Retrospekcje

Osoby: Irvette de Guise, @Atlas Rosa i inni
Miejsce rozgrywki: Cieplarnie de Guise
Rok rozgrywki: 2023
Okoliczności: Przyjęcie z okazji przejęcia biznesu przez Irvette

Pewne rzeczy dzieją się tylko raz w życiu i Irvette nie wyobrażała sobie, by nie miała świętować czegoś tak ważnego dla niej, jak zakup pierwszej firmy. Owszem, cieplarnie wciąż były jeszcze w stanie, w jakim je odkupiła i wymagały wiele pracy, ale to właśnie tutaj chciała celebrować swój mały sukces, krok w kierunku niezależności, której tak bardzo potrzebowała.
Zaprosiła więc najbliższych przyjaciół i pracowników przybytku, by wspólnie uczcić tę okazję. W alejkach postawiła bogato zastawione i ozdobione stoły, a sama ubrała się w koktajlową sukienkę, odpowiednią do okazji. W tle leciała muzyka, a wszędzie kręciły się skrzaty, gotowe pomóc Irv w ogarnięciu tego przedsięwzięcia.
-Bardzo wam wszystkim dziękuję za przybycie. Mam nadzieję, że nasza współpraca okaże się przyjemna i owocna. - Zakończyła swój toast, unosząc kieliszek od szampana do pomalowanych na czerwono warg i upijając nieco alkoholu..
Gdy już wszelkie formalności zostały dopełnione, podeszła do Atlasa, na którego widok niezmiernie się cieszyła.
-Miło mi, że znalazłeś czas, by wstąpić na chwilę. - Przyznała szczerze, spoglądając kątem oka na jedną z pracownic, która wyglądała, jakby do końca nie mogła się jeszcze odnaleźć w nowej rzeczywistości.

Rosa pojawił się wraz z innymi zaproszonymi gośćmi, z pięknym bukietem długich linii i mieczyków, starając się wyjątkowo trzymać gdzieś na uboczu i z tyłu całego przyjęcia, z tego prostego powodu, że łatwo stawiał się w roli jednej z głównych atrakcji takich wydarzeń, a akurat w tym wypadku nie chciał odejmować od Irvette ani jednego reflektora. Złożył bukiet w jednym z przygotowanych wazonów, koło wielu innych, zaopatrzonych w bileciki z gratulacjami i słowami podziwu, po czym uniósł kieliszek wraz z innymi, uśmiechając się do nowej kierowniczki tego przybytku i upił zdrowie, myśląc o powodzeniu jej biznesu. Pozwolił priorytetowym osobom na wymianę słów z De Guise, samemu chwilę kręcąc się po okolicy, obserwując samo miejsce i uśmiechając sie pod nosem, na myśl o tym, że znał ją już na tyle, że wiedział i mógł się spodziewać, ile zmian tu wprowadzi, bo choć szklarnie nie wyglądały źle, daleko było im do standardu, jakiego spodziewałby się po jej umiejętnościach, preferencjach i wiedzy.
Odwrócił się od krzewów dziwnych, fioletowych kwiatów, kiedy usłyszał jej głos i uśmiechnął:
- Nie mogłoby mnie przecież zabraknąć. - zapewnił swobodnym tonem, nachylając się, by musnąć się z nią policzkami - Gratuluje podjęcia tego wyzwania, jestem pewien, że poradzisz sobie doskonale. - powiedział, wcale nie fałszywy komplement. Uważał, że - zgodnie ze swoją wiedzą - Irvette była praktycznie urodzona i wychowana, by kierować tego typu interesami.