Sowiszcze Perp

Poczta Perpetuy

Santoro

Samiec płomykówki - niezwykle przymilny osobnik, który jednak głęboko pod ogonem ma darowane mu smakołyki. Zdecydowanie bardziej woli głaski - kiedy ich żąda potrafi być bardzo... natarczywy. Plusem jest, że wygłaskany wyjątkowo szybko potrafi uwinąć się z robotą, więc nic na próżno.

Kod Perp:

Lusterko:

Patronus Perp:

huh:

Galeony : 3963 Liczba postów : 3566

Droga Perpetuo,

Nie mam bladego pojęcia jak długo będzie trwać czas przesyłki tego drobiazgu, a więc wysłałam go z wyprzedzeniem. Wiem, że urodziny masz niemalże pod koniec marca, ale uznałam, że warto obdarować Cię wcześniej niż później. Najlepsze życzenia, kochaniutka! Życzę Ci cierpliwości i zapału nauczycielskiego w swojej nowej pracy.

Buziaczki,
Mary

Galeony : 1063 Liczba postów : 1128

Droga Perpetuo,

Czy miałabyś możliwość i czas umówienia się ze mną na spotkanie? Mam do Ciebie gorącą prośbę, choć bardzo dużą, a dotyczy ona kogoś naprawdę dla mnie ważnego - mojego syna.
Nie chcę zawierać w liście żadnych szczegółów bowiem jak wiesz wolę rozmowę w cztery oczy.

Będę bardzo rad, jeśli znajdziesz dla mnie trochę czasu.

Serdecznie Cię pozdrawiam,

Antonius Gard

autor listu: Finn Gard

Szanowna Pani Profesor Whitehorn,

chciałam powitać Panią jako nową opiekunkę Hufflepuffu i złożyć gratulacje z okazji awansu na owe stanowisko. Jestem pewna, że odnajdzie się Pani wyśmienicie w tej roli. Równocześnie chciałabym zapewnić, że jeśli kiedykolwiek czegoś by Pani potrzebowała to jestem do Pani dyspozycji i zrobię wszystko, co w mojej mocy, by Pani pomóc.

Z wyrazami szacunku,
Prefekt Hufflepuffu, Yuuko Kanoe

Droga Perpetuo!

Doszły do mnie fantastyczne wieści, a z racji tego, że nie wiem kiedy się spotkamy to pogratuluję Ci (póki co) listownie. Puchoni mają wielkie szczęście, że to właśnie Ty weźmiesz je pod swoje skrzydła. Życzę Ci dużo wytrwałości i cierpliwości. Jakby sprawiali jakieś kłopoty to przyślij ich do mnie na szlaban, w szkole jest dużo schowków do ogarnięcia albo pucharów do wypolerowania. Mam jednak nadzieję, że do tego nie dojdzie, a Twoi wychowankowie Cię docenią.

Piszę w jeszcze jednej sprawie, która mnie niepokoi, a wiem, że masz sporo doświadczenia w różnego rodzaju chorobach i dolegliwościach. Od kilku dni obserwuję jak stopniowo.. znika mi bark oraz ucho. Czy masz może na to jakiś eliksir lub znasz odpowiednie zaklęcie, żeby to zatrzymać? Wiosenne porządki w Hogwarcie ciągną się w nieskończoność, nie mam nawet czasu, żeby czekać w kolejce w Mungu.

Jeszcze raz serdecznie gratuluję,
Dragos Fawley

Droga Perp!

Jesteś idealną osobą do pełnienia tej funkcji. Nie wyobrażam sobie nikogo innego. Borsucza Matka jest tylko jedna - Ty.
Jak tylko załatwię sprawy zdrowotne, bo to co piszesz brzmi groźnie, wpadnę na pewno. Tarta cytrynowa brzmi świetnie! Moje umiejętności kucharskie zaczynają i kończą się na parzeniu ziół, więc wybacz, ale nie będę narażał Cię na zatrucie.
Dziękuję za rady i pomoc. Jesteś nieoceniona. Jeszcze dziś wybiorę się do Munga.
Że też w tak intensywnym czasie musiałem coś złapać.

Ściskam,
Dragos Fawley

Droga Perpetuo,

Zdaje się, że przyszło nam się spotkać po raz pierwszy na kursie nauczycielskim, a później nawet mijaliśmy się na stażu. Chciałbym Ci napisać, że otrzymałem posadę i zapytać, czy może nie miałabyś ochoty spotkać się przy kawie, albo herbacie, zanim dobrze rozpocznę pracę?

Camael A. Whitelight

Droga Perpetuo,

Bardzo się cieszę, że się zgodziłaś. Spotkajmy się w takim razie w poniedziałkowe popołudnie (ok. godz. 17) w Hogsmeade w Hogs Cafe. Jako uczeń uwielbiałem to miejsce! Myślę, że miejsce będzie dogodne zarówno dla mnie, jak i dla Ciebie. Jeśli jednak wolałabyś kiedy indziej, albo gdzie indziej, daj mi znać.

