Kiedy wreszcie będą te wakacje? Każdy uczeń i student w tej chwili zadaje sobie to pytanie. Lucas może rzadziej niż statystyczny żak, ale jednak. Czasami miewał dość. Bo z jednej strony lubił studiowanie i nie wiedział co z nim będzie jak już skończy swoją edukacje za rok, ale z drugiej strony... natłok nauki zewsząd człowieka przytłacza. A jeszcze nauczyciele wściekli się z tymi wszystkimi lekcjami i pracami. Niedługo egzaminy, a Sinclair nie robi nic tylko siedzi nad głupimi esejami i innymi niepotrzebnymi pierdołami. Niech już będą w końcu te wakacje...
Podczas spotkania Stowarzyszenia Miłośników Przyrody stwierdził, że zajęcia pozalekcyjne z gajowym są na tyle ciekawe, że odważył się po nich podejść do mężczyzny i zapytać czy nie pomógłby mu odrobinę w zielarstwie. Miał nadzieję, że O'Connor się zgodzi, jednak nie spodziewał się, że to będzie takie łatwe. Po prostu zapytał wprost, a Christopher, bez mruknięcia okiem zaaprobował ten pomysł. Chłopak słyszał, że wielu uczniów korzysta z jego pomocy, ale nie wiedział, że to aż takie proste. Wyszedł więc ze szkoły i udał się w kierunku błoni, aby skierować swoje kroki ku chatce gajowego. Tego dnia na niebie nie było ani jednej chmurki, więc przebywanie na świeżym powietrzu było niezmiernie przyjemne. Kiedy był już na miejscu, usiadł na pobliskiej ławeczce, przed chatą, gdzie znajdowały się jakieś niewielkie drewniane drzwi. Najwyraźniej do jakiegoś schowka. Przy okazji tamtej rozmowy, po spotkaniu kółka, Sinclair powiedział, że będzie czekać na O'Connora przed jego skromną posiadłością, więc rozsiadłszy się, łapał promienie słońca i czekał aż mężczyzna przybędzie w wyznaczone miejsce.

@Christopher O'Connor

Christopher nie miał żadnych oporów, by dzielić się swoją wiedzą. Lubił pomagać uczniom i studentom, którzy chcieli dowiedzieć się czegoś więcej o zielarstwie albo o opiece nad magicznymi stworzeniami. Nie musieli od razu zakładać, że właśnie tym będą zajmować się w przyszłości, chociaż gajowy lubił na ten temat rozmawiać, lubił dowiadywać się, jakie są dalsze plany jego podopiecznych, a czasami sugerował nawet zrobienie kursów, ale na nikogo nie naciskał. Nie miał zatem nic przeciwko temu, by pomóc kolejnej zbłąkanej owcy, w końcu to sprawiało mu całkiem sporą przyjemność, a i sam mógł również coś powtórzyć, odświeżyć sobie i zobaczyć, czy ze wszystkim sobie faktycznie radzi tak dobrze, jak mu się wydaje. Wkrótce miały się również rozpocząć egzaminy, więc właściwie nie dziwił się, że uczniowie postanowili tłumnie zacząć go nawiedzać i prosić o pomoc, wsparcie, czy radę.
- Dzień dobry - powiedział, kiedy już zbliżył się do Lucasa i uśmiechnął się lekko. Widać było po nim, że właśnie zakończył pracę w ogrodzie, cały był brudny od ziemi, wyglądało na to, że całkiem się zgrzał w tym wiosennym upale, ale wszystko wskazywało na to, że ani trochę się tym nie przejmował. Odłożył narzędzia do schowka, a potem otrzepał jeszcze dłonie.
- Dobrze, to co sprawia ci największy problem? Albo, o czym chcesz porozmawiać na tym spotkaniu? Jakieś podstawy dotyczące ziół, konkrety pobierania składników, sposób sadzenia roślin? - zapytał spokojnie i usiadł obok chłopaka, wyciągając przed siebie nogi, ciesząc się chwilą odpoczynku. Nawet on ich czasem potrzebował, chociaż faktycznie - uwielbiał swoją pracę i nie sprawiała mu większych problemów. Tak jak, chociażby dzisiaj, kiedy po prostu poszedł wcześniej zająć się chwastami w warzywniaku, sprawdzić, czy na pewno pozbył się już ględatków, musiał upewnić się, że dynie mają się nieźle, tak samo jak pomidory i cała reszta warzyw, jakie częściowo trafiały już do kuchni. Skrzaty były bardzo zadowolone z jego pomocy, a on cieszył się, że może coś dla nich naszykować. Na owoce było jeszcze za wczas, chyba że mowa o truskawkach, które całkiem ładnie pleniły się w słońcu za drewutnią, ale jabłonie i grusze miały przed sobą jeszcze daleką drogę, co Christophera ani trochę nie odstraszało. Opiekował się nimi dzielnie, pilnował bielenia, sprawdzał, czy nie zalęgło się żadne robactwo i starał się nie doprowadzić do tego, by żadne wściekłe manekiny nie pojawiły się znowu na grządkach. Bałagan, jaki wtedy powstał, był raczej straszny - zniszczony rumianek, który miał pomagać warzywom, na dokładkę kilka zniszczonych pędów pomidorów... Cóż, nie mógł obronić swoich włości przede wszystkim, ale jednak po to wstawał wczas i doglądał ogrodu, by nie spotkała go żadna wielka krzywda. To była jego dzisiejsza praca, później musiał jeszcze pójść nakarmić zwierzęta i czekało go upewnienie się, że drewna do kuchni na pewno wystarczy, bo choć nastał już ciepły czas, to skrzaty nadal musiały jakoś gotować. Niemniej jednak za swoją pracę uważał również pomoc studentom, nie przekreślał więc tego spotkania, nie wymigiwał się od niego i starał się, jak tylko mógł, by wysłuchać tego, co Lucas miał do powiedzenia, by wskazać mu właściwą drogę w zielarstwie. Może to niekoniecznie była rola gajowego, ale widać jego miłość do fauny i flory była tak wielka, że nauczanie o niej traktował jako swój obowiązek.

@Lucas Sinclair

Sinclaira z kolei cieszyło to, że nie musiał kajać się przed gajowym, tak jak przed niektórymi nauczycielami by wypadało, kiedy prosi się ich o pomoc. Christopher był osobą, która sprawiała wrażenie bardzo pomocnej i przede wszystkim był człowiekiem z zamiłowaniem do swojej pracy, co niestety nie często się zdarza. Uczniowie i studenci bardzo cenili go za jego rady, dzięki którym mieli okazję choć na chwilę zatrzymać się i pomyśleć nad własnym rozwojem. Jak dobrze, że gajowy potrafi szybko wyłapać kto ma smykałkę do takich przedmiotów jak ONMS czy zielarstwo.
Kiedy mężczyzna pojawił się przy nim, na pierwszy rzut oka było widoczne, że właśnie zrobił sobie przerwę od pracy. Ślizgon odwzajemnił uśmiech mężczyźnie, który zaczął pakować swoje przybory do schowka.
- Dzień dobry, panie O'Connor. Jeszcze raz dziękuję, że zgodził się pan spotkać się ze mną. - zaczął nieco oficjalnie, jednak na jego twarzy widniał łagodny i serdeczny uśmiech. Usłyszawszy pytanie Christophera, odnośnie tego z czym ma największy problem, ugryzł się w język, aby nie odpowiedzieć automatycznie: "ze wszystkim". Śmiejąc się do własnych myśli, posłał półuśmiech także gajowemu. - Zdecydowanie chciałbym bardziej rozwinąć swoje umiejętności w pielęgnacji roślin - oznajmił, jednocześnie wybierając ostatnią opcję, wymienioną przez O'Connora. - Przyznaję, że bardzo interesuję się magią leczniczą, więc chciałbym dowiedzieć się czegoś więcej o pracy z roślinami o właściwościach uzdrawiających, takich jak dyptam, waleriana czy krwawnik. Ma pan jakieś rady dotyczące uprawiania tych roślin? Mają one jakieś szczególne wymagania, inne niż reszta? - dopytał, szczerze ciekawy odpowiedzi mężczyzny. Ostatnio bardzo zaczął interesować go temat uzdrawiania i w każdej możliwej chwili ćwiczył zaklęcia z tej dziedziny, a także próbował doskonalić swoje umiejętności w warzeniu eliksirów leczniczych. A jak powszechnie wiadomo, wiele ziół jest głównymi składnikami takich eliksirów, dlatego Lucas pragnął poszerzyć swoją wiedzę na temat pielęgnowania takowych roślin. Coraz częściej zastanawiał się nad swoją przyszłością (a był już na to najwyższy czas) i chyba widziałby siebie właśnie jako uzdrowiciela lub magorehabilitanta. Jednak wiedział dobrze, że jeszcze długa droga przed nim.

