Chodzenie po tym strasznym, palącym słońcu było dla Carter samobójstwem. Już po kilku minutach wyglądała jak pomidor i było jej tak gorąco, że musiała się gdzieś ukryć. A zawsze ciągnęło ją do trupów. No i jeszcze, to był Egipt, jak mogła nie zajść do najlepszego tutaj miejsca, w którym by się historycznie spełniła. Wilson to dziwny człowiek, ale niektórzy przyjeżdżali tu kąpać się w morzu inni zwiedzać, a jeszcze inni, cóż, to nie jej biznes. Minęła stragany, na których przekrzykiwali się sprzedawcy. Tu kup śmierdzącą rybę, tu możesz turban, tutaj chcą cię wymienić na wielbłąda, śmieszni ludzie. Kiedy weszła do piramidy uderzyła ją fala chłodu, wręcz kojąca, ale znając siebie wiedziała, że jutro będzie walczyła z katarem. Mili turyści akurat wychodzący, wskazali jej odpowiedni kierunek i mogła spokojnie, nie gubiąc się, co i tak było mało prawdopodobne. Ah, ona i jej wspaniały zmysł orientacji. Uważnie przyglądała się ścianom i wszystkiemu co warte było uwagi, aż w końcu dotarła do celu, w głowie odtwarzając irytujący głos kobiety z GPS'u. Tylko po co, to ja nie wiem. Usiadła, jakoś na środku pomieszczenia i znowu siedziała i patrzyła. Niby to pozbawione sensu, ale przynajmniej wśród trupów zawsze panowała cisza i spokój. Chyba, że jakiś postanowi ożyć i trochę jej życie zatruć.

Lice szukającej ochłody wreszcie udało się tu dotrzeć. Mijała stragany na których nic jej za bardzo nie zainteresowała. "Trupiarnia" pomyślała ze śmiechem i weszła do Grobowca. Zimno pomogło jej normalnie myśleś. Nie zauważyła jednak krukonki która tutaj siedziała. Spojrzała na jakiś niby grób i zaczęła chichotać. "Ciekawe czy jakiś mój przodek się tu wyleguje" pomyślała i uśmiechnęła sie na tę myśl. Tak Lice była dziwaczką ale wiedział to Tylko Jaszczur i ona.

Dziś miała dzień antypatyczny, który mógł się źle skończyć dla kogoś, zwłaszcza, jeśli postanowi tak na nią wpaść, jak nieznajoma dziewczyna przed chwilą, w takim sensie, że w ogóle tu weszła. Ale będzie się pilnowała, przynajmniej się postara i w ogóle. Czy ona nie miała kiedyś postanowienia, stać się bardziej społeczną? O tak, to się pojawia w każdy Nowy Rok i nigdy nie jest realizowane. Spojrzała zdziwiona na śmiejącą się nieznajomą i wywróciła teatralnie oczami z zażenowaniem, koniec jej błogiego spokoju, teraz powinna może kogoś zabić. Pozostawi to wszystko jednak bez komentarza i będzie się dalej patrzyła i usiłowała rozszyfrować hieroglify Egipcjan. Swoją drogą, to dla niej była całkiem niezła zabawa, ona lubiła zajęcia z serii samoudręczania się. To pewnie przez to, że jest krukonką, albo może, jest nią, przez swoje dziwne upodobania.

W końcu zauważyła dziewczynę. Oj chyba komuś przeszkodziła ale Lice to nigdy nie przeszkadzało. Uśmiechnęła się i spojrzała na nią
- Jeśli dobrze spojrzysz to je rozszyfrujesz- Mruknęła cicho i wciąż się na nią patrzyła.
Nie powiem Carter była ładną dziewczyną a ona te walory potrafiła zauważyć. W końcu Lice zawsze była nieco inna. Dziewczyny naprawdę jej się podobały. Ale tylko wtedy gdy i ona się im podobała. Biseksualnośc jednak czasem była jej udręką. Uśmiechnęła się lekko.

Carter ze swoją orientacją nigdy się nie określiła. I w sumie, wcale jej to nie przeszkadzało. Momentami była nawet aseksualna. Z resztą, kogo to obchodziło. Chyba tylko tych, z którymi miała w zwyczaju sypiać, a nie było ich wielu.
- Pewnie tak. - Nie utrzymywała kontaktu wzrokowego. Nie potrafiła, albo, odpowiedniej jest powiedzieć, że po prostu nie chciała. Powiadają, że oczy są zwierciadłem duszy, czy jakoś tak, a jeśli było to prawdą, to ona zdecydowanie nie chciała, by jej dusza została przez kogoś odkryta. Nie bo nie i koniec. Nie róbmy z niej jednak jakiegoś nieprzystosowanego człowieka, którym, swoją drogą i tak była. Jak musiała, patrzyła, głownie wtedy, kiedy zaczynała być wredna, albo mordowała kogoś wzrokiem ,ewentualnie zsyłała pogardę, posyłała wredne uśmieszki. Mimo wszystko przyjrzała się dziewczynie i nie przypominała sobie, żeby ją jakoś bliżej znała. Ale przynajmniej kojarzyła. Zachowywała się jak jakiś aspołeczny świr. Czy ludzie się już jej boją? Cyba nie.