Camael A. Whitelight

Droga Per,

dni są ostatnio skrajnie monotonne. Każdy jeden najchętniej powiesiłabym na smukłej szubieniczce za to wykroczenie, ale ich niematerialność nieco uniemożliwia mi realizację tego pragnienia.
Przedwczoraj byłam na wyjątkowo kiepskim, nawet jak na nasz Londyn, dancingu. Grania w ten sposób powinno się zakazywać. O jakkolwiek atmosferycznym wystroju chyba zupełnie zapomniano. Co najgorsze - tylko jeden mężczyzna umiał tańczyć. Reszta nie była nawet szczególnie urodziwa. Ten jeden jednak spełniał podstawowe wymagania. Zaprosiłam go do siebie i spędziliśmy dość miłą noc. Dopiero rano zorientowałam się, że ma krzywo obcięte paznokcie, a to, co uznałam za fantazyjny wzorek na bieliźnie, tak naprawdę jest kiczowatym nadrukiem w gumochłony. Dość szybko usunęłam go ze swojego mieszkania, ale co się zobaczyło, to się nie odzobaczy. Doszło między nami do lekkiej scysji (dotyczącej tempa, w jakim miał opuścić mój lokal) i podczas niej okazało się, że jednak nie grzeszy także inteligencją. Wciąż jestem rozczarowana.
Rozważam zamieszczenie ogłoszenia matrymonialnego w „Proroku Codziennym”, ale obawiam się, że skutki również mnie nie zadowolą. Zostaje mi tylko potańczyć, ale poziom tego, co oferują ostatnio lokale, nie dorasta poziomem do Ciebie i do mnie. Wydaje mi się, że chyba pora wziąć sprawy w swoje ręce, Per! Powinnyśmy wykorzystać nasze doświadczenie i same zorganizować dancing. Przebiłybyśmy wszystkie te marne wydarzonka!
Opowiedz, co u Ciebie! Brakuje mi Twojego cudownego widoku.

Wendy

Kochana Tancereczko,

zupełnie niepotrzebnie mi schlebiasz. Obawiam się, że mój język pozostawia coraz więcej do życzenia. Mam nadzieję, że ta wątpliwa błyskotliwość jest dla Ciebie jakkolwiek inspirująca. Postaram się zwalczyć chęć chowania napisanych listów do szuflady.
Co rozumiesz przez - podchodzenie do mężczyzn surowo? Wiem, że z wiekiem powinnam raczej zmniejszać wymagania, ale jestem zupełnie bezbronna wobec tego, że wbrew wszelkim regułom - one rosną... Po stokroć wolałabym oglądać atrakcyjne pośladki, niż przeżywać kolejne zawody. Wydaje mi się jednak, że nie jesteś stworzona do poszczenia, Per. Na pewno wielu innych mężczyzn błagałoby Cię o aplikowanie im w ten sposób eliksiru wiggenowego! Chętnie rozejrzę się za kimś, kto byłby dla Ciebie właściwy.
Nie podsuwaj przynajmniej moich książek podopiecznym! A najlepiej jak najskuteczniej im je odradzaj. Zaproponuję Ci jednak kilka ciekawszych form pożytkowania wolnego czasu. Mianowicie: haftowanie, przerabianie starych garsonek, malowanie na szkle, konstruowanie miniaturowych, grających kolędy kul śnieżnych. To jeszcze nie sezon, ale mam wrażenie, że to ciekawsze zajęcie.
Wydaje mi się, że życie jednak zaczyna się po czterdziestce i to Twoje wewnętrzne blokady nie pozwalają Ci zrozumieć, że, mimo wieku - wciąż jesteś niezwykle atrakcyjna, a na pewno atrakcyjniejsza ode mnie! I masz w sobie tę słodycz, której ja nie potrafię nawet udawać... Zresztą, Per - to tylko liczby, których zmienność dotyczy nas wszystkich. Jak napisał Swinburne - „Choćby kto był mocarzem - / Też nie zawróci rzek, / Które nas w sen bez marzeń / Niosą na wieków wiek”. Jeśli jednak to te ponure myśli nakłaniają Cię do pójścia ze mną na dancing - nie pozbywaj się ich! Nie wyobrażam sobie, że mogłabym nie pójść z Tobą w najbliższym czasie na tańce.
Pora więc zabrać się za organizację! Szkoda, że jeszcze za chłodno na świeże powietrze... Choć zawsze można zorganizować namiot i grzejące, magiczne słoneczka, prawda? Och, Per, mogłybyśmy zaprosić cały Londyn!