Prawdą było, że Christopher kochał swoją pracę. I coraz bardziej odpowiadało mu to, jak ona wyglądała, pasowało mu to, że został opiekunem koła, że mógł pomagać uczniom i studentom na nieco innych zasadach, nie musiał spędzać czasu w gabinecie i zastanawiać się nieustannie, jakie przewidywać dla nich lekcje. Owszem, teraz próbował swoich sił, ale to była zupełnie inna para kaloszy, a mężczyzna był coraz mocniej przeświadczony o tym, że wybierał właściwe ścieżki w życiu. Na dokładkę na konsultacje przychodzili do niego ci, którzy naprawdę mieli na to chęć i ochotę, a nie robili tego dlatego, że tak wypadało, że tak był lepiej, po prostu chcieli to zrobić i tak dokładnie się działo. Teraz tylko uśmiechnął się ponownie, lekko, kiedy chłopak mu podziękował, ale nie miał potrzeby mówienia, że to oczywiste, że z nim pomówi, że mu pomoże albo też, jak może zareagowaliby niektórzy starsi, że powinien być mu wdzięczny za taką możliwość. Chris nie uznawał podobnych zachowań i zdaje się, że było to naprawdę dobrze widoczne. Tak więc zajął po prostu miejsce obok swojego rozmówcy i wysłuchał tego, co chłopak miał do powiedzenia.
- Dobrze. Masz ze sobą jakiś notes? Bo tak na pewno łatwiej będzie ci to wszystko zapamiętać. Nie wiem, co prawda, na jakim dokładnie poziomie jest twoja wiedza, ale postaramy się zaraz dobrać coś odpowiedniego. Roślin o działaniach leczniczych jest naprawdę sporo, więc może zacznijmy od czegoś naprawę prostego, ale przydatnego. Pokrzywa lekarska, bo stosuje się ją przy leczeniu prostych chorób, ale wykorzystuje się również przy wytwarzaniu leków na poważniejsze problemy - zaczął więc i poczekał chwilę na to, czy chłopak znajdzie coś do notowania, a jeśli nie, to po prostu przywołał jakiś pusty notes z chaty, razem z ołówkiem, by Lucas miał jak zapisać wszystko to, co chciał mu przekazać. - Jeśli chodzi o jej uprawę, to jest naprawę łatwa, bo pokrzywa nie ma specjalnych wymagań glebowych, niemniej jednak najlepiej sadzić ją na glebach żyznych, w miejscach zacienionych oraz wilgotnych. Rozmnaża się ją przez odkłady, czyli przyginanie łodyg do ziemi albo rozłogi, czyli kłącza wychodzące spod ziemi. Kwitnie między lipcem a wrześniem i osiąga od pięćdziesięciu centymetrów wysokości do aż dwóch metrów - wyjaśnił spokojnie, starając się wszystko dobrze opisać. Akurat z tą rośliną miał dość często styczność, był zatem w stanie mówić o niej właściwie z pamięci. Rozejrzał się, ale nie dostrzegł jej nigdzie w pobliżu, widać chwilowo nie miał jej jak pokazać Ślizgonowi, aczkolwiek podejrzewał, że ten raczej dobrze wie, jak to zioło się prezentuje.

@Lucas Sinclair

I post nauki

Lucas także kiedyś w przyszłości chciałby, żeby jego zawód nie był dla niego przykrym obowiązkiem, żeby nie musiał zmuszać się do pracy, ale czerpać z niej radość i mieć codziennie chęć do doskonalenia się w tym co będzie robił. Odwrotnego przykładu nie musiał daleko szukać. Jego ojciec, który miał tyle możliwości, jako młody czarodziej, wybrał ścieżkę kariery, która nigdy do końca mu nie odpowiadała. Możliwość pracy w Departamencie Przestrzegania Prawa Czarodziejów nadawała wtedy wysoką rangę człowiekowi, który ją posiadał, dlatego Teodor nie wahał się ani chwili, kiedy dostał taką propozycję. Jednak teraz, obserwując jego przewlekłą zgryźliwość w stosunku do innych, ciągłe nabuzowanie i przemęczenie, można uznać to za objawy wypalenia zawodowego. Sinclair junior nie chciał tak skończyć. Dlatego musiał już teraz zacząć szukać czegoś co sprawiałoby mu przyjemność i mógłby w przyszłości się temu poświecić w całości, robiąc to ochoczo. Tym samym bardzo cenił Christophera właśnie za ową pasję zarówno do magicznej fauny, jak i flory. Miał nadzieję, że mężczyzna może przyczynić się także do jego poszukiwań właściwej drogi.
Kiedy ten wspomniał o narzędziach do pisania, Ślizgon poderwał się i schylił po torbę, rzuconą pod ławkę. Sprawnie wygrzebał z niej zeszyt i pióro, a kiedy był już gotowy, kiwnął głową, dając znać O'Connorowi. Słuchał uważnie najpierw krótkiego wstępu a później samego opisu rośliny, którą przecież dobrze znał z lekcji zielarstwa, jednak zawsze to jakieś nowe informacje mogą wpaść, Starał się hasłami zapisywać najważniejsze zagadnienia, jednocześnie utrzymując kontakt wzrokowy z rozmówcą, którego bardzo przyjemnie się słuchało gdyż mówił jasno, klarownie i zwięźle. Najbardziej ciekawiła go sama uprawa pokrzywy, jak już wcześniej wspomniał. Zawsze interesowały go bardziej praktyczne aspekty każdej dziedziny, tak więc w tym przypadku było podobnie.
- A jeśli chodzi o nawożenie? Rozumiem, że nie potrzebuje żadnego specjalnego traktowania w tej kwestii? W naturalnym środowisku, tak jak pan mówi, w żyznej glebie, chyba niczego jej nie brakuje? - dopytał jeszcze, kończąc zapisywać drugą z metod rozmnażania rośliny i spoglądając na gajowego, z wyraźnym skupieniem na twarzy. - Ostatnio czytałem także o uprawie rumianku. Zaciekawiło mnie, że sieje się go, pozostawiając nasiona bez przykrycia ziemią. To ciekawe. I podobno jest tak samo dość odporny na zimno, jak dyptam. Zauważył pan inne podobieństwa wśród tych dwóch roślin? Oczywiście wykluczając właściwości, bo choć oba są roślinami leczniczymi, to zastosowanie w tej dziedzinie mają trochę inne. - to pytanie przyszło mu do głowy zupełnie spontanicznie, kiedy kilka dni temu przeglądał spis składników do eliksirów uzdrawiających. Ciekawy był co na ten temat miał do powiedzenia Christopher. Wiadome było, że są to dwie zupełnie inne odmiany roślin, jednak aby łatwiej było mu zapamiętać poszczególne informacje, czasami układał je w głowie podobieństwami. Tak było niejednokrotnie prościej. Przynajmniej dla niego. Jednak każdy ma swoją metodę zapamiętywania treści.

Znalezienie swojego miejsca w świecie, nie było wcale takie łatwo, z czego w pełni zdawał sobie sprawę, w końcu sam również nie wpadł tutaj od razu, nie pojawił się tak po prostu, nie był od razu gajowym. Spędził rok na wędrówce nie wiadomo dokąd, nie wiadomo właściwie w jakąś stronę, nie miał celu, po prostu musiał pogodzić się sam z sobą, żeby ostatecznie wiedzieć, co daje mu szczęście. Nie mógł i nie chciał być uzdrowicielem, to co robił teraz było właściwie spełnieniem jego marzeń i miał nadzieję, że uda mu się tą swoją pasją zarazić innych. Niekoniecznie musieli z miejsca podejmować pracę taką, jaką on miał, ale liczył na to, że po prostu pokaże im, że przedmioty, które z reguły nikogo nie pasjonowały, mogą być naprawdę intrygujące, wystarczy nieco jedynie w nich pogrzebać, żeby przekonać się, że nie są wcale takie złe, że warto się nad nimi pochylić, przekonać się, co się w nich kryje. To też było ważne, nie ma się co oszukiwać.
- Nigdy nie słyszałem o tym, żeby pokrzywa naprawdę wymagała nawozu. To z niej się go robi, tak zwaną gnojówkę z pokrzywy, ale zdaje się, że to cię aż tak bardzo nie interesuje. Nic mi nie wiadomo na temat jakichś niesamowicie konkretnych wymogów pokrzywy, wydaje mi się, że to jedna z najwdzięczniejszych roślin, bo właściwie do istnienia potrzeba jej wody - stwierdził z namysłem i lekko się uśmiechnął, bo w gruncie rzeczy ta uwaga zabrzmiała dość zabawnie. Pokrzywa była nieco jak mlecz, ale tak naprawdę posiadała o wiele więcej właściwości, niż jej daleki, żółty kuzyn.
- Mógłbym powiedzieć, że podobne są pod względem preferowanego stanowiska, bo oba skłaniają się raczej ku miejscom słonecznym, poza tym jednak nieco się różnią. Mają odmienne wymagania glebowe, a rumianek dość dobrze znosi okresy suche. Faktem jest, że w obu przypadkach rozmnażanie jest proste, bo zachodzi poprzez wysiew, ale nie byłbym w stanie bliżej ich ze sobą zestawić - odpowiedział na to, kręcąc nieznacznie głową. Było to dość ciekawe pytanie, musiał przyznać, i jednocześnie pokazywało, że chłopak coś na temat roślin wiedział, a to jednak się liczyło i było dość istotne. - Zgaduję, że wiesz, że dyptam jest heliotoksyczny? - dodał jeszcze, ciekaw, czy Lucas zdawał sobie z tego sprawę, czy w ogóle wiedział, co to oznaczało.

