Naprawdę ciężko jest zacząć list skierowany do nieznajomej osoby. Pewnie z każdą kolejną wiadomością będzie mi o wiele łatwiej. W końcu czytając między wierszami będę mogła mniej więcej określić jakim człowiekiem jesteś, a to bardzo ułatwi sprawę. Nie mniej jednak nie mam pojęcia od czego zacząć. Nie wiem ile możemy sobie zdradzić, by nie zniszczyć tej "tajemniczości" naszej korespondencji. Mam nadzieję, że będziemy się świetnie bawić. Ciekawe kto pierwszy odkryje tożsamość tej drugiej osoby!
Muszę przyznać, że dotychczas nie miałem okazji bawić się w tego typu tajemniczą wymianę listów. Właściwie wciąż nie wiem, dlaczego tym razem się zapisałem. Nigdy nie interesowało mnie specjalnie poznawanie w ciemno różnych osób. Zdawać by się mogło, że skoro ktoś jest godny uwagi, to już go znam, bądź w końcu do niego i tak dotrę. No właśnie, może tak naprawdę wcale nie jesteśmy dla siebie obcy? Ale nie, szkoda byłoby zbyt szybko psuć tą, bądź co bądź, drobną nutę niepewności. Powiedź mi, co Cię interesuje. Chociaż odrobinę i wybiórczo. Chciałbym wiedzieć jakim typem człowieka jesteś. A ewentualne pasje i upodobania chyba najlepiej mogą mi to w tej chwili rozjaśnić.
Też jestem ciekawa czy kiedyś już się spotkaliśmy. Jeśli tak to jaki mamy do siebie stosunek? Zakładając, że już poznaliśmy ciekawe czy nasze relacje rozwinęłyby się tak samo, czy może poznalibyśmy się z innej strony? Pytasz o pasje. Mam dwie całkiem ciekawe i oryginalne, ale właśnie z tego względu na razie Ci ich nie zdradzę. Zbyt łatwo mógłbyś dojść do tego kim jestem, a zabawa dopiero się zaczyna. Mogę Ci powiedzieć jedynie, że czytam wiele książek. Biblioteka to mój drugi dom. Pochłaniane przeze mnie kryminały może nieco pomogą mi rozwikłać zagadkę Twojej osoby. Ciężko określić czym się interesuję. Nie lubię żadnego ze szkolnych przedmiotów w całości, ciekawią mnie jedynie poszczególne tematy. Interesuję się wszystkim i jednocześnie niczym. Jak tak o tym piszę to dochodzę do wniosku, że chyba nie jestem bardzo ciekawą osobą. Cóż... A Twoje pasje? Zainteresowania? Zdradź mi chociaż nieco szczegółów. Zaciekawił mnie twój znaczek pod listem. Ψ? Czy to coś oznacza? W tym miejscy i ja chyba muszę podpisać się nieco oryginalniej. A nie jest łatwo określić się jednym słowem.
Nawet jeśli znamy się już dobrze, to myślę, że wymiana anonimowych listów wciąż może wnieść w naszą relację coś innego. Może tak naprawdę się nienawidzimy i to jedna z niewielu okazji by porozmawiać bez uprzedzeń? No i podobno niekiedy łatwiej jest nam się otworzyć przed zupełnie nieznajomymi osobami. Nigdy nie sprawdzałem tej teorii. Skoro mieszkasz w bibliotece, to myślę, że musieliśmy niejednokrotnie na siebie wpaść, bo nie należę do osób zaglądających do książek jedynie w ramach musu. Kryminały powiadasz? Też je lubię, chociaż wolę fantastykę. Czytałaś choćby Władcę Różdżek? Moje zainteresowania raczej nie są specjalnie porywające, a ludzie, gdy o nich usłyszą wcale nie proszą bym ze szczegółami o nich opowiedział. Chyba jestem po prostu nudziarzem. A podpis? Pisząc list do Ciebie, siedziałem akurat nad książkami dotyczącymi mitologii jednego z śródziemnomorskich krajów. Skąd jednak Ignis? Pasjonuje Cię ogień? A może po prostu jesteś z Australii? O ile mi wiadomo, jeden z domów w Red Rock tak się nazywa.