Entuzjastyczna

Wendy

Urocza Czterdziestko,

wiesz przecież, że bezwzględnie wierzę w Twój dobry gust! Obawiać się najwyżej mogę Twojej nieobiektywności. Ludzie, których lubimy, wydają nam się piękniejsi i mądrzejsi. Jako że, tak mi się zdaje, lubisz mnie - nie mogę zaufać Ci w pełni!
Twoje chodzenie o lasce jest jedną z najbardziej czarujących i inspirujących rzeczy, Per. I mówię najzupełniej poważnie. I gdyby ktokolwiek odważyłby Ci się je wypomnieć - miałby ze mną i moim prawym sierpowym do czynienia. Nie wyglądam może na szczególnie waleczną, ale w Twojej obronie mogłabym przybliżyć się nieco do ideału Gryfona. Choć Gryfoni nigdy nie mieli mojej sympatii i nie chciałabym chodzić w czerwieni. Przytłacza mnie ten kolor.
Szczęściu czasem trzeba dopomóc. Znalazłabym Ci takiego mężczyznę, o jakim wszystkie kobiety wstydzą się marzyć! Jeśli jednak zamierzasz na swojego księcia czekać - dobrze, niech tak będzie. I nie martw się, jeśli oczekiwanie się nieco przeciąga. Szepnę Ci na uszko Szekspirem - „Kto umie czekać, wszystkiego się doczeka”. Choć nie wiem, czy to najlepszy cytat - Romeo i Julia skończyli dość tragicznie... Ale kochali przecież gorąco!
W porządku, masz rację - nowe zaklęcia przewyższają użytecznością śnieżne kule. Trzymam za Ciebie kciuki, Per - zawsze wiedziałam, że ze swoimi zdolnościami mogłabyś naprawić ten ponury świat!
Najdroższa - rodziny się nie wybiera. Sądzę zresztą, że i bez domieszki krwi wili nic byś nie traciła. A o rozwiązłości hogwarckich profesorów krążą legendy. Nie zachęcam Cię, oczywiście, żebyś dołączyła do tego niechlubnego grona rozpustników, ale guzik koszuli możesz rozpiąć i odetchnąć głębiej.
Myślę, że mam pomysł na dobre miejsce. Co powiesz na celebrowanie wiosny w Dolinie Godryka? Jest tam pewne ciekawe podwórko, zupełnie opuszczone. Trochę zaklęć osuszających, ogrzewające słoneczka, garść Twojego uroku - i będzie idealnie! Drzewa skutecznie osłonią nas przed wiatrem, a grzane wino na pewno sprawi, że wszyscy zapomną, że mamy dopiero kwiecień. Co Ty na to?

Wendy

Perpetuo Whitehorn,

Zacznę od tego, że... dziękuję...
...za uratowanie życia...
...w zasadzie po raz drugi.

I to właśnie była ta część listu na której najbardziej mi zależało, żeby przekazać.
Poza tym wyjec był ujmujący, naprawdę. Przynajmniej do momentu, w którym zorientowałem się, że nie mam na tyle siły, aby bez różdżki go spalić, zanim się odezwał.
Perpetuo. Rozumiem Twoje zaangażowanie w... uzdrowicielstwo, ale jestem dorosłym człowiekiem i to co nazwałaś "ucieczką" było w istocie zwyczajnym wyjściem o własnych siłach z budynku - do domu. Przysięgam, że później byłem grzeczny i jak przystało na układnego pacjenta odpoczywałem.
...
Czemu ja się w ogóle tłumaczę.
Wiesz dobrze, że jakbym został dłużej w Mungu, to komuś, albo mi, albo temu budynkowi stałaby się krzywda. Zdrowie psychiczne też jest ważne, choć z Twojego listu wynika, że najwyraźniej moje nie do końca. Wierzę jednak iż uważasz, że pozostały mi choć resztki zdrowego rozsądku.
Naprawdę nic mi nie jest.

...jeszcze raz dziękuję. Naprawdę.

pozdrawiam

Alexander D. Voralberg

Szanowna Pani Whitehorn,

jako, że podczas nieobecności Pana Voralberga sprawuje Pani nade mną opiekę ~~i nie może się Pani ode mnie uwolnić~~ piszę do Pani z uprzejmą prośbą o pozwolenie na opuszczenie murów zamku w celu zaplatania wianków na zbliżającą się noc celtycką.

Z poważaniem,
Violetta Strauss

Szanowna Perpetuo,

Jakby chcieli, to by mnie zatrzymali - mieli do tego środki. Najwyraźniej uznali, że nie jest tak źle. Dotarłem do domu o własnych siłach i poszedłem spać. Poza tym... nie jestem sam, więc tym bardziej nie masz się o co martwić.
Jeśli chodzi o nogę... to... nic mi nie jest. Złamałem ją i zrosłem na nowo, jest w porządku, choć było to wymagające przedsięwziecie. I nawet nie myśl o tym, aby to sprawdzać. NAPRAWDĘ umiem rzucać zaklęcia, również te lecznicze. Jak widać lepiej niż "specjaliści" z Munga, którzy trzymali ją dwa dni w takim stanie czekając na Ciebie.
Och. A co z panną Jones? Czyżby wyjechała do Ugandy ponownie uprawiać szamanizm tak jak zapowiadała? Olbrzymie i szczere gratulacje pani Whitehorn. Nie ma lepszej osoby na to stanowisko niż Ty. Będę wdzięczny, jeśli na tych kilka... dni... zajmiesz się moimi Krukonami.

pozdrawiam

Alexander D. Voralberg

TAK. SAM-SOBIE-ZŁAMAŁEM-NOGĘ. I jakbym musiał to złamałbym sobie ją po raz kolejny. Perpetuo Whitehorn pragnę zauważyć, że DWADZIEŚCIA LAT radziłem sobie bez Twojej pomocy i poradzę sobie kolejnych dwadzieścia. Doceniam Twoje zaangażowanie i zmartwienie, i naprawdę za nie dziękuję, ale już raz prosiłem Cię, abyś nie traktowała mnie jak skończonego, niedouczonego kretyna i nie będę prosił ponownie. Nie potrzebuję żadnych kontroli i żadnych odwiedzin. Poradzę sobie tak jak zwykle sobie radziłem przez całe życie. SAMOTNIE.

