Podeszła do sprawy ambitnie. Miała wielkie plany na to, by zdobywać same najlepsze oceny, by wszyscy widzieli, że jest po prostu najlepsza. Życie jednak miało własne plany, zrzucając na dziewczę nieprzewidziane trudności. Nie była dobra w rzucaniu zaklęć. Słynne "Wingardium Leviosa" zadziałało u niej jako jednej z ostatnich w klasie. A przecież przecież wychowywała się w czarodziejskiej rodzinie! Część koleżeństwa dowiedziało się o magii dopiero w wakacje, a mimo to była od nich gorsza. Strasznie to ubodło jej dumę. To samo tyczyło się transmutacji i OPCM. Wszystko, co wymagało machania różdżką, przychodziło jej z trudem. Na szczęście skrzydła rozwijała w innych dziedzinach! Zielarstwo, Eliksiry i Astronomia były lekcjami, na które chodziła z czystą przyjemnością. Na pierwszych dwóch brylowała, na tych ostatnich miała okazję usystematyzować informacje, które częściowo wyniosła z domu rodzinnego. Mimo wszystko cały swój wolny czas musiała poświęcać na naukę zaklęć, co wystawiło jej determinację na ciężką próbę. Na szczęście  pracowitość i zaciętość, jak również brutalna czasem pomoc starszej siostry pozwoliły jej osiągnąć cel i wszystkie egzaminy końcowe udało jej się zaliczyć. Daleko jej było od pozycji "najlepszej w klasie", ale przynajmniej udało jej się wreszcie załapać o co chodzi w machaniu tym "głupim badylem", którym zdarzyło jej się w okresie większej frustracji nazwać swą różdżkę.

Następne lata były już mniej okupione morderczą pracą, jaką musiała włożyć w opanowanie podstaw. Dzięki temu Xanthea odkryła, jak wiele zaległości towarzyskich nazbierało jej się przez ten rok. Nie miała właściwie żadnych przyjaciół, poza partnerami z sal lekcyjnych, z którymi czasem zdarzało się jej zjeść posiłek. Częściej przebywała z innymi przedstawicielkami swojej rodziny, tworząc wokół siebie niewidzialną barierę oddzielającą ją od obcych. Szczególną więź podtrzymywała ze starszą siostrą, Xeililą, która była dla niej niedoścignionym wzorem potęgi, oraz z kuzynką, Xaylah, dwa lata starszą od dziewczyną, która zdążyła już zyskać nieco popularności. I o dziwo, skłonna była się tą popularnością dzielić. Tym sposobem Xanthea zaczęła nawiązywać relacje ze starszymi uczniami, nawet z chłopakami, pogłębiając tym samym przepaść, jaka powstała między nią a rówieśnikami.

Nie oznaczało to, że Xanthea dobrze na tym wyszła. Tak naprawdę zaczęła się wciągać w złe towarzystwo, a jej brak obycia w świecie w połączeniu z kształtującym się powoli kobiecym ciałem przysporzył jej popularności wśród męskiej części znajomych, szczególnie tej o mniej szlachetnych zamiarach. Była ciekawa, nie zawsze umiała się postawić starszym, a w dodatku nie miała jakiejś moralnej kotwicy, która w porę ściągnęłaby ją na ziemię. I tak wpadła w rolę pieszczoszki towarzystwa, którą lubiano się bawić i z której nieraz czerpano więcej, niż była skłonna dać. Na szczęście nim wzięto więcej niż młode dziewczę dałoby radę psychicznie udźwignąć, interweniowała Xaylah, której przestało się podobać to, jak traktowana jest jej krewniaczka. I tak zaczęła się między nimi prawdziwa przyjaźń, która czasem w niepokojący sposób przypominała coś więcej.


Kuzynki stały się niemal nierozłączne. Razem się uczyły, razem odpoczywały, razem kultywowały zielarskie tradycje rodzinne. Uzupełniały się nawzajem. Xanthea pomagała jej wytrwać przy pracy w momentach, gdy Xaylah chciała już dać za wygraną, ta zaś ćwiczyła z nią te dziedziny nauki, które młodszej sprawiały największe trudności. Ponad to kuzynka nauczyła Xantheę wielu rzeczy wykraczających poza szkolny materiał, zwłaszcza w zakresie relacji damsko-męskich. Pokazała jej jak nie być zabawką, jak sprawdzić, by to jej jedli z ręki i zabiegali o jej względy, a nie odwrotnie. Lekcje Xaylah często miały charakter praktyczny, przy czym obecność przedstawiciela płci przeciwnej w wielu przypadkach wcale nie była konieczna. Efekt był taki, że chłopacy byli tylko dodatkami, a to między nimi dwiema relacje stawały się coraz gorętsze.