Uśmiechnęła się lekko do dziewczyny. Nie no Lice bywala aspołeczna i nie do końca miła ale tym razem nie miała na to ochoty. Spojrzała na twarz dziewczyny lecz ta uciekała wzrokiem. Przesunęła się do drugiego grobu. Być może tu spoczywał Jej przodek.
- Wiesz w zależności jak na to patrzysz łatwiej rozgryźć rysunki.
Zaśmiała się lekko. Nie teraz była po prostu miła. Nie dogryzała chciała po prostu porozmawiać.

To trochę dziwne, że była tak pozytywnie nastawiona, w końcu to ślizgonka, powinna raczej odznaczać się ksenofobią. Ale Carter nie będzie o tym raczej rozmyślała. Za bardzo ją przejęły te hieroglify zaczynające układać się w coś logicznego. Po jakimś czasie dziewczyna wzruszyła ramionami i skierowała swój wzrok na towarzyszkę.
- No tak, to dosyć oczywiste. - Nawet się postarała, żeby zabrzmieć trochę uprzejmiej niż zazwyczaj, ale jak zawsze, na nic się to zdało. Wstała z podłogi i przeciągając się zaczęła oglądać drugi grobowiec, prawie identyczny. Różnił się tym, że obrazki były poukładane w innej kolejności. Śmieszni starożytni Egipcjanie, tyle wynaleźli, a nadal są w pewnym sensie lekceważeni. Bo większość ludzi to przyjeżdża tu się opalać i pływać w morzu pełnym jakichś żyjątek, a jeszcze, żeby to zrobić, trzeba nosić śmieszne gumowe kapcie. Blondyna uśmiechnęła się sama do siebie, a może do swoich przemyśleń i poprawiła grzywkę, napastującą jej oczy. Związała też denerwujące włosy, żeby przynajmniej było jej trochę zimniej, po czym odwróciła się w stronę wyjścia.
- Miłego czytania. - Włożyła ręce w kieszenie i zaczęła szukać wyjścia, wskazywanego przez strzałki. Nie było to trudne.

zt

Wyskoczyła na światło rzucane przez mugolskie lampki i nawet jeśli ślizgonka ich zauważyła, chciała jakoś zareagować, czy może przestraszyła się dwóch gadających (i całkiem sprawnych ruchowo) mumii, to z pewnością wiele zrobić nie zdążyła, bo Mumia Bell rzuciła na nią zaklęcie związujące.
Zaśmiała się szatańsko, jak to tylko mumie egipskie potrafią.
- Ha, i co teraz zrobisz nędzny okazie rodzaju ludzkiego? - mówiła grubszym, zmodulowanym głosem, żeby nie można było poznać, że to ona. W końcu poza głosem tylko schowane w cieniu oczy mogły ją zdradzać. Nie była też pewna jak to się z tym rodzajem ludzkim, czy to przypadkiem nie jest jakiś gatunek...? Ale kto by się tym przejmował. - Poddaj się natychmiast i oddaj się w nasze ręce, skoro swoje i tak już masz związane! - zażądała, nie do końca wiedząc czego właściwie oczekuje. Miała nadzieję, że ślizgonka (albo Mumiam Marvel), wymyślą coś ekstra.
A potem pojawiła się sowa z wielkimi oczami i przyniosła list. Bogowie egipscy pewnie nie wiedzieli, jak ptak tutaj trafił, ale podobno do inteligentne zwierzęta i zawsze potrafią znaleźć adresata. List najwidoczniej był do niej, więc krukonka wzięła go i odczytała, odpisała na drugiej stronie i wysłała sowę. Wyglądało na to, że nie będzie mogła dłużej pobawić się w mumię i straszenie ślizgonki, bo Clara jej potrzebowała. Po tym co napisała, bała się co może wymyślić siedząc tam nad morzem.
- Mumio Marvel, przekazuję ci dowodzenia nad naszą ofiarą! - zasalutowała jak w wojsku, nie wnikajmy, skąd takie gesty znała, skoro nie wiedziała dużo o mugolach. - Ja jestem zmuszona cię opuścić i zająć się innymi sprawami, większej wagi niż ta oto, tu związana - dodała jeszcze i zniknęła w korytarzu oznaczonym jako wyjście. Stamtąd już łatwo było wydostać się na zewnątrz.

zt.