II post nauki

@Lucas Sinclair

Zdecydowanie zielarstwo dla Sinclaira było doskonałym przykładem przedmiotu, który nigdy go jakoś specjalnie nie fascynował, choć nie raz przyszło mu do głowy, że może być to dziedzina dość niepozorna, przez co mógłby się nią zainteresować, gdyby tylko zagłębił się bardziej w ten temat. Dlatego dobrym pomysłem było "danie szansy" temu przedmiotowi, przez dodatkowe korepetycje, jednak musiałby zrobić tak z połową zajęć, na które uczęszczał, bo każde z nich prawdopodobnie mogłyby rozwinąć się w jego głowie, jeśli poświęciłby na nie więcej czasu. Ale wtedy to już w ogóle musiałby nie rozstawać się z książkami...Pokiwał lekko głowową, słysząc odpowiedź Chrisa, z każdym jego słowem utwierdzając się z przekonaniu, że jednak pytanie dotyczące nawożenia pokrzywy było jednak trochę niemądre z jego strony. Ale wolał się upewnić.
- Wdzięczna roślina, której wystarczy tylko woda, mająca szerokie, lecznicze zastosowanie. Brzmi jak ideał. - podsumował, pochylony nad zeszytem, spoglądając na mężczyznę raz po raz. Jego notatki oczywiście tylko on sam potrafił rozszyfrować, więc gdyby gajowy teraz postanowił zerknąć mu w notes, to na pewno nie odczytałby ani jednego zdania. Cóż, kiedy chciało się coś zapisać pośpiesznie, nie liczyła się piękna i zgrabna czcionka. Równie niezgrabną kursywą zanotował także wskazówki na temat pielęgnacji obydwóch roślin, o które zapytał przed momentem. Liczył na jakieś ciekawostki co do podobieństw rumianku i dyptamu, jednak chyba zbytnio się tym podekscytował, ponieważ tak naprawdę było ich bardzo mało. Może to tylko jego głupie skojarzenie, podczas czytania tamtego tekstu, dotyczącego uprawy rumianku. Może niepotrzebnie jednak porównał go z tą drugą rośliną.
- Hmm, wydaje mi się, że gdzieś napotkałem wzmiankę o tym, że dyptam także dobrze radzi sobie podczas suszy. Ale może jednak to inaczej wygląda w praktyce... - nieznacznie zmarszczył brwi, próbując przypomnieć sobie tytuł książki, której stronicę miał też przed oczami i był przekonany, że właśnie tam przeczytał o przetrwaniu tej rośliny podczas przejściowej posuchy. Z zamyślenia wyrwał go głos O'Connora, którego pytanie sprawiło, że przez chwilę zwątpił w swoją wiedzę na temat zielarstwa. - Wiem, że parzy, ale chyba nigdy nie spotkałem się z określeniem heliotoksyczności. Co do dokładnie oznacza? - odezwał się dość niepewnie, gdyż sam już nie był pewien czy nie pomylił tej rośliny z inną, o podobnych cechach. Co było bardzo prawdopodobne.

Trzeba było próbować, przynajmniej zdaniem Chrisa. Poddawanie się, uciekanie przed czymś albo uznawanie, że nie ma sensu próbować, nigdy nie kończyło się dobrze. Istniała szansa, że takie zapoznanie się z tematem, sprawdzenie go, zerknięcie na niego nieco uważniej, ostatecznie faktycznie przyniesie korzyści, a nie doprowadzi do jakiejś tragedii, więc warto było sprawdzić wszystko. Wtedy najczęściej człowiek orientował się ostatecznie, co jest dla niego ważne, a wtedy już o wiele łatwiej było iść przez życie, wybierając takie ścieżki, które odpowiadały naszym własnym zainteresowaniom.
- Sporo jest takich roślin, tak naprawdę. Wydaje nam się, że uprawa części z nich jest trudna i wymagająca, że potrzeba czasu, ale jeśli odpowiednio dobierze się glebę, naszykuje właściwe stanowisko i nie zapomni o innych wymaganiach, powinno być dobrze. Oczywiście, problemy pojawiają się przy nadmiernych opadach, suszach, czy nieoczekiwanych przymrozkach, ale to nie jest coś, na co można się z góry przygotować. Nie jesteśmy w stanie przewidzieć tego, co stanie się w danym roku, za kilka dni. O to mi chodzi - powiedział łagodnie i uśmiechnął się do Lucasa lekko. Nie chciał, żeby ten się zniechęcał, poza tym Christopher uważał, że nie ma pytań głupich, tak więc zauważył to cicho, tym samym zachęcając chłopaka do tego, by nadal pytał, by nadal poszukiwał odpowiedzi, by chciał dalej dyskutować. To się zawsze liczyło i uważał, że pobudzenie własnej wyobraźni, było jedną z najważniejszych kwestii, jeśli chodziło o naukę.
- Nie będę zmyślał i oszukiwał, ale akurat informacji na temat znoszenia suszy nie posiadam. Biorąc pod uwagę, że dyptam sadzi się w glebach suchych, można zakładać, że faktycznie łatwiej będzie mu w czasie gorąca, niż nadmiernych deszczy - stwierdził spokojnie i pokiwał lekko głową, bo tak można również było na to spojrzeć i w ten sposób rozumować. To właściwie się ze sobą łączyło, więc Christopher właściwie miał poczucie, że takie wyjaśnienie ma sens. - Heliotoksyczność oznacza, że roślina jest w stanie poparzyć pod wpływem słońca. Dlatego nie należy dotykać dyptamu w czasie słonecznych dni. Trzeba pamiętać, że w gorące dni olejki dyptamu mogą ulec samozapłonowi, nie robiąc jednocześnie krzywdy roślinie. Dlatego czasami nazywa się go gorejącym krzewem, nie wiem, czy o tym słyszałeś?

