż? No, wiem że się z tym zgadzasz dlatego nie musisz nic mówić. Wracając do puchonki, Alice. Jest to dziewczyna prawdopodobnie z twojego roku, dwadzieścia lat... ma dwie siostry o ile dobrze mi się wydaje i jej nazwisko brzmi Findabair. Powinnaś ją kojarzyć, jej siostra Vittoria jest dosyć problematyczną dziewczyną. Ich mieszkanie.. wróć, nie mieszkanie tylko jakaś rezydencja znajduje się w Dolinie Godryka więc wszystko pozostaje w klimatach tego magicznego świata.. chociaż czasem brakuje mi nieco mugolskich standardów. – Uśmiechnął się sam do siebie, zawsze kręciło go oglądanie filmów czy jeżdżenie pojazdami z tamtego świata. To było coś innego, większość życia spędził tutaj mimo że jest półkrwiakiem. Było to jedyne miejsce gdzie dało się uciec z domu, a na dodatek nikt nie mógł go tu znaleźć. Świat czarodziejów jak widać też miał swoje plusy.
Cóż, Adrienne miała rację. Koniec roku oznaczał pójście na swoją ścieżkę kariery, nie było daleko do zakończenia roku. Ta dwójka kończy w tym roku Hogwart, co prawda nie lubił zasad w tej szkole i co poniektórych (większości) nauczycieli jednak będzie tęsknił za tym miejscem jak cholera. Nie ma jeszcze konkretnego miejsca, nie wie co będzie robił po zakończeniu szkoły.. był po prostu w ciemnej dupie. – Ten.. chyba wypadałoby żebym i ja w końcu o tym pomyślał. Serio, jeżeli w tym roku coś zawalę to urwę sobie chyba łeb. Jednak w tym roku przyłożyłem się nieco do nauki, nie może być aż tak źle. Prawda? – Spojrzał na nią jakby mu miała w jakiś sposób pomóc, podnieść go na duchu czy coś w ten deseń. Nie odwracając od niej wzroku sięgnął po lekko topniejące lody i powoli się nimi delektował, napój zostawił sobie na sam koniec by przełamać słodki smak zimnego.
– W ogóle, to masz jakiś plan co będziesz robiła po zakończeniu roku? – Wziął kolejną łyżeczkę lodów i włożył ją do ust, zawsze go zastanawiało gdzie chce pracować Adrienne. Tyle się uczyła, więc może.. ministerstwo? Najprawdopodobniej w to celowała, tak przynajmniej strzelał więc zaraz się przekona czy trafił w dziesiątkę. Podparł się dłonią i zerknął na wpół zjedzone lody, były lepsze niż się spodziewał i co najważniejsze nie były tak cholernie słodkie.

Po przegranej i niesatysfakcjonująco krótkiej rozgrywce Max zdecydował, że kolorowa kawiarnia nada się nieźle. Lubił to miejsce, było takie magiczne w niemagiczny sposób. Tzn. w jego mniemaniu byłoby magiczne dla postronnego mugola wcale nie przez czarodziejskie przedmioty znajdujące się w nim, a przez klimat, przez szeroką gamę barw, która jednak nie raziła pstrokatością.
Przyszedł tu z Clary, bo wydała się miłą dziewczyną, przystała na jego propozycję. Najwyraźniej też spodziewała się, że gra zajmie im więcej czasu, a tu proszę - zakończyła się zanim na dobre się rozpoczęła, szybciej niż Gryfonka nie dałoby się wygrać. Trzy rzuty i po zabawie. Mimo, że Max nie wszedł w rozgrywkę i nie poczuł na dobre ducha rywalizacji, żałował, że nie będzie mu dane zagrać ponownie, w kolejnym etapie. Może przy kolejnej możliwości, kto wie?
Gdy przybyli do Hogsmede zaczęło się ściemniać, bynajmniej nie przez porę dnia, bardziej pogoda. Ciężkie, ołowiane chmury spowiły niebo i sprawiały, że późne popołudnie mogłoby uchodzić za wieczór. Jesień.
Blackburn przepuścił Gryfonkę w drzwiach i ruszyli do stolika. W środku tygodnia nie było tu tłumów, ale Max nie był z tego powodu niezadowolony; przeciwnie, nie przepadał za tłokiem. Podał koleżance kartę i wziął jedną dla siebie - Na co masz ochotę? - zapytał sam studiując niezbyt obszerne menu. Mieli tu dobre kawy, świetnie przyrządzone.
- Jeszcze będziesz miała dość tej gry - uśmiechnął się lekko. Dla niej krótka rozgrywka była szybkim i łatwym awansem dalej, a co ją tam czeka? Cóż, nie zaznali zbyt wielu niebezpieczeństw Therii, ale znając opowieści Caspara i Carmen - może wcale nie być tak kolorowo i przyjemnie.