Tak więc... rób co chcesz. To nie moja sprawa. Najwyraźniej nie opłaca się być szczerym, chyba już dawno powinienem się nauczyć.

z wyrazami szacunku

Alexander D. Voralberg

Szanowna Profesor Whitehorn,

Przesyłam zadanie domowe z magii leczniczej, dotyczące zaklęć z rodziny vulnera.
1. Vulnera Arcuatum
Zaklęcie to powoduje zasklepianie głębokich, albo rozległych ran, nie leczy jej jednak, a tylko zasklepia, więc każdy gwałtowny i szybki ruch, może powodować ich ponowne otworzenie.
Przykład zastosowania: ćwiczenie zaklęć przyciągających, nie zawsze może pójść tak jak byśmy chcieli, np. przyciągnięcie noża może spowodować definitywnie głęboką ranę, o ile jednak nie przebije tętnicy, można próbować użyć tego właśnie zaklęcia i już nigdy więcej nie rzucać accio na ostre przedmioty.
2. Vulnera Ferre
Sprawia, że z różdżki wydobywa się zwój bandaża. Można nim opatrzyć ranę, jednak w żadnym stopniu nie powoduje jej leczenia jak przy innych opisanych tutaj zaklęciach.
Przykład zastosowania: czarodziej, który postanowił lewitować nad drzewem, ale niestety spadł i się pociął gałęziami, może łatwo opatrzyć swoje rany, jałowym opatrunkiem, który zapobiegnie też większemu zakażeniu, o ile rzecz jasna się nie złamie sobie kręgosłupa.
3. Vulnera Sanentur
Służy do leczenia ciężkich ran, które zostały zadane przez czarnomagiczne zaklęcia (po których zostają blizny), albo magicznych stworzeń. Nie zasklepia ich tylko jak V. Arcuatum, a pozwala na całkowite wyleczenie, choć to bardzo trudne i wymaga lat doświadczeń.
Przykład zastosowania: czarodziej postanowił udać się do Zakazanego Lasu i spotkał wilkołaka, o ile ten go nie zabił, ogromne rany zasklepi właśnie to zaklęcie!
4. Vulnus Alere
Pozwala wyleczyć drobne rany. Radzi sobie tylko z małymi skaleczeniami, albo otarciami.
Przykład zastosowania: przy magicznym gotowaniu nie zawsze wszystko wychodzi, przy pocięciu się nożem, można użyć to zaklęcie, by się nie wykrwawić na śmierć!

Z wyrazami szacunku,

Annabell Helyey

Slytherin, rok 7

Szanowna Pani Profesor!

Zgodnie z Pani prośbą, wysyłam zadany opis zaklęć "vulnerowatych".
I. Vulnerra Ferre - Z różdżki czarodzieja wydobywa się zwój bandaży. Nie są one jednak magiczne i tylko opatrują ranę, NIE LECZĄ JEJ! Przykładowym zastosowaniem może być na przykład opatrzenie skaleczenia powstałego w wyniku zdarcia skóry przy przewróceniu. Jest to zwykła, powierzchowna rana, więc to zaklęcie jak najbardziej pasuje.

II. Vulnus Alere - Leczy drobne rany, jak otarcia czy małe skaleczenia. Użyłbym tego zaklęcia, gdyby zdażyło mi się zaciąć papierem lub przy delikatnych ranach po goleniu.

III. Vulnera Sanentur - Używane do wyleczenia ran spowodowanych zaklęciami czarnomagicznymi lub urazami od magicznych zwierząt. W pierwszym przypadku pozostawia bliznę, której nie da się pozbyć. Zaklęcie to jest dla doświadczonych uzdrowicieli ze względu na poziom trudności. To zaklęcie może być użyte, gdy czarodziej odniesie rany po niefortunnym spotkaniu z Błotoryjem, który akurat postanowi zaatakować jego nogi.

IV. Ostatnim zaklęciem z tej grupy jest Vulnera Arcuatum - W przeciwieństwie do poprzedniego zaklęcia nie leczy ran, a jedynie je zasklepia. Dlatego trzeba pamiętać, aby po jego zastosowaniu uważać, gdyż rana w każdej chwili może się ponownie otworzyć. Przykładem zastosowania tego zaklęcia może być rana wywołana przez zbyt bliski kontakt czarodzieja z nożem. Zaklęcie zasklepi nawet głębszą ranę ciętą.

