WygladWZROST Wysoka, choć nie przewyższa swoim wzrostem większości mężczyzn
BUDOWA CIAŁA Szczupła, niektórzy wręcz mówią, że
za szczupła. Wygląda na zdecydowanie młodszą, niż jest w rzeczywistości a i sama temu nie przeczy pozwalając ludziom osądzać, ile faktycznie ma lat tylko na podstawie wizerunku.
KOLOR OCZU Zielone, przypominające swoim kolorem zgniłe liście na jesień
KOLOR WŁOSÓW Brązowo-czarne. Zależnie od pogody wydają się być jaśniejsze lub bardziej mroczne
ZNAKI SZCZEGÓLNE Często nosi okulary, ma bardzo przenikliwe spojrzenie i nie wstydzi się tego. Pomimo wielu lat w Wielkiej Brytanii, w jej głosie wyraźnie słychać skandynawski akcent.
PREFEROWANE UBRANIA Bardzo lubi nosić szaty czarodziejów, jednak wie, że mugolskie ubrania są często o wiele praktyczniejsze. Przywdziewa to, co akurat wpadnie jej w dłoń, rzadko zwracając uwagę na dobór kolorystyczny czy geometrycznych wzorów.
Charakter
Mówią, aby nie oceniać książki po okładce i mają w tym wiele racji. Nie każdy jest taki, jakim wydaje się być na pierwszy rzut oka. Astrid lubuje się w tkaniu pajęczyny ułudy wokół swojej osoby. Kocha nieszablonowość i osądzanie, które nigdy nie ma nic wspólnego z rzeczywistością. Nakłada maskę, idealnie pasującą na jej lico. Siejąca postrach nauczycielka? Znudzona życiem rozwódka? Śmiejąca się do rozpuku amatorka sztuki? Tylko od Ciebie zależy, w jakim wydaniu ją ujrzysz, a ona stara się, aby lawirować pomiędzy granicą kłamstwa i prawdy niczym zawodowa baletnica. Zmienia swój sposób bycia w zależności od sytuacji i potrzeby częściej niż zmienia rękawiczki. Dzięki swojej postawie dostrzega to, co niewidoczne na pierwszy rzut oka. Milknie, kiedy ty przemawiasz po to, aby wsłuchać nie tyle w Twoje słowa, co mimikę i wyrażane przezeń emocje. Niektórzy mówią, że zbyt często skupia się na szczegółach, zapominając o tym, że to nie one stanowią całkowity obraz rzeczywistości. Wtedy Astrid odpowiada, że to właśnie one stanowią o głębi i przekazują najistotniejszy obraz. Coś, czego ty nie chcesz wyrazić słowami z obawy przed tym, co ona może z tym zrobić. Może wydawać się zimną, oschłą, samotną. Może udawać szczęśliwą i pewną siebie, jeśli zaistnieje taka konieczność. Wszystko to stanowi część jej osobowości, choć w różnym stopniu kompatybilnym ze stanem faktycznym. Opanowana, o spokojnym usposobieniu kobieta taka jak Astrid, zawsze najpierw pomyśli zanim cokowlwiek powie. Nie kieruje się emocjami wiedząc, że te mogą być złudnym doradcą nie działającym na jej korzyść. Woli odczekać, nim porwie się z różdżką na słońce. Bo kto chciałby zakończyć swój żywot wskutek przegranej sprawy?
Choć sprawia wrażenie ciężkiej, jest skromną i słodką istotą o ile pozwoli komuś zbliżyć się na tyle, aby poznać tę bardziej wrażliwą część swojej osobowości. Uwielbia się śmiać, tańczyć jakby nie było jutra, choć jej nogi plączą się same ze sobą. Śpiewa głośno, choć strasznie fałszuje. A nader wszystko jest czułą i troskliwą matką dla swojej kilkuletniej córki Elsy. Uważa, że każdy problem można rozwiązać o ile tylko jesteś wystarczająco odważny, aby wskazane rozwiązanie znaleźć. Cierpliwa i skrupulatna, co w przypadku relacji z uczniami jest bardzo ważne, niemniej nie toleruje braku szacunku. Uważa, że każdy na niego zasługuje do momentu kiedy nie pokaże, że jest wprost przeciwnie.