Clary nie była nigdy w tej kawiarni. Może dlatego, że nigdy nie przepadała za takimi miejscami. Kiedyś wolała iść ze znajomymi do klubu niż napić się kawy. Jednak wszystko w życiu się zmienia. Kawę pić lubiła ale zazwyczaj w domu. Wchodząc do środka aż przystanęła na sekundę. To miejsce było tak idealne w swojej prostocie, że aż biło pięknem. Nie dało się w nim po prostu zakochać. Dziewczyna chyba zacznie tutaj przychodzić nawet sama.
To prawda ich gra była zdecydowanie za krótka. Miała nadzieję, że coś się wydarzy jakieś straszne rzeczy, a tu same podstawowe sprawy nic rewelacyjnego. Najwidoczniej kostki jej sprzyjały. Może w drugim etapie uda jej się coś dłużej pograć. Ciekawe na kogo tym razem trafi. Jak na kolejnego ślizgona to może już nie mieć takiego szczęście jak teraz. Chłopak naprawdę jest bardzo miły, bo jaki normalny Ślizgon po przegranej zabrały Gryfona na kawę. Pewnie w przyszłości będzie świetnym chłopakiem, o ile już kogoś nie ma ale w to Clary nie miała zamiaru wnikać, w końcu sama jest w szczęśliwym związku. Może podczas rozmowy to wyjdzie kto wie.
Dziewczyna zaczęła przyglądać się karcie, szczerze nie wiedziała co wybrać. Wszystko wydawało się takie dobre. Boże Clary czemu Ty jesteś taka zacofana? - Nie znam się na tym za bardzo ale Malinowy Chruśniak brzmi ciekawie - uśmiechnęła się i odłożyła kartę na stół. - Zgadzam się, ciekawi mnie najbardziej na kogo trafię w drugim etapie - zaśmiała się. Zamiast bać się zagrożenia ona zastanawiała się na kogo trafi. No tak cała Clary.

Zapewne wkrótce się przekona, choć Max po opowiadaniach Carmen i Caspara na temat strasznych przeżyć, których doświadczyli czuł, że i Clary może tam spotkać coś mniej wesołego. Nie życzył jej tego, rzecz oczywista, ale Theria chyba tylko jemu pobłażała usuwając z rywalizacji po dwóch kolejkach. I żałował, a może wcale nie miał czego?
Blackburn bywał w kolorowej kawiarni dosyć często swego czasu, lubił to miejsce, miało w sobie pewien uroczy pierwiastek, a zapach świeżo zmielonej kawy przyjemnie głaskał nozdrza sprawiając, że trudno było się oprzeć i nie wejść choć na chwilę.
- Dobry wybór - skomentował, bowiem faktycznie malinowa nuta nadawała wspaniały, słodki i wyrazisty posmak. Sam zdecydował się na chochlikowe cappuccino, gdy kupował je pierwszy raz kompletnie nie wiedział czego się spodziewać, okazało się summa sumarum że czynnikiem chochlikowym był dodatek likieru kokosowego. Bardzo trafione połączenie smaków, o delikatnym i subtelnym aromacie. Max złożył zamówienie za siebie i Clary, zamawiając dodatkowo porcję lodów i ciasta - nie będą przecież o samej kawie tu siedzieć! Nie wiedząc na co Gryfonka ma ochotę, a obawiając się odpowiedzi "oczywiście dla mnie woda!" postanowił postawić ją przed faktem dokonanym i dopiero wtedy dać wybór.
- A kiedy w ogóle jest drugi etap? - spytał zaciekawiony. Nie znał zwycięzców wszystkich pojedynków, więc nie wiedział nawet jak strzelać. W ogóle nie obie orientował się nawet kto wziął udział w rozgrywkach.
- Mieszkasz w Hogsmede? - zapytał by zaspokoić ciekawość i podtrzymać jednocześnie rozmowę. Wiedział, że spora część studentów wynajmuje mieszkania w wiosce, dzięki czemu niedaleko im do zamku, a jednak trochę więcej swobody niż mieszkając w dormitoriach. Może powinien się orientować w cenach mieszkań? Póki co nie miał o tym bladego pojęcia, a przecież pieniądze na drzewach nie rosną, będzie musiał oczywiście podjąć pracę jeśli zdecyduje się zostać w Hogwarcie na dalszą edukację.