Myślę, że ta teoria jest jak najbardziej słuszna. Jak na razie bardzo przyjemnie rozmawia mi się w tej formie, chociaż na co dzień raczej nie łatwo jest mi prowadzić konwersację z nieznajomą osobą. Oczywiście, że czytałam tą książkę! Po fantastykę również dosyć często sięgam, a takiego tytułu nie można pominąć! W nieco mniejszym stopniu, ale również jestem zachwycona "Grą o Ministerstwo". Jeśli chodzi o mój podpis... Nie wiem, czy można powiedzieć, że mnie pasjonuje, ale jest w nim coś magicznego i niezwykłego. Często potrafię wpatrywać się bez celu w płomienie tańczące w komiku. Nie jestem z Red Rock. Od dziecka mieszkam w deszczowym Londynie. A Ty? Jesteś jednym z przyjezdnych, czy miejscowych? Myślę, że tyle możemy sobie zdradzić.
Gra o Ministerstwo jest świetna! Co prawda skonstruowany świat nie jest tak imponujący jak ten w Władcy Różdżek, niemniej jednak sama historia, wątki i postacie są naprawdę dobre. Oraz oczywiście realia i ich szczegóły, autor był prawdziwym znawcą średniowiecza (gadam jak nawiedzony fan historii?). Właściwie o tych obu książkach mógłbym mówić godzinami, ale wolę Cię nie zanudzać pytaniami o ulubione postacie i wątki, bo już będziesz mnie mieć za kompletnego nerda. Prawdę powiedziawszy nigdy jakoś wielce nie analizowałem żywiołów, zastanawiając się, który z nich jest dla mnie najbardziej interesujący. Ale może woda? Pływając można się poczuć naprawdę lekko, sam nie wiem. I niestety również jestem tutejszy. Niby wizja mieszkania w Australii jakoś do mnie nie przemawia, chociaż czytałem, że ich szkoła znajduje się pod wodą, co musi robić ogromne wrażenie. Już kiedyś to mówiłem, szkoda, że nas nie biorą na wymianę, chętnie bym się stąd urwał.
Nie martw się, takimi tematami nie da się mnie zanudzić. Widzę, że w tej kwestii mamy podobne zdanie, ale rozmowy o tych fantastycznych książkach odłóżmy może na dzień, w którym już się spotkamy (bo pewnie prędzej czy później taki nadejdzie) i usiądziemy spokojnie przy kominku. Szkoła pod wodą? Nie słyszałam o tym. To naprawdę musi być niesamowite miejsce... Nigdy jakoś nawet nie zastanawiałam się nad szkolną wymianą, ale raczej nie brałabym w takiej udziału. Chociaż, jeśli miałabym zobaczyć taki podwodny zamek, to mogłabym się nad tym zastanowić. Ostatnio też mam takie myśli. Też bym chciała wyrwać się z tych murów, chociaż na jakiś czas, ale niekoniecznie aż do Australii.
Rzeczywiście, tego typu dyskusje najlepiej pozostawić na nasze spotkanie, które mam nadzieje niebawem się odbędzie. Przy kominku, lub w bibliotece, skoro oboje tak często w niej bywamy. Owszem, z tego co czytałem, część szkoły znajduje się pod wodą, dzięki czemu mogą dobrze obserwować podwodne życie nie tylko trytonów, ale i innych istot. Natomiast o szkole Kanadyjskiej słyszałem, że znajduje się w górze... ale nie wiem na ile to prawda, bo przyjezdny, który mi to mówił nie wydawał się zbyt wiarygodny. Właściwie jaki masz stosunek do tych nowych, poznałaś lepiej kogoś z nich? Dokąd więc chciałabyś najbardziej pojechać, chociaż na chwilę, gdybyś mogła? A może to miejsce, które już kiedyś zwiedziłaś? I gdzie wyobrażasz sobie przyszłe życie, chciałabyś je spędzić w Anglii?