Z poważaniem
Maximilian Felix Solberg
Slytherin, VI rok

Szanowna Pani Whitehorn,

zaklęcia z grupy vulnerowatych z pewnością znane są każdemu medykowi. Tym bardziej, że stanowią dosyć szerokie spektrum magii leczniczej, które nadaje się zarówno do stosowania przez amatorów jak i prawdziwych profesjonalistów.
Najprostszym z nich jest Vulnerra Ferre, która używana jest powszechnie jako zaklęcie służące do opatrywania zranień. Wyczarowuje ono bowiem bandaż, którym można owinąć pacjenta. Jest to zaklęcie dosyć podstawowe i uniwersalne. Nie nazwałabym go jednak zaklęciem stricte leczniczym ze względu na to, że nie wpływa ono na stan rany, a jedynie pomaga w jej opatrzeniu.
Kolejnym dosyć prostym zaklęciem z tej rodziny jest Vulnus Alere, stosowane w celu leczenia drobnych obrażeń takich jak drobne rozcięcia, otarcia i tym podobne. W tym wypadku należy mówić raczej o skaleczeniach niż o ranach. Nie jest to może zbyt mocne zaklęcie, ale z pewnością przydatne.
Vulnera Arcuatum jest już zdecydowanie zaklęciem dużo bardziej zaawansowanym. Służy do zasklepiania dużo poważniejszych obrażeń jak rany kłute czy ciętych o znacznej głębokości lub też obszarach. Nie odznacza się jednak zbytnią trwałością i nie pozwala pacjentowi na wykonywanie zbyt gwałtownych ruchów, gdyż może to poskutkować ponownym otworzeniem się rany.
Zdecydowanie najsilniejszym ze wszystkich zaklęć jest Vulnera Sanentur. Nie tylko jest w stanie wyleczyć poważne rany ~~jak wyrwane mięcho z ramienia Voralberga~~ jak wymienione powyżej, ale również uzupełnić ubytki w tkankach bez ryzyka, że rana może się odnowić.

Z wyrazami szacunku,
Violetta Strauss

~~PS. Może i nie jestem najlepszą uzdrowicielką, ale dzięki Pani z pewnością opanuję bezbłędnie teorię i zdobędę doświadczenie tylko że po drugiej stronie uzdrawiającego zaklęcia~~

Szanowna Pani Profesor,

piszę do Pani, jako do Opiekuna naszego domu. Liczę, że wyznając zasady uczciwości, zachowa Pani dyskrecję w temacie naglącej sprawy z jaką chciałabym się do Pani zwrócić.

Z obowiązku, ale nie bez przykrości, chciałabym poinformować Panią o incydencie, jaki miał miejsce podczas spotkania Koła Kulturalnych Kucharzy. Z całym szacunkiem, jakim darzę profesora Bozika i całą moją sympatią do jego osoby, zdarzyło się coś, na co niestety jako uczennica Hogwartu nie mogę nie zwrócić uwagi. Mowa tu o podejrzanych fiolkach spożywanych przez profesora podczas trwających zajęć.

Zwracam się do Pani z prośbą o pomoc, jak rozwiązać taką sytuację. Mam nadzieję, że można załatwić ją polubownie i dyskretnie, bez dyskredytowania profesora, bo być może mylę się, co do zawartości rzeczonych fiolek.

Pozdrawiam serdecznie,
Caelestine Swansea
VI rok

Szanowna Pani Profesor,

przygotowując się do wskazania różnic pomiędzy zaklęciami z rodziny "vulnera" pragnę zauważyć, iż znane są cztery czary z tego gatunku. Wszystkie związane są w gruncie rzeczy z opatrywaniem ran, aczkolwiek występują pomiędzy nimi znaczne różnice. Dwa spośród nich możemy uznać za zaklęcia dość proste i dostępne raczej większości czarodziejów, którzy choć przez chwilę interesowali się magią leczniczą.

Pozwolę sobie zatem w pierwszej kolejności wskazać na zaklęcia prostsze, a zatem na vulnerra ferre. Pozwala ono na pozyskanie bandaża, którym można opatrzyć krwawiącą ranę. Trudno zatem mówić tutaj o faktycznych właściwościach uzdrawiających, a raczej o zaklęciu, które kojarzy mi się z accio, aczkolwiek, oczywiście, oba mają zupełnie inne zastosowanie. Można również powiedzieć, że vulnerra ferre wpisuje się częściowo w zaklęcia użytkowe, gdyż służy nam pomocą w przypadku zranienia. Pragnę również zauważyć, iż moim skromnym zdaniem czar ten pomocny jest raczej w przypadkach niezbyt rozległych ran, gdyż trudno byłoby kogoś bandażować od stóp do głów, licząc na to, że to w czymś pomoże.
Drugim z zaklęć, które uważam za zdecydowanie prostsze, jest vulnus alere, służące do leczenia drobnych ran. Jeśli mowa tutaj o rozcięciach i otarciach, to z pewnością należy zwrócić tutaj uwagę na zacięcia powstające, chociażby w czasie prac zielarskich albo krojenia składników na eliksiry. Otarcia zaś w tym wypadku traktowałabym, jako zdarte kolana, czy zadrapania powstałe na skórze w wyniku kontaktu z powierzchnią chropowatą. Nie mogą to być rany na tyle poważne, by nie mógł sobie z nimi poradzić całkiem zwykły czarodziej.