Clary liczyła się z tym co może ją spotkać w tej grze zanim się zapisała. Rywalizacja i niebezpieczeństwo chyba powinno być jej drugim imieniem. Cieszy się z tego, że nie odpadła na samym początku i już nie może się doczekać co będzie się działo dalej. Może delikatnie przemawiają przez nią strach, no ale do odważnych świat należy. Przekonamy się już nie długo co będzie dalej.
Dziewczyna lubi maliny, pewnie dlatego wybór padł właśnie na tą kawę. Nie wiedziała za bardzo czego może się spodziewać po niektórych nazwach więc postanowiła, że wybierze coś co chociaż z nazwy jej się kojarzy. Dziewczyna uśmiechnęła się po dodatkowym zamówieniu chłopaka. Akurat miała ochotę na lody, dawno ich nie jadła. Pewnie będzie musiała potem tydzień biegać żeby to wszystko zrzucić no ale cóż żyje się tylko raz.
- Wiesz co nie mam zielonego pojęcia, pewnie będzie jakaś informacja jak wszyscy zakończą pierwszy etap - Clary uśmiechnęła się i założyła nogę na nogę. I pomyśleć, że na tym świecie jest jeszcze jakiś pierwiastek dżentelmenów. Max oczywiście zaliczał się do tego grona. Nie jeden facet skusił by się na takie coś.
- Nie, w Londynie z siostrą. Przeprowadziłam się z w te wakacje. Ale i tak zazwyczaj siedzę w Hogwarcie - ciekawski i bardzo dobrze. Clary nie lubi ludzi, którzy siedzą i o nic nie pytają czy nie mają nic do powiedzenia. Zawsze to lepiej jak rozmowa się klei i nie trzeba patrzeć na sufit w celu wymyślenia tematu do rozmowy.
- Czysta krew? - nie wiedziała, czy chłopak ją zrozumie jednak miała nadzieję, że tak. Bo szczerze powiedziawszy zadała to pytanie ni z gruchy ni z pietruchy.

Cóż, mało która dziewczyna lubi takie niebezpieczeństwo i otwarcie się do tego przyznaje. Oczywiście przechwalanie się odwagą było domeną mężczyzn, podczas gdy to kobiety w skrajnych sytuacjach częściej się nią wykazywały, mocny charakter który pokazywała Clary pozwalał sądzić, że sporo w niej samoświadomości.
W międzyczasie pojawił się kelner kładąc kawy według zamówienia, a na środku pozostawił solidny kawałek ciasta z masą karmelową i orzechami, a tuż obok - sporą porcję lodów. Blackburn wskazał przed siebie - Wybór należy do Ciebie, chyba, że masz ochotę na oba, wtedy nie musisz decydować - uśmiechnął się żartując i zrobił łyk kawy. Pianka utworzyła nad jego górną wargą wąsik.
- Ooo, z Londynu to kawałek - stwierdził. Przejazdy pociągiem zajmowały pewnie sporo czasu, trudno się więc dziwić, że większość czasu spędza w zamku - Ale we dwie na pewno bardziej się Wam opłaca - stwierdził, choć nie znał sytuacji finansowej Gryfonki. Może akurat nie musiała martwić się o finanse?
Padło pytanie, które zbiło go z pantałyku, ale zinterpretował je, jakby Clary pytała o czystość jego krwi, tak więc postanowił udzielić odpowiedzi - Hmm? Nie, nie, pół na pół - odparł - Tata czarodziej, matka mugolka - dodał, choć właściwie czy dziewczynę to interesowało? Wzruszył lekko ramionami, jakby nie miało to wszystko dla niego znaczenia - A Ty? - oddał pytanie. Ślizgonów podejrzewano o czystość krwi, bo zwykle gardzili mugolakami, ale Max miał do nich obojętny stosunek, tzn. nie oceniał ludzi pod względem pochodzenia i zdolności (lub ich braku) rodziców.

