Retrospekcje

Osoby: Cassian i Aurora
Miejsce rozgrywki: pokój wspólny Slytherinu
Rok rozgrywki: Wiosna 2011
Okoliczności: Coś tu napiszę

Jest już grubo po północy, gdy schodzę z dormitorium do pokoju wspólnego i dostrzegam, że wciąż ślęczysz nad książkami. Choć mam na dniach Owutemy, nie przejmuje się aż tak bardzo nauką, Ty w kwestii swoich sumów wpadłaś niemal w obsesje. Choć w życiu się nie przyznasz, to wiem, że obawiasz się tych egzaminów. Poprawiam spodnie od piżamy i podchodzę do Ciebie siadając na przeciwległym fotelu. Zdobywam się na lekki uśmiech.
- Może pouczymy się razem? – pytam. Tak naprawdę wolałbym, żebyś poszła spać, ale doskonale wiem, że prędzej zabijesz mnie wzrokiem niż przerwiesz naukę. Jesteś uparta, zapewne bardziej od kogokolwiek innego, wliczając w to mnie i ojca. Twój opór nie jest jednak ośli – jesteś mądrą dziewczyną, lepiej radzisz sobie z tym wszystkim co spotyka nas oboje.

Oczywiście, że się bałam, lecz udawanie przed całym światem, że nie mam z Sumami żadnego problemu zdawało mi się drobnostką. Choć teoretycznie sumy w żaden sposób nie ważyły na moim życiu to wpadłam w swego rodzaju obsesje. Musiałam zdać je jak najlepiej.
Tego wieczoru przysiadłam do magii leczniczej – nie była to jedna z moich ulubionych dziedzin, jednak w porównaniu do tego niedorzecznego wróżbiarstwa wydawała mi się niemal porywająca. Nauka szła jednak zdecydowanie ciężej niż oczekiwałam – z wieczora zrobił się środek nocy, a ja z każdą chwilą odczuwałam, że nie zrobiłam nawet kroku w przód.
I wtedy w pokoju pojawił się Cass. Początkowo chciałam go zgnoić, że mi przeszkadza, po chwilij dotarło do mnie jednak, że nie po to tu przyszedł. Westchnęłam cicho spoglądając na wielki podręcznik i zapytałam:
- Przepytasz mnie?

Uśmiecham się delikatnie widząc, że jednak oczekujesz mojej pomocy – w gruncie rzeczy jestem z tego bardzo zadowolony, bo to nie tylko doskonała okazja, żeby spędzić z Tobą czas, ale również do tego by powtórzyć materiał przed Owutemami. Bez wahania chwytam stertę zapisanego przez Ciebie pergaminu i pokrótce zapoznawszy się z jego rozkładem i treścią zadaje pytanie.
- Jak należy zachować się w przypadku amputacji stopy? - pytam. Mimo wszystko to dość trudne pytanie, ale mimo to rzucam ją od razu na głęboką wodę. Wiem, że ma wobec siebie najwyższe wymagania, nawet gdy jest wycieńczona, więc nie chce jej urażać pytaniem o Episkey.

Pytanie, które zadał wydawało się długie, ale mimo to całkiem łatwe i aż zbyt logiczne. Znając moje brata szukałam jakiejś podchwytliwości, ukrytego haczyka. Gdy jednak po długiej chwili zastanawiania się nie mogłam znaleźć nic podejrzanego w jego zachowaniu oraz w samym pytaniu, zdecydowałam podjąć się odpowiedzi. Po chwili zastanowienia ostrożnie ważąc słowa zaczęłam:
- Istotne jest zahamowanie krwawienia. Mniej doświadczony czarodziej powinien skorzystać z zaklęcia Vulnerra Ferre i dokonać tego za pomocą bandaża, ale osoba biegła w uzdrawianiu może zasklepić ranę za pomocą Vulnera Arcuatum i uważać, żeby pacjent nie wykazywał gwałtownych ruchów. Następnie istotne jest zabezpieczenie utraconej kończyny, chociażby za pomocą pierwszego zaklęcia, tak żeby uzdrowiciel mógł ją potem przyszyć za pomocą Adsuno – wyrecytowałam.