Odrębną kategorię stanowią zaklęcia, które niewątpliwie dostępne są jedynie dla osób, które poświęciły się szkoleniu w zakresie uzdrawiania. Mowa tutaj o vulnera arcuatum oraz vulnera sanentur. Arcuatum służy do zasklepienia ran poważniejszych oraz rozległych. Ponieważ nie mam doświadczenia na tym polu, mogę sobie jedynie wyobrażać poważne, głębokie rozcięcia - takie jak powstałe w wyniku wbicia ostrego przedmiotu w okolicach nadgarstka i przeciągnięcia nim aż w stronę łokcia. Zaklęcie to wymaga jednak współpracy z osobą leczoną, która powinna zachować względny spokój i nie poruszać się, gdyż w odmiennym przypadku może dojść do ponownego otwarcia ran. Z tego też powodu sądzę, że rzucający arcuatum powinien posiadać nie tylko spora wiedzę medyczną, ale również znać się nieco na psychice chorych i rannych, by móc zapanować nad czarodziejem, który z bólu może dokonywać różnych, czasami haniebnych czynów.
Ostatnim zaklęciem jest wspomniane powyżej vulnera sanentur, moim skromnym zdaniem - najtrudniejsze. Ciężkie rany, zadawane przez czarnomagiczne klątwy albo magiczne stworzenia, muszą stwarzać dodatkowy problem z powodu potencjalnych magicznych właściwości, jakie wprowadzają w ciało rannego. Zaklęcie to niewątpliwie wymaga wiele wiedzy i doświadczenia od uzdrowiciela, który się nim posługuje. Osobiście uważam również, że wymaga wielkiego skupienia oraz niesamowitego opanowania, które nie wpłynie na poziom postrzegania chorego, którym należy się zająć. Niemniej jednak nie jestem w stanie podać przykładu naprawdę ciężkiej rany, którą można by uleczyć za pomocą sanentur, skoro jednak mowa tutaj o atakach magicznych stworzeń, to być może warto zwrócić tutaj uwagę na ślady pozostawiane przez zwierzęta z kategorii co najmniej groźnych.

Z poważaniem
Victoria Brandon

Szanowna Pani Profesor Whitehorn,

jak pewnie Pani podejrzewa, asem w lekcje to nie jestem, a w pisaniu listów to w ogóle ze mnie cienki leszcz, więc ta praca domowa pewnie będzie cienka niczym barszcz, ale chciałbym na wstępie powiedzieć, że jest dla mnie właściwie całkiem przyjemna. Tak samo, jak cała ta nauka uzdrawiania, więc może mógłbym z Panią pogadać na temat swojej przyszłości? O ile oczywiście nie ma mnie Pani jeszcze dość po tych wszystkich wyrazach zaskoczenia, jakie pojawiały się w czasie ostatnich zajęć.

Przechodząc całkiem płynnie do zadania, jakie Pani przed nami postawiła, pozwolę sobie zrobić małą wyliczankę, a że nie lubię robić wszystkiego tak, jak inni, to polecimy od zaklęcia najtrudniejszego. (Serio jest takie trudne, czy nawet taki laik jak ja byłby w stanie je opanować?)
1. VULNERA SANENTUR - zaklęcie tak mocne, że pewnie wyrywa nadgarstki niedoświadczonym uzdrowicielom. Klątwy czarnomagiczne i pokąsanie przez wściekłe magiczne zwierzęta brzmi, jak prawdziwe wyzwanie i na bank trzeba się tutaj nieźle postarać, żeby te ciężkie rany poskładać jakoś do kupy. Mówi się, że tylko od zaklęć w sumie zakazanych można mieć w tym wypadku blizny, ale ja bym tam stawiał, że po pogryzieniu przez takiego hipogryfa, czy inny wściekły chodzący krzak, kończy się z uroczymi śladami do końca życia. Nie wiem niestety, czy są zaklęcia, które na to działają, bo wiem zdecydowanie za mało o uzdrawianiu. Ale kiedyś chciałbym umieć rzucać takimi ... świetnymi zaklęciami.
2. VULNERA ARCUATUM - srednie radny, to ja nie wiem do końca co to jest, ale stawiam na to, że jak zlecę z płotu i wbiję sobie w rękę kawałek drutu, to po jego wyjęciu arcuatum całkiem nieźle nada się do klejenia takich ran. Bo rozerwanie brzucha, czy coś takiego, podrzucam na pewno na półeczkę wyżej. Może dałoby radę dorzucić tutaj też rany powstałe w wyniku złamań otwartych, po tym jak kość przebija delikwentowi taką nogę. Wymaga współpracy ze strony pacjenta - co raczej oczywiste, bo jak się zacznie ruszać, to znowu się zamieni w płynną kaszankę. Można by się zastanawiać, dlaczego adnotacja taka nie znajduje się przy sanentur, ale chyba sama Pani przyzna, że w tamtym wypadku to pacjent raczej jest dość niemrawy i nieskory do plucia na uzdrowiciela.
3.VULNUS ALERE - drobne rany do leczenia? Jakoś tak nie bardzo mi to pasuje, ale może dlatego, że wychowując się w mugolskiej rodzinie musiałem liczyć się z tym, że rozcięcia i otarcia mają zagoić się same, z dostępem do świeżego powietrza. Skoro jednak istnieje na to zaklęcie, to pewnie jest rach-ciach i po jakimkolwiek krzyku. Zakładam, że w skład tego zaklęcia, znaczy, tego, co ono leczy, wchodzą otarcia od asfaltu, mat i tym podobnych ... rzeczy, jak również rozcięcia spowodowane, chociażby kartką papieru, które krwawią i to cały wielki krzyk.
4. VULNERRA FERRE - czyli jak dla mnie zaklęcie mumifikacji, jeśli źle się je rzuci. Swoją drogą, mam wrażenie, że używania bandaża do zatamowania krwawienia może być nieco ryzykowne. Wie Pani, jakby komuś rozwaliło tętnicę, to chyba trzeba do tego używać czegoś innego, niż zwykłej gazy, która raczej raz i dwa przesiąknie. A jeśli tak, to znowu mamy tutaj do czynienia raczej z prostymi ranami, niezbyt rozległymi i bardziej do wsparcia w transporcie do medyka, niż do prawdziwego leczenia.