Clary większość swojego życia spędziła z facetami. Dziewczyny potrafią gadać tylko o jednym dlatego ma jedną najlepszą przyjaciółkę, która jest jej siostrą a reszta to jakieś dobre koleżanki od imprez. Jednak tak naprawdę to z facetami da się o wszystkim pogadać, pośmiać, pożartować i nie skrytykują Cię gdy wyjdziesz do nich bez makijażu i w dresie. To jest coś co zawsze w facetach było fajnego, nie oceniają. Taka jaka jesteś taką Cię przyjmą, no chyba że chodzi o związek to zmienia postać rzeczy. Jednak jeśli chodzi o kumplowanie się to dziewczyna mogła wyglądać najgorzej na świecie a i tak faceci z nią siedzili i wspólnie pili piwo.
Dziewczyna spojrzała na to co przyniósł kelner. Matko boska przecież tego się nie da zjeść to jest po prostu nie możliwe. A na pewno nie przez tą malutką istotkę jaką jest Clary - Wybieram lody, obu bym nie zjadła - dziewczyna zaczęła się śmiać. Naprawdę miło jej się rozmawiało z chłopakiem, całkowicie się tego nie spodziewała. Była to po prostu zwykła rozmowa dwóch kumpli, brakowało jej tego gdyż przez ostatni okres czasu większość facetów chciało ją po prostu zaciągnąć do łóżka. Po przemyśleniu Maximilian mógłby być jednym z niewielu Ślizgonów, których Clary toleruje ba, kumpluje się z nimi.
- Fakt, dlatego dosyć rzadko pojawiam się w prograch domowych. Ale mama, mieszka w Dolinie Godryka, jeszcze przed wakacjami to był i mój dom - uśmiechnęła się. Powinna odwiedzić mamę na dniach, albo przynajmniej spotkać się z nią gdzieś na mieście. Tęskniła za nią, plus listy to za mało by opowiedzieć o tym wszystkim co się w jej życiu dzieję.
- Też pół na pół, tylko na odwrót tata był mugolem - posmutniała na słowo był. Sporo osób wiedziało, że Clary wychowywała sama mama. Jednak chłopak jej nie znał więc wcale nie musiał o tym wiedzieć.

Max miał różne doświadczenia i z facetami i z dziewczynami. Lubił damskie towarzystwo, miał więc sporo koleżanek, nawet przyjaciółkę mógłby wśród nich wskazać. Miał oczywiście na myśli Alice, znali się tak długo i wiedzieli o sobie tak wiele! Chłopak nie do końca rozumiał dlaczego, ale chyba troszkę wzbudzał zaufanie, bo sporo dziewcząt, z którymi utrzymywał czysto koleżeńskie kontakty, bez większej zażyłości potrafiło mu opowiadać rzeczy o swoim życiu, których on nie zdradziłby nikomu. Może dlatego, że był dosyć dobrym, nie przerywającym i uważnym słuchaczem? Trudno powiedzieć. I, czego świadomość miała Gryfonka - nie oceniał. Nawet nie pomyślałby by przyczepić komuś łatkę, zaszufladkować. Cenił też jednak dziewczęta za ich kobiece oko, wyczucie i delikatność, sam potrafił nieraz walnąć prosto z mostu nie zastanowiwszy się, czy kogoś tym nie zrani.
Gdy Clary wytypowała swój deser podsunął pucharek bliżej dziewczyny, a sam zajął się ciastem. Miał już na nie wielką ochotę. Wydzielił łyżeczką spory kęs i włożył do ust z zadowolonym wyrazem twarzy. Lubił słodkie, oj lubił! Towarzystwo było naprawdę miłe, cieszył się, że dziewczyna zgodziła się na ten wypad.
- Fajnie, to musi być niezwykłe mieszkać w takim magicznym miejscu - westchnął, bo sam nigdy tego nie zaznał. Prawdę mówiąc w Dolinie Godryka nigdy nawet nie był. Cóż, każdy ma inny los, choć sądząc po westchnięciu Clary, jej też nie rozpieszczał. Nie znał jej historii, ale czas przeszłym odnośnie ojca sugerował, że to mogą być bolesne wspomnienia - nie wiedział, czy powinien wtargnąć w tak osobiste przeżycia koleżanki.
Poczuł z nią pewną jedność, sam stracił oboje rodziców i wiedział jak to jest, odczuwał ten sam brak - Od dziecka mieszkałaś w Dolinie Godryka? - zapytał, bo to okrężne pytanie być może zdradzi jakieś szczegóły dotyczące braku ojca. Skoro był mugolem, to być może będąc maleńką dziewczynką Gryfonka mieszkała w innym miejscu?