Niesamowite... Nigdy nie interesowałam się innymi szkołami magii i nie zdawałam sobie sprawy, że w porównaniu do nich Hogwart będzie taki... Zwykły. To tylko zachęca mnie do takiej wymiany... A co do przyjezdnych. Na dobrą sprawę, żadnego bliżej nie poznałam. Nie jestem osobą, którą ciągnie do zawiązywania nowych znajomości. A ostatnio w ogóle mało interesowałam się życiem towarzyskim. Nie miałam na to wszystko czasu. Dlatego stosunek do nich mam raczej neutralny. A może powinnam to zmienić? Skoro mogą podzielić się takimi ciekawymi informacjami może warto zamienić z nimi kilka słów? A jak to wygląda u Ciebie Ψ? Jak na razie nie podróżowałam zbyt często, nie mniej jednak jest wiele miejsc, które bym chciała odwiedzić. Świat jest przecież taki wielki! Jak to dobrze, że możemy używać teleportacji. To tak bardzo ułatwia życie... A gdzie bym chciała najbardziej pojechać? To trudne pytanie... Ciężko zdecydować się na jedno miejsce. Może do Wenecji? Nigdy tam nie byłam, a podobno warto. Nie planuję jednak przeprowadzki i raczej na stałe zostanę w Londynie, ale zanim skończę szkołę, pewnie jeszcze wiele razy zmienię zdanie. A ty często podróżujesz? Zwiedziłeś kawałek świata? Gdzie byś najchętniej w tej chwili pojechał? Gdzie planujesz życie po ukończeniu szkoły? Wybacz mi moją ciekawość...
Nie, ja też nie nawiązałem wielce pozytywnych relacji z nowymi, ale u mnie to nic zaskakującego. Powiedzmy, że potrzebuję sporo czasu, żeby się z kimś dogadać. Poza tym, też nie skaczę po imprezach, bo po prostu tego typu spotkania niezbyt mnie interesują. Jedyny więc mój kontakt z przyjezdnymi, to gdy kręcą się po moim pokoju wspólnym i zdają dziwne pytania o zamek. Czy ja wiem, czy powinniśmy być dla nich bardzo otwarci? Nie żebym był złośliwy, ale większość z nich nie wygląda na zbytnich bystrzaków. A może to pryzmat tego, że są graczami Quidditcha, a ja mam tendencję do wczesnego oceniania innych? Sam nie wiem. Nie, ja też nie jestem obieżyświatem, który przejechał całą Europę i był na każdym kontynencie. Właściwie niewiele wyjeżdżałem, tyle co na wakacje z Hogwartem i w dzieciństwie z rodziną nad morze. Ale chciałbym zwiedzić cały nasz kontynent. Jest cudownie przepełniony historią. Zaskoczę Cię mówiąc, że najchętniej pojechałbym w tej chwili do Grecji? I tak, to tam chciałbym mieszkać. Na jakiejś małej wyspie, gdzie znajduje niewiele ludzi, gdzie jest słońce, a okolica zdaje się być ledwie tknięta przez człowieka. Nie ma co wybaczać, wszakże oboje chcemy się o sobie dowiedzieć jak najwięcej. Dla równowagi teraz ja zadam tobie pytania. Skoro mówisz, że chciałabyś jednak raczej zostać w Anglii, to czy wiesz co chciałabyś tu robić? Widzisz się już w jakimś zawodzie? Nie znam twojego wieku, a możliwe, że jesteś już na ostatnim roku, i no właśnie, może akurat po wakacjach wybierasz się już do pracy?