III post nauki

@Lucas Sinclair

Oczywistym było, że każdy kto szukał, miał większe szanse na znalezienie odpowiedni, każdy kto zagłębiał się w temat mógł dowiedzieć się o nim więcej i więcej. Jednak czasami zwyczajnie brakowało czasu na poświęcenie większej ilości czasu danemu zagadnieniu, kiedy miało się kilka innych, które były równie ciekawe. W przypadku Lucasa było właśnie tak, że interesował się kilkoma dziedzinami, która naprawdę go fascynowały, ale nadal nie wiedział czy to były te, z którymi chciał wiązać swoją przyszłość. Dlatego ciężko mu było dokładać sobie kolejne tomiszcza, aby studiować nowe tematy, z innych magicznych dyscyplin, ponieważ bał się, że niedługo nie będzie miał czasu na nic innego z wyjątkiem nauki.
Uniósł nieco brwi, słysząc słowa Chrisa, na temat szerokiego wyboru bardzo przydatnych, leczniczych ziół i roślin. Znał kilka takich, które pomagały magii leczniczej, jednak nie spodziewał się, że jest ich dużo i w dodatku nie mają skomplikowanych wymagań co do uprawy. Pokiwał w końcu krótko głową.
- Okej, rozjaśnił mi pan zdecydowanie sytuację. Jednak to co pisze z książkach, czasami nie może być brane pod uwagę tak dosłownie. I chyba tylko ktoś kto zajmuje się tym na co dzień może rozumieć to tak jak powinno być to rozumiane. - powiedział, nieco okrężną drogą, owijając słowa wokół swoich myśli, jednak miał nadzieję, że mężczyzna pojmie jaki był sens jego wypowiedzi. - A może też różne źródła podają różne informacje... Czasami po prostu nie mam pojęcia jak podejść do niektórych rzeczy, skoro mam z tym do czynienia w praktyce, jak np. pan. - dodał po chwili, posyłając mu półuśmiech. Kiedy zaczął tłumaczyć mu na temat zagadnienia, które tyczyło się dyptamu, Lucas wyprostował się i z uwagą wysłuchał tego co gajowy ma mu do przekazania. Pod koniec pokręcił głową, na znak, że nie słyszał o takim określeniu tej rośliny.
- Nie. Wiem tylko, że trzeba zakładać rękawice, kiedy ma się z nią do czynienia, ale nie kojarzę nazwy płonący krzew... - myślał na głos, jednocześnie odpowiadając Chrisowi i przekręcając zasłyszaną przed momentem, potoczną (jak sądził) nazwę dyptamu. - A co pan wie o tym, że można połączyć go ze srebrem i wtedy nadaje się do wyleczenia ugryzienia wilkołaka? Spotkał się pan z tym kiedyś? Jestem ciekawy czy takie działanie daje efekty takie same jak standardowa esencja z dyptamu, pomagając zasklepić ranę czy dodatkowo ma jeszcze jakieś inne działanie. - spytał, nie do końca zdając sobie sprawę z tego, że jego pytanie zahacza już, jakby nie patrzeć o samą magię lecznicza i eliksiry uzdrawiające, jednak kto wie, może O'Connor miał także szeroką wiedzę na tenże temat również.

Uśmiechnął się lekko, bo czasami jeszcze, jak widać, udawało mu się innych zaskoczyć, chociaż to wcale takie łatwe nie było. To prawda, że roślin leczniczych było wiele, a nie wszyscy czarodzieje zwracali na nie uwagę, koncentrując się na tym, co znane albo tym, co znajdowało się daleko od mugolskiego świata, to zaś, w dużej mierze, było błędem.
- Cóż, czasami trudno jest zrozumieć coś na pierwszy rzut oka, niektóre książki podają jedne informacje, inne jeszcze coś innego i można spokojnie odnieść wrażenie, że jest to strasznie pomieszane. Tak naprawdę uważam, że najlepiej jest uczyć się na własnych błędach, obserwować rośliny, przekonywać się, kiedy rosną dobrze, a kiedy gorzej. To daje wiele do myślenia, ale pozwala również na odkrycie odpowiednich dróg - odpowiedział łagodnie, bo mimo wszystko chciał, żeby chłopak nie poczuł się jakoś dotknięty albo odrzucony z tego powodu, że niektóre kwestie nie były zbyt jasne. Christopher zdawał sobie sprawę z tego, że to umiało zniechęcać, ale nie zamierzał się z tego powodu poddawać, ani teraz, ani nigdy i liczył na to, że osoby, które uczył, również spróbują pójść tą ścieżką.
- Czasami, kiedy was słucham, mam wrażenie, że robicie wszystko, żeby mnie zawstydzić. Część z waszych pytań daje mi wiele do myślenia i pozwala szukać odpowiedzi na pytania, jakich dotąd sobie nie stawiałem. Ale dobrze, zastanówmy się nad poruszoną przez ciebie kwestią - odparł, śmiejąc się ciepło. Nie spodziewał się takiego podejścia do sprawy, ale mógł poważnie się nad tym pochylić, żeby spróbować jakoś dobrze to zinterpretować. Do tej pory nie spotkał się z czymś podobnym, ale też trzeba było przyznać, że dość prędko odkrył, iż uzdrowiciel jest z niego raczej marny, nic zatem dziwnego, że koncentrował się raczej na kwestiach dotyczących hodowli, rozrostu i ogólnego zastosowania roślin, a nie spoglądał dalej. Może to był błąd?
- Pomijając jego zastosowanie w kremach, należy zwrócić uwagę głównie na kłącze dyptamu. To ono ma największe właściwości lecznicze, aczkolwiek kwiaty i liście też bywają potrzebne. Wszystkie te składniki wykazują właściwości odtruwające i oczyszczające organizm, stosuje się je przeciwzapalnie oraz odkrztuśne, ale akurat to ostatnie jest nam najmniej potrzebne. Nie mam pojęcia, jak wygląda samo połączenie ze srebrem, myślę, że w tym temacie powinna wypowiedzieć się dokładniej profesor Whitehorn, jednakże biorąc pod uwagę właściwości tej rośliny, jestem w stanie założyć, że będzie ona pomocna przy ranach zadanych przez wilkołaka. Można zastanowić się, czy odwar z dyptamu w połączeniu z tojadem nie dałby tutaj odpowiednich efektów, ale pamiętać trzeba, że obie te rośliny są trujące, więc stosowanie ich samemu może okazać się śmiertelne - stwierdził w końcu, posiłkując się swoją wiedzą. Nie zamierzał oszukiwać, nie wiedział w końcu wszystkiego, a koncentrował się na tym, co było dla niego ważne w jego pracy, w jego zainteresowaniach.


IV post nauki

@Lucas Sinclair

To własnie Sinclaira było chyba bardzo prosto zaskoczyć, jeśli chodziło o fakty dotyczące magicznych roślin, biorąc pod uwagę jego dość ubogą wiedzę w tym temacie. Ale to prawda, bardzo dużo było niepozornych roślin, które tak naprawdę mogły wiele zdziałać, a ludzie zwyczajnie nie zdawali sobie sprawy z ich cennych właściwości.
- Właśnie też dochodzę do podobnych wniosków, mając przeświadczenie, że praktyka nigdy nie zastąpi, choćby najlepiej wyuczonej teorii. - powiedział zdecydowanie, będąc pewnym tej teorii, zwłaszcza, że przed momentem Christopher ją niejako potwierdził swoimi słowami. Owszem, mógł zirytować się faktem, że jednak niektóre kwestie nie były konkretnie czarne albo białe i trzeba było niejednokrotnie gdybać i porównywać informacje, aby ostatecznie dość do tych odpowiednich, które pokrywały się z rzeczywistością. Jednak z drugiej strony była to taka zależność, na którą nikt chyba nie miał wpływu, dlatego wolał po prostu przyjąć to do wiadomości i zaakceptować, że tak po prostu było. Inaczej nie poszedłby dalej ze swoją nauką zielarstwa. Usłyszawszy kolejne słowa mężczyzny, uśmiechnął się do niego serdecznie. To naprawdę miło, jeśli ktoś w rozmowie traktuje cię praktycznie jak równego sobie i przyjmuje różne niejasności z cierpliwością i pozwala wspólnie się nad nimi pochylić.
- Tak, kojarzę, że najczęściej wykorzystuje się kłącze. - potwierdził, kiwając lekko głową po tym jak mężczyzna zaczął opowiadać o zastosowaniu dyptamu w magii leczniczej. - O ile nic nie pomyliłem to  mieszanka ta pozwala zagoić głęboką ranę po ugryzieniu, zapobiegając niebezpiecznemu krwotokowi. Tylko zastanawia mnie, po co to srebro, skoro sama esencja z dyptamu i tak działa regenerująco na uszkodzenia ciała i tak jak pan mówi przeciwzapalnie i antytoksycznie... - ciągnął, trochę jakby sam do siebie, jednak spoglądając co jakiś czas na Chrisa. - Ale połączenie tojadu z dyptamem też miałoby sens, ale rzeczywiście trzeba by było odpowiednio dobrać proporcje. I właśnie tutaj mamy idealny chyba przykład na to, że teoria jest niczym bez namacalnych praktyk. Trzeba by było sporządzić taki wywar i znaleźć ofiarę wilkołaka, aby się przekonać o słuszności naszych przemyśleń. - oznajmił, posyłając swojemu rozmówcy pełne przekonania spojrzenie. Dopisał jeszcze w swoich notatkach wzmiankę o działaniu wykrztuśnym dyptamu, bo tego akurat nie wiedział, a było to bardzo ciekawe. Z pewnością dużo wyniesie z tego spotkania.