Jakie są naprawdę różnice? Mogę o to zapytać?

Z wyrazami szacunku
Maximilian Brewer
VII rok Dom Gryfa

Pani Profesor Whitehorn,

Przesyłam pracę domową z ostatniej lekcji.
Do rodziny vulnerowatych należą cztery zaklęcia: Vulnera Ferre, Vulnera Alere, Vulnera Arcuatum oraz Vulnera Sanentur, wymienione w kolejności od najłatwiejszego. Pierwszego z nich (Vulnera Ferre) można użyć w przypadku ran krwawiących, ponieważ dzięki niemu z różdżki wylatuje bandaż. Jak najbardziej pomoże przy wszelkich zadrapaniach, nacięciach. Zaklęcie użyteczne, jednak raczej nie użyłabym go w przypadku zbyt rozległych ran. Wtedy zdecydowanie lepiej sprawdziłoby się Vulnera Arcuatum. Jest trudniejsze do rzucenia, jednak zasklepia ranę, zatrzymując tym samym krwawienie. Myślę, że jako przykład mogę podać dość głębokie przecięcie dłoni od wewnętrznej strony przez stary gwóźdź czy cokolwiek innego. Jedyny haczyk jest taki, że ponownie może dojść do otworzenia się jej przez wykonanie gwałtownego ruchu.
Kolejne zaklęcie - Vulnus Alere - pomoże przy drobnych skaleczeniach czy otarciach, co uważam za naprawdę przydatne, ponieważ to właśnie takie zadraśnięcia np. kartką papieru czy zdarte kolana lub łokcie po upadku z miotły częściej dają się we znaki bardziej, niż rany głębsze (oczywiście nie chodzi mi tutaj o te faktycznie ciężkie).
Do tych najgorszych ran wywołanych np. przez zaklęcia czarnomagiczne niezbędne będzie Vulnera Sanentur. Tu już trzeba mieć naprawdę dużą wiedzę z zakresu uzdrawiania, jednak gra jest warta świeczki, ponieważ możemy uratować czyjeś życie. Czym w takim przypadku dla poszkodowanego jest blizna? Z tym zaklęciem również ja miałam do czynienia, kiedy przez własną dziecięcą nierozwagę doprowadziłam do nieprzyjemnego i bliskiego spotkania z pazurami matagota. Choć uzdrowiciel poradził sobie z ranami, to przy obojczyku pozostała mi podłużna blizna, jakby wspomnienie z tego incydentu. Tak więc jak najbardziej urazy, które zostały spowodowane przez magiczne stworzenia zostaną w ten sposób uleczone.

Z poważaniem,

Aleksandra Krawczyk
Hufflepuff, VII rok

Szanowna Profesor

Ten list jest odpowiedzią na pracę domową z ostatniej lekcji. Mieliśmy opisać zaklęcia z grupy Vulnera.
Vulnera arcuatum służy do leczenia rozległych, głębokich ran. Niech za przykład posłuży rana po wbitym ostrzu, czy rozerwaniu ciała przez pazury jakiegoś stworzenia. Należy jednak pamiętać, że wyleczona za pomocą tego zaklęcia rana nie pozwala na wykonywanie gwałtownych ruchów, bowiem istnieje ryzyko jej otwarcia. Myślę, że szczególnie przydatne dla kucharzy (rany kute od noża).
Następnym niech będzie zaklęcie vulnerra ferre. Cudownie przydatne zaklęcie, dzięki któremu wyczarujemy bandaż, jeśli nie mamy go pod ręką. Myślę, że tego powinien nauczyć się każdy, bowiem bandaż można zastosować do opatrzenia rany, a także do unieruchomienia uszkodzonej kończyny.
Z tej rodziny mamy jeszcze zaklęcie vulnera sanentur. Podobne do vulnera arcuatum, leczy tak samo ciężkie rany, ale zadane przez czarnomagiczne zaklęcia, bądź magiczne stworzenia. Czyli sanentur wyleczy zadrapania smoka, zaś arcuatum niedżwiedzia.
Do drobnych ran można użyć zaklęcia vulnus alere.