To prawda, Max zdecydowanie wzbudzał zaufanie. Wyglądał na faceta z którym można iść na piwo, pogadać, popłakać, pośmiać się. Jego przyszła dziewczyna będzie miała sporo szczęścia. Nawet więcej niż sporo. Taki facet to skarb i należy jak najszybciej się w takich zakochiwać. Sama coś o tym wie, chociaż Kieran w stu procentach nie pasuje do idealnego faceta. Jednak to w nim kocha, to że jest idealny w swojej nie idealności. Ciągle Clary miała w głowie czy przez przypadek Tiara się nie pomyliła przy Maxie, naprawdę w ogóle nie pasował do Ślizgonów, ta myśl nie dawała jej spokoju. Był taki dobry, kulturalny, żaden ze Slythierinu taki nie był. A przynajmniej nie poznała nikogo takiego. To znaczy już poznała, ale przed Maxem nikt taki na jej drodze się nie pojawił.
Zajadała się swoimi lodami i była szczęśliwa, od kilku dni się szczerze uśmiechała. Brakowało jej tego, z Kieranem było okej ale ciągle była jakaś niezręczna cisza i w ogóle między nimi. Dlatego cieszyła się z tego wyjścia, mogła się wyluzować i odpocząć.
- Za dużo nie pamiętam, ze zwiedzania zazwyczaj nie byłam trzeźwa - Clary nie miała co ukrywać, że w przeszłości nie była grzeczną osobą. Każdy kto ją znał dobrze wiedział, że piła gdy tylko mogła czyli prawie codziennie. To był zły okres w życiu dziewczyny i chyba się cieszy, że on już minął. Miała nadzieję tylko, że nigdy nie wróci. -Nie, od urodzenia mieszkałam w Polsce, po śmierci taty wróciłyśmy tutaj żebym poznała świat magii - dziewczyna uśmiechnęła się, to pierwsza rzecz, którą jej mama zrobiła dobrze na sto procent. Pokazała jej ten świat, była z niej dumna, że nie żyła w świecie mugolii lecz wróciła do swojego prawdziwego życia.

Ach, wbrew wszystkim powątpiewaniom i aktom niedowierzania Max wrósł już w Slytherin. Początkowo sam nie do końca zgadzał się z wyborem tiary, słysząc o wszystkich negatywnych cechach przypisywanych Ślizgonom, żyjąc jednak 7 lat w tym domu poznał wielu wspaniałych przyjaciół i mimo, że faktycznie kilku zielonych uosabiających wady, które są przez wszystkich uznawane za pasujące do ich domu znał, to w każdym innym domu takie "czarne owce" też dałoby się wskazać. Lubił Slytherin, ale nie czuł też jakiegoś wielkiego przywiązania do domu, czuł, że w każdym innym też potrafiłby się czuć dobrze.
Atmosfera faktycznie była taka luźna, czysta. Nie było niezręczności, nie było ukrytych zamiarów, żadnych niedomówień, po prostu spokojne popołudnie w ładnym miejscu, z miłą osobą. Maxowi też tego było potrzeba. Zajadał się ciastkiem, które uwielbiał i pomyślał niefortunnie mając pełne usta, że może Clary też chciałaby - Czesz rófować? - niewyraźnie zapytał "chcesz spróbować?" wcisnąwszy sobie spory kęs ciasta do ust. Ach, mógł trochę pomyśleć i zaproponować to po przełknięciu, ale nie zastanowił się za bardzo.
Spojrzał nieco zdziwiony słysząc szczere wyznanie o trzeźwości. Może była dzika i szalona, ale teraz zdecydowanie by się tego nie domyślał. Pokiwał jednak głową ze zrozumieniem - błędy młodości. Potem wspomniała o kraju ojczystym i o śmierci taty. Blackburnowi zrobiło się smutno, choć zapewne śmierć nastąpiła dawno, bo gładko przeszedł przez usta dziewczyny ten fakt, jednak takie doświadczenia na zawsze zostają i zmieniają człowieka - Magiczny świat to inne życie - powiedział jako ogólny komentarz do sytuacji - Też chciałbym, żeby po śmierci rodziców ktoś mnie do niego zabrał - dodał nadzwyczajnie szczerze, ale nie zabrzmiało to jak wyznanie, bardziej jak stwierdzenie, że wyjazd po śmierci ojca dziewczyny był świetnym pomysłem jej matki.

