Po przypadkowym spotkaniu z Doireann w pałacowej bibliotece kolejne kilka godzin przesiedział nad opasłymi tomiszczami traktującymi o różnorakiej arabskiej biżuterii, oczywiście przede wszystkim tej o magicznych właściwościach. Dzięki zamieszczonym w niej fotografiom wreszcie zidentyfikował odnalezione podczas wykopalisk pierścienie i naszyjniki, a że oceny ich stanu zużycia i kosztów ewentualnej naprawy miał dokonać pod okiem doświadczonego jubilera, pozostałe obowiązki siłą rzeczy musiał przenieść na kolejny dzień. Cóż, przynajmniej mógł przez chwilę skorzystać z wolności i nie zaprzątać sobie głowy pracą. Nie miał jednak żadnych sensownych planów na wieczór, toteż po drodze do pałacu wstąpił na pobliskie targowisko i za poradą sprzedawcy wybrał dwie butelki wina: jedno białe półwytrawne, a drugie różowe, orzeźwiające, o wiele słodsze, z nutą suszonych owoców. To ostatnie oczywiście z myślą o Skylerze. Najpierw wstąpił do swojego pokoju, żeby zrzucić z siebie niewygodną galabiję i pozbyć się zupełnie niepasującej mu brody, a ostatecznie założył białą, lnianą koszulę i jeansy. Wreszcie zapukał też do drzwi pomieszczenia oznaczonego numerem czternaście, zastanawiając się czy w ogóle zastanie tam swoich kumpli – wszak nie napisał do nich wcześniej na wizbooku, nie zapowiadał się w żaden sposób, więc nie wykluczał, że mogą snuć się gdzieś po jamalskim miasteczku.
Poczekał na zaproszenie, a po przekroczeniu progu jego oczom rzuciła się wyłącznie znajoma sylwetka Mefistofelesa. – Siema. Skyler będzie czy gdzieś wybył? – Rzucił od wejścia, a zaraz po tym postawił na szafce nocnej dwie butelki z alkoholem. – Mam nadzieję, że nie macie żadnych planów na dzisiaj? Przyniosłem wino, a to zawsze dobry plan. – Oznajmił mu radośnie, ale na wszelki wypadek rozejrzał się wokoło, jakby poszukując sygnałów, które sugerowałyby że zjawił się tutaj w nieodpowiednim momencie. Poza tym… potrzebował chyba chwili, żeby przemyśleć, w jaki sposób rozpocząć rozmowę na tematy, które w innym towarzystwie mogłyby uchodzić za tabu. Niby ostatnim razem gawędzili sobie dość swobodnie, ale nawet nie pamiętał kto zainicjował te całe seks-porady, a teraz kiedy to jemu przypadła ta rola, wcale nie czuł się do końca komfortowo. Może najpierw powinien wychylić kieliszek? – W ogóle… ostatnio w Lumosie mówiliście, że lubicie pomagać, no nie? – Zagadnął niepewnie, siadając na brzegu kanapy. – Propozycja nadal aktualna? Bo chyba przyda mi się kilka wskazówek. – Dodał, spoglądając wyczekująco to na Noxa, to na drzwi, jakby liczył na to, że zaraz pojawi się w nich i Schuester.

Nie spodziewał się gości i przez chwilę był pewny, że to Sky zapomniał o kluczu albo to miał być wstęp do jakiejś jego niespodzianki... ale i tak odruchowo zdążył narzucić na siebie prostą koszulkę bez rękawków, by nie czuć się głupio w miejscu, w którym mimo wszystko strój był raczej istotny.
- Theodooooore - powitał chłopaka ze szczerym zaskoczeniem, przeciągając jego imię nieco mrukliwie, gdy spojrzeniem wyłapał dwie butelki wina w jego rękach. Przepuścił go w drzwiach, dopiero teraz przypominając sobie, że nie tylko on nie wyglądał zbyt "wyjściowo", ale pokój tak samo - dziecięce zabawki i pierdoły walały się właściwie dosłownie wszędzie, a Mefistofeles dopiero teraz złapał za różdżkę, by uprzątnąć przynajmniej trochę samoistnie powracającego bałaganu. - Sky zaraz będzie, zaniósł Cynkę do przyjaciółki... ale nie mieliśmy wielkich planów, raczej jakiś bar... więc dobrze trafiłeś z tym winem - przyznał, przysiadając obok niego na kanapie, gdy już upewnił się, że żadne pieluchy i śpioszki nie rzucają się za bardzo w oczy.
