Palermo, 7 maja 2019r.

Finn

wszystko poszło nie tak, jakbym sobie tego życzył. Zepsułem to – ja, nie Ty. Uniosłem się, zareagowałem zbyt gwałtownie, chociaż przecież to właśnie ja nawaliłem, całując wtedy Gabrielle. Ale najgorszym moim przewinieniem było i jest to, że wyjechałem.
Nie zrozum mnie źle, ja musiałem wyjechać, zależało od tego nie tylko zdrowie, ale i życie Rufusa... oddałbym wszystko żeby nie musieć wybierać między dwoma rodzajami miłości, ale – choć wcześniej nie dawałem temu wiary – świat w istocie nie jest sprawiedliwy. Wybrałem więc mniejsze zło i mam nadzieję, że... że mimo wszystko rozumiesz.
Co u Ciebie? Czy czujesz się dobrze? Potrzebuję... muszę wiedzieć, że wszystko jest u Ciebie w porządku; martwię się bo ja sam mam ochotę wyć z rozpaczy, a ze złości walić głową w ścianę.
Mam nadzieję, że Rufus wkrótce wyzdrowieje (magomedycyna jest absolutnie bezkonkurencyjna), a ja będę mógł wrócić do domu. Tu jest pięknie, ale czasem tak dziwnie...

PS. ucałujpozdrów ode mnie Gabrielle, proszę, nawet mimo tego, że i do niej napisałem list.

Buziaki

Vinci

Palermo, 14 maja 2019r.

Finn

milczysz bo jesteś na mnie zły?
Prawdopodobnie nie mam prawa Ci się dziwić.
Nie, nie prawdopodobnie, na pewno go nie mam, nie powinienem w ogóle do Ciebie pisać skoro obaj postanowiliśmy, że się rozstaniemy od siebie odpoczniemy. Powinienem dać Ci spokój, wiem o tym, ale nic nie poradzę na to, że pozostajesz moim najlepszym przyjacielem i nie potrafię bez Ciebie żyć.
Jeśli nie chcesz ze mną rozmawiać, rozumiem, choć chciałbym abyś powiedział mi o tym wprost... wystarczy jedno słowo zapisane na czymkolwiek, choćby na zaplamionej serwetce z kawiarni.
W ostatnim liście wspominałem, że jest tutaj dziwnie i ostatni tydzień nie zmienił za wiele w tej kwestii, ale chyba zaczynam się do tego przyzwyczajać. Dziadkowie bardzo cieszą się z mojego pobytu we Włoszech i ja sam czuję się tutaj dobrze... wiesz, przyjazd tutaj mimo oczywistej potrzeby był chyba również chęcią wyrwania się z szarej Szkocji; masz prawo być na mnie zły, wiem jak to wygląda – ja cieszę się słońcem Sycylii, a Ty zostałeś pośród zimnego deszczu. Dobrze, że masz pod ręką Gabrielle, zazdroszczę Ci tego; moja włoska rodzina okazała się być ogromna, ale nie potrafię znaleźć z nimi wspólnego języka (i nie chodzi mi nawet o barierę językową).
Koniecznie opowiedz mi co u Ciebie, błagam, muszę wiedzieć, że wszystko jest w porządku.
Marzę o tym żeby z Tobą porozmawiać. Kiedy już wrócę, muszę Cię zobaczyć. Po prostu muszę.

Vinci

Palermo, 23 maja 2019r.

Finn

Nie wiem czy Twoje milczenie jest wymierzoną dla mnie karą, zemstą, wyrazem smutku albo złości... czy może coś Ci się stało. Nie chcę nawet myśleć o ostatniej możliwości i choć nie wiem czy mam podstawy do tego by się martwić, to wiedz, że się martwię... tak na zapas.
W ostatnim liście być może nie zaznaczyłem tego odpowiednio mocno – jeśli mam się do Ciebie nie odzywać, powiedz mi o tym wprost. Nie bawmy się w podchody, Finn, tak długo się już znamy... nawet jeśli zraniliśmy się nawzajem, żaden z nas nie zasługuje na to, by trwać w niepewności. Proszę... błagam Cię o choćby jedno słowo.

Czekam na list od Ciebie

Viní

Palermo, 1 czerwca 2019r.

Finn

Na strychu zalągł nam się bogin; na widok zakrwawionego memortka o pustym, martwym spojrzeniu do reszty pękło mi serce. Nie poradziłem sobie z jego odgonieniem, babcia znalazła mnie roztrzęsionego, kurczowo przyczepionego do ściany... z trudem ukryłem przed nią łzy, nie chciałem żeby to widziała.
Odezwij się do mnie w końcu, bo oszaleję. Mam tylko nadzieję, że Twoje milczenie oznacza, że wiedzie Ci się dobrze i nie masz z tamtym memortkiem nic wspólnego.

Vinícius

PS. Rufus czuje się już dobrze, myślę, że niedługo wrócimy do Wielkiej Brytanii.

Palermo, 13 czerwca 2019r.

Finan

jeśli chcesz zawzięcie milczeć, to w porządku. Prosiłem Cię i błagałem, ale najwyraźniej złość nie pozwala Ci na odpowiedź... rozumiem to i nie rozumiem jednocześnie, ale bez względu na to, czy Twoje zachowanie jest uzasadnione, czy nie, mam już tego dość. Nawet ja mam w sobie na tyle dumy, żeby wiedzieć kiedy przestać się ośmieszać.
Rufus wrócił zdrów do domu. Ja już nie mam po co wracać.
Wszystkiego najlepszego z okazji urodzin (bo choć pewnie w to nie wierzysz, wciąż życzę Ci jak najlepiej).

Vinícius