To oczywiste, że w każdym domu bywają czarne owce. Śmiało można powiedzieć, że Clary była swego czasu taką czarną owcą Gryfonów. Całkowicie tam nie pasowała, była chamska, bezczelna i tylko imprezy miała w głowie. Ah, dobrze ludzie mówią, że miłość zmienia człowieka. Pewnie gdyby nie Kieran to teraz siedziałaby w jakimś klubie pijana. Na szczęście, albo nie szczęście ten okres w jej życiu już się zakończył. Chociaż czasami chciałaby iść na imprezę, potańczyć, poszaleć. Ale pewnie Kieran by dostał kręćka widząc tych wszystkich facetów, którzy rozbierają Clary wzrokiem. Chociaż to mogłoby by być całkiem śmieszne, dziewczyna musi zaproponować chłopakowi wspólne wyjście do klubu.
Dziewczyna usłyszawszy słowa chłopaka wybuchnęła głośnym śmiechem. To było takie śmieszne. - nie dziękuje, co za dużo to nie zdrowo - odpowiedziała, dalej zajadając się lodami. Wcale jej nie przeszkadzało, że chłopak powiedział to z ciastem w buzi, to było naprawdę mega śmieszne.
To prawda, jednak błędy przeszłości czasami podążają za nami przez całe życie. Nic się z tym nie zrobi po prostu trzeba dalej iść przed siebie. Czasami wracają, czasami nie ale zazwyczaj jak wracają to nie wtedy kiedy powinny. Clary od jakiegoś czasu potrafi mówić o tacie bez rozpłakania się. Jeszcze jakiś rok temu było to nie możliwe. Chociaż nawet i teraz dosyć często pojawiają jej się świeczki w oczach, gdy dłużej mówi o tacie. - Inne to fakt, ale czasami chciałabym po prostu żyć sobie w mugolskim świecie. Tam jest tak całkowicie inaczej. - dziewczyna odpowiedziała z uśmiechem na twarzy. Tęskniła za rodziną z Polski. To były pierwsze wakacje na których do nich nie pojechała. A może by tak zrobić sobie wycieczkę i pojechać kiedyś? Trzeba się nad tym zastanowić. - Jeśli chcesz można się kiedyś wybrać na zwiedzanie Doliny. Może nie jestem dobrym oprowadzaczem ale spróbować zawsze można - dziewczyna zaśmiała się. Sama dawno od tak po prostu nie spacerowała po Dolinie. Powoli zaczęła zapominać jak tam jest.

Ach, taką całkiem czarną owcą nie była na pewno! Jednak szlachetne cechy zwyciężyły, prawda? Z resztą zarówno wady, jak i zalety są bardzo wyolbrzymiane jeśli chodzi o konkretne domy. Cóż, ma to jednak jakiś swój urok i pozwala podzielić uczniów według jakichś zasad więc niech jest tak jak jest, czy się ktoś z przydziałem zgadza czy nie.
Max przełknął spory kawałek który utrudniał mu mówienie - Przepraszam - powiedział z rozbrajającym uśmiechem. Blackburn i jedzonko to zawsze szczęście. Długo nie czekał z wpakowaniem sobie kolejnej porcji do ust, tym razem z postanowieniem, że nie będzie się odzywał dopóki nie połknie.
Jedne błędy się ciągną, inne nie, ale ze wszystkiego można wyjść, zmienić się i poprawić, więc czasem niełatwo było się uporać z życiem jakie prowadziło się w przeszłości, ale nigdy nie było to niemożliwe. Max też długo nie potrafił poradzić sobie z doświadczeniami, które spotkały go w dzieciństwie i na pewno w jakiś sposób rzutują na jego zachowanie obecnie, ale przepracował sierociniec i jest już zupełnie inaczej, wszystko poukładał.
- Widzisz, wszędzie dobrze gdzie nas nie ma - uśmiechnął się. On żył z mugolami - chciałby w Dolinia, ona żyła w czarodziejskim świecie - tęskni do mugolskiego. A czy na pewno byliby szczęśliwi gdyby mieli to, czego im się wydaje, że chcą?
- Chętnie! - ożywił się entuzjastycznie na słowa Clary. Naprawdę chciałby zobaczyć Dolinę - Pamiętam, jak pierwszy raz byłem u kumpla w takim magicznym domu, to był czad - westchnął na wspomnienie wizyty u Caspara. Przyjaciel miał niezły ubaw z Maxa zachwycającego się najzwyklejszymi, w świecie czarodziejów, przedmiotami.