Historia
Trzydzieści jeden lat temu na świat przyszła dziewczynka, której nadano imię Astrid. Radości nie było końca, gdyż Lars i Mikaela uważali, że nie mogą mieć już dzieci. Tymczasem wspaniałomyślna Freya pobłogosławiła ich córkę. Niestety szybko potem okazało się, że nigdy więcej żadnego nie doczekają. Ich córka miała być jedyną dziedziczką nazwiska Vodder i tego, co ono sobą reprezentowało. Jak wiele mogło znaczyć w odpowiednich rękach, kształtowane i pielęgnowane.
Dziewczynka dorastała, przysparzając swoim rodzicom zarówno szczęścia jak i kłopotów równoważnych do wieku i energii jaką sobą reprezentowała. Czasy beztroskiego dzieciństwa trwały w najlepsze do siódmego roku życia, kiedy to Astrid poznała słodki smak magii. Jej pierwsze magiczne objawienie było wyjątkowe w odczuciu rodziców dumnych z tak dzielnie rozwijającego się dziecka. W świecie magicznym nie znaczyło nic. Ot, zwykłe rozkwitanie zmarzniętych pąków kwiatów. Nic, czym naprawdę można by było się szczycić, choć zarówno Lars jak i Mikaela piali z zachwytu wróżąc córce wielką przyszłość.
Niedługo potem rozpoczęła naukę w Stavefjord przez co przeniosła się do Norwegii. Rodziców widywała w okresie przerw pomiędzy zajęciami. Dopiero wtedy poczuła się sobą. Z dala od nierealnych oczekiwań i jeszcze większych ambicji, w końcu mogła odkryć, co tak naprawdę lubiła Astrid, nie dziewczynka, którą kazano jej być ze względu na swój status społeczny. Pokochała transmutację i oddała się temu w pełni. Przemienianie rzeczy i zwierząt w coś kompletnie innego stało się jej wielką pasją. Niestety było to nie w smak jej ojcu, bo ”co Ci to w życiu da?” To pytanie słyszała o wiele częściej, niż chciała przyznać. Dlatego też uczyła się wszystkich przedmiotów, które wskazał ojciec jako te konieczne a a swoją miłość do transmutacji rozwijała w ciszy i z dala od cudzych spojrzeń czy kpin.
Kiedy ukończyła podstawowe nauczanie, zdecydowała się na studia w Hogwarcie. Została tam przydzielona do Rawenclawu, gdzie spędziła kolejne trzy lata życia. Wspaniale wspomina ten czas i lata tam spędzone. W Hogwarcie mogła być po prostu sobą, bez łatki tego, jak ma na nazwisko i co może to oznaczać dla jej potencjalnej przyszłości. Z dala od rodzinnych oczekiwań, Astrid rozkwitła. Jeszcze bardziej pokochała transmutację, zaczęła zagłębiać się w tajniki innych dziedzin magicznych, choć zielarstwo wciąż pozostawało jej największą zmorą.
Po tym jak zakończyła naukę w Hogwarcie, powróciła w swoje rodzinne strony, nie bardzo wiedząc, w jaki sposób może pokierować swoim życiem. W końcu podjęła decyzję o rozpoczęciu kariery w edukacji i podjęła się pracy asystenta transmutacji w Stavefjord. Szybko odkryła, że nauczanie młodzieży, nawet jeśli w roli asystenta, jest tym, co sprawia jej ogromną przyjemność. Wyjaśnianie zawiłości wszelkiego rodzaju zaklęć, koordynowanie sposobu nauczania młodych umysłów, zatraciła się w tym. Nim się obejrzała, minęły jej trzy lata w tej szkole, w tej roli, a potem udało jej się uzyskać status samodzielnego nauczyciela.
Sielanka niestety nie trwała zbyt długo. Kiedy Astrid miała dwadzieścia cztery lata, jej ojciec został zamordowany przez jednego z pracowników Szwedzkiego Ministerstwa Magii, który był pod działaniem zaklęcia imperiusa. Astrid i Mikaela zostały same, co napawało dziewczynę grozą. Przestała czuć się bezpiecznie w swoim własnym domu i w swoim własnym życiu. Dlatego podjęła decyzję o ponownym wyjeździe do Wielkiej Brytanii.
Swojego przyszłego męża, Timothy’ego, poznała podczas stażu w Ministerstwie Magii, którego się podjęła. To była nagła i bardzo silna miłość, która zawładnęła obojgiem młodocianych. Szybko też doprowadziła do ciąży Astrid i stanięcia razem na ślubnym kobiercu. Niedługo potem na świat przyszła Elsa, która bardzo szybko stała się oczkiem w głowie obojga rodziców.
Astrid zajęła się macierzyństwem, a Timothy rozwijaniem swojej kariery łamacza klątw. Niestety, szybko się okazało, że wielka miłość nie była podniecona odpowiednio wielkim płomieniem, który to szybko zaczął się wypalać. W tym małżeństwie zaczęło się dziać źle i Astrid coraz częściej miała dość. W końcu, kiedy się dowiedziała, że jej mąż wielokrotnie ją zdradzał, miarka się przebrała. Kobieta wyprowadziła się z ich wspólnego domu i zamieszkała sama z czteroletnią wtedy córką. Gdyby nie rodowe oszczędności, prawdopodobnie nie dałaby sobie rady.
W końcu w 2024 roku postanowiła wrócić do nauczania, toteż podjęła się na nowo bycia profesorem transmutacji, jednak tym razem w Hogwarcie. Ze względu na chorobę córki, pracę rozpocznie dopiero na koniec września.
Rodzina
★ Lars Vodder - ojciec, który zginął, kiedy Astrid miała dwadzieścia cztery lat. Został zabity przez jednego z przedstawicieli Szwedzkiego Ministerstwa Magii, który działał pod zaklęciem imperiusa. Bardzo ciężki w obyciu człowiek. Zimny i zdystansowany. Surowy nauczyciel, który nie bał się w sposób dosadny przekazywać swojej wiedzy córce.
★ Mikaela Vodder - matka Astrid. Czarownica nie bojąca się wyzwań w życiu. Przez większość dzieciństwa Astrid, nieobecna w jej życiu. Teraz stara się nadrobić kontakt z córką poprzez opiekę nad jej własnym dzieckiem. Niedługo po narodzinach Elsy przeniosła się z Malmo do Wielkiej Brytanii, aby pomóc córce w opiece nad dzieckiem.
★ Timothy Collins - ex mąż. Wielka i dzika miłość zaowocowała szybkim dzieckiem i jeszcze szybszym rozwodem. Rozwiała się niczym mara senna, a teraz łączy ich miłość do Elsy, nic ponadto.
★ Elsa Lisbeth Collins - oczko w głowie Astrid. Urodzona w 2019 roku, rezolutna, blond piękność, która swoim usposobieniem aniołka skradła niejedno serce.
Ciekawostki
★ Jest ostatnią przedstawicielką ważnego, szwedzkiego rodu, o czym nie lubi mówić i nie lubi się tym chwalić. Woli aby jej córka o tym nie wiedziała.
★ Bez problemu porozumiewa się w języku norweskim, szwedzkim (ojczysty), angielskim, duńskim. Nieco gorzej idzie jej mówienie w języku niemieckim. Ma ambicję nauczyć się języka japońskiego.
★ Pali. Bardzo dużo i bardzo często. Uwielbia czarodziejskie papierosy ale nie ma jednego swojego faworyta. Ot, raz Lordki, raz Merlinowe strzały, innym razem Słodkie Pufki.
★ Mańkut
★ Nienawidzi latania na miotle po tym, jak na studiach w Hogwarcie złamała lewą rękę po upadku z miotły.
★ Wtedy też nauczyła się rzucać zaklęcia prawą ręką. Pamięta tę umiejętność do dziś, choć obecnie jest ona nieco zakurzona.
★ Jest wielką fanką sztuki. Sama ma niewielkie umiejętności w tym zakresie, jednak kocha teatr i przedstawienia wszelakiego typu.
★ Ma wadę wzroku i często można spotkać ją w okularach na nosie.
★ Mówi z silnym szwedzkim akcentem.
★ Jest ex-szwagierką Trevora Collinsa
★ Nienawidzi zielarstwa. Porzuciła ten przedmiot na ostatnim roku podstawowego nauczania w Stavefjord. Nigdy więcej do niego nie powróciła.
★ Hipnotyzerka. Tej umiejętności nauczył ją ojciec na długo przed tym, zanim umarł.
★ Często gwiżdże pod nosem, kiedy chodzi po szkolnych korytarzach. To, czy w odpowiedniej tonacji, to inna sprawa.
:: 