Z poważaniem,

Loulou Moreau
VI rok, Gryffindor

[/i]

Szanowna Pani Profesor Whitehorn,

zaklęcia z grupy vulnerowatych są dobrze znane wielu osobom choć trochę zaznajomionych z magiczną sztuką leczniczą, gdyż obejmują one zaklęcia o różnym stopniu zaawansowania: od podstawowego aż do wysoko zaawansowanego.
Najłatwiejszym z nich jest Vulnerra Ferre, która jest powszechnie stosowana w celu opatrywania ran. Nie zajmuje się ich leczeniem, ale wyczarowuje bandaż, którym można owinąć dla przykładu zwichniętą lub zranioną w jakikolwiek inny sposób część ciała potencjalnego pacjenta.
Innym w miarę prostym zaklęciem jest Vulnus Alere, które przydatne jest w przypadku wystąpienia dosyć drobnych zranień jak małe skaleczenia, otarcia i tym podobne. Nie jest ono zatem zbyt potężne, ale dzięki temu może być stosowane także przez laików.
Zaklęciem o dużo wyższym stopniu zaawansowania jest Vulnera Arcuatum. Zasklepia ona poważne rany o dosyć znacznej głębokości, ale nie jest zbyt to zaklęcie idealne. Przede wszystkim dlatego, że w wyniku zbyt gwałtownych ruchów może dojść do ponownego otwarcia rany. Dopiero Vulnera Sanentur gwarantuje wyleczenie poważnych obrażeń bez ryzyka odnowienia urazu czy rany.

Z wyrazami szacunku,
Yuuko Kanoe

Szanowna Pani Profesor Whitehorn

Mam nadzieję, że ten list zastaje panią w najlepszym zdrowiu i humorze.
Piszę do pani ze sprawą, której – muszę przyznać – długo unikałem ze względu na jej naturę. Chodzi bowiem o Dział Ksiąg Zakazanych. Do tej pory nigdy nie wydawał mi się interesujący, ale jakiś czas temu rozpocząłem pracę nad książką grozy. Główny czarny charakter jest tam niebezpiecznym czarnoksiężnikiem grożącym zburzenie ładu. Im dłużej pracuję nad tym projektem, tym coraz częściej dochodzę do wniosku, że aby dostatecznie załatać fabularne luki, będzie mi potrzebna chociaż podstawowa znajomość tematu będącego zainteresowaniem jednego z najistotniejszych dla akcji bohatera. Myślę, że inaczej nie będę w stanie tak dobrze oddać nastroju, a bardzo mi na tym zależy.
Czy mógłbym liczyć na Pani pomoc w tej sprawie?

Z poważaniem,

Ruben R. Skuja
klasa IX

Szanowna Profesor Whitehorn,

niniejszy list jest odpowiedzią na zadaną pracę domową.

Nie miałem nigdy dotąd sytuacji, w której musiałbym użyć któregoś z zaklęć z grupy Vulnera (może to i lepiej), ale trochę poszperałem w księgach do Magii Leczniczej, więc ufam, że moja odpowiedź Panią usatysfakcjonuje.

1. Zaklęcie Vulnera Arcuatum stosowane jest w przypadku ran poważnych i takich, które są rozległe. Ze względu na poważne obrażenia, zaklęcie to nie gwarantuje szybkiego wyzdrowienia i zasklepienia się ran. Pacjent nie powinien się forsować, a magia powinna zadziałać w parze z naturalną regeneracją organizmu.
2. Zaklęcie Vulnera Ferre natomiast umożliwia wyczarowanie magicznego bandaża, co przydatne jest w niemalże każdym ratowaniu ran, czy to ciętych, czy szarpanych, czy innych. Zatamuje krew choć na chwilę. A przy tym jest to najprostsze zaklęcie z tego zestawienia, więc nawet taki laik, jak ja, miałby szansę na powodzenie.
3. Zaklęcie Vulnera Sanentur to z kolei najbardziej zaawansowana magia lecznicza w tej grupie zaklęć. Tylko uzdrowiciele są w stanie prawidłowo posłużyć się tym urokiem. Sanentur leczy nawet głębokie i poważne rany lub obrażenia, włączając w to te magiczne (od zaklęć czy zwierząt), na przykład zatamuje krwawienie od zaklęcia Sectusempra. Aby w pełni wykorzystać potencjał tego zaklęcia, należy powtórzyć inkantację trzykrotnie. Przy pierwszym razie poszkodowany otrzymuje ratunkową dawkę krwi, przy drugim - rany zaczynają się leczyć, a przy trzecim w pełni się zasklepiają. Jednak to nie niweczy blizn, szczególnie jeśli zaatakowała nas jakaś magiczna bestia bądź urok czarnomagiczny.
4. Zaklęcie Vulnus Alere (tu nie jestem pewny, czy powinno się zaliczać do tej grupy) leczy rany drobniejsze, na pograniczu skaleczeń, obtarć czy zacięć. Stosunkowo łatwe. Taki magiczny plasterek :)

Z wyrazami szacunku,

Bruno O. Tarly

Gryffindor, II rok studiów