To prawda, każdy dom stara się wyolbrzymiać bardziej swoje zalety niż wady. Przecież to my musimy być najlepsi a nie inni. Fakt Clary za małolata brała udział w powiększaniu ilości punktów dla swojego domu jednak w okresie nastoletniego buntu miała to całkowicie w nosie. Nie którzy często zastanawiali się jakim cudem ona w ogóle zdała egzaminy. Sama zadawała sobie to pytanie, może przyszła na nie pijana? Szczerze sama tego nie pamięta.
Dziewczyna dalej się uśmiechała. To był bardzo miły dzień, jeden z lepszych jakie pamięta ostatnio, no oczywiście oprócz tych spędzonych z Kieranem. Nie musiała się martwić zajęciami czy pracą domową po prostu sobie siedziała i cieszyła się miłym towarzystwem - Nic się nie stało, ale... masz tu brudne - zaśmiała się wskazując na swoją twarz w okolicach ust. Gdyby była wolna pewnie pokusiłaby się na to aby zetrzeć to co chłopak ma na twarzy jednak wiedziała, że teraz zrobić tego nie może. - Zgadzam się, chociaż tęskni mi się za Polską. Przez wakacje w Grecji nie odwiedziłam rodziny - odpowiedziała z delikatnym smutkiem w głosie. Strasznie tęskniła za dziadkami i kuzynostwem. Jednak nie miała jak ich odwiedzić, najbliższy moment to albo święta jeśli mama się zgodzi albo przyszłe wakacje co wydaję się bardzo odległym terminem. - No to załatwione, najlepiej tam iść pod wieczór moim zdaniem, jeśli chcesz żeby było magicznie - Clary się uśmiechnęła. Lubiła uszczęśliwiać ludzi, może powinna znaleźć taką pracę. Zaśmiała się na samą myśl i zauważyła, że skończyła swoją porcję lodów. Nawet nie zauważyła kiedy pochłonęła je całe.

Maximilian nigdy nie szalał za zdobywaniem punktów dla Slytherinu, choć kilka przy okazji zarobił na konto domu Salazara. Stracił też troszkę więc chyba wychodziło na zero, ewentualnie drobny plus. Nie to, żeby był jakimś wielkim buntownikiem, po prostu zdarzyło się czasem gdzieś przypadkiem przeszkadzać, pójść gdzieś gdzie nie można, albo zwyczajnie szwendać się po zamku nocą. Lubił to robić swego czasu i niezupełnie rozumiał skąd tak wielkie tępienie tego nieszkodliwego procederu. Po prostu dreptał po ciemnych korytarzach, nawet różdżki nie zapalał. Lubił ciszę, spokój i ciemność panujące wtedy w zamku, a niemożliwe do uzyskania o jakiejkolwiek innej porze.
Niczego nieświadomy chłopak wcinał dalej ciasto kończąc powoli swój kawałek i uwaga dziewczyny najpierw wprawiła go w zakłopotanie, ale widząc rozbawienie na twarzy towarzyszki również się roześmiał i starł wierzchem dłoni śmietankę, która została z kawy - Zawsze to jakiś zarost - zażartował i zrobił kolejny łyk napoju, będący jednocześnie ostatnim.
- Tęsknota to inna sprawa, ale możesz przecież spędzić tam święta - uśmiechnął się ciepło, jakby czytając jej w myślach. On nie czuł tęsknoty za domem, tzn. może za miejscem i owszem, bo żył pewną iluzją, nie miał jednak ludzi, których pragnąłby odwiedzić, do których chciałby wrócić.
- Postanowione, tak zrobimy - uśmiechnął się ochoczo kiwając głową przystając na propozycję dziewczyny - Jeśli masz ochotę to do mojej wsi też zapraszam, nic specjalnego, ale jest sporo uroczych miejsc - wspomniał o Bibury nie wymieniając nazwy, bo nie spotkał jeszcze nikogo, kto kojarzyłby tę dziurę. Miała jednak pewien urok i trudno było temu zaprzeczyć - Weź chłopaka, przyjaciółkę, czy kogo chcesz i możecie wbijać, będzie super - dodał licząc, że wspomnienie chłopaka nie będzie nietaktem jeśli dziewczyna takowego nie posiada. Ucieszył się na myśl, że ktoś mógłby odwiedzić jego mieścinę, nawet Caspar nigdy tam nie przyjechał, a znali się przecież tak dobrze. Może faktycznie powinien ściągnąć tam znajomych, może wtedy to miejsce nabrałoby dla niego nieco innego charakteru?