- Mhmm? - Przytaknął ostrożnie, gdzieś tam chyba domyślając się, że Theo przyszedł tu tak bez zapowiedzi z jakiegoś powodu, ale do tej pory nie będąc pewnym, czy nie jest to tylko chęć wygadania się z jakichś nowinek w relacji z szefem. - Myślę, że aktualna - stwierdził wreszcie, uśmiechając się łagodnie, jak gdyby swoim spokojem musiał nadrobić za jakąkolwiek niepewność, którą mógł odczuwać jego rozmówca. - Trochę o tym rozmawialiśmy później... w razie gdybyś właśnie uznał, że chcesz z tej propozycji skorzystać - zdradził, przywołując do siebie zaklęciem poduszkę, by przy pomocy zaklęcia Convigo zmienić ją w nieduży kieliszek do wina, zaraz powtarzając to z dwiema kolejnymi; było to szybkie przypomnienie, że transmutacja nigdy nie wychodziła mu jakoś zabójczo dobrze, bo widział stanowczo zbyt dużo krzywości swoich dzieł i czuł pod palcami plastyczną miękkość, której normalne naczynia raczej by nie miały...
Zaciął się, niby chcąc dodać coś jeszcze, a jednak nie do końca wiedząc co - nie miał żadnej pierwszej rady, nie wiedział co Theo powiedzieć. Widział, że wszyscy rozumieją charakter omawianej zabawy, więc tym nie musiał się martwić... i wierzył, że nikt nie przesadzi, a z zazdrością jakoś sobie dadzą radę.
- A masz zapotrzebowanie na jakieś konkretne wskazówki? - Dopytał wreszcie, ciekaw jak wiele chłopak może chcieć spróbować.

Przez dłuższą chwilę przyglądał się z bacznością całkowitemu nierozgarnięciu Mefistofelesa i temu jak naprędce próbuje uprzątnąć z pomocą prostego zaklęcia bałagan, jaki pozostawiła po sobie Cynka… i jej dwaj nadal młodziutcy ojcowie. Prawdę mówiąc, nie miał nic przeciwko walającym się po podłodze zabawkom, bo chociaż u siebie w mieszkaniu zwykle utrzymywał nienaganny wręcz porządek, tak nie należał do grona osób, które u innych przechadzałaby się z nałożoną na dłoń białą rękawiczką w poszukiwaniu zalegającego od lat kurzu. Niekiedy zresztą taki chaos był również potrzebny, przynajmniej coś się wokoło działo. – No i elegancko. – Podsumował wreszcie słowa kolegi, które potraktował zarazem jako przyzwolenie na przybranie sobie wygodniejszej pozycji i oparcie pleców o mięciutkie poduszki.
Dopiero kiedy wypowiedział na głos swoją prośbę a propos dość jednoznacznych wskazówek, zdał sobie sprawę z tego, że ostatnimi czasy mógł uchodzić w ich oczach za osobę interesowną, ale… tak naprawdę najbardziej zależało mu na tym, żeby zobaczyć się z chłopakami, wychylić kieliszek wina, pogadać, a że przy okazji mógł ich o kilka rzeczy wypytać… No cóż, żal nie skorzystać, prawda? Sęk w tym, że chyba nie do końca był świadom tego, w jakim kierunku, w związku z wcześniej omawianym „instruktażem”, zabrnęły rozmowy prowadzone pomiędzy wilkołaczą parą. – O! Świetnie. Chętnie skorzystam. – Rzucił więc zaraz z dziecinną naiwnością, odbierając od Mefisto kieliszek, który w dotyku okazał się zdecydowanie zbyt plastyczny niż powinien. Przez moment miał nawet ochotę sięgnąć po różdżkę i naprawić popełnione przez Ślizgona błędy, ale stwierdził że nie byłoby to kulturalne względem gospodarza. – Otwieramy półwytrawne? Słodkie można zostawić na później, jak przyjdzie Sky. – Zaproponował również, pozwalając Noxowi zająć się odkorkowaniem pierwszej butelki. Poczekał aż ten poleje, a chwilę później delektował się już kwaśno-gorzkawym posmakiem trunku,

Ledwo stracił małą ze wzroku, a już ta jedna przyjemnie-natarczywa myśl znów do niego powróciła - powinien się oświadczyć.
Nie.