- O nie, z całą pewnością nie zastąpi. To trochę tak, jakby zakładać, że ktoś będzie świetnym uzdrowicielem, bo zna na pamięć wszystkich choroby, ich objawy i czysto teoretycznie wie, jak je leczyć. Można nieźle rozpoznawać rośliny, ale co z tego, skoro nie wie się, co z nimi zrobić? - zauważył na to spokojnie, dość łagodnie, jednocześnie uśmiechając się pod nosem, bo porównanie to chyba było w przypadku chłopaka naprawdę trafne, a przynajmniej takie odnosił wrażenie. Podążanie pewnymi ścieżkami mogło wydawać się nieco skomplikowane, ale tak naprawdę bez nich, nie dało się dojść daleko, a opieranie całej swojej wiedzy jedynie na tym, co wyczytało się z książek, było jego skromnym zdaniem, co najmniej szalone. I nie prowadziło w żadne sensowne miejsca, nie dało się tego po prostu ominąć.
- Nie jestem w stanie powiedzieć ci, dlaczego srebro. Zupełnie mi tutaj nie pasuje. Nie zakładam z góry, że dyptam byłby w stanie od razu naprawić jakąś ranę, ale ma na tyle dużo właściwości leczniczych, iż niewątpliwie by w tym pomógł i pozwolił na wyciągnięcie z miejsca ugryzienia wszelkich toksyn, jakie się tam dostały - powiedział, wyraźnie się nad tym zastanawiając, ale ostatecznie pokręcił nieznacznie głową i spojrzał dość uważnie na swojego rozmówcę, po czym pokiwał nieznacznie głową. - To prawda. Pytanie jednak, czy nawet jako uzdrowiciel, który dąży do poznania prawdy, chciałbyś ryzykować życiem albo zdrowiem swoich pacjentów - zauważył spokojnie, bo była to kwestia dość istotna, ale odnosiła się tylko i wyłącznie do sumienia oraz moralności rozmówcy, nie zamierzał zagłębiać się w to, jaki ten dokładnie jest, chłopak musiał udzielić sobie odpowiedzi w tym temacie sam, bo to były jego wybory i Christopher nie mógł prowadzić go za rękę.
- Skoro jednak rozmawiamy już o dyptamie i jego właściwościach, to warto pamiętać, że odwar z korzenia stosuje się także na skurcze i bóle brzucha, zaburzenia trawienne, czy nerwobóle. Liści używa się z kolei przy nieregularnych miesiączkach. Oprócz tego można stosować go również zewnętrznie przy zakażeniach bakteryjnych oraz wypryskach. Co ważne, stosując dyptam, trzeba uważać na słońce, bo nadal zachowuje swoje właściwości, co może prowadzić do fotouczulenia. Znasz jakieś rośliny o podobnych zastosowaniach do dyptamu? - dodał, zaraz jednak kierując do chłopaka pytanie, by przekonać się, jak dokładnie wygląda jego stan wiedzy i co w związku z tym można by zrobić. Wiedział oczywiście, że Lucas sam zdawał się sugerować, iż nie ma zbyt wielkiego pojęcia o roślinności, ale ich obecna dyskusja zdawała się temu przeczyć.

V post nauki

@Lucas Sinclair

Może i jego stwierdzenie na temat ogromnej przewagi doświadczenia nad teorią, jednak chciał podtrzymać dyskusję, która na chwilę obecną rozwijała się pomiędzy nimi w najlepsze. Usłyszawszy przykład mężczyzny, którym ewidentnie chciał on uzmysłowić Sinclairowi, że sucha wiedza bez praktyki nie istnieje, student zaśmiał się cicho, patrząc na swojego rozmówcę.
- Mam wrażenie, że to było idealne nawiązanie do mnie - odezwał się, nieco rozbawiony tym jak bardzo owy obraz "dobrego" jedynie w teorii uzdrowiciela mógł pasować do jego osoby. Zdecydowanie O'Connor miał rację. Prawdziwą głupotą byłoby polegać tylko i wyłącznie na informacjach z zawodowych podręczników, a nawet byłoby to skrajnie nieodpowiedzialne, gdy w grę wchodziło czyjeś zdrowie lub nawet życie, jak w przypadku wspomnianych magomedyków.
Zmarszczył nieco brwi, słuchając tego co gajowy ma mu do powiedzenia na temat specyfiku składającego się z dyptamu i srebra. Nie pamiętał już skąd o tym wiedział, czy gdzieś to dosłyszał czy znowuż gdzieś wyczytał, ale był pewny, że coś takiego istniało.
- A może to przez to, że mówi się, że stare srebro łagodzi nieco skutki likantropii. Dawniej wierzono także, że jedynie ten metal potrafi zaszkodzić wilkołakom. - powiedział, próbując jakoś powiązać mieszaninę tych dwóch składników. Wiedział doskonale, że Christopher mógł podzielić się z nim wiedzą na temat konkretnych właściwości leczniczych dyptamu, jednak tak jak mężczyzna sam stwierdził, warto było dać pod rozwagę także inny temat, nieco mniej związany z samym zielarstwem. Może to zainspiruje mężczyznę, aby w przyszłości dowiedzieć się czegoś więcej na temat tej dość specyficznej mieszanki na ugryzienie wilkołaka?
- Ale ktoś kiedyś też musiał zaryzykować, aby zdobyć doświadczenie w niektórych kwestiach i dowiedzieć się jak wygląda w praktyce to co teraz wydaje nam się oczywiste. Na tym polegają badania, które chyba są niezbędne do rozwoju w dziedzinie jaką jest magia lecznicza. - nie chciał podważać tego co mówił Chris, jednak on widział to trochę inaczej. Chciał przedstawić mu drugą stronę medalu. Wiadomym było, że narażanie swoich pacjentów na jakiekolwiek ryzyko było bardzo, ale to bardzo niewłaściwe, jednak za zgodą kogoś, kto chciałby spróbować takiej metody leczenia, mając świadomość, że może się udać lub nie, wielu uzdrowicieli wynalazło genialne eliksiry! - Ale to chyba temat na znacznie dłuższą dyskusję i z pewnością odbiega bardzo od zagadnienia, którym chciał pan się zająć dzisiaj. - sprostował uprzejmie, posyłając mężczyźnie łagodny uśmiech i dając do zrozumienia, że nie musi ciągnąć już rozpoczętego przez chłopaka wywodu na temat domniemanego leku na likantropie.
Kolejne wskazówki gajowego, na temat innych właściwości dyptamu były bardzo cenne dla Lucasa, dlatego zapisał je pokrótce w zeszycie, zwracając szczególną uwagę aby wzmianka o działaniu wywaru z rośliny na nerwobóle, bóle brzucha i problemy trawienne, zapisana była w miarę czytelnie, aby nie musiał się potem domyślać. Dokończył pisać o innych efektach stosowania innych części rośliny, po czym usłyszał pytanie skierowane do niego. Wypuścił gwałtownie powietrze, zastanawiając się nad odpowiedzią.
- Hm, przy wypryskach stosuje się też czyrakobulwy, prawda? A jeśli chodzi o działanie regeneracyjne to nasuwa mi się jedynie magiczna jarzębina, której kora jest głównym składnikiem eliksiru wiggenowego... - dość niepewnie postanowił zaproponować te dwie rośliny, które jako pierwsze przyszły mu na myśl. może jakby się dłużej zastanowił to wyszukałby coś bardziej trafnego, ale może te pierwsze skojarzenia były właśnie najlepsze? Pozostało mu tylko czekać, co na to powie mężczyzna.

Christopher uśmiechnął się lekko pod nosem, ale nie komentował dalej tego stwierdzenia. Może zrobił to nieco specjalnie, może podświadomie, ale właściwie - nie miało to aż tak wielkiego znaczenia. Chciał jednak, by chłopak zrozumiał, o czym tutaj właściwie rozmawiają i może ostatecznie postanowił również, czy chce się w to bawić i zagłębiać, czy jednak nie. Skinął również głową na znak, że owszem, słyszał o tych wierzeniach dotyczących srebra, ale nie miał do nich przekonania, po czym spojrzał uważnie na Lucasa, bo wydawało mu się, że chłopak jest dość mocno skoncentrowany na dziedzinie, jaka go ciekawiła, ale zdaje się, że widział wszystko również w barwach nieco odważniejszych, niż było to prawdziwe. Choć, kto wie? To prawda, że trzeba było badań, trzeba było rozwoju, by dotrzeć do pewnych spraw, by je zbadać, by przekonać się, co się w nich kryje, do tego zaś potrzeba było całkiem sporej dawki odwagi, ale również, niewątpliwie, rozumu.
- Musi to bardzo mocne słowo. Powiedziałbym, że powinien tego chcieć, bo jeśli robi to ze względu na inne pobudki i nie ma do tego przekonania, to często okazuje się ostatecznie, że podąża złą drogą i nie jest dostatecznie uważny. Przynajmniej takie odnoszę wrażenie, bezsprzeczne jednak jest to, że faktycznie ktoś musi zaryzykować, by zdobyć większą wiedzę - przyznał w końcu, kiwając lekko głową i nie widząc w tym ostatecznie niczego dziwnego. Uśmiechnął się znowu do niego lekko, kiedy chłopak stwierdził, że takie rozważania nie są faktycznie treścią ich spotkania, a później posłuchał spokojnie jego odpowiedzi. Pokiwał głową, bo faktycznie chłopak miał w obu przypadkach rację i była to całkiem dobra wiedza, niemniej jednak poprosił go jeszcze, żeby powiedział mu, co wie na temat tych roślin, bo skoro dyskutowali o kwestiach dotyczących zielarstwa, to był ciekaw, czy ma pojęcie o tym, jak się je uprawia, czy jak dokładnie wyglądają, zanim pozyska się z nich składniki.
- Jest również wiele innych ziół, które stosuje się, chociażby przy trądziku. Dobry jest nagietek lekarski, fiołek trójbarwny, czy oczar wirginijski. Co ciekawe, stosuje się je w gruncie rzeczy na wiele różnych sposobów, bo można je pić, wcierać w skórę, a nawet sporządzać z nich maseczki. Wiesz cokolwiek o tych roślinach? Jeśli nie, to możemy o nich spokojnie porozmawiać, w pierwszej kolejności, bo gdybyśmy chcieli chwytać się wszystkiego, to zapewne siedzielibyśmy tutaj do września - odparł na to i uśmiechnął się znowu lekko. Sam pewnie mógłby mówić w nieskończoność o wszystkich możliwych ziołach, ale jednak wolał aż tak mocno się w to nie zagłębiać, bo pewnie chłopaka zanudzi.