Clary miała ten etap oj miała, że dosłownie miała bzika na punkcie zdobywania punktów dla Gryfonów. Zawsze była tam gdzie można było dostać punkty. Ale wtedy była młoda i tak naprawdę świat czarodziejów był dla niej całkowicie nowy dopiero się wszystkiego uczyła. Potem oczywiście im stawała się starsza tym ten zapał mijał, no ale jak widać po ukończeniu osiemnastu lat znowu wrócił zobaczymy tylko na jak długo. Bo znając Clary to pewnie chwilowa sytuacja chociaż może nie. Ale w drugą stronę to też działało oczywiście. Jak za młodu zbierała punkty tak w okresie buntu je traciła. A to sama, a to z Kieranem. Zawsze znalazło się coś za co można było ukarać pannę Fajfer. A to spóźnienie się na lekcję, palenie, picie, chodzenie w zakazane miejsca. Oj tak wtedy Clary złamała może nie wszystkie ale na pewno 3/4 zasad panujących w szkole. Jednak dobrze wspomina ten czas, nie ma co w życiu żałować.
Dziewczyna po skończonych lodach zabrała się za wypicie swojej kawy, która była już prawie zimna. Jednak smakowała wyśmienicie. Zaśmiała się z zrobionego zarostu chłopaka jednak nic nie odpowiedziała.
- Niby mogę, ale nie wiem czy mama będzie chciała jechać. Oprócz krótkich listów nie rozmawia ze swoimi teściami. W końcu to mugole i mama się boi - powiedziała z delikatną urazą w głosie. Zawsze jeździła do dziadków sama. Mama nie chciała, nawet jeśli córka ją prosiła, żeby pojechała na grób taty. Chociaż znając ją pewnie jeździ tak w tajemnicy przed każdym. Clary nie wyobraża sobie, żeby jej matka od 13 lat ani razu nie była na grobie miłości swojego życia. Może jednak w tym roku da się namówić i pójdą tam razem.
- Nie ma problemu, Clarissa pewnie z chęcią pojedzie ale Kieran.. wątpię. - uśmiechnęła się delikatnie. Kieran miałby się zgodzić jechać do gościa, który zaprosił gdzieś Clary? Pewnie by go zjadł wzrokiem. I by chodził ciągle naburmuszony więc raczej to słaba opcja.

- ]Boi się? - podchwycił zdziwiony. Jeśli mowa o strachu to prędzej obawiałby się odwrotnej sytuacji - raczej czarodziej mógł mugolowi wyrządzić większą krzywdę. Dziwne, ale być może nie chodziło o taki strach, a o jakieś emocje czy wzajemne obwinianie? Nie znał sytuacji ani okoliczności śmierci ojca dziewczyny nie miał więc podstaw do przeprowadzania prywatnych dywagacji.
- To jedź sama, jeśli to dla Ciebie ważne to nie pozwól się powstrzymać - uśmiechnął się łagodnie podając to proste rozwiązanie. Czasami pierwsza, prosta myśl i potrzeba serca powinny wygrywać z przeciwnościami, krzywymi spojrzeniami czy sprzeciwem bliskich. Człowiek nieraz powstrzymuje się w wielu sytuacjach i później pozostaje jedynie żal i domniemania co by było, gdyby podjął decyzję samodzielnie, nie zważając na opinie i głosy innych - Może widząc Twoją determinację pojmie, że to dla Ciebie ważne i sama zmieni zdanie? - zasugerował.
- Czadowo, uprzedzam, że to nie jest metropolia i nie ma tam nic przesadnie interesującego, ale natura potrafi zachwycać bardziej niż wszelkie dzieła stworzone przez ludzi - pochwalił swoją wioskę której okolica była doprawdy wspaniała.
Kieran... a więc to on musiał być wybrankiem Gryfonki. Nie kojarzył człowieka, może gdyby go zobaczył to twarzy wydałaby mu się znajoma, jednak na dźwięk imienia żadna osoba nie stawała mu przed oczami. Nie chciałby przyjechać? A to szkoda, ale nikogo przecież zmuszać nie wolno. Clarissa byłaby chętna mieli już więc trio więc wyjazd mógł się udać! Ale gdzie tam do wakacji? Zanim znów przyjdzie lato tyle jeszcze może się wydarzyć...