Naprawdę jesteśmy do siebie całkiem podobni... Też mam z tym nie małe trudności i prawdę mówiąc nawet nie zwróciłam na przyjezdnych większej uwagi... Dlatego nie mogę ocenić ich obiektywnie. Zastanawiam się, czy ja wiem, czy warto wdawać się w znajomości, które i tak za parę tygodni nie będą miały sensu? Przecież oni zaraz wyjadą. Grecja... Tak, to naprawdę przyjemne miejsce. Byłam tam kiedyś, na wakacjach z rodzicami. Niestety niewiele z tej podróży pamiętam, bo byłam jeszcze małym szkrabem, bardziej zachwycającym się muszelkami, niż tą całą bogatą historią. Pojechałabym tam jeszcze raz, tym razem bardziej skupiając się na zwiedzaniu i podziwianiu uroków tego kraju. Ale poza tym parę dni wylegiwania się na plaży naprawdę pomogłoby mi się zrelaksować... Nie, jeszcze nie kończę szkoły. Jeszcze przede mną dwa lata nauki. A co bym chciała robić? Przede wszystkim pomagać ludziom. Mimo trudności z zawieraniem znajomości nie mogę patrzeć bezczynnie na krzywdy innych. A ty? Jakie masz plany?
Masz absolutną rację. Poznawanie tych nowych i wdawanie się z nimi w jakieś większe, pozytywne relacje wydaje się trochę bezsensowne, zważywszy na ich wyjazd, który prędzej czy później nastąpi. A jak powszechnie jest wiadomo, znajomości dzielące kilometry, szybko się rozpadają. No właśnie, tam jest tak wiele historycznych budynków, a jednocześnie Grecja nie wydaje mi się tak zatłoczona jak chociażby Rzym. Szczególnie w kontekście tych małych wysepek, gdzie życie płynie bardzo powolnie. Ja również mam jeszcze trochę czasu do zakończenia nauki w Hogwarcie, więc mogę zmienić zdanie kilkukrotnie. Na pewno świetnie byłoby związać swoją przyszłość z historią, ale jednak, nie miałbym cierpliwości by jej nauczać. I tak naprawdę chciałbym też robić naprawdę dobre zdjęcia. Raczej ludzi, mniej miejsc. O, chciałbym robić fotografie dla jakiegoś magazynu. Uwielbiam się tym zajmować. Piszesz, że pomagać ludziom, masz na myśli uzdrowiciela, czy w jakiś inny sposób? To na pewno bardzo potrzebny zawód, ale ja sam niespecjalnie przepadam za szpitalami. Niemniej jednak, nauka o zaklęciach uzdrawiających, o tych wszystkich chorobach, musi być ciekawa, to bardzo przydatna wiedza.
Kilometry są okropnym wrogiem wszelkich przyjaźni. Niektórzy twierdzą, że jeśli naprawdę zależy ludziom na relacji, to nie mają one znaczenia, ale ja w to nie wierzę. Nie da się utrzymywać niezmiennych stosunków z kimś, kogo nie widzi się całymi tygodniami i miesiącami. Z takim zaangażowaniem opowiadasz o Grecji, że odnoszę wrażenie, jakbyś już niejednokrotnie ją odwiedzał. Mam rację? Fotografia to naprawdę ciekawa dziedzina sztuki. Szczególnie te poruszające się zdjęcia są fascynujące! Zawsze zastanawiało mnie jak one powstają, bo wydają się żyć własnym życiem, jednocześnie będąc osobą która została sfotografowana. Chyba tak, zastanawiam się nad zawodem uzdrowicielki. Jednak mam jeszcze dużo czasu i będę się jeszcze nad tym zastanawiać, analizując wszystkie "za" i "przeciw". Najważniejsze, by przyszła praca sprawiała przyjemność!