Wsłuchuję się w Twoją wypowiedź z uwagą - jest tak szczegółowa, że po chwili sam decyduję się robić notatki. Wszystko wskazuje na to, że mimo wieku i całkiem przyzwoitych stopni posiadam wyraźne braki w tej dziedzinie. Chwalę Cię za szczegółowość wypowiedzi i za Twoją zgodą robię kilka minut przerwy, by dopisać wypowiedź do moich własnych notatek. Po chwili ponownie wracam do Twoich zapisków, by odnaleźć informacje o które mógłbym ponownie zapytać.
- Podaj trzy metody diagnostyczne i opowiedz o nich krótko – pytam. Sam znam zaledwie cztery, choć w Twoich notatkach na ich temat są jedynie drobne wzmianki. Może tym razem poradzę sobie lepiej niż Ty.

Gdy usłyszałam pytanie poczułam się odrobinę zagubiona – choć pamiętałam, że w moich notatkach znajdowały się informacje na temat zaklęć diagnostycznych, to w miarę dobrze pamiętałam zaledwie jedną formułę. W myślach krążyły mi urywki informacji na temat trzeciego jednakże nie byłam nawet w stanie przypomnieć sobie jego nazwy, a co dopiero dokładnego opisu. Nie mając wyjścia zdecydowałam się na udzielenie niepełnej odpowiedzi.
- Eliksir hematografowy – po dodaniu do fiolki kilku kropel krwi, można odczytać jej składowe z powstających smug. Łatwy w przyrządzaniu, trudny w interpretacji. Imago Morbus czyli zaklęcie wskazujące opanowane przez chorobę narządy – opisałam względnie szczegółowo starając się jednak nie gadać na ten temat zbyt długo.

Idzie Ci całkiem nieźle – wprawdzie podajesz zaledwie dwie metody diagnostyczne, ale bez wątpienia masz na ten temat jakieś pojęcie, wystarczy więc, że odrobinę poczytasz i będzie całkiem w porządku. Uśmiecham się do Ciebie i bez zaglądania w notatki zaczynam tłumaczyć Ci zagadnienie.
- Masz rację, ale pozwolę sobie dodać dwa słowa. Ważną metodą diagnostyczną jest zaklęcie Surexposition odpowiedzialne za prześwietlenia, czy Mutant Iveniet, dzięki któremu można wykrywać i diagnozować kagonotrię – mówię starając się nie brzmieć jak wymądrzający się buc – Może teraz powiesz mi kilka słów o metodach uśmierzania bólu? Wystarczą trzy.

Z uwagą słuchałam słów Cassiana, od razu uzupełniając moje notatki. Nie złościłam się, że wie lepiej ode mnie – traktowałam to jako istotną lekcję. Na świecie istniała cała masa ludzi posiadających większą wiedzę niż ja i zamiast zazdrościć zamierzałam się od nich uczyć.
Mimo to z ulgą przyjęłam fakt, że następne pytanie było zdecydowanie łatwiejsze. Wystarczyła zaledwie chwila zastanowienia się, by dojść do poprawnego rozwiązania.
- Przy niewielkim bólu doskonale sprawdzi się formuła Levatur Dolor – zaczęłam - przy poparzeniach każdego typu, ale również przy innych ranach idealnie da radę Fringere, które tworzy powłokę, coś w rodzaju okładu, który łagodzi obrzęk, oparzenie i ból. Najsilniejszym sposobem radzenia sobie z bólem jest Morphius czyli bardzo mocno uzależniający eliksir przeciwbólowy. Maleńka porcja uśmierzy niemal każdy ból.

- Doskonale – mówię do Ciebie uśmiechając się promiennie. Po raz kolejny udzieliłaś mi wyczerpującej odpowiedzi, zapewne dokładniejszej niż to na co wpadłbym sam. Nie powinienem być zaskoczony Twoim doskonałym przygotowaniem – zawsze jesteś w tej kwestii wzorem. Nawet gdy byliśmy jeszcze dziećmi radziłaś sobie z nauką lepiej niż ja.
Przeglądam notatki, ale nie mam pomysłu na następne pytanie. W końcu trafiam na odrobinę trudniejsze zagadnienie, które poruszam, przekonany o tym, że i tak dasz sobie z nim radę.
- Proszę, podaj mi dwie metody związane z leczeniem zębów – mówię.

eliksirów dotyczących zębów. Nie istniała możliwość, żebym do tego nie doszła – przecież dokładnie przerobiłam cały materiał. Przeszukałam moją pamięć przypominając sobie wszelkiego rodzaju metody leczenia kości, uznałam jednak, że to nie chodzi o to – gdyby tak było, Cass nie precyzowałby tak dokładnie pytania.
- Na pewno mam to w notatkach? – zapytałam, a gdy on potaknął poczułam się totalnie skonfundowana – Mógłbyś mi to przypomnieć?
Skoro mimo posiadania tych informacji na moim pergaminie nie umiałam ich powtórzyć znaczyło to, że bez wątpienia za mało przyłożyłam się do semestru do którego to przynależało. Wiedziałam, że czeka mnie jeszcze cała masa nauki.

Nie ukrywam, że jestem zaskoczony, że nie wiesz, ale nie zamierzam Ci z tego powodu docinać. Jestem tutaj tylko i wyłącznie po to, żeby udzielić Ci pomocy i ewentualnie poszerzyć swoją wiedzę. Gdy pytasz uśmiecham się i bez wahania zabieram się za tłumaczenie – jesteś moją młodszą, ukochaną siostrzyczką. Choć mam na głowie wiele spraw, to przecież nigdy nie przestanę Cię kochać, ani tym bardziej się o Ciebie martwić.
- Dente Creskere jest eliksirem używanym by wyhodować nowego zęba w miejscu utraconego. Przyjmowanie eliksiru jest bardzo nieprzyjemne, podobnie jak w przypadku Szkiele-Wzro. Aby zapobiec utracie zębów warto korzystać z zaklęcia Restitutio Denta, które leczy dziury w zębach mając również właściwości bakteriobójcze – mówię, częściowo korzystając z jej własnych notatek, ale również uzupełniając je o moją własną wiedzę. Gdy kiwasz głową ze zrozumieniem decyduję zadać kolejne pytanie – Podaj najskuteczniejszą metodę zapobiegania ciąży.

Zaskoczyło mnie, że na zadał tak łatwe pytanie – mimo młodego wieku nie było to dla mnie nic zdrożnego, gdyż matka zadbała o moją wiedzę w tej sprawie. Po raz kolejny usiłowałam znaleźć coś podchwytliwego w tym pytaniu, gdy jednak się nie udało udzieliłam prostolinijnej odpowiedzi:
- Najlepiej skorzystać z Nopureun czyli eliksiru antykoncepcyjnego. Jest on dość trudny w przyrządzeniu ale bardzo skuteczny. W ostateczności, gdy inne środki zawiodą można sięgnąć, po eliksir wczesnoporonny, jednak wśród niektórych moralność tej metody budzi pewne wątpliwości – powiedziałam, czy też niemal wyrecytowałam. Odpowiedź rzecz jasna była dobra. Cass nie zadawał już więcej pytań, zamiast tego wspólnie powtórzyliśmy kilka zagadnień. Cieszyłam się, że mogliśmy nie tylko razem się uczyć, ale również spędzić chwilę razem. Wkrótce poszliśmy spać, zadowoleni z przebiegu wkuwania.

/zt x2