VI post nauki

@Lucas Sinclair

Zgodnie z tym co powiedział, jak również z niewerbalną aprobatą mężczyzny na zakończenie tematu rzekomego lekarstwa na ugryzienie wilkołaka, nie ciągnął już tego zagadnienia. Choć było to dla niego bardzo ciekawe, rozumiał doskonale, że dzisiaj swój czas O'Connor pragnął poświęcić czemuś innemu. Także uzdrawianie nie było dziedziną magii, którą czarodziej zajmował się na co dzień, więc nie było się czemu dziwić.
A i owszem. Ślizgon należał zdecydowanie do tej grupy osób, którzy woleli od razu działać niżeli miałby czekać z czymś wieki i w końcu nie sprawdzić swojej hipotezy. Niektóre kierunki nauki po prostu nie posuwałyby się na przód gdyby wszyscy działali rozważnie a nikt nie postanowiłby zaryzykować. Kiwnął głową, w geście zrozumienia, kiedy gajowy skomentował jego wywód na temat rozwoju magii leczniczej.
- Ma pan rację. Zdecydowanie ta osoba musi mieć chęci, aby komukolwiek zdołać pomóc - zgodził się, ostatecznie wyciągając bardzo ważne wnioski ze słów, które starszy czarodziej wypowiedział w jego kierunku. Było to niezwykle cenne spostrzeżenie, które z całą pewnością zapamięta i jeśli przyjdzie mu kiedykolwiek stanąć w świetle takich wydarzeń, wykorzysta tę radę.
Kolejne zagadnienia, jakie poryli rozpoczęły się od podania całkiem skromnych dwóch przykładów, które skojarzyły się Sinclairowi, kiedy Chris spytał o magiczne rośliny podobne do dyptamu. Wtedy sam O'Connor podrzucił kilka innych nazw roślin, które miały właściwości leczące trądzik. Tym samym całkiem płynnie wyszło im przejście z tematu uzdrawiania ran do leczenia chorób skóry.
- Oczar jest krzewem, prawda? I to dość wysokim, bo z tego co pamiętam może osiągać nawet cztery metry wysokości... Nie jest chyba także wymagający jeśli chodzi o uprawę. Za to nagietek potrzebuje dużo światła. Łatwo się rozsiewa i rozmnaża się poprzez wysiew do gruntu, bodajże... od kwietnia do końcówki czerwca. - mówił, starając się przekazać wszystko co wiedział na temat wymienionych przez gajowego roślin. Po chwili zdał sobie sprawę, że ominął kwiat, który był trzecim przykładem. - Ah, i jeszcze fiołek. Charakterystyczna barwa fioletowo-żółta. Bardzo niski, może mierzyć zaledwie 10-40cm, a w jego rozsiewaniu biorą udział mrówki. - wyrecytował to co zdołał dowiedzieć się niegdyś na lekcjach zielarstwa z profesor Vicario. Akurat te atrakcyjnie wyglądające rośliny lepiej mu się zapamiętywało niż te, które odpychały swoim wyglądem, albo były po prostu zwyczajne, tak jak na przykład pokrzywa.

Mogli rozmawiać o wszystkim i o niczym, oczywiście, ale jeśli mieli zrobić coś dobrze, to jednak powinni skoncentrować się nieco bardziej na jednym zagadnieniu, a nie skakać z miejsca w miejsce. Christopher wprost przyznawał, iż znał przeznaczenie konkretnych roślin, wiedział, jak stosować je w ziołolecznictwie, ale już tworzenie konkretnych, wymagających eliksirów, maści, czy wywarów, było dla niego czymś, co zdecydowanie przekraczało jego wiedzę i zdolności, nie był najlepszy z uzdrawiania, chociaż przecież początkowo sam miał zasiadać w jednym z gabinetów Munga. Życie jednak pokazało, że to nie było dla niego i dobrze, bo teraz zdecydowanie mógł robić to, co chciał, nawet udzielać rad młodszym od siebie czarodziejom, mając nadzieję, że te ostatecznie okażą się w miarę trafne. Teraz zaś skinął jedynie głową, gdy Lucas skomentował jego wcześniejsze słowa i usiadł nieco wygodniej, by posłuchać tego, co chłopak miał do powiedzenia na temat roślin, o których mu wspomniał.
- W takim razie po kolei. Oczar, podobnie jak większość roślin, ma wiele różnych gatunków. Ten, o którym rozmawiamy, posiada nie tylko właściwości lecznicze, ale ma zastosowanie w kosmetyce i dodatkowo jest fantastyczną rośliną ozdobną. Nie wiem, czy wiesz, ale kwitnie na jesień i zimę, co czyni z niego roślinę dość wyjątkową. Masz rację mówiąc, że nie jest zbyt wymagającą rośliną, jego uprawa jest dość prosta i nawet początkujący zielarze powinni sobie z nim poradzić. Powinien zostać zasadzony w glebie wilgotnej, nieznacznie kwaśnej, żyznej i bogatej w składniki pokarmowe, w miejscu słonecznym albo nieznacznie zacienionym. Jak myślisz, jest odporny na zimno? Jak będzie znosił suszę? - zaczął zatem, spokojnie podając mu kolejne dane, aczkolwiek doskonale wiedział, że to dopiero początek drogi. Specjalnie postawił Lucasowi pytanie, by zobaczyć, jak sobie z nim poradzi. Pośrednio bowiem dał mu już bowiem podpowiedzi w tym, o co go dokładnie pytał i zastanawiał się, czy chłopak zdoła to od razu wykorzystać, czy może jednak nie.

VII post nauki

@Lucas Sinclair

Chłopak też nie do końca był pewien drogi, która wydawała mu się poniekąd oczywista. Zdecydowanie posiadał łatwość do przyswajania wiedzy w zakresie magii lecznicze i jednocześnie sprawiało mu to wielka radość, kiedy poznawał nowe zagadnienia związane z uzdrawianiem. Ale rzeczywiście musiałby zacząć uczyć się metod leczenia na "żywym" organizmie, a nie tylko na magicznym fantomie, bo to jest znacząca różnica, aby przekonać się, jak tak naprawdę radzi sobie z różnymi czynnikami, które wpływają na pracę magomedyka. Juz podczas praktycznego egzaminu z profesor Whitehorn, spostrzegł, że stres towarzyszący tej pracy, zdecydowanie nie jest sprzyjający logicznemu myśleniu. Tak samo jak czas, którego czasami ma się zbyt mało, aby podjąć właściwą kroki. Potrzeba było solidnego stażu, aby Lucas mógł z zdecydować czy owa praca jest tym, czemu chciałby się poświęcić w całości.
Po tym jak dość pobieżnie opowiedział o trzech roślinach, które zostały wczesniej wywołane przez Christophera, mógł spodziewać się, że przejdą do szczegółowego omawiania najpierw jednej z nich. W końcu ich rozmowa polegała jakby nie patrzec na wymianie wiedzy, a mężczyzna wiedział dużo więcej niżeli chłopak. Dlatego Lucas znów sięgnął po notes i zaczął zapisywać fakty, które jemu umknęły lub zwyczajnie nie zdawał sobie z nich sprawy.
- Skoro potrzebuje wilgotnej gleby, to pewnie nie będzie mu lekko podczas suszy... - myślał na głos, podnosząc wzrok na Chrisa. - I logicznie rzecz biorąc, jeżeli kwitnie dopiero w okresie jesienno-zimowym to zapewne jest mrozoodporny. - dodał po chwili zastanowienia, próbując jakoś z sensem podejść do pytania zadanego przez O'Connora. Chociaz zawsze mogło to byc jakieś podchwytliwe pytanie, które nie było tak proste, jakim się wydawało.