To prawda, jakkolwiek nie bylibyśmy wcześniej zżyci, takie dzielące kilometry w końcu działają na niekorzyść. Bo ludzie się zmieniają. Moja siostra chociażby. Zawsze miałem z nią bardzo dobry kontakt, ale jakiś czas temu wyjechała. I wcale nie jestem pewien, czy gdy wróci, to znów będziemy się dogadywać jak kiedyś. Szczególnie, gdy każde z nas skupione jest już na swoim życiu. A ty, masz jakieś rodzeństwo? Rzeczywiście, nie jest mi obca Grecja, wcześniej aż tak mnie nie interesowała, musiałem ją pierw trochę lepiej poznać. Wiesz, ruchome zdjęcia to przede wszystkim odpowiednie zaklęcie rzucone na aparat, tak by nie łapało tylko sekundy, ale całą chwilę w której się fotografuje. Trochę inaczej się je też wywołuje niż te zwykłe. Jeśli niebawem się spotkamy na pewno Ci wytłumaczę i pokaże działanie ruchomych zdjęć. Skoro to właśnie Cię interesuje, to powinnaś spróbować zostać uzdrowicielem. To całkiem istotne by nie ulegać namowom rodziny, czy kogoś innego, a zmierzać w stronę tego co realnie nas interesuje. Chociaż akurat uzdrowicielstwo to taka dziedzina magii, gdzie chyba każdy rodzic byłby dumny, aniżeli miał mieć coś przeciwko.
Z rodzeństwem moim zdaniem jest nieco inaczej. Nawet odległość nie powinna zniszczyć rodzinnych więzów. To, że każdy musi skupić się na własnym życiu, nie znaczy, że życie bliskich stanie się mniej ważne. Przynajmniej ja tak właśnie uważam. Mam młodszą siostrzyczkę. Nie widujemy się na co dzień, ale mamy ze sobą dobry kontakt. Myślę, że nawet jakby wyjechała na pół roku do Afryki to nic by się między nami nie zmieniło. Byłoby świetnie poznać te wszystkie techniki fotografii! Nigdy się tym nie zajmowałam, a wydaje się to być naprawdę ciekawe! Będę czekać z niecierpliwością na Twój wykład na ten temat! Rodzice naprawdę chcą mieć wiele do powiedzenia w moim życiu. Z jednej strony jestem im wdzięczna, że mi pomagają, ale z drugiej zaczyna mnie już lekko denerwować. Mam takie wrażenie, jakby chcieli mieć wpływ na wszystkie moje poważniejsze decyzje. Ale nie będę Cię teraz zanudzać ich tematem... A czy Twoi rodzice przystają na pomysł pracy fotografa?
Chętnie przyznałbym Ci rację, ale mam dość skomplikowane relacje z siostrą i po jej ewentualnym przyjeździe po rocznej nieobecności na pewno będzie inaczej. Prawdę powiedziawszy rodzice nie wiedzą nic o moich ewentualnych planach. Nie naciskają na mnie w żadnym kierunku, wystarcza im, że na świadectwie oceny są nie najgorsze. Pewnie założyli, że przejmę interes po nich, czy coś w tym stylu. Widzisz, moja rodzina jest trochę niepozbierana, ale każda ma jakieś defekty. Wiesz co, bardzo dobrze mi się z tobą pisze. Zrobiłem się przy tobie jakiś gadatliwy i piszę Ci rzeczy, których normalnie raczej nie poruszam. Jednak coś jest w tym, że w tajemniczej korespondencji znacznie łatwiej się otworzyć. Pomyślałem sobie, że korzystając z okazji, zadam Ci różne pytania, żeby dowiedzieć się o tobie nieco więcej. Nie musisz odpowiadać na wszystkie. Ulubiony kolor, sztuka w której chciałabyś zagrać główną rolę, zwierze które najbardziej do ciebie pasuje (może patronus?), czego w sobie nie lubisz, co wprost przeciwnie, z jakiego powodu było Ci ostatnio smutno, kto Cię najbardziej rozśmiesza?