Chce się oświadczyć. Od tygodni czuje już jak to jedno pytanie kręci mu się na języku w coraz mniej godnych wagi tej chwili momentach. Z każdym kolejnym pocałunkiem nabierał pewności, że gdy tylko ich spojrzenia się złączą, to Mefisto wyczyta z jasnych tęczówek to palące go od środka pragnienie, a jednak gdy serce zaczynało już dudnić mu w oczekiwaniu na ponaglenie, wilcze usta zawsze układały się w propozycje deseru, wycieczki lub nawet drzemki, nigdy nie wspominając o pierścionku, ślubie czy nawet próbie wyprowadzenia się na dobre spod dachu raz po raz dzielonego z Asmodayem Noxem. Przez pół roku powtarzał sobie wiernie, że czeka właśnie na ten moment wakacji - wolności od trudów codziennej pracy i obowiązków szkolnych, a jednak teraz, gdy czuł już na sobie gorąc Arabii, miał wrażenie, że to nie było to. Że to nie tutaj, nie w tym obcym dla nich miejscu powinien poprosić Mefisto o spędzenie z nim reszty życia. Im mocniej o tym myślał, tym bardziej starał się zająć im każdą chwilę, którą spędzali tylko we dwoje, niezależnie od tego czy chodziło o wynajęcie dla nich prywatnej sauny w SPA, zorganizowanie specjalnego testowania lokalnych trunków czy tak jak teraz - zwyczajnego powrotu do pokoju z talerzem mięsnej jebry, by nakarmić ukochanego faszerowanymi liśćmi winogron, gdy już skończy wyrywać z niego głośny zachwyt dla zdobytej przez nich chwili prywatności.
Zadowolony z siebie, a jeszcze bardziej z nakreślonych przez siebie planów na wieczór, przełożył torbę z butelkami Westifu do trzymającej i tak już tackę z jedzeniem dłoni, by jednak zatrzymać się gwałtownie przed otwarciem drzwi, zaalarmowany dźwiękami przytłumionej rozmowy. Zamrugał zaskoczony, unosząc spojrzenie na numer pokoju, bezgranicznie wierząc przecież, jeśli nie w wierność Mefisto, to w jego inteligencję, a więc i nie wątpiąc, że ten nie próbowałby go zdradzić w tak proszący się o przyłapanie sposób.
- Zdecydowanie potrzebuję więcej - odpowiedział spokojnie, przy posłyszanym pytaniu nie mogąc powstrzymać się przed wtargnięciem do środka, doskonale wiedząc, że swoim wejściem musi zwrócić na siebie uwagę, a więc i nie czując presji, by odezwać się szybciej czy głośniej, woląc czujnie rozejrzeć się po pomieszczeniu, orientując się w zastanej sytuacji.
- Theeeeoo - przeciągnął ciepłym pomrukiem na wpół radośnie, na wpół z wyraźną ulgą, bo dopiero, gdy intruz został zidentyfikowany jako w pełni niegroźny Puchon, tak naprawdę poczuł, że do tej pory spinał się podświadomie w gotowości na irracjonalne najgorsze. - Mam nadzieję, że jesteś świadomy tego, że jesteś zdecydowanie za blisko mojego Wilka jak na moją nieobecność - zauważył, wiernie ignorując, że to Mefistofelesowa ręka bezczelnie sięga do ich gościa, potrafiąc skupić się tylko na tych zdradzieckich rumieńcach na kainowych policzkach. Postawił przyniesione przez siebie dobroci na stoliku, spojrzeniem nieustępliwie łapiąc zielone tęczówki do niemej spowiedzi, mając wrażenie, że niewiedza, a więc i brak kontroli, rozsadzi zaraz jego czaszkę od środka.
- Streścisz co mnie ominęło, kochanie? - wywołał go do odpowiedzi, siadając koło niego i od razu też skradając z jego dłoni kieliszek, którego miękkość przywitał zaskoczonym uniesieniem brwi. Wyciągnął różdżkę, krótkim zerknięciem na Mefisto upewniając się czy może, zanim nie utwardził ich - i tylko ich - naczyń swoją własną magią. I dopiero po upiciu solidnego łyka i oddaniu kieliszka ukochanemu, przesiadł się bezczelnie między mężczyzn, nieco uspokojony przywołaniem w pamięci rozmowy o ich trójce.
- Dobrze Cię znów widzieć, Theo - przywitał się w końcu oficjalnie, pochylając się do powitalnego całusa w policzek, którego odmowy nie zamierzał przyjąć, więc i przytrzymał sobie dłonią kainowy podbródek.