- Dokładnie. Oczar jest wrażliwy na suszę, należy więc pamiętać, żeby go regularnie podlewać, jeśli lato jest zbyt słoneczne. Jeśli chcemy zapobiegać utracie wilgoci, warto również ściółkować go korą sosnową - odparł, wyjaśniając wszystko na tyle dokładnie, na ile było to możliwe. Jeśli chłopak chciał w przyszłości wykorzystywać w medycynie roślinność i zioła, to zdecydowanie powinien wiedzieć, jak je uprawiać, by mieć świadomość, kiedy są dostatecznie zdrowe, by faktycznie przekazywać dalej właściwości lecznicze. To było dość istotne, a odnosił czasem wrażenie, że niektórzy czarodzieje zupełnie o tym zapominali i nie było to dla nich nazbyt dobre. Przykładem mogła być, chociażby krylica, ale sam Christopher wolałby się do niej jednak nie zbliżać, tak po prostu. - I tak, to prawda, oczar znosi bardzo dobrze niskie temperatury i nie ma potrzeby, by zabezpieczać go w jakiś sposób na zimę. W tym wypadku wyjątkiem są tylko młode rośliny, je warto owinąć włókniną, by przypadkiem nie przemarzły - stwierdził, bo podobało mu się to, jak zachowywał się chłopak. Myślał logicznie, był w stanie łączyć ze sobą posiadane informacje, a zdaniem Christophera była to niesamowicie ważna cecha. Wyciągnął przed siebie nogi i na moment zamknął oczy, w ten sposób po prostu odpoczywając. Czuł się całkiem dobrze, a opowiadając o tym, co wiedział, w pewien sposób nawet się relaksował. Wiedział, że będzie musiał wkrótce wrócić do pracy, ale to ani trochę mu nie przeszkadzało, nawet się z tego powodu cieszył.
- Pominę kwestie przycinania, bo to na pewno nie jest dla ciebie aż tak istotne. Jeśli chodzi o jego zastosowanie, to jak wiesz zwalcza stany zapalne skóry, ale stosuje się go również przy chorobach układu oddechowego i pokarmowego. Właściwości lecznicze wykazuje kora oraz liście oczaru. Dobrze, kiedy mówię o stanach zapalnych skóry, to jak myślisz, na co byłby pomocny? - spytał łagodnie, ciekaw, czy chłopak jest już w stanie poruszać się po wiedzy na takim poziomie, powiedzmy, abstrakcji.

VIII post nauki

@Lucas Sinclair

Zapisując kolejne wskazówki, dotyczące prawy oczaru, chłopak był coraz bardziej pod wrażeniem ogromu wiedzy jaką posiadał Christopher. Zdawał sobie sprawę jak obszerną dziedziną jest zielarstwo, jednak dopiero teraz uświadomił sobie ile mężczyzna posiadał doświadczenia w tym temacie i ile czasu musiał poświęcić, aby tego wszystkiego się dowiedzieć.
- Czyli przeżyje suszę o ile będzie się pamiętać o obfitym nawadnianiu gleby... - powtórzył, aby sobie utrwalić tę wiedzę i jednocześnie lepiej wyobrazić daną sytuacje. - Mniej więcej przy jakiej temperaturze należy zabezpieczyć te młode gałązki, aby przetrzymały ten okres? - postanowił o to dopytać, ponieważ było to dla niego dość istotne, przy takiej porze roku jak późna jesień czy wczesna zima, temperatury czasami są różne i wartało by wiedziec kiedy jest ten moment, aby ubrać je we włókninę.
Zauważywszy, że Chris nieco przeciąga się na ławce, chłopak spojrzał mimowolnie na zegarek. Oho, ile czasu już spędzili na tej rozmowie. Może gajowy miał swoje obowiązki, do których powinien wrócić, a ten zawraca mu głowę tak długo...
- Jeśli ma pan jakieś zajęcia, którymi musi się pan zająć, to zawsze możemy przełożyć to na kiedy indziej. - zwrócił się do niego, aby jasno dać mężczyźnie do zrozumienia, że nie chce go odciągać od pracy na tak długo i narzucać się. Choć wiedział, że Chris lubi opowiadać o magicznych roślinach, nie zmieniało to faktu, że czasami nie warto było z tym przesadzać, zwłaszcza jeśli było coś innego do zrobienia.
- Hmm, oprócz stanów zapalnych, przy trądziku? Może... jakieś zmiany alergiczne? Poważne wysypki? Takie jak przy smoczej ospie? - musiał przyznać, że przy pytaniu O'Connora musiał troche improwizować, strzelając w różne choroby, których objawy w efekcie atakowały skórę. - Albo jakieś zmiany... atopowe na skórze? - próbował dalej, zastanawiając się na głos nad tym o co zapytał go mężczyzna.

- Kiedy? Odpowiednim momentem będzie pojawienie się przymrozków. Wiesz, co to dokładnie oznacza? - odpowiedział spokojnie i uśmiechnął się lekko. Widać było, że chłopak mimo wszystko chce mieć jak najwięcej informacji, a to zdecydowanie mu się chwaliło, Christopher zawsze uważał, że osoby tego typu zajdą daleko, w końcu nie ograniczały się tylko do wiedzy książkowej i szukały dalej, starając się dostrzec coś, czego być może nie widzieli inni. To było naprawdę ważne, nic zatem dziwnego, że jedynie lekko pokręcił głową i powiedział, że spokojnie mogą jeszcze chwilę posiedzieć. Gdyby była taka potrzeba, mogliby umówić się raz jeszcze na spotkanie, w końcu to nie było nic wielkiego, a Christopher nie widział żadnego problemu w tym, by poświęcić nieco czasu i uwagi uczniom, którzy chcieli poszerzać swoje horyzonty.
- Całkiem dobrze kombinujesz. Wykorzystuje się go w przypadku leczenia oparzeń, owrzodzeń, torbieli, jak również siniaków. Bardzo dobrze sprawdza się przy łuszczycy skóry, ale też przy łagodzeniu zaczerwienień i bólu po użądleniach najróżniejszych owadów. Wydaje mi się, że przy smoczej ospie byłby równie użyteczny, bo działa przeciwzapalnie i przeciwbakteryjnie. Jak myślisz, do czego można go jeszcze w takim razie stosować? Na co może wpływać? Jest bardzo ciekawą rośliną, o niesamowicie szerokim zastosowaniu, więc uważam, że każdy uzdrowiciel powinien wiedzieć na jego temat jak najwięcej - odparł, rozwijać nieco wypowiedź chłopaka i dodając jeszcze kilka mniejszych elementów. Faktycznie uważał, że medycy powinni nieco bardziej zwracać uwagę na rośliny pozornie zwyczajne i mugolskie, bo ich zastosowanie w leczeniu najróżniejszych chorób, jakie przecież mogły dotykać także czarodziejów, było warte zapamiętania.

IX post nauki

@Lucas Sinclair

- Nooo... tak, minusowe temperatury - szepnął, jakby sam do siebie, dopiero teraz pojmując, że to powinno rozumieć się samo przez się. Czasami sam zaskakiwał siebie głupimi pytaniami. A podobno kto pyta nie błądzi. On czasami przed te swoje pytania tworzy labirynty, których nie może pokonać w rezultacie, sam sobie utrudniając życie...
Po tym jak usłyszał od gajowego, że mogą dalej kontynuować, posłał mu uśmiech pełen wdzięczności. Bardzo doceniał to, że mężczyzna poświęca mu tyle czasu, zawłaszcza, że Ślizgon czasami miał swoje "przepalenia zwojów mózgowych" i tracili go czasami niepotrzebne na jego bezsensowne pytania.
- Ooo o siniakach nigdy bym nie pomyślał - odezwał się, skinąwszy głową kilka razy z uznaniem, a następnie spisał pozostałe informacje, tak aby potem mu nie umknęły. Przez chwilę milczał, próbując przypomnieć sobie jeszcze jakieś zastosowanie dla oczaru, które z pewnością kiedyś do niego dotarło, a w tej chwili go ominął - A czy to czasami nie on hamuje krwawienie? - wypalił nagle, jakby ta myśl naszła go w mgnieniu oka. Przeniósł wzrok na Christophera - Uszczelnianie naczyń krwionośnych. To chyba też jest jego istotne zastosowanie. - dodał po chwili, kiedy był już bardziej pewny swojej wypowiedzi, bo gdzieś w otchłaniach umysłu kojarzyło mu się to właśnie z ta rośliną. - A czy jeśli działa na siniaki, to tak samo leczy również opuchliznę? - dopytał, wiążąc te dwie kwestie ze sobą, z małym opóźnieniem. Chyba był już trochę zmęczony, a jego szare komórki ewidentnie nie chciały współpracować. Jednak nadal próbował logicznie myśleć, choć czasami z różnym skutkiem.