Ja też nie podejrzewałam siebie o to, że tyle o sobie opowiem. Taka niebezpośrednia korespondencja to chyba jest dla mnie idealne rozwiązanie! Chociaż możliwe, że gdybym trafiła na innego rozmówcę, wcale bym się tak nie otworzyła. To przecież też ma duże znaczenie, a i mi bardzo przyjemnie się z Tobą pisze! Jeśli zaś chodzi o pytania: Niebieski chyba jest moim ulubionym kolorem. Raczej nie chciałabym grać w żadnej sztuce, przed publicznością. Nigdy się nad tym nie zastanawiałam, więc na prawdę nie mam pojęcia, jaka rola by mi odpowiadała. Zwierzę które przypominam? Chciałabym, żeby był to jakiś ptak. Nie lubię w sobie tego, że tak ciężko jest mi się dogadać z innymi ludźmi, za to wyjątkowo cenię moją zdolność do przekonywania innych do swoich racji. Ostatnio przez nieumyślność popełniłam poważny błąd i ciężko było mi się po tym pozbierać, ale na szczęście znam pewną Puchonke, przy której nie sposób się nie uśmiechać! To teraz czas na moją serię pytań! Co ostatnio najbardziej Cię rozbawiło, co cenisz u innych ludzi, jaka jest Twoja ulubiona potrawa, gdzie w szkole najchętniej spędzasz wolny czas i na co masz teraz ochotę?
Mam tylko nadzieję, że nie okaże się, iż na co dzień się nie lubimy. Nie chciałbym by moi ewentualni wrogowie wiedzieli o mnie zbyt wiele. Też lubię niebieski! A co do błędów, któż ich nie popełnia? Dobrze mieć wtedy przy sobie innych, którzy stawiają nas na nogi. Ostatnio rozbawiła mnie książka. Okej, w sumie to był komiks o zombie. Wiem jak to brzmi, wstyd się przyznać, że wciąż je czytam! To proste, cenię inteligencje. Nie znoszę ludzi mało rozgarniętych. Och, ulubiona potrawa to ciekawe pytanie. W dzieciństwie strasznie lubiłem włoską lasagne, więc może to. Powiedziałbym, że lubię spędzać czas w bibliotece, ale czy najbardziej? Chyba jednak wolę te magiczne pokoje, których nie brakuje w naszym zamku. Może sala kosmiczna? Pokój czterech pór roku? Iiiii ochotę mam na spacer, długi spacer po błoniach, albo i jeszcze dalej. Lubię się kręcić po zamkowych terenach. Gdybyś musiała zmienić dom w Hogwarcie, na który byś się zdecydowała? Czego nie znosisz u innych? Co cię ostatnio zupełnie zainteresowało i pochłonęło? Czego się najbardziej boisz? Kiedy chcesz przerwać korespondencję i przekonać się kim naprawdę jesteśmy?
Jeśli do tej pory się nie lubiliśmy, to myślę, że teraz nasze stosunki jednak nieco się polepszą. Przynajmniej z mojej strony. Chociaż mimo wszystko lepiej, żebyśmy tymi "ewentualnymi wrogami" jednak nie byli... Komiks o zombie? Jeśli mógłby mnie rozśmieszyć, to koniecznie będziesz musiał mi go pożyczyć! Może poprawi mi humor? Bo tej osoby, która mnie najbardziej rozśmiesza dawno nie widziałam... Bardzo dobrze mi w moim domu i raczej nie chciałabym go zmieniać, ale jeśli już nie miałabym wyboru to chyba zdecydowałabym się na... Gryffindor? Nie potrafię znieść słów rzucanych na wiatr i bezmyślności. Ostatnio bez reszty pochłonęła mnie kolejna część Gry o Ministerstwo. Czego się boję? Niewielu osobom się przyznałam, ale mam naprawdę straszny lęk wysokości. Chociaż nie wiem, czy to naprawdę rzecz, której boję się najbardziej... Cóż, chyba powoli zbliżamy się do momentu zakończenia. Wiesz, trochę boję się dowiedzieć przed kim tak się otworzyłam, ale z drugiej strony powinnam mieć tego świadomość. A zanim wszystko się wyjaśni mam jeszcze parę pytań! Również zapytam o to czego się, boisz! To było bardzo poważne pytanie! Poza tym: Piosenek jakiego zespołu najchętniej słuchasz? Jaką porę dnia/nocy najbardziej lubisz? O czym myślisz przed zaśnięciem? Domyślasz się kim jestem?