Uczucie między kuzynkami wcale nie było traktowane przychylnie, na szczęście mało kto o nim wiedział. Dziewczyny swoimi przelotnymi związkami z innymi sprawnie tuszowały ten prawdziwy, który utrzymał się właściwie do końca szkoły w sekrecie. Niestety szczególną trudność sprawił im ostatni wspólny rok. Był to bowiem okres egzaminów, najcięższych dla obu z nich. W czasie gdy Xaylah przygotowywała się do OWTMów, na Xantheę spadły SUMy. Obie chciały wypaść dobrze, dlatego poświęciły dużo więcej czasu na naukę, kosztem własnej relacji. Raczej wyszło im to  na dobre, bo wyniki miały bardzo przyzwoite. Xan udało się uzyskać W z Zielarstwa i Eliksirów, zaś z Astronomii, Run i , o dziwo, Zaklęć, wyrobiła się na PO. Resztę udało jej się po prostu zaliczyć, z wyjątkiem Historii, do której nigdy nie miała serca się przyłożyć, a także Mugoloznawstwa, do którego w ogóle nie podchodziła.

Następny rok był dla Xanthei naprawdę ciężki, głównie ze względów emocjonalnych. Z Xaylah prawie w ogóle się nie widziała, gdyż ta nie rozpoczęła studiów w Hogwarcie. Na pytania, czym się właściwie zajmuje, odpowiadała wymijająco, a mimo iż listownie zapewniała kuzynkę o swym niegasnącym uczuciu, na spotkanie się choćby w święta niemal nie znajdowała czasu. Kroplą, która przelała czarę goryczy, były wakacje przed ostatnią klasą Xanthei. Miały ustalony wspólny wyjazd, same, we dwie, by nadrobić czas rozłąki i zaspokoić potrzebę bliskości. Młodsza z dziewcząt cieszyła się tym wyjątkowo mocno, ale kiedy zbliżał się dzień wyjazdu, Xaylah odwołała wszystko. I to jeszcze bez określenia powodu, poza ogólnikową "ważną sprawą". I to dla Xanthei oznaczało koniec.


Klasa siódma nie zaczęła się dla dziewczyny najlepiej. Mimo iż przez ostatnie lata wyrosła na silną, pewną siebie i uzdolnioną czarownicę, rozstanie z osobą, której poświęciła solidny kawał życia, bardzo ją podłamało. Zaczęła sobie radzić z tym na własny, niezbyt rozsądny sposób. Rok OWTMów powinien być pełen pracy i nauki, ale Xanthea kompletnie nie miała do tego głowy. Kipiące w niej hormony chciały znaleźć ujście, a wściekłość na Xaylę sprawiła, że straciła zahamowania które przez ostatni rok trzymały ją w celibacie.

Siódma klasa minęła Ślizgonce pod znakiem flirtu. Imprezowała, chodziła na liczne randki, a czasem nawet wymykała się z Hogwartu, by odwiedzać miejsca dotąd zakazane, takie jak kluby dla dorosłych. Egzaminami nie przejmowała się prawie wcale, robiąc tylko to, co było niezbędnym minimum do zdania szkoły. Większość czasu zaś poświęciła na to, co szumnie zwała "dorastaniem". Miało to jednak swoje konsekwencje i koniec szkoły dziewczyna spędziła maskując pierwsze symptomy ciąży. Z kim w nią zaszła? Jak to możliwe, że jej nie zapobiegła? Nikt się nie dowiedział. I nie było nawet pewności, czy ona sama to wiedziała. Ale najgorsze miało dopiero nadejść.