Christopher uśmiechnął sie lekko na jego słowa, a jego jasne oczy zdawały się pozostawać całkowicie łagodne. W końcu nie działo się nic wielkiego, a on zdawał sobie sprawę z tego, że chłopak nie musi wiedzieć wszystkiego, więc nie poczytywał jego zachowania jako czegoś, co byłoby potwornie złe.
- Też nie do końca tak. Przymrozek pojawia się, kiedy temperatura przy gruncie spadnie poniżej zera, przy średniej dobowej większej od zera. Najczęściej pojawia się on przy końcu i początku okresu wegetacyjnego. I domyślam się, że to brzmi dość bełkotliwie, ale jeśli zacząłbyś z tym pracować, dość szybko przekonasz się, co mam na myśli - powiedział i skinął nieznacznie głową, żeby posłuchać tego, co chłopak ma do powiedzenia. Skinął delikatnie głową, a później przesunął opuszkami palców po wardze, szukając odpowiednich słów na wyjaśnienie tego, co zostało właśnie powiedziane.
- Tak, dokładnie, uszczelnia naczynia krwionośne, wiem, że jest stosowany, chociażby w sytuacji, w której dość mocno krwawią dziąsła, zatem analogicznie można wykorzystywać go przy innych problemach tego typu, aczkolwiek podejrzewam, że być może musi zostać inaczej przygotowany. Wiem, że łagodzi obrzęki, aczkolwiek nie wiem dokładnie czym różni się od opuchlizny. Bo zdaje się, że to nie to samo z punktu widzenia medycyny? - odparł i spojrzał na chłopaka, ciekaw, czy ten będzie w stanie mu coś w tym temacie wyjaśnić, bo nie był przekonany, czy dobrze rozumuje. Odnosił jednak wrażenie, że słowa te nie były tak po prostu wymienne.
- Powiedzmy, że pomówimy jeszcze o nagietku, co ty na to?

X post nauki

@Lucas Sinclair

W końcu Lucas był tylko mocno przeciętnym studentem, jeśli chodziło o zielarstwo, a to, że nie miał podstawowej wiedzy na temat pielęgnowania roślin było dla niego nieco zawstydzające. I pewnie zapadł by się pod ziemię, gdyby nie łagodny uśmiech O'Connora. Jak dobrze, że był taki wyrozumiały i z cierpliwością pośpieszył z wyjaśnieniem tego co określało się mianem przymrozków.
- To znaczy, nie... Brzmi całkiem sensownie, choć nie do końca mogę to sobie w tej chwili wyobrazić, ale to tak jak pan mówi, pewnie dlatego, że nie zajmuję się roślinami i nie mam z tym do czynienia - oznajmił, drapiąc się po głowie piórem, które trzymał w ręku.
Zanotował pokrótce kolejne informacje na temat oczaru, zwłaszcza wzmiankę o leczeniu krwawienia dziąseł, po czym usłyszawszy kolejne słowa gajowego, podniósł głowę i marszcząc nieznacznie czoło, musiał przez chwilę pomyśleć jak się przed paroma chwilami wyraził.
- Nie, nie. Miałem na myśli właśnie obrzęki... Proszę mi wybaczyć, ale chyba już jestem trochę przemęczony. Te egzaminy tak blisko, a człowiek ma tyle do ogarnięcia... - powiedział, nieco zmieszany, jednak niezwykle szczery.
- Nagietek? Hmm, to chyba jedna z roślin, które mają bardzo szerokie zastosowanie. Bo można ją stosować zarówno zewnętrznie; na oparzenia, odmrożenia, wysypki czy uszkodzenia skóry; ale także wewnętrznie w postaci naparów na przykład przy problemach żołądkowych. - zaczął spokojnie, próbując krótko opisać roślinę, którą przywołał przed momentem Christopher.

- Spokojnie, sporo wiedzy przychodzi z czasem. Kiedy byłem w twoim wieku, też wydawało mi się, że coś wiem, a później okazywało się, że to było niesamowicie zwodnicze myślenie. Pewnie teraz brzmię, jakbym się wymądrzał, ale chciałbym po prostu, żeby podobne rzeczy były dla was jasne. Nie wszystko wie się i rozumie od razu, to nie jest żadna ujma na honorze - powiedział z łagodnym uśmiechem, tym samym chcąc pokazać chłopakowi, że naprawdę nie powinien się przejmować podobnymi kwestiami, a jeśli mimo wszystko jest to coś, co go dręczy, to powinien sobie tak naprawdę dać czas. Nie od razu Paryż zbudowano. Na wiele spraw trzeba było czasu, cierpliwości, wytrwałości, samozaparcia, a tego większości młodych osób brakowało, zaś Chris doskonale wiedział, jak się w tym zakresie sprawy mają.
- Nic się nie stało. A to też zawsze wiedza dla mnie - zauważył spokojnie, bo przecież nie zamierzał robić z tego powodu jakiegoś niepotrzebnego zamieszania, czy czegoś takiego. Potem uśmiechnął się do chłopaka lekko, zdając sobie sprawę z tego, że powinni nieco ograniczyć może wiedzę, ale mimo wszystko, skoro już zaczęli, to nie mogli machnąć na to ręką. - To bardzo wszechstronna roślina, to prawda. Można ją nawet dodawać do sałatek, ale to pewnie nie jest dla ciebie aż tak ważne. Ale masz rację, w medycynie ma bardzo obszerne zastosowanie i jest rośliną, którą po prostu warto mieć przy sobie. Pomoże przy ranach, przy zapaleniach śluzówek, poparzeniach, zapaleniach spojówek albo dolegliwościach wątroby. Jedna roślina i całe mnóstwo zastosowań, prawda? Wiesz cokolwiek na temat jego uprawy? - odpowiedział, stawiając kolejne pytanie, by wiedzieć, o czym dokładnie powinien w takim razie opowiadać, by miało to sens.

XI post nauki

@Lucas Sinclair

Ślizgon, kiwnął głową słysząc jak mężczyzna spokojnie, a jednocześnie bardzo przekonująco tłumaczy mu, jak zdobywanie tak szerokiej wiedzy na temat magicznych roślin, przychodziło jemu samemu. Trochę to pocieszyło chłopaka, dlatego  chwilę później odwzajemnił łagodny gest gajowego, w postaci uśmiechu.
- Nie, nie. Bardzo dobrze, że w ten sposób próbuje mi pan to uświadomić. W żadnym wypadku nie odbieram tego jako przemądrzanie. Dobrze, wiem, że tylko tak jest pan w stanie przekazać mi to co najważniejsze  - odezwał się, nawet nie śmiąc posądzać Christophera o przechwalanie się swoją wiedzą. Zawsze uważał, że zawód pedagoga wymaga wielu predyspozycji, między innymi spokoju opanowania, cierpliwości i przede wszystkim odpowiedniego podejścia, dlatego niestety on by się do tego nie nadawał.
Słysząc kolejne słowa O'Connora uniósł lekko brwi, po czym uśmiechnął się z zadowoleniem.
- Może i zastosowanie nagietka w kulinariach nie jest aż tak ważne, ale warto zapamiętać to chociażby jako ciekawostkę. Czasami sie przydają - oznajmił, pochylając się lekko nad zeszytem, aby zapisać zarówno tę informacje, jak i kilka innych, które padły z ust gajowego jeszcze przed momentem. - Tak, niby taka niepozorna, a jaka przydatna w wielu przypadkach. A jeśli chodzi o uprawę...  na pewno najlepiej rosną w nasłonecznionych miejscach, kwitną w okresie letnim od czerwca, nawet do września. Z tego co pamiętam, są też dosc wrażliwe na zmiany temperatury otoczenia. - próbował przypomnieć sobie jak najwięcej, jednak i tak ostatecznie jego wiedza na temat tej rośliny była dosyć skąpa. Ale Chris, miał rację, z czasem będzie coraz lepiej, tylko potrzeba chęci i wytrwałości.