Rzeczywiście, po prostu głupotą byłoby zachowywać wrogie stosunki, skoro listownie naprawdę się dogadujemy. Chyba uznałbym w takiej sytuacji, że konflikt wynikł z niedostatecznej znajomości siebie nawzajem. Nie ma sprawy, przyniosę Ci najlepszy egzemplarz komiksu! Mnie zawsze potrafi rozbawić. Czego ja się boję? Pewnie tego, że nic mi nie wyjdzie tak jak powinno, że nie uda mi się skontrolować pewnych rzeczy, że po prostu wszystko wyślizgnie mi się z rąk. To takie dość proste, ale chyba najbardziej pasuje na odpowiedź na twoje pytanie. Lubię piosenki Kiana Lowdera i Emanuela Guildera, ale w sumie równie mocno co jakieś Fatalne Jędze. Chyba po prostu lubię starocie, jeśli o muzykę chodzi! A ty? Co lubisz? Poorę, tu zapewne Cię zaskoczę, ale lubię wczesne poranki! Kiedy wszystko jest tak niezupełnie jeszcze rozbudzone, a jednocześnie zaczął się już dzień. Kiedy wciąż jest cicho i kiedy tylko nieliczni są już na nogach. Chodząc po korytarzach o tej porze, czy po błoniach, można się poczuć, jakby było się jedynym uczniem w zamku. Sam nie wiem, chyba myślę przed zaśnięciem po prostu o osobach, które mają dla mnie większe znaczenie. To takie klasyczne. Tak naprawdę nie wiem o tobie rzeczy, które mogłyby mi podpowiedzieć kim jesteś. Wymieniamy się tu takimi informacjami, że nie miałbym pojęcia do kogo je dopasować. A ty, domyślasz się? W sumie, chyba niepotrzebnie chciałbym to teraz przedłużyć zadając kolejne pytania. Z resztą, zawsze mogę Ci je zadać na żywo. A tak naprawdę pora ustalić miejsce i godzinę naszego spotkania.
Też lubię starocie... Fatalne Jędze, Leniwe Gumochłony czy Fiuu Bzdziuu. Te nowe kapele jakoś mnie nie przekonują... Poranki rzeczywiście są bardzo przyjemne, ale dopiero po dużym kubku kawy. Ciężko jest rano wygrzebać się spod kołdry... Przypominasz mi jednego z moich znajomych, ale w żaden sposób nie mogę tego potwierdzić. Zbyt dużo jest w Hogwarcie uczniów, bym mogła się domyślić kim jesteś. Chyba rzeczywiście nie ma sensu już przedłużać. Jestem naprawdę ciekawa z kim tak dobrze mi się rozmawiało. W takim razie jakie miejsce proponujesz? Może gdzieś na błoniach?
W takim razie, tym ciekawszy jestem, czy z dobrym znajomym mnie kojarzysz. Ewentualnie, czy nie powinienem się martwic, że to właśnie jego Ci przypominam. Myślę, że najprościej będzie się spotkać po prostu na tym przyjęciu organizowanym z okazji zakończenia korespondencji. Tam najprościej będzie się odnaleźć!
Rzeczywiście! Kompletnie wyleciało mi z głowy, że zabawa będzie miała takie uroczyste zakończenie. Ostatnio jestem trochę rozkojarzona... W takim razie dziękuję Ci za wszystko i do zobaczenia na przyjęciu!
:: 