Dziewczyna nie widziała innej opcji niż zamieszkanie u rodziców, w końcu dopiero skończyła szkołę, a przez styl życia w ostatnich miesiącach nie miała knuta przy duszy. Poza tym ciążę przechodziła dość ciężko, a byłoby jeszcze gorzej gdyby nie wsparcie rodziny i domowe specyfiki. Była to jednak pomoc okupiona oceanem wyrzutów, które czyniła jej matka, zapalona numerolożka, która dla swej córki o mistrzowskiej liczbie 44 planowała zupełnie inną przyszłość. Punkt kulminacyjny nadszedł w momencie, w którym w domu zupełnie niespodziewanie pojawiła się Xaylah, która o ciąży Xanthei nie miała pojęcia. I tak wybuchła prawdziwa wojna, do której dołączyła się ta część rodziny, która nie mogła znieść skandalu jakim był wyjawiony właśnie związek między kuzynkami. Szczególnie ostre słowa padały od matki, a poziom stresu i adrenaliny był tak wysoki, że ciężarna zaczęła przedwcześnie rodzić.

Xanthea była wystarczająco przerażona perspektywą tak wczesnego macierzyństwa, a komentarze matki o tym jak bardzo się do tego nie nadaje i jak bardzo skrzywdzi swoje dziecko wcale jej nie pomagały. Naprawdę pokochała swoją córeczkę, swoją uroczą, maleńką dziewczynkę, ale przez ilość związanych z ciążą negatywnych emocji, swój młody wiek, zmiany w swoim ciele, które przed ciążą było tak piękne, aż wreszcie przez nagły powrót Xaylah Xanthea po prostu miała dość. Wiedziała, że jej rodzice, nieważne jak silnie skłóceni byli z nią, dadzą małej wspaniałe dzieciństwo, tak jak pozostałym dzieciom, które się wychowywały w domu Grey. Chciała dla swojej córki jak najszczęśliwszego dorastania, a wiedziała, że w obecnych układach nie ma na to dużych szans. Postanowiła więc ją zostawić w rodzinnym domu, a samej wyjechać z Xaylah, której historia okazała się wyjaśniać jej zachowanie w ostatnich latach.


Ukochana kuzynka spędziła te lata ze swoim ojcem, którego nie miała okazji wcześniej poznać, a który pojawił się niespodziewanie w jej życiu razem z masą kłopotów. Mężczyzna miał poważne problemy ze światem przestępczym i potrzebował pomocy córki. Skończyło się to tak, że facet wylądował w Azkabanie, niemal wciągając Xaylah ze sobą. Wyplątanie się z kłopotliwej sytuacji kosztowało ją wiele wysiłku i pochłaniało niemal całą uwagę, tym bardziej, że nie chciała martwić dorastającej ukochanej swoimi problemami. Ostatecznie udało jej się opanować sytuację, a nawet względnie dobrze ustawić się w półświatku, dlatego ze spokojną już głową wróciła do Xanthei, by zaprosić ją do rozpoczęcia wspólnego życia. A ona się zgodziła.

Początkowo młoda kobieta musiała dojść do siebie po porodzie. Jej ciało było wyczerpane i zupełnie nie w formie, ale dzięki temu, że bardzo o nie dbała, szybko odzyskało jędrność i dawne apetyczne kształty. Ba, nawet i tak krągły już biust bardziej się uwydatnił! Nie minął nawet rok, a znów mogła cieszyć się swoim odbiciem w lustrze, nawet przy bardzo kusych strojach, które uwielbiała. A kiedy to nastąpiło, życie kuzynek nabrało tempa.

Nie siedziały długo w miejscu. Specyfika zajęcia Xaylah prowokowała częste podróże. Kobieta zajmowała się zdobywaniem najróżniejszych składników eliksirów, również tych nielegalnych. Nawiązała współpracę z kilkoma handlarzami w rożnych częściach świata i często kursowała między nimi. Xanthea dołączyła do tego procederu, swoją uwagę skupiając zwłaszcza na mało znanych, egzotycznych roślinach. Zbierała ich nasiona i sadzonki, poznawała charakterystykę ich upraw i zastosowanie, a kiedy było to możliwe, przygotowywała z nich różne specyfiki. Był to też okres, w którym zacieśniła nieco więzi ze starszą siostrą.

Xeilila nie przejęła się zbytnio jej związkiem bliską kuzynką, a tak naprawdę nie była nim nawet zaskoczona. Chętnie wymieniała swoją wiedzę na trudne do zdobycia składniki, dlatego Xanthea miała okazję poznawać coraz potężniejsze rodzinne receptury. Zaskakujco dużo Xeilila wiedziała o czarnej magii, ale z czasem wszystko się wyjaśniło. Czerpała wiedzę od babci, która była najstarszą i najbardziej tajemniczą osobistością spośród żyjących Greyów. I w ten sposób rodowa wiedza była przekazywana dalej, mimo iż powrót do domu póki co był dla Xanthei niemożliwy.

