Bądź spokojna, nie boję się Ciebie i z radością to udowodnię przychodząc. Co do biesów i wróżek - prawda, nie ma ich. Są za to duchy przeszłości, którym trzeba umieć stawiać czoła. Chętnie to zrobię w tak doborowym towarzystwie. Bo zakładam, że chodzi o Ceda i Trevora? Jeśli nie, to daj mi znać, nie chcę popełnić faux pas. Poza tym poznałem ich bardzo przelotnie, choć pokonaliśmy razem półtora tysiąca kilometrów.
Camper, powiadasz. Rozumiem, że to ostateczny sygnał, że mleczucha pozostaje na Podlasiu? Może to i dobrze. Jak już oboje wiemy, zabieranie zwierząt do Wielkiej Brytanii nie zawsze jest dobrym pomysłem. Wciąż uważam, że postąpiłem słusznie ze Stellmarią i zrobiłbym to samo, gdyby cofnięto czas. Ale świadomość słuszności nie sprawia, że to boli mniej. Mam nadzieję, że Wasze przyjęcie skutecznie odciągnie od tego moje myśli. Liczę, że wybaczysz mi to egoistyczne pragnienie.
Dziękuję za zaproszenie, z pewnością się pojawię.

Holly,

och, dziękuję za zaproszenie, to bardzo miłe z Twojej strony.
Wracam do babci już za kilka dni, bo Podlasie ewidentnie mi nie służy, ale to kwestia zbyt częstych zmian, wyjazdów i braku odpoczynku - jakkolwiek trywialnie to brzmi.
Nie znam niestety Ceda, Trevora nie jestem pewna czy pamiętam, ale jeśli nie mają nic przeciwko to chętnie wpadnę.
Obiecuję się nie zgubić i od razu znaleźć we właściwym miejscu... Czasem mam tendencje do gubienia się w rzeczywistości.

Clementine