Poza działalnością zawodową i nieustanną nauką, Xanthea w pełni czerpała ze swojej młodości. Razem z Xaylah uwielbiały przeżywać przygody, a także się bawić, zwłaszcza innymi ludźmi. Uwodzenie, upojne noce, łamane serca - czuły się w swych rozrywkach bezkarne, jednak uderzyło to w najbardziej niespodziewany, bardzo czuły punkt. W ich własną relację. Kochały się do szaleństwa, ale obie miały temperament typowy dla kobiet Grey. Pojawiła się zazdrość, wzajemne obwinianie aż wreszcie bardzo burzliwe rozstanie, po którym żadnej z nich duma nie pozwalała pierwszej wyciągnąć ręki do zgody. I tak, mimo szczerego uczucia, ścieżki życia kuzynek znowu się rozdzieliły.


Początkowo Xanthea myślała o tym, by wrócić do rodzinnego domu, ale jej relacje z matką wciąż były bardzo wrogie. Postanowiła więc coś zupełnie odwrotnego - podróż w bardzo odległe miejsce, czyli do Salem. Tam zdecydowała się podjąć studia, by poszerzyć wiedzę z zakresu zielarstwa i eliksirów, z której tak słynęła tutejsza szkoła. Szło jej naprawdę nieźle, czemu z resztą trudno było się dziwić. Miała nad innymi studentami przewagę kilku lat doświadczenia i tym razem z wielkim zacięciem dążyła do jak najlepszych wyników.

Nie miała zobowiązań, a wcześniejsza działalność pozwoliła jej zgromadzić nieco zasobów, tak że o utrzymanie wcale nie musiała się szczególnie martwić, dlatego miała pewna swobodę funkcjonowania. Całą przerwę świąteczną i letnie wakacje jeździła po obu Amerykach, poznając coraz więcej ludzi, roślin, receptur, a także zakorzeniając się coraz silniej w półświatku. Odnalazła w sobie też pewną szczególną pasję, jaką było ulepszanie zwyczajnych eliksirów, nadając im zupełnie nowe właściwości lub wzmacniając ich działanie.

W swoich działaniach skupiła się zwłaszcza na dziedzinie kosmetycznej. Wygląd i dbanie o swoje ciało od zawsze pochłaniały wiele jej uwagi. Postanowiła więc wejść w to głębiej. Bogata w rodzinną i uczelnianą wiedzę wymyślała i ulepszała coraz więcej produktów, które mogłyby wpływać na wygląd i stan zdrowia włosów, paznokci czy skóry. Skupiła się głównie na pielęgnacji, jednak pracowała też nieco nad kosmetykami kolorowymi. Czas mijał, a kiedy rozpoczął się drugi rok studiów, kobieta miała już dokładnie opracowany plan działania. I wtedy uczelnia spłonęła. Xanthea zdecydowała się dokończyć naukę w Ardeal, gdzie miała dodatkowe możliwości by poszerzyć wiedzę z zakresu wróżbiarstwa i dopiero wtedy podjęła decyzję o powrocie na rodzimą wyspę.


Nie rzuciła się od razu na głęboką wodę. Najpierw wynajęła małe mieszkanko w Londynie i podjęła pracę na Nokturnie. Rozeznawała się w rynku i nawiązywała układy. Produkowała kosmetyki tylko we własnym zakresie, sprzedając je  na niewielką skalę bez zakładania własnej działalności. Poszerzała kompetencje, powiększała oszczędności i opracowywała nowe receptury, chcąc się jak najlepiej przygotować do otworzenia własnego sklepu, co zamierzała uczynić przed końcem roku. Miała też zupełnie nowe ambicje, które dopiero zaczynały w niej kiełkować. Otóż jej maleńka Xion, której nie widziała już od dawna, skończyła jedenaście lat i od września miała rozpocząć naukę w Hogwarcie. I ta świadomość, a także ustatkowanie się pierwszy raz od lat, obudziły w Xanthei od dawna drzemiące pokłady macierzyńskiego instynktu.

★ Sama z siebie je roślinne, głównie z przyzwyczajenia. Nie czuje potrzeby przygotowywania posiłków z innych produktów, jednak nie ma problemu z poznawaniem nowych smaków, kiedy ktoś ją częstuje. 
★ Z jej rodziną wiąże się legenda (opisana w historii jako "Klątwa